بی‌نیاز از قانون و قانون‌گذار

مهرداد خدیر٭

فارغ از میزان مشارکت در مرحلۀ دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی که روز جمعه ۲۱ اردیبهشت برگزار شد، مهم‌ترین دلیل کاهش توجه را می‌توان بلاموضوع شدن قانون‌گذاری در ایران دانست و اگر هم این قاعده علی‌الاطلاق جاری نباشد به شکل نسبی و با درجۀ بالا کاملاً محسوس و مفهوم است.

اینکه نظارت استصوابی شورای نگهبان یا تعلل و تأخیر در ثبت‌نام نامزدها یا مشکلات اقتصادی و معیشتی یا فقدان ساختار حزبی تا چه حد نقش داشته‌اند بحثی جُداست و البته این واقعیت که همواره در مرحلۀ دوم شاهد افت مشارکت بوده‌ایم و هنگامی که مرحلۀ اول آن گونه بوده مرحلۀ دوم نیز قابل پیش‌بینی بود و جای شگفتی ندارد.

اتفاق مهم‌تر اما‌ بلا‌موضوع شدن قانون‌گذاری است که پیش‌تر هم به شکل‌های مختلف خود را نشان داده بود ولی اکنون عیان‌تر و عریان‌تر شده است. قبل‌تر در این شکل که دولت لایحه‌ای را تصویب می‌کرد و به مجلس می‌فرستاد و در پارلمان هم تصویب می‌شد و حتی قبل از آنکه شورای نگهبان آن را مغایر شرع و قانون اساسی بداند یا نداند هیئتی در مجمع تشخیص مصلحت نظام از این منظر برمی‌رسید که با سیاست‌های کلی نظام انطباق دارد یا نه و بدین‌ترتیب کلیت مجمع و دایرۀ بزرگ‌تر آن هم عملاً از نقش داوری در مصوبات مورد اختلاف مجلس و شورای نگهبان ساقط می‌شد.

به بیان روشن‌تر اگر زمانی مصوبات پارلمان در شورای نگهبان وتو می‌شد و روزی دیگر شوراهای عالی با توجیه سیاست‌گذاری، قانون‌گذاری را به مرتبه‌ای نازل‌تر سوق دادند و در مرحله‌ای دیگر مصوبات مجلس در چنبرۀ هیئت نظارت محبوس و محصور شد اکنون با عبور از این سه مرحله اصل قانون‌گذاری محل مناقشه قرار گرفته و با صدای بلند گفته می‌شود حاجت به قانون نیست.

چراکه از زور و قدرت برخورداریم و همین قدرت عریان را می‌توانیم به نمایش و اجرا بگذاریم.

٭معاون سردبیر هم‌میهن

متن کامل؛
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-15918

طبق اعلام وزارت کشور .
واجدین رای در تهران ۷۷۵۰۰۰۰ نفر .
آرا ماخوذه تهران در دور اول ۱۵۶۹۸۷۵ نفر (معادل ۲۰درصد ) .

آرا ماخوذه دور دوم تهران ۵۵۲۶۴۴ نفر (معادل ۷ درصد ) .

وحید امیری شده مثل این پدر داماد ها که آخر مجلس می‌دونه کادو کم گذاشتن ملت، اما مجبوره تشکر کنه😂😂

#پایگاه_خبری_جانبازان_جنگ_تحمیلی

@janbazanesabz

‍ شمایل پوپولیست های انقلابی!

اجلال قوامی

اینجا حسینیه ارشاد در تهران است و عیسی زارع پور وزیر ارتباطات و فن آوری اطلاعات بر زمین نشسته تا به مشکل این زن که او هم بر زمین نشسته گوش بدهد و احیانا مشکل اش را حل نماید.

هر چند در حسینیه ارشاد صندلی هم وجود دارد اما اینکه چرا وزیر ارتباطات ترجیح داده نشسته بر زمین مشکلی را حل نماید جای تعجب نیست.

این نشستن و گوش دادن به مشکلات مردم آن چنان با ذوق زدگی و استقبال رسانه هایی که خود را ارزشی و انقلابی می نامند روبرو گشته گویی اتفاق خارق العاده یی در حوزه خدمات اینترنتی در کشور را شاهد بوده ایم.

در حالی که وزیر ارتباطات و فن آوری اطلاعات در ژست خدمت به مردم روی زمین نشسته و دوربین رسانه های حامی دولت هم با آب و تاب بسیار تصویر او را منتشر کردند؛ اینترنت کشور حال و روز خوبی ندارد.
در این روزها قطعی و اختلال گسترده اینترنت داد همه را درآورده است و گرانی تعرفه های بسته های اینترنتی هم که جای خود دارد. وعده وعیدهای دولت سیزدهم در مورد اینترنت هم  بر زمین مانده و روز به روز دایره محدودیت ها و تنگناهای این حوزه هم بیشتر می شود.

پس این ژست و ادا و اطوارهای وزیر ارتباطات و فن آوری اطلاعات نه در جهت توسعه کمی و کیفی اینترنت کشور بلکه شمایل پوپولیست ها را به نمایش گذاشت. پوپولیست هایی که وعده بسیار می دهند و در ظاهر می خواهند مردمی جلوه کنند اما در واقع این پوپولیست ها هیچ نزدیکی با مطالبات به روز مردم ندارند و پوپولیسم را در نازل ترین شکل و سطح خود بکار می گیرند تا اندک مشروعیت و مقبولیت از این راه برای خود دست و پا کنند غافل از آنند که حنای پوپولیسم  هم دیگر رنگی ندارد.

🎙️ مهمترين تهديد امروز کشور وضع زندگى مردم و نااميدى از آينده است

رئيس دولت اصلاحات که در جمع مشاوران خود سخن می گفت، تاکید کرد: انتظار این بود که جمهوری اسلامی كه از فرصت موفقيت نسبى در درگيرى با اسرائيل براى ايران ايجاد شده و مورد تأييد بسيارى از جريانات سياسى و بخش زيادى از مردم قرار گرفته است، در حل مشكلات خود در حوزه سياست خارجى و نيز داخلى استفاده كند و آن را مبنايى براى وحدت ملى در داخل كشور و ارتباطات منطقی با جهان قرار دهد، ولی متأسفانه خلاف این رخ می دهد و براى جوانان منتقد و معترض احکام سنگین حتی اعدام صادر مى شود و يا با زنان و دختران جوان در خيابانها، دانشگاهها، ورزشگاهها و ساير مكانها به بهانه بى حجابى برخورد سخت صورت مى گيرد و برای کسبه و نهادهای رسمی و غیر رسمی دردسر درست می شود و از ايران چهره ای خشن به نمایش گذاشته مى شود.

سيدمحمد خاتمى با بيان اين كه اينك كشور با تهديدهاى جدى و چالش ها و بحران هايى روبروست، مهمترين تهديد را وضع زندگى مردم و نااميدى از آينده دانست و گفت: حاكمیت با اين اقتصاد نابسامان و تورم و گرانى افسارگسيخته و افزايش بى رويه فقر، ... نبايد فرصت ها را از دست بدهد و بهتر است اين پيروزى را مستمسكى براى ارتباط عزت مندانه با جهان و آشتى ملى در داخل كشور قرار دهد و درصدد رفع نارضايتى هاى جامعه كه اتفاقا در كاهش مشاركت در انتخابات اخير بروز و ظهور پيدا كرد، باشد. نظام حکمرانی متوجه باشد بسيارى از كسانى كه در انتخابات ١١ اسفند رأى ندادند، برانداز نيستند بلكه معتقدند وضعى كه دارند قابل تحمل نيست و فقط مى خواهند زندگى كنند.

وى با بيان اين كه اكنون در دانشگاههاى معتبر سراسر دنيا عليه جنايت اسرائيل در غزه، تظاهرات گسترده اى در حال انجام است، گفت: ولى در داخل ايران چنين صحنه هايى را شاهد نيستيم؛ چرا كه آنقدر در داخل ايران بد عمل شده است كه ديگر اين اتفاقات روى مردم ناراضی به ويژه نسل جوان و روشنفكران تأثيرى ندارد.

سيد محمد خاتمى همچنين در تحليلى كوتاه از عمليات موشكى ايران مقابل اسرائيل، برخى از مزاياى اين اقدام را برشمرد و گفت: موقعيتى براى ما در برخورد با اسرائيل پيش آمد كه اولا دنيا پذيرفت ايران يك قدرت است و در خاورميانه ، به عنوان يك قدرت برتر حضور دارد و مى تواند بر روى ساير كشورهاى منطقه تأثيرگذار باشد، ثانيا اسرائيل با وجود همه جنايتهايى كه كرده، فهميد در حدى نيست كه بشود با این قدرت درگير شود و اگر خداى نكرده جنگى ميان اين دو كشور رخ دهد، ايران مى تواند لطمات اساسى به آنها بزند و در عين حال از قدرت بازدارندگى و دفاع از خودش هم برخوردار است و مى تواند تهديدها را دفع كند و ثالثا در ميان افكار عمومى مسلمانان جهان به خصوص در منطقه خاورميانه نسبت به عمليات موشكى ايران عليه اسرائيل هم يك نوع احساس غرور و خشنودى و نيز احترام به جمهورى اسلامى ايجاد شد و آنچه تضعيف شد اسرائيل و سياست هاى نتانياهو بود.

وى در ادامه تأكيد كرد: اكنون كه ايران در چنين موقعيت مثبتى قرار گرفته، ضرورى است جمهورى اسلامى اين پيروزى را به فرصتى براى ايجاد يك ديپلماسى فوق العاده فعال در منطقه و جهان تبديل كند و در گفتگو و مذاكره با كشورهاى منطقه ضمن رفع نگرانى آنها مبنى بر اين كه تهديدى براى اين كشورها نيست، تأکید نماید که خواهان مشاركت در توسعه و امنيت و آرامش منطقه است.
رئيس دولت اصلاحات اضافه كرد: جمهورى اسلامى چنين گفتگوهايى را هم مى تواند با ساير كشورهاى دنيا داشته باشد و به آنها تأكيد كند كه به دنبال ايجاد تنش و جنگ نيست و فقط خواسته در پاسخ به تهديدات اسرائيل و حمله اين كشور به كنسولگرى ايران نشان دهد قدرت مقابله دارد.

وى افزود: ايران در ضمن بايد يادآور شود همچنان از مردم غزه و حقوق فلسطينيان حمايت مى كند ولى اين حمايت به معناى دخالت در سياست ها و تصميمات آنها نيست و در عين حالى كه به هيچ وجه از درگيرى مستقيم و جنگ با اسرائيل استقبالى نمى كند، با كمك خود كشورهاى منطقه فقط به دنبال مهار جنگ افروزى اسرائيل و امنیت و توسعه و پیشرفت منطقه است.

🌐 با بازنشر این پست رسانه رسمی سیدمحمد خاتمی را به دیگران معرفی کنید‌‌‌
رسانه شمایید 📱‌‌‌

🇮🇷 @khatamimedia

حماسه‌ی ۸ درصدی؟

▪️مصطفی فقیهی

براساس برنامه‌ی تعریف شده به «رباتِ توییتر وزیر کشور»، مشارکت ۸ درصدی هم ⁧ حماسه ⁩ خوانده شد. لابد معتقدند که دشمن به دنبال مشارکت ۴٪ بود، اما مردم ۸٪ مشارکت کردند.

‏این اگر نام‌ش «حماسه» نیست، پس چیست؟

‏اصلِ برگزاری یک انتخابات، بین چنارها (خودشان) و مُشتی پاجوش (رقیب فرضی) حماسه نیست؟

‏پیروزی ⁧ رقیب فرضی ⁩ از ⁧ خودشان ⁩، حماسه نیست؟

‏عدم مشارکت ۹۲ درصد، حماسه نیست؟

‏نادیده‌انگاری ۹۲ درصد مردم، حماسه نیست؟

‏سبقتِ صف حلیم از صف انتخابات، حماسه نیست؟

‏شب را روز جلوه دادن -آن‌هم با اعتماد به نفسی زائدالوصف- حماسه نیست؟

‏عدم طرح حتی یک پرسش از مدعیان توسط مجلس، حماسه نیست؟

‏تشکیلِ «حلقه‌‌ی خودبراندازی» در سطوحی قابل‌توجه، حماسه نیست؟

‏بله! حماسه است؛ اما نه حماسه‌‌ی مردم، بل‌که حماسه‌ی دشمنان این مُلک و ملت!

تشویق و التماس به فرزندآوری می کنند، ولی در ادامه همان فرزندان را از کشور فراری می دهند!

حبیب رمضانخانی

رییس سازمان عقیدتی سیاسی ارتش: هر کسی عاشق ایران است، هر چه در توان دارد، برای جوانی جمعیت پای کار بیاورد!

نزدیک دو دهه است که مسئولان از توصیه و تشویق تا التماس از مردم، از دادن تسهیلات تا انواع تبلیغات و برنامه های مختلف را انجام داده اند تا مردم پای کار شده و فرزند آوری داشته باشند. چون می گویند با این روند افزایش پیری جمعیت و کاهش شدید نیروی جوان، خطرات بزرگی پیش روی کشور است.

قابل تامل، در سوی دیگر این برنامه های تشویقی، هر سال که پیشتر می رویم، موج مهاجرت جوانان و نخبگان چنان وحشتناک می شود که خود مسئولان مرتب هشدار می دهند که در سال های بعد، با کمبود شدید کادر درمان، آموزش، نیروی متخصص صنعت و خدمات و... مواجه خواهیم شد.

این التماس به فرزند آوری و همزمان فراری دادن جوانان و نخبگان از کشور، از پی این سبک مدیریت را نمی توان هیچ مدلی کنار هم قرار داد و هضم کرد!

این تضاد در رفتار حکومت، به این می ماند که باغبانی با سال ها زحمت و تلاش، نهال پرورده و از پس آفت و سرما آن را با هزاران سختی حفظ می کند، ولی به وقت بار دادن، تبر برداشته، به جان آن ها افتاده و همه را نابود می کند!

در مثل جای مناقشه نیست! ولی مشابه این رفتار مسئولان را می توان در طبیعت سراغ گرفت؛ آنجا که حیواناتی مثل شیر و پلنگ نر، سراغ جنس ماده رفته و برای تن دادن او به جفت گیری و آوردن بچه های جدید، بچه های بزرگتر او را که گاه مشترک با خودشان هست را می کشند و از بین می برند. به این امید که با این تلاش، بچه های جدیدی به دنیا بیایند!

نمایشگاه کتاب، یا تریبون نماز جمعه؟

صادق زیباکلام

در ورزش کشتی، اصطلاحی هست بنام «مال خود» کردن؛ زمانی که یک کشتی‌گیر موفق می‌شود «یک خم» حریف را در دست بگیرد.

حالا شده حکایت نمایشگاه کتاب. نظام نمایشگاه کتاب را «مال خود» کرده. هم بصورت مادی، هم معنوی. یک‌خط در میان، غرفه‌های نمایشگاه تعلق به یکی از ده‌ها نهادهای حکومتی دارد.
این جدا از غرفه‌های بزرگی است که رسانه‌ها و خبرگزاری‌های حکومتی همچون «فارس»، «تسنیم»، «ایرنا»، «صداوسیما» و نهادهای حوزوی در اختیار دارند. بعلاوه، نمایشگرهای بزرگ، یکسره تبلیغات حکومتی را پخش می‌کنند.

گروه گروه دانش‌آموزان را مرتب به نمایشگاه می‌آورند که مشخص است اقدام امور تربیتی آموزش و پرورش است. جالب است که در خصوص حجاب هم من ندیدم متعرض کسی شوند و یا تذکر بدهند. درحالی‌که بعضاً بازدیدکنندگانی بدون حجاب بودند.
همان رویکرد انتخابات و راهپیمایی‌های حکومتی، که مهم نیست حجاب بانوان چگونه است، مهم، «حضور» آنان پای صندوق رأی و یا در راهپیمایی ۲۲ بهمن است.

نمایشگاه کتاب که می‌توانست فی‌نفسه یک امر فرهنگی شود و جوانان، دانشجویان و اقشار و لایه‌های کتاب‌خوان را با آثار و تألیفات نویسندگان مورد علاقۀشان آشنا سازد، تبدیل شده به یک نمایشگاه تبلیغات دینی حکومتی. در سال‌های گذشته، نمایشگاه کتاب واقعاً رویدادی فرهنگی بود. بسیاری می‌آمدند تا با کارهای جدید نویسندگان مورد علاقۀشان آشنا شوند. مسئولین اصراری نداشتند که «نمایشگاه کتاب» را تبدیل به «تریبون نماز جمعه» نمایند و شرکت کنندگان را به‌راه راست هدایت نمایند. اما نظام که با افول اجتماعی و فرهنگی روبرو شده و روزبه‌روز دارد پایگاه اجتماعی‌اش را بالأخص در میان جوانان از دست می‌دهد، جدای از آموزش و پرورش، صداوسیما، حوزه‌های علمیه و یک‌دوجین سازمان‌ها و نهادهای تبلیغاتی، حتی از ۱۰ روز نمایشگاه کتاب هم نمی‌گذرد. به نمایشگاه کتاب متوسل شده، تا شاید از نمد آن بتواند برای مقاصد فرهنگی‌اش کلاهی بدوزد.

تبدیل نمایشگاه کتاب به تریبون تبلیغات حکومتی باعث شده که بسیاری از شهروندان، مثل سابق دیگر اشتیاقی به بازدید از آن نداشته باشند. بعلاوه، شماری از ناشرین آزاداندیش‌تر هم عطای شرکت در نمایشگاه را به لقای آن بخشیده‌اند. این‌ها همه تأسف‌آور است و اگر نظام اصراری نمی‌داشت که نمایشگاه کتاب را تبدیل به تریبون نماز جمعه نماید، نمایشگاه می‌توانست لااقل درصدی از جوانان کشور را به‌سمت کتابخوانی هدایت کند.

امنیت ملی یا لقلقه زبان

صفدر نظری

به موضع گیری های زاکانی شهردار و سروری نائب شورای شهر تهران دقت کنید «قرارداد شهرداری با چین بنا به دلایلی محرمانه است.نباید برای هیچ نماینده‌ای ارسال شود.
روال اینگونه نیست که قرارداد‌ های حساس و مهمی از این دست که می‌ تواند منافع کشور را مورد هجمه قراردهد در اختیار دیگران قرار گیرد. مفاد محرمانه آن هرگز نباید به بیرون درز کند.» شهردار نیز گفته‌اند:این کارها بر ضد امنیت کشور است.

وقتی شهروندی مانند من هر گاه بخواهد از بزرگان سیاسی یک انتقاد کوچکی بکند بعضی‌ ها فوری این هشدار تکراری را لقلقه می‌کنند که: «بچه‌ها مواظب باشید که دشمن سوء استفاده نکند» از نظر اینان تنها شهروندان مطالبه گر بهانه دست دشمن می‌دهند. پس همیشه باید خیلی مواظب باشند و بزرگان نیز فقط باید خیلی مواظب شهروندان باشند.

بیچاره شهروندان هم باید مواظب سوء استفاده دشمن باشند و هم باید مواظب خودشان باشند. گویا این دشمن غدار فقط بلد است از خطای شهروندان عادی ولی مطالبه گر سوء‌ استفاده کند نه از خطاهای مسئولان.
گویا فقط «شهروندان» باید سر‌‌‌ و صدا نکنند و مواظب باشند امثال زاکانی بد خواب  و ناراحت نشوند. یعنی بیچاره شهروندان مطالبه گر کلا باید مواظب باشند.

البته بعضی وقت‌ ها شهروندان بین دو راهی می‌ مانند و نمی‌ دانند که الان باید ساکت بمانند یا حرف بزنند؟از صدایشان «جناب دشمن»سوء استفاده می کند و امنیت ملی به خطر می افتد از سکوتشان «جناب دوست».در دولت قبل دو هواپیما ساز اصلی دنیا یعنی بوئینگ و ایرباس طرف مذاکره ایران شدند.قرارداد بزرگ و خوبی بود به طوری که با خرید این تعداد هواپیما ایران جزء برترین های دنیا می شد.ولی مخالفان دولت شیخ تدبیر و امید آن را برنتابیدند و شروع به گرد و خاک کردن فضا کردند.یکی از آن کلوخ اندازها شخصی بود به نام علیرضا زاکانی.روزگار چرخید و زاکانی را در همان موقعیت قرار داد.آن روزگار زاکانی می گفت: ادعای محرمانه بودن قرارداد ایرباس‌ ها بهانه‌ای برای پورسانت گیری عده‌ای است و از بیرون خط گرفته‌اند.

این سئوال پیش می آید اگر معنای محرمانه بودن زمینه سازی برای گرفتن پورسانت است آیا اینجا هم که همه چیز را محرمانه برگزار کردید قرار است بساط پورسانت بر پا شود؟آن روزها همه چیز رو بود و همگان از خرید هواپیما با خبر بودند. اما در خرید اتوبوس های چینی حتی اعضای شورای شهر بی خبرند.آقای زاکانی اگر کسی از تولید کنندگان اصلی هواپیما خرید کند و در معرض اتهام پورسانت گرفتن و خط گرفتن باشد چرا کسی که از یک شرکت دست چندمی چینی خرید نماید در مظان اتهام پورسانت گیری نخواهد بود؟ طبق شنیده ها طرف قرارداد زاکانی برای خرید خودرو یک شرکت ساختمانی است.

آقای شهردار تهران یک سئوال اساسی که ذهن همه شهروندان را مشغول کرده است این است که چرا برای توجیه قراردادتان اگر از صرف هزینه‌های تبلیغاتی بر در و دیوار شهر که بر روی آنان تولید کننده داخلی را در سرعت ساخت با لقب حرکت لاک پشتی معرفی کرده‌اید بگذریم آیا دلیل این لاک پشتی حرکت کردن تولید کنندگان داخلی همین  قرارداد شما با کشور چین که می تواند علاوه بر اشتغالزائی، توان مالی شرکت را افزایش دهد؟اگر این مقدار نقدینگی در داخل هزینه شود هم شرکت های تولید کننده اتوبوس از حالت لاک پشتی مورد ادعای جنابتان خارج می شوند و هم جوانان ایرانی شاغل می شوند؟

تحلیل زمانه

رائفی‌پور ویدئو داد کاربران پاسخش را دادند!/ حالا چرا اینقدر سراسیمه و عصبانی هستی، یک صد میلیارد تومان که پولی نیست!

در پی افشای گردش مالی میلیاردی باند علی‌اکبر رائفی‌پور، وی در یک سخنرانی ویدئویی نیم ساعته که در برخی سایت‌های طیف پایداری منتشر شده از خود دفاع کرده و گفته است: ‌‏ضربه‌ای که اقداماتی از این دست «بخوانید: افشاگری مفاسد مالی!» به اقتصاد کشور میزند کمتر از تحریم‌ها نیست، آقایان فرزین و خاندوزی می‌دانید چرا مردم تمایلی ندارند پول‌هایشان را در بانک‌های ایران نگه دارند ‏چون هیچ حریم خصوصی در کشور وجود ندارد، یک روحانی «منظورش جلیل محبی است» با کدام مجوز و به پشت‌گرمی چه کسانی چنین گستاخانه اطلاعات خصوصی مردم را منتشر می‌کند؟»
در ادامه واکنش برخی از کاربران در شبکه ایک فارسی را بخوانید:
↩️ اقای رائفی‌پور الان به آقای خاندوزی چه ربطی دارد. حالا چرا اینقدر سراسیمه و عصبانی هستی؟ یک صد میلیارد  تومان که پولی نیست!
↩️ این تازه حساب ریالیت بود وای به اون روزی که گند ارزهای دیجیتالی در بیاد...
↩️ عجب! حریم خصوصی خوبه فقط برای شما؟
↩️ خورشید خانم اسم واقعیش چیه؟؟
‏↩️ بشما رسید حریم حرمت پیدا کرد؟
‏اینبار هم مثل بارهای دیگه فرقی نداشت!! چون ذات شمابا فریب عجین شده!
↩️ کفتارها به جون هم افتادن
↩️ تشت رسوایی‌تون بدجوری افتاد
↩️ یعنی یه جوری زدندت که دیگه کمر راست نکنی.
‏↩️ خودت گفتی اون یکی کشو رو هم بگردید شاید چیزی پیدا شد. این دیگه کارنامه نیستا. بحث میلیاردها پول مفته.
‏اینجا دیگه وقاحتت به کار نمیاد، شل کن، لذت ببر.
↩️ وقتی ۱۰۰ میلیارد پولشویی میکنی دیگه اطلاعات شخصی نمیشه اگر کشور قانون داشت الان باید تو زندان باشی که ....
↩️ استاد به روح یاسر عرفات قسم کوتاه نیا بزنید همدیگرو پاره کنید!
↩️ پول مردمو داری بالا میکشی میگی اطلاعات خصوصی؟ روتو برم آخه
↩️ خیلی پررویی، یه مشت توییت‌به‌مزد جمع کردی دور خودت دفتر و دستک راه انداختی از پولی که معلوم نیست از کجا میاد میدی بهشون که تبلیغ تشکیلات و ماله‌کشی گندکاری‌‌هاتو بکنن، حالا که گندش دراومده زدی به صحرای کربلا که اطلاعات خصوصی فلانه؟



#تحلیل_زمانه
🌍 @TahlilZamane

فروپاشی، سرنوشت محتوم خودکامه‌های ماجراجو

مرضیه حاجی هاشمی

پدیده نازیسم و جنگ جهانی دوم گرچه به بهای سنگین جان میلیون‌ها انسان تمام شد؛ اما مهم‌ترین دستاورد بشر در واکنش به آن عام نگری در مقابل خاص نگری بود که در سندی بزرگ؛ یعنی «اعلامیه جهانی حقوق بشر» خود را نشان داد.
این عام نگری، مهر باطلی بر تمام خاص نگری‌ها و تبعیض‌های نژادی، جنسیتی، طبقاتی، قومیتی و غیره کوبید و در بسیاری از کشورها جنبش‌های حقوق مدنی، جنبش زنان، جنبش جوانان و دانشجویان، چشم انداز سیاسی را تغییر داد.

محافظه کاران و آنان که در هر جامعه‌ای خود را میراث دار ارزش‌های اخلاقی سنتی با هر توجیه الهی، قانونی یا مبتنی بر نظم اجتماعی می‌دانند، در مقابل این دستاورد عظیم بشری قد علم کردند و «این جنبش‌ها با مقاومتی سرسختانه و غالباً زورمند روبرو شدند که به خاص نگری قدیمی ای متکی بود که پشتوانه خود را ارزش‌های جا افتاده و سنت‌هایی می‌دانست که تجربه کارآمد بودنشان  را ثابت کرده بود» و حکومتها، مردان، بزرگسالان و طبقات بالا و ذی نفوذ اقتصادی و اجتماعی را به گونه کاملا نابرابر، واجد اقتدار بالایی می‌کرد.

موج عام‌نگری و برابری طلبی، چنان قوی و پرنفوذ در لایه‌های مختلف اجتماعی بود که هر نوع مقاومت سیاسی و اجتماعی در برابر خود را در اکثر موارد می‌شکست. «در دهه ۱۹۵۰ زنان در بسیاری از کشورها به بسیاری از حقوقشان دست یافتند و فاصله طبقاتی نیز کاهش یافت»، رنگین پوست‌ها و اقلیت‌های قومی به حقوقی برابر دست یافتند و حتی جنبش‌های رهایی بخش بسیار پرقدرتی با این موج عام نگری سر برآوردند و هر جنبش جدیدی که با مطالبه‌گری هایی در حوزه زن، زندگی برابر و آزادی سر برداشت، به نقطه‌ برگشت ناپذیر خود رسید؛ ولی همچنان «این موج با مقاومت سخت محافظه‌کاران سیاسی که حسرت گذشته را می‌خوردند، روبرو شد» و هر بار پرقدرت‌تر این مقاومت را در هم شکست و به اهدافش دست یافت.

اما در مقابل، در برخی از کشورها حکومت‌هایی که کاملاً ایدئولوژیک بودند، علی رغم داعیه عام نگری ایدئولوژی خود برای تمام بشریت با چهره‌ای کاملاً مزورانه و دوگانه با این جنبش‌ها مواجه شدند و خود را حامی مظلومان جهان و ملت‌های تحت ستم، جنبش‌های دانشجویی و جنبش‌های آزادی بخش و رهایی بخش برای دیگر ملت‌ها می‌نمایاندند که کاملاً در یک مواجهه سیاسی و ایدئولوژیک، در این راستا حمایت‌های مالی و ... نیز می‌کردند؛ اما همین جنبش‌های مشابه ملت خود را به شدت سرکوب می‌کردند. به طور مثال «شوروی ایدئولوژی ای را تبلیغ می‌کرد که ویژگی کلی اش کاملاً عام نگرانه بود و از هر جنبش رهایی بخشی که در حوزه قدرت خودش نبود، به طور ایدئولوژیک، دفاع می‌کرد؛ اما در حوزه قدرت خود هرگونه تبعیض را توجیه می‌کرد و حتی یهودی‌ستیزی و سرکوب اقلیت‌های آسیایی در آن رواج داشت».

ساخت قدرت‌های خودکامه‌ای که دارای این معیارهای دوگانه در مواجهه با موج عظیم مطالبات انسانی و گریز ناپذیر جوامع خود و دیگر جوامع هستند، بیش از دیگران در معرض فروپاشی‌اند؛ زیرا از سویی با سرکوب پی در پی جنبش‌های داخلی گروه‌های مختلف معترض و مطالبه‌گر، موجب انباشتی از مطالبات بی پاسخ و نارضایتی‌های متراکم و چند وجهی در بین اقشار مختلف جامعه می‌شوند و از سویی به دلیل اتخاذ پوزیشن‌های حمایتگرایانه و رهایی بخش برای دیگر ملت‌ها، درگیر ماجراجویی‌های گسترده منطقه ای و بین المللی می‌شوند که ضمن صرف هزینه‌های کلان و دامن زدن به نارضایتی‌های اقتصادی و اجتماعی بیشتر در درون مرزهای خود، با مخالفت و مواجهه‌های گسترده بین المللی نیز دست و پنجه نرم می کنند و هدف آسیب‌های جدی اقتصادی و غیره از سوی آنها قرار می‌گیرند و چنین است که فروپاشی سرنوشت محتوم خودکامه‌های ماجراجو خواهد بود.

با وضعيت موجود موج تازه فقر در راه است و هيچ كس هم نمی‌تواند مانع آن شود

علی دادگر

بايد تعارف را كنار بگذاريم و بپذيريم كه با وضعيت موجود موج تازه فقر در راه است و هيچ كس هم نمی‌تواند مانع آن شود.
وقتی از ابتدای امسال تا كنون به گفته رييس اتاق اصناف مي‌گويد انواع كالاهاي اساسي بين ۳۰ تا ۴۰ درصد گران شده‌اند يعنی قدرت خريد مردم به شكل چشمگيری پايين آمده است.

از طرفی نگاهی به ميزان تورم در اجاره‌بهای مسكن كه بيندازيم متوجه می‌شويم امسال هم تعداد بيشتری از مردم مجبورند براي اسكان به حاشيه شهرها پناه ببرند. طبق آمارهاي رسمی كه البته از سوی فعالان حوزه مسكن مطرح می‌شود ميزان تورم قيمت مسكن ۵۰ درصد است.

مساله اينجاست كه رييس دولت نمي‌داند تنها رصد كردن معيشت مردم نمی‌تواند دردی را از آنها دوا كند. جراحي اقتصادي كه دولت سيزدهم از آن دم می‌زد به بدترين شكل ممكن شكست خورده و هنوز هم آقايان اصرار دارند كه بگويند تورم را كنترل كرده‌اند.

تعادل

بازگشت طرح صیانت از فضای مجازی
   

کامبیز نوروزی

   بنا به اخبار منتشره، مجلس دوره یازدهم در آخرین هفته های حیات خود دوباره طرح صیانت از فضای مجازی را در دستور کار صحن علنی گذاشته است. .

   طرح صیانت از فضای مجازی به شکلی گسترده در پی محدودسازی شدید دسترسی شهروندان به محیط وب و انواع پلتفرم‌هاست.

   نمایندگان بعدأ نام این طرح را  را تعییر دادند و عنوان غلط‌انداز طرح حمایت از حقوق کاربران در فضای مجازی را بر طرحی گذاشتند که ناقض تمام حقوق کاربران است.

   این طرح با نقدهای گسترده متخصصان حوزه وب و حقوقدانان و روزنامه‌نگاران مواجه شد ولی به هیچ یک از نقدها پاسخی ندادند.

   اقدام نمایندگان مجلس برای مطرح کردن دوباره این طرح در پایان دوره یازدهم یادآور روزهای پایانی عمر مجلس پنجم است.

   در آن دوره نمایندگان  در مقابله با رونق مطبوعات با شتابی بی سابقه دست به اصلاح قانون مطبوعات زدند و مصوباتی ناقض مهمترین حقوق اساسی مطبوعات و روزنامه‌نگاران به آن وارد کردند.

   آن مجلس هزینه‌های سنگینی برای تصویب اصلاحیه قانون مطبوعات داد ولی بهره‌ای نداشت. این اصلاحیه در برابر موج توسعه ارتباطات نتوانست اهداف ضد آزادی طراحان و تصویب‌کنندگان را برآورده کند.

   اینک بعد از ۲۶ سال، مجلس دوره یازدهم با طرح صیانت از فضای مجازی درست پا در جای پای اسلاف خود در مجلس پنجم می‌گذارد تا با تلاش برای تصویب طرحی مغایر با حقوق و آزادی‌های فردی و عمومی و تحدید وسیع حق دسترسی به منابع اطلاعات و حق گردش اطلاعات نامی ویژه از خود به جا بگذارد.
 
   اما اگر طرح اصلاح قانون مطبوعات توانست به اهداف تحدید کننده خود برسد، طرح صیانت نیز خواهد توانست.

   ستیز با واقعیت‌ها جز سرِ شکسته حاصلی ندارد.

پیام صف های امضای کتاب

محمدپوریا بهشتی

احتمالا از معدود دفعاتی است که در ایران با پدیده‌ای مشابه کشورهای خارجی روبه‌رو میشویم. پدیده‌ای که در آن مردم برای گرفتن امضاء از نویسنده یک کتاب، صف‌های طولانی تشکیل می‌دهند.

صف‌هایی که در این هفته در نمایشگاه کتاب برای امضای عادل فردوسی‌پور و جواد ظریف تشکیل شد.

اگر در کشورهای دیگر به سبب قانون کپی‌رایت و آمار بالای مطالعه مردم برای نویسندگان خود ارزش و اعتبار بالایی قائل هستند، در ایران اما این پدیده کاملا سیاسی و اجتماعی است.

بیایید تصور کنیم در یک شرایط فرضی نه فقط عادل فردوسی‌پور و جواد ظریف، بلکه کسانی چون علی‌ دایی، رضا رشیدپور و سایر حذف شدگان از سیستم، هم در نمایشگاه امسال حاضر بودند. به نظرتان جامعه چه واکنشی داشت؟ باید پرسید که سطح استقبال از آنها درمیان جامعه تا چه اندازه رشد کرده و سئوال مهتر اینکه این رشد قابل توجه اقبال عمومی از کجا آمده است؟

واضح است که جامعه درحال دادن یک پیام است. آنها به جریانی که هر روز به دنبال حذف و پرتاب دیگران به خارج از قطار هستند، پیام روشنی می‌دهد.

پیامی که محتوای آن این است: «این افراد حذف شدنی نیستند.» جالب تر اینکه شاید اگر به روال عادی فردوسی‌پور برنامه خود را ادامه می‌داد و در کنار او افراد دیگری به عنوان رقیب با او به رقابتی سالم می‌پرداختند، شاید به راحتی فردوسی‌پور حذف میشد. اما وقتی تلاش میشود تا امثال فردوسی‌پور، ظریف یا علی دایی (و دیگران در عالم سیاست و اجتماع) به روش‌های حذفی از دور خارج شوند، جامعه نسبت به این رفتارها آگاه است و در جای خود به آن واکنش نشان می‌دهد.

جامعه‌ای که اعتمادش به علی دایی برای انجام امور خیریه بیشتر از هزاران موسسه ونهادی است که همین اخیرا مشخص شده به جای امور خیریه به کسب و کار در عرصه سیاست مشغول هستند. کسانی که میلیاردها تومان پول های خیریه مردم را به توئیت‌زن‌ها، کسانی که با برگه رای عکس می گیرند و یا پای‌منبرهای «استاد» تقدیم می‌کنند.

صف‌های مردم برای گرفتن امضا از فردوسی پور و ظریف، نوعی ادای احترام است به این افراد. ادای احترام به فردوسی‌پور است که در بحبوحه فشارها بر دانشجویان دانشگاه شریف، درکنار آن ها بر روی زمین نشست  و در حیاط دانشگاه غذا خورد.

اگر مردم ایران به فراموشکاری جمعی و نداشتن حافظه تاریخی متهم باشند، اما تاریخ به یاد ندارد که مردم این سرزمین ناسپاس باشند. این مردم همیشه نشان دادند اگر حقی از کسی ضایع شود در کنار او می‌ایستند و از ایستادن در کنار کسانی چون علی فروغی فراری هستند.

‍ دختر ایران در جامەی کدبانوی انقلابی

صلاح الدین خدیو

بیلبوردهای بحث ساز میدان ولیعصر، معمولا بیانگر آخرین رهیافت های ایدئولوژی مسلط در حوزەی فرهنگ و اجتماع است.
دختر ایران، چشم و چراغ خانه با تصویری از خانەداری دختران در پس زمینەی شاد، آخرین پیام از این دست است.
ون سفید گشت ارشاد در پایین بییلبورد، مکمل این پیام است.

مقایسەی این تصویر با پوستر سمت چپ که توسط حزب جمهوری اسلامی در نخستین روز زن پس از انقلاب منتشر شده، حاوی دلالت های مهمی است.

در تصویر سال 58 دو زن انقلابی مسلمان با سلاح و مشعل سرخ و کودکی در آغوش نه در خانه، بلکه در حال فتح فضاهای عمومی هستند.
بسیج اجتماعی و سیاسی زنان همیشه بخشی از استراتژی حکومت بوده، همچنین مداخلەی آن در حوزەهای شخصی به قصد یکسان سازی فرهنگی و اخلاقی جامعه.

اما دگردیسی این راهبرد به سمت حضور بیشتر زنان در خانه، خالی از معنا نیست:
بر اثر سیاست های دهەهای گذشته، تعادل سنتی جامعه بهم خورده و زنان بیشتر از گذشته در محیط های عمومی و فضاهای کسب و کار و دانشگاه ها حضور یافتەاند.
پیامد این امر روابط جنسیتی را دگرگون و هنجارهای اخلاقی سنتی را زیر و رو نموده است.

در پاسخ به این تحولات به تدریج تعریف حکومت از امر اخلاقی دگرگون شده:
اخلاق دیگر انتخابی شخصی میان انسان و امر الهی نیست - آنگونه که در دهەی شصت بود - بلکه  مسالەای مرتبط با نظم عمومی است.
حتی در یک چارچوب ادراکی راهبردی تر، با امنیت ملی مرتبط است.
این رهیافت تازه که با افول جایگاه نهاد دین در حالت کلی همراه هست، به عرفی شدن فزایندەی مفاهیمی چون خانواده، جنسیت و اخلاق انجامیده است.
در دهەی شصت مداخله در حوزەی خصوصی و تلاش برای یکسان سازی فضاهای عمومی به قصد بردن مردم به بهشت و بر مبنای خوانشی قدسی از امر اخلاقی انجام می گرفت.
در حالی که امروز، سیاست معطوف به بازگشت زنان به خانه، امری عرفی و به هدف کند کردن روند زوال اخلاقی پیشگفته و حفظ نظم و امنیت عمومی است.
غیر از دغدغەهای هنجاری و مرتبط با پوشش زنان و روابط جنسیتی متفاوت با گذشته، کاهش موالید نگرانی اصلی است.

داستان این است کە ایران در حال ورود به یک سیاهچالەی جمعیتی است که مشخصەی اصلی آن پیری توام با فقیری است.
کشورهای غربی که با دشوارەی کاهش جمعیت روبرو هستند، با نرخ های بالای درآمد سرانه، از قابلیت لازم برای جبران پیامدهای آن از طریق مهاجرت و جذب نیروی کار برخوردارند.
در حالی که برای یک کشور توسعه نیافته و فقیر، پیری جمعیت چشم اندازی دهشت افکن است.

نقطەی مقابل این سیاهچاله، نقطەی روشن جمعیتی است.
زمانی که نیروی کار ارزان و جوان به یک مزیت اقتصادی تبدیل و ارزش افزودەاش در چرخەی تولید، به صورت تصاعدی بالا می رود.
توسعەی سه اقتصاد بزرگ و پیشتاز شرق آسیا در نقطەی شیرین جمعیتی اتفاق افتاد.
ژاپن در دهەی شصت، کرەی جنوبی در دهەی هفتاد و چین در دهەی هشتاد میلادی.
نقطەی شیرین جمعیتی ایران در دهەهای هشتاد و نود شمسی بود.
زمانی کە موالید محصول انفجار جمعیتی دهەی شصت به سن کار و بهرەوری رسیدند. جمعیتی جوان و دارای تحصیلات عالی در کشوری سرشار از منابع انرژی - که در مسیر توسعه مزیتی مانند نیروی کار ارزان محسوب می شود - فرصتی تکرار ناپذیر است.
فرصتی که در دهەی هشتاد احمدی نژاد و بخشی از دوران روحانی مقهور ایدئولوژی گردید و از دست رفت.

از پشت تریبون خانه ملت نگویید «اسرائیل برجام را به ایران تحمیل کرد»!

رضا نصری

‏پیشنهاد می‌کنم آقای نبویان پیش از اینکه بر کرسی مجلس - یا احیانا بر کرسی ریاست مجلس - بنشینند، یک بار کتاب خاطرات نتانیاهو را بخوانند تا دست‌کم از پشت تریبون خانه ملت دیگر نگویند «اسرائیل برجام را به ایران تحمیل کرد»!

نتانیاهو در کتاب خاطراتش برجام را «کاپیتالاسیون در برابر ایران» و «اشتباهی در مقیاس تاریخ» می‌خواند.

در توجیه این برداشت می‌نویسد برجام «حق نامحدود غنی‌سازی اورانیوم که جزء حیاتی از ساخت بمب‌های هسته‌ای است را در ظرف دوازده سال را به ایران می‌داد. تاسیسات هسته‌ای ایران را بدون رژیم بازرسی موثر حفظ می‌کرد. ایران را به ساخت و توسعه موشک‌های بالستیک - که می‌توانند به طور بالقوه محموله هسته‌ای را به آمریکا برسانند - قادر می‌ساخت و با لغو تحریم‌ها به بزرگ‌ترین حامی تروریسم در جهان یاری می‌رساند».

از این رو می‌گوید از همان ابتدا «بی‌رحمانه به این توافق حمله کردم» و در دیدارم با اوباما در کاخ سفید «قسم خوردم هر کاری انجام دهم تا [بساط] این توافق را جمع کنم و از اسرائیل در برابر تبعات آن محافظت کنم».

او می‌گوید در صحن مجمع عمومی سازمان ملل متحد «به قصد [زدن] شاهرگ رفتم» و نمایندگان دولت‌هایی که از برجام تمجید کرده بودند را «کباب» کردم!

اگر از زبان تند و عصبانی نتانیاهو در مورد برجام بگذریم، بررسی عملکرد رژیم اسرائیل و لابی‌های آن در واشنگتن هم موید همین ادعاست که اسرائیل برجام را عاملی برای توسعه فن‌آوری هسته‌ای و قدرت اقتصادی ایران می‌دانست و معتقد بود این توافق مستعد است ایران را از انزوای بین‌المللی خارج کند و موجب شود نظم جدید منطقه حول محور ایران شکل بگیرد.

با خروج آمریکا از برجام نیز زمان را مغتنم شمرد تا توافقات «ابراهیم» را جایگزین برجام و پیرامون آن کشورهای عرب منطقه را علیه ایران سازماندهی کند.

چطور می‌شود توافقی را که نخست‌وزیر اسرائیل آن را «کاپیتالاسیون در برابر ایران» و «اشتباهی در مقیاس تاریخ» خوانده و برای زدن «شاهرگ» آن «قسم یاد کرده» - و شواهد نیز نشان می‌دهد در مسیر نابودی آن و جلوگیری از احیای آن تمام تلاش خود را بکار برده - به این آسانی برای افکار عمومی ایران محصول اسرائیلی جلوه داد؟

🚩افول سرمایه اجتماعی جمهوری اسلامی
فیلم کامل مناظره بین احمد بخارایی و محسن ردادی به میزبانی کانال حرف نو

🔹دکتر بخارایی
دوران ولی فقیه و حجاب گذشته است./ ما با افول شدید سرمایه اجتماعی روبه رو هستیم./رفتن پهلوی و آمدن آقای خمینی به معنای انقلاب نیست./ ریزش در مشارکت در انتخابات یکی از نشانه های افت سرمایه اجتماعي است./اعداد بدون تفسیر؛ بی روح هستند./رای ندادن عقلانی است.

🔸دکتر ردادی
اگر شاخص های بین المللی مبنا قرار نگیرند؛ چگونه می‌توان یک پدیده را علمی بررسی کرد؟/اساسا در هر انقلابی احساسات وجود دارد./سرمایه اجتماعی صرفا شرکت در انتخابات نیست./ ما در سرمایه اجتماعی افول داشته ایم؛ اما بسیاری از کشورهای دموکرات هم افول داشته اند./از جمهوری اسلامی دفاع میکنم چون از مردم دفاع می‌کند.

#حرف_نو
#هبوط_ناتمام
✅ @hosseinnoorani

یکی از جالبترین واکنشها به ایده "تاجزاده - شاهزاده".
تاکنون لا اقل ۵ برداشت متفاوت از این توییت شنیده ام. سعید اهل فکر و اندیشه ورزی است‌. وقتی ترور شد، من صبح را منتشر می کردم و با اصلاح طلبان در ستیز بودم اما بدون کمترین تردیدی در سرمقاله صبح نوشتم ترور حجاریان جنایت است. متعصب و ایدئولوژی زده بودم اما جنایتکار نبودم. خداوند را سپاس می گویم و آرزوی سلامتی و طول عمر برای سعید عزیز دارم.
✍مهدی نصیری

بیراهه سیاستگذاری حجاب؛
این طرح در هدف خود یعنی ارتقای وضعیت حجاب با شکست مواجه می‌شود

بشیر معتمدی

در روزهای گذشته نیروی انتظامی طرحی را با عنوان طرح نور که به نوعی جایگزین طرح گشت ارشاد است، آغاز نموده است. در این طرح، مأموران نیروی انتظامی به زنانی که پوشش سر ندارند، تذکر رعایت حجاب می‌دهند و در صورت عدم تمکین، با این افراد برخورد صورت می‌گیرد. این طرح اِعمال نوعی سیاست فرهنگی در رابطه با حجاب است که توسط مجموعه حاکمیت برای جامعه تجویز شده است.

اگر نخواهیم در مفروضات پیشینی این طرح همچون مجوز شرعی اِعمال اجبار در رابطه با حجاب اشکال و ایراد وارد نماییم، سؤال این است که آیا خود این سیاست که در قالب این طرح نمود یافته است، می‌تواند به موفقیت برسد؟
از مجموعه شواهد اینطور به نظر می‌رسد که این طرح در همین هدف خود یعنی ارتقای وضعیت حجاب با شکست مواجه می‌شود. بعضی از دلایل را در ذیل مطرح کنم تا شاید چشم اندازی از اجرای آن نمایان شود:

۱- درباره هر سیاستگذاری فرهنگی حتما باید به پیشینه آن توجه شود تا راه های رفته و تجربه شده مورد ارزیابی قرار گیرد و آنگاه با توجه به تجارب پیشین، سیاستگذاری جدیدی تدوین گردد. دلیل اول برای اینکه این سیاست را می توان شکست خورده دانست، تجربه تاریخی است.
این روش تاکنون که از انقلاب اسلامی بیش از ۴۰ سال گذشته، بارها و بارها تجربه شده و همه ارزیابی‌ها نشان از آن دارد که در هر اجرای آن نسبت به دفعات پیش، وضعیت حجاب پسرفت داشته و هر حاضر و ناظری بر پسرفت در این مقوله در طی همه این سالهای پس از انقلاب صحه می گذارد و الا چرا نیاز است که هر بار که طرح های اینچنینی اجرا می شود، دوباره در مقطعی دیگر به اجرای این طرح روی می آورند؟

این نشان می‌دهد که اگر هم اثری داشته، موقتی و زودگذر است که بلافاصله با رفتن نیروی انتظامی، وضعیت نه تنها به حالت قبل، بلکه به وضعیت بدتر از قبل برمی‌گردد و حتی به دلیل لجبازی در اثر برخوردهای صورت گرفته، گوش شنوایی برای هرگونه منطقی وجود نخواهد داشت. بنابراین وقتی تجربه تاریخی، شکست این طرح را نشان می دهد، چه اصراری بر اجرای آن وجود دارد؟
آیا در حدیث نیامده که مؤمن از یک سوراخ دوبار گزیده نمی شود؟ پس چگونه است که درِ سیاستگذاری فرهنگی حاکمیت همچنان بر همان پاشنه می چرخد؟

۲- یکی از مواردی که در مورد سیاستگذاری فرهنگی باید لحاظ گردد، بستر اجرای سیاست است. طرفداران این طرح مهمترین دلیلی که برای اجرای طرح دارند الزام شرعی و قانونی برای رعایت حجاب است. در مورد الزام شرعی، شاید بتوان گفت تقریباً هیچکدام از فقها بر سر آن اختلافی ندارند. اما در مورد الزام قانونی آن می‌توان این سؤال را مطرح کرد که اساساً قانون چگونه شکل می‌گیرد؟ قانون بر اساس خواست اکثریت شکل می‌گیرد. یعنی اکثریت خواسته‌ای دارد که آن خواسته در قالب قانونی به منصه ظهور می‌رسد.

اکنون سؤال این است که قانون حجاب در جامعه اکنونِ ایران با چه میزان اقبال و خواست عمومی مواجه است؟
به بیان دیگر آیا بستر مناسب برای اجرای این سیاست و قانون وجود دارد؟ چنانچه سیاستگذاران عرصه حجاب به آخرین وضعیت نگرشها و ارزشهای ایرانیان که اخیراً و توسط همین دولت انجام شد، توجه نمایند، آنگاه متوجه خواهند شد که این سیاستگذاری فرهنگی در بستری از عدم مقبولیت در جامعه مواجه است.
ادامه در:
https://modaresinpress.ir/cultural/4435/

♈️ ‌ کاهش ۲۰۰ درصدی مشارکت در انتخابات، نسبت به دور دوم مجلس نهم!

♈️ سهم درصدی نامزد راه یافته به مجلس شورای اسلامی از کل آرای ماخوذه:

🔰«مجلس دوازدهم»
۱_بیژن نوباوه وطن: ۳.۵۰

🔰«مجلس نهم»
۱_بیژن نوباوه وطن: ۱۰.۱۱

♈️ در دور دوم انتخابات مجلس نهم میزان مشارکت در تهران نزدیک به ۲۴ درصد بود و نزدیک به یک‌‌میلیون و ۲۰۰ هزار نفر در تهران در دوردوم رای دادند. نفر اول تهران در دور دوم هم بیژن نوباوه‌وطن بود که نزدیک به ۴۹۱ هزار و ۷۹۹ رای آورد. میزان مشارکت در تهران در دور دوم انتخابات ۸ درصد بود و نفر اول دور دوم هم اتفاقا بیژن نوباوه‌وطن بود که رای او این‌بار ۲۷۱ هزار و ۹۴ بود.

♈️ مشارکت در انتخابات این دوره در مقایسه با انتخابات مجلس نهم کاهش ۲۰۰ درصدی داشته است.



#تحلیل_زمانه
🌍 @TahlilZamane