Forwarded from ایران بریفینگ
#علی_محمد_رضایی در تهران شبگرد و نگهبان منازل است، اولرای ملاقات با خانواده خود به آبدانان رفته بود که در روز ۲۷ آبان ۱۴۰۱ مقابل خانه خود هدف گلوله ساچمهای مأموران امنیتی قرار گرفت و یک چشم خود را ازدست داد.
او بصورت تعمدی مورد حمله نیروهای امنیتی قرار گرفته و از فاصله بسیار نزدیک به صورت و شکم او شلیک شده است.
#چشم_برای_آزادی #شلیک_به_چشم_معترضان #علیه_فراموشی
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
یکی از چشمهای «الهه توکلیان» که حالا به «دختر ایران» مشهور است ، روز ۲۹شهریور ۱۴۰۱ در شهر «مشهد» هدف گلوله سرکوبگران قرار گرفت و برای همیشه بینور شد.
یعنی دقیقا هفته نخست آغاز اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ در پی قتل حکومتی #مهسا_امینی حالا همه، الهه را با قلب سفیدی که روی چشم خود گذاشته است و قرارهای دادخواهانهاش با دیگر زنانی که جمهوری اسلامی کورشان کرده، میشناسند.
طبق داشتههای منتشرشده و به شهادت پزشکان، دستکم ۵۰۰ معترض در سه بیمارستان تهران و دستکم ۸۰ معترض در کردستان هدف شلیک سلاحهای سرکوبگران قرار گرفتهاند و یک یا دو چشم خود را از دست دادهاند.
بالای صفحه الهه در اینستاگرام هم مثل بسیاری دیگر از آسیبدیدگان نوشته شده: «چشمم هدف گرفتی، اما قلبم هنوز میتپه» و درباره گریههایش روی تخت بیمارستان گفته است: «بیشک از صدای شلیک تفنگ تو رساتر است آخرین ناله من… .»
او دو روز پیش از تیر خوردن، در مراسم «اربعین» کربلای عراق شرکت داشت.
#الهه_توکلیان از نخستین زنان آسیبدیده از ناحیه چشم است که در صفحه شخصی خود در اینستاگرام، پرده از جنایت شلیک هدفمند به چشمان معترضان برداشت. زنی که در دوره کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی بینالمللی خوانده، و کارشناس حسابداری است. او کُرد کرمانج، از کُردهای شمال خراسان است.
نخستین پستی که الهه توکلیان درباره چشمی که سرکوبگران از او گرفتند منتشر کرد، تنها مربوط به خودش نبود. بلکه او از چشمهای «غزل رنجکش» و چشمهای خودش نوشت. غزل رنجکش در جنوب ایران [بندرعباس] مورد شلیک نیروهای سرکوب قرار گرفته و الهه در خراسان.
در این پست، از سختی تحمل درد و رنجی که بر او تحمیل شده نوشت و از قوی بودن و ماندن برای پدری که در جنگ هشت ساله بین ایران و عراق، مجروح شده است. از غزل رنجکش نوشته که سپر جان مادرش شد و از خودش که سپر جان «بچهها» و خواهرش شده است: «غزل سپر جان مادرش شد و من سپر جان بچهها و خواهرم. تو سپر چه شدی که بیدرنگ زدی؟»
او همچنین از پدرش یاد کرده است که هشت سال در جنگ ایران و عراق جنگید و جانباز شد.
آیا سرکوبگران الهه را برای شلیک به چشمهایش انتخاب کرده بودند؟
#چشم_برای_آزادی #شلیک_به_چشم_معترضان #علیه_فراموشی
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing
یعنی دقیقا هفته نخست آغاز اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ در پی قتل حکومتی #مهسا_امینی حالا همه، الهه را با قلب سفیدی که روی چشم خود گذاشته است و قرارهای دادخواهانهاش با دیگر زنانی که جمهوری اسلامی کورشان کرده، میشناسند.
طبق داشتههای منتشرشده و به شهادت پزشکان، دستکم ۵۰۰ معترض در سه بیمارستان تهران و دستکم ۸۰ معترض در کردستان هدف شلیک سلاحهای سرکوبگران قرار گرفتهاند و یک یا دو چشم خود را از دست دادهاند.
بالای صفحه الهه در اینستاگرام هم مثل بسیاری دیگر از آسیبدیدگان نوشته شده: «چشمم هدف گرفتی، اما قلبم هنوز میتپه» و درباره گریههایش روی تخت بیمارستان گفته است: «بیشک از صدای شلیک تفنگ تو رساتر است آخرین ناله من… .»
او دو روز پیش از تیر خوردن، در مراسم «اربعین» کربلای عراق شرکت داشت.
#الهه_توکلیان از نخستین زنان آسیبدیده از ناحیه چشم است که در صفحه شخصی خود در اینستاگرام، پرده از جنایت شلیک هدفمند به چشمان معترضان برداشت. زنی که در دوره کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی بینالمللی خوانده، و کارشناس حسابداری است. او کُرد کرمانج، از کُردهای شمال خراسان است.
نخستین پستی که الهه توکلیان درباره چشمی که سرکوبگران از او گرفتند منتشر کرد، تنها مربوط به خودش نبود. بلکه او از چشمهای «غزل رنجکش» و چشمهای خودش نوشت. غزل رنجکش در جنوب ایران [بندرعباس] مورد شلیک نیروهای سرکوب قرار گرفته و الهه در خراسان.
در این پست، از سختی تحمل درد و رنجی که بر او تحمیل شده نوشت و از قوی بودن و ماندن برای پدری که در جنگ هشت ساله بین ایران و عراق، مجروح شده است. از غزل رنجکش نوشته که سپر جان مادرش شد و از خودش که سپر جان «بچهها» و خواهرش شده است: «غزل سپر جان مادرش شد و من سپر جان بچهها و خواهرم. تو سپر چه شدی که بیدرنگ زدی؟»
او همچنین از پدرش یاد کرده است که هشت سال در جنگ ایران و عراق جنگید و جانباز شد.
آیا سرکوبگران الهه را برای شلیک به چشمهایش انتخاب کرده بودند؟
#چشم_برای_آزادی #شلیک_به_چشم_معترضان #علیه_فراموشی
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing
زن جوانی با موهای فر و چشمهای زیبا را، کاربران شبکههای اجتماعی پیش از اعتراضات سراسری نیز میشناختند؛ «نیلوفر آقایی»٬ کارشناس ارشد مامایی.
نیلوفر حالا اما یکی از قربانیان شلیک هدفمند جمهوری اسلامی به چشمان معترضان است.
#نیلوفر_آقایی در یکی از آخرین پستهای اینستاگرامش، نوشته است: «برام وسط اینهمه احساسات مختلفی که دارم هر روز تجربشون میکنم، پشیمونی هیچ جایی نداره...» او بر اثر شلیک گلولههای ساچمهای یکی از چشمان خود را از دست داده است.
۴آبان ۱۴۰۱ همزمان با چهلمین روز قتل حکومتی #مهسا_امینی شماری از جامعه پزشکی در تهران در برابر ساختمان نظامپزشکی تجمعی برگزار کردند.
شرکت کنندگان در این تجمع از معترضان حمایت کردند و شعارهای «آزادی، آزادی، آزادی» و «توپ، تانک، فشفشه، آخوند باید گم بشه» سر دادند؛ یکی از حاضران در آن تجمع، نیلوفر آقایی بود.
تجمع آن روز کادر درمان با چنان خشونتی از سوی نیروهای امنیتی سرکوب شد که رئیس و قائم مقام سازمان نظام پزشکی استعفا دادند.
در ویدیوهایی که از آن روز منتشر شده٬ صدای شلیک نیز به گوش میرسد٬ شلیکی که امروز میدانیم از تفنگ ساچمهای بوده، و به هدف چشمان شرکتکنندگان در تجمع.
#پریسا_بهمنی پزشک آن روز کشته شد و چندین تن از پزشکان دیگر نیز آسیب دیدند، از جمله یک زن دندانپزشک و یک زن ماما. هویت یکی از مصدومین آن تجمع چند روز بعد آشکار شد؛ نیلوفر آقایی٬ ۳۲ ساله و کارشناس ارشد مامایی.
او ۴بهمن در یک استوری در رابطه با چشمش نوشت: «چشم قشنگم٬ امروز شد ۳ ماه که ندارمت.»
نیلوفر آقایی در میان قربانیان شلیک مستقیم نیروهای امنیتی به چشم معترضان٬ جز اولین افرادی است که بر سرکار برگشت و زندگی جدیدش را آغاز کرد.
«یک ماه بعد از آن واقعه تلخ»، اولین تصویرش را با شیلدی بر چشم و نوزادی در آغوش منتشر کرد.
نیلوفر آقایی، کمتر از دیگر قربانیان شلیک مستقیم به چشم معترضان، از روند درمان چشمش مینویسد. اما در لابهلای پستها و استوریهای اینستاگرامش دیده میشود که چطور قدمهایش را محکمتر در راهی بر میدارد که اولین قربانیاش، چشمی بود که دیگر نمیبیند: «وقتی به آگاهی بسوزی، بیگمان جانت در یک حضور تازهتر، فرجام میگیرد...»
#چشم_برای_آزادی #شلیک_به_چشم_معترضان #علیه_فراموش
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing
نیلوفر حالا اما یکی از قربانیان شلیک هدفمند جمهوری اسلامی به چشمان معترضان است.
#نیلوفر_آقایی در یکی از آخرین پستهای اینستاگرامش، نوشته است: «برام وسط اینهمه احساسات مختلفی که دارم هر روز تجربشون میکنم، پشیمونی هیچ جایی نداره...» او بر اثر شلیک گلولههای ساچمهای یکی از چشمان خود را از دست داده است.
۴آبان ۱۴۰۱ همزمان با چهلمین روز قتل حکومتی #مهسا_امینی شماری از جامعه پزشکی در تهران در برابر ساختمان نظامپزشکی تجمعی برگزار کردند.
شرکت کنندگان در این تجمع از معترضان حمایت کردند و شعارهای «آزادی، آزادی، آزادی» و «توپ، تانک، فشفشه، آخوند باید گم بشه» سر دادند؛ یکی از حاضران در آن تجمع، نیلوفر آقایی بود.
تجمع آن روز کادر درمان با چنان خشونتی از سوی نیروهای امنیتی سرکوب شد که رئیس و قائم مقام سازمان نظام پزشکی استعفا دادند.
در ویدیوهایی که از آن روز منتشر شده٬ صدای شلیک نیز به گوش میرسد٬ شلیکی که امروز میدانیم از تفنگ ساچمهای بوده، و به هدف چشمان شرکتکنندگان در تجمع.
#پریسا_بهمنی پزشک آن روز کشته شد و چندین تن از پزشکان دیگر نیز آسیب دیدند، از جمله یک زن دندانپزشک و یک زن ماما. هویت یکی از مصدومین آن تجمع چند روز بعد آشکار شد؛ نیلوفر آقایی٬ ۳۲ ساله و کارشناس ارشد مامایی.
او ۴بهمن در یک استوری در رابطه با چشمش نوشت: «چشم قشنگم٬ امروز شد ۳ ماه که ندارمت.»
نیلوفر آقایی در میان قربانیان شلیک مستقیم نیروهای امنیتی به چشم معترضان٬ جز اولین افرادی است که بر سرکار برگشت و زندگی جدیدش را آغاز کرد.
«یک ماه بعد از آن واقعه تلخ»، اولین تصویرش را با شیلدی بر چشم و نوزادی در آغوش منتشر کرد.
نیلوفر آقایی، کمتر از دیگر قربانیان شلیک مستقیم به چشم معترضان، از روند درمان چشمش مینویسد. اما در لابهلای پستها و استوریهای اینستاگرامش دیده میشود که چطور قدمهایش را محکمتر در راهی بر میدارد که اولین قربانیاش، چشمی بود که دیگر نمیبیند: «وقتی به آگاهی بسوزی، بیگمان جانت در یک حضور تازهتر، فرجام میگیرد...»
#چشم_برای_آزادی #شلیک_به_چشم_معترضان #علیه_فراموش
🌐 irbr.news
🆔 @irbriefing
Forwarded from ایران بریفینگ
کوثر تحصیلکرده #دانشگاه_الزهرا و بازیگر تئاتر است که در بیستم مهرماه چشمش هدف شلیک نیروهای سرکوبگر قرار گرفت و بینایی یک چشمش را از دست داد.
او از نخستین آسیبدیدگانی است که درباره شلیک هدفمند به معترضان در اینستاگرام خود افشاگری کرد.
بازگشت او به صحنه تئاتر پس از شلیک به چشماش، در رسانههای داخل ایران هم بازتاب داشته است.
#کوثر_افتخاری اکنون مخفیانه از ایران خارج شده و به تازگی با ویزای بشردوستانه به آلمان آمده است.
#شلیک_به_چشم_معترضان #چشم_برای_آزادی
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Forwarded from ایران بریفینگ
#نیلوفر_آقایی همچنین در هفتههای گذشته در واکنش به دروغ قلمداد کردن نابیناییاش، در تبلیغات شهرداری تهران با پخش ویدیویی در صفحه اینستاگرام خود با زدن تقهای به پروتز چشم مصنوعیاش گفت: «یک ماه است که چشم درآوردهام. اما نمیدانم چرا چشم جدیدم صدا میدهد.»
نیلوفر آقایی روز چهارم فروردین و در ششمین ماه از هدف قرار گرفتن چشم چپش در جریان تجمع کادر درمان مقابل ساختمان نظام پزشکی تهران، از احساس خود برای «سفارش و خرید چشم» نوشته و گفته بود در این شش ماه سمت راست را «بهتر و قشنگتر» میبیند و آرزو کرد «همه دلتنگیها، غصهها، خبرهای بد، از دست رفتنها، فقر و گرانیها» به سمت چپ بروند که او به آن دید ندارد.
این کارشناس ارشد مامایی ۳۲ساله، یکی از دهها معترضی بود که نیروهای سرکوبگر در جریان خیزش انقلابی به چشمشان شلیک کردند.
#چشم_برای_آزادی #شلیک_به_چشم_معترضان #علیه_فراموشی
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Forwarded from ایران بریفینگ
مجید کاوه، وکیل خانواده منانی چندی پیش در گفتگو با روزنامه شرق از طرح شکایت برای شناسایی ضارب و دریافت غرامت و دیه آسیبهایی که به دو چشم صورت و بدن او وارد شده خبر داد.
وکیل #متین_منانی درباره جزئیات زخمی شدن موکلش به شرق گفته است که در شب حادثه وقتی متین را به اورژانس بیمارستان امیر مازندرانی ساری منتقل میکنند حراست بیمارستان از ورود آنها جلوگیری کرده و قصد داشته تا با پلیس تماس بگیرد که او و خانواده اش مجبور میشوند برای رسیدگی درمانی فوری به بیمارستان بوعلی این شهر مراجعه و پس از آن روند طولانی و هزینه بر درمان را در تهران دنبال کنند تلاشهایی که پس از هفت ماه منجر به احیای بینایی او نشده و پزشکان گفتهاند جراحی مجدد او بی فایده است.»
بررسی تصاویر سی تی اسکن متین منانی نشان میدهد که هنوز تعداد زیادی ساچمه در سر و صورت ،گردن قفسه سینه، شکم بازوان و دستهای وی وجود دارد و پزشکان به خانواده اش گفته اند که او از روبرو و پشت سر و از فاصله نزدیک هدف تیراندازی قرار گرفته است.
#چشم_برای_آزادی #شلیک_به_چشم_معترضان #علیه_فراموشی
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Forwarded from ایران بریفینگ
ضحا موسوی، زن ۲۵ ساله اهل اهواز و ساکن اصفهان، ۱۰مهر توسط نیروهای سرکوب هدف قرار گرفت و بر اثر شلیک تیری به گیجگاهش، دید چشم چپ خود را از دست داد. یعنی در هفتههای نخست آغاز اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ در پی کشته شدن «مهسا [ژینا] امینی» در بازداشت گشت ارشاد.
۱۰مهر۱۴۰۱، یکی از شلوغترین روزهای اصفهان بود٬ معترضان به خیابان آمده و شعار «زن٬ زندگی٬ آزادی» و «آزادی٬ آزادی٬ آزادی» سر داده بودند.
تصاویر منتشرشده از آن روز گواهی میدهند که نیروهای امنیتی چطور معترضان را به خشونتآمیزترین شکل، سرکوب کردند؛ یکی از آن معترضان #ضحا_موسوی بود.
او در صفحهاش در پاسخ به سوال یکی از دنبال کنندگانش در رابطه با «چشمت یا آزادی؟» پاسخ داده: «سوال سختیه… اما قشنگترین حس زندگی آزادیه… بهاش رو میدیم که به دستش بیاریم. پس ارزشش رو داره.»
#چشم_برای_آزادی #شلیک_به_چشم_معترضان #علیه_فراموشی
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM