🔹با گیاهخوار شدن می‌توان انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا دو-سوم کاهش داده و جان میلیون‌ها نفر را نجات داد🔹
(بخش دوم)
📉میلیون‌ها مرگِ قابلِ پیشگیری
دریافتیم که اتخاذِ راهبردهای تغذیه‌ایِ جهانی، می‌تواند باعثِ پیشگیری از سالانه 5/1 میلیون مرگ در سال 2050 شود. رژیم‌های غذاییِ وجترین و وگن، به ترتیب می‌توانند باعثِ جلوگیری از مرگ 7/3 میلیون و 8/1 میلیون نفر شوند. تقریبا نیمی از آن به‌لطف کاهشِ مصرفِ گوشتِ قرمز و نیمی دیگر، به دلیل مصرفِ بیشتر میوه و سبزیجات، همراه با کاهش در انرژی ورودی (همچنین کاستن از چاقیِ مرتبط با آن) است.
تنوع‌های منطقه‌ایِ بسیاری وجود دارد. پیش‌بینی می‌شود که تقریبا دو-سومِ فوایدِ سلامتیِ ناشی از تغییر رژیمِ غذایی در کشورهای درحالِ توسعه، به‌خصوص در آسیای شرقی و آسیای جنوبی، روی دهد. اما کشورهای با درآمد بالا هم وضعیت مشابهی دارند و درواقع منافع سرانه در کشورهای توسعه یافته می‌تواند دو برابرِ کشورهای درحالِ توسعه باشد، چون رژیم غذایی نسبتا نامتعادلِ آن‌ها جای پیشرفتِ بیشتری دارد. چین با جلوگیری از سالانه حدودِ 1/4 تا 1/7 میلیون مرگ، شاهدِ بیشترین منافعِ حاصل از سلامتی خواهد بود. حذف گوشتِ قرمز و کاهشِ پرخوریِ عمومی، مهم‌ترین عامل در آنجا و برای دیگر ذی‌نفعان، مانند اتحادیۀ اروپا و ایالات متحده خواهد بود. با این‌حال در هند، به‌لطف مصرفِ میوه و سبزیجاتِ بیشتر، هر ساله از وقوعِ حدودِ یک میلیون مرگ جلوگیری خواهد شد.
به‌ویژه روسیه و دیگر کشورهای اروپای شرقی، به‌دلیل مصرف کمترِ گوشتِ قرمز، شاهدِ منافعِ سرانۀ بسیاری خواهند بود. مردم جوامع جزیره‌ای کوچک مانندِ موریس، ترینیداد و توباگو، از کاهشِ چاقی سود خواهند برد.
🔥 وگن‌ها در برابر تغییر اقلیم؟
برآورد کردیم که با اتخاذ رهنمودهای تغذیه‌ایِ جهانی می‌توان انتشار گازهای گلخانه‌ایِ مرتبط با غذا را تا 29% کاهش داد. اما حتی این هم برای کاهشِ انتشار گازهای گلخانه‌ایِ مرتبط با غذا، هم‌راستا با کاهش‌های ضروری کلی برای نگه داشتنِ افزایشِ دمای جهانی زیر 2 درجۀ سانتی‌گراد، کافی نخواهد بود.
برای مبارزهٔ جدی با تغییر اقلیم رژیم‌های گیاه‌پایه‌تری موردنیاز است. تحلیلِ ما نشان می‌دهد اگر تمام مردمِ دنیا وجترین شوند کاهشِ انتشار گازهای گلخانه‌ایِ مرتبط با غذا تا 63% بالاتر خواهد رفت. و چه می‌شد اگر همه وگن می‌شدند؟ این رقم به 70% می‌رسید.
💸 ارزش آن چقدر است؟
تغییراتِ تغذیه‌ای با صرفه‌جوییِ سالانه 700 الی 1,000 میلیارد دلارِ آمریکا در مراقبت سلامت، مراقبت‌های غیررسمیِ بدون دستمزد و روزهای کاریِ از دست رفته، منافعِ اقتصادیِ بسیار زیادی به همراه خواهد داشت.
ارزشی که جامعه برای خطر مرگِ کاهش‌یافته قائل است می‌تواند تا 9 الی 13% از تولید ناخالص داخلی جهانی یا 20 تا 30 تریلیون دلارِ آمریکا باشد. هزینهٔ صرفه‌جویی شده از خسارات جلوگیری شدهٔ تغییر اقلیم به دلیل کاهشِ انتشار گازهای گلخانه‌ایِ مرتبط با غذا، می‌تواند به حدودِ 570 میلیارد دلارِ آمریکا برسد.
قیمت گذاشتن بر سلامتیِ مطلوب و محیط‌زیست، مسئله‌ای حساس است. اگرچه نتایجِ ما نشان می‌دهند با تغییرات رژیم غذایی می‌توان منافع زیادی برای جامعه به ارمغان آورد و ارزشِ آن منافع سندی محکم برای [محقق کردن] رژیم‌های غذاییِ سالم‌تر و به‌لحاظ محیط‌زیستی پایدارتر است.
بدیهی است مقیاسِ این امر بسیار بزرگ است. تولید و مصرفِ میوه و سبزیجات در آفریقای زیرصحرایی و آسیای جنوبی باید به بیش از دو برابر برسد تا فقط مطابق با رهنمودهای تغذیه‌ایِ جهانی شود. درعین‌حال مصرف گوشتِ قرمز باید در مقیاسِ جهانی به نصف و در کشورهای ثروتمندتر به دو-سوم کاهش یابد. همچنین نیاز خواهیم داشت که با مشکلِ کلیدی پرخوری مقابله کنیم. فهم این مطالب نیازمند تامل بسیار، پیش از اتخاذ هر تصمیمی است.
(نوشته مارکو اسپرینگمن)
#سلامتی
#محیط_زیست
#تغییر_اقلیم
#گرمایش_جهانی
[ترجمه: فاطمه دلدار]
منبع:
The conversation
برای مشاهده ارائۀ مختصر دکتر اسپرینگمن از مقالۀ بالا، این ویدیو را ببینید.
@IranVEG
(بخش دوم)
📉میلیون‌ها مرگِ قابلِ پیشگیری
دریافتیم که اتخاذِ راهبردهای تغذیه‌ایِ جهانی، می‌تواند باعثِ پیشگیری از سالانه 5/1 میلیون مرگ در سال 2050 شود. رژیم‌های غذاییِ وجترین و وگن، به ترتیب می‌توانند باعثِ جلوگیری از مرگ 7/3 میلیون و 8/1 میلیون نفر شوند. تقریبا نیمی از آن به‌لطف کاهشِ مصرفِ گوشتِ قرمز و نیمی دیگر، به دلیل مصرفِ بیشتر میوه و سبزیجات، همراه با کاهش در انرژی ورودی (همچنین کاستن از چاقیِ مرتبط با آن) است.
تنوع‌های منطقه‌ایِ بسیاری وجود دارد. پیش‌بینی می‌شود که تقریبا دو-سومِ فوایدِ سلامتیِ ناشی از تغییر رژیمِ غذایی در کشورهای درحالِ توسعه، به‌خصوص در آسیای شرقی و آسیای جنوبی، روی دهد. اما کشورهای با درآمد بالا هم وضعیت مشابهی دارند و درواقع منافع سرانه در کشورهای توسعه یافته می‌تواند دو برابرِ کشورهای درحالِ توسعه باشد، چون رژیم غذایی نسبتا نامتعادلِ آن‌ها جای پیشرفتِ بیشتری دارد. چین با جلوگیری از سالانه حدودِ 1/4 تا 1/7 میلیون مرگ، شاهدِ بیشترین منافعِ حاصل از سلامتی خواهد بود. حذف گوشتِ قرمز و کاهشِ پرخوریِ عمومی، مهم‌ترین عامل در آنجا و برای دیگر ذی‌نفعان، مانند اتحادیۀ اروپا و ایالات متحده خواهد بود. با این‌حال در هند، به‌لطف مصرفِ میوه و سبزیجاتِ بیشتر، هر ساله از وقوعِ حدودِ یک میلیون مرگ جلوگیری خواهد شد.
به‌ویژه روسیه و دیگر کشورهای اروپای شرقی، به‌دلیل مصرف کمترِ گوشتِ قرمز، شاهدِ منافعِ سرانۀ بسیاری خواهند بود. مردم جوامع جزیره‌ای کوچک مانندِ موریس، ترینیداد و توباگو، از کاهشِ چاقی سود خواهند برد.
🔥 وگن‌ها در برابر تغییر اقلیم؟
برآورد کردیم که با اتخاذ رهنمودهای تغذیه‌ایِ جهانی می‌توان انتشار گازهای گلخانه‌ایِ مرتبط با غذا را تا 29% کاهش داد. اما حتی این هم برای کاهشِ انتشار گازهای گلخانه‌ایِ مرتبط با غذا، هم‌راستا با کاهش‌های ضروری کلی برای نگه داشتنِ افزایشِ دمای جهانی زیر 2 درجۀ سانتی‌گراد، کافی نخواهد بود.
برای مبارزهٔ جدی با تغییر اقلیم رژیم‌های گیاه‌پایه‌تری موردنیاز است. تحلیلِ ما نشان می‌دهد اگر تمام مردمِ دنیا وجترین شوند کاهشِ انتشار گازهای گلخانه‌ایِ مرتبط با غذا تا 63% بالاتر خواهد رفت. و چه می‌شد اگر همه وگن می‌شدند؟ این رقم به 70% می‌رسید.
💸 ارزش آن چقدر است؟
تغییراتِ تغذیه‌ای با صرفه‌جوییِ سالانه 700 الی 1,000 میلیارد دلارِ آمریکا در مراقبت سلامت، مراقبت‌های غیررسمیِ بدون دستمزد و روزهای کاریِ از دست رفته، منافعِ اقتصادیِ بسیار زیادی به همراه خواهد داشت.
ارزشی که جامعه برای خطر مرگِ کاهش‌یافته قائل است می‌تواند تا 9 الی 13% از تولید ناخالص داخلی جهانی یا 20 تا 30 تریلیون دلارِ آمریکا باشد. هزینهٔ صرفه‌جویی شده از خسارات جلوگیری شدهٔ تغییر اقلیم به دلیل کاهشِ انتشار گازهای گلخانه‌ایِ مرتبط با غذا، می‌تواند به حدودِ 570 میلیارد دلارِ آمریکا برسد.
قیمت گذاشتن بر سلامتیِ مطلوب و محیط‌زیست، مسئله‌ای حساس است. اگرچه نتایجِ ما نشان می‌دهند با تغییرات رژیم غذایی می‌توان منافع زیادی برای جامعه به ارمغان آورد و ارزشِ آن منافع سندی محکم برای [محقق کردن] رژیم‌های غذاییِ سالم‌تر و به‌لحاظ محیط‌زیستی پایدارتر است.
بدیهی است مقیاسِ این امر بسیار بزرگ است. تولید و مصرفِ میوه و سبزیجات در آفریقای زیرصحرایی و آسیای جنوبی باید به بیش از دو برابر برسد تا فقط مطابق با رهنمودهای تغذیه‌ایِ جهانی شود. درعین‌حال مصرف گوشتِ قرمز باید در مقیاسِ جهانی به نصف و در کشورهای ثروتمندتر به دو-سوم کاهش یابد. همچنین نیاز خواهیم داشت که با مشکلِ کلیدی پرخوری مقابله کنیم. فهم این مطالب نیازمند تامل بسیار، پیش از اتخاذ هر تصمیمی است.
(نوشته مارکو اسپرینگمن)
#سلامتی
#محیط_زیست
#تغییر_اقلیم
#گرمایش_جهانی
[ترجمه: فاطمه دلدار]
منبع:
The conversation
برای مشاهده ارائۀ مختصر دکتر اسپرینگمن از مقالۀ بالا، این ویدیو را ببینید.
@IranVEG
Forwarded from رسانه VEG🌱 (Ali🌱Baniasad)
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
پژوهشگر دانشگاه آکسفورد از ارتباط میان تغذیه، #تغییر_اقلیم و #سلامتی می‌گوید.
#گرمایش_جهانی
نوشتۀ دکتر اسپرینگمن دربارۀ مقالۀ مورد اشاره در ویدیو را اینجا بخوانید.
@VEGMedia
@IranVEG
#گرمایش_جهانی
نوشتۀ دکتر اسپرینگمن دربارۀ مقالۀ مورد اشاره در ویدیو را اینجا بخوانید.
@VEGMedia
@IranVEG
Forwarded from رسانه VEG🌱 (Hamid Delbari🌱)
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
گِرتا تونبرگ، نوجوان وگنی که در صف مقدم مبارزه با تغییر اقلیم است، پیامی رسا برای رهبران دنیا دارد.
🔗 کیفیت بالاتر
چرا وگن شدن یکی از تاثیرگذارترین راه‌ها برای مقابله با تغییر اقلیم است:
t.me/iranveg/1742
t.me/iranveg/1682
t.me/iranveg/1656
#تغییر_اقلیم
@IranVEG
@VEGMedia
🔗 کیفیت بالاتر
چرا وگن شدن یکی از تاثیرگذارترین راه‌ها برای مقابله با تغییر اقلیم است:
t.me/iranveg/1742
t.me/iranveg/1682
t.me/iranveg/1656
#تغییر_اقلیم
@IranVEG
@VEGMedia