This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
.
عصمت طالبی: هیچ‌وقت تاریخ چنین جنایتی را فراموش نخواهد کرد… ما نمی‌گذاریم… همسرم و برادرم که حکم [زندان] گرفته بودند در سال ۶۷ اعدام شدند. خاوران را مبدا قرار دادیم اما برادرم که در گوهردشت اعدام شده، مسلما یک جایی در گوهردشت است، منتها جایش معلوم نیست…
#کشتار۶۷ #هیئت_مرگ #تابستان۶۷ #حقوق_بشر #۱۵مهر۹۹ #6Oct2020
ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:
▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc
عصمت طالبی: هیچ‌وقت تاریخ چنین جنایتی را فراموش نخواهد کرد… ما نمی‌گذاریم… همسرم و برادرم که حکم [زندان] گرفته بودند در سال ۶۷ اعدام شدند. خاوران را مبدا قرار دادیم اما برادرم که در گوهردشت اعدام شده، مسلما یک جایی در گوهردشت است، منتها جایش معلوم نیست…
#کشتار۶۷ #هیئت_مرگ #تابستان۶۷ #حقوق_بشر #۱۵مهر۹۹ #6Oct2020
ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:
▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc
.
نامه سرگشاده در اعتراض به استخدام سفیر پیشین ایران در دانشگاه آمریکایی
.
گروهی از ایرانیان شامل زندانیان سیاسی سابق در ایران، خانواده زندانیان سیاسی اعدام‌شده و فعالان حقوق بشر، نامه‌ای به ریاست دانشگاه آمریکایی اُبِرلین نوشته بودند که محمدجعفر امیرمحلاتی، استاد ارشد این دانشگاه، در حقیقت «دیپلمات پیشین جمهوری اسلامی ایران و یک نقض‌کننده حقوق انسانی بوده که در دروغ گفتن به جامعه جهانی در مورد جنایات جمعی رژیم ایران سهیم بوده است».
.
محمدجعفر امیرمحلاتی در سال‌های ۱۳۶۷ تا ۶۹ با انتصاب از سوی علی‌اکبر ولایتی، وزیر خارجه وقت، سفیر ایران در سازمان ملل متحد بود.
.
محمدجعفر امیرمحلاتی به اتهامات مطرح‌شده علیه خود در رابطه با اعدامهای دسته‌جمعی تابستان ۶۷ واکنش نشان داد.
او در جوابیه خود می‌نویسد: «من هر گونه آگاهی و در نتیجه، مسئولیت در مورد اعدامهای دسته‌جمعی در ایران، در دورانی که مشغول خدمت در سازمان ملل بودم را قویا رد می‌کنم.»
.
امضاکنندگان نامه اعتراضی اخیر، خواهان اخراج آقای امیرمحلاتی و عذرخواهی دانشگاه ابرلین از قربانیان «قتل عام تابستان ۶۷ و خانواده‌های اعدام‌شدگان» هستند.
https://ibb.co/HXnQF6t
#محمدجعفر_امیرمحلاتی #نقض_حقوق_بشر #تابستان۶۷ #اعدامهای۶۷ #۱۹مهر۹۹ #10Oct2020
ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:
▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc
نامه سرگشاده در اعتراض به استخدام سفیر پیشین ایران در دانشگاه آمریکایی
.
گروهی از ایرانیان شامل زندانیان سیاسی سابق در ایران، خانواده زندانیان سیاسی اعدام‌شده و فعالان حقوق بشر، نامه‌ای به ریاست دانشگاه آمریکایی اُبِرلین نوشته بودند که محمدجعفر امیرمحلاتی، استاد ارشد این دانشگاه، در حقیقت «دیپلمات پیشین جمهوری اسلامی ایران و یک نقض‌کننده حقوق انسانی بوده که در دروغ گفتن به جامعه جهانی در مورد جنایات جمعی رژیم ایران سهیم بوده است».
.
محمدجعفر امیرمحلاتی در سال‌های ۱۳۶۷ تا ۶۹ با انتصاب از سوی علی‌اکبر ولایتی، وزیر خارجه وقت، سفیر ایران در سازمان ملل متحد بود.
.
محمدجعفر امیرمحلاتی به اتهامات مطرح‌شده علیه خود در رابطه با اعدامهای دسته‌جمعی تابستان ۶۷ واکنش نشان داد.
او در جوابیه خود می‌نویسد: «من هر گونه آگاهی و در نتیجه، مسئولیت در مورد اعدامهای دسته‌جمعی در ایران، در دورانی که مشغول خدمت در سازمان ملل بودم را قویا رد می‌کنم.»
.
امضاکنندگان نامه اعتراضی اخیر، خواهان اخراج آقای امیرمحلاتی و عذرخواهی دانشگاه ابرلین از قربانیان «قتل عام تابستان ۶۷ و خانواده‌های اعدام‌شدگان» هستند.
https://ibb.co/HXnQF6t
#محمدجعفر_امیرمحلاتی #نقض_حقوق_بشر #تابستان۶۷ #اعدامهای۶۷ #۱۹مهر۹۹ #10Oct2020
ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:
▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc
ImgBB
image
Image image hosted in ImgBB
.
https://bit.ly/31qC4ws
.
برخی از خانواده‌های قربانیان اعدامهای دهه ۶۰، هیچ‌گاه وصیت‌نامه عزیزان‌شان را دریافت نکردند و به برخی نیز وصیت‌نامه‌هایی داده شد که بسیار کوتاه بودند و به طور مشخص تحت نظارت ماموران نوشته شده بود و یا بخش‌هایی از آن مخدوش و ناخوانا شده بود. منصوره بهکیش در مورد وقایع پس از تابستان ۱۳۶۷ می‌گوید: «به صورت تلفنی در آبان و آذرماه خبر اعدام بچه‌ها را به خانواده‌ها دادند و خواستند که از کمیته‌های مختلف تهران ساک‌های آنها را تحویل بگیریم. به هرکسی یک ساک دادند که در آن چند تکه لباس بود و خیلی از این لباس‌ها نیز متعلق به فرد اعدامی نبود، این تصور بود که زندانیان گاهی لباس‌های‌شان را با یکدیگر عوض می‌کردند، ولی این امکان نیز وجود داشت که لباس‌ها را همین طوری در ساک‌ها ریخته باشند. نه وصیت‌نامه‌ای، نه محل دفنی و نه جسدی به ما دادند. هیچی. بعد هم تهدید و تهدید که به هیچ وجه حق ندارید اعتراض و سر و صدا کنید و نباید مراسم بگیرید. یعنی آن‌قدر تهدیدها شدید بود که واقعاً ما خانواده‌ها مانده بودیم که چه باید بکنیم. البته خانواده‌ها اغلب مراسم گرفتند و به اشکال مختلف نیز صدای اعتراض‌شان را بلند کردند. آن موقع خیلی‌ها خاوران را نمی‌شناختند، به دفتر بهشت زهرا مراجعه می‌کردند و پاسخی نمی‌دادند و می‌گفتند در لیست‌مان چنین فردی را نداریم و به اوین حواله‌شان می‌دادند، به اوین می‌رفتند، می‌گفتند اگر بچه‌تان کشته شده بروید بهشت زهرا. خیلی از خانواده‌ها را این گونه سنگ‌قلاب کردند تا این که بالاخره خاوران را یافتند، بدون آن که مطمئن باشند عزیزشان در آنجاست یا این که بدانند در کدام گوشه و به چه شکلی دفن شده است.»
.
بیشتر بخوانید: «داستان ناتمام، مادران و خانواده‌های خاوران، سه دهه جست‌وجوی حقیقت و عدالت»
https://bit.ly/2BPZ7mR
#مادران_خاوران #کشتار۶۷ #تابستان۶۷ #اعدامهای۶۷ #دادخواهی #۱آبان۹۹ #22Oct2020
ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:
▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc
https://bit.ly/31qC4ws
.
برخی از خانواده‌های قربانیان اعدامهای دهه ۶۰، هیچ‌گاه وصیت‌نامه عزیزان‌شان را دریافت نکردند و به برخی نیز وصیت‌نامه‌هایی داده شد که بسیار کوتاه بودند و به طور مشخص تحت نظارت ماموران نوشته شده بود و یا بخش‌هایی از آن مخدوش و ناخوانا شده بود. منصوره بهکیش در مورد وقایع پس از تابستان ۱۳۶۷ می‌گوید: «به صورت تلفنی در آبان و آذرماه خبر اعدام بچه‌ها را به خانواده‌ها دادند و خواستند که از کمیته‌های مختلف تهران ساک‌های آنها را تحویل بگیریم. به هرکسی یک ساک دادند که در آن چند تکه لباس بود و خیلی از این لباس‌ها نیز متعلق به فرد اعدامی نبود، این تصور بود که زندانیان گاهی لباس‌های‌شان را با یکدیگر عوض می‌کردند، ولی این امکان نیز وجود داشت که لباس‌ها را همین طوری در ساک‌ها ریخته باشند. نه وصیت‌نامه‌ای، نه محل دفنی و نه جسدی به ما دادند. هیچی. بعد هم تهدید و تهدید که به هیچ وجه حق ندارید اعتراض و سر و صدا کنید و نباید مراسم بگیرید. یعنی آن‌قدر تهدیدها شدید بود که واقعاً ما خانواده‌ها مانده بودیم که چه باید بکنیم. البته خانواده‌ها اغلب مراسم گرفتند و به اشکال مختلف نیز صدای اعتراض‌شان را بلند کردند. آن موقع خیلی‌ها خاوران را نمی‌شناختند، به دفتر بهشت زهرا مراجعه می‌کردند و پاسخی نمی‌دادند و می‌گفتند در لیست‌مان چنین فردی را نداریم و به اوین حواله‌شان می‌دادند، به اوین می‌رفتند، می‌گفتند اگر بچه‌تان کشته شده بروید بهشت زهرا. خیلی از خانواده‌ها را این گونه سنگ‌قلاب کردند تا این که بالاخره خاوران را یافتند، بدون آن که مطمئن باشند عزیزشان در آنجاست یا این که بدانند در کدام گوشه و به چه شکلی دفن شده است.»
.
بیشتر بخوانید: «داستان ناتمام، مادران و خانواده‌های خاوران، سه دهه جست‌وجوی حقیقت و عدالت»
https://bit.ly/2BPZ7mR
#مادران_خاوران #کشتار۶۷ #تابستان۶۷ #اعدامهای۶۷ #دادخواهی #۱آبان۹۹ #22Oct2020
ارسال فيلم، عکس و مطلب به ما:
▫️Telegram ID: @iranncmedia 👈
@irannc