Iranncorg شورای ملی ایران

روز جهانی حقوق بشر

روز جهانی حقوق بشر رویدادی سالانه است که در نوزدهم آذر ماه برابر با دهم دسامبر، برگزار می‌شود. این روز توسط یونسکو نامگذاری شده است. این روز به پاسداشت اعلامیه جهانی حقوق بشر در همه کشورهای دمکراتیک که قانون اساسی آنها مبتنی بر انسان گرایی و به دور از هرگونه ایدئولوژی می باشد، برگزار می شود. اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر شامل سی ماده است، پیمان بین‌المللی که در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ در شهر پاریس به تصویب رسیده است. این اعلامیه نتیجهٔ مستقیم جنگ جهانی دوم بوده و برای اولین بار حقوقی را که تمام انسان‌ها مستحق آن هستند را به‌صورت جهانی بیان می‌دارد. مفاد این اعلامیه از اعتبار حقوق بین‌الملل برخوردارست و به شرح به حقوق بنیادین حقوقی، مدنی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی‌ را که تمامی ابنای بشر در هر کشوری باید از آن برخوردار باشند را مشخص کرده‌ است.

امروزه در کشورهای پیشرفته و دمکراتیک، مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر را در قوانین بنیادین مدنی و در قانون اساسی خود گنجانده‌اند. مهم آن که این اعلامیه برای سنجش رفتار کشورها به کار می‌رود.
مهم ترین اصل و پایه حقوق بشر، «کرامت انسانی» است. کورش بزرگ هخامنشی بیش از دو هزار و پانصد سال پیش به این حقیقت مهم بر استوانه ای از خاک رس به «حقوق انسان به عنوان انسان» اشاره می کند. از روی این فرمان، نسخه‌های گوناگونی برای ارسال به نواحی امپراتوری هخامنشی نوشته و ارسال شده است.

من برای همه انسان‌ها آزادی پرستش خدایان‌شان را برقرار كردم و فرمان دادم كه هیچ كس حق ندارد به این دلیل مورد بدرفتاری قرار بگیرد. من فرمان دادم كه هیچ خانه‌ای ویران نشود. من صلح و آسایش را برای تمام انسان‌ها تضمین كردم

یکی از مهم ترین مباحثی که ارتباط تنگاتنگی با افکار عمومی ملت ها دارد، احترام و اجرای بی چون و چرای حقوق بشر است، به گونه ای که بیشتر حکومت های جهان می کوشند نشان دهند در حکومت آنها، حقوق بشر نقض نمی شود. حکومت های دمکراتیک، برای مقبولیت سامانه خود در نزد ملت خود وسایر کشورهای جهان تلاش در رعایت واجرای همه اصول حقوق بشر در همه زمینه ها را در الویت امور مملکت داری خود قرار داده اند و سالانه در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به این مهم پرداخته می شود.

اصول جهان شمول چون رهایی از محرومیت و ترس، آزادی بیان و عقیده، آزادی مذهب، حق پیشرفت و خوشبختی از گذر از رنج‌های بشری در طی قرون برآمده‌اند و اعلامیه جهانی حقوق بشر سندی برای رفع رنج‌های بشری است.
بااین که جمهوری اسلامی از مضاکنندگان اعلامیه جهانی حقوق بشر است، هر روز این حقوق را نقض می‌کند. با وجودهمه تگناها وهمه قوانین وضع شده توسط سازمان های بی طرف بین المللی و فشارهای دیپلماتیک از سوی کشورهای پایبند به اصول جهانشمول، جمهوری اسلامی پس از گذشت ۴۰ سال همچنان به نقض مستمر حقوق بشر و جنایت علیه شهروندان ایرانی ادامه می دهد.

نخستین اصل اعلامیه جهانی حقوق بشر: تمام افراد بشر آزاد زاده می‌شوند و از لحاظ حیثیت و کرامت و حقوق با هم برابرند. این در حالی است که در قانون اساسی جمهوری اسلامی بالاترین رای و قدرت متعلق به ولایت فقیه است و تنها شهروندان شیعه باورمند به ولایت فقیه از حقوق بالا برخوردار هستند. دیگر شهروندان ایرانی از دید قانون نادیده گرفته می شوند و کرامت انسانی آنها به طور مستمر نقض می شود.

➖ اصل بیست و پنجم: هر فردی حق دارد که از سطح زندگی مناسب برای تامین سلامتی و رفاه خود و خانواده‌اش، به ویژه از حیث خوراک، پوشاک، مسکن، مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی ضروری برخوردار شود.» اما هر روز بسیاری از کودکان، زنان و مردان ایرانی به دلیل فقر و سوء تغذیه بر اثر گرسنگی می‌میرند.

➖ اصل پنجم: هیچ کس نباید شکنجه شود یا تحت مجازات یا رفتاری ظالمانه، انسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد. طبق گزارش سالانه سازمان عفو بین‌الملل، همچنان جمهوری اسلامی، شهروندان ایرانی را تنها به خاطر دفاع از حقوق بشر، حقوق کارگران، معلمان و کودکان و زنان در زندان ها شکنجه می‌کند.

➖ اصل بیست و ششم: هر شخصی حق دارد از آموزش و پرورش بهره‌مند شود. اما در مناطق محروم ایران از جنوبی ترین حومه های پایتخت تا سیستان و بلوچستان و خوزستان مدرسه با چهار دیوار و أصول استاندارد برای آموزش فرزندان ایران وجود ندارد. در حالی حکومت برای پولشویی و اختلاس از سرمایه های فرزندان ایران در کربلا و سوریه مدرسه می سازد.

➖ اصل بیست و دوم: هر شخصی به عنوان عضو جامعه حق امنیت اجتماعی دارد. در حالی که جمهوری اسلامی امنیت فردی و اجتماعی مردم ایران و حتی شهروندان سوریه و لبنان و عراق و ... را به خاطر انباشتن ثروت های شخصی به مخاطره جدی انداخته است.

935 views20:26