ایران آزاد و آباد (مهدی نصیری)

حضرت آیت‌الله دیر به فکر افتاده‌اید.

✍ ناصر دانشفر

آیت الله محمدجواد محقق‌یزدی، مدرس حوزه علمیه قم با بیاناتی تند در انتقاد از حاکمیت گفته‌اند:
«بی حیایی و وقاحت هم حدی دارد، به اسم شیعه کاری نکنید که بگویند شیعه مدتی به قدرت رسید و یک عمامه به سری آمد سرکار و این همه جنایت کرد...»
شاید برخی از متشرعین از بلند شدن صدای اعتراض برخی از اهالی حوزه خرسند شده و گمان برند که مذهب جعفری از گزند نظام ولایی رسته و پدیدهٔ دین‌ستیزی نسل جوان آرام‌آرام تعدیل می‌شود و بار دیگر مردم تنها کشور شیعهٔ دوازده امامی دنیا، با اهل‌بیت و امامان خود آشتی خواهند کرد.
گمان نگارنده آن است که این خوابی خوش است و به سه دلیل اگر امکان تحقق آن محال نباشد، قطعاً بسی دشوار است.
اولین دلیل، فاصلهٔ زمانی اعمال ضددینی، خلاف انسانیت و مغایر قانون رژیم با عکس‌العمل علنی علمای ریزشی است که سالها طول کشیده است. دیروز سالگرد نه دی بود، روزی که ابوالفضل قدیانی به حق آن را روز «نکبت استبداد دینی» نامیده است. چهارده سال از این واقعه گذشته است، حالا اگر یکی از این به اصطلاح عالمان دینی مصلحت را کنار بگذارد و از سوز دل هم به دلیل خرج ابی‌عبدالله در آن روز شوم ناله کند، قلب کسی را نمی‌شکند. اگر همانروز حوزه یکپارچه همچون دستغیب برمی‌خاست و بر ولی‌امر مسلمین‌جهان می‌تاخت که مسلمان اگر بنا داری به زور اسلحه حکومت کنی خود دانی، اما حق نداری که از دین مایه بگذاری و موجبات هتک حرمت آن را فراهم آوری، قطعاً مردم و به ویژه نسل نو از این حرکتی که وظیفهٔ شرعی شمایان بود استقبال می‌کرد و امروز وضعیت فضای اعتقادات دینی خلایق این نبود. ۸۸، ۹۶، ۹۸، ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ خون خرد و پیر این دیار را ریختند و صدایی از شما برنخاست، نعره و فریاد امروزتان بی‌فایده است، خیلی دیر شده.
دومین دلیل، جمعیت قلیل برائت‌جویان این صنف است. هنوز یک مرجع شناخته شدهٔ حوزه به صراحت علیه این همه فسق و فجوری که توسط مسئولان ریز و درشت نظام مقدس به وقوع می‌پیوندد، موضعی نگرفته است که هیچ، با اکثر رویکرد‌های حاکمیت اعلام همدلی می‌نمایند. از دفاتر عریض و طویل حضرات یکنفر عازم منازل پدران و مادران فرزند از دست داده نشد تا مراتب همدردی‌شان به آنان ابلاغ گردد.‌ در دروس خارج فقه حتی یکی معترض برخوردهای ظالمانه با فعالین سیاسی نشد و در یک کلام با این همه تلاطم دریای مواج ایران، اثری از صاحبان فتوا و حکم دیده نشد. اینان که عنوان مرجعیت شیعه را یدک می‌کشند، به جای توصیه به صنف دست‌پروردهٔ خود، برای قرار گرفتن پشت مردم و حمایت از آنها به جانب حکومت غش کرده و ترجیح دادند که از عنایات مادی نظام محروم نگردند. با این حساب چرا ملت برای چرخش چند ملای دست دوم و سوم باید موضوع شیعگی را از روحانیت این مذهب جدا کنند؟
اما دلیل سوم و مهمترین دلیلی که راه بازگشت نسل جوان را سد کرده است، به رسمیت نشناختن افکار و نگاه جوانان و عدم فهم باورهایی که مبتنی بر سؤالات برون‌دینی این بخش از جامعه می‌باشد. علماء اعلام هنوز که هنوز است، متوجه نشده‌اند که این نسل مقلد نیست، محقق است و به این آسانی قانع نمی‌شود.
استاد مطهری نیم‌قرن پیش این موضوع را دریافت و به اندازهٔ وسع خود سعی در مرتفع نمودن شبهات اهل شباب آن روزگار برآمد. اما در عصر اطلاعات و پمپاژ اطلاعات حوزه همچنان در خواب است و گمان دارد که به صرف دادن فتوا خلق‌الله در تبعیت از حکمشان فوج فوج صف کشیده و لبیک خواهند گفت.
مراجع اصولاً چنان از جامعه دور افتاده‌اند که نمی‌دانند که اکنون گریز از دین اختصاص به قشر جوان ندارد و میانسالان و گاه پیران این سرزمین نیز به این قافله می‌پیوندند. خبر ندارند که گفتهٔ امام صادق(ع) محقق گشته که كَادَ اَلْفَقْرُ أَنْ يَكُونَ كُفْراً و به جای شرح و تفسیر آن کافی است گذری به خانهٔ جمع زیادی از مردم کوچه و بازار بزنند.
عدم فهم وجود سؤال، عدم فهم فضای فکری سائل و عدم دغدغهٔ آدم‌های خود مرجع‌پندار امکانی برای یافتن پاسخ‌های متناسب (البته در صورت وجود) نمی‌گذارد و به گمان من ایران اگر در مرحلهٔ سکولاریسم توقف کند و به محدودهٔ لائیسیته وارد نشود، باید حضرات علما عمامه‌شان را از فرط شادی به هوا پرتاب کنند.

عزت زیاد

آدرس کانال 👇

https://t.me/peyghameashna

9.4K views12:31