🔺از سری گزارش‌های موسسه راهبردهای بازنشستگی صبا (گزارش 73)
💢شاخص کف حمایت‌های اجتماعی 2017

▫️نویسندگان: میرا بیربام، کاسیلی شیلدبرگ و مایکل سیچون
▫️مترجم: حمید گُماری
نسخه الکترونیکی این گزارش از طریق لینک زیر در دسترس است 👇
http://saba-psi.ir/3914/

☎️021-22703467
https://bit.ly/3cAF4d8

@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

▫️یادداشت ماه:

🔸فاجعه، ناباوری و کوری اخلاقی

✍رضا امیدی (عضو هیأت مدیره انجمن جامعه‌شناسی ایران)

در روزهای اخیر روایتی از ماجرای تکان‌دهندۀ مواجهۀ مرزبانی ایران با مهاجران افغانستانی در رسانه‌های معتبر بین‌المللی نقل می‌شود. پس از چند روز سکوت به‌تدریج برخی رسانه‌های داخلی نیز به موضوع می‌پردازند و پرسش‌هایی دربارۀ این واقعه مطرح می‌شود. طبیعتاً در چنین مواردی از دولت انتظار می‌رفت که از همان ابتدا کمیته‌ای حقیقت‌یاب با حضور دولت‌های دوطرف و نهادهای مدنی فعال در زمینۀ شفافیت و امور مهاجران تشکیل دهد و موضوع را پیگیری می‌کرد. اما قریب به دو هفته، دولت ایران تنها به تکذیب ماجرا بسنده می‌کند و از آن سو طرف افغانستانی هر بار شواهد و مستندات بیشتری را در زمینۀ صحت وقوع حادثه پیش روی خبرنگاران قرار می‌دهد. دولت باید از ماجرای آبان‌ماه 98 درس می‌گرفت. همان‌طورکه در آن ماجرا تعلل در ارائۀ گزارش به جامعه موجب شد که بالاترین آمار ارائه‌شده از کشته‌ها توسط رسانه‌های جهانی، مبنای تحلیل‌ها و باور بخش قابل­ توجهی از مردم قرار گیرد، در ماجرای برخورد مرزبانی ایران با مهاجران هم هر چه بیشتر در زمینۀ گزارش‌دهی شفاف و برخورد با عاملان تعلل کند، تلخ‌ترین روایت از ماجرا به باورپذیرترین روایت بدل خواهد شد.

واقعیت این است که ما به تجربه‌های تلخ دریافته‌ایم که در چنین ماجراهایی گویا باید اصل را بر صحت تلخ‌ترین روایت از ماجرا بگذاریم، مگر آنکه خلاف آن ثابت شود! اما جدای از تجربه‌های تلخ، اهمیت چنین مسائلی که به جان انسان‌ها مربوط می‌شود اقتضا می‌کند نسبت به آن حساسیت ویژه‌ای شکل گیرد. یادآوری برخی روایت‌های مواجهه‌های این‌چنینی با هم‌وطنان خودمان در داخل شاید نشانی از این ملاحظه باشد. در هر کدام از این روایت‌ها چه‌بسا اگر رسانه‌ها و جامعۀ مدنی واکنش سریع‌تری نشان می‌دادند، چنین فاجعه‌هایی رخ نمی‌داد.

سال 91 یا 92 بود که مسئولان شهری شیراز کارتن‌خواب‌ها را از سطح شهر جمع کردند و در بیابان‌های اطراف بندرعباس رها کردند؛ ماجرایی که به مرگ چند نفر منجر شد. گویا در همان سال‌ها همین ماجرا در تهران هم رخ داده است و بیش از 10 نفر در بیابان‌های اطراف قم جان داده‌اند. فاجعۀ اردوگاه شفق و مرگ بیش از 50 کارتن‌خواب در اثر بیماری در آن هنوز در ذهن‌ها باقی است؛ اردوگاهی که گویا مکانی بوده برای تحقیر آدم‌هایی که از نگاه دست‌اندرکاران آن (از پزشک اردوگاه گرفته تا مدیرو مأمور) قابل بازیافت نبوده‌اند! گزارش‌هایی که در آن زمان برخی رسانه‌های داخلی منتشر کردند تکان‌دهنده و غیرقابل باور بود؛ اما واقعیت داشت. می‌توان این فهرست را با ماجراهای بیشتری ادامه داد.

در مواجهه با چنین ماجراهایی به ترکیبی از ناباوری و کوری اخلاقی رسیده‌ایم. در ابتدای هر ماجرا ما هم نمی‌خواهیم باور کنیم که فاجعه‌هایی چنین غیرانسانی رخ داده، چراکه برای فاجعه هم سقفی قائل‌ایم، اما به‌تدریج درمی‌یابیم که ای کاش فاجعه از آنچه روایت می‌شود، بدتر نباشد. انواع محدودیت هایی که رسانه‌ها و نهادهای مدنی با آن مواجه‌اند موجب می‌شود تا به تعبیر زیگمونت بامن؛ جامعه‌شناس لهستانی، وضعیتی پرابهام و سیّال شکل بگیرد که زمینه را برای هر نوع تنش روانی و اجتماعی فراهم می‌کند. به‌تعبیر وی چنین وضعیتی مستعد انواعی از سرکوب‌های اجتماعی و کوری اخلاقی است. تعدد رویدادهای تکان‌دهندۀ خرد و کلانی ما را به کوری اخلاقی دچار کرده؛ سازوکارهایی که در مواجهه با بی‌اخلاقی‌های پیرامونی ما را به کوری و نادیده‌انگاری می‌کشاند. نادیده‌انگاری و بی‌توجهی مدنی به چنین رویدادهایی آغاز سیاست‌زدایی از جامعه است و این نقطه‌ای است که به‌نحوی همۀ ما را در سوی غیراخلاقی رویداد قرار می‌دهد و با آن همسو می‌کند. ازاین‌رو، حساسیت‌زایی نسبت به چنین مسائلی یک کنش سیاسی مؤثر و چه‌بسا زمینه‌ای برای مواجهۀ جامع‌تر با مسائلی نظیر مسئلۀ مهاجران است.

https://bit.ly/2ZbOuYN

@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

🔺تازه ها

💢بیانیه رئیس انجمن جمعیت‌شناسی ایران به مناسبت روز ملی جمعیت

 دکتر محمدجلال عباسی شوازی رئیس انجمن جمعیت‌شناسی ایران در یادداشتی با عنوان "سیاست‌های کلی جمعیت در ایران؛ چالش‌ها و راهکارها"، که به مناسبت روز ملی جمعیت منتشر شده است، تصویری از شرایط جمعیتی کشور ارائه کرده و راهکار اتخاذ رویکرد درست و نهادینه شدن سیاست‌ها و اجرای برنامه‌های جمعیتی در کشور را تشکیل کمیته ملی راهبردی جمعیت زیر نظر رئیس‌‌جمهور و احیای دفتر جمعیت در سازمان برنامه و بودجه عنوان کرده است. 

متن این بیانیه که در سایت انجمن جمعیت شناسی ایران منتشر شده است را اینجا بخوانید.

https://bit.ly/369tyml 
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

#خبرنامه هفتگي الکترونيکي انجمن جامعه‌‌شناسي ايران

🔸یادداشت ماه
فاجعه، ناباوری و کوری اخلاقی / دکتر رضا امیدی
https://bit.ly/2zgQWCz

🔹تازه‌ها
بیانیه رئیس انجمن جمعیت‌شناسی ایران به مناسبت روز ملی جمعیت
https://bit.ly/2WQjbku

🔸فراخوان‌ها‌ و اخبار ویژه
فراخوان مجله مطالعات اجتماعی ایران (ویژه‌نامه کرونا و جامعه‌شناسی دین)
https://bit.ly/3gabWvq
فراخوان مجله مطالعات اجتماعی ایران- ویژه‌نامه مدیریت بحران 2 (شیوع کرونا و جنبه‌های اجتماعی آن)
https://bit.ly/39QKtul

🔹تازه‌های کتاب
شاخص کف حمایت‌های اجتماعی  / نویسندگان: میرا بیربام، کاسیلی شیلدبرگ و مایکل سیچون
https://bit.ly/2AOfmnr
خدمات اجتماعی و بازنشستگی؛ مطالعه موردی کشورهای موفق / نویسندگان: ایمان یوسف‌زاده، معصومه اسحقی گرجی و الهام زمان‌شعارهریس 
https://bit.ly/3cSXDJB

🔸اخبار سایر نهادها
اولویت انتشار مقاله‌های مرتبط با کرونا در مجله مسائل اجتماعی ایران
https://bit.ly/2Xfmjpd

@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

▪️تازه های کتاب:

🔺رویکرد حقوق بشری به حمایت اجتماعی

▫️نویسندگان: دکتر مگدالنا سپالودا و کارلی ‌نایست
▫️مترجمان: محسن آرامش پور و مریم ابراهیمی
▫️ناشر: موسسه راهبردهای بازنشستگی صبا

فایلpdfکتاب روی سایت موسسه:
http://www.saba-psi.ir/

https://bit.ly/3glFNRK

@iran_sociology

🔴 معاونت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه خوارزمی با همکاری گروه جامعه شناسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی برگزار می کند:

📝 کرونا، علم و آموزش عالی

اساتید شرکت کننده در وبینار :
🔶دکتر بیژن زارع، عضو هیات علمی دانشگاه خوارزمی و دبیر وبینار.
🔷دکتر حسین میرزایی، عضو هیات علمی دانشگاه تهران و رئیس پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم
🔶دکتر جبار رحمانی، عضور هیات علمی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم.
🔷دکتر محمدرضا کلاهی، عضو هیات علمی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم.

📅 زمان برگزاری : ۷ خرداد ماه ۹۹
🕙 ساعت برگزاری : ۱۷ الی ۱۹

🔵 شرکت برای عموم آزاد است
✏️ثبت نام از طریق :
09123685385
@fahiminejadhasti

https://www.skyroom.online/ch/khu123/farhangi

@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

🔺وبینار جوانان و چالش هاي معاصر با نگاهي به وضعيت جوانان ايران و هندوستان
▪️يكشنبه ١١ خرداد ساعت ١٣ الي ١٥

https://bit.ly/36Arc03

@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

💢نظرسنجی از اعضا در خصوص فعالیت‌های انجمن جامعه‌شناسی ایران در سال 1398

عضو محترم انجمن جامعه‌شناسی ایران
باسلام
به منظور ارج نهادن به نظرات ارزشمند اعضای انجمن و نیز افزایش مشارکت آنان، خواهشمند است با مطالعه و تکمیل دقیق فرم نظرسنجی مربوط به ارزیابی عملکرد انجمن در سال 1398  (تا تاریخ 20 تیرماه 1399) ما را در راستای ارتقاء فعالیت‌های انجمن یاری نمایید.
پیشاپیش از توجه شما تشکر و قدردانی می‌شود.

دبیرخانه انجمن جامعه شناسی ایران

----------------------------------------------
برای مشاهده فرم نظرسنجی اینجا را کلیک کنید. 
 
▫️لطفا توجه داشته باشید که برای انتخاب گزینه مورد نظر خود باید روی متن گزینه (و نه مربع یا دایره کنار گزینه ها) کلیک کنید.

https://bit.ly/2XtiKwU

@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

🔺یادداشت ماه:

💢تحلیل جامعه شناختی قتل رومینا
✍پرویز اجــلالی

جامعه‌شناسان از نیمه قرن نوزدهم میلادی بدین سو به پیروی از استاد امیل دورکم (1917-1858) جرم را انحراف از هنجارهای متوسط جامعه می‌دانند که باوجود بیزاری و تنفری که به حق در ما ایجاد می‌کند، برای ارگانیسم جامعه همانقدر لازم است که تب؛ زیرا نشانه‌ای است از بیماری و کارکرد بد ارگانیسم اجتماعی یا همان جامعه. به همین خاطر است که جامعه‌شناسان به مسأله قتل رومینا حساسیت به خرج می‌دهند. از سوی دیگر جامعه‌شناسان بازهم به پیروی از استاد وظیفه مجازات یا کیفر را در جامعه مدرن ایجاد شرایطی می‌دانند که امکان وقوع مجدد جرم به حداقل برسد. یعنی هدف کیفر نه انتقام گیری از مجرم بلکه ترمیم آسیبی باشد که جرم به وجدان اجتماعی زده است.

حال با توجه به گزاره فوق از دید اجتماعی به مسئله قتل رومینا نگاه می‌کنیم. در نواحی عقب مانده‌تر جامعه ما و مشخصاً در اجتماعاتی که هنوز آثار آداب و فرهنگ عشایری و قبیله‌ای در آنها باقی است، فرهنگ پدرسالارانه هنوز حداقل در میان نسل میانسال زنده است. این فرهنگ قرن‌هاست که زنان را تنها مسئول به اصطلاح آبروی خانواده می‌داند و در مورد آنها بسیار سخت‌گیر و برعکس در مورد مردان بسیار متساهل است. نتیجه چنین تفکری محدود ساختن شدید زنان و به‌ویژه دختران جوان (حتی در دوران کودکی) و انواع تبعیض‌ها در مورد آنهاست.
همان طور که بارها شاهد بوده‌ایم، این اجتماعات استعداد غریبی برای رفتار خشونت‌آمیز و حتی جنایت‌کارانه با زنان از خود نشان می‌دهند. از ضرب و جرح مستمر تا خودسوزی اجباری و خودسوزی به منزله خودکشی برای رهایی از رنج تبعیض و سرکوب و بالاخره قتل توسط پدر، برادر، همسر با مشورت و همکاری و همفکری بستگان یا هم طایفه‌ای‌های مذکر متعصب. گاه حتی ممکن است قاتل مایل به قتل دختر، خواهر یا همسر خود نباشد اما فشار طایفه و اجتماع محلی آنچنان زیاد است که قاتل نمی‌تواند این فشار اجتماعی را تحمل کند و به ناچار برای فرار از آنچه جامعه متعصب محلی «لکه ننگ طایفه» می‌خواند و تهمت «بی غیرتی»، دست خود را به خون قربانی می‌گشاید.

ادامه یادداشت را روی وب سایت انجمن جامعه شناسی ایران بخوانید.

https://bit.ly/3h3Xzt4

@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

🔸گزارش نشست «کارکرد اجتماعی دین در بحران‌های سلامت با تأکید بر کووید 19»

وبینار «کارکرد اجتماعی دین در بحران های سلامت با تأکید بر کووید19» از سلسله وبینارهای تحلیلی گروه جامعه‌شناسی پزشکی روز سه شنبه 30 اردیبهشت 1399 از طریق اسکایپ برگزار شد. سخنران‌های این نشست صدیقه وسمقی (اسلام‌پژوه و دکترای فقه و مبانی اسلام) و سیمین کاظمی (پزشک و دکترای جامعه‌شناسی) بودند و امید زمانی (پزشک و مدیر گروه جامعه‌شناسی پزشکی و سلامت) دبیری نشست را به عهده داشت.

نخست وسمقی با نگاهی انتقادی درباره رویکرد سنتی به دین و عملکرد آن در دوره همه‌گیری کرونا ویروس سخنرانی کرد و بعد از آن کاظمی به غائله طب اسلامی در دوره همه‌گیری کرونا ویروس پرداخت.

گزارش این نشست را روی وب سایت انجمن جامعه شناسی ایران بخوانید.

https://bit.ly/2YeEWKe

@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

🔶بیانیه انجمن‌های علوم انسانی و اجتماعی ایران در خصوص ضرورت اجرای مفاد پیمان‌نامه حقوق کودک

🔸اجرای کامل و بی قید وشرط همه مفاد پیمان‌نامه حقوق کودک به عنوان گامی مهم برای تضمین حق بقاء، رشد، امنیت و مشارکت همه کودکان ساکن در این سرزمین

حادثه هولناک قتل کودکی ۱۳ ساله به دست پدر، وجدان عمومی مردم ایران را به شدت جریحه­‌دار کرده است. انجمن‌های علمی امضاکننده این بیانیه، این حادثه تلخ را یکی از مصادیق بارز نقض حقوق کودکان دانسته و بر اساس مسئولیت علمی و اجتماعی خود این بیانیه را صادر می‌کنند.

کودکان انسان‌های صاحب حق و سرمایه انسانی بالنده همه جوامع هستند. از منظر علوم اجتماعی و انسانی، در فرایند گذر جوامع انسانی از مرحله جایگزین­­ کردن قوانین تنبیهی با قوانین ترمیمی، ضرورت حمایت از گروه‌های آسيب‌پذير از جمله کودکان دو چندان می­‌شود و کودکان باید در برابر خشونت، غفلت، استثمار و تبعیض محافظت شوند.

از اين رو جامعۀ بين‌­المللی از طريق سازمان ملل متحد به نمایندگی از کشورهای عضو، در فرآیندی طولانی پیمان نامه حقوق کودک را تدوین و تصويب کرد تا به عنوان حداقل­‌های حمايت از کودکان مبنای عمل قرار گيرد. در مفاد اين پيمان نامه بر ضرورت حمایت همه جانبه ازحق بقاء، رشد، امنیت و مشارکت همه کودکان تاکيد شده است.

جمهوری اسلامی ایران نيز درسال ۱۳۷۲ پیمان نامه حقوق کودک را با حق شرط امضاء کرده است و در سطحِ قانون‌گذاری، اجرایی و قضایی تلاش‌هایی برای انجام تعهدات مندرج در پیمان‌نامه اتخاذ شده است. با وجود این، به نظر می‌رسد، برای اجرای کامل و جامع مفاد پیمان‌نامه، از جمله بازنگری همه جانبۀ قوانین متعارض با آن، تدوین آیين نامه‌های اجرایی موثر، تأمین بودجه کافی و آموزش نیروی انسانی مورد نیاز، اراده و اهتمام لازم وجود نداشته است. وزارت دادگستری هم به عنوان مرجع ملی این پيمان‌نامه، که مسئولیت امور مربوط به اجرای مفاد، نظارت بر اجرا و تنظیم و ارسال گزارش‌های ادواری آن را برعهده دارد، فاقد ابزارهای کافی مالی و حقوقی برای انجام اين امور است.

براساس ماده ۴۲ پیمان نامه حقوق کودک، «کشورهای عضو متعهد می‌شوند به طور گسترده و به طریقی مناسب و فعال اصول و مفاد آن را به نحو یکسان به اطلاع بزرگسالان و کودکان برسانند» حال هر کودک و بزرگسال ساکن این سرزمین می‌تواند داوری کند، که در کجا و چگونه با اصول و مفاد این پیمان‌نامه آشنا شده است. این نمونه‌ای از کوتاهی‌های مستمری است که سبب شده‌اند مفاد پیمان‌نامه مذکور توسط سازمان‌های مسئول، افراد حقوقی و حقیقی و حتی بزرگسالان عضو خانواده که می‌بایست حافظ منافع عالیه کودک باشند، خواسته و یا ناخواسته زیر پا گذاشته شود؛ و در نتیجه، حقوق نزدیک به سی درصد ساکنان این کشور (افراد زیر ۱۸ سال) در عرصه‌های: بقاء، رشد، امنیت و مشارکت به درجات گوناگون رعایت نشود. دانش امروز نشان داده است، رشد تشخص، کنجکاوی و خلاقیت هر انسان و شکوفایی و سلامت هر جامعه نیازمند تحقق چهار عرصه پیش گفته از ابتدای حیات برای هر کودک است. مواردی از قتل کودکان درسا‌‌‌ل‌های اخير و شرایطی که منجر به چنین قتل‌هایی شده ­است، نمونه‌های ويرانگری از اين تضييع حقوق است.

اگر در طی سال‌های پس از پيوستن به اين پيمان‌نامه، والدین و معلمان، کودکان و نوجوانان، قضات و مأموران نیروی انتظامی، و همه مردم در طول زندگی و از طریق آموزش‌ها و تعاملات درون خانه، مدرسه، دانشگاه، محل کار و از طریق رسانه‌ها، با مفاد آن آشنا شده­ بودند، و سازوکارهای دیدبانی، اجرایی، پیگیری و قضایی آن فراهم شده ­بود، آیا تا امروز فرزندکشی، بهره‌برداری جنسی از کودکان، رهاکردن کودک پناه آورده به قانون بدون حامی و مددکار، و انواع خشونت، تبعيض و استثمار عليه کودکان کاهش نمی­‌یافت؟ و کودکانی که به خاطر خشونت و غفلت جان باختند، امروز هنوز درکنار ما زندگی نمی‌کردند؟

ادامه در پست بعدی 👇

ادامه پست قبلی👇

انجمن‌های علمی امضاکننده این بیانیه به جدیت از همه مقامات مسئول در قوای مقننه، قضاییه، و مجریه و رسانۀ ملی می‌خواهند تضمين‌های مورد نياز و زمینه‌های ترويج و اجرای کامل پیمان نامه حقوق کودک و سایر قوانین بالادستی منطبق با آن را فراهم آورند، اصلاحات لازم درقوانین را انجام دهند، برای تک تک مفاد آن آیین‌نامه‌های اجرایی روشن تدوین و تصويب نمايند، برای اجرای آن بودجه و منابع کافی تخصیص دهند. همزمان نيروی انسانی مورد نياز از جمله مددکار اجتماعی، روانشناس، روانپزشک، مشاور، پزشک، وکیل و قاضی آموزش ديده را در اقصی نقاط کشور به تعداد کافی به کارگرفته و سازمان‌های مردم‌نهاد مروج پیمان‌نامه حقوق کودک را برای دیدبانی، مشاوره و نظارت بر فرایندهای مذکور به همکاری دعوت کنند تا موضوع توجه به حقوق کودک در کانون توجه عمومی قرار گیرد.

نهايتاً لازم به ذکر است که تحقق اين موارد تنها شرطی لازم است که از طريق اجرای ساير مسئوليت‌های قوای کشور در جهت رفع نابرابری‌های توسعه‌ای و اجتماعی-اقتصادی به‌ويژه تبعيض‌های جنسيتی، سنی، قوميتی و طبقاتیِ بسترساز نقض حقوق کودکان، کفايت لازم را خواهد يافت.

به اميد روزی که شاهد موارد نقض حقوق کودکان نباشیم.

اسامی انجمن های امضا کننده را روی وب سایت انجمن جامعه شناسی ایران بخوانید.
https://bit.ly/2YnoJCz

◀️ بازتاب‌های رسانه‌ای:
واکنش انجمن‌های علوم انسانی و اجتماعی ایران به قتل رومینا اشرفی / روزنامه ایران 22 خرداد 99
http://www.ion.ir/news/579591/ 

@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

▫️اخبار سایر نهادها:
🔺لایو اینستاگرامی ریشه یابی و اشکال مختلف کار کودک، پیامدهای اجتماعی-اقتصادی کرونا بر کودکان بویژه کودکان کار

https://bit.ly/2YCE7LJ

@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

#خبرنامه هفتگي الکترونيکي انجمن جامعه‌‌شناسي ايران
https://bit.ly/2AY7Kyy

🔺یادداشت ماه
بیانیه انجمن‌های علوم انسانی و اجتماعی ایران در خصوص ضرورت اجرای مفاد پیمان‌نامه حقوق کودک
https://bit.ly/3dSvgLZ
تحلیل جامعه‌شناختی قتل رومینا / دکتر پرویز اجلالی
https://bit.ly/2XSf3Bc

🔺گزارش نشست
کارکرد اجتماعی دین در بحران‌های سلامت با تأکید بر کووید 19
https://bit.ly/37qcxVW

🔺اطلاعیه‌ها
نظرسنجی از اعضا در خصوص فعالیت‌های انجمن جامعه‌شناسی ایران در سال 1398
https://bit.ly/2UsQzMr

🔺تازه‌های کتاب
رویکرد حقوق بشری به حمایت اجتماعی/ نویسندگان: دکتر مگدالنا سپالودا و کارلی ‌نایست
https://bit.ly/2AY6E5U

🔺فراخوان‌ها‌ و اخبار ویژه
فراخوان مجله مطالعات اجتماعی ایران (ویژه‌نامه کرونا و جامعه‌شناسی دین) – مهلت پایان تیرماه 99
https://bit.ly/3gabWvq
فراخوان مجله مطالعات اجتماعی ایران- ویژه‌نامه مدیریت بحران 2 (شیوع کرونا و جنبه‌های اجتماعی آن)- مهلت پایان تیرماه 99
https://bit.ly/39QKtul

@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

گروه جامعه شناسی کودکی انجمن جامعه شناسی ایران برگزار می کند:
🔺نشست آنلاین "کار کودک و تجارب کنشگران و پژوهشگران لغو کار کودک"

▫️جمعه 23 خرداد ساعت 21 تا 22

@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

🔸روایتی از کنش جامعه شناسانه دکتر قانعی راد
✍سیدحسین سراج زاده

 24 خرداد دومین سالروز درگذشت دوست عزیز و فرزانه دکتر محمدامین قانعی راد رئیس سابق انجمن جامعه‌شناسی ایران است. او صدای رسای دفاع از جامعه بود و این روزها جای خالی او بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود. دریغ و درد که در هنگامی که به شکوفایی و پختگی رسیده بود و انتظار می‌رفت علوم اجتماعی و جامعه‌شناسی ایران از آثار وجودی‌اش بیش از پیش بهرمند شود، از میان ما رفت.

قانعی راد از نسلی بود که در نیمه دوم دهه 50 شمسی و در هنگامی که نسل جوان آن روزگار در سر سودای رهایی جامعه از بند استبداد، بی‌عدالتی، تبعیض و وابستگی داشت، رشته جامعه‌شناسی را برای تحصیل برگزیدند تا برای تحقق آن آرمان‌های رهایی‌بخش، علم تغییر و تحول جامعه را بیاموزند. بنابراین جامعه‌شناسی برای او یک انتخاب برای ایفای یک مسئولیت اجتماعی و پاسخ دادن به دغدغه‌های روشنفکرانه بود. او از همان زمان دانشجویی جامعه‌شناسی را نه چون رشته‌ای برای رسیدن به شغل بلکه به عنوان شیوه‌ای از زندگی برگزید و تا پایان عمر پر بار خویش بر همان رأی و منش باقی ماند، تعهد روشنفکرانه را با رویکردهای علمی آمیخت و همواره در دفاع از جامعه تمام قد آماده بود.

از اواخر دهه 70 که جامعه‌شناسی حرفه او شده بود و در جایگاه یک عضو هیأت علمی فعالیت می‌کرد، بازهم آن مسئولیت اجتماعی و دغدغه‌های روشنفکرانه برایش در اولویت بود. به همین دلیل، هیچگاه به عنوان یک دانشگاهی و آکادمیسین خود را در خلوت اتاق کار دانشگاهی‌اش محصور نکرد و به همین علت فعالیت در انجمن جامعه­‌شناسی ایران به عنوان یک انجمن علمی مردم نهاد و فعال در حوزه عمومی برایش اولویت ویژه‌ای داشت. این اولویت برای او در حدی بود که استادان و دانشجویانی را که پیوند و ارتباط فعالی با انجمن نداشتند، جامعه‌شناسان جدی به حساب نمی‌آورد و بارها به صراحت می‌گفت؛ مگر می شود کسی نقش و مسئولیت علمی خو را جدی بگیرد، ولی از حصار بوروکراسی دانشگاهی بیرون نیاید و از طریق انجمن علمی‌اش با اجتماع علمی و حوزه عمومی ارتباط نداشته باشد؟
به نظر او دانشگاهیانی که به انجمن‌های علمی، به مثابه حوزه عمومی کنشگری علمی، اهمیت نمی‌دهند، گویی اثرگذاری اجتماعی علم برایشان بی‌اهمیت است و نقش اجتماعی خود را جدی نگرفته‌اند.

باز هم این دغدغه‌های روشنفکرانه و توجه به مسئولیت اجتماعی جامعه‌شناسی برای بهبود زندگی مردم و سویه‌های رهایی بخش جامعه‌شناسی بود که قانعی راد را به سوی «جامعه‌شناسی مردم مدار»
(Public Sociology)
یا «جامعه شناسی حوزه عمومی» (معادل فارسی که خود او به کار می برد)، کشاند.

«جامعه‌شناسی مردم مدار» مفهومی بود که با انتشار مقاله‌ای با همین نام از مایکل بورووی، در مجله جامعه‌شناسی ایران (بهار 1387) و بعداً با حضور او در ایران در  پاییز 1389 و ایراد دو سخنرانی درباره آن، در بین جامعه‌شناسان ایرانی مطرح شد و به کار رفت. این نوع جامعه‌شناسی به روایت بورووی، یکی از جلوه‌های علاقه جامعه‌شناسان به ایفای نقش رهایی بخش در تعامل و هم کنشی با جنبش‌های اجتماعی و کنشگران حوزه عمومی و جامعه مدنی است. قانعی راد جوان که در اواخر دهه 50 با این دغدغه‌ها به سراغ جامعه‌شناسی آمده بود، در میانسالی هم با همان دغدغه به حرفه جامعه‌شناسی مشغول بود. در نتیجه، ایده و مفهوم جامعه‌شناسی مردم مدار را بسیار جذاب و کاربردی یافت و کوشید آن را در درون جامعه‌شناسی ایران نهادینه کند. ایجاد گروه جامعه‌شناسی مردم مدار در انجمن جامعه‌شناسی ایران، پیوند دادن جامعه‌شناسی با جنبش‌های اجتماعی و جامعه مدنی، حضور فعال در رسانه‌های جمعی و فضای مجازی، و گذاردن نام «جامعه‌شناسی حوزه عمومی»  بر کانالش، موید این.

لازم است بر این نکته تاکید کنم که قانعی راد مفهوم جامعه‌شناسی حوزه عمومی را آنگونه که متناسب با شرایط جامعه ایران بود به کار می‌برد. این مفهوم برای او چتری بود که رویکردهای او را در انتخاب جامعه‌شناسی به عنوان شیوه‌ای از زندگی و حرفه بیان می‌کرد. او مفهوم جامعه‌شناسی مردم مدار را فقط برای ارتباط با گروه‌های بی‌صدای جامعه به کار نمی‌برد، بلکه معتقد بود بینش جامعه‌شناسی اختصاص به متخصصان این حرفه ندارد و اعضای جامعه هم برای فهم زندگی خود و نیروهایی که روی زندگی آنان اثر دارند، به آن نیاز دارند. از این رو، مفهوم جامعه‌شناسی حوزه عمومی را به معنای ترویج بینش جامعه‌شناسی برای همگان به کار می برد. جا دارد بر وجهی از دیدگاه او که مغفول مانده است، انگشت بگذارم.

ادامه یادداشت را روی وب سایت انجمن جامعه شناسی ایران بخوانید.

https://bit.ly/3fmR1E9

@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران
#محمد_امین_قانعی_راد

مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور با مشارکت انجمن جامعه‌شناسی ایران، انجمن مطالعات فرهنگی و ارتباطات و انجمن ترویج علم ایران برگزار می‌کند:

💢یادبود دومین سالگرد درگذشت و نکوداشت استاد دکتر سیدمحمد امین قانعی‌راد
🔺دغدغه‌های یک جامعه‌شناس مردم‌‎مدار

▫️زمان: یکشنبه 1 تیرماه 1399 ساعت 10 صبح
▫️با حضور: دکتر وحید احمدی، دکتر پرویز اجلالی، دکتر سوسن باستانی، دکتر علی پایا، دکتر هادی خانیکی، دکتر غلامرضا ذاکر صالحی، دکتر سیدحسین سراج زاده، عرفان قانعی‌راد

https://bit.ly/2MTK2WX
@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

🔺لینک ورود:
https://www.skyroom.online/ch/nrisp.ac.ir/dr-ghaneei-rad

💢اطلاعیه دبیرخانه همایش ملی «اخلاق و فرهنگ شهرنشینی»

باتشکر صمیمانه از شما عزیزان و استادان، پژوهشگران، دانش­وران و دانشجویان ارجمند که در فراهم‌­آوری مقدمات همایش ملی "اخلاق و فرهنگ شهرنشینی" با عنوان یک واقعه علمی همکاری قابل ستایش انجام داشته اید.

باتوجه به شرایط اخیر و جاری جامعه در اثر فراگیر شدن ویروس کووید 19 و با آرزوی سلامتی همه انسانها و به‌ویژه هموطنان گرامی ، تصمیماتی که توسط شورای سیاستگذاری و علمی همایش اتخاذ گردیده است جهت استحضار و استمرار همکاری­‌های ارزشمند تان اعلام می­‌گردد:

1- برگزاری همایش به زمستان سال جاری (1399) موکول می­‌شود.

2- با عنایت به شرایط ویژه و لزوم مراقبت‌­های بهداشتی، همایش به صورت غیرحضوری و مجازی برگزار می­‌گردد.( البته به هنگام ارائه مقالات و سخنرانی­‌ها در فضای مجازی ممکن است برحسب شرایط تعداد محدودی شرکت کننده حضوری داشته باشند.)

3- باتوجه به پیامدهای اجتماعی ناشی از بروز سوانح و بلایا به ویژه ویروس کووید 19 شورای سیاستگذاری و علمی درخواست دارند مطابق اصلاحات انجام شده در محورهای همایش مشارکت­کنندگان گرامی و متناسب با هرمحور درصورت تمایل مقاله‌­ای در حوزه کرونا برای همایش در نظر گرفته و ارائه فرمایند.

4- فرصت دریافت چکیده مقالات مجددا تا 31 تیر 1399 تمدید شده و همچنین برای ارسال مقالات کامل همراهان گرامی تا 31 شهریور ماه 1399 فرصت خواهند داشت.

5- جزئیات مربوط به نحوه برگزاری همایش بصورت مجازی در اطلاعیه­‌های بعدی به استحضار عزیزان خواهد رسید.

6- محورها و موضوعات همایش مجددا با اضافه شدن موضوع کرونا به عنوان یک "مسأله اجتماعی" اعلام و انتظار دارد جامعه علمی و پژوهشی کشور و عزیزان همراه در این زمینه بصورت فعال دست اندرکاران همایش رادر قالب تولید محتوا حمایت نمایند.           

با تشکر

میرطاهر موسوی
دبیر علمی همایش ملی اخلاق و فرهنگ شهرنشینی

محورهای همایش را روی وب سایت انجمن جامعه شناسی ایران بخوانید.

https://bit.ly/3dZAtC0

@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران