✍🏻 انحطاط اخلاقی و ضرورت تجدیدنظر در انتخاب‌ها/حیدر ولی زاده
حتی اگر عینک بدبینی را هم کنار بگذاریم و با خوش‌بینی تمام نگاهی به جامعه داشته باشیم، چیزی که بسیار خودنمایی می‌کند افول اخلاق در جامعه است. فرقی نمی‌کند در کف خیابان باشیم و یا در ادارات، نهادهای دولتی و غیردولتی، ورزشگاه‌ها، رسانه‌ها آن چیزی که امروز شاهد ذبح آن هستیم مقوله اخلاق است. این اخلاق است که امروز بیش از هر چیز در جامعه رنگ می‌بازد.
اما شرایط وقتی اسفناک‌تر می‌شود که انحطاط اخلاقی را در سطوح بالاتر و در بین مسئولان و سیاستمداران مشاهده کنیم.مقوله اخلاق در سیاست آن قدر اهمیت دارد که در برخی از مهم‌ترین متون فلسفه سیاسی به جزئی جداناشدنی از سیاست تبدیل شده است. اگر اخلاق را از سیاست جدا کنیم تنها چیزی که از آن باقی خواهد ماند یک هیولای چند سر بی رحم خواهد شد که بسیاری از ارزش‌ها و کرامت‌ها انسانی طعمه آن خواهد شد.
در روزهای اخیر کلیپی از نماینده مردم سراوان در مجلس شورای اسلامی در فضای مجازی منتشر شد که بیش از پیش بر رنگ باختن اخلاق در بین سیاستمداران اذعان داشت.شاید در ابتدای امر این طور به نظر می‌رسید که در ادامه نماینده مذکور از رفتار خود ابراز پشیمانی کند و از کارمندی که به وی توهین شده است عذرخواهی می‌کند و یا در این مقوله مشت نمونه خروار نباشد و دیگر نمایندگان رفتار وی را تقبیح کنند.
اما انتظار ما گویا بسیار آرمانگرایانه بود و در واکنشی بدتر نماینده سراوان نه تنها از رفتار خود ابراز پشیمانی نکرد بلکه با ربط دادن آن به مسائل قومیتی و مذهبی و خود حق پنداری و در ادامه تهدید وزیر به استیضاح و جدیت برای اخراج کارمند گمرک و در کنار آن دفاع برخی از نمایندگان از وی نشان داد که مقوله اخلاق در کنار سیاست ما بعید است که بتواند ماندگار باشد و سیاست امروز ما را تحمل کند.
اما در اینجا باید به چند نکته توجه کرد اول این که اخلاقیات در سطوح بالای جامعه به سطوح پایین جامعه سرازیر می‌شود و این بدنه جامعه است که بیشتر تحت تاثیر هرم قرار می‌گیرد و شهروندان زمانی که بی اخلاقی‌ها را در سطوح بالا ببینند از کجا اخلاق را یاد خواهند گرفت؟ تاثیر رفتار و اخلاق حکام را نباید بر مردم نادیده گرفت، براین اساس اخلاق سیاسی ایجاب می‌کند که اقدام شجاعانه کارمند مذکور مورد تقدیر قرار گیرد و با نماینده مذکور نیز طبق قانون برخوردار شود تا برخوردهای نادرست نهادینه نشود.
امیرمومنان به منظور تصحیح بینش اداری کارکنان، در نامه ای به اشعث بن قیس، استاندار آذربایجان، می‌نویسد: «إنّ عملک لیس لک بطعمة ولکنّه فی عنقک أمانة»؛[نهج البلاغه، نامۀ 5] همانا کاری که به عهدۀ تو است طعمه ای برای تو نیست، بلکه امانتی است بر گردن تو."
نکته دوم در این جاست که در واقع این امانت(مسئولیت) از سوی مردم به آنها(مسئولان) واگذار شده است و ابزاری برای به کاربردن علیه مردم و استفاده برای نفع شخصی نیست که باید مورد توجه مسئولان قرار گیرد و مردم را ولی نعمت خود بدانند.
نکته آخری که بسیار باید مورد توجه قرار گیرد این است که نباید مقوله اخلاق در سیاست فراموش شود، جدایی اخلاق از سیاست آن را به ابزاری بی رحم تبدیل خواهد کرد برای همین منظور باید در انتخابات نهایت دقت به کار بسته شود اول این که کسانی که لیست را تهیه می‌کنند از هر جناحی که باشند محوریت را "زر و زور" قرار ندهند، دوم این که مردم به جای نگرش‌های قومیتی و طایفه ای مقوله اخلاق، کارایی و پایبندی به اصول را در انتخابات در نظر بگیرند، سوم اینکه در سایر انتصابات سیاسی نیز باید به اخلاقیات توجه شود والا معلوم نیست که انحطاط اخلاقی جامعه را به کدام سمت خواهد برد.
#یادداشت_روز
👇👇👇
پ ن
وقتی شعار "سیاست ما عین دیانت ما و دیانت ما عین سیاست ماست" از طرف یکی از آخوندهای سیاسی! زمان مطرح شد، این دیدگاه پیش آمد که وای بحال جامعه ایی که سیاستی متناسب با دیانت اشخاصی چون شما بر آن حاکمیت پیدا کند .
در واقع دیانت همین افراد ابزار سلطه جویی و قدرت طلبیشان بود پس طبعا سیاستشان هم سیاست منفعت طلبی است و بخاطر کسب مطامع خود بع هر خلاف و رذالتی دست زده و به هر عمل خلاق عقلی تن میدهند و این موضوع از همان زمان قابل پیش بینی بود
امروز اگر اخلاق قربانی شده چون حاکمان دینی با استفاده از دین دنبال منافع خود بودند و وقتی گفتند حفظ نظام اوجب واجبات است، یعنی گفتند حتی دین هم ابزار قدرت ما هست و میتواند قربانی منافع ما شود.
پس بی شک در این میان قربانی شدن اخلاق و انسانیت و شرف و راستی و درستی دیگر جای خود دارد و امری بدیهی است .
لذا ریشه همه مفاسد موجود در جامعه ایران فعلی حکومت دینی است و با کنار رفتن حکومت دینی این مشکلات همگی قابل حل خواهند بود .
حتی اگر عینک بدبینی را هم کنار بگذاریم و با خوش‌بینی تمام نگاهی به جامعه داشته باشیم، چیزی که بسیار خودنمایی می‌کند افول اخلاق در جامعه است. فرقی نمی‌کند در کف خیابان باشیم و یا در ادارات، نهادهای دولتی و غیردولتی، ورزشگاه‌ها، رسانه‌ها آن چیزی که امروز شاهد ذبح آن هستیم مقوله اخلاق است. این اخلاق است که امروز بیش از هر چیز در جامعه رنگ می‌بازد.
اما شرایط وقتی اسفناک‌تر می‌شود که انحطاط اخلاقی را در سطوح بالاتر و در بین مسئولان و سیاستمداران مشاهده کنیم.مقوله اخلاق در سیاست آن قدر اهمیت دارد که در برخی از مهم‌ترین متون فلسفه سیاسی به جزئی جداناشدنی از سیاست تبدیل شده است. اگر اخلاق را از سیاست جدا کنیم تنها چیزی که از آن باقی خواهد ماند یک هیولای چند سر بی رحم خواهد شد که بسیاری از ارزش‌ها و کرامت‌ها انسانی طعمه آن خواهد شد.
در روزهای اخیر کلیپی از نماینده مردم سراوان در مجلس شورای اسلامی در فضای مجازی منتشر شد که بیش از پیش بر رنگ باختن اخلاق در بین سیاستمداران اذعان داشت.شاید در ابتدای امر این طور به نظر می‌رسید که در ادامه نماینده مذکور از رفتار خود ابراز پشیمانی کند و از کارمندی که به وی توهین شده است عذرخواهی می‌کند و یا در این مقوله مشت نمونه خروار نباشد و دیگر نمایندگان رفتار وی را تقبیح کنند.
اما انتظار ما گویا بسیار آرمانگرایانه بود و در واکنشی بدتر نماینده سراوان نه تنها از رفتار خود ابراز پشیمانی نکرد بلکه با ربط دادن آن به مسائل قومیتی و مذهبی و خود حق پنداری و در ادامه تهدید وزیر به استیضاح و جدیت برای اخراج کارمند گمرک و در کنار آن دفاع برخی از نمایندگان از وی نشان داد که مقوله اخلاق در کنار سیاست ما بعید است که بتواند ماندگار باشد و سیاست امروز ما را تحمل کند.
اما در اینجا باید به چند نکته توجه کرد اول این که اخلاقیات در سطوح بالای جامعه به سطوح پایین جامعه سرازیر می‌شود و این بدنه جامعه است که بیشتر تحت تاثیر هرم قرار می‌گیرد و شهروندان زمانی که بی اخلاقی‌ها را در سطوح بالا ببینند از کجا اخلاق را یاد خواهند گرفت؟ تاثیر رفتار و اخلاق حکام را نباید بر مردم نادیده گرفت، براین اساس اخلاق سیاسی ایجاب می‌کند که اقدام شجاعانه کارمند مذکور مورد تقدیر قرار گیرد و با نماینده مذکور نیز طبق قانون برخوردار شود تا برخوردهای نادرست نهادینه نشود.
امیرمومنان به منظور تصحیح بینش اداری کارکنان، در نامه ای به اشعث بن قیس، استاندار آذربایجان، می‌نویسد: «إنّ عملک لیس لک بطعمة ولکنّه فی عنقک أمانة»؛[نهج البلاغه، نامۀ 5] همانا کاری که به عهدۀ تو است طعمه ای برای تو نیست، بلکه امانتی است بر گردن تو."
نکته دوم در این جاست که در واقع این امانت(مسئولیت) از سوی مردم به آنها(مسئولان) واگذار شده است و ابزاری برای به کاربردن علیه مردم و استفاده برای نفع شخصی نیست که باید مورد توجه مسئولان قرار گیرد و مردم را ولی نعمت خود بدانند.
نکته آخری که بسیار باید مورد توجه قرار گیرد این است که نباید مقوله اخلاق در سیاست فراموش شود، جدایی اخلاق از سیاست آن را به ابزاری بی رحم تبدیل خواهد کرد برای همین منظور باید در انتخابات نهایت دقت به کار بسته شود اول این که کسانی که لیست را تهیه می‌کنند از هر جناحی که باشند محوریت را "زر و زور" قرار ندهند، دوم این که مردم به جای نگرش‌های قومیتی و طایفه ای مقوله اخلاق، کارایی و پایبندی به اصول را در انتخابات در نظر بگیرند، سوم اینکه در سایر انتصابات سیاسی نیز باید به اخلاقیات توجه شود والا معلوم نیست که انحطاط اخلاقی جامعه را به کدام سمت خواهد برد.
#یادداشت_روز
👇👇👇
پ ن
وقتی شعار "سیاست ما عین دیانت ما و دیانت ما عین سیاست ماست" از طرف یکی از آخوندهای سیاسی! زمان مطرح شد، این دیدگاه پیش آمد که وای بحال جامعه ایی که سیاستی متناسب با دیانت اشخاصی چون شما بر آن حاکمیت پیدا کند .
در واقع دیانت همین افراد ابزار سلطه جویی و قدرت طلبیشان بود پس طبعا سیاستشان هم سیاست منفعت طلبی است و بخاطر کسب مطامع خود بع هر خلاف و رذالتی دست زده و به هر عمل خلاق عقلی تن میدهند و این موضوع از همان زمان قابل پیش بینی بود
امروز اگر اخلاق قربانی شده چون حاکمان دینی با استفاده از دین دنبال منافع خود بودند و وقتی گفتند حفظ نظام اوجب واجبات است، یعنی گفتند حتی دین هم ابزار قدرت ما هست و میتواند قربانی منافع ما شود.
پس بی شک در این میان قربانی شدن اخلاق و انسانیت و شرف و راستی و درستی دیگر جای خود دارد و امری بدیهی است .
لذا ریشه همه مفاسد موجود در جامعه ایران فعلی حکومت دینی است و با کنار رفتن حکومت دینی این مشکلات همگی قابل حل خواهند بود .