‌🔴 بيمارى‌هاى واگيردار در تاريخ ايران
🔻 شیوع بیماری #وبا در دوره #قاجار

2⃣ قسمت دوم.🔰

«میرزا موسی ساوجی» در رساله‌اش عامل اصلی وبا را تعفن هوا می‌داند که این امر منجر به عفونت و وارد شدن آن به مزاج افراد می‌شد.
«کنت آرتور دو گوبینو» خاورشناس فرانسوی فقدان بنگاه‌های خیریه، مریضخانه و عبور آب آشامیدنی از مجرای سرباز و بدون حفاظ را علل بروز وبا دانسته است.

در منابع تاریخی، نخستین بروز و شیوع بیماری وبا در دوره قاجاریه به سال ١٢١١ه.ق در محدوده آذربایجان ثبت شده است و در سال ١٢٢١ه.ق مرض وبا برای بار دوم در آذربایجان و ایروان شیوع می‌یابد.

با توجه به گزارش های سفرنامه «نوبویوشی فوروکاوا» و «عبدالرزاق بیگ مفتون دنبلی» بیماری وبا در این سال‌ها علاوه بر آذربایجان در بوشهر، شیراز، اصفهان، یزد، کاشان و غیره سرایت داشته است.

در جنگ‌های ایران و روس در کنار مشکلات مالی و تلفات ارضی و انسانی برای ایران، بیماری‌های عفونی و واگیردار هم در شمال غرب کشور جان بسیاری را گرفتند و در آن زمان به سبب نبودن امکانات برای دفن کشته‌های جنگی اجساد در فضای باز متعفن و فضا را آلوده کردند.

منابع مختلف از شیوع وبا کوچک و بزرگ در سال‌های ۱۲۳۶- ۱۲۵۰ و ۱۲۵۲ ه.ق در تهران و سایر شهرها خبر می‌دهند که کار خاصی از سوی حکومت‌ها برای پیشگیری و درمان انجام نمی‌گیرد، به گونه‌ای که در سال‌های ١٢٦٠ تا ١٢٦٣ه.ق شاه و درباریان قاجار برای مصون ماندن از بلای وبا به لواسان رفتند.

بروز نارضایتی‌های مردم از دولت و بحران‌های اجتماعی ناشی از وبا بود که فرصت و زمینه را برای رهبران جریان‌ها فراهم می‌کرد.

علی محمد باب از فقر و فلاکت عامه مردم عصر قاجار بهره‌ برداری و در سال ١٢٦٠ه.ق شورش کرد. در گزارش‌ها و تحلیل‌ها درباره گروندگان به این شورش، گروه‌های متعددی را می‌توان یافت که به سبب فقر و فلاکت ناشی از بیماری‌های واگیردار به جریان باب پیوسته‌اند.

در این دوران بروز بیماری وبا و مشکلات ناشی از آن به حدی بود که امیرکبیر در سال ١٢٦٧ه.ق دستور اجرای قرنطینه در مرز ایران و عراق را صادر کرد اما آخوندها با بهانه کردن زیارت عتبات در کربلا و نجف با آن مخالفت کرده و موجب شکستن قرنطیه شده و باعث رسیدن بیماری از عراق به مرکز ایران شده و باعث جان سپردن بسیاری از مردم شدند.

بعدها ناصرالدین شاه به منظور جلوگیری از شیوع بیماری‌های واگیردار چون وبا در کشور "مجلس حفظ الصحه" را تأسیس کرد، اما این گونه تدابیر به سبب نبود توان اقتصادی و عقب ماندگی علمی و پایین بودن فرهنگ اجتماعی و خرافاتی بودن مردم و عملکرد ارتجاعی اخوندها بسیار ناکارآمد بودند و همواره آشفتگی‌های سیاسی یکی از عوامل بروز فقر و وبا در کشور بودند

درسال ۱۲۶۹ و ۱۲۷۳ه.ق وبا بار دیگر تمام ایران را فرا می‌گیرد.
"کنت‌‌‌‌‌‌‌‌‌دوگوبینو" که در این سال در تهران به سر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌برد، می‌نویسد:
«هر کس دو پا داشت و می‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانست فرارکند برای حفظ جان خود از پایتخت گریخت. مردم چنان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌مردند که گویی برگ از درخت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌ریزد، من تصور می‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنم که بیش از یک سوم سکنه شهر تهران در اثر وبا مردند.»

درسال ۱۲۸۴ه.ق وبای شدید دیگری در همه شهرهای ایران همه گیر می‌شود. در همان سال طبق برآورد "ژوزف دزیره تولوزان" پزشک مخصوص ناصرالدین شاه، حدود یکصدهزار نفر به خاطر ابتلا به وبا درگذشتند.

درسال ۱۲۸۷ وبا همراه قحطی پدیدار شد.
درسال ۱۲۹۴ وبای سختی در گیلان پدیدار گشت و ۱۰ تا ۱۲ هزار نفر را تلف کرد.
درسال ۱۳۰۷ باز وبا از کرمانشاهان آمد.
آخرین وبا در ۱۳۰۹ ه.ق از بادکوبه آغازشد و روسیه را گرفت و به اندک زمانی از شهرحاجی ترخان (آستراخان) به رشت رسید.
در تابستان ۱۳۰۹ وبا به سمنان و دامغان زد و در اوایل محرم سال۱۳۱۰ در تهران شیوع یافت.
دکتر تولوزان می‌نویسد:
«در مدت سی سال که من در ایران بودم، این سخت‌‌‌‌‌‌‌‌‌ترین و گسترده‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ترین وبایی بود که شاهدش بودم. و کسی امید یک ساعت زنده ‌‌‌‌‌‌‌‌‌ماندن نداشت.»

جنگ جهانی اول(١٩١٨.- ١٩١٤م) ناخواسته ایران را فرا گرفت و به سبب بروز مشکلات مالی و قحطی بیماری‌هایی چون وبا در نقاط مختلف کشور افراد بسیاری را به کام مرگ فرستادند.

به طور کلی رواج وبا در تاریخ اجتماعی ایران ارتباط تنگاتنگی با وقوع جنگ‌ها، فقر و آلودگی‌های محیطی دارد و بروز این بیماری در زمان اشغال ایران توسط متفقین به سال ١٣٢٠ه.ش را می‌توان تصور کرد.
.
#شاهزاده_رضاپهلوی
#اعتصابات_سراسری
#اعتراضات_سراسری
#فرقه_تبهکار
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#جمهوری_اسلامی_باید_برود
#ایران_را_پس_میگیریم
#دشمن_ما_همینحاست
#بهداشت #خبر #الله #عکس #فیلم #کلیپ #ایران #فوتبال #کرونا
#اصفهان #تبریز #کرج #مشهد
#یزد #کرمان #مازنداران #آذربایجان #شیراز #قم #تهران