Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#دموکراسی_چیست_و_چه_نیست.
☆7
#روشهایی_که_دموکراسی_را_ممکن_میسازد:
عناصر شناساننده دموکراسی، البته مفاهیمی انتزاعی هستند که در عین حال ممکن است سبب ظهور نهادهای مختلف و زیرمجموعه هایی برای دموکراسی شوند.
برای اینکه یک دموکراسی موفق شود، قواعد ویژه ای باید رعایت شده و مخصوصا به حقوق مدنی افراد بایستی احترام گذاشته شود.
هر جامعه سیاسی که موفق نشود این محدودیتها را برای خود بگذارد و نیز نتواند حاکمیت قانون را در روشهای خود منظور کند، آن جامعه دموکراتیک محسوب نمیشود.
این روشها به تنهایی به دموکراسی معنی نمیدهند، ولی وجود آنها برای بقای دموکراسی ضروری است.
به عبارتی دیگر وجود آنها لازم است ولی کافی نیست.
#رابرت_دال لیست قابل قبولی از «حداقل دستورالعملها» ارائه میدهد که باید در دموکراسیهای مدرن ( و یا آن طور که او میگوید «پلی آرشی» ) وجود داشته باشند تا آن دموکراسی باقی بماند.
۱. #کنترل_بر_تصمیمهای_دولت_برای_سیاستگذاری، باید بنابر قانون اساسی به نمایندگان منتخب مردم محول شود.
۲. مقامات منتخب باید به طور #دوره ای و در #انتخاباتی_عادلانه انتخاب شده و تهدید و اجباری وجود نداشته باشد.
۳. افراد بالغ باید عملا قادر باشند در انتخابات #رأی دهند.
۴. افراد بالغ باید عملا قادر باشند در انتخابات برای پستهای حکومتی #کاندیدا شوند.
۵. شهروندان باید حق داشته باشند که نظر خود را درباره مسائل سیاسی، بدون ترس از مجازات، #اظهار دارند.
۶. شهروندان باید بتوانند اطلاعات خود را از #منابع_خبری_گوناگون به دست آورند و مهمتر از همه آنکه منابع خبری گوناگونی باید وجود داشته و قانون نیز از آنها حمایت کند.
۷. شهروندان باید حق داشته باشند #اتحادیه ها و #سازمانهای_مستقل، از جمله #احزاب_مستقل_سیاسی و #گروههایی_با_منافع_مشترک تشکیل دهند.
بسیاری از نظریه پردازان هفت شرط بالا را از #لوازم_اصلی_دموکراسی میدانند،
ولی ما دو شرط دیگر را نیز پیشنهاد میکنیم.
اولین شرط پیشنهادی ما ممکن است به نظر بیاید که توضیح بیشتر شرط شماره یک است، ولی دومین شرط پیشنهادی ما، مطلقا پیش شرطی لازم برای هفت شرط بالا است.
۸. مقاماتی که با رای مردم انتخاب شده اند باید بتوانند از قدرتی که قانون اساسی به آنها داده استفاده کنند بدون اینکه اپوزیسیونی که انتخاب نشده، بتواند مانع آنها شود. اگر نظامیان جلوی فعالیتهای مدنی را بگیرند و یا مدیران دولتی قدرت این را داشته باشند که مستقل از نمایندگان مردم عمل کنند و
یا بتوانند تصمیماتی که آنها گرفته اند را وتو کنند، دموکراسی در مخاطره جدی خواهد بود.
بدون این توضیح، شیوه های حکومت نظامی معاصر در آمریکای مرکزی که غیرنظامیان کنترلی بر ارتش ندارند،
ممکن است توسط بعضی از مورخین، دموکراسی به حساب بیاید؛ آن گونه که سیاست سازان در ایالات متحده اعتقاد داشتند (به استثنای ساندنیستها در نیکاراگوئه).
این توضیح همچنین با نظریه ای که آن را »الکتورالیسم« خواندیم، سازگار نیست. زیرا نمیتوانیم تمام تلاش خود را بر برگزاری انتخابات متمرکز نموده و چشمان خود را بر سایر واقعیتهای سیاسی ببندیم.
۹. شیوه حکومتی باید #خودگردان باشد و باید در برابر دخالتهای سیاسی که میخواهند نظرات خود را تحمیل نمایند، مقاومت کرده و مستقل از آنها عمل نماید.
دال و سایر نظریه پردازان معاصر به این شرط نپرداختند و دلیل آن نیز این است که اشاره آنها به کشورهایی دارای حق حاکمیت بر سرنوشت خود و قدرتمند بوده است.
ولی اکنون با توسعه بلوکهای سیاسی و اتحاد بین کشورها و تقسیم حوزه های
نفوذ، قدرتهای استعماری جدیدی شکل گرفته و در برخی از موارد خود مختاری معنی ندارد.
آیا سیستمی که مقامات انتخابی آن نمیتوانند بدون تائید بازیگران خارجی، تصمیمات لازم الاجرا بگیرند، دموکراتیک است؟
این نکتۀ بسیار مهمی است، حتی اگر خارجیان خود دارای سیستم دموکراتیک بوده و داخلیها نیز نسبتا آزاد باشند که تصمیم گیری کنند و حتی اگر بتوانند قراردادهای فیمابین را دور بزنند (مانند پورتوریکو). چنانچه هیچ کدام از این شرایط وجود نداشته باشد، وضعیت بحرانی تر بوده و دموکراسی مطلقا معنی ندارد (مانند کشورهای بالتیک).
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#دموکراسی_چیست_و_چه_نیست.
☆7
#روشهایی_که_دموکراسی_را_ممکن_میسازد:
عناصر شناساننده دموکراسی، البته مفاهیمی انتزاعی هستند که در عین حال ممکن است سبب ظهور نهادهای مختلف و زیرمجموعه هایی برای دموکراسی شوند.
برای اینکه یک دموکراسی موفق شود، قواعد ویژه ای باید رعایت شده و مخصوصا به حقوق مدنی افراد بایستی احترام گذاشته شود.
هر جامعه سیاسی که موفق نشود این محدودیتها را برای خود بگذارد و نیز نتواند حاکمیت قانون را در روشهای خود منظور کند، آن جامعه دموکراتیک محسوب نمیشود.
این روشها به تنهایی به دموکراسی معنی نمیدهند، ولی وجود آنها برای بقای دموکراسی ضروری است.
به عبارتی دیگر وجود آنها لازم است ولی کافی نیست.
#رابرت_دال لیست قابل قبولی از «حداقل دستورالعملها» ارائه میدهد که باید در دموکراسیهای مدرن ( و یا آن طور که او میگوید «پلی آرشی» ) وجود داشته باشند تا آن دموکراسی باقی بماند.
۱. #کنترل_بر_تصمیمهای_دولت_برای_سیاستگذاری، باید بنابر قانون اساسی به نمایندگان منتخب مردم محول شود.
۲. مقامات منتخب باید به طور #دوره ای و در #انتخاباتی_عادلانه انتخاب شده و تهدید و اجباری وجود نداشته باشد.
۳. افراد بالغ باید عملا قادر باشند در انتخابات #رأی دهند.
۴. افراد بالغ باید عملا قادر باشند در انتخابات برای پستهای حکومتی #کاندیدا شوند.
۵. شهروندان باید حق داشته باشند که نظر خود را درباره مسائل سیاسی، بدون ترس از مجازات، #اظهار دارند.
۶. شهروندان باید بتوانند اطلاعات خود را از #منابع_خبری_گوناگون به دست آورند و مهمتر از همه آنکه منابع خبری گوناگونی باید وجود داشته و قانون نیز از آنها حمایت کند.
۷. شهروندان باید حق داشته باشند #اتحادیه ها و #سازمانهای_مستقل، از جمله #احزاب_مستقل_سیاسی و #گروههایی_با_منافع_مشترک تشکیل دهند.
بسیاری از نظریه پردازان هفت شرط بالا را از #لوازم_اصلی_دموکراسی میدانند،
ولی ما دو شرط دیگر را نیز پیشنهاد میکنیم.
اولین شرط پیشنهادی ما ممکن است به نظر بیاید که توضیح بیشتر شرط شماره یک است، ولی دومین شرط پیشنهادی ما، مطلقا پیش شرطی لازم برای هفت شرط بالا است.
۸. مقاماتی که با رای مردم انتخاب شده اند باید بتوانند از قدرتی که قانون اساسی به آنها داده استفاده کنند بدون اینکه اپوزیسیونی که انتخاب نشده، بتواند مانع آنها شود. اگر نظامیان جلوی فعالیتهای مدنی را بگیرند و یا مدیران دولتی قدرت این را داشته باشند که مستقل از نمایندگان مردم عمل کنند و
یا بتوانند تصمیماتی که آنها گرفته اند را وتو کنند، دموکراسی در مخاطره جدی خواهد بود.
بدون این توضیح، شیوه های حکومت نظامی معاصر در آمریکای مرکزی که غیرنظامیان کنترلی بر ارتش ندارند،
ممکن است توسط بعضی از مورخین، دموکراسی به حساب بیاید؛ آن گونه که سیاست سازان در ایالات متحده اعتقاد داشتند (به استثنای ساندنیستها در نیکاراگوئه).
این توضیح همچنین با نظریه ای که آن را »الکتورالیسم« خواندیم، سازگار نیست. زیرا نمیتوانیم تمام تلاش خود را بر برگزاری انتخابات متمرکز نموده و چشمان خود را بر سایر واقعیتهای سیاسی ببندیم.
۹. شیوه حکومتی باید #خودگردان باشد و باید در برابر دخالتهای سیاسی که میخواهند نظرات خود را تحمیل نمایند، مقاومت کرده و مستقل از آنها عمل نماید.
دال و سایر نظریه پردازان معاصر به این شرط نپرداختند و دلیل آن نیز این است که اشاره آنها به کشورهایی دارای حق حاکمیت بر سرنوشت خود و قدرتمند بوده است.
ولی اکنون با توسعه بلوکهای سیاسی و اتحاد بین کشورها و تقسیم حوزه های
نفوذ، قدرتهای استعماری جدیدی شکل گرفته و در برخی از موارد خود مختاری معنی ندارد.
آیا سیستمی که مقامات انتخابی آن نمیتوانند بدون تائید بازیگران خارجی، تصمیمات لازم الاجرا بگیرند، دموکراتیک است؟
این نکتۀ بسیار مهمی است، حتی اگر خارجیان خود دارای سیستم دموکراتیک بوده و داخلیها نیز نسبتا آزاد باشند که تصمیم گیری کنند و حتی اگر بتوانند قراردادهای فیمابین را دور بزنند (مانند پورتوریکو). چنانچه هیچ کدام از این شرایط وجود نداشته باشد، وضعیت بحرانی تر بوده و دموکراسی مطلقا معنی ندارد (مانند کشورهای بالتیک).
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#دموکراسی_چیست_و_چه_نیست.
☆8
#اصولی_که_دموکراسی_را_میسر_میسازد
عناصر و قواعدی که تا کنون شرح دادیم به ما کمک میکند که دموکراسی را بشناسیم، اما عملکرد آن را دقیقا به ما نمیگوید.
ساده ترین پاسخ به عنوان این بخش « #تایید_مردم » و پیچیده ترین پاسخ به آن « #مشروط_به_عملکرد_رضایتمندانه_سیاستمداران_در_دوران_بی_ثباتی » است.
در دموکراسی، نمایندگان باید حداقل به طور غیررسمی بپذیرند که آنها که آرای بیشتری آورده اند و طبیعتا نفوذ بیشتری بر سیاستگذاریها دارند، از نفوذ خود برای جلوگیری از راهیابی بازندگان به پستهای مدیریتی، استفاده نخواهند کرد، و در ازای این فرصتی که به بازندگان برای رقابت داده میشود، آنها نیز به حق آنها برای اتخاذ تصمیمهای لازم الاجرا احترام بگذارند.
انتظار میرود که شهروندان در مرحله رقابتها از تصمیماتی که اتخاذ شده تبعیت کنند، البته مشروط بر آنکه انتخابات عادلانه و منظم بوده و نتایج آن شفاف و روشن باشد.
پیدا کردن اهداف مشترک و مورد موافقت گسترده مردم، آن قدر چالش برانگیز نیست که به وجود آوردن قوانینی که سبب توافق همگان شود. این توافق یا به قول #دال «چانه زنی دموکراتیک»، می تواند به میزان زیادی در جوامع مختلف، متفاوت بوده و این خود بستگی به شکاف های موجود در جامعه و فاکتورهای سوبژکتیو دیگری مانند اعتماد بینابین، بی طرفی نسبی و تمایل برای مصالحه دارد.
این فاکتورها ممکن است به توافق کامل با سیاستهای در دست اجرا بیانجامد.
در همه دموکراسیها تا حدود زیادی در مورد اینکه چه کسانی انتخاب خواهند شد و چه سیاستهایی را تعقیب خواهند کرد، ابهام وجود دارد. حتی در کشورهایی که همیشه یک حزب برنده است و سیاست واحدی را پیش میگیرد، امکان تغییر به علت کنشهای مستقل و مشترک وجود دارد. مانند ایتالیا، ژاپن و کشورهای اسکاندیناوی که سوسیال دموکراتها در قدرت هستند. اگر این تغییرات ایجاد نشوند، سیستمها دموکراتیک نیستند، مانند مکزیک، سنگال و اندونزی.
اما باید توجه داشت که این ابهامی که در دموکراسی ها وجود دارد، محدود است. هر بازیگری نمیتواند وارد رقابت شده و هر موضوعی را که دوست دارد مطرح کند. برای اینکه همه باید مقرراتی را که قبلا وضع شده است، رعایت کنند، و هر نوع سیاستی را نمیشود تا شرایط لازم فراهم نشده، به اجرا گذاشت.
دموکراسی شرایط «نرمال» را البته با ابهامی محدود، نهادینه میکند. محدوده تغییرات، در کشورهای مختلف تفاوت دارد و تضمینهای قانون اساسی از جمله حق مالکیت، رعایت حریم خصوصی، آزادی بیان و سایر حقوق، بخشی از این محدودهها هستند.
مهمترین این محدوده ها در رقابت میان گروههای ذینفع و نیز از طریق همکاری در جامعه مدنی حاصل میشوند.
ممکن است برخی از سیاستمداران در سخنرانی هایشان در مورد تغییراتی عمده سخن بگویند (در برخی از کشورها این خطابه ها دراماتیک تر است)، ولی باید توجه داشت زمانی که اصولی مورد توافق همگان قرار گرفت، دگرگونیهای واقعی در چهارچوبی قابل پیش بینی و قابل قبول برای عموم، برقرار میشوند.
میزان تأکید بر راهبردهای عملیاتی تا حدود زیادی با هم مغایرت دارند، اما موضوع گمراه کننده ای که اخیرا در ادبیات دموکراسی مطرح میشود، تاکید بیش از حد بر « #فرهنگ_مدنی » است.
اصولی که ما در اینجا پیشنهاد کردیم بر مبنای قوانینی منطقی و فکر شده است و تنها بر اساس رواداری، میانه روی، احترام متقابل، رفتار منصفانه، آمادگی برای مصالحه و یا اعتماد به مقامات حکومتی نیست.
اگر به انتظار این بنشینیم که بسیاری عادات مردم از بین برود، مراحل تحکیم دموکراسی کند شده و ممکن است که نسلها طول بکشد و حتی این احتمال وجود دارد که تمام تجربه های معاصر و فرضیه های سابق، عملا با شکست روبرو شوند.
نظر ما بر این است که :
پایبندی بر اصول و نیز محدود شدن ابهامات، میتواند از گفتگو بین بازیگران سیاسی که به همدیگر اعتماد ندارند، به وجود آید و خیرخواهانی که پایبند قواعد فرهنگ مدنی هستند، بهتر است به دنبال #محصول_دموکراسی باشند و نه #تولید_دموکراسی.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#دموکراسی_چیست_و_چه_نیست.
☆8
#اصولی_که_دموکراسی_را_میسر_میسازد
عناصر و قواعدی که تا کنون شرح دادیم به ما کمک میکند که دموکراسی را بشناسیم، اما عملکرد آن را دقیقا به ما نمیگوید.
ساده ترین پاسخ به عنوان این بخش « #تایید_مردم » و پیچیده ترین پاسخ به آن « #مشروط_به_عملکرد_رضایتمندانه_سیاستمداران_در_دوران_بی_ثباتی » است.
در دموکراسی، نمایندگان باید حداقل به طور غیررسمی بپذیرند که آنها که آرای بیشتری آورده اند و طبیعتا نفوذ بیشتری بر سیاستگذاریها دارند، از نفوذ خود برای جلوگیری از راهیابی بازندگان به پستهای مدیریتی، استفاده نخواهند کرد، و در ازای این فرصتی که به بازندگان برای رقابت داده میشود، آنها نیز به حق آنها برای اتخاذ تصمیمهای لازم الاجرا احترام بگذارند.
انتظار میرود که شهروندان در مرحله رقابتها از تصمیماتی که اتخاذ شده تبعیت کنند، البته مشروط بر آنکه انتخابات عادلانه و منظم بوده و نتایج آن شفاف و روشن باشد.
پیدا کردن اهداف مشترک و مورد موافقت گسترده مردم، آن قدر چالش برانگیز نیست که به وجود آوردن قوانینی که سبب توافق همگان شود. این توافق یا به قول #دال «چانه زنی دموکراتیک»، می تواند به میزان زیادی در جوامع مختلف، متفاوت بوده و این خود بستگی به شکاف های موجود در جامعه و فاکتورهای سوبژکتیو دیگری مانند اعتماد بینابین، بی طرفی نسبی و تمایل برای مصالحه دارد.
این فاکتورها ممکن است به توافق کامل با سیاستهای در دست اجرا بیانجامد.
در همه دموکراسیها تا حدود زیادی در مورد اینکه چه کسانی انتخاب خواهند شد و چه سیاستهایی را تعقیب خواهند کرد، ابهام وجود دارد. حتی در کشورهایی که همیشه یک حزب برنده است و سیاست واحدی را پیش میگیرد، امکان تغییر به علت کنشهای مستقل و مشترک وجود دارد. مانند ایتالیا، ژاپن و کشورهای اسکاندیناوی که سوسیال دموکراتها در قدرت هستند. اگر این تغییرات ایجاد نشوند، سیستمها دموکراتیک نیستند، مانند مکزیک، سنگال و اندونزی.
اما باید توجه داشت که این ابهامی که در دموکراسی ها وجود دارد، محدود است. هر بازیگری نمیتواند وارد رقابت شده و هر موضوعی را که دوست دارد مطرح کند. برای اینکه همه باید مقرراتی را که قبلا وضع شده است، رعایت کنند، و هر نوع سیاستی را نمیشود تا شرایط لازم فراهم نشده، به اجرا گذاشت.
دموکراسی شرایط «نرمال» را البته با ابهامی محدود، نهادینه میکند. محدوده تغییرات، در کشورهای مختلف تفاوت دارد و تضمینهای قانون اساسی از جمله حق مالکیت، رعایت حریم خصوصی، آزادی بیان و سایر حقوق، بخشی از این محدودهها هستند.
مهمترین این محدوده ها در رقابت میان گروههای ذینفع و نیز از طریق همکاری در جامعه مدنی حاصل میشوند.
ممکن است برخی از سیاستمداران در سخنرانی هایشان در مورد تغییراتی عمده سخن بگویند (در برخی از کشورها این خطابه ها دراماتیک تر است)، ولی باید توجه داشت زمانی که اصولی مورد توافق همگان قرار گرفت، دگرگونیهای واقعی در چهارچوبی قابل پیش بینی و قابل قبول برای عموم، برقرار میشوند.
میزان تأکید بر راهبردهای عملیاتی تا حدود زیادی با هم مغایرت دارند، اما موضوع گمراه کننده ای که اخیرا در ادبیات دموکراسی مطرح میشود، تاکید بیش از حد بر « #فرهنگ_مدنی » است.
اصولی که ما در اینجا پیشنهاد کردیم بر مبنای قوانینی منطقی و فکر شده است و تنها بر اساس رواداری، میانه روی، احترام متقابل، رفتار منصفانه، آمادگی برای مصالحه و یا اعتماد به مقامات حکومتی نیست.
اگر به انتظار این بنشینیم که بسیاری عادات مردم از بین برود، مراحل تحکیم دموکراسی کند شده و ممکن است که نسلها طول بکشد و حتی این احتمال وجود دارد که تمام تجربه های معاصر و فرضیه های سابق، عملا با شکست روبرو شوند.
نظر ما بر این است که :
پایبندی بر اصول و نیز محدود شدن ابهامات، میتواند از گفتگو بین بازیگران سیاسی که به همدیگر اعتماد ندارند، به وجود آید و خیرخواهانی که پایبند قواعد فرهنگ مدنی هستند، بهتر است به دنبال #محصول_دموکراسی باشند و نه #تولید_دموکراسی.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from پیوند نگار
⭕️ #گزارش_سالانه_اکونومیست_از_شاخص_دموکراسی؛
#رتبه_ایران: #۱۵۰
2019-01-09
«واحد اطلاعاتی اکونومیست» گزارش تازه خود از وضعیت دموکراسی در جهان را منتشر کرد که در آن به ترتیب سه کشور #نروژ، #ایسلند و #سوئد دارای بهترین «دموکراسیهای کامل» شناخته شده و #جمهوری_اسلامی_ایران با رتبهٔ ۱۵۰ در پایین جدول قرار گرفته است.
این گزارش جدید از سوی «واحد اطلاعاتی اکونومیست» (EIU) تهیه شده که بخش پژوهشی و تحلیلی گروه اکونومیست، کمپانی خواهر نشریه بریتانیایی اکونومیست، است.
رتبه‌بندی‌های شاخص دموکراسی در این گزارش بر پنج مقوله بنا شده است:
🔹روند انتخاباتی و تکثرگرایی،
🔹آزادی‌های مدنی،
🔹عملکرد میزان مشارکت سیاسی در دولت، و
🔹فرهنگ سیاسی.
با در نظر گرفتن این معیارها، کشورهای جهان سپس در چهار نوع حکومت طبقه‌بندی شده‌اند:
🔸دموکراسی کامل،
🔸دموکراسی ناقص،
🔸رژیم ترکیبی، و
🔸رژیم تمامیت‌خواه.
جمهوری اسلامی ایران در این گزارش در دسته کشورها با حکومت تمامیت‌خواه قرار گرفته و با رتبه صدوپنجاهم در میان کشورهای جهان، در منطقه خاورمیانه نیز دارای یکی از بدترین رتبه‌های شاخص دموکراسی است.
در خاورمیانه، در سال ۲۰۱۸ به ترتیب تنها سوریه، عربستان سعودی، یمن، سودان و لیبی شرایط دموکراتیک بدتری نسبت به ایران داشته‌اند.
در مقابل اسرائیل و سپس تونس و مراکش در صدر جدول دموکراسی در خاورمیانه قرار دارند.
نشریه اکونومیست در گزارش سال گذشته خود نیز با عنوان «شاخص دموکراسی سال ۲۰۱۷» دموکراسی در ایران را در رتبهٔ ۱۵۰ در انتهای جدول و نظام حاکم بر ایران را #استبدادی دسته‌بندی کرده بود.
#برخی_جزئیات_گزارش_۲۰۱۸
در گزارش تازه اکونومیست در مورد وضعیت دموکراسی در جهان آمده است که برای اولین بار طی سه سال، شاخص دموکراسی جهانی در سال ۲۰۱۸ روند نزولی نشان نمی‌دهد، اما هیچ پیشرفتی نیز در این زمینه در مقیاس جهانی ثبت نشده است.
این گزارش می‌نویسد که در سال ۲۰۱۸، در رتبه‌بندی دموکراسی در چندین کشور مهم اروپایی، از جمله ایتالیا، ترکیه و روسیه، میزان قابل ملاحظه‌ای تنزل رتبه دیده میشود. ایتالیا با ۱۲ رتبه کاهش، ترکیه ۱۰ رتبه و روسیه با ۹ رتبه کاهش روبه‌رو بوده‌اند.
از سوی دیگر در رتبه‌های ارمنستان، مقدونیه، اکوآدور، هائیتی و تونس بهبود قابل توجهی ثبت شده است.
گزارش اکونومیست ادامه میدهد:
«در سرتاسر جهان، سرخوردگی عمیق از عملکرد دولت‌ها آشکارا دیده میشود که این امر، بی‌اعتمادی به نهادهای سیاسی و در نهایت به خود دموکراسی را به بار آورده است.»
در همین حال کاهش آزادی‌های مدنی که در سال‌های گذشته دیده می‌شد همچنان ادامه یافته است. اما به‌رغم دلسردی موجود از دموکراسی، در سطح جهانی، مشارکت سیاسی، که یکی از پنج جزء کلیدی از معیارهای اندازه‌گیری سلامت دموکراسی است، در سال ۲۰۱۸ افزایش نشان میدهد.
شاخص‌ها نشانگر آن است که «مردم به هیچ وجه نسبت به سیاست بی‌تفاوت یا با آن بیگانه نیستند و مردم کشورهای مختلف به رأی دادن اقبال نشان داده و دست به حرکات متعدد اعتراضی زده‌اند.»
#رتبه_کشورها_در_شاخص_دموکراسی_۲۰۱۸:
#دموکراسی_کامل:
نروژ ۱،
ایسلند ۲،
سوئد ۳،
نیوزیلند ۴،
دانمارک ۵،
کانادا ۶، ایرلند ۶،
فنلاند ۸،
استرالیا ۹،
سوئیس ۱۰،
هلند ۱۱،
لوکزامبورگ ۱۲،
آلمان ۱۳،
انگلستان ۱۴،
اروگوئه ۱۵،
اتریش ۱۶،
موریس ۱۷،
مالت ۱۸،
اسپانیا ۱۹،
کاستاریکا ۲۰.
#دموکراسی_ناقص:
ایالات متحده ۲۵،
جمهوری چک ۳۴،
بلغارستان ۴۶،
کرواسی ۶۰،
صربستان ۶۳،
رومانی ۶۶.
#رژیم_ترکیبی (بینابینی بین دموکراسی و استبداد):
مقدونیه ۷۸،
مولداوی ۷۹،
مونته‌نگرو ۸۱،
اوکراین ۸۴،
گرجستان ۸۹،
قرقیزستان ۹۸،
بوسنی و هرزگوین ۱۰۱،
ارمنستان ۱۰۳،
پاکستان ۱۱۲.
#رژیم_تمامیت‌خواه:
بلاروس ۱۳۷،
افغانستان ۱۴۳،
قزاقستان ۱۴۴،
روسیه ۱۴۴،
جمهوری آذربایجان ۱۴۹،
ایران ۱۵۰،
ازبکستان ۱۵۶،
تاجیکستان ۱۵۹،
ترکمنستان ۱۶۲.
#رتبه_ایران: #۱۵۰
2019-01-09
«واحد اطلاعاتی اکونومیست» گزارش تازه خود از وضعیت دموکراسی در جهان را منتشر کرد که در آن به ترتیب سه کشور #نروژ، #ایسلند و #سوئد دارای بهترین «دموکراسیهای کامل» شناخته شده و #جمهوری_اسلامی_ایران با رتبهٔ ۱۵۰ در پایین جدول قرار گرفته است.
این گزارش جدید از سوی «واحد اطلاعاتی اکونومیست» (EIU) تهیه شده که بخش پژوهشی و تحلیلی گروه اکونومیست، کمپانی خواهر نشریه بریتانیایی اکونومیست، است.
رتبه‌بندی‌های شاخص دموکراسی در این گزارش بر پنج مقوله بنا شده است:
🔹روند انتخاباتی و تکثرگرایی،
🔹آزادی‌های مدنی،
🔹عملکرد میزان مشارکت سیاسی در دولت، و
🔹فرهنگ سیاسی.
با در نظر گرفتن این معیارها، کشورهای جهان سپس در چهار نوع حکومت طبقه‌بندی شده‌اند:
🔸دموکراسی کامل،
🔸دموکراسی ناقص،
🔸رژیم ترکیبی، و
🔸رژیم تمامیت‌خواه.
جمهوری اسلامی ایران در این گزارش در دسته کشورها با حکومت تمامیت‌خواه قرار گرفته و با رتبه صدوپنجاهم در میان کشورهای جهان، در منطقه خاورمیانه نیز دارای یکی از بدترین رتبه‌های شاخص دموکراسی است.
در خاورمیانه، در سال ۲۰۱۸ به ترتیب تنها سوریه، عربستان سعودی، یمن، سودان و لیبی شرایط دموکراتیک بدتری نسبت به ایران داشته‌اند.
در مقابل اسرائیل و سپس تونس و مراکش در صدر جدول دموکراسی در خاورمیانه قرار دارند.
نشریه اکونومیست در گزارش سال گذشته خود نیز با عنوان «شاخص دموکراسی سال ۲۰۱۷» دموکراسی در ایران را در رتبهٔ ۱۵۰ در انتهای جدول و نظام حاکم بر ایران را #استبدادی دسته‌بندی کرده بود.
#برخی_جزئیات_گزارش_۲۰۱۸
در گزارش تازه اکونومیست در مورد وضعیت دموکراسی در جهان آمده است که برای اولین بار طی سه سال، شاخص دموکراسی جهانی در سال ۲۰۱۸ روند نزولی نشان نمی‌دهد، اما هیچ پیشرفتی نیز در این زمینه در مقیاس جهانی ثبت نشده است.
این گزارش می‌نویسد که در سال ۲۰۱۸، در رتبه‌بندی دموکراسی در چندین کشور مهم اروپایی، از جمله ایتالیا، ترکیه و روسیه، میزان قابل ملاحظه‌ای تنزل رتبه دیده میشود. ایتالیا با ۱۲ رتبه کاهش، ترکیه ۱۰ رتبه و روسیه با ۹ رتبه کاهش روبه‌رو بوده‌اند.
از سوی دیگر در رتبه‌های ارمنستان، مقدونیه، اکوآدور، هائیتی و تونس بهبود قابل توجهی ثبت شده است.
گزارش اکونومیست ادامه میدهد:
«در سرتاسر جهان، سرخوردگی عمیق از عملکرد دولت‌ها آشکارا دیده میشود که این امر، بی‌اعتمادی به نهادهای سیاسی و در نهایت به خود دموکراسی را به بار آورده است.»
در همین حال کاهش آزادی‌های مدنی که در سال‌های گذشته دیده می‌شد همچنان ادامه یافته است. اما به‌رغم دلسردی موجود از دموکراسی، در سطح جهانی، مشارکت سیاسی، که یکی از پنج جزء کلیدی از معیارهای اندازه‌گیری سلامت دموکراسی است، در سال ۲۰۱۸ افزایش نشان میدهد.
شاخص‌ها نشانگر آن است که «مردم به هیچ وجه نسبت به سیاست بی‌تفاوت یا با آن بیگانه نیستند و مردم کشورهای مختلف به رأی دادن اقبال نشان داده و دست به حرکات متعدد اعتراضی زده‌اند.»
#رتبه_کشورها_در_شاخص_دموکراسی_۲۰۱۸:
#دموکراسی_کامل:
نروژ ۱،
ایسلند ۲،
سوئد ۳،
نیوزیلند ۴،
دانمارک ۵،
کانادا ۶، ایرلند ۶،
فنلاند ۸،
استرالیا ۹،
سوئیس ۱۰،
هلند ۱۱،
لوکزامبورگ ۱۲،
آلمان ۱۳،
انگلستان ۱۴،
اروگوئه ۱۵،
اتریش ۱۶،
موریس ۱۷،
مالت ۱۸،
اسپانیا ۱۹،
کاستاریکا ۲۰.
#دموکراسی_ناقص:
ایالات متحده ۲۵،
جمهوری چک ۳۴،
بلغارستان ۴۶،
کرواسی ۶۰،
صربستان ۶۳،
رومانی ۶۶.
#رژیم_ترکیبی (بینابینی بین دموکراسی و استبداد):
مقدونیه ۷۸،
مولداوی ۷۹،
مونته‌نگرو ۸۱،
اوکراین ۸۴،
گرجستان ۸۹،
قرقیزستان ۹۸،
بوسنی و هرزگوین ۱۰۱،
ارمنستان ۱۰۳،
پاکستان ۱۱۲.
#رژیم_تمامیت‌خواه:
بلاروس ۱۳۷،
افغانستان ۱۴۳،
قزاقستان ۱۴۴،
روسیه ۱۴۴،
جمهوری آذربایجان ۱۴۹،
ایران ۱۵۰،
ازبکستان ۱۵۶،
تاجیکستان ۱۵۹،
ترکمنستان ۱۶۲.
Telegram
attach📎
⭕️ #کودتا #ونزوئلا
🔻 «مایک پمپئو»، وزیر خارجه آمریکا در واکنش به تحولات #ونزوئلا
امروز گوایدو آغاز «عملیات آزادی» را اعلام کرد:
دولت آمریکا به طور کامل از مردم ونزوئلا در تلاش برای رسیدن به آزادی و دموکراسی حمایت میکند.
#دموکراسی_شکست_نمیخورد.
◀️ همزمان با تحولات #ونزوئلا و افزایش قیمت نفت، نیجریه، لیبی، عربستان و عراق تولید و عرضه نفت خود را برای کنترل قیمت افزایش دادند.
#پایان_فصل_دیکتاتوری
#پایان_انترناسیونالیسم
#نظم_نوین_جهانی
#ناسیونالیسم
🔻 «مایک پمپئو»، وزیر خارجه آمریکا در واکنش به تحولات #ونزوئلا
امروز گوایدو آغاز «عملیات آزادی» را اعلام کرد:
دولت آمریکا به طور کامل از مردم ونزوئلا در تلاش برای رسیدن به آزادی و دموکراسی حمایت میکند.
#دموکراسی_شکست_نمیخورد.
◀️ همزمان با تحولات #ونزوئلا و افزایش قیمت نفت، نیجریه، لیبی، عربستان و عراق تولید و عرضه نفت خود را برای کنترل قیمت افزایش دادند.
#پایان_فصل_دیکتاتوری
#پایان_انترناسیونالیسم
#نظم_نوین_جهانی
#ناسیونالیسم