юзлаб йўлларнинг чорраҳасида одамлар ўзларининг бутун ўтмишдаги ҳаёти ушбу учрашувга тайёргарлик еканлигини билмай, тасодифан тўқнашади.

Таърифлаб бўлмайдиган даражада бахтли бўлган лаҳзаларни қайта тиклаш учун жонимни хам сотардим, лекин афсуски, мен уларни яшадим:
- онгсиз равишда.

Биз ўзимиз хохлаган манзилда, бизни хохламаганлар билан бирга юрдик... улар ташқи томондан бизни ўзларига жуда яқин олгандек туйулди, ичкидан эса бизни асло кўришни исташмаган... биз уларнинг асил юзларини кўрган бўлсакда, уларга бўлган химматимиз борлиги учун хаммасига кўз юмганмиз... бизнинг улардан ягона фарқимиз хам шудир. ташқи ва ички дунёимиз бир хилдир.
“балкида биз сиздек булмаганимиз учун этибордан қолдик, аслида бизга бировларнинг этибори умуман мухим бўлмаган”.

афсуски, ким билан бахт топа олишингизни йўлнинг бошида билмайсиз... базилар билан шунчаки йўл яқин бўлади,
аммо айрим бир вазиятларда сизга мураккаб бўлган бахтнинг формулалари хам фойда бермайди…

Куни келиб, сиз бефойдалик ҳисси билан ухлашингизга йўл кўймайдиган инсон келади. У доим бир хил бўлган кунларга мазмун беради, бедор утган тунларни ўзгартиради...

(Кун келиб…)

Ростини айтсам, муносабатларсиз ҳаёт жуда яхши. Баъзи пайтларда бағрига босилишни ёки шунга ўхшаш нарсаларни хоҳлаб қолишинг мумкин, лекин қолган вақтларда одамлардан ҳордиқ олиш - бу энг яхши танлов эканини тушунасан.

Бир куни кимдир сизнинг парча-парча бўлган юрагингизни қайта йиғиб, бахт нима эканини эсингизга солади.