Rikuzentakata, Japan
A damaged photograph of a group of children. It was found in an album lying by a roadside in Rikuzentakata, a city in Iwate that was devastated by the 11 March 2011 tsunami. Thousands of photographs, slowly deteriorating due to the elements, lie scattered throughout the tsunami affected region of Japan. The tsunami was triggered by a magnitude 9 earthquake that struck 130 km off the coast of Northern Japan and swept across the coast of Northern Honshu destroying all in its path.

مجموعه داستان‌های کوتاه Brief Interviews with Hideous Men از ایشون رو خیلی دوست دارم. شاید چون خیلی قابل هضم‌تره. (Some deem it as his most acessible book). همون داستان اولش که دو پاراگراف کوتاه بیشتر نیست مهارت والای والاس (no pun intended) رو در به حرکت در آوردن یک داستان اون هم صرفا با چند خط کوتاه نشون می‌ده. همه و همه در حالی که یک آشنایی‌زدایی انتقادی حیرت‌انگیزی در پس داستان به شکل زیرکی خودش رو هویدا می‌کنه:


A RADICALLY CONDENSED HISTORY OF POSTINDUSTRIAL LIFE

When they were introduced, he made a witticism, hoping to be liked. She laughed extremely hard, hoping to be liked. Then each drove home alone, staring straight ahead, with the very same twist to their faces.
The man who’d introduced them didn’t much like either of them, though he acted as if he did, anxious as he was to preserve good relations at all times. One never knew, after all, now did one now did one now did one.

با وجود اینکه شاید هیچ‌وقت نتونم Infinite Jest رو بخونم براش احترام شدیدی قائلم. زمانی منتشر شد که با فراگیر شدن تلویزیون کابلی و کانال‌های به شدت سرگرم‌کننده‌ای مثل MTV این مسئله مطرح شد که «دیگه عصر ادبیات به پایان رسیده و هیچ کتاب و رمان بزرگی منتشر نخواهد شد.»

Infinite Jest was like a breath of fresh air. A mint-flavored toothpaste for a rotten mouth. A rebellion against TV culture and passivity in the age of passivity. A rebellion that aged like wine. DFW was the Kurt Cobain of new literature, and sadly, like Cobain, he ended his life in despair.

پیچیدگی‌های والاس به ندرت از جنس پیچیدگی‌های زبانی/ادبی هست. پیچیدگی‌هاش بیشتر از جنس ساختاری و دنیا پردازیه که ناشی از خلاقیت و عمق شدیدشه. شاید اولین بار موقعی واقعا عاشقش شدم که این مصاحبه رو ازش دیدم. اگر به نویسندگی علاقه دارید ببنیدش. توصیه خوبی علیه استفاده از پیچدگی‌های زبانی و چسناله‌های ادبی بی‌جهت و وقت-تلف-کن می‌کنه.

Which let's be honest. It's 99% of current literature at this point. I fucking hate it. It's despicable.

لزبین‌های فضانورد...

📕 "پایان بدن؟"

✍️ امیلی مارتین
مترجم: شکیبا رحمانی
ناشر: کارگروه مطالعات جنسیت و سکسوالیته

امیلی مارتین در این مقاله که یکی از آثار تأثیرگذار در حوزهٔ انسان‌شناسی پزشکی و بدن است، استدلال می‌کند که در دوران سرمایه‌داری متأخر، بدن دیگر به‌عنوان یک کل منسجم و پایدار درک نمی‌شود، بلکه به‌صورت سیستمی انعطاف‌پذیر، پویا و قابل بازآرایی تصور می‌گردد. او با تحلیل گفتمان‌های علمی و فرهنگی، نشان می‌دهد که چگونه استعاره‌ها و مفاهیم مرتبط با بدن، به‌ویژه در حوزه‌های ایمنی‌شناسی و روان‌پزشکی، بازتابی از تحولات اقتصادی و اجتماعی گسترده‌تر هستند.

مارتین با مقایسهٔ بدن در دوران فوردیسم و پسافوردیسم، نشان می‌دهد که در مدل فوردیستی، بدن به‌عنوان ماشینی کارآمد و استانداردشده در نظر گرفته می‌شد، در حالی که در دوران پسافوردیستی، بدن به‌صورت سیستمی انعطاف‌پذیر، خودتنظیم‌گر و قابل بازآرایی تصور می‌شود. این تغییر نگرش، بازتابی از تحولات در ساختارهای اقتصادی و فرهنگی است که از تولید انبوه به سمت انعطاف‌پذیری و بازآرایی مداوم حرکت کرده‌اند.

#بدن
#بدنمندی
#امیلی_مارتین
#انسانشناسی_پزشکی

@anthropologyofgender

OC. Ignore my superb editing skills.

نژاد: DSH
سن: بین ۱ تا ۲ سال
جنسیت: ماده
شهر: تهران
ای دی تلگرام: @Awmnhhh

مخمل خانم تازه بچه‌دار شده بود اما متأسفانه حراست دانشگاه بچه‌هاش رو ازش جدا کردن. حالا تنها و بی‌پناه مونده و به یه خانواده ی جدید نیاز داره 🍓

تازه عقیم شده و واکسن هاش رو هم دریافت کرده
جواب ازمایش خونشم اومد مخمل خانم سالمه سالمه ولی به خاطر زایمانش ضعف و کمبود ویتامین داره و برای همین موهاش یکم کم‌پشت شدن ولی با ویتامین درست میشه 3>

All accelerationists read this 👇

https://damnjehu.substack.com/p/clever-monkey-versus-land-accelerationism

چه طولانیه حال نعارم بخونم
هر کی خوند بهم بگه چی میشه

خب بهتر شد. وقت مطالعه جدیه.
Intellectual labor HERE I COME.

https://t.me/InfinitePishiTheorem/7938

Eh Idk, some good points made by an all-time online edgy leftist. Half of it feels like the rehashing of things already said by so many critics before. The tone is not even funnily edgy, its annoying. In general i dont find it that much ground breaking or thought-provoking compared to some e-flux articles. It's a bit unnecessary at some parts and I finished it personally with "so what" question.