سؤال این است که چرا زندگی به‌طور گریزناپذیری دردناک است؟
روشن است که دلایل بسیاری برای این پدیده وجود دارد. همگی ما ناکامی، ناامیدی، طرد، فقدان و شکست را تجربه می‌کنیم. همگی ما مریضی، آسیب‌دیدگی و پیری را تجربه می‌کنیم. همگی با مرگ خود و عزیزانمان روبه‌رو خواهیم شد. از همه بالاتر هیجان‌های اساسی انسان، آن احساسات طبیعی که هرکدام از ما در طول زندگی خود مکرراً تجربه می‌کنیم به‌طور ذاتی دردناک‌اند. منظور ما ترس، غصه، احساس گناه، خشم، شوکه شدن، بیزاری و بسیاری هیجانات دیگراست.
اگر همه این‌ها کافی نیست، ما همگی ذهنی داریم که هرلحظه درد را احضار می‌کند. به لطف ذهن انسان، هر جا که می‌رویم، هر کاری که می کنیم، می‌توانیم که فوراً دردمند بشویم. در هرلحظه می‌توانیم که خاطره‌ای دردناک را تجربه کنیم یا به‌واسطه یک پیش‌بینی ترسناک دست و پای خود را گم کنیم، یا اینکه می‌توانیم درگیر یک مقایسه ناخوشایند (شغل او از من بهتر است) یا قضاوتی منفی درباره خود بشویم (من خیلی چاقم، به‌اندازه کافی باهوش نیستم و...).
به لطف این توانایی های ذهن، ما حتی می‌توانیم که در شادترین روزهای زندگی خود دردمند بشویم؛ مثلاً فرض کنید که امروز روز عروسی لیلا است و همه دوستان و فامیل او برای جشن گرفتن عروسی او جمع شده‌اند. لیلا هم احساس سعادتمندی و خوشحالی می‌کند اما وقتی فکر می‌کند کاش پدرم هم اینجا بود و یادش می‌افتد که وقتی شانزده سال بود پدرش چطور خودکشی کرد. حالا او دریکی از شادترین روزهای زندگی خودش غرق دریای غصه است. همه ما در همان قایقی هستیم که لیلا در آن پارو می‌زند. مهم نیست که کیفیت زندگی‌مان چقدر خوب باشد، مهم نیست که موقعیت شما چقدر ممتاز است؛ همه‌مان به‌ناچار زمانی را به یاد می‌آوریم که اتفاق بدی افتاده است یا آینده‌ای را تصور می‌کنیم که چیز بدی اتفاق در آن می‌افتد، یا درباره خودمان با بی‌رحمی قضاوت می‌کنیم یا زندگی خود را باکسی مقایسه می‌کنیم که به نظر بهتر از ما می‌رسد و ... فوراً به خود آسیب می‌زنیم.
بنابراین به لطف پیچیدگی ذهن حتی ممتازترین زندگی‌ها به‌طور گریزناپذیری همراه با درد زیادی است
#موفقیت #مشاوره #خانواده #زناشویی #کودک #عشق #همسر #تحصیل #شغل @inapply

وارد شدن به مریخ، ساده‌تر از وارد شدن به درون خود است
فكر كردن، كار مشكلی است برای همین بیشتر مردم، قضاوت می‌كنند
من دچار این حماقت رایج نمی شوم که هر چیزی را که نتوانم توضیح دهم کاذب بدانم
تمام چیزهایی كه در دیگران مشاهده می‌كنیم و از آنها بدمان می‌آید، می‌تواند موجب شناخت بهتر از خودمان شود
#موفقیت #خانواده #عشق #سلامتی #مشاوره #تحصیل #کار #تربیت #کودک #زناشویی
@inapply

دیر زمانی یکی از روانشناسان عقیده ی خود را چنین عنوان کرد که: «نوزاد انسان مانند لوح‌ سفیدی است که پدر و مادر و اطرافیان روی آن نقش‌هایی را ایجاد می‌کنند.» در این جمله به ظاهر درست، اشتباهی بزرگ وجود دارد که می‌تواند هم موجب غفلت پدر و مادر از موضوعاتی مهم شود و هم گاهی اوقات موجب شود آنها به خود فشار بیش از حدی وارد سازند تا چیزهایی را که امکان تغییر آنها وجود ندارد، تغییر دهند. اما این اشتباه چیست؟
نوزادان در زمان تولد لوح‌های سفید نیستند. آنها از همان زمان تولد دارای شخصیتی خاص خود هستند. امروزه علم ژنتیک این مسئله را کاملاً ثابت کرده است که آنچه کودکان از پدر و مادر خود به ارث می‌برند محدود به شکل ظاهری نیست. برخی ویژگی‌های شخصیتی، خلق و خو، فعال بودن یا منفعل بودن، تأملی بودن یا انگیزشی بودن و یا حتی خجالتی بودن نیز از جمله ویژگی های ارثی است که از والدین به فرزندان انتقال می یابد. از طرفی، علاوه بر آن، شرایط دوران بارداری نیز می‌تواند بر روحیات و خلق و خوی نوزاد تأثیرگذار باشد. برای مثال، پژوهش‌ها نشان داده است نوزادانی که مادران آنها در طول بارداری به صورت مداوم غمگین و ناشاد بوده‌اند، احتمال بیشتری دارد تا بیش از حد فعال، تحریک‌پذیر و یا ناآرام باشند.
اما داستان به همین‌جا ختم نمی‌شود، خودِ فرایند به دنیا آمدن نیز می‌تواند بر نوزاد تأثیرهای ویژه داشته باشد. نوزادانی که در زمان تولد دچار کمبود اکسیژن می‌شوند ممکن است تا حدود سنین 7، 8 سالگی از نظر دقت و رشد حرکتی از همسالان خود عقب‌تر باشند.
فراموش نکنیم که درست است تغییرپذیری در سنین پایین بسیار زیاد است، تا آنجا که تأثیرات محیط می‌تواند تأثیرات ژنتیکی را تحت‌الشعاع قرار دهد، اما در هر حال نمی‌تواند آنها را کاملاً از بین ببرد
#مشاوره #موفقیت #خانواده #آجتماعی #زناشویی #کاریابی #تحصیل #دوستیابی #زندگی #تجربه #مشاجره #عشق #دعا #ذکر #شفا #ادعیه #ائمه #بختگشا #مشکلگشا #زبانبند #طلسم #احضار #رزق @inapply