Forwarded from کافه اجتماعی کوخ
كتابی هست كه زندگيتوعوض كرده باشه؟
دوست داری كه به بقيه هم معرفيش كنی؟
قراره ٢٠ كتاب رو توی۱۲۰ دقيقه از زبان خوانندگانشون بشنويم...📚
اگر ميخوای تو اين برنامه كتابی رو معرفی كنی كافيه اسم خودت و كتاب رو به شماره ٠٩٩٠٩٥٠٨٠٥٩ ارسال كنيد.
❗️ورود براي عموم آزاد است.
🔹پنج شنبه ٢٢ تير ماه،ساعت ١٨
🔹ميدان انقلاب،خيابان كارگرجنوبی،
كوچه مهديزاده، پلاك٢٤
yon.ir/50Kx2
دوست داری كه به بقيه هم معرفيش كنی؟
قراره ٢٠ كتاب رو توی۱۲۰ دقيقه از زبان خوانندگانشون بشنويم...📚
اگر ميخوای تو اين برنامه كتابی رو معرفی كنی كافيه اسم خودت و كتاب رو به شماره ٠٩٩٠٩٥٠٨٠٥٩ ارسال كنيد.
❗️ورود براي عموم آزاد است.
🔹پنج شنبه ٢٢ تير ماه،ساعت ١٨
🔹ميدان انقلاب،خيابان كارگرجنوبی،
كوچه مهديزاده، پلاك٢٤
yon.ir/50Kx2
🌀 آوارگی به وسعت کل زمین
🔹 توی خانه هنر نشسته ام. نیما از حیاط می آید و رو به همه می گوید: "بچه ها یه نفر آلمانی توی حیاط نشسته. کی میتونه در مورد جمعیت براش توضیح بده؟" من داوطلب می شوم. داخل حیاط می روم و سر صحبت را با مرد میانسالی که بعدا می گوید معلم است باز می کنم.
- سلام. اسمت چیه؟
- من جو هستم. توی آلمان معلم هستم. میتونی در مورد اینجا بهم توضیح بدی؟
- بله حتما. این مجموعه یه NGO هست که برای کودکان کار فعالیت میکنه. البته خب هم برای کودکان کار هست و هم کودکانی که از نظر مالی و شرایط خانوادگی در شرایط مساعدی نیستن.
🔹 در مورد فعالیت های مختلف جمعیت مثل ثبت نام کودکان در مدارس، برنامه های ورزشی، فرهنگی و هنری مثل تاتر و موسیقی و برنامه اشتغال برای مادران برای خارج کردن کودکان از چرخه کار توضیح میدم. توضیحات را با هیجان زیاد گوش می کند. بحث به سمت کودکان افغان می رود و به او می گویم که بخشی از کودکان مورد حمایت جمعیت از مهاجران افغان هستند و حالا نوبت اوست که در مورد وضعیت کودکان افغان در اروپا و بخصوص آلمان توضیح دهد:
- خانواده های افغان که توی دو سال گذشته اومدن آلمان، شرایط خوبی ندارن. به اونا اجازه ی کار داده نمیشه. واسه همین برای امرار معاش مجبورن یا دزدی کنن یا حتی به مسایل جنسی روی بیارن. دولت اصلا بهشون کار نمیده. بچه هاشون هم اجازه ی درس خوندن ندارن. بچه هاشون رو از توی کلاس بیرون میکشن. واقعا در شرایط بدی هستن.
- خب اگه اینطوره چرا اجازه دادن وارد اروپا بشن؟
- (نگاه توام با تعجب و بدون پاسخ)
- خب نمیتونن وارد سایر کشورها بشن و اونجا کار کنن؟
- وضع اونا تو کل اروپا همینه. اگه وارد کشور دیگه ای بشن، دوباره اونا رو به کشور اول برمیگردونن. شرایط خیلی سختی دارن.
🔹 با جو در مورد مسایل مختلف صحبت می کنیم. گفتگو تمام می شود و از هم خداحافظی می کنیم. امروز به این فکر می کنم که جنگ خانمانسوز افغانستان و درگیری و کشمکش در این کشور، آوارگی به پهنای کل جهان برای این قوم رقم زده است؛ از ایران گرفته که گاه با نگاه های تحقیرآمیز بر این جماعت و کودکانشان رفتار می کنیم تا اروپا که با داعیه ی حمایت از انسانهای درگیر جنگ اجازه ی ورود آنها به کشورهایشان را داد و حالا از ابتدایی ترین حقوق انسانی محرومشان می کند. آسمان خدا برای آوارگان افغان همه جا یک رنگ است!
goo.gl/7Xwukh
〰〰〰〰〰〰〰
🆔 @imamalisociety
🔹 توی خانه هنر نشسته ام. نیما از حیاط می آید و رو به همه می گوید: "بچه ها یه نفر آلمانی توی حیاط نشسته. کی میتونه در مورد جمعیت براش توضیح بده؟" من داوطلب می شوم. داخل حیاط می روم و سر صحبت را با مرد میانسالی که بعدا می گوید معلم است باز می کنم.
- سلام. اسمت چیه؟
- من جو هستم. توی آلمان معلم هستم. میتونی در مورد اینجا بهم توضیح بدی؟
- بله حتما. این مجموعه یه NGO هست که برای کودکان کار فعالیت میکنه. البته خب هم برای کودکان کار هست و هم کودکانی که از نظر مالی و شرایط خانوادگی در شرایط مساعدی نیستن.
🔹 در مورد فعالیت های مختلف جمعیت مثل ثبت نام کودکان در مدارس، برنامه های ورزشی، فرهنگی و هنری مثل تاتر و موسیقی و برنامه اشتغال برای مادران برای خارج کردن کودکان از چرخه کار توضیح میدم. توضیحات را با هیجان زیاد گوش می کند. بحث به سمت کودکان افغان می رود و به او می گویم که بخشی از کودکان مورد حمایت جمعیت از مهاجران افغان هستند و حالا نوبت اوست که در مورد وضعیت کودکان افغان در اروپا و بخصوص آلمان توضیح دهد:
- خانواده های افغان که توی دو سال گذشته اومدن آلمان، شرایط خوبی ندارن. به اونا اجازه ی کار داده نمیشه. واسه همین برای امرار معاش مجبورن یا دزدی کنن یا حتی به مسایل جنسی روی بیارن. دولت اصلا بهشون کار نمیده. بچه هاشون هم اجازه ی درس خوندن ندارن. بچه هاشون رو از توی کلاس بیرون میکشن. واقعا در شرایط بدی هستن.
- خب اگه اینطوره چرا اجازه دادن وارد اروپا بشن؟
- (نگاه توام با تعجب و بدون پاسخ)
- خب نمیتونن وارد سایر کشورها بشن و اونجا کار کنن؟
- وضع اونا تو کل اروپا همینه. اگه وارد کشور دیگه ای بشن، دوباره اونا رو به کشور اول برمیگردونن. شرایط خیلی سختی دارن.
🔹 با جو در مورد مسایل مختلف صحبت می کنیم. گفتگو تمام می شود و از هم خداحافظی می کنیم. امروز به این فکر می کنم که جنگ خانمانسوز افغانستان و درگیری و کشمکش در این کشور، آوارگی به پهنای کل جهان برای این قوم رقم زده است؛ از ایران گرفته که گاه با نگاه های تحقیرآمیز بر این جماعت و کودکانشان رفتار می کنیم تا اروپا که با داعیه ی حمایت از انسانهای درگیر جنگ اجازه ی ورود آنها به کشورهایشان را داد و حالا از ابتدایی ترین حقوق انسانی محرومشان می کند. آسمان خدا برای آوارگان افغان همه جا یک رنگ است!
goo.gl/7Xwukh
〰〰〰〰〰〰〰
🆔 @imamalisociety
🔹 ظهر بود و بچه‌ها در کلاس درس نشسته بودند. من هم بعد از مرتب کردن کمدها، مشغول چیدن توت از درخت قدیمی حیاط خانه علم بودم. صدای همهمه‌ی بچه‌ها و صدای گرم معلم، شبیه به سرود پرفراز و نشیبی شده بود که از پنجره کوچک کلاس در حیاط خانه نواخته می‌شد. هیچ دلم نمی‌خواست که با آن حال و هوای حیاط خانه خداحافظی کنم.
🔹 پنجره رو به حیاط بود و من، تلاش می‌کردم تا چهره‌ی بچه‌ها را باز هم تماشا کنم. در یک لحظه، یکی از بچه‌ها چشمش به من افتاد. لبخندی زد. ده دقیقه بعد، کلاس تمام شده بود. بچه‌ها همراه با معلم و با همان شور و هیاهوی دوست داشتنی به سمت من می‌‌آمدند. سمیه، هنوز لبخند می‌زد.
🔹 معلم پارچه‌ی کوچکی را از لابه‌لای دستان گره خورده‌اش بیرون آورد. بچه ها به وجد آمدند! مریم دستانم را گرفته بود و مرا به سمت جمع خودشان می‌برد که حالا دورتادور هم ایستاده بودند. پارچه را گرفتیم و احمد، پرانرژی ترین دانش‌آموز کلاس، از درخت بالا رفت تا آن را بتکاند. بچه ها با هر ضربه‌ی احمد جیغ و هورا می‌کشیدند. آنقدر خوشحالی در من نفوذ کرده بود که نمی‌توانستم لحظه ای از خندیدن دست بکشم.
به راستی عشق، زیباترین نعمت است که خدا آن را در چشمان کودکان غرق کرده است!
📝 دلنوشته یکی از مربیان خانه ایرانی جمعیت امام علی در قلعه ساختمان مشهد
goo.gl/X2xd7P
〰〰〰〰〰〰
🆔 @imamalisociety
🔹 پنجره رو به حیاط بود و من، تلاش می‌کردم تا چهره‌ی بچه‌ها را باز هم تماشا کنم. در یک لحظه، یکی از بچه‌ها چشمش به من افتاد. لبخندی زد. ده دقیقه بعد، کلاس تمام شده بود. بچه‌ها همراه با معلم و با همان شور و هیاهوی دوست داشتنی به سمت من می‌‌آمدند. سمیه، هنوز لبخند می‌زد.
🔹 معلم پارچه‌ی کوچکی را از لابه‌لای دستان گره خورده‌اش بیرون آورد. بچه ها به وجد آمدند! مریم دستانم را گرفته بود و مرا به سمت جمع خودشان می‌برد که حالا دورتادور هم ایستاده بودند. پارچه را گرفتیم و احمد، پرانرژی ترین دانش‌آموز کلاس، از درخت بالا رفت تا آن را بتکاند. بچه ها با هر ضربه‌ی احمد جیغ و هورا می‌کشیدند. آنقدر خوشحالی در من نفوذ کرده بود که نمی‌توانستم لحظه ای از خندیدن دست بکشم.
به راستی عشق، زیباترین نعمت است که خدا آن را در چشمان کودکان غرق کرده است!
📝 دلنوشته یکی از مربیان خانه ایرانی جمعیت امام علی در قلعه ساختمان مشهد
goo.gl/X2xd7P
〰〰〰〰〰〰
🆔 @imamalisociety
💢 به مناسبت یازدهم جولای، روز جهانی جمعیت
🔻در سال ۱۹۸۹ میلادی، سازمان ملل متحد پیشنهاد داد تا با تمرکز و توجه جدی بر مسائل جمعیتی حول محور برنامه‌ها و سیاست‌های کلی توسعه‌ای و نیاز جدی به یافتن راه حل برای رشد بی رویه جمعیت این روز به عنوان "روز جهانی جمعیت" از سوی تمام کشورهای جهان در نظر گرفته شود.
🔻اداره جمعیت سازمان ملل متحد، جمعیت کل انسان‌هایی که تاکنون در تاریخ بشریت متولد شده‌اند را حدود ۱۰۸ میلیارد نفر برآورد می‌کند. بنابراین با احتساب جمعیت هفت میلیارد نفری امروز جهان، این تعداد یک پانزدهم از کل جمعیت تاریخ بشری را شامل که رقم قابل توجهی محسوب میگردد.
🔻رشد بی رویه جمعیت بدون توجه به وجود ظرفیتها و زیرساختهای لازم از جمله امکانات اولیه زندگی چون خوراک، پوشاک، مسکن و امکانات اولیه بهداشتی، کشورها را با مشکلات بسیاری از قبیل فقر و بحرانهای اقتصادی، بحران آب، کمبود غذا و رشد حاشیه نشینی مواجه میسازد.
🔻تحقیقات نشان داده بین رشد شتابان و بی رویه جمعیت با میزان مهاجرت و حاشیه نشینی رابطه معناداری وجود دارد. عدم دسترسی به امکانات اولیه بهداشتی و آموزشی فقر و بروز انواع آسیب‌های اجتماعی از نتایج این روند محسوب می گردد.
🔻افزایش ابتلای کودکان به بیماری آسم طی دو دهه گذشته به ویژه در نقاط حاشیه نشین، در اثر افزایش آلاینده های زیست محیطی، تولید روز افزون خودروها و رشد کارخانجات تولیدی در پاسخ به جمعیت در حال رشد، تنها نمونه ی کوچکی از عوارض ناشی از رشد نامتناسب جمعیت می باشد.
goo.gl/NtGHGi
〰〰〰〰〰〰
🆔 @imamalisociety
🔻در سال ۱۹۸۹ میلادی، سازمان ملل متحد پیشنهاد داد تا با تمرکز و توجه جدی بر مسائل جمعیتی حول محور برنامه‌ها و سیاست‌های کلی توسعه‌ای و نیاز جدی به یافتن راه حل برای رشد بی رویه جمعیت این روز به عنوان "روز جهانی جمعیت" از سوی تمام کشورهای جهان در نظر گرفته شود.
🔻اداره جمعیت سازمان ملل متحد، جمعیت کل انسان‌هایی که تاکنون در تاریخ بشریت متولد شده‌اند را حدود ۱۰۸ میلیارد نفر برآورد می‌کند. بنابراین با احتساب جمعیت هفت میلیارد نفری امروز جهان، این تعداد یک پانزدهم از کل جمعیت تاریخ بشری را شامل که رقم قابل توجهی محسوب میگردد.
🔻رشد بی رویه جمعیت بدون توجه به وجود ظرفیتها و زیرساختهای لازم از جمله امکانات اولیه زندگی چون خوراک، پوشاک، مسکن و امکانات اولیه بهداشتی، کشورها را با مشکلات بسیاری از قبیل فقر و بحرانهای اقتصادی، بحران آب، کمبود غذا و رشد حاشیه نشینی مواجه میسازد.
🔻تحقیقات نشان داده بین رشد شتابان و بی رویه جمعیت با میزان مهاجرت و حاشیه نشینی رابطه معناداری وجود دارد. عدم دسترسی به امکانات اولیه بهداشتی و آموزشی فقر و بروز انواع آسیب‌های اجتماعی از نتایج این روند محسوب می گردد.
🔻افزایش ابتلای کودکان به بیماری آسم طی دو دهه گذشته به ویژه در نقاط حاشیه نشین، در اثر افزایش آلاینده های زیست محیطی، تولید روز افزون خودروها و رشد کارخانجات تولیدی در پاسخ به جمعیت در حال رشد، تنها نمونه ی کوچکی از عوارض ناشی از رشد نامتناسب جمعیت می باشد.
goo.gl/NtGHGi
〰〰〰〰〰〰
🆔 @imamalisociety
🔹 امشب طوفان توییتری ساعت ٢٣
🔺 در واکنش به مرگ آتنا اصلانی کودک مورد آزار قرار گرفته
📌 با هشتگ #قربانیان_خاموش
🔺 در واکنش به مرگ آتنا اصلانی کودک مورد آزار قرار گرفته
📌 با هشتگ #قربانیان_خاموش
ندایِ خاموشِ آتنا
▪️ بار دیگر ایران عزادار است. فرقی نمی کند ۲۲ فروردین ۹۵ باشد یا یکم تیرماه ۹۶ ؛ خیرآباد ورامین باشد یا پارس آباد مغان. فرقی نمی کند ستایش باشد یا آتنا. قربانی قربانی است.
▪️ شنیدن روایت تاختن بی رحمانه و دهشت بار بر جسم و جان دخترک سرزمینمان، دیدن تصویرسیمای معصومش که طنازانه شوق زندگی کردن را فریاد می زد، بر فرض زنده بودنمان ریشخند شد. جان تهی کردیم از نفس هوای این شهر که بوی خون می دهد ...خون کودکی بیگناه دوباره دیارمان را رنگین کرد و ما مانده ایم با روی سیاه و ذغالین از خفتن کودکی دیگر همچون رویا، احد، صمد، ستایش و صدها کودک قربانی اعتیاد و آزار ... بر خاک سرد.
▪️ آیا وقت آن فرا نرسیده که بررسی علل و عوامل این حوادث و جستجو برای یافتن راه حلی پیشگیرانه، در دستور کار ساختارها و مسئولین ذیربط قرار گیرد؟ دست درازی به تنِ معصوم کودکان، در این سطح وسیع، چه زمانی به تاریخِ این سرزمین خواهد پیوست؟
▪️تجربیات جمعیت امام علی(ع) در موارد اقدام قانونی علیه کودک آزاران جنسی، حکایت از آن دارد که بسیاری از خانواده هایی که فرزندانشان مورد آزار جنسی قرار می گیرند و از این امر مطلع می شوند، بابت ملاحظات و عرف های نادرست و برخی تابوهای بیجا، به طور کلی از پیگیری و شکایت علیه فرد مجرم چشم می پوشند؛
▪️یا آن که عاملِ آزار جنسی کودک، خودِ والدین بوده اند، و یا والدین به علت ابتلا به اعتیاد و تبعات آن، حتی تمایل و توانی برای اعلام شکایت علیه مجرم ندارند. در موارد قابل توجهی نیز، والدین معتاد، کودک خود را جهت تامین مواد مخدر، برای سواستفاده جنسی در اختیار دیگران قرار می دهند. بنابراین جرمی سیاه با قربانیانی خاموش پیش روی ماست.
▪️در موارد طرح شکایت نیز، محدودیت های قانونی و اجرایی بسیار است. نیاز به دو شاهد مرد، انجام جرم به شکل غیرقابل اثبات توسط مجرمین حرفه ای، اطاله دادرسی به حدی که امنیت کودک بیش از پیش توسط فرد کودک آزار، مورد تهدید قرار گیرد و صدور احکامی که با میزان جرم، مطابقت ندارد، همگی نه تنها دارای اثر پیشگیرانه نیست، گاه افراد بیمار و مجرم را در ارتکاب مجدد جرم، جری‌تر می نماید.
▪️ما به چشم خود شاهد بودیم که متهمی بیمار که تهدید اصلی برای امنیت کودکان بود، آزادانه در محلات تردد می کرد و حتی در فرآیند شکایت، تا صدور حکم قضایی نهایی، به قید وثیقه آزاد شد و شاهد بودیم که در پاسخ تظلم خواهی کودکی، گفتند که بهتر است پدر متجاوزی بالای سر کودک باشد اما کودک بی سرپرست نماند!
▪️ما پیش از این نیز شاهد بودیم که چگونه تجاوز به ندای ۹ ساله، در ابتدا زنای غیر عنف خوانده می شد (یعنی با تمایل کودک)، خانواده های آسیب دیده از رفتار معلمی بیمار تطمیع شدند و حکم صادره، تنها شامل شلاق و دو سال تبعید و شش ماه حبس بود که با پیگیری وکلای جمعیت، مجازات، در مرحله تجدید نظر، اندکی تشدید شد.
▪️به طور کلی فقدان مکانیزمهای کارآمد و پویا برای برقراری امنیت اجتماعی در حوزه کودکان، با چالش های جدی مواجه است؛ به عنوان مثال عدم وجود سیستمهایی برای نظارت بر رفتار افرادی با سابقه ی کودک آزاری و اطلاع رسانی از وضعیت آنان، محدودیت های اورژانس اجتماعی در ورود، مداخله و اتخاذ تصمیم در موارد این چنینی، چه به لحاظِ امکانات سخت افزاری و چه به لحاظ خلاهای قانونی، عدم وجودِ آموزش های لازم چه برای والدین و چه کودکان و چه شهروندانی که شاهدِ موارد کودک آزاری هستند، همه و همه در قطور شدنِ تعداد پرونده هایی که قربانیانش این کودکان هستند، سهیم می باشند.
کودکانی که در اثر این گونه وقایع، روح و وجودشان، می میرد و گاه این فجایع، تا مرگ جسمشان پیش می رود.
▪️مطمئنا یک نهاد مدنی بیش از این که به دنبال تشدید مجازات ها و برخورد با معلولهای اجتماعی باشد، در پیِ یافتن ریشه ها و مقابله با علت هاست. جمعیت امام علی(ع) بارها و بارها بر لزوم آگاه سازی کودکان از تهدیداتِ این چنینی، به خصوص در مناطقی که تهدیدها و آزارها روزافزون است، تاکید نموده است و مسلما بهترین نهاد برای این آگاه سازی را سیستم آموزش رسمی کشور می داند. این جمعیت، برای کودکانِ محروم از تحصیل و والدین آنها نیز تا کنون جلسات متعددی در راستایِ پیشگیری از قرار گرفتن در شرایط پرخطر داشته است( که متاسفانه برخی کج‌فهمان، سعی نموده اند با عینکی سیاست زده، این گونه اقدامات را دستاویزی برای تخطئه نهادهای مدنی و جریان سازی های مطلوب خود قرار دهند).
▪️در اینجا هشدار می دهیم تا وقتی که فرآیندهای پیشگیری و مکانیزم های بازدارندگی متحول نگردد، کودکان سرزمینمان، در نبودِ امنیت اخلاقی و اجتماعی، فجایعی را تجربه خواهند کرد که گاه اندوه حاصل از آن، دامن خانواده و ملتی را خواهد گرفت.
goo.gl/vqHPjf
〰〰〰〰〰〰
🆔 @imamalisociety
▪️ بار دیگر ایران عزادار است. فرقی نمی کند ۲۲ فروردین ۹۵ باشد یا یکم تیرماه ۹۶ ؛ خیرآباد ورامین باشد یا پارس آباد مغان. فرقی نمی کند ستایش باشد یا آتنا. قربانی قربانی است.
▪️ شنیدن روایت تاختن بی رحمانه و دهشت بار بر جسم و جان دخترک سرزمینمان، دیدن تصویرسیمای معصومش که طنازانه شوق زندگی کردن را فریاد می زد، بر فرض زنده بودنمان ریشخند شد. جان تهی کردیم از نفس هوای این شهر که بوی خون می دهد ...خون کودکی بیگناه دوباره دیارمان را رنگین کرد و ما مانده ایم با روی سیاه و ذغالین از خفتن کودکی دیگر همچون رویا، احد، صمد، ستایش و صدها کودک قربانی اعتیاد و آزار ... بر خاک سرد.
▪️ آیا وقت آن فرا نرسیده که بررسی علل و عوامل این حوادث و جستجو برای یافتن راه حلی پیشگیرانه، در دستور کار ساختارها و مسئولین ذیربط قرار گیرد؟ دست درازی به تنِ معصوم کودکان، در این سطح وسیع، چه زمانی به تاریخِ این سرزمین خواهد پیوست؟
▪️تجربیات جمعیت امام علی(ع) در موارد اقدام قانونی علیه کودک آزاران جنسی، حکایت از آن دارد که بسیاری از خانواده هایی که فرزندانشان مورد آزار جنسی قرار می گیرند و از این امر مطلع می شوند، بابت ملاحظات و عرف های نادرست و برخی تابوهای بیجا، به طور کلی از پیگیری و شکایت علیه فرد مجرم چشم می پوشند؛
▪️یا آن که عاملِ آزار جنسی کودک، خودِ والدین بوده اند، و یا والدین به علت ابتلا به اعتیاد و تبعات آن، حتی تمایل و توانی برای اعلام شکایت علیه مجرم ندارند. در موارد قابل توجهی نیز، والدین معتاد، کودک خود را جهت تامین مواد مخدر، برای سواستفاده جنسی در اختیار دیگران قرار می دهند. بنابراین جرمی سیاه با قربانیانی خاموش پیش روی ماست.
▪️در موارد طرح شکایت نیز، محدودیت های قانونی و اجرایی بسیار است. نیاز به دو شاهد مرد، انجام جرم به شکل غیرقابل اثبات توسط مجرمین حرفه ای، اطاله دادرسی به حدی که امنیت کودک بیش از پیش توسط فرد کودک آزار، مورد تهدید قرار گیرد و صدور احکامی که با میزان جرم، مطابقت ندارد، همگی نه تنها دارای اثر پیشگیرانه نیست، گاه افراد بیمار و مجرم را در ارتکاب مجدد جرم، جری‌تر می نماید.
▪️ما به چشم خود شاهد بودیم که متهمی بیمار که تهدید اصلی برای امنیت کودکان بود، آزادانه در محلات تردد می کرد و حتی در فرآیند شکایت، تا صدور حکم قضایی نهایی، به قید وثیقه آزاد شد و شاهد بودیم که در پاسخ تظلم خواهی کودکی، گفتند که بهتر است پدر متجاوزی بالای سر کودک باشد اما کودک بی سرپرست نماند!
▪️ما پیش از این نیز شاهد بودیم که چگونه تجاوز به ندای ۹ ساله، در ابتدا زنای غیر عنف خوانده می شد (یعنی با تمایل کودک)، خانواده های آسیب دیده از رفتار معلمی بیمار تطمیع شدند و حکم صادره، تنها شامل شلاق و دو سال تبعید و شش ماه حبس بود که با پیگیری وکلای جمعیت، مجازات، در مرحله تجدید نظر، اندکی تشدید شد.
▪️به طور کلی فقدان مکانیزمهای کارآمد و پویا برای برقراری امنیت اجتماعی در حوزه کودکان، با چالش های جدی مواجه است؛ به عنوان مثال عدم وجود سیستمهایی برای نظارت بر رفتار افرادی با سابقه ی کودک آزاری و اطلاع رسانی از وضعیت آنان، محدودیت های اورژانس اجتماعی در ورود، مداخله و اتخاذ تصمیم در موارد این چنینی، چه به لحاظِ امکانات سخت افزاری و چه به لحاظ خلاهای قانونی، عدم وجودِ آموزش های لازم چه برای والدین و چه کودکان و چه شهروندانی که شاهدِ موارد کودک آزاری هستند، همه و همه در قطور شدنِ تعداد پرونده هایی که قربانیانش این کودکان هستند، سهیم می باشند.
کودکانی که در اثر این گونه وقایع، روح و وجودشان، می میرد و گاه این فجایع، تا مرگ جسمشان پیش می رود.
▪️مطمئنا یک نهاد مدنی بیش از این که به دنبال تشدید مجازات ها و برخورد با معلولهای اجتماعی باشد، در پیِ یافتن ریشه ها و مقابله با علت هاست. جمعیت امام علی(ع) بارها و بارها بر لزوم آگاه سازی کودکان از تهدیداتِ این چنینی، به خصوص در مناطقی که تهدیدها و آزارها روزافزون است، تاکید نموده است و مسلما بهترین نهاد برای این آگاه سازی را سیستم آموزش رسمی کشور می داند. این جمعیت، برای کودکانِ محروم از تحصیل و والدین آنها نیز تا کنون جلسات متعددی در راستایِ پیشگیری از قرار گرفتن در شرایط پرخطر داشته است( که متاسفانه برخی کج‌فهمان، سعی نموده اند با عینکی سیاست زده، این گونه اقدامات را دستاویزی برای تخطئه نهادهای مدنی و جریان سازی های مطلوب خود قرار دهند).
▪️در اینجا هشدار می دهیم تا وقتی که فرآیندهای پیشگیری و مکانیزم های بازدارندگی متحول نگردد، کودکان سرزمینمان، در نبودِ امنیت اخلاقی و اجتماعی، فجایعی را تجربه خواهند کرد که گاه اندوه حاصل از آن، دامن خانواده و ملتی را خواهد گرفت.
goo.gl/vqHPjf
〰〰〰〰〰〰
🆔 @imamalisociety
آخرین برگ سفرنامه باران این است
که زمین چرکین است
دکتر شفیعی کدکنی
#قربانیان_خاموش
#آتنا_اصلانی
🆔 @imamalisociety
که زمین چرکین است
دکتر شفیعی کدکنی
#قربانیان_خاموش
#آتنا_اصلانی
🆔 @imamalisociety
🌀 بیانیه شبکه یاری کودکان کار
برای فاجعه ای که برای #آتنا_اصلانی، کودک هفت ساله، روی داد
🔺 به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده خود را
تا کشم از سینه ی پر درد خود بیرون
تیرهای درد را پر خون
🔺 هنوز داغی را فراموش نکرده ایم که داغی دیگر همچون پتک بر سرمان فرود می آید و ما را در پیگیری حقوق کودکان مصمم تر می سازد.
🔺 "آتنا کودک هفت ساله، بی رحمانه قربانی جنونی دیگر شد."
🔺 به راستی ما را چه شده؟ تعالیم انسان ساز، در کجای این مناسبات خشن، نابرابر و منحط جامعه ی امروزین ما نهفته است؟
🔺 اگر پدری، یا مادری، به دلیل ساعات کار طولانی، تنگدستی، نا آگاهی، آسیب های روحی و روانی و یا به هر دلیل دیگر قادر به دفاع از حقوق کودک خود نباشند، مسئولیت صیانت از حریم شریف و شکننده ی کودک آنها بر عهده ی چه کسی یا کدام نهاد است؟
🔺 ما را چه شده؟
هنگامی که از کودکانمان سخن می گوییم آنچنان لحنی به خود می گیریم که گویی می دانیم هیچ سرمایه ای با ارزشتر از وجود شریف و نازنین آنان نداریم؛ اما هنگامی که نوبت به چاره اندیشی و برنامه ریزی دور اندیشانه برای نگاهبانی از حریم شکننده ی آنان می شود، هزار اما و اگر و مبادا بر سر راه خود می گذاریم و کتابها، مقاله ها و مصوبات داخلی و بین المللی را می جوییم که مبادا کوچکترین بی توجهی به باورهای کهن خود ساخته مان که می توانند و باید مورد بازنگری قرار گیرند، روا داشته باشند.
🔺 هرگز نمی خواهیم بپذیریم که سازوکار اجتماعی و روابط انسانی در جوامع امروز تغییر کرده و برای حفظ حقوق و پاسداشت آنها و کرامت شهروندان آن (به ویژه زنان و کودکانش) ضرورت دارد چشم خود را به واقعیتها باز کرده و صرف نظر از اینکه خود چه می اندیشم، این واقعیتها و الزامات ناشی از آن را نصب العین خود قرار داده و ضرورتا برای پاسداری از حقوق انسانی بخش های بی دفاع جامعه، چاره ای بیندیشیم.
🔺 نبود نهاد مسئول قدرتمند و ابزارهای نظارتی اثر گذار، برای دیده بانی از حقوق کودکان در کشور.
🔺 عدم دسترسی به آموزش رایگان و با کیفیت برای همگان.
🔺 عدم توجه به وضعیت زیستی و حقوق صنفی پدران و مادرانی که به دلیل نداشتن سرمایه و یا مهارتهای فنی، ناگزیر به مشاغلی همچون دوره گردی و دست فروشی روی آورده و یا از طریق فروش ارزان قیمت نیروی کارشان، در مشاغل پست و کم درآمد اشتغال ورزیده اند.
🔺 سیر رو به رشد اختلاف طبقاتی و انباشت فقر و سرمایه در دو سوی جامعه.
🔺 عدم پالایش روانی جامعه و رها بودن مجرمین جنسی و بیماران روانی در سطح آن و نبود سازوکارهای بازدارنده برای پیشگیری از ارتکاب جرم توسط آنان.
🔺 عدم دسترسی به آموزش و آگاهی های لازم در مورد بایدها و نبایدهای فرزندپروری و حقوق کودک در میان تهیدستان و اقشار آسیب پذیر.
🔺 ساعات کار طولانی در مقابل دستمزدی ناچیز و نبودن امکان حضور کافی و با کیفیت اعضای خانواده در کنار یکدیگر.
🔺 جنگ، خشونت، ناپایداری های سیاسی، مهاجرتهای غیرقانونی ناگزیر، عدم برخورداری از حقوق شهروندی و ترس از طرح دعوی در مراجع قضایی در کشور میزبان.
🔺 پنداشت های غلط، خرده باورهای فرهنگی و عدم به رسمیت شناختن حقوق فردی کودک مستقل از والدین و خانواده اش.
🔺 رایج بودن نگاه مالکیتی به کودک و در نهایت فراهم بودن زمینه های اعمال ستم و سواستفاده از او.
🔺 گسترش اعتیاد و آثار سواستفاده از مواد مخدر درخانواده ها و درنتیجه اثر گذاری مخرب آن بر انسجام خانواده و سرنوشت کودکان.
🔺 و دلایل بیشمار دیگری که بسیاری از آنها ریشه در مناسبات نابرابر و خشونت آمیز اجتماعی و نیز عدم دسترسی همگانی به آگاهی و آموزش با کیفیت دارند به طور مستمر شرایط را برای کودکان دشوارتر می کنند تا آنجا که دردمندانه هر روز شاهد وقوع فاجعه ای دردناک در گوشه و کنار کشورمان و در دیگر کشورها علیه کودکان هستیم. فجایعی که از فرط هولناک بودن در بسیاری موارد حتی توان اندیشیدن درباره ی علل و چرایی آن را از آدمی باز می ستانند.
🔺 از این رو ما فعالین حقوق کودک و جمعی از تشکلهای عضو شبکه یاری کودکان کار، ضمن ابراز تاسف عمیق از شنیدن خبر فاجعه ی دردناک قتل کودک هفت ساله ی پارس آبادی، آتنا اصلانی و اعلام نگرانی از گسترش این روند انحطاطی خشن و توقف ناپذیر، از دستگاه های ذیربط و مسئولین امر، جدیت در ایجاد سازوکارهای زیر ساختی و اجتماعی لازم برای صیانت از حقوق کودکان و رفع موانع فکری و کاستیهای آموزشی-اجتماعی که منجر به بی دفاعی و پایمال گردیدن زندگی و حقوق کودکانمان می شود را خواستاریم.
شبکه یاری کودکان کار
۲۲ تیرماه ۱۳۹۶
goo.gl/vCtNsW
〰〰〰〰〰〰
🆔 @imamalisociety
برای فاجعه ای که برای #آتنا_اصلانی، کودک هفت ساله، روی داد
🔺 به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده خود را
تا کشم از سینه ی پر درد خود بیرون
تیرهای درد را پر خون
🔺 هنوز داغی را فراموش نکرده ایم که داغی دیگر همچون پتک بر سرمان فرود می آید و ما را در پیگیری حقوق کودکان مصمم تر می سازد.
🔺 "آتنا کودک هفت ساله، بی رحمانه قربانی جنونی دیگر شد."
🔺 به راستی ما را چه شده؟ تعالیم انسان ساز، در کجای این مناسبات خشن، نابرابر و منحط جامعه ی امروزین ما نهفته است؟
🔺 اگر پدری، یا مادری، به دلیل ساعات کار طولانی، تنگدستی، نا آگاهی، آسیب های روحی و روانی و یا به هر دلیل دیگر قادر به دفاع از حقوق کودک خود نباشند، مسئولیت صیانت از حریم شریف و شکننده ی کودک آنها بر عهده ی چه کسی یا کدام نهاد است؟
🔺 ما را چه شده؟
هنگامی که از کودکانمان سخن می گوییم آنچنان لحنی به خود می گیریم که گویی می دانیم هیچ سرمایه ای با ارزشتر از وجود شریف و نازنین آنان نداریم؛ اما هنگامی که نوبت به چاره اندیشی و برنامه ریزی دور اندیشانه برای نگاهبانی از حریم شکننده ی آنان می شود، هزار اما و اگر و مبادا بر سر راه خود می گذاریم و کتابها، مقاله ها و مصوبات داخلی و بین المللی را می جوییم که مبادا کوچکترین بی توجهی به باورهای کهن خود ساخته مان که می توانند و باید مورد بازنگری قرار گیرند، روا داشته باشند.
🔺 هرگز نمی خواهیم بپذیریم که سازوکار اجتماعی و روابط انسانی در جوامع امروز تغییر کرده و برای حفظ حقوق و پاسداشت آنها و کرامت شهروندان آن (به ویژه زنان و کودکانش) ضرورت دارد چشم خود را به واقعیتها باز کرده و صرف نظر از اینکه خود چه می اندیشم، این واقعیتها و الزامات ناشی از آن را نصب العین خود قرار داده و ضرورتا برای پاسداری از حقوق انسانی بخش های بی دفاع جامعه، چاره ای بیندیشیم.
🔺 نبود نهاد مسئول قدرتمند و ابزارهای نظارتی اثر گذار، برای دیده بانی از حقوق کودکان در کشور.
🔺 عدم دسترسی به آموزش رایگان و با کیفیت برای همگان.
🔺 عدم توجه به وضعیت زیستی و حقوق صنفی پدران و مادرانی که به دلیل نداشتن سرمایه و یا مهارتهای فنی، ناگزیر به مشاغلی همچون دوره گردی و دست فروشی روی آورده و یا از طریق فروش ارزان قیمت نیروی کارشان، در مشاغل پست و کم درآمد اشتغال ورزیده اند.
🔺 سیر رو به رشد اختلاف طبقاتی و انباشت فقر و سرمایه در دو سوی جامعه.
🔺 عدم پالایش روانی جامعه و رها بودن مجرمین جنسی و بیماران روانی در سطح آن و نبود سازوکارهای بازدارنده برای پیشگیری از ارتکاب جرم توسط آنان.
🔺 عدم دسترسی به آموزش و آگاهی های لازم در مورد بایدها و نبایدهای فرزندپروری و حقوق کودک در میان تهیدستان و اقشار آسیب پذیر.
🔺 ساعات کار طولانی در مقابل دستمزدی ناچیز و نبودن امکان حضور کافی و با کیفیت اعضای خانواده در کنار یکدیگر.
🔺 جنگ، خشونت، ناپایداری های سیاسی، مهاجرتهای غیرقانونی ناگزیر، عدم برخورداری از حقوق شهروندی و ترس از طرح دعوی در مراجع قضایی در کشور میزبان.
🔺 پنداشت های غلط، خرده باورهای فرهنگی و عدم به رسمیت شناختن حقوق فردی کودک مستقل از والدین و خانواده اش.
🔺 رایج بودن نگاه مالکیتی به کودک و در نهایت فراهم بودن زمینه های اعمال ستم و سواستفاده از او.
🔺 گسترش اعتیاد و آثار سواستفاده از مواد مخدر درخانواده ها و درنتیجه اثر گذاری مخرب آن بر انسجام خانواده و سرنوشت کودکان.
🔺 و دلایل بیشمار دیگری که بسیاری از آنها ریشه در مناسبات نابرابر و خشونت آمیز اجتماعی و نیز عدم دسترسی همگانی به آگاهی و آموزش با کیفیت دارند به طور مستمر شرایط را برای کودکان دشوارتر می کنند تا آنجا که دردمندانه هر روز شاهد وقوع فاجعه ای دردناک در گوشه و کنار کشورمان و در دیگر کشورها علیه کودکان هستیم. فجایعی که از فرط هولناک بودن در بسیاری موارد حتی توان اندیشیدن درباره ی علل و چرایی آن را از آدمی باز می ستانند.
🔺 از این رو ما فعالین حقوق کودک و جمعی از تشکلهای عضو شبکه یاری کودکان کار، ضمن ابراز تاسف عمیق از شنیدن خبر فاجعه ی دردناک قتل کودک هفت ساله ی پارس آبادی، آتنا اصلانی و اعلام نگرانی از گسترش این روند انحطاطی خشن و توقف ناپذیر، از دستگاه های ذیربط و مسئولین امر، جدیت در ایجاد سازوکارهای زیر ساختی و اجتماعی لازم برای صیانت از حقوق کودکان و رفع موانع فکری و کاستیهای آموزشی-اجتماعی که منجر به بی دفاعی و پایمال گردیدن زندگی و حقوق کودکانمان می شود را خواستاریم.
شبکه یاری کودکان کار
۲۲ تیرماه ۱۳۹۶
goo.gl/vCtNsW
〰〰〰〰〰〰
🆔 @imamalisociety
جمعیت امام علی
🔹 امشب طوفان توییتری ساعت ٢٣ 🔺 در واکنش به مرگ آتنا اصلانی کودک مورد آزار قرار گرفته 📌 با هشتگ #قربانیان_خاموش
🌀 بخشی از توییت های طوفان توییتری با هشتگ #قربانیان_خاموش ؛
برای آتنای هفت ساله؛ که رفت تا صدای بی اخلاقی ها و مسئولیت گریزی ها را به گوش همه ی ایران برساند.
🔺 از آموزش و پرورش می خواهیم درباره برنامه های خود برای مراقبت از فرزندانمان در برابر اینگونه تهدیدها پاسخگو باشد.
#قربانیان_خاموش
https://twitter.com/imamalisociety/status/885225020175392768
🔺 نه تنها دختران، بلکه پسران بسیاری نیز در محلات حاشیه در معرض تجاوز جنسی هستند.
#قربانیان_خاموش
https://twitter.com/imamalisociety/status/885229792731287552
🔺 چرا مجلس با وجود این همه کودک آزاری در تصویب لایحه حمایت از کودک و نوجوان تعجیل نمی کند؟
#قربانیان_خاموش
https://twitter.com/imamalisociety/status/885233970044174336
🔺 احتمال تعرض جنسی و آزار، در #کودکان_کار به مراتب بیش تر از سایر کودکان است.
#قربانیان_خاموش
https://twitter.com/imamalisociety/status/885253201129340928
🔺 ۲۰ ساله بود. از کهنه گِل ورامین به بیمارستان آوردنش. گردنش پر از جای خودزنی و چاقو؛ اعتیاد به شیشه. ترس داشت از کودکیش حرف بزنه.
#قربانیان_خاموش
https://twitter.com/Tara_Moz/status/885423523946254338
🔺 اطراف شهرری پُرِ از کارگاه هایی که بچه ها توش کار میکنن. فقط کار نیست. صدای فریاد بچه ها از آزار جنسی هم ازشون شنیده میشه.
#قربانیان_خاموش
https://twitter.com/MahsaManoocheh1/status/885230507839152129
🔺 یادمان نرود آتناهای دیگر در پاکدشت، دروازه غار، لب خط، جعفر آباد و صدها محله حاشیه... برای استیفای حقشان به حضور و عزم ما نیاز دارند.
#قربانیان_خاموش
https://twitter.com/mahya_vk/status/885265500107935744
🔺 دیگر مجالی برای پاک کردن صورت مساله ها نیست. باتمام توان برای حل مساله بیندیشیم.
#قربانیان_خاموش
https://twitter.com/hamide_ruz/status/885257885458059264
برای آتنای هفت ساله؛ که رفت تا صدای بی اخلاقی ها و مسئولیت گریزی ها را به گوش همه ی ایران برساند.
🔺 از آموزش و پرورش می خواهیم درباره برنامه های خود برای مراقبت از فرزندانمان در برابر اینگونه تهدیدها پاسخگو باشد.
#قربانیان_خاموش
https://twitter.com/imamalisociety/status/885225020175392768
🔺 نه تنها دختران، بلکه پسران بسیاری نیز در محلات حاشیه در معرض تجاوز جنسی هستند.
#قربانیان_خاموش
https://twitter.com/imamalisociety/status/885229792731287552
🔺 چرا مجلس با وجود این همه کودک آزاری در تصویب لایحه حمایت از کودک و نوجوان تعجیل نمی کند؟
#قربانیان_خاموش
https://twitter.com/imamalisociety/status/885233970044174336
🔺 احتمال تعرض جنسی و آزار، در #کودکان_کار به مراتب بیش تر از سایر کودکان است.
#قربانیان_خاموش
https://twitter.com/imamalisociety/status/885253201129340928
🔺 ۲۰ ساله بود. از کهنه گِل ورامین به بیمارستان آوردنش. گردنش پر از جای خودزنی و چاقو؛ اعتیاد به شیشه. ترس داشت از کودکیش حرف بزنه.
#قربانیان_خاموش
https://twitter.com/Tara_Moz/status/885423523946254338
🔺 اطراف شهرری پُرِ از کارگاه هایی که بچه ها توش کار میکنن. فقط کار نیست. صدای فریاد بچه ها از آزار جنسی هم ازشون شنیده میشه.
#قربانیان_خاموش
https://twitter.com/MahsaManoocheh1/status/885230507839152129
🔺 یادمان نرود آتناهای دیگر در پاکدشت، دروازه غار، لب خط، جعفر آباد و صدها محله حاشیه... برای استیفای حقشان به حضور و عزم ما نیاز دارند.
#قربانیان_خاموش
https://twitter.com/mahya_vk/status/885265500107935744
🔺 دیگر مجالی برای پاک کردن صورت مساله ها نیست. باتمام توان برای حل مساله بیندیشیم.
#قربانیان_خاموش
https://twitter.com/hamide_ruz/status/885257885458059264
Twitter
جمعیت امام علی
از آموزش و پرورش می خواهیم درباره برنامه های خود برای مراقبت از فرزندانمان در برابر اینگونه تهدیدها پاسخگو باشد. #قربانیان_خاموش
#نیایش ✨
همگی یک صدا شدیم
تا صدای کمکت از چنگال جهل
در واپسین لحظات عمر
خاموش نماند
ما امتداد صدایت
در پهنه ی این سرزمینیم
پروردگارا
به قدر توانمان صدا شدیم
و صدا می شویم،
بر همه دولتمردان و قانون گذاران ما
منطق و جسارتی ده
تا پیش از آنکه صدای شکستن کودکی دیگر
در میان دیواره های جهل، تحجر و تعصبات خشک
به گوش رسد
خود صدا و فریادی بلندتر شوند
به زدودن همه جهل ها و بی اخلاقی ها
از گستره این دیار کهن
#نگاهی_به_آسمان
#قربانیان_خاموش
goo.gl/aBbtgD
〰〰〰〰〰〰
🆔 @imamalisociety
همگی یک صدا شدیم
تا صدای کمکت از چنگال جهل
در واپسین لحظات عمر
خاموش نماند
ما امتداد صدایت
در پهنه ی این سرزمینیم
پروردگارا
به قدر توانمان صدا شدیم
و صدا می شویم،
بر همه دولتمردان و قانون گذاران ما
منطق و جسارتی ده
تا پیش از آنکه صدای شکستن کودکی دیگر
در میان دیواره های جهل، تحجر و تعصبات خشک
به گوش رسد
خود صدا و فریادی بلندتر شوند
به زدودن همه جهل ها و بی اخلاقی ها
از گستره این دیار کهن
#نگاهی_به_آسمان
#قربانیان_خاموش
goo.gl/aBbtgD
〰〰〰〰〰〰
🆔 @imamalisociety
Forwarded from باشگاه هواداران جمعیت امام علی
«صدای کودکان سوری از دهان کودکان خاک‌سفید، فرحزاد و لب‌خط»
🔎 گزارش خبرآنلاین از تئاتر معلم
goo.gl/eJMdgG
🎭کاری از گروه تئاتر کودکان جمعیت امام علی
خرید بلیت از تیوال⬇️
tiw.al/moalem
🔎 گزارش خبرآنلاین از تئاتر معلم
goo.gl/eJMdgG
🎭کاری از گروه تئاتر کودکان جمعیت امام علی
خرید بلیت از تیوال⬇️
tiw.al/moalem
▪️از این پس با شنیدن نام ریاضیات، حسرتی در پس ذهنمان تیر خواهد کشید.
▪️ درگذشت نابهنگام نابغه ریاضیات، پرفسور مریم میرزاخانی، از مفاخر و سرمایه های کشور عزیزمان را به جامعه ریاضیدانان جهان، مردم ایران و خانواده ایشان تسلیت می گوییم.
goo.gl/LkpwyR
〰〰〰〰〰〰
🆔 @imamalisociety
▪️ درگذشت نابهنگام نابغه ریاضیات، پرفسور مریم میرزاخانی، از مفاخر و سرمایه های کشور عزیزمان را به جامعه ریاضیدانان جهان، مردم ایران و خانواده ایشان تسلیت می گوییم.
goo.gl/LkpwyR
〰〰〰〰〰〰
🆔 @imamalisociety
🔺 راهکار هفت مرحله‌ای برای مراقبت از فرزندمان در برابر کودک آزاری (+فیلم)
➡️ www.asriran.com/fa/news/506332
🌐 منبع: خبرگزاری عصرایران
🆔 @imamalisociety
➡️ www.asriran.com/fa/news/506332
🌐 منبع: خبرگزاری عصرایران
🆔 @imamalisociety
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🌀 اجرای هدیه حیدری، مجری نوجوان، به نفع کودکان کار در جشنواره مجریان و هنرمندان صحنه ی اجرا
🆔 @imamalisociety
🆔 @imamalisociety
🔹 اشتغال‌زایی یکی از بهترین ابزارها برای شکستن زنجیره‌ی آسیب‌های حاشیه‌نشینی است. نوجوان حاشیه‌نشینی که مهارت می‌آموزد، در‌می‌یابد که ناچار نیست برای امرار معاش به مشاغل کاذب و گاه خلاف قانون مشغول شود. درآمد مشروعی که به دست می‌آورد بارقه‌ی امید را در زندگی‌اش روشن می‌کند و اعتماد به نفس ناشی از یاد گرفتن یک چیز جدید و خلاف عادت در آن محله، گام اولی است برای اینکه به سراغ انتخاب‌های بهتر و جدید‌تر برود.
🔹 مرکز الکترونیک لب‌خط، با دوره‌های آموزشی کوتاه مدت و زودبازده برای کودکان تحت پوشش و بازاریابی محصولات ساخته شده توسط ایشان، نور امیدی است در تاریکی‌های محله لب‌خط.
📸 اولین سری سفارشات تحویل داده شده به مشتری توسط مرکز الکترونیک خانه ایرانی لب خط جمعیت امام علی
📞 ۰۹۳۹۴۸۰۴۷۰۲
#کارآفرینی
goo.gl/jtGLXT
〰〰〰〰〰〰
🆔 @imamalisociety
🔹 مرکز الکترونیک لب‌خط، با دوره‌های آموزشی کوتاه مدت و زودبازده برای کودکان تحت پوشش و بازاریابی محصولات ساخته شده توسط ایشان، نور امیدی است در تاریکی‌های محله لب‌خط.
📸 اولین سری سفارشات تحویل داده شده به مشتری توسط مرکز الکترونیک خانه ایرانی لب خط جمعیت امام علی
📞 ۰۹۳۹۴۸۰۴۷۰۲
#کارآفرینی
goo.gl/jtGLXT
〰〰〰〰〰〰
🆔 @imamalisociety
جمعیت امام علی
⭕️ تخریب کبری ✳️ سیزدهمین نوشته از سلسله یادداشت‌های هفتگی شارمین میمندی‌نژاد، مؤسس جمعیت امام علی، در روزنامه شرق و معتادانی که به تخریب خود و دیگران عادت کرده‌اند، برای فرار از بیماری دهشتناک اعتیادشان، نیاز به فضایی برای اعتراف در اَشکال گروه‌درمانی دارند.…
⭕️ نقابِ ریخته
✳️ چهاردهمین نوشته از سلسله یادداشت‌های هفتگی شارمین میمندی‌نژاد، مؤسس جمعیت امام علی، در روزنامه شرق
کهربای چشمانش، حتی با رد سیاه سیلی پدر بر گونه‌اش، همچنان پر از شور زندگی می‌درخشید. دُرسا شش ساله و عزیز مادر، مادر بر رفِ پاگردِ در اتاق مشرف به حیاط می‌نشست و با نگاه نگرانش، بازی دخترش را تعقیب می‌کرد. کوه غم بر شانه مادر از بی‌اعتباری و لَشیِ پدر معتاد که دست‌به‌زنِ سختی نیز داشت. سال ١٣٩١. شب‌هنگام در خانه هنر جمعیت امام علی(ع) منتظر نشسته‌ام. یکی از اعضا، قرار ملاقاتی گذاشته است. در فرصت تنهایی، در گالری نقاشی کودکان جمعیت می‌گردم. رنگها همه سیاه و زرد و سرخ است. یکی خورشید را سیاه کشیده، مادر را سرخ و پدر را زرد. تلنبار و شتکِ رنگها بر روی بوم نقاشی، نشان از ستیز با دردی عمیق دارد. پیش خود فکر می‌کنم چگونه می‌توانم تسکین رنج این فرزندانم باشم. زنگ سکوت‌شکنِ درِ خانه. به اشاره‌ای بر اف.اف در می‌جهد و باز می‌شود. در تاریکیِ حیاط می‌بینم یکی از اعضای جمعیت، دست‌گیرِ زنی است که چادر بر روکشیده‌اش را بر سر فرزندش نیز حجاب کرده است. کیستند اینان که خود را این چنین در چادر پیچیده‌اند؟ در گلوی راهرو که فرو می‌شوند، صدای دُرسای شش ساله در حنجره خانه می‌پیچد. سراپا شوق می‌شوم. پیش‌تر، برای دیدن درسا هر بار که به خانه‌اش می‌شدیم، مجبور بودیم پیش پای پدر خودخواهش، مثل شاگرد محتاج نمره، به تلمذِ نشئه‌گویی‌های این معلم اعتیاد بنشینیم. در پاسوختگیِ رفت‌وآمدهای بیشمار به کلانتری محله و چندین مرتبه مراجعه به دادگاه و تنظیم شکایاتی بی فرجام علیه این مرد افسار و اعصاب گسیخته، هر بار جمعیت ناگزیر بود آب و نان آن خانه شود و از شیر مرغ تا جان آدمیزاد به این مرد معتاد باج دهد تا مگر بگذارد و بگذرد از درسا و مادرش و برای آنان در آن دود و دم و درد، اندکی حق قائل شود. به‌تازگی پدر خانه با شوقی غریب که با بدبینی پدیدآمده از اعتیادش به شیشه هماهنگی نداشت، پوتین یا گالش سبزرنگِ لجنی برای خود خریده بود. در خانه دور دور می کرد و چند باری هم در همت شستن حیاط کمی خانواده را به خود امیدوار کرده بود. صدای درسا مرا به پیشواز می‌آورد. درسا بود، اما دیگر نبود. چندباری شنیده بودم از تهدیدهای بدبینانه مردشیشه‌زده. با کنار رفتن چادر مادر، تمام اندامم از ترس کرخت و بی‌حس شد. اسید همه هندسه عاطفه صورت مادر را سوزانده بود. دیگر نه ردِ تربیت اخم مادرانه، نه برق شوق چشمانش از دیدنِ نوبه‌نو شدن فرزند، نه تلخندِ لب بر قضا و قدر زندگی، نه گونه‌ای که اشک بر آن بریزد و نه چشمی که اشک بر گونه‌ای ببارد. مادر فقط صدای نفس‌ها و هق‌هقم را می‌شنید و کورمالِ تاریکی‌های روزگار، به زحمتِ تردید بر صندلی نشست. شباهنگام در خواب، پدر ناگهان بر موازیِ عشق مادر و فرزند، با ظرفی پر از اسید، عمود می‌شود، محکم، پوتین لاستیکی سبز لجنی‌اش را بر گلوی مادر و فرزند می‌گذارد و پیت اسید را بر سر و رویشان خالی می‌کند. غلتِ ماهی‌وارِ مادر بر خاک نفس‌گیری و تلاشش برای در آغوش گرفتن فرزند در مقابل سوختن، در نیمه‌راستِ بدن مادر که به طور کامل سوخته بود، مشخص می‌آمد. انگار کودکش را به قلب فشرده و در آغوش، از آن اسیدِ بدبینی و تلخیِ اعتیاد، حفاظت کرده بود. درسا هم بی‌صورت شده بود، اما نه به عمقِ بی‌صورتیِ مادر.
زانوی گریستنم مرا به زمین دوخت . بازیگر صحنه‌ای را می مانستم که نقشش را گم کرده دیالوگهایش را فراموش و نقاب بازیش ریخته؛ من در اینجا چه می‌کنم؟ در این سرزمینی که مواد مخدر و یقه‌سفیدان بیمه هستند و هر شبش با خواب شیشه‌ای مردان و زنان نا امن می‌شود، با سی و اندی خانه حمایت از کودکان - که هر روز به توهین و تهدیدی عرصه را بر فعالیتش تنگ می‌کنند - مگر می‌شود این همه درد را کم کرد؟ بودن خود را عق می زدم که باز درسا به کمکم آمد و مرا از صحنه زمینگیری به کارگردانی عشق و معصومیتش بلند کرد. بانو می‌خواستیم مرهم زخمهایت باشیم. حال تو سرتا پا زخمی. مادرم به تازگی به عفونت این همه زخم خاموش شد؛ درسا ماند با صورتی سوخته، همچون هزاران هزارکودکی که روح و جسمشان در خواب نشئگی و شیشه ای نقابداران این سرزمین می‌سوزد. قلموی بی‌عدالتی به سرپنجه جنون، رنگِ خاکستر اعتیاد و قطره قطره خون جگر مادران و فرزندان، زردابه اسید توهم و بدبینی را در هم ماسیده و بر بومِ روح سرزمینم به نقاشی آمده است. صورت مادرم و فرزند سرزمینم، ریخته است. در صورت‌سوختگیِ مادر و فرزندان سرزمینمان، نقاب نقش زندگی ما نیز فروریخته. ای نقابداران! نقاب‌ریخته را چه ترس از بی‌نقابی؟!
🌐 منبع: روزنامه شرق (یکشنبه ٢۵ تیر ٩۶)
➡️ www.sharghdaily.ir/News/136096/نقابِ-ریخته
〰〰〰〰〰〰〰〰
🆔 @imamalisociety
✳️ چهاردهمین نوشته از سلسله یادداشت‌های هفتگی شارمین میمندی‌نژاد، مؤسس جمعیت امام علی، در روزنامه شرق
کهربای چشمانش، حتی با رد سیاه سیلی پدر بر گونه‌اش، همچنان پر از شور زندگی می‌درخشید. دُرسا شش ساله و عزیز مادر، مادر بر رفِ پاگردِ در اتاق مشرف به حیاط می‌نشست و با نگاه نگرانش، بازی دخترش را تعقیب می‌کرد. کوه غم بر شانه مادر از بی‌اعتباری و لَشیِ پدر معتاد که دست‌به‌زنِ سختی نیز داشت. سال ١٣٩١. شب‌هنگام در خانه هنر جمعیت امام علی(ع) منتظر نشسته‌ام. یکی از اعضا، قرار ملاقاتی گذاشته است. در فرصت تنهایی، در گالری نقاشی کودکان جمعیت می‌گردم. رنگها همه سیاه و زرد و سرخ است. یکی خورشید را سیاه کشیده، مادر را سرخ و پدر را زرد. تلنبار و شتکِ رنگها بر روی بوم نقاشی، نشان از ستیز با دردی عمیق دارد. پیش خود فکر می‌کنم چگونه می‌توانم تسکین رنج این فرزندانم باشم. زنگ سکوت‌شکنِ درِ خانه. به اشاره‌ای بر اف.اف در می‌جهد و باز می‌شود. در تاریکیِ حیاط می‌بینم یکی از اعضای جمعیت، دست‌گیرِ زنی است که چادر بر روکشیده‌اش را بر سر فرزندش نیز حجاب کرده است. کیستند اینان که خود را این چنین در چادر پیچیده‌اند؟ در گلوی راهرو که فرو می‌شوند، صدای دُرسای شش ساله در حنجره خانه می‌پیچد. سراپا شوق می‌شوم. پیش‌تر، برای دیدن درسا هر بار که به خانه‌اش می‌شدیم، مجبور بودیم پیش پای پدر خودخواهش، مثل شاگرد محتاج نمره، به تلمذِ نشئه‌گویی‌های این معلم اعتیاد بنشینیم. در پاسوختگیِ رفت‌وآمدهای بیشمار به کلانتری محله و چندین مرتبه مراجعه به دادگاه و تنظیم شکایاتی بی فرجام علیه این مرد افسار و اعصاب گسیخته، هر بار جمعیت ناگزیر بود آب و نان آن خانه شود و از شیر مرغ تا جان آدمیزاد به این مرد معتاد باج دهد تا مگر بگذارد و بگذرد از درسا و مادرش و برای آنان در آن دود و دم و درد، اندکی حق قائل شود. به‌تازگی پدر خانه با شوقی غریب که با بدبینی پدیدآمده از اعتیادش به شیشه هماهنگی نداشت، پوتین یا گالش سبزرنگِ لجنی برای خود خریده بود. در خانه دور دور می کرد و چند باری هم در همت شستن حیاط کمی خانواده را به خود امیدوار کرده بود. صدای درسا مرا به پیشواز می‌آورد. درسا بود، اما دیگر نبود. چندباری شنیده بودم از تهدیدهای بدبینانه مردشیشه‌زده. با کنار رفتن چادر مادر، تمام اندامم از ترس کرخت و بی‌حس شد. اسید همه هندسه عاطفه صورت مادر را سوزانده بود. دیگر نه ردِ تربیت اخم مادرانه، نه برق شوق چشمانش از دیدنِ نوبه‌نو شدن فرزند، نه تلخندِ لب بر قضا و قدر زندگی، نه گونه‌ای که اشک بر آن بریزد و نه چشمی که اشک بر گونه‌ای ببارد. مادر فقط صدای نفس‌ها و هق‌هقم را می‌شنید و کورمالِ تاریکی‌های روزگار، به زحمتِ تردید بر صندلی نشست. شباهنگام در خواب، پدر ناگهان بر موازیِ عشق مادر و فرزند، با ظرفی پر از اسید، عمود می‌شود، محکم، پوتین لاستیکی سبز لجنی‌اش را بر گلوی مادر و فرزند می‌گذارد و پیت اسید را بر سر و رویشان خالی می‌کند. غلتِ ماهی‌وارِ مادر بر خاک نفس‌گیری و تلاشش برای در آغوش گرفتن فرزند در مقابل سوختن، در نیمه‌راستِ بدن مادر که به طور کامل سوخته بود، مشخص می‌آمد. انگار کودکش را به قلب فشرده و در آغوش، از آن اسیدِ بدبینی و تلخیِ اعتیاد، حفاظت کرده بود. درسا هم بی‌صورت شده بود، اما نه به عمقِ بی‌صورتیِ مادر.
زانوی گریستنم مرا به زمین دوخت . بازیگر صحنه‌ای را می مانستم که نقشش را گم کرده دیالوگهایش را فراموش و نقاب بازیش ریخته؛ من در اینجا چه می‌کنم؟ در این سرزمینی که مواد مخدر و یقه‌سفیدان بیمه هستند و هر شبش با خواب شیشه‌ای مردان و زنان نا امن می‌شود، با سی و اندی خانه حمایت از کودکان - که هر روز به توهین و تهدیدی عرصه را بر فعالیتش تنگ می‌کنند - مگر می‌شود این همه درد را کم کرد؟ بودن خود را عق می زدم که باز درسا به کمکم آمد و مرا از صحنه زمینگیری به کارگردانی عشق و معصومیتش بلند کرد. بانو می‌خواستیم مرهم زخمهایت باشیم. حال تو سرتا پا زخمی. مادرم به تازگی به عفونت این همه زخم خاموش شد؛ درسا ماند با صورتی سوخته، همچون هزاران هزارکودکی که روح و جسمشان در خواب نشئگی و شیشه ای نقابداران این سرزمین می‌سوزد. قلموی بی‌عدالتی به سرپنجه جنون، رنگِ خاکستر اعتیاد و قطره قطره خون جگر مادران و فرزندان، زردابه اسید توهم و بدبینی را در هم ماسیده و بر بومِ روح سرزمینم به نقاشی آمده است. صورت مادرم و فرزند سرزمینم، ریخته است. در صورت‌سوختگیِ مادر و فرزندان سرزمینمان، نقاب نقش زندگی ما نیز فروریخته. ای نقابداران! نقاب‌ریخته را چه ترس از بی‌نقابی؟!
🌐 منبع: روزنامه شرق (یکشنبه ٢۵ تیر ٩۶)
➡️ www.sharghdaily.ir/News/136096/نقابِ-ریخته
〰〰〰〰〰〰〰〰
🆔 @imamalisociety
یک نمای معمولی و هر روزه از مصرف شیشه در ملا عام در خیابانهای لب خط در حوالی میدان شوش تهران.
با چنین شرایطی از کدامین امنیت برای کودکانمان می توانیم صحبت کنیم؟!
#قربانیان_خاموش
🆔 @imamalisociety
با چنین شرایطی از کدامین امنیت برای کودکانمان می توانیم صحبت کنیم؟!
#قربانیان_خاموش
🆔 @imamalisociety