#Лайфхак
Агар тезроқ, масалан 90 км/с юриш мумкин бўлган трассада йўлнинг тезроқ юрадиганлар юрадиган қисмида 60-70 км/с кетаётган бўлсангиз ва ортингиздан келаётган автомобиль ҳайдовчиси йўл сўраса ва сиз унга йўл берсангиз, танангизнинг бирор жойи узилиб тушмайди.
Ишонмасангиз, бирор марта йўл сўраган ҳайдовчига йўл бериб, кейин йўл четига тўхтаб, яхшилаб сакраб кўринг. Ростдан ҳеч қаерингиз узилиб тушмайди))
Аслида, йўл сўралмаса ҳам шошилмаётган ҳайдовчи ўртада, шошилаётган ҳайдовчи эса белгиланган тезлик доирасидан чиқмаган ҳолатда биринчи йўлакда кетаверса, олам гулистон бўлади.
"Ҳоҳласанг айланиб ўт!", деб, чапдаги йўлни эгаллаб кетадиган юк машиналар ҳайдовчиларига ҳам бу лайфхак тегишли. Улар ҳам йўл берса, ёки йўлнинг ўнг тарафидан кетаверса, уларда ҳам ҳеч нарса узилиб, йўлда тушиб қолмайди. Синаб кўриш мумкин)
Шунингдек, бу лайфхак йўлнинг ўрта қисмида секинроқ кетаётган автоуловнинг ёнида, чап томондаги йўлни беркитиб, ўртадаги автомобиль билан бир хил тезликда юрадиганларга ҳам тааллуқли.
Меъёрдан тез юрилишига қаршимиз. Аммо, белгиланган чегара доирасида юраётганларга йўл бериш инсонни камситиб қўймайди. Кибрланманглар. Ғўддайманглар. Бошқаларни ҳурмат қилинглар.
© Инжиқ қариётган Конфуций
https://t.me/ibratli_sozlar
Агар тезроқ, масалан 90 км/с юриш мумкин бўлган трассада йўлнинг тезроқ юрадиганлар юрадиган қисмида 60-70 км/с кетаётган бўлсангиз ва ортингиздан келаётган автомобиль ҳайдовчиси йўл сўраса ва сиз унга йўл берсангиз, танангизнинг бирор жойи узилиб тушмайди.
Ишонмасангиз, бирор марта йўл сўраган ҳайдовчига йўл бериб, кейин йўл четига тўхтаб, яхшилаб сакраб кўринг. Ростдан ҳеч қаерингиз узилиб тушмайди))
Аслида, йўл сўралмаса ҳам шошилмаётган ҳайдовчи ўртада, шошилаётган ҳайдовчи эса белгиланган тезлик доирасидан чиқмаган ҳолатда биринчи йўлакда кетаверса, олам гулистон бўлади.
"Ҳоҳласанг айланиб ўт!", деб, чапдаги йўлни эгаллаб кетадиган юк машиналар ҳайдовчиларига ҳам бу лайфхак тегишли. Улар ҳам йўл берса, ёки йўлнинг ўнг тарафидан кетаверса, уларда ҳам ҳеч нарса узилиб, йўлда тушиб қолмайди. Синаб кўриш мумкин)
Шунингдек, бу лайфхак йўлнинг ўрта қисмида секинроқ кетаётган автоуловнинг ёнида, чап томондаги йўлни беркитиб, ўртадаги автомобиль билан бир хил тезликда юрадиганларга ҳам тааллуқли.
Меъёрдан тез юрилишига қаршимиз. Аммо, белгиланган чегара доирасида юраётганларга йўл бериш инсонни камситиб қўймайди. Кибрланманглар. Ғўддайманглар. Бошқаларни ҳурмат қилинглар.
© Инжиқ қариётган Конфуций
https://t.me/ibratli_sozlar
#Таълим
Фарзандга илм беришда Оналарнинг ўрни
Муҳаммад Ҳасан Валади Деду Шинқитий ҳафизаҳуллоҳ айтади:
«Кутубхонамдаги китобларнинг кўпи қўлёзма. Уни бувим ўз қўллари билан ёзганлар. Мақсадлари фарзанд ва набираларини китоб сотиб олиш ва уни лавҳга ёзиш машаққатидан озод қилиш бўлган. Бу китобларнинг баъзиси 7 мужалладдан иборат. Улар ҳали ҳам турибди».
Унинг гапларини эшитиб ажабланасан. Ўтган асрда Мавритания диёрининг Шинқит шаҳрида ўқийдиган, ёзадиган, тушунтирадиган, фарзандларига арабий ва шаръий билимларни ўргатадиган оналар бўлганидан ажабланасан. Биз ўзимизни ривожланган, илмий жиҳатдан улардан олдинда деб ўйлаймиз. Ҳа, бизда технология ривожланган, ғарблашишда улардан олдиндамиз. Аммо илмда, динда улардан анча ортдамиз.
Бизда аёлларнинг фарзандларига таълим беришдаги ўрни йўқолган.
Шайх Деду айтади:
«Ёшлигимдаги барча устозларим аёллар бўлишган. Онам, онамнинг аммалари, ўзимнинг аммам. Бошланғич диний билимларимни мурабийя оналардан олганман. Сўнгра 7 ёшимда қуръонни ёд олганимдан сўнг қуръони каримнинг имом Варш ривоятини отамдан санади билан олганман».
Шайх Деду айтади:
«Тахминан 6 ёшларда эдим. Онам араб тили грамматик таҳлилидан савол бердилар. Мен хато таҳлил қилдим. Опаларим устимдан кулишган эди. Ўшанда уларнинг масхарасидан йиғлаганим ҳали ҳам ёдимда».
Шайх Деду бугунги кунда энг кўп матн ёд олган буюк олимлардан саналади.
Бугун оналаримизга бу ишлар бегона бўлиб қолди.
Аҳмад ибн Ҳанбал роҳимаҳуллоҳнинг имом бўлишларига оналари сабаб бўлган.
Имом Бухорий роҳимаҳуллоҳнинг имом бўлишларига оналари сабаб бўлган.
Ибн Ҳажар роҳимаҳуллоҳнинг имом бўлишларига оналари сабаб бўлган.
Шайх Аҳмад Зарруқ роҳимаҳуллоҳнинг имом бўлишига оналари сабаб бўлган.
Бугуннинг оналари модага, яхши кийиниш ва замонавий пардозда тажрибали. Улар буюкларимизни эмас, турк сериали қаҳрамонларини яхшироқ танишади.
Ўзимизни ислоҳ этайлик муслималар.
Биздан фалончи сериални кўрганмсан, пистончи актёрни ҳаётини биласанми дея савол жавоб қилинмаймиз..
#Oybek_Muallim
https://t.me/ibratli_sozlar
Фарзандга илм беришда Оналарнинг ўрни
Муҳаммад Ҳасан Валади Деду Шинқитий ҳафизаҳуллоҳ айтади:
«Кутубхонамдаги китобларнинг кўпи қўлёзма. Уни бувим ўз қўллари билан ёзганлар. Мақсадлари фарзанд ва набираларини китоб сотиб олиш ва уни лавҳга ёзиш машаққатидан озод қилиш бўлган. Бу китобларнинг баъзиси 7 мужалладдан иборат. Улар ҳали ҳам турибди».
Унинг гапларини эшитиб ажабланасан. Ўтган асрда Мавритания диёрининг Шинқит шаҳрида ўқийдиган, ёзадиган, тушунтирадиган, фарзандларига арабий ва шаръий билимларни ўргатадиган оналар бўлганидан ажабланасан. Биз ўзимизни ривожланган, илмий жиҳатдан улардан олдинда деб ўйлаймиз. Ҳа, бизда технология ривожланган, ғарблашишда улардан олдиндамиз. Аммо илмда, динда улардан анча ортдамиз.
Бизда аёлларнинг фарзандларига таълим беришдаги ўрни йўқолган.
Шайх Деду айтади:
«Ёшлигимдаги барча устозларим аёллар бўлишган. Онам, онамнинг аммалари, ўзимнинг аммам. Бошланғич диний билимларимни мурабийя оналардан олганман. Сўнгра 7 ёшимда қуръонни ёд олганимдан сўнг қуръони каримнинг имом Варш ривоятини отамдан санади билан олганман».
Шайх Деду айтади:
«Тахминан 6 ёшларда эдим. Онам араб тили грамматик таҳлилидан савол бердилар. Мен хато таҳлил қилдим. Опаларим устимдан кулишган эди. Ўшанда уларнинг масхарасидан йиғлаганим ҳали ҳам ёдимда».
Шайх Деду бугунги кунда энг кўп матн ёд олган буюк олимлардан саналади.
Бугун оналаримизга бу ишлар бегона бўлиб қолди.
Аҳмад ибн Ҳанбал роҳимаҳуллоҳнинг имом бўлишларига оналари сабаб бўлган.
Имом Бухорий роҳимаҳуллоҳнинг имом бўлишларига оналари сабаб бўлган.
Ибн Ҳажар роҳимаҳуллоҳнинг имом бўлишларига оналари сабаб бўлган.
Шайх Аҳмад Зарруқ роҳимаҳуллоҳнинг имом бўлишига оналари сабаб бўлган.
Бугуннинг оналари модага, яхши кийиниш ва замонавий пардозда тажрибали. Улар буюкларимизни эмас, турк сериали қаҳрамонларини яхшироқ танишади.
Ўзимизни ислоҳ этайлик муслималар.
Биздан фалончи сериални кўрганмсан, пистончи актёрни ҳаётини биласанми дея савол жавоб қилинмаймиз..
#Oybek_Muallim
https://t.me/ibratli_sozlar
✒️Қўша қаринг.
Барқ уриб ўсган гулларни кўрсангиз, боғбонига офарин дейсиз.
Йиллар ўтсада соғлиғини йўқотмаган, қадди тик, кексайганда ҳам ёшлик тароватини йўқотмаган аёлларни кўрганингизда эса кўнглингиздан "турмуш ўртоғи яхши одам экан-да, ҳаётда қийинчилик кўрмагани сезилиб турибди", —деган ўй кечади.
Ҳар холда мен шундай ўйлайман.
Бир қизни биламан(хозир кап-катта аёл, қуда-андали), қиз бола пайти кўримсизгина бўлар, усти кийимга ёлчимас; на уйлик, на тузукроқ кўчалик либоси бўлар, доим елкасини қисиб юрарди. Тақдир тақозоси билан яхши жойга келин бўлди-ю, бирдан гул-гул очилиб кетди. Оҳорли либослар, яхши шароит уни тез ўзгартирди. Бора-бора характерида ҳам ўзгариш сезилди. Энди у одомови қиз эмас, дилбар, дилдор аёлга айланган эди. Турмуш ўртоғи туфайли иззат-эътибор топди.
Яхши, тарбияли хонадоннинг қизи кунда жанжал бўладиган хонадонга келин бўлди. Ўн йил ўтар-ўтмас оиласига шунчалик мослашибдики, уни танимай қолдим. Турмуши ундан жанжалкаш аёлни ясаб улгурганди
Бунақа мисоллар жуда кўп.
" Бир иш билан банкка бордим,—дейди танишим. Елкалари эгилиб қолган бир аёл кирди. Иккаламизнинг навбатимиз олдинма кейин бўлгани учун гаплашиб ўтирдик. Ўқитувчи экан. Қачонлардир гўзал бўлгани қош-кўзидан билинсада, юзидаги чарчоқ ва бемаҳал тушган ажинлар ёшини анча катта кўрсатарди. Анча ўтирсак-да, суҳбатимиз давомида сира нолимади. Мен эса бу ажинлар сабабини топа олмадим. Бир пайт эшикдан бир эркак сўкиниб кириб келди, аёл ўрнидан сапчиб туриб кетди.
— Ўн минутда чиқаман деган эдинг,кириб кетганингга бир соат бўлди!Эркак ўдағайлар, назаримда аёлнинг букчайган елкалари янада букиларди"
Жуда кўп мисоллар келтирмоқчи эдим, вақтингизни олишни истамадим.
Фақат бир гапни айта оламан жуфти билан қўша қаришни истайдиган, умрнинг кузакларида бир меҳрибонга зор бўлиб ёлғиз қолишни истамайдиган инсонлар(ҳоҳ эркак бўлсин, ҳоҳ аёл) йўлдошини эъзозлайди. Тириклигида жуфтига озор берганлар, алал оқибат ёлғизликка маҳкум бўладилар
Қўша қаришлик ҳам бир саодатдир. Барчамизга шундай бахт насиб қилсин.
Феруза Салходжаева.
@ibratli_sozlar
Барқ уриб ўсган гулларни кўрсангиз, боғбонига офарин дейсиз.
Йиллар ўтсада соғлиғини йўқотмаган, қадди тик, кексайганда ҳам ёшлик тароватини йўқотмаган аёлларни кўрганингизда эса кўнглингиздан "турмуш ўртоғи яхши одам экан-да, ҳаётда қийинчилик кўрмагани сезилиб турибди", —деган ўй кечади.
Ҳар холда мен шундай ўйлайман.
Бир қизни биламан(хозир кап-катта аёл, қуда-андали), қиз бола пайти кўримсизгина бўлар, усти кийимга ёлчимас; на уйлик, на тузукроқ кўчалик либоси бўлар, доим елкасини қисиб юрарди. Тақдир тақозоси билан яхши жойга келин бўлди-ю, бирдан гул-гул очилиб кетди. Оҳорли либослар, яхши шароит уни тез ўзгартирди. Бора-бора характерида ҳам ўзгариш сезилди. Энди у одомови қиз эмас, дилбар, дилдор аёлга айланган эди. Турмуш ўртоғи туфайли иззат-эътибор топди.
Яхши, тарбияли хонадоннинг қизи кунда жанжал бўладиган хонадонга келин бўлди. Ўн йил ўтар-ўтмас оиласига шунчалик мослашибдики, уни танимай қолдим. Турмуши ундан жанжалкаш аёлни ясаб улгурганди
Бунақа мисоллар жуда кўп.
" Бир иш билан банкка бордим,—дейди танишим. Елкалари эгилиб қолган бир аёл кирди. Иккаламизнинг навбатимиз олдинма кейин бўлгани учун гаплашиб ўтирдик. Ўқитувчи экан. Қачонлардир гўзал бўлгани қош-кўзидан билинсада, юзидаги чарчоқ ва бемаҳал тушган ажинлар ёшини анча катта кўрсатарди. Анча ўтирсак-да, суҳбатимиз давомида сира нолимади. Мен эса бу ажинлар сабабини топа олмадим. Бир пайт эшикдан бир эркак сўкиниб кириб келди, аёл ўрнидан сапчиб туриб кетди.
— Ўн минутда чиқаман деган эдинг,кириб кетганингга бир соат бўлди!Эркак ўдағайлар, назаримда аёлнинг букчайган елкалари янада букиларди"
Жуда кўп мисоллар келтирмоқчи эдим, вақтингизни олишни истамадим.
Фақат бир гапни айта оламан жуфти билан қўша қаришни истайдиган, умрнинг кузакларида бир меҳрибонга зор бўлиб ёлғиз қолишни истамайдиган инсонлар(ҳоҳ эркак бўлсин, ҳоҳ аёл) йўлдошини эъзозлайди. Тириклигида жуфтига озор берганлар, алал оқибат ёлғизликка маҳкум бўладилар
Қўша қаришлик ҳам бир саодатдир. Барчамизга шундай бахт насиб қилсин.
Феруза Салходжаева.
@ibratli_sozlar
✒️ЯХШИСИНИ КИЁЛМАЙМАН.
– Дадаси, – деди Кимё опа хўжайинини ишга кузатаётиб, – ўғлингизнинг этиги йиртилиб қолибди. Мактабга кийиб боришга оёғида бошқа поябзал йўқ.
– Йўғ-е, яқинда чет элдан битта этик, битта крассовка олиб келдим-ку.
– Ҳайронман, яхшиси ўғлингизни ўзи билан гаплашинг.
Рустам ака соатига норози кўз ташлаб қўйди-да, ошхонага қайтди.
– Исломжон, аянг нима деяпти. Наҳотки кийишга яроқли пойабзалинг қолмаган бўлса? – сўради иштаҳасизгина нон чайнаётган ўғлидан.
– Йўқ эмас, бор. Лекин мен уларни кийгани уяламан.
– Нега? – ҳайрон бўлди Рустам ака. – Қани, мен бир кўрай-чи.
– Юринг, – Исломжон дадасини хонасига бошлади. Хонага киргач тўғри бориб кийим жавонини очди. Жавоннинг тагидаги қаватида битта эмас бешта этик турарди.
– Шунча оёқ кийиминг бўла туриб нега мени хижолат қиласан. Қара, буларнинг бежиримлигини. Яна ҳаммаси чет элники бўлса. Нимаси ёқмади сенга?
– Дада, сиз эмас мен хижолатдаман. Улар ёмон эмас, аксинча жудаям яхши. Шунинг учун уларни кийиб боришга ўртоқларимдан уяламан.
– Ие, нодон бола, яхши нарсадан ҳам одам уяладими?! Буларни мен узоқ-узоқлардан, фалон пулга, боламга, деб сотиб олиб келганман. Бутун шаҳарни айлансанг ҳам бунақасини тополмайсан, – жаҳли чиқди Рустам аканинг.
– Ана шунинг учун ҳам уяламан. Чунки кўпчилик синфдошларимнинг ота-оналари болаларига бундай қимматбаҳо этикни олиб беришолмайди. Кийиб борсам, ўртоқларим ўксиб қолади-ку! Илтимос, менга ҳам оддийгина этик олиб беринг, – Исломжоннинг овозидаги узрли оҳангдан Рустам ака ғалати бўлиб кетди. Кутилмаганда дили равшанлашиб жилмайди...
https://t.me/ibratli_sozlar
– Дадаси, – деди Кимё опа хўжайинини ишга кузатаётиб, – ўғлингизнинг этиги йиртилиб қолибди. Мактабга кийиб боришга оёғида бошқа поябзал йўқ.
– Йўғ-е, яқинда чет элдан битта этик, битта крассовка олиб келдим-ку.
– Ҳайронман, яхшиси ўғлингизни ўзи билан гаплашинг.
Рустам ака соатига норози кўз ташлаб қўйди-да, ошхонага қайтди.
– Исломжон, аянг нима деяпти. Наҳотки кийишга яроқли пойабзалинг қолмаган бўлса? – сўради иштаҳасизгина нон чайнаётган ўғлидан.
– Йўқ эмас, бор. Лекин мен уларни кийгани уяламан.
– Нега? – ҳайрон бўлди Рустам ака. – Қани, мен бир кўрай-чи.
– Юринг, – Исломжон дадасини хонасига бошлади. Хонага киргач тўғри бориб кийим жавонини очди. Жавоннинг тагидаги қаватида битта эмас бешта этик турарди.
– Шунча оёқ кийиминг бўла туриб нега мени хижолат қиласан. Қара, буларнинг бежиримлигини. Яна ҳаммаси чет элники бўлса. Нимаси ёқмади сенга?
– Дада, сиз эмас мен хижолатдаман. Улар ёмон эмас, аксинча жудаям яхши. Шунинг учун уларни кийиб боришга ўртоқларимдан уяламан.
– Ие, нодон бола, яхши нарсадан ҳам одам уяладими?! Буларни мен узоқ-узоқлардан, фалон пулга, боламга, деб сотиб олиб келганман. Бутун шаҳарни айлансанг ҳам бунақасини тополмайсан, – жаҳли чиқди Рустам аканинг.
– Ана шунинг учун ҳам уяламан. Чунки кўпчилик синфдошларимнинг ота-оналари болаларига бундай қимматбаҳо этикни олиб беришолмайди. Кийиб борсам, ўртоқларим ўксиб қолади-ку! Илтимос, менга ҳам оддийгина этик олиб беринг, – Исломжоннинг овозидаги узрли оҳангдан Рустам ака ғалати бўлиб кетди. Кутилмаганда дили равшанлашиб жилмайди...
https://t.me/ibratli_sozlar
ҲАЖАР АЛ АСВАД
Одам алайҳиссалом Аллоҳ таоло ман қилган дарахт мевасидан еганларидан сўнг, баданлари қорайиб, ерга туширилдилар.
Аллоҳ таоло У зотга: «Байтуллоҳни қургил ва уни тавоф қилгил, шунда Мен сени мағфират айлаб, тавбангни қабул қиламан», деб буюрди. Одам алайҳиссалом Каъбани қурдилар. Жаброил алайҳиссалом жаннатдан ҳажарал асвадни (қора тошни) олиб келдилар. Ўша вақтда у тошнинг ранги ниҳоятда оқ бўлиб, нури узоқ-узоқларга етарди. Одам алайҳиссаломнинг тошга кўзлари тушгач, жаннат роҳатлари ёдларига келиб, безовта бўлдилар, кўзларидан ёш оқди. Шунда жаннатдан туширилган ҳажарал абяз (оппоқ тош): «Сиз Аллоҳ таолога осийлик қилиб, ўзингизни хор қилдингиз», деди. Бу сўзларни эшитиб, Одам алайҳиссалом ғамгин бўлдилар ва Аллоҳ таолога: «Роббим, гуноҳим сабабли ҳамма нарса мени ёмон кўряпти, ҳаттоки жаннатдан чиққан тош ҳам маломат қилмоқда», дедилар. Аллоҳ таолонинг Одам алайҳиссаломга раҳми келди ва у кишининг қоралигини тошга берди. Шундай қилиб, у қора тошга айланди. Тошнинг оқлигини эса, Одам алайҳиссаломга берди, шунда у кишининг жисмлари яна асл ҳолига қайтиб, оппоқ бўлди.
(Сафурий, «Нузҳатул мажолис»).
«Ғийбат ўзи нима?» китобидан.
https://t.me/ibratli_sozlar
Одам алайҳиссалом Аллоҳ таоло ман қилган дарахт мевасидан еганларидан сўнг, баданлари қорайиб, ерга туширилдилар.
Аллоҳ таоло У зотга: «Байтуллоҳни қургил ва уни тавоф қилгил, шунда Мен сени мағфират айлаб, тавбангни қабул қиламан», деб буюрди. Одам алайҳиссалом Каъбани қурдилар. Жаброил алайҳиссалом жаннатдан ҳажарал асвадни (қора тошни) олиб келдилар. Ўша вақтда у тошнинг ранги ниҳоятда оқ бўлиб, нури узоқ-узоқларга етарди. Одам алайҳиссаломнинг тошга кўзлари тушгач, жаннат роҳатлари ёдларига келиб, безовта бўлдилар, кўзларидан ёш оқди. Шунда жаннатдан туширилган ҳажарал абяз (оппоқ тош): «Сиз Аллоҳ таолога осийлик қилиб, ўзингизни хор қилдингиз», деди. Бу сўзларни эшитиб, Одам алайҳиссалом ғамгин бўлдилар ва Аллоҳ таолога: «Роббим, гуноҳим сабабли ҳамма нарса мени ёмон кўряпти, ҳаттоки жаннатдан чиққан тош ҳам маломат қилмоқда», дедилар. Аллоҳ таолонинг Одам алайҳиссаломга раҳми келди ва у кишининг қоралигини тошга берди. Шундай қилиб, у қора тошга айланди. Тошнинг оқлигини эса, Одам алайҳиссаломга берди, шунда у кишининг жисмлари яна асл ҳолига қайтиб, оппоқ бўлди.
(Сафурий, «Нузҳатул мажолис»).
«Ғийбат ўзи нима?» китобидан.
https://t.me/ibratli_sozlar
✒️Истихора.
Қайнопасининг қўнғироғидан кейин кайфияти тушиб кетган Наиманинг қўли ишга бормай қолди. Шу оила жуда ёққан эди, ўғлимга ҳам қиз маъқул келганди, улар томонга нима дейман? Ўзбошимча бўлиб кетибсизмиш. Улар айтган қиз кўнглимга ўтирмаса нима қилай?
Ўйлаб-ўйлаб, турмуш ўртоғига ёрилди.
— Адаси, Фазилат опам келин томон бўлмайди, мен айтган жойга боринглар, деяптилар, энди нима қиламиз? деди.
Эри индамади. Яна ўзига қолди. Эртага бир гап бўлса Сен қилгансан! дейишга осон...
Кечаси истихора номозини ўқиди. Жойнамозда узоқ дуо қилди. Охири Аллоҳим, меҳрибоним, мен ғойибни билмайман, ўзинг билгувчисан. Шу келин ўғлимнинг бу дунёси ва охирати учун хайрли бўлса, уни хонадонимизга хайрли қилиб юбор, дунё ва охиратимиз учун хайрсиз бўлса, ўзинг биздан узоқлаштир...
Кўнглида ярим хавотир, ярим умид билан ухлаб қолди
Туш кўрибди.Тушида қўлида каттагина кўмир парчасини ушлаб турганмиш, негадир кўмирни ювибди, юваверибди, бир пайт қараса, қўлидаги кўмир эмас, қуйма тилла-ёмби эмиш! Руҳида бир енгиллик туйди. Аллоҳ аён қилган эди. Ёмон деб олган келини бебаҳо бўлиб чиқади! Аллоҳга таваккал қилиб тўйни бошлаб юбордилар. Тўй ўтиб, араз-гиналар унутилди. Чаққон, ўн бармоғида ўнта ҳунари бор эди келиннинг. Юзларида қуёш порлар, меҳнат қилиб, меҳр улашиб чарчамас, ибодатларга ҳам улгурарди. Наима ўзига Қуръон ўқишни ўргатаётган келинини дуо қилиб ўрнидан турган ҳам эдики, телефони чақириб қолди. Синглиси. Совчиликка бормоқчи экан. Маслаҳат сўраб қўнғироқ қилибди.
— Ҳеч кимдан маслаҳат сўрама, Аллоҳ билан гаплаш, истихора ўқи, ғойибни фақат Қодир эгам билади, деди.
Бандаси қайданам билсин...
Феруза Салходжаева.
@ibratli_sozlar
Қайнопасининг қўнғироғидан кейин кайфияти тушиб кетган Наиманинг қўли ишга бормай қолди. Шу оила жуда ёққан эди, ўғлимга ҳам қиз маъқул келганди, улар томонга нима дейман? Ўзбошимча бўлиб кетибсизмиш. Улар айтган қиз кўнглимга ўтирмаса нима қилай?
Ўйлаб-ўйлаб, турмуш ўртоғига ёрилди.
— Адаси, Фазилат опам келин томон бўлмайди, мен айтган жойга боринглар, деяптилар, энди нима қиламиз? деди.
Эри индамади. Яна ўзига қолди. Эртага бир гап бўлса Сен қилгансан! дейишга осон...
Кечаси истихора номозини ўқиди. Жойнамозда узоқ дуо қилди. Охири Аллоҳим, меҳрибоним, мен ғойибни билмайман, ўзинг билгувчисан. Шу келин ўғлимнинг бу дунёси ва охирати учун хайрли бўлса, уни хонадонимизга хайрли қилиб юбор, дунё ва охиратимиз учун хайрсиз бўлса, ўзинг биздан узоқлаштир...
Кўнглида ярим хавотир, ярим умид билан ухлаб қолди
Туш кўрибди.Тушида қўлида каттагина кўмир парчасини ушлаб турганмиш, негадир кўмирни ювибди, юваверибди, бир пайт қараса, қўлидаги кўмир эмас, қуйма тилла-ёмби эмиш! Руҳида бир енгиллик туйди. Аллоҳ аён қилган эди. Ёмон деб олган келини бебаҳо бўлиб чиқади! Аллоҳга таваккал қилиб тўйни бошлаб юбордилар. Тўй ўтиб, араз-гиналар унутилди. Чаққон, ўн бармоғида ўнта ҳунари бор эди келиннинг. Юзларида қуёш порлар, меҳнат қилиб, меҳр улашиб чарчамас, ибодатларга ҳам улгурарди. Наима ўзига Қуръон ўқишни ўргатаётган келинини дуо қилиб ўрнидан турган ҳам эдики, телефони чақириб қолди. Синглиси. Совчиликка бормоқчи экан. Маслаҳат сўраб қўнғироқ қилибди.
— Ҳеч кимдан маслаҳат сўрама, Аллоҳ билан гаплаш, истихора ўқи, ғойибни фақат Қодир эгам билади, деди.
Бандаси қайданам билсин...
Феруза Салходжаева.
@ibratli_sozlar
#мулоҳаза
✔️Оила қуришингиз кечикаётган бўлса, муносиб жуфтингизни ҳамон учратмаган бўлсангиз, Хадича онамизни ёдга олинг.
У зот сабр қилдилар ва дунёдаги энг афзал инсон - Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга завжа бўлишдек шарафга эришдилар.
✔️Ҳалиям оила қура олмаган бўлсангиз, Марям онамизни ёдга олинг.
Аллоҳ таоло бу зотни умр йўлдошсиз ҳам дунё ва охиратда даражаларини олий қилди.
✔️Бордию, Аллоҳга осий бўлган бир эркакка учраган бўлсангиз, Фиръавннинг аёлини ёдга олинг.
Аллоҳ уни жаннатий аёллардан қилди.
✔️Никоҳингиз бузилганлигидан сиқилаётган бўлсангиз, ушбу оятни эсланг:
"Агар ажрашсалар, Аллоҳ Ўз фазлидан ҳар бирини беҳожат қилур. Аллоҳ фазли кенг ва ҳикматли зотдир.
(Нисо сураси, 130 оят).
https://t.me/ibratli_sozlar
✔️Оила қуришингиз кечикаётган бўлса, муносиб жуфтингизни ҳамон учратмаган бўлсангиз, Хадича онамизни ёдга олинг.
У зот сабр қилдилар ва дунёдаги энг афзал инсон - Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга завжа бўлишдек шарафга эришдилар.
✔️Ҳалиям оила қура олмаган бўлсангиз, Марям онамизни ёдга олинг.
Аллоҳ таоло бу зотни умр йўлдошсиз ҳам дунё ва охиратда даражаларини олий қилди.
✔️Бордию, Аллоҳга осий бўлган бир эркакка учраган бўлсангиз, Фиръавннинг аёлини ёдга олинг.
Аллоҳ уни жаннатий аёллардан қилди.
✔️Никоҳингиз бузилганлигидан сиқилаётган бўлсангиз, ушбу оятни эсланг:
"Агар ажрашсалар, Аллоҳ Ўз фазлидан ҳар бирини беҳожат қилур. Аллоҳ фазли кенг ва ҳикматли зотдир.
(Нисо сураси, 130 оят).
https://t.me/ibratli_sozlar
Эрим муҳандис. Унинг хотиржам, мулойим табиатини севганим учун у билан турмуш қургандим. Бу хушфеъл эркакнинг кўксига бош қўйиб қалбим оташда ёнарди. Неажабки, икки йиллик ошиқ-маъшуқлик ва беш йиллик турмушдан кейин эримнинг мулойим феъли менга ёқмай қолса денг!
Эримнинг – бир пайтлари мен қаттиқ яхши кўрган- бу хусусияти энди ғашимга тегаётганди. Жуда эҳтиросли, ҳиссиётга берилувчан, романтикага ўч аёлман. Шу сабабли ҳам эримнинг “ичимдагини топ” феъли, севгисини изҳор қилмаслиги ва турмушимизда романтиканинг йўқлиги мени муҳаббатдан узоқлаштириб, эримдан кўнглим совуб кетди. Охири унга қароримни очиқладим: мен узил-кесил ажрашишга аҳд қилгандим. Эримнинг ҳайратдан кўзлари хонасидан чиқиб кетди:
-Нега?!- деб сўради.
-Бундоқ олганда аниқ бир сабаб йўқ,- дедим ўзимни бепарво тутиб.- Шунчаки бу ишқсиз турмушдан чарчадим.
Тун бўйи бир сўз демади. Ўйлаётганди. Бу ҳоли ҳам тушкунлигимни ортиради. Ҳис-туйғусини, ғам-ташвишларини билинтиришни ожизлик деб тушунадиган одам билан яшардим. Шу пайтгача бирор марта ҳис-туйғусини очиқ ифодаламаган одамдан нима ҳам кутардим-ки!?
Ниҳоят тилга кирди:
-Фикрингдан қайтишинг учун нима қилишим керак?
Ҳа, инсоннинг феъли ҳеч қачон ўзгармайди, деганлари рост экан. Сўнги илинж-истакларим ҳам сўниб бораётганди.
Саволингизнинг жавобини ўзингиз топиб, кўнглимни ишонтиролсангиз қароримдан воз кечаман. Биласизми, севгингизни исботлаш учун нима қилишингизни истайман? Тоғдаги жарлик тубида бир гўзал гул ўсади. Ҳаётингизни хавфга қўйиб бўлса-да ўша гулни мен учун узиб олиб кела оласизми?
Юзимга диққат билан тикилди ва:
-Бунинг жавобини сенга эртага айтаман,- деди.
Охирги жумлалари сўнги йилтиллаб турган умидларимни-да ўлдирди. Эртаси куни тонгда уйғонганимда, эрим уйда йўқ экан. Сутдан бўшаган шиша идишни ошхонадаги овқатланиш столига қўйиб, олдига бир хат қолдирибди.
“ Севгилим- дея бошланарди нома,-
Сен хоҳлаган гулни сен учун узиб келардим, аммо юрагим бунга йўл қўймади. Чунки ҳар доимгидек компьютерни остин-устун қилиб, бузиб қўйганингдан кейин монитор олдида йиғлаб ўтирганингда уни тузатиб бериш учун қўлларим керак бўлади. Калитларни уйда унутиб қолдирганингни билиб, кўчада кутиб қолишингдан хавотир олиб сендан аввал уйга келиш учун оёқларим керак бўлади. Машина ҳайдашни яхши кўрасан, аммо нуқул шаҳарда йўлдан адашиб юрасан. Сенга йўлларни кўрсатишим учун кўзларимга эҳтиёжим бор. Уйда ўтиришни яхши кўрасан. Зерикмаслигинг, бекорчи нарсаларга ўралашиб қолмаслигинг учун ҳикоялар айтиб беришим керак. Бунинг учун эса оғзим керак бўлади. Эртадан кечгача компьютерга қарайверганингдан кўзларинг чарчаса, нури хиралашса кексайганимизда тирноқларингни олишим, сочларингдаги кўринишини истамаганим оқ толаларни бўяшим, тепадан пастган тушаётганингда қўлларингда тута олишим, гулларнинг рангини ёшлигингда сенинг юзинг рангидек эканини айта олишим учун кўзларимга эҳтиёжим бор. Аммо сени мендан ортиқ севадиган одам бўлса, ўша сен айтган жарликдаги гулни сен учун узиб келаман, ягонам...
- Мактубни ўқир эканман кўз ёшларимни тўхтатолмасдим. Ўқишда давом этдим.
- Буларни ўқиганингдан сўнг, кўнглинг менга ишонса, илтимос, эшикни оч, жоним. Сен яхши кўрадиган кунжутли нон ва янги соғилган сут билан эшик ортида кутяпман...”
Ҳаяжон билан эшикни очдим. Эрим хавотир ва хижолатли алпозда кунжутли нон ва сут солинган халтани маҳкам тутганча эшик ортида турганди.
Энди ишончим комил эди: мени эримдан бошқа ҳеч ким бу қадар кучли муҳаббат ва ҳаяжон билан севмасди. Жарлик тубидаги танҳо гулни ўз жойида қолдиришга қарор қилдим. У севгисини исботлашга уринган бошқа ошиқларга керак бўлар. Мен эса чин муҳаббат шаробидан масту масъудман...
https://t.me/ibratli_sozlar
Эримнинг – бир пайтлари мен қаттиқ яхши кўрган- бу хусусияти энди ғашимга тегаётганди. Жуда эҳтиросли, ҳиссиётга берилувчан, романтикага ўч аёлман. Шу сабабли ҳам эримнинг “ичимдагини топ” феъли, севгисини изҳор қилмаслиги ва турмушимизда романтиканинг йўқлиги мени муҳаббатдан узоқлаштириб, эримдан кўнглим совуб кетди. Охири унга қароримни очиқладим: мен узил-кесил ажрашишга аҳд қилгандим. Эримнинг ҳайратдан кўзлари хонасидан чиқиб кетди:
-Нега?!- деб сўради.
-Бундоқ олганда аниқ бир сабаб йўқ,- дедим ўзимни бепарво тутиб.- Шунчаки бу ишқсиз турмушдан чарчадим.
Тун бўйи бир сўз демади. Ўйлаётганди. Бу ҳоли ҳам тушкунлигимни ортиради. Ҳис-туйғусини, ғам-ташвишларини билинтиришни ожизлик деб тушунадиган одам билан яшардим. Шу пайтгача бирор марта ҳис-туйғусини очиқ ифодаламаган одамдан нима ҳам кутардим-ки!?
Ниҳоят тилга кирди:
-Фикрингдан қайтишинг учун нима қилишим керак?
Ҳа, инсоннинг феъли ҳеч қачон ўзгармайди, деганлари рост экан. Сўнги илинж-истакларим ҳам сўниб бораётганди.
Саволингизнинг жавобини ўзингиз топиб, кўнглимни ишонтиролсангиз қароримдан воз кечаман. Биласизми, севгингизни исботлаш учун нима қилишингизни истайман? Тоғдаги жарлик тубида бир гўзал гул ўсади. Ҳаётингизни хавфга қўйиб бўлса-да ўша гулни мен учун узиб олиб кела оласизми?
Юзимга диққат билан тикилди ва:
-Бунинг жавобини сенга эртага айтаман,- деди.
Охирги жумлалари сўнги йилтиллаб турган умидларимни-да ўлдирди. Эртаси куни тонгда уйғонганимда, эрим уйда йўқ экан. Сутдан бўшаган шиша идишни ошхонадаги овқатланиш столига қўйиб, олдига бир хат қолдирибди.
“ Севгилим- дея бошланарди нома,-
Сен хоҳлаган гулни сен учун узиб келардим, аммо юрагим бунга йўл қўймади. Чунки ҳар доимгидек компьютерни остин-устун қилиб, бузиб қўйганингдан кейин монитор олдида йиғлаб ўтирганингда уни тузатиб бериш учун қўлларим керак бўлади. Калитларни уйда унутиб қолдирганингни билиб, кўчада кутиб қолишингдан хавотир олиб сендан аввал уйга келиш учун оёқларим керак бўлади. Машина ҳайдашни яхши кўрасан, аммо нуқул шаҳарда йўлдан адашиб юрасан. Сенга йўлларни кўрсатишим учун кўзларимга эҳтиёжим бор. Уйда ўтиришни яхши кўрасан. Зерикмаслигинг, бекорчи нарсаларга ўралашиб қолмаслигинг учун ҳикоялар айтиб беришим керак. Бунинг учун эса оғзим керак бўлади. Эртадан кечгача компьютерга қарайверганингдан кўзларинг чарчаса, нури хиралашса кексайганимизда тирноқларингни олишим, сочларингдаги кўринишини истамаганим оқ толаларни бўяшим, тепадан пастган тушаётганингда қўлларингда тута олишим, гулларнинг рангини ёшлигингда сенинг юзинг рангидек эканини айта олишим учун кўзларимга эҳтиёжим бор. Аммо сени мендан ортиқ севадиган одам бўлса, ўша сен айтган жарликдаги гулни сен учун узиб келаман, ягонам...
- Мактубни ўқир эканман кўз ёшларимни тўхтатолмасдим. Ўқишда давом этдим.
- Буларни ўқиганингдан сўнг, кўнглинг менга ишонса, илтимос, эшикни оч, жоним. Сен яхши кўрадиган кунжутли нон ва янги соғилган сут билан эшик ортида кутяпман...”
Ҳаяжон билан эшикни очдим. Эрим хавотир ва хижолатли алпозда кунжутли нон ва сут солинган халтани маҳкам тутганча эшик ортида турганди.
Энди ишончим комил эди: мени эримдан бошқа ҳеч ким бу қадар кучли муҳаббат ва ҳаяжон билан севмасди. Жарлик тубидаги танҳо гулни ўз жойида қолдиришга қарор қилдим. У севгисини исботлашга уринган бошқа ошиқларга керак бўлар. Мен эса чин муҳаббат шаробидан масту масъудман...
https://t.me/ibratli_sozlar
Уҳуд камончилари ким эди?
Туркиялик Ислом олими Мехмет Фотих Читлак хўжамиз Умра зиёрати вақтида Ухуд тоғига узоқ боқиб, ёнидаги талабаларидан сўрайди:
- Ухуд ғазотида камончилар тепалигини (ўлжа тўплаш учун) тарк этган сахобалар кимлар эди?
Хамма жим. Жавоб йўқ. Устоз саволини такрорлайди:
- Камончилар тепалигини тарк этган сахобалар кимлар эди?
Талабаларнинг хижолатдан бошлари эгик.
- Билмаймиз, устоз... - дейишади секингина.
- Ишонинг, аслида мен хам буни билмайман, - дейди устоз кўзлари ёшланиб. - Буни ҳеч ким билмайди. Уларнинг номлари хеч қачон хеч ерда айтилмаган, хеч бир манбада ёзиб қолдирилмаган. Тепаликни ташлаб кетиб, мусулмонларнинг кўп талафот кўришига сабабчи бўлган ўша камончиларнинг ким бўлганини хатто уларнинг рафиқалари хам, фарзандлари хам билмаганлар. Чунки, бошқа сахобалар буни асло ошкор этишмаган, яширишган. Йиллар ўтиб, Жамал ва Сиффин ходисаларида бир-бирларига қарама-қарши турганларида хам, "Сиз Ухуддаги тепаликни ташлаб кетгандингиз", дея ўзаро маломат қилганлари йўқ. Бир-бирларига қарама-қарши холларида ҳам бир-бирларининг хатоларини юзига солишмади. Чин мўмин-мусулмон - мана шундай гўзал ахлоқ эгасидир! Энди англаб турибманки, Уҳуд аслида мағлубият эмас, ғалаба бўлган экан - инсонийлик, мусулмонлик ғалабаси бўлган экан...
Бир-бирининг хатосини кўриб қолса, айблаш "имконияти"ни қўлдан бой бермай, дархол оммага ошкор қилишга киришадиган; бир-бирини обрўсизлантиришдан, масхаралашдан завқ оладиган "муслим"ларни, "муслима"ларни кўрганимда устозимизнинг шу гаплари эсимга тушади.
..."Мен бор гапни айтяпман, холис одамман" дея бошқаларнию ўзини алдайдиганлар икки елкаларидаги малакларни алдай олмайдилар-ку барибир! Бу ишлари учун малаклар уларнинг номаи аъмолига: "Бу банда - холислардандир" деб ёзишмайди, "Бу банда биродарининг гўштини еди" деб ёзишади.
Бир-бирининг айбу хатосини оммага ошкор қилмаган, бир-бирининг камчилигини элга достон қилишдан хазар этган асхоби киром қатори Жаннатга кирмоқни истайдиган "гапдон"лар диндошларининг гўштини чайнашга ихтисослашган оғизларини тавба суви билан поклаб олсинлар. Чунки, Жаннат - ювиқсизлар кирадиган жой эмас.
https://t.me/ibratli_sozlar
Туркиялик Ислом олими Мехмет Фотих Читлак хўжамиз Умра зиёрати вақтида Ухуд тоғига узоқ боқиб, ёнидаги талабаларидан сўрайди:
- Ухуд ғазотида камончилар тепалигини (ўлжа тўплаш учун) тарк этган сахобалар кимлар эди?
Хамма жим. Жавоб йўқ. Устоз саволини такрорлайди:
- Камончилар тепалигини тарк этган сахобалар кимлар эди?
Талабаларнинг хижолатдан бошлари эгик.
- Билмаймиз, устоз... - дейишади секингина.
- Ишонинг, аслида мен хам буни билмайман, - дейди устоз кўзлари ёшланиб. - Буни ҳеч ким билмайди. Уларнинг номлари хеч қачон хеч ерда айтилмаган, хеч бир манбада ёзиб қолдирилмаган. Тепаликни ташлаб кетиб, мусулмонларнинг кўп талафот кўришига сабабчи бўлган ўша камончиларнинг ким бўлганини хатто уларнинг рафиқалари хам, фарзандлари хам билмаганлар. Чунки, бошқа сахобалар буни асло ошкор этишмаган, яширишган. Йиллар ўтиб, Жамал ва Сиффин ходисаларида бир-бирларига қарама-қарши турганларида хам, "Сиз Ухуддаги тепаликни ташлаб кетгандингиз", дея ўзаро маломат қилганлари йўқ. Бир-бирларига қарама-қарши холларида ҳам бир-бирларининг хатоларини юзига солишмади. Чин мўмин-мусулмон - мана шундай гўзал ахлоқ эгасидир! Энди англаб турибманки, Уҳуд аслида мағлубият эмас, ғалаба бўлган экан - инсонийлик, мусулмонлик ғалабаси бўлган экан...
Бир-бирининг хатосини кўриб қолса, айблаш "имконияти"ни қўлдан бой бермай, дархол оммага ошкор қилишга киришадиган; бир-бирини обрўсизлантиришдан, масхаралашдан завқ оладиган "муслим"ларни, "муслима"ларни кўрганимда устозимизнинг шу гаплари эсимга тушади.
..."Мен бор гапни айтяпман, холис одамман" дея бошқаларнию ўзини алдайдиганлар икки елкаларидаги малакларни алдай олмайдилар-ку барибир! Бу ишлари учун малаклар уларнинг номаи аъмолига: "Бу банда - холислардандир" деб ёзишмайди, "Бу банда биродарининг гўштини еди" деб ёзишади.
Бир-бирининг айбу хатосини оммага ошкор қилмаган, бир-бирининг камчилигини элга достон қилишдан хазар этган асхоби киром қатори Жаннатга кирмоқни истайдиган "гапдон"лар диндошларининг гўштини чайнашга ихтисослашган оғизларини тавба суви билан поклаб олсинлар. Чунки, Жаннат - ювиқсизлар кирадиган жой эмас.
https://t.me/ibratli_sozlar
🌸 ГЎЗАЛ ФИКР!
Бир аёл доим кўз ёш тўкарди. Унинг катта қизи соябон сотадиган савдогарга турмушга чиққан эди, кичкинаси эса лағмон сотувчининг хотини эди.
Аёл ҳаво очилиб, қуёш чарақлаётганини кўрганда, йиғларди ва ўйларди:
- Қандай дахшат, энди қизалоғимни дўконидан ҳеч ким соябон сотиб олмайди. Энди нима қилади?
Ҳаво бузилиб, ёмғир ёға бошласа, яна кўз ёш тўкарди, энди кичкина қизини ўйларди:
- Лағмонлар қуёшда қуримаса, қизим уларни сотолмайди. Энди нима қилади?
Шундай қилиб у ҳар куни, ҳар қандай об-ҳавода ҳасрат чекарди: ҳали катта қизи учун, ҳали кичкина қизи учун.
Кунлардан бир кун аёл бир донишмандга дуч келди, у аёл нега бундай аччиқ кўз ёш тўкаётгани билан қизиқди. Аёл унга бор ғамини сўйлаб берди.
Донишманднинг юзига табассум югурди ва у шундай деди:
- Сен, шунчаки, фикрлаш тарзингни ўзгартир, чунки сен, барибир, об-ҳавони ўзгартиролмайсан. Қуёш чарақлаганда, сен катта қизингни соябонлари ҳақида ўйлама, сен кичкина қизингни лағмонлари ҳақида ўйла.
- Қуёш нур сочяпти, кичкина қизимни лағмонлари яхши қурийди, бугун савдоси баракали бўлади, деб қувон
Ёмғир ёғса катта қизингни соябонларини эсла
- Мана, ёмғир бошланди! Қизимни савдоси яхши бўладиганга ўхшайди, деб айт
Аёлга бу маслаҳат жуда ёқди. У донишмандга миннатдорчилик билдириб, унинг тавсияларига риоя қила бошлади. Шу кундан бошлаб аёл ортиқ кўз ёш тўкмай қўйди, ҳар он қизлари учун хурсанд бўла бошлади, натижада онасини овутолмаётган қизларининг ҳам, ўзининг ҳам ҳаётига қувонч кириб келди.
Қиссадан ҳисса: Ҳақиқат дунё каби қадимийдир - сиз вазиятни ўзгартира олмасангиз, унга муносабатингизни ўзгартиринг. Атрофга бошқа назар билан қарай бошлашингиз билан, ҳаётингиз ҳам бошқа оқим бўйлаб оқа бошлайди.
Назарингиз яхшиликда бўлса,
бахт сизга ҳамроҳ бўлади...
https://t.me/ibratli_sozlar
Бир аёл доим кўз ёш тўкарди. Унинг катта қизи соябон сотадиган савдогарга турмушга чиққан эди, кичкинаси эса лағмон сотувчининг хотини эди.
Аёл ҳаво очилиб, қуёш чарақлаётганини кўрганда, йиғларди ва ўйларди:
- Қандай дахшат, энди қизалоғимни дўконидан ҳеч ким соябон сотиб олмайди. Энди нима қилади?
Ҳаво бузилиб, ёмғир ёға бошласа, яна кўз ёш тўкарди, энди кичкина қизини ўйларди:
- Лағмонлар қуёшда қуримаса, қизим уларни сотолмайди. Энди нима қилади?
Шундай қилиб у ҳар куни, ҳар қандай об-ҳавода ҳасрат чекарди: ҳали катта қизи учун, ҳали кичкина қизи учун.
Кунлардан бир кун аёл бир донишмандга дуч келди, у аёл нега бундай аччиқ кўз ёш тўкаётгани билан қизиқди. Аёл унга бор ғамини сўйлаб берди.
Донишманднинг юзига табассум югурди ва у шундай деди:
- Сен, шунчаки, фикрлаш тарзингни ўзгартир, чунки сен, барибир, об-ҳавони ўзгартиролмайсан. Қуёш чарақлаганда, сен катта қизингни соябонлари ҳақида ўйлама, сен кичкина қизингни лағмонлари ҳақида ўйла.
- Қуёш нур сочяпти, кичкина қизимни лағмонлари яхши қурийди, бугун савдоси баракали бўлади, деб қувон
Ёмғир ёғса катта қизингни соябонларини эсла
- Мана, ёмғир бошланди! Қизимни савдоси яхши бўладиганга ўхшайди, деб айт
Аёлга бу маслаҳат жуда ёқди. У донишмандга миннатдорчилик билдириб, унинг тавсияларига риоя қила бошлади. Шу кундан бошлаб аёл ортиқ кўз ёш тўкмай қўйди, ҳар он қизлари учун хурсанд бўла бошлади, натижада онасини овутолмаётган қизларининг ҳам, ўзининг ҳам ҳаётига қувонч кириб келди.
Қиссадан ҳисса: Ҳақиқат дунё каби қадимийдир - сиз вазиятни ўзгартира олмасангиз, унга муносабатингизни ўзгартиринг. Атрофга бошқа назар билан қарай бошлашингиз билан, ҳаётингиз ҳам бошқа оқим бўйлаб оқа бошлайди.
Назарингиз яхшиликда бўлса,
бахт сизга ҳамроҳ бўлади...
https://t.me/ibratli_sozlar
Мадиналик икки йигит Туркияга сафар қилишга қарор қилдилар. Уларнинг бу сафардан кўзлаган мақсадлари иш топиш эмасди. Ёки бирон-бир университетга топшириш ҳам эмасди. Яна шонли аждодлари сингари Исломиятни ёйиш учун ҳам эмасди...
Улар бу ерда ўз шаҳарларида қилолмайдиган бир иш — тўйгунча спиртли ичимлик ичиш ниятида эдилар...
Улар Истанбулга етиб келиб, ичкилик сотиб олишди. Таксига ўтириб, ҳеч ким кўрмасин дея, шаҳар ташқарисидаги бир меҳмонхонага бориб жойлашдилар.
Меҳмонхона администратори рўйхатга қўяр экан, қаердан келганликларини сўради. Мадиналик эканликларини эшитиб хурсанд бўлиб кетди. Дунёнинг энг нурли шаҳрининг инсонлари бўлган бу йигитларга оддий хона бергиси келмади. Пайғамбаримиз соллаллоху алайҳи васалламга бўлган ҳурмат ва мухаббат, у шаҳарнинг саодатли аҳолисига бўлган юксак эҳтироми туфайли, меҳмонхонанинг бутун бошли бир бўлагини ажратиб берди...
Меҳмонхона ҳодимининг бу ажойиб меҳмондўстлиги сабабини ўйлаб ҳам ўтирмаган йигитлар хоналарига жойлашдилар. Ярим кечагача Истанбулдан сотиб олган ичкиликларини ичишлик билан машғул бўлдилар. Бири ғирт маст ҳолга келди. Иккинчиси эса, оёқда аранг турар бўлди. Шундан сўнг икковлон ухлаб қолдилар....
Соат 5.30 да эшик тақиллади. Ким бўлиши мумкин бундай эрта тонгда? Дўстлардан бири уйғонди ва бир амаллаб эшикни очди. Ярим юмуқ кўз билан қия очилган эшикдан мўралади. Эшикда администратор турарди. У ҳеч нарсадан шубҳа қилмай деди:
- Бизнинг масжидимиз имоми бу ерда Мадиналик меҳмонлар борлигини эшитиб бомдод намозини ўқиб беришликдан воз кечди. Марҳамат қилиб тушинглар. Биз сизни пастда, масжидда кутамиз...
Йигит эшитган сўзларидан қотиб қолди....
Тезда шеригини уйғотди.
- Сен Қуръондан у-бу нарса биласанми?
У эса:
- Намоз ўқиб берадиган ҳолатда эмасман, деди.
Гуноҳ устида қўлга тушган жиноятчилар, ҳали тўла хушёрлашмаган дўстлар бу ноқулай аҳволдан чиқиш йўлини ўйлай бошлашди.
Бирдан яна эшик тақиллади.
- Бўла қолинглар. Жамоат кутяпти. Қуёш чиқишига оз қолди...
Бошқа чора йўқ!
Улар тез ваннахонага кириб, яхшилаб ғусл қилишди. Кейин пастга тушишди.
Хонақох худди жумадагидек одам билан тўла эди. Ҳамма уларга қараб жилмаяр, хуш келдингиз, дея назарлари билан саломлашишар эди.
Йигитлардан бири имомнинг ўрнига чиқди...
Такбири таҳримадан сўнг, "Фотиҳа"ни ўқий бошлади. Аллоҳ таъолонинг хузурида ўзининг бу тубан ҳолатидан уялганидан йигит йиғлаб юборди...
Жамоат ҳам Мадина соғинчидан ва Расулуллох соллаллоху алайхи васалламни эслаб, пиқ-пиқ йиғлай бошладилар...
Воқеа қахрамонининг ҳикоя қилишича:
- Икки ракаатда ҳам зўр-базўр замга "Ихлос"ни ўқидим. Чунки, мен "Фотиҳа" ва "Ихлос"дан бошқа ҳеч бир сурани билмасдим...
Намоздан сўнг одамлар саломлашиш учун мен томонга ёпирилдилар. Бирин- кетин мени қучоқлай кетдилар...
Бу воқеа икки дўстнинг ҳидоят топишларига сабаб бўлди.
Улар Мадинага қайтиб, илм олдилар.
Ҳозирда ўша намоз ўқиб берган йигит бир масжидда имом бўлиб, инсонларни Аллоҳнинг динига чақирувчи - ажойиб даъватчига айланган...
Баъзан Роббимиз шундай ҳолатларга соладики, бу нарса бизни тамоман ўзгаришимизга сабаб бўлади. Биз аввал қадрламаган нарсаларни қадрлашга ўргатади!
Аллоҳ хоҳлаган бандасини адаштиради. Ва хоҳлаган бандасини тўғри йўлга бошлайди!
https://t.me/ibratli_sozlar
Улар бу ерда ўз шаҳарларида қилолмайдиган бир иш — тўйгунча спиртли ичимлик ичиш ниятида эдилар...
Улар Истанбулга етиб келиб, ичкилик сотиб олишди. Таксига ўтириб, ҳеч ким кўрмасин дея, шаҳар ташқарисидаги бир меҳмонхонага бориб жойлашдилар.
Меҳмонхона администратори рўйхатга қўяр экан, қаердан келганликларини сўради. Мадиналик эканликларини эшитиб хурсанд бўлиб кетди. Дунёнинг энг нурли шаҳрининг инсонлари бўлган бу йигитларга оддий хона бергиси келмади. Пайғамбаримиз соллаллоху алайҳи васалламга бўлган ҳурмат ва мухаббат, у шаҳарнинг саодатли аҳолисига бўлган юксак эҳтироми туфайли, меҳмонхонанинг бутун бошли бир бўлагини ажратиб берди...
Меҳмонхона ҳодимининг бу ажойиб меҳмондўстлиги сабабини ўйлаб ҳам ўтирмаган йигитлар хоналарига жойлашдилар. Ярим кечагача Истанбулдан сотиб олган ичкиликларини ичишлик билан машғул бўлдилар. Бири ғирт маст ҳолга келди. Иккинчиси эса, оёқда аранг турар бўлди. Шундан сўнг икковлон ухлаб қолдилар....
Соат 5.30 да эшик тақиллади. Ким бўлиши мумкин бундай эрта тонгда? Дўстлардан бири уйғонди ва бир амаллаб эшикни очди. Ярим юмуқ кўз билан қия очилган эшикдан мўралади. Эшикда администратор турарди. У ҳеч нарсадан шубҳа қилмай деди:
- Бизнинг масжидимиз имоми бу ерда Мадиналик меҳмонлар борлигини эшитиб бомдод намозини ўқиб беришликдан воз кечди. Марҳамат қилиб тушинглар. Биз сизни пастда, масжидда кутамиз...
Йигит эшитган сўзларидан қотиб қолди....
Тезда шеригини уйғотди.
- Сен Қуръондан у-бу нарса биласанми?
У эса:
- Намоз ўқиб берадиган ҳолатда эмасман, деди.
Гуноҳ устида қўлга тушган жиноятчилар, ҳали тўла хушёрлашмаган дўстлар бу ноқулай аҳволдан чиқиш йўлини ўйлай бошлашди.
Бирдан яна эшик тақиллади.
- Бўла қолинглар. Жамоат кутяпти. Қуёш чиқишига оз қолди...
Бошқа чора йўқ!
Улар тез ваннахонага кириб, яхшилаб ғусл қилишди. Кейин пастга тушишди.
Хонақох худди жумадагидек одам билан тўла эди. Ҳамма уларга қараб жилмаяр, хуш келдингиз, дея назарлари билан саломлашишар эди.
Йигитлардан бири имомнинг ўрнига чиқди...
Такбири таҳримадан сўнг, "Фотиҳа"ни ўқий бошлади. Аллоҳ таъолонинг хузурида ўзининг бу тубан ҳолатидан уялганидан йигит йиғлаб юборди...
Жамоат ҳам Мадина соғинчидан ва Расулуллох соллаллоху алайхи васалламни эслаб, пиқ-пиқ йиғлай бошладилар...
Воқеа қахрамонининг ҳикоя қилишича:
- Икки ракаатда ҳам зўр-базўр замга "Ихлос"ни ўқидим. Чунки, мен "Фотиҳа" ва "Ихлос"дан бошқа ҳеч бир сурани билмасдим...
Намоздан сўнг одамлар саломлашиш учун мен томонга ёпирилдилар. Бирин- кетин мени қучоқлай кетдилар...
Бу воқеа икки дўстнинг ҳидоят топишларига сабаб бўлди.
Улар Мадинага қайтиб, илм олдилар.
Ҳозирда ўша намоз ўқиб берган йигит бир масжидда имом бўлиб, инсонларни Аллоҳнинг динига чақирувчи - ажойиб даъватчига айланган...
Баъзан Роббимиз шундай ҳолатларга соладики, бу нарса бизни тамоман ўзгаришимизга сабаб бўлади. Биз аввал қадрламаган нарсаларни қадрлашга ўргатади!
Аллоҳ хоҳлаган бандасини адаштиради. Ва хоҳлаган бандасини тўғри йўлга бошлайди!
https://t.me/ibratli_sozlar
#моҳиятваҳодиса
ЯХШИ ва ЁМОН
Леонардо да Винчи “Сўнгги овқатланиш” номли расмни чизишда жуда катта қийинчиликларга дуч келди…
Яхшини ҳазрати Исо орқали тасвирлаб, ёмонни сўнгги кечки овқатда унга хиёнат қилган Яҳуда орқали кўрсатиб бериши лозим эди. Расмнинг ярмини битиргач, бу инсонларга модел вазифасини ўтаб берадиган чеҳралар қидириши лозим эди. Шу сабабли ўзи истаган юзларни қидира бошлади.
Кунларнинг бирида рассом хор концертини кўришга борди. Хордагилардан бирининг чеҳраси яхшини ифодалашга уйғунлигини ҳис қилди. Концертдан сўнг ўша одамни ўз хонасига таклиф қилиб, фикрини билдирди. Шундан сўнг у одамга қараб яхшини ифодалаб олиш мақсадида кўплаб намуналар чизиб олди.
Орадан уч йил ўтгач, “Сўнгги овқатланиш” асари ҳам тугалланиб қолган бўлса-да, Яҳудани тасвирлайдиган одамни топа олмас эди. Черков эса Леонардодан расмни тезроқ тугатишини талаб қилар эди. Бир неча кунлик изланишдан сўнг рассом ўз истагидаги одамга дуч келди. Ахлатлар ичида ётган одам мастликдан ўзини йўқотиб қўйган эди. Леонардо ўз ёрдамчилари ёрдамида, қийинчилик билан бўлса-да, ўша одамни черковга олиб борди. Чунки яна ҳам ёмонроқ одамни қидиришга унинг вақти ҳам, имкони ҳам йўқ эди.
Ёрдамчилар топилган одамни тик тутиб турдилар. Бечора нималар бўлаётганини билмас эди. Леонардо эса унинг юзида акс этган ишончсизликни, гуноҳни, худбинликни расмда акс эттирар эди…
Леонардо ишини тугатгач, одам ўзига келди. Мастлиги тарқалиб, шишиб кетган кўзларини очиб девордаги гўзал расмни кўрди ва шундай деди:
– Мен бу расмни олдин ҳам кўрганман!
– Қачон? Қаерда? – Леонардо ҳайронликдан ўзини йўқотиб қўяёзди.
– Уч йил олдин, – деди одам ҳазин тўла овоз билан. – Қўлимдаги бор имкониятлар йўқолмасидан олдин бир хорда қўшиқ айтардим. Ўша пайтларда бир рассом Исонинг юзини тасвирлаш учун мени чақирган эди…
Яхши ва ёмоннинг юзи бир хил... Фақат...
Таржима.Жўрабек Рамазон гуруҳидан.
Машхура Исакова саҳифасидан олинди.
https://t.me/ibratli_sozlar
ЯХШИ ва ЁМОН
Леонардо да Винчи “Сўнгги овқатланиш” номли расмни чизишда жуда катта қийинчиликларга дуч келди…
Яхшини ҳазрати Исо орқали тасвирлаб, ёмонни сўнгги кечки овқатда унга хиёнат қилган Яҳуда орқали кўрсатиб бериши лозим эди. Расмнинг ярмини битиргач, бу инсонларга модел вазифасини ўтаб берадиган чеҳралар қидириши лозим эди. Шу сабабли ўзи истаган юзларни қидира бошлади.
Кунларнинг бирида рассом хор концертини кўришга борди. Хордагилардан бирининг чеҳраси яхшини ифодалашга уйғунлигини ҳис қилди. Концертдан сўнг ўша одамни ўз хонасига таклиф қилиб, фикрини билдирди. Шундан сўнг у одамга қараб яхшини ифодалаб олиш мақсадида кўплаб намуналар чизиб олди.
Орадан уч йил ўтгач, “Сўнгги овқатланиш” асари ҳам тугалланиб қолган бўлса-да, Яҳудани тасвирлайдиган одамни топа олмас эди. Черков эса Леонардодан расмни тезроқ тугатишини талаб қилар эди. Бир неча кунлик изланишдан сўнг рассом ўз истагидаги одамга дуч келди. Ахлатлар ичида ётган одам мастликдан ўзини йўқотиб қўйган эди. Леонардо ўз ёрдамчилари ёрдамида, қийинчилик билан бўлса-да, ўша одамни черковга олиб борди. Чунки яна ҳам ёмонроқ одамни қидиришга унинг вақти ҳам, имкони ҳам йўқ эди.
Ёрдамчилар топилган одамни тик тутиб турдилар. Бечора нималар бўлаётганини билмас эди. Леонардо эса унинг юзида акс этган ишончсизликни, гуноҳни, худбинликни расмда акс эттирар эди…
Леонардо ишини тугатгач, одам ўзига келди. Мастлиги тарқалиб, шишиб кетган кўзларини очиб девордаги гўзал расмни кўрди ва шундай деди:
– Мен бу расмни олдин ҳам кўрганман!
– Қачон? Қаерда? – Леонардо ҳайронликдан ўзини йўқотиб қўяёзди.
– Уч йил олдин, – деди одам ҳазин тўла овоз билан. – Қўлимдаги бор имкониятлар йўқолмасидан олдин бир хорда қўшиқ айтардим. Ўша пайтларда бир рассом Исонинг юзини тасвирлаш учун мени чақирган эди…
Яхши ва ёмоннинг юзи бир хил... Фақат...
Таржима.Жўрабек Рамазон гуруҳидан.
Машхура Исакова саҳифасидан олинди.
https://t.me/ibratli_sozlar
Аёл эрининг кийимлари кирлиги учун, эридан кийимларингизни ечиб ювилган кийимларини кийиб олишни илтимос қилди..
Эр кир кийимларни ечиб аёлига берди..
Аёли кир кийимларни кирлар турган кийимларга эмас..
Балки вишилкага илиб қўйди..
Эр ҳайрон бўлиб нима учун кир кийимларимни вишилкага иляпсиз?
Аёлнинг жавоби шу қадар бўлдику..
Эримнинг кир кийимлари бўлса ҳам ерга ташлашга ҳаққим йўқ, оддий инсонни кир кийимлари эмас бу, бу кир кийимлар менинг жаннатим бўлган эримнинг кийимлари, бу кийимларни ҳатто кир бўлса ҳам ерга ташлашга ёки бошқа кир кийимларга аралаштирмайман.
Чунки бу эримга бўлган ҳурматсизлик деб ўйлайман.
Аллоҳ! Аллоҳ!
Эрини шунчалар ҳурмат қиладиган ҳатто эрининг кир бўлган кийимларини ҳам ерга ташлашга ҳаё қиладиган аёллар учун жаннатлар бўлсин...🤲
Ҳа Азизлар. Шунақа аёллар бизнинг орамизда яшаяпти. Бунақа аёллар бор экан албатта яна Имом Буҳорийлар аалодлари чиқади,
Ин Шаа Аллоҳ...
Бизни ҳам шундек солиҳа аёлларни аҳли аёл бўлиши ёки фарзандларимиз завжа бўлишлигини Аллоҳ насиб этсин АМИЙН...!!!🤲
https://t.me/ibratli_sozlar
Эр кир кийимларни ечиб аёлига берди..
Аёли кир кийимларни кирлар турган кийимларга эмас..
Балки вишилкага илиб қўйди..
Эр ҳайрон бўлиб нима учун кир кийимларимни вишилкага иляпсиз?
Аёлнинг жавоби шу қадар бўлдику..
Эримнинг кир кийимлари бўлса ҳам ерга ташлашга ҳаққим йўқ, оддий инсонни кир кийимлари эмас бу, бу кир кийимлар менинг жаннатим бўлган эримнинг кийимлари, бу кийимларни ҳатто кир бўлса ҳам ерга ташлашга ёки бошқа кир кийимларга аралаштирмайман.
Чунки бу эримга бўлган ҳурматсизлик деб ўйлайман.
Аллоҳ! Аллоҳ!
Эрини шунчалар ҳурмат қиладиган ҳатто эрининг кир бўлган кийимларини ҳам ерга ташлашга ҳаё қиладиган аёллар учун жаннатлар бўлсин...🤲
Ҳа Азизлар. Шунақа аёллар бизнинг орамизда яшаяпти. Бунақа аёллар бор экан албатта яна Имом Буҳорийлар аалодлари чиқади,
Ин Шаа Аллоҳ...
Бизни ҳам шундек солиҳа аёлларни аҳли аёл бўлиши ёки фарзандларимиз завжа бўлишлигини Аллоҳ насиб этсин АМИЙН...!!!🤲
https://t.me/ibratli_sozlar
✒️ҚАЙНОНАМ САБОҚЛАРИ: ҲАР СЎЗИ ҲИКМАТ ЭДИ…
Инсон барча нарсани унитса ҳам янги ҳаётга, оила остонасига, келинчаклик оламига ташлаган дастлабки қадамларини ҳеч унитмайди. Ана шу одимларимни эслаганимда ҳамиша шукрона айтаман.
Катта хонадонга бош келин бўлиб тушдим. Қайнонам тўққиз нафар фарзанд кўриб вояга етказган, мулоҳазали, оғир-босиқ аёл эди. Тонг саҳарда кўча, ҳовлини супуриб бўлгунимча қайнисингилларим нонушта тайёрлашарди. Бир куни қўлимни ювиб энди қаторга қўшилиб ўтирсам, онажоним (қайнонам дейишга тилим бормайди) имо қилиб, мени четга чақирди.
– Қизим, бу ҳовли-эшик менгача, сиз келгунча ҳам супириб-сидирилган. Укаларингиз, сингилларингизнинг кўзи сизда. Ҳеч қаерда ёш келин-куёвни ҳаётга тайёрлайдиган мактаб йўқ. Улар учун биринчи ибрат бўласиз. Янги келинчаксиз, қора гулли кўйлак кийганингиз яхшимас. Ёш келинчакка ярашмайди. Сепингиздаги энг чиройли кийимларингизни тепиб-тепиб кийинг. Дастурхон бошида чиройли либосларингизни кийиб ўтирсангиз, ҳаммамизнинг баҳри-дилимиз очилади. Уй юмушини ҳеч ким тугатолмайди. Келинчаклик даврингиз эса ғанимат. Пардоз-андоз қилишга эринманг. Фарзандлик бўлгач, кўп нарсага улгурмай қоласиз. “Қуш инида кўрганини қилади”, –деган нақл бежизмас. Мен ўқимаган, бир оми аёлман. Болаларимни ҳаётга тайёрлашда сиз менга кўмакчи бўлишингиз керак. Ҳар сўзингиз, кийиниш-юриш туришингиз – бир мактаб экани эсингиздан чиқмасин, – деди. Шундан кейин оилада ўзимни эркинроқ тута бошладим. Меҳмондай қимтиниб эмас, энг фаол мезбонга айланишга ҳаракат қилдим.
Уйимизга жуда кўп меҳмон келарди. Водийликлар удумига кўра, дастурхон ёзишдан олдин қўлга сув қуйилади. Чилопчин билан обдаста қайнонамнинг уйида елим халта билан ўраб қўйилар эди. Бир гал олиб чиқиб келган меҳмонларнинг қўлига сув тутдим. Уларни кузатгач, офтобга қўйиб қуритилган ўша анжомларни ўз жойига қўйишим талаб этилди. Бу ҳолат менга унча хуш келмаётганини юз-кўзимдан сезган онам менга уқтира бошлади:
– Болам, қайнонам бунча инжиқ экан, деб дилингиз хижил бўлмасин. Бирорта сандиқ ёки жавонимда қулф йўқ. Болаларимдан бошқа ҳеч нарсанинг ҳисобини билмайман. Аммо, тўртта нарсага ҳушёр бўлишингизни талаб қиламан. Дастурхон солишдан олдин меҳмоннинг кўзи тушадиган биринчи нарса – шу чилопчин бўлади. Баъзи хонадонларга меҳмонга борсангиз, кирланиб қорайиб кетган идишга қўл ювасиз. Кўнглингиз ғашланиб, таъбингиз хира тортади. Бир бош қўйни пишириб дастурхонга тортган бўлса ҳам, ўша уйда таом емайман. Чойнакнинг жўмраги кирланган бўлса, чой ичган пиёладан қаймоқ ё тухум иси келиб турса таъбим тортмайди. Меҳмонга кийиладиган оёқ кийим чиройли, покиза бўлишини хуш кўраман. Бир маросимга боришдан олдин қизларим кавуш-маҳсимни чиннидай қилиб артиб тозалаб қўяди. Чунки, мезбон ҳар остона хатлаганда меҳмоннинг оёқ кийимига кўзи тушади. Қўли билан ушлаб четга олади. Кўча супураётган пайтингиз олисдан одамнинг қораси кўринса ўзингизни четга олинг. Тўйга отланган одамларнинг юз-кўзини чангга буркаб, кўнглига озор берманг. Ўғлимнинг ҳурматини қилсангиз укалари ҳам қадр қилишни сиздан ўрганади.
Айтганларини қилдим. Меҳмоннинг оёқ кийими йўлда ғуборланган бўлса, ювиб, артиб қўйишни ўргандим, болаларимга ҳам шуни ўргатдим.
– Мени айтганим бошқа, сиздан кўргани “парактика” бўлади-да, болам, – деганлари рост экан. Қайнисингилларим ҳам тушган жойларида тиниб-тинчиб кетишди. Энди хотира сандиғимни титкилаб кўрсам, онамизнинг ҳар бир гапи, ҳар ишининг ўзи бир маънавият дарси экан.
– Мен момоқайнонанинг қўлига келин бўлиб тушганман. Энам юролмай бир жойда ўтирардилар. Хизматини қилганим учун кўп дуо олганман. “Тупроқ олсанг – олтин бўлсин болам. Бошқоронғилик пайтингда кўнглинг нима тусаса, энамга эримга, боламга деб илиниб ўтирма. Бу нозик палла саноқли кунларда ўтиб кетади. Юрагингнинг остидагини эҳтиёт қилсанг, ҳеч нарсадан сиқилмасанг, шу бир донагина сағиримнинг аторофи тўла паҳлавон бўлади”, – дея елкамни силаб қўярдилар. Бу қайтар дунё мендан сизга, сиздан келинингизга қайтаверади, деб ўз тарихидан ҳам гапириб қўярдилар.
Рўзғоримиз тўкис, ****-ичиш, кийишдан ҳеч камимиз бўлмаса-да, ҳаммамиз тенг меҳнат қилардик. Ипак
Инсон барча нарсани унитса ҳам янги ҳаётга, оила остонасига, келинчаклик оламига ташлаган дастлабки қадамларини ҳеч унитмайди. Ана шу одимларимни эслаганимда ҳамиша шукрона айтаман.
Катта хонадонга бош келин бўлиб тушдим. Қайнонам тўққиз нафар фарзанд кўриб вояга етказган, мулоҳазали, оғир-босиқ аёл эди. Тонг саҳарда кўча, ҳовлини супуриб бўлгунимча қайнисингилларим нонушта тайёрлашарди. Бир куни қўлимни ювиб энди қаторга қўшилиб ўтирсам, онажоним (қайнонам дейишга тилим бормайди) имо қилиб, мени четга чақирди.
– Қизим, бу ҳовли-эшик менгача, сиз келгунча ҳам супириб-сидирилган. Укаларингиз, сингилларингизнинг кўзи сизда. Ҳеч қаерда ёш келин-куёвни ҳаётга тайёрлайдиган мактаб йўқ. Улар учун биринчи ибрат бўласиз. Янги келинчаксиз, қора гулли кўйлак кийганингиз яхшимас. Ёш келинчакка ярашмайди. Сепингиздаги энг чиройли кийимларингизни тепиб-тепиб кийинг. Дастурхон бошида чиройли либосларингизни кийиб ўтирсангиз, ҳаммамизнинг баҳри-дилимиз очилади. Уй юмушини ҳеч ким тугатолмайди. Келинчаклик даврингиз эса ғанимат. Пардоз-андоз қилишга эринманг. Фарзандлик бўлгач, кўп нарсага улгурмай қоласиз. “Қуш инида кўрганини қилади”, –деган нақл бежизмас. Мен ўқимаган, бир оми аёлман. Болаларимни ҳаётга тайёрлашда сиз менга кўмакчи бўлишингиз керак. Ҳар сўзингиз, кийиниш-юриш туришингиз – бир мактаб экани эсингиздан чиқмасин, – деди. Шундан кейин оилада ўзимни эркинроқ тута бошладим. Меҳмондай қимтиниб эмас, энг фаол мезбонга айланишга ҳаракат қилдим.
Уйимизга жуда кўп меҳмон келарди. Водийликлар удумига кўра, дастурхон ёзишдан олдин қўлга сув қуйилади. Чилопчин билан обдаста қайнонамнинг уйида елим халта билан ўраб қўйилар эди. Бир гал олиб чиқиб келган меҳмонларнинг қўлига сув тутдим. Уларни кузатгач, офтобга қўйиб қуритилган ўша анжомларни ўз жойига қўйишим талаб этилди. Бу ҳолат менга унча хуш келмаётганини юз-кўзимдан сезган онам менга уқтира бошлади:
– Болам, қайнонам бунча инжиқ экан, деб дилингиз хижил бўлмасин. Бирорта сандиқ ёки жавонимда қулф йўқ. Болаларимдан бошқа ҳеч нарсанинг ҳисобини билмайман. Аммо, тўртта нарсага ҳушёр бўлишингизни талаб қиламан. Дастурхон солишдан олдин меҳмоннинг кўзи тушадиган биринчи нарса – шу чилопчин бўлади. Баъзи хонадонларга меҳмонга борсангиз, кирланиб қорайиб кетган идишга қўл ювасиз. Кўнглингиз ғашланиб, таъбингиз хира тортади. Бир бош қўйни пишириб дастурхонга тортган бўлса ҳам, ўша уйда таом емайман. Чойнакнинг жўмраги кирланган бўлса, чой ичган пиёладан қаймоқ ё тухум иси келиб турса таъбим тортмайди. Меҳмонга кийиладиган оёқ кийим чиройли, покиза бўлишини хуш кўраман. Бир маросимга боришдан олдин қизларим кавуш-маҳсимни чиннидай қилиб артиб тозалаб қўяди. Чунки, мезбон ҳар остона хатлаганда меҳмоннинг оёқ кийимига кўзи тушади. Қўли билан ушлаб четга олади. Кўча супураётган пайтингиз олисдан одамнинг қораси кўринса ўзингизни четга олинг. Тўйга отланган одамларнинг юз-кўзини чангга буркаб, кўнглига озор берманг. Ўғлимнинг ҳурматини қилсангиз укалари ҳам қадр қилишни сиздан ўрганади.
Айтганларини қилдим. Меҳмоннинг оёқ кийими йўлда ғуборланган бўлса, ювиб, артиб қўйишни ўргандим, болаларимга ҳам шуни ўргатдим.
– Мени айтганим бошқа, сиздан кўргани “парактика” бўлади-да, болам, – деганлари рост экан. Қайнисингилларим ҳам тушган жойларида тиниб-тинчиб кетишди. Энди хотира сандиғимни титкилаб кўрсам, онамизнинг ҳар бир гапи, ҳар ишининг ўзи бир маънавият дарси экан.
– Мен момоқайнонанинг қўлига келин бўлиб тушганман. Энам юролмай бир жойда ўтирардилар. Хизматини қилганим учун кўп дуо олганман. “Тупроқ олсанг – олтин бўлсин болам. Бошқоронғилик пайтингда кўнглинг нима тусаса, энамга эримга, боламга деб илиниб ўтирма. Бу нозик палла саноқли кунларда ўтиб кетади. Юрагингнинг остидагини эҳтиёт қилсанг, ҳеч нарсадан сиқилмасанг, шу бир донагина сағиримнинг аторофи тўла паҳлавон бўлади”, – дея елкамни силаб қўярдилар. Бу қайтар дунё мендан сизга, сиздан келинингизга қайтаверади, деб ўз тарихидан ҳам гапириб қўярдилар.
Рўзғоримиз тўкис, ****-ичиш, кийишдан ҳеч камимиз бўлмаса-да, ҳаммамиз тенг меҳнат қилардик. Ипак
қурти боқардик, гўдакларимизни онамизга қолдириб, ғўза чопиққа чиқиб кетардик. Маҳалла қизларининг сарпосини тикиб ўтирсам беминнатим таом пишириб егани чақирарди. Сингилларим ҳам мендан чеварчилик сирларини ўрганди. “Оила – катта салтанат, эрнинг вазири– аёл, ижрочи сизлар-да, болам”,– деб, бизларни эркалатиб қўярдилар. Китоб ўқишга вақт топинг, болам. Шоир қизни келин қилдим, деб қувонганман. Чарчасангиз, рўзғор юки оғирлик қилганда ота-онангизга бориб дард айтманг, менга айтинг. Сиз энди бизнинг боламизсиз, дердилар!
Қайнотамнинг ишдан қайтишига алоҳида тайёргарлик кўрардик. Ҳовлилар супурилиб, сувлар сепиларди. Ўзи учун ажратилган кўрпача ёзиларди. Онам қаерга тўй-маъракага борсалар ҳам, дадам ишдан келганларида уйда бўлардилар. Ҳовлимиз жаннатнинг ўзи эди. Уларнинг бирор марта дадамга гап қайтарганини, ёки буюрган ишларини малол олганини эшитмаганман. Бир куни қайнотамдан ноҳақдан койиш эшитган онамга раҳмим келиб: “Мен бундай иш қилганим йўқ, десангиз бўлмайдими, онажон, индамай кетаверасизми?”,-десам: “Рўзғор тарозисида бири баланд келса, бири паст келиши керак. Агар эр-хотин тенг келаман деб, аравани икки тарафга тортса, оила бут бўлармиди. Бири қаҳр қилганда, бири меҳр билан қараса ўртадаги илоҳий ришта мустаҳкам бўлади. Дадангиз ҳам бироздан сўнг ўзи хато қилганини англаб, мулзам бўлади”,- дедилар.
Қишин-ёзин қошидан ўсма узилмайдиган онамиз ҳаммамизга ўсма қўйдирарди: “Бу дунёга ҳаммамиз меҳмонмиз. Меҳмонга бораётган одам покиза, чиройли бўлиб боради. Уйда худди меҳмондай ораста бўлинглар. Токи эрларингиз менинг хотиним оламда энг саришта, гўзал аёл, деб қувониб юрсин,” – дерди. Бир даста садарайҳон солинган гулдон доим хонтахта устида турарди. Тўнғич фарзандим дунёга келган куни, тонг саҳарда ҳамшира бир қучоқ гул билан хонамга кириб келди: Гулдасталар билан қайнонангиз келди. Бизга аталган гуллар ҳам бор экан, деб кулиб қўлимга шишачада сиқилган ўсма ҳам тутқазди. Севиниб кўзларимга ёш келди. Шу биргина меҳр билан барча тортган азобларим ёдимдан чиқиб, дилим ёришди. Бола билан ўралашиб, уй юмушига ортмай қолсам, онажоним: “Битта болага шунча абгор бўлсангиз, кейин нима бўлади”, – деб койиб берарди. Бир куни қўшиқ хиргойи қилиб бешик тебратиб ўтирганимни кўриб, қизим, алла айтинг, қўшиқ бошқа, алла бошқа. Она сути болага озиқ бўлса, алла унинг кўнглини тарбия қилади, дегандилар.
Энди ўзим келин тушириб қайнона бўлганимда, ўша кунлар бир-бир кўз олдимдан ўтади. Қайнонам кенг феълли аёл бўлгани учун мен яхши келин бўлдим. Оилам мустаҳкам бўлди. Уч нафар фарзанд кўрдик. Тўнғичимиз эл хизматига елка тутди. Қизларим ойдек келин бўлди, тушган хонадонида дуо олиб хизматини қилишяпти. Гоҳида мен қандай қайнона эканман? – деб ўйлаб қоламан. Келинимга сабоқ бўлгувчи қандай хислатим бор? Сал нарсага жизғанак бўлиб, бировнинг боласини рангини сарғайтириб қўймасмиканман, деб ўйланаман. Бироқ, лаҳза ўтмай, қалбимга муҳрланган онажоним сабоқлари бор-ку, нима ғамим бор, дея шукрона қиламан.
Набирамизнинг исмини Оминахон деб, атадик. Қош-кўзи, қарашлари, табиатидаги майинлик ҳам худди онамизга ўхшайди. “Онажон” деб эркалаймиз. Ҳаёт давом этади. Яхшидан боғ қолади, деган ибора замирида катта маъно бор экан. Улкан дарахтлар илдизидан унган ниҳолларимиз бўйига қараб қувониб яшашлик бахти ҳаммамизга насиб этсин.
Мунаввара УСМОНОВА, шоира.
@ibratli_sozlar
Қайнотамнинг ишдан қайтишига алоҳида тайёргарлик кўрардик. Ҳовлилар супурилиб, сувлар сепиларди. Ўзи учун ажратилган кўрпача ёзиларди. Онам қаерга тўй-маъракага борсалар ҳам, дадам ишдан келганларида уйда бўлардилар. Ҳовлимиз жаннатнинг ўзи эди. Уларнинг бирор марта дадамга гап қайтарганини, ёки буюрган ишларини малол олганини эшитмаганман. Бир куни қайнотамдан ноҳақдан койиш эшитган онамга раҳмим келиб: “Мен бундай иш қилганим йўқ, десангиз бўлмайдими, онажон, индамай кетаверасизми?”,-десам: “Рўзғор тарозисида бири баланд келса, бири паст келиши керак. Агар эр-хотин тенг келаман деб, аравани икки тарафга тортса, оила бут бўлармиди. Бири қаҳр қилганда, бири меҳр билан қараса ўртадаги илоҳий ришта мустаҳкам бўлади. Дадангиз ҳам бироздан сўнг ўзи хато қилганини англаб, мулзам бўлади”,- дедилар.
Қишин-ёзин қошидан ўсма узилмайдиган онамиз ҳаммамизга ўсма қўйдирарди: “Бу дунёга ҳаммамиз меҳмонмиз. Меҳмонга бораётган одам покиза, чиройли бўлиб боради. Уйда худди меҳмондай ораста бўлинглар. Токи эрларингиз менинг хотиним оламда энг саришта, гўзал аёл, деб қувониб юрсин,” – дерди. Бир даста садарайҳон солинган гулдон доим хонтахта устида турарди. Тўнғич фарзандим дунёга келган куни, тонг саҳарда ҳамшира бир қучоқ гул билан хонамга кириб келди: Гулдасталар билан қайнонангиз келди. Бизга аталган гуллар ҳам бор экан, деб кулиб қўлимга шишачада сиқилган ўсма ҳам тутқазди. Севиниб кўзларимга ёш келди. Шу биргина меҳр билан барча тортган азобларим ёдимдан чиқиб, дилим ёришди. Бола билан ўралашиб, уй юмушига ортмай қолсам, онажоним: “Битта болага шунча абгор бўлсангиз, кейин нима бўлади”, – деб койиб берарди. Бир куни қўшиқ хиргойи қилиб бешик тебратиб ўтирганимни кўриб, қизим, алла айтинг, қўшиқ бошқа, алла бошқа. Она сути болага озиқ бўлса, алла унинг кўнглини тарбия қилади, дегандилар.
Энди ўзим келин тушириб қайнона бўлганимда, ўша кунлар бир-бир кўз олдимдан ўтади. Қайнонам кенг феълли аёл бўлгани учун мен яхши келин бўлдим. Оилам мустаҳкам бўлди. Уч нафар фарзанд кўрдик. Тўнғичимиз эл хизматига елка тутди. Қизларим ойдек келин бўлди, тушган хонадонида дуо олиб хизматини қилишяпти. Гоҳида мен қандай қайнона эканман? – деб ўйлаб қоламан. Келинимга сабоқ бўлгувчи қандай хислатим бор? Сал нарсага жизғанак бўлиб, бировнинг боласини рангини сарғайтириб қўймасмиканман, деб ўйланаман. Бироқ, лаҳза ўтмай, қалбимга муҳрланган онажоним сабоқлари бор-ку, нима ғамим бор, дея шукрона қиламан.
Набирамизнинг исмини Оминахон деб, атадик. Қош-кўзи, қарашлари, табиатидаги майинлик ҳам худди онамизга ўхшайди. “Онажон” деб эркалаймиз. Ҳаёт давом этади. Яхшидан боғ қолади, деган ибора замирида катта маъно бор экан. Улкан дарахтлар илдизидан унган ниҳолларимиз бўйига қараб қувониб яшашлик бахти ҳаммамизга насиб этсин.
Мунаввара УСМОНОВА, шоира.
@ibratli_sozlar
ОНА ХОНАНИ ЁПИНГ, У ЗОТ ЧИҚИБ КЕТМАСИНЛАР….
Насроний аёл, "Эй Муҳаммад, қанисан? Умматинг туғилган кунингни нишонлаб қизимни ўлдирди!", дея бақирар эди. Жавоби эса ҳайқириқдан кўра тезроқ келди.
Ҳикоянинг бошланиши...
1953 йил, Лубноннинг Сайда шаҳрида мусулмонлар одатдагидек Пайғамбаримизнинг туғилган кунларини нишонлар эди.
Лубнонда қадимдан байрамларда осмонга ўқ отиш одати урф бўлиб, бу сафар ҳам шундай тарзда отилган ўқлардан бири машҳур насроний Ғаттос оиласининг кичик қизи бошига қайтиб келиб тегди. Атрофдагилар қизни ўша жойга яқин Ғассон Ҳамуднинг шифохонасига олиб бордилар. Аммо шифокорлар қизнинг оиласига унинг бундай оғир ҳолатида қўлларидан ҳеч нарса келмаслигини, уни Байрутдаги Америка университети шифохонасига кўчириш кераклигини айтишди. Қиз тезликда айтилган шифохонага кўчирилди. Қизнинг муолажаси учун Лубноннинг машҳур шифокорлари АҚШнинг бир гуруҳ шифокорлари билан бирга ҳаракат қилдилар. Лекин бошдаги тешик катта бўлиб борган сари кўп қон кетар, шифокорлар нима қиларини билмас, қизнинг оиласи ҳам умидларини узар ҳолга келган эди. Шунда қизнинг насроний онаси нола қила бошлади: "Қаердасан, эй Муҳаммад? Мусулмонларнинг пайғамбари, сен қанисан? Кел, умматинг менинг қизимни не аҳволга солганини кўр", дер ва кўзларидан ёш тўхтамас, тинмай "Мусулмонлар сенинг туғилган кунингни нишонлаб менинг қизимни ўлдирди, ўлдирди...!", дер эди.
Айни вақтда амалиёт хонасидаги шифокорлар ўзларидан бирини қиз билан сўнгги хайрлашув учун аёлни чақириб келишга жўнатди. Шифокор чиқиб, онага қизи жон бериш ҳолатида экани, у билан видолашиб олиши учун ичкарига кириши кераклигини айтди. Бу гапни эшитган онанинг вужудини титроқ босди. Оёқларини зўрма-зўракай ичкарига қараб йўналтирди. Охирги дам... Онанинг ҳолати ҳам жуда ачинарли ҳолга келган эди. Базўр эшикни очди. Очди-ю ҳайратга тушди... Қизи караватга ўтириб, "Эшикни ёпинг она, чиқиб кетмасин, ёпинг", дерди. Она вазиятдан карахт ҳолда гапиролмай қолди. Нима бўлаётганини тушунмасди. Қизи қандай ҳушига келди, қандай қилиб гапирмоқда? Аёлнинг бошида сониялар ичида саволлар кўпайиб кетди.
Бироз ўзига келди-ю: "Қизим, кимнинг қўлидан тутай, нима ҳақида гапиряпсан?", деди. Қизнинг жавоби онани ва атрофдагиларни даҳшатга солди: "Муҳаммад, она! Хонага Оллоҳнинг расули Муҳаммад кирди ва қўлини бошимга қўйди. Шунда жароҳат ҳам, қон ҳам кетди. Сиз эшикни очганингизда у чиқиб кетди", деди.
Қизнинг онаси, оиласи Ғаттос ҳамда АҚШлик шифокорларнинг барчаси исломни қабул қилди.
Бу Ислом дини. Насроний бир она "Эй Муҳаммад", деди ва дарҳол жавобини олди. Лубнонликларнинг аксарияти бу воқеани ҳозирга қадар эслайди.
(с)
Насроний аёл, "Эй Муҳаммад, қанисан? Умматинг туғилган кунингни нишонлаб қизимни ўлдирди!", дея бақирар эди. Жавоби эса ҳайқириқдан кўра тезроқ келди.
Ҳикоянинг бошланиши...
1953 йил, Лубноннинг Сайда шаҳрида мусулмонлар одатдагидек Пайғамбаримизнинг туғилган кунларини нишонлар эди.
Лубнонда қадимдан байрамларда осмонга ўқ отиш одати урф бўлиб, бу сафар ҳам шундай тарзда отилган ўқлардан бири машҳур насроний Ғаттос оиласининг кичик қизи бошига қайтиб келиб тегди. Атрофдагилар қизни ўша жойга яқин Ғассон Ҳамуднинг шифохонасига олиб бордилар. Аммо шифокорлар қизнинг оиласига унинг бундай оғир ҳолатида қўлларидан ҳеч нарса келмаслигини, уни Байрутдаги Америка университети шифохонасига кўчириш кераклигини айтишди. Қиз тезликда айтилган шифохонага кўчирилди. Қизнинг муолажаси учун Лубноннинг машҳур шифокорлари АҚШнинг бир гуруҳ шифокорлари билан бирга ҳаракат қилдилар. Лекин бошдаги тешик катта бўлиб борган сари кўп қон кетар, шифокорлар нима қиларини билмас, қизнинг оиласи ҳам умидларини узар ҳолга келган эди. Шунда қизнинг насроний онаси нола қила бошлади: "Қаердасан, эй Муҳаммад? Мусулмонларнинг пайғамбари, сен қанисан? Кел, умматинг менинг қизимни не аҳволга солганини кўр", дер ва кўзларидан ёш тўхтамас, тинмай "Мусулмонлар сенинг туғилган кунингни нишонлаб менинг қизимни ўлдирди, ўлдирди...!", дер эди.
Айни вақтда амалиёт хонасидаги шифокорлар ўзларидан бирини қиз билан сўнгги хайрлашув учун аёлни чақириб келишга жўнатди. Шифокор чиқиб, онага қизи жон бериш ҳолатида экани, у билан видолашиб олиши учун ичкарига кириши кераклигини айтди. Бу гапни эшитган онанинг вужудини титроқ босди. Оёқларини зўрма-зўракай ичкарига қараб йўналтирди. Охирги дам... Онанинг ҳолати ҳам жуда ачинарли ҳолга келган эди. Базўр эшикни очди. Очди-ю ҳайратга тушди... Қизи караватга ўтириб, "Эшикни ёпинг она, чиқиб кетмасин, ёпинг", дерди. Она вазиятдан карахт ҳолда гапиролмай қолди. Нима бўлаётганини тушунмасди. Қизи қандай ҳушига келди, қандай қилиб гапирмоқда? Аёлнинг бошида сониялар ичида саволлар кўпайиб кетди.
Бироз ўзига келди-ю: "Қизим, кимнинг қўлидан тутай, нима ҳақида гапиряпсан?", деди. Қизнинг жавоби онани ва атрофдагиларни даҳшатга солди: "Муҳаммад, она! Хонага Оллоҳнинг расули Муҳаммад кирди ва қўлини бошимга қўйди. Шунда жароҳат ҳам, қон ҳам кетди. Сиз эшикни очганингизда у чиқиб кетди", деди.
Қизнинг онаси, оиласи Ғаттос ҳамда АҚШлик шифокорларнинг барчаси исломни қабул қилди.
Бу Ислом дини. Насроний бир она "Эй Муҳаммад", деди ва дарҳол жавобини олди. Лубнонликларнинг аксарияти бу воқеани ҳозирга қадар эслайди.
(с)
#ПИЁЗ_ЎҒРИСИ
Уйда қизиқ ишлар бошлади. Уч кундан бери бозордан олиб келинган пиёзлар йўқолиб қолаверади. Эр-хотин ҳайрон. Бунинг сабабини билиш учун улар ошхонага яна пиёз қўйиб пиёз ўғрисини яширинча пойлай бошлашди. Бироз кутишгач, не кўз билан кўришсинки, ошхонада пиёзни уларнинг жажжи қизлари олиб чиқиб кетди. Уни кузатиб қарашса қизча пиёзларни ахлат қутисига олиб бориб ташлади. Бундан жаҳли чиққан ота қизини қаттиқ уруша бошлади. Бу қилиғининг сабабини сўради. Қизча эса лом-лим демасдан онасининг қучоғига ўзини отди. Ота унга эртагача муҳлат бериб бу қилиғининг сабабини айтишини тайинлади. Эртаси кун ота ётоғининг устида қоғоз турганини кўрди. Ёзув қизиники эди.
Жажжи қиз отасига унутиб бўлмайдиган дарс берганди:
“Отажон, мен сизларни, айниқса онажонимни жуда яхши кўраман. Лекин, сиз уни ҳар доим йиғлатасиз. Сиз билан уришгандан сўнг доимо унинг кўзидан ёш оқади. Сиздан ташқари уни пиёз ҳам хафа қилади. Шунинг учун пиёзни умуман уйимизда кўришни истамайман. У бўлса онам яна йиғлайди. Қўлимдан келмайди, бўлмаса сизни ҳам аҳлат қутисига олиб чиқиб ташлардим...”
Zokirjon Haydarov саҳифасидан олинди.
Уйда қизиқ ишлар бошлади. Уч кундан бери бозордан олиб келинган пиёзлар йўқолиб қолаверади. Эр-хотин ҳайрон. Бунинг сабабини билиш учун улар ошхонага яна пиёз қўйиб пиёз ўғрисини яширинча пойлай бошлашди. Бироз кутишгач, не кўз билан кўришсинки, ошхонада пиёзни уларнинг жажжи қизлари олиб чиқиб кетди. Уни кузатиб қарашса қизча пиёзларни ахлат қутисига олиб бориб ташлади. Бундан жаҳли чиққан ота қизини қаттиқ уруша бошлади. Бу қилиғининг сабабини сўради. Қизча эса лом-лим демасдан онасининг қучоғига ўзини отди. Ота унга эртагача муҳлат бериб бу қилиғининг сабабини айтишини тайинлади. Эртаси кун ота ётоғининг устида қоғоз турганини кўрди. Ёзув қизиники эди.
Жажжи қиз отасига унутиб бўлмайдиган дарс берганди:
“Отажон, мен сизларни, айниқса онажонимни жуда яхши кўраман. Лекин, сиз уни ҳар доим йиғлатасиз. Сиз билан уришгандан сўнг доимо унинг кўзидан ёш оқади. Сиздан ташқари уни пиёз ҳам хафа қилади. Шунинг учун пиёзни умуман уйимизда кўришни истамайман. У бўлса онам яна йиғлайди. Қўлимдан келмайди, бўлмаса сизни ҳам аҳлат қутисига олиб чиқиб ташлардим...”
Zokirjon Haydarov саҳифасидан олинди.
Бир бола денгиз бўйида оёқ кийимини тушириб юбориб топа олмади. У соҳилдаги қумга "Бу денгиз - ўғри", деб ёзиб қўйди.
Бир балиқчи ўша денгизга тўр ташлаб, анчагина балиқ тутди. У қумликка "Бу денгиз - саҳий" деб ёзиб қўйди.
Бир ёш йигит шу денгизда чўкиб кетди. Онаси соҳилга "Бу денгиз - қотил!", деб
ёзиб қўйди.
Бир кекса одам айнан шу денгиздан қимматбаҳо дур топиб олди. У "Бу денгиз -
олийжаноб", деб ёзиб қўйди.
Охири қирғоққа баланд тўлқин келиб урилган эди, барча ёзувлар ўчиб кетди.
Шунда денгиздан нидо чиқди: "Денгиз бўлишни истасанг, одамларнинг гапига эътибор берма"
Бир балиқчи ўша денгизга тўр ташлаб, анчагина балиқ тутди. У қумликка "Бу денгиз - саҳий" деб ёзиб қўйди.
Бир ёш йигит шу денгизда чўкиб кетди. Онаси соҳилга "Бу денгиз - қотил!", деб
ёзиб қўйди.
Бир кекса одам айнан шу денгиздан қимматбаҳо дур топиб олди. У "Бу денгиз -
олийжаноб", деб ёзиб қўйди.
Охири қирғоққа баланд тўлқин келиб урилган эди, барча ёзувлар ўчиб кетди.
Шунда денгиздан нидо чиқди: "Денгиз бўлишни истасанг, одамларнинг гапига эътибор берма"
ИШОНЧ
Исҳоқ ибн Ибод Басрий айтади:
"Бир куни туш кўрдим. Тушимда бир киши менга: "Қийналган кишига ёрдам бер!", деди. Туриб уйдагиларга: "Қарангларчи, қўшнилар ичида муҳтожи борми?", дедим. Улар: "Йўқ", дейишди. Мен эртаси ҳам шунақа туш кўрдим. Тушимда бир овоз: "Қийналганга ёрдам бермасдан ётаверасанми?!", деди. Туриб хизматкоримга: "Отни эгарла!", дедим. Ўзим билан 300 дирҳам олдим. Сўнгра отни миниб жиловини қўйиб юбордим. От мени бир масжидга олиб борди. У ерда жаноза намози ўқилаётган экан. Отим ўша ерда тўхтади.
Масжидда бир кишининг намоз ўқиётганини кўриб қолдим. Намоз вақти эмас эди. У мени кўриб олдимга келди. Мен ундан сўрадим:
- Бу пайтда, бу жойга сени чиқишга нима мажбур қилди?
У деди:
- Мен сават тўқийдиган ҳунармандман. 100 дирҳам сармоям бор эди. У қўлимдан кетиб яна 200 дирҳам қарз бўлиб қолдим.
Мен чўнтагимдан 300 дирҳамни чиқариб унга бердим ва сўрадим:
- Мени танийсанми?
У:
- Йўқ, деди.
Мен дедим:
- Мен Исҳоқ ибн Ибод бўламан. Муҳтож бўлиб қолсанг менинг олдимга бор. Сенга ёрдам бераман. Уйим фалон жойда.
У деди:
- Аллоҳ сизга раҳм қилсин! Бошимга кулфат тушса сизни шу пайтда уйингиздан чиқариб менинг олдимга олиб келган Зотга мурожаат қиламан!
Мен ўзимга "Аллоҳга бўлган ишонч қандай гўзал!", дедим".
Имом Байҳақий роҳимаҳуллоҳнинг "Шуъабул иймон" китобидан.
Ибрат учун яқинларга улашинг!
Исҳоқ ибн Ибод Басрий айтади:
"Бир куни туш кўрдим. Тушимда бир киши менга: "Қийналган кишига ёрдам бер!", деди. Туриб уйдагиларга: "Қарангларчи, қўшнилар ичида муҳтожи борми?", дедим. Улар: "Йўқ", дейишди. Мен эртаси ҳам шунақа туш кўрдим. Тушимда бир овоз: "Қийналганга ёрдам бермасдан ётаверасанми?!", деди. Туриб хизматкоримга: "Отни эгарла!", дедим. Ўзим билан 300 дирҳам олдим. Сўнгра отни миниб жиловини қўйиб юбордим. От мени бир масжидга олиб борди. У ерда жаноза намози ўқилаётган экан. Отим ўша ерда тўхтади.
Масжидда бир кишининг намоз ўқиётганини кўриб қолдим. Намоз вақти эмас эди. У мени кўриб олдимга келди. Мен ундан сўрадим:
- Бу пайтда, бу жойга сени чиқишга нима мажбур қилди?
У деди:
- Мен сават тўқийдиган ҳунармандман. 100 дирҳам сармоям бор эди. У қўлимдан кетиб яна 200 дирҳам қарз бўлиб қолдим.
Мен чўнтагимдан 300 дирҳамни чиқариб унга бердим ва сўрадим:
- Мени танийсанми?
У:
- Йўқ, деди.
Мен дедим:
- Мен Исҳоқ ибн Ибод бўламан. Муҳтож бўлиб қолсанг менинг олдимга бор. Сенга ёрдам бераман. Уйим фалон жойда.
У деди:
- Аллоҳ сизга раҳм қилсин! Бошимга кулфат тушса сизни шу пайтда уйингиздан чиқариб менинг олдимга олиб келган Зотга мурожаат қиламан!
Мен ўзимга "Аллоҳга бўлган ишонч қандай гўзал!", дедим".
Имом Байҳақий роҳимаҳуллоҳнинг "Шуъабул иймон" китобидан.
Ибрат учун яқинларга улашинг!