1974թ. լրանում է դրամատուրգ Վաղարշ Վաղարշյանի ծննդյան 80-ամյակը։
Ստորև բանաստեղծ Հրաչյա Հովհաննիսյանի ելույթից մի հատված։

Ես այստեղ ուզում եմ տխուր հառաչանքով մի փոքր շեղվել, հիշեցնելու համար մեզանում տարածված մի ցավալի սովորույթ։ Դա մարդկանց մասին միֆ ստեղծելու, համառորեն այն տարածելու, այդ միֆի շուրջը հավատացյալների բանակը ստվարացնելու սովորույթն է առանձին ընկերների, ընկերական շրջանների կողմից։ Մանավանդ, երբ այդ միֆը ստեղծվում է առանց իրական հիմքերի կամ չափազանցության պայմաններում։

Եթե մի քանի մարդկանց ճարպկորեն հաջողվեց մեկին լուսապսակել, դարձնել ֆետիշ, ուրեմն գնում է այդ ալիքը, մեծանում, և ոչ ոք չի էլ ստուգում, թե որքանով է ճշմարիտ և արդարացի, ինչ փաստերի վրա է հենվում այդ միֆը։

Եվ ընդհակառակը, դարձյալ ինչ-որ հետամնաց, սակավագետ մի միջավայրում մեկ ուրիշի մասին ստեղծվում է միֆի բացասական տարբերակը, և ահա նա էլ է գնում բերնեբերան, դառնում է ալիք, մեծանում, և ոչ ոք էլ չի ստուգում, թե որքանով է ճշմարիտ և արդարացի, ինչ փաստերի վրա է հենվում այդ միֆը։

Եվ դա, այդ միֆը, այդ լեգենդը որոշ ժամանակ, երբեմն նույնիսկ երկարատև, իշխում է, ուժ ունի, կենսունակ է, մանավանդ ամբոխավար, գռեհկամիտ միջավայրում, որտեղ իսպառ խլանում է իրականության ձայնը։

«Սովետական արվեստ», 1974թ., թիվ 11

Սեբաստիայի #տարազ

Հեղինակ ՝ Արտաշես Մարտիրոսյան

1959թ.։ Ազգային գրադարանի ընթերցասրահը։ Լուսանկարը՝ #Նեմրութի

Այսօր Հայաստանի ժողովրդական արտիստ,
օպերային երգիչ, դերասան Հենրիկ Ալավերդյանի տարեդարձն է ։

Հանդես է եկել այնպիսի օպերաներում, ինչպիսիք Ա.Սպենդիարյանի «Ալմաստը» (Նադիր շահ), Ա.Տիգրանյանի «Դավիթ Բեկը» (Դավիթ Բեկ), Տ.Չուխաճյանի «Արշակ Երկրորդը» (Վասակ Սպարապետ, Արշակ Երկրորդ), Ռոսսինիի «Սևիլյան սափրիչը» (Դոն Բազիլիո), Մոցարտի «Դոն ժուանը» (Լեպորելլո) և այլն:

1979թ-ից նկարահանվել է «Հայֆիլմ» կինոստուդիայի մի շարք ֆիլմերում` «Խոշոր շահում» (1980թ.), «Հին օրերի երգը» (1982թ.), «Հրդեհ» (1983թ.), «Ճերմակ անուրջներ» (1985թ.), «Օտար խաղեր» (1986թ.) և այլն: 1989թ. Լոս Անջելեսում, արդեն վատառողջ, վերջին անգամ է բարձրացել բեմ և հանդես եկել Ա.Տիգրանյանի «Անուշ» (Քյոխվա) օպերայում:

Ծնվել է Լենինականում 1935 թվականին։
1960թ. ավարտել է Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիան:
1959թ-ից աշխատել է Երևանի Ա.Սպենդիարյանի անվան օպերայի և բալետի ազգային ակադմեիական թատրոնում` որպես մեներգիչ: 1984թ. արժանացել է Հայաստանի ժողովրդական արտիստի կոչման: Մահացել է Երևանում:

#թատրոն #օպերա #երաժշտություն

@hy_Armenia

Միքայել Գյուրջյան (1928 - 2000), Գարուն

#Կերպարվեստ #արվեստ #գեղանկարչություն

🌤Հանրապետության տարածքում փետրվարի 23-ի ցերեկը, 24-ի գիշերը, 25-ի ցերեկը, 26-28-ը սպասվում է առանց տեղումների եղանակ:
❄️Փետրվարի 24-ի ցերեկը, 25-ի գիշերն առանձին շրջաններում սպասվում է ձյուն։
☁️Օդի ջերմաստիճանը փետրվարի 24-ի ցերեկը, 25-ին Լոռիում, Տավուշում, Սյունիքում և Արցախում աստիճանաբար կնվազի 10-12 աստիճանով, այնուհետև նույնքան կբարձրանա։ Երևան քաղաքում փետրվարի 23-ի ցերեկը, 24-28-ը սպասվում է առանց տեղումների եղանակ:

@hy_Armenia

Արցախցի կինը ազգային տարազով

#տարազ #Արցախ

Ծնունդով գյումրեցի Ալբերտ Մկրտչյանն իր ավագ եղբոր՝ մեծագույն վարպետ Մհեր Մկրտչյանի հետ իրենց թողած արվեստով մի ամբողջ ժամանակաշրջան են ներկայացնում թե՛ ազգային, թե՛ համամարդկային, թե՛ գեղագիտական իրենց ըմբռնումներով և աշխարհայացքով:

«Հին օրերի երգը», « Մեր մանկության տանգոն», «Շնչառություն», «Ուրախ ավտոբուս», «Տխուր փողոցի լուսաբացը» և շատ ու շատ այլ ֆիլմեր թե՛ խորհրդային, թե՛ ժամանակակից հայ կինոյի պատմության լավագույն էջերից են:

Մկրտչյանն արժանացել է պետական մրցանակի: Առաջին անգամ 1972 թ.՝ «Հուշարձան» ֆիլմի համար, հետո՝ «Հին օրերի երգը» ֆիլմի համար, և 2000 թվականին ՝«Ուրախ ավտոբուս» ֆիլմի համար:

Իհարկե կինոռեժիսորն արժանացել է նաև այլ պարգևների և մրցանակների, որոնցից յուրաքանչյուրը նրա կատարած աշխատանքի, նրա ստեղծած կինոարվեստի որոշակի արժեվորումն է:

2000 թվականից Մկրտչյանը եղբոր՝ Մհեր Մկրտչյանի հիմնադրած թատրոնի գեղարվեստական ղեկավարն ու տնօրենն էր: Այստեղ ևս բազմաթիվ ներկայացումներ է բեմադրել:

Նա իր ֆիլների առնվազն կեսի սցենարի հեղինակն է եղել, նաև որպես դերասան հանդես է եկել։

#կինո @hy_Armenia

Ռուդոլֆ Խաչատրյան։ Կույրը, 1966թ

#արվեստ

@hy_Armenia

Շարլ Գունոյի «Ռոմեո և Ջուլիետա» օպերայի բեմադրությունը Երևանում։ Ջուլիետայի դերում Գոհար Գասպարյանն է։ 1955թ.

Նկ. Անի մեկնելուց առաջ, ձախից՝ Հովհ. Կոստանյան, Հովհ. Թումանյան, Ավ. Իսահակյան, Ալեքսանադրապոլ, 1901🌾

@hy_Armenia

Գյումրու Վարդան Աճեմյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոնի 155-րդ թատերաշրջանի առաջնախաղը՝ «Քեյս» ներկայացումը տեղի ունեցավ լեփ-լեցուն դահլիճում։ Երկար դադարից հետո հարազատ թատրոնը հանդիսատեսին ընդունեց գյումրեցի Բաբկեն Զաքարյանի հեղինակած և Լյուդվիգ Հարությունյանի բեմադրած անչափ տպավորիչ ու արդիական պիեսով։

Մինչ այդ, պրեմիերային նախորդող մամուլի ասուլիսի շրջանակներում ներկայացվեցին թատրոնում իրականացված աշխատանքները, ինչպես նաև սպասվելիք ծրագրերը։ Թատրոնի տնօրեն Լյուդվիգ Հարությունյանը տեղեկացրեց, որ հունվար-փետրվար ամիսներին խաղացել են հիմնականում մանուկ հանդիսատեսի համար, իսկ երեկոյան ներկայացումների մեկնարկը տրվել է մարտ ամսից։ Նրա խոսքով 2021-ին աճեմյանցիները հանդես կգան ավելի շատ կոմեդիաների ներկայացմամբ, որտեղ կխոսեն հանդուրժողականության, սիրո և ջերմության մասին․դրամաներ չեն խաղալու, քանի որ թատրոնն իր առաքելությունն ունի՝ հակակշռել տրամադրություններն ու ստեղծել բարենպաստ միջավայր՝ հաղթահարելու բոլորիս համակած դժվարությունները։

Ավելին կարդացեք այստեղ

@hy_Armenia

Վլադիմիր Մսրյան - Հերոստրատ

@hy_Armenia

Ռուդոլֆ Խաչատրյան — Նատյուրմոտ թղթե հրեշտակով

#արվեստ
@hy_Armenia