Hossein Ronaghi - حسین رونقی

زلزله خوی و بازخوانی یک پرونده قدیمی؛
هر زلزله ما را دوچندان ویران و اندوهگین می‌کند.

مرداد ماه سال ۱۳۹۱ که زلزله، ورزقان، اهر و هریس را لرزاند و تعداد زیادی از هم‌میهنانمان کشته شدند، جمعی از ما جمع شدیم و در فیس‌بوک و شبکه‌های اجتماعی فراخوان کمک به زلزله‌زدگان دادیم (من در دوران مرخصی درمانی از زندان به‌سر می‌بردم) و برای کمک به زلزله‌زدگان که حکومت بی‌پناه ول‌شان کرده بود به آنجا رفتیم، از همه جای ایران آمده‌بودیم. میلیاردها تومان کمک جمع‌آوری شده بود، پزشکان، مهندسان، درمانگران، متخصصان و بسیاری از انسان‌های شریف در کمپی که نامش را «کمپ سرند» گذاشته بودیم جمع شدیم. تنها کاری که از دستمان برمی‌آمد را انجام می‌دادیم یعنی کمک می‌کردیم و همراه و همدل مردم زلزله‌زده شده‌بودیم؛ این انسان‌های شریف به‌عنوان امدادگر روزها بی‌خوابی، سرما، و شرایط سخت را تحمل می‌کردند تا کمی از رنج مردم بکاهند. اما شرایط زمانی که صدها مامور یگان ویژه و لباس شخصی با اسپری، باتون و... در داخل کمپ ریختد، زدند، گرفتند، بردند سخت‌تر شد.

بله، ما را به‌دلیل امدادگری و کمک به زلزله‌زدگان با ضرب و شتم و فحاشی بازداشت کرده و به زندان و جریمه محکوم شدیم. یکی از آقایان مصاحبه کرده بود گفته بود: «معاندان وابسته به بیگانگان را در پوشش امدادگر دستگیر کردیم»، آن دیگری گفته بود: «عده‌ای از مبلغان وهابیت و بهایت را بازداشت کردیم»؛ هزار تهمت و افترا زدند، از خرابکار تا دزد، گفتند اینها النگوی زنان زلزله‌زده را بعد از بریدن دست‌هایشان دزدید، گفتند گوسفندهای زلزله‌زدگان را دزدید، و در نهایت نوشتند که اینها (امدادگران) به‌دلیل پخش نان‌کپک زده و برای تهدید بهداشت عمومی، پخش لوازم پیشگیری از بارداری، و پخش مشروبات الکی در بین زلزله‌زدگان و... بازداشت شدند. حرف‌شان این بود شما حق ندارید به مردم کمک کنید یا کمک‌های مردمی را جمع‌آوری کنید و باید کمک‌ها را تحویل هلال احمر جمهوری اسلامی بدهید. که هیچ‌وقت تن به این خواسته ندادیم.

حال که به گذشته نگاه می‌کنم زمانی که زلزله، بم را لرزاند و ایران را در غم و اندوه برد، بعدها زمانی که زرند، بروجرد، ورزقان، ازگله، سرپل‌ذهاب و... لرزیدند و مردم زیر آوار بی‌کفایتی و بی‌لیاقتی حکومتی‌ها جان سپردند. آنچه از نزدیک شاهد بودیم، یک امر تا امروز ثابت و بدون تغییر مانده‌است اینکه جان مردم برای حکومت مهم نیست. تقریبا در عمده این زلزله‌ها از بم تا آذربایجان و کرمانشاه، به یاری مردم شتافتیم، اما نه تنها نگذاشتند، که هزار‌ و یک مانع چیدند تا از رنج مردم کاسته نشود، و ما همراه و همدل مردم زلزله‌زده و رنج‌کشیده نشویم.

زلزله ورزقان هر چند با تجربه بازداشت تلخ‌تر شد اما باعث شد افرادی را بشناسیم که توانایی ساماندهی و امدادرسانی مردمی به زلزله‌زدگان را دارند! امیدوارم روزی و به‌زودی این افراد شایسته باتوجه به زلزله‌خیز بودن کشور، امکان همراهی و کمک به مردم شریف و شجاع ایران را داشته‌باشند. این روزها شرایط مردم خوی و رنج‌های که پس از زلزله متحمل می‌شوند مرا اندوهگین می‌کند، که مسئولان، نه خودشان کاری و کمکی را پیش می‌برند، و نه می‌گذارند آنها که مردم و کشورشان را دوست دارند دست هم‌میهنان آسیب‌دیده‌شان را بگیرند. مردم خوی را در این وضعیت تاسف‌بار و سرمای سخت نباید تنها بگذاریم، درد و رنج آنها درد و رنج ماست.

مطلب مرتبط: تصاویر امدادگران و کمپ سرند

@Hosseinronaghi

43.4K viewsedited 18:56