❇️ انجمن‌های علمی علوم سیاسی کشور، علوم سیاسی و جامعه‌شناسی دانشگاه شهید بهشتی با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی، برگزار می‌کند:

نشست فلسفه و الهیات: آیا غرب را یکسویه فهمیده‌ایم؟

با حضور:

دکتر رضا نجف‌زاده (عضو هیئت علمی علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی)

دکتر زانیار ابراهیمی (پژوهشگر و مترجم حوزۀ الهیات و فلسفۀ سیاسی)

دکتر مسعود آذرفام (پژوهشگر و مترجم حوزۀ فلسفه و اندیشۀ سیاسی)

دکتر بهنام جودی (پژوهشگر و مترجم حوزۀ فلسفه و اندیشۀ سیاسی)


📆 زمان برگزاری:
روز چهارشنبه، ۱۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳


🔴 مکان برگزاری:
تهران، خانه اندیشمندان علوم انسانی (ساعت: ۱۷)

انجمن علوم سیاسی ایران با همکاری انجمن‌های علمی دانشجویی سیاستگذاری عمومی، علوم سیاسی، روابط بین‌الملل و خبرگزاری اکو دیپلماسی برگزار می‌کند:

نشست تخصصی-علمی مناقشه ایران و رژیم اسراییل


سخنرانان نشست اول:

۱. آقای حمید بیات، مدیر کل اسبق غرب آسیا وزارت امور خارجه
۲. دکتر هیبت الله نژندی منش، عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبائی
۳.دکتر علی علیزاده، عضو هیات علمی دانشگاه عالی دفاع ملی

دبیر نشست اول: دکتر سید اصغر کیوان حسینی، عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبائی


سخنرانان نشست دوم:

۱.دکتر سید محمد کاظم سجادپور، عضو هیات علمی دانشکده روابط بین‌الملل وزارت امور خارجه
۲.دکتر عبدالحسین صفایی، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد (واحد تهران مرکز)
۳.دکتر سید رضا موسوی نیا، عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبائی

دبیر نشست دوم: دکتر ماندانا سجادی، دکتری روابط بین‌الملل و پژوهشگر علوم اعصاب

زمان: ۱۷ الی ۲۰
تاریخ: شنبه ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
مکان: خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن حافظ

▪️روسیه آینده خود را می سوزاند
▪️آندره ئی کولسینیکوف (ترجمه: رضا جلالی)

روسیه از پانزدهم تا هفدهم مارس ۲۰۲۴ انتخابات ریاست جمهوری را به منظور تجدید قدرت ولادیمیر پوتین برگزار می‌کند. در خصوص انتخاب او در پنجمین دوره ریاست جمهوری‌اش هیچ مشکلی وجود نداشته اما کرملین برای اطمینان بیشتر گامهای فوق العاده مهمی برداشته است. در هشتم فوریه ۲۰۲۴ کمیسیون مرکزی انتخابات روسیه اعلام کرد که بوریس نادژین نامزد ضد جنگ ریاست جمهوری را رد صلاحیت کرده است. هشت روز بعد الکسی ناوالنی در زندانی در سیبری از دنیا رفت و این حادثه به شکلی گسترده متوجه دولت روسیه شد که مهم‌ترین رهبر مخالفان پوتین را از بین برده است. ناوالنی در انتخابات شرکت نکرده بود اما تا همین اواخر سیاست روسیه به تقابل ناوالنی - پوتین تقلیل یافته بود. پوتین اکنون در بهشت سیاسی خود تنهاست. با کنار گذاشتن شخصیت‌هایی چون ناوالنی و نادژین، این انتخابات تایید قاطع پوتین و پروژه محبوب او، یعنی جنگ در اکراین خواهد بود.
...

▪️کانال | گروه | تارنما | متن کامل
▫️
@nimroozmagazine

⁨پایگاه خبری تحلیلی امیدبناب⁩ را بررسی کنید: ⁨https://t.me/beinalmelal⁩

⁨پایگاه خبری تحلیلی امیدبناب⁩ را بررسی کنید: ⁨https://t.me/beinalmelal⁩

صوت نشست فلسفه و الهیات: آیا غرب را یکسویه فهمیده‌ایم؟

با حضور:

دکتر رضا نجف‌زاده (عضو هیئت علمی علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی)

دکتر زانیار ابراهیمی (پژوهشگر و مترجم حوزۀ الهیات و فلسفۀ سیاسی)

دکتر مسعود آذرفام (پژوهشگر و مترجم حوزۀ فلسفه و اندیشۀ سیاسی)

دکتر بهنام جودی (پژوهشگر و مترجم حوزۀ فلسفه و اندیشۀ سیاسی)

✅ آدرس سایت انجمن علوم سیاسی ایران

✅ آدرس کانال تلگرام انجمن علوم سیاسی ایران

✅ آدرس صفحه اینستاگرام انجمن علوم سیاسی ایران

✅ آدرس کانال آپارات انجمن علوم سیاسی ایران

#صوت
#نشست

منطقه خاورمیانه و همگرایی
امیرحسین تقی زاده
دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه گیلان

همگرایی در منطقه خاورمیانه همواره موضوعی پیچیده و مشکل آفرین بوده است به طوری که با توجه به الگوی دوستی دشمنی (ایران ، اعراب ، اسرائیل و ترکیه) هیچگاه تمام کشورهای منطقه نتواستند با یکدیگر آنطوری که باید و شاید ارتباطات مسالمت آمیز در چارچوب نهاد های بین المللی و لیبرال به دور از شک و تردید به یکدیگر داشته باشند .
در این فضا رهبران سیاسی کشور های خاورمیانه به چند علت به قدرت نسبی و بقای صِرف بیشتر اهمیت میدهند تا همکاری های چندجانبه و مسالمت آمیز :
۱_ هویت و انگاره های ذهنی خویش مانند رهبری جهان اسلام و عرب و پان عربیسم و صهیونیسم که باعث میشود همه کشور های قدرتمند خاورمیانه نظیر عربستان ترکیه و ایران خواهان رهبری و هژمون منطقه ای شدن باشد که این وضعیت ، منطقه را در بحران ، کشمکش و تقابل طولانی و فرساینده قرار میدهد به طوری که هم نفوذ قدرت های مداخله گر را ایجاب میکند و هم باعث عدم وجود هژمون در منطقه و درنتیجه عدم ثبات میشود .
۲_ دخالت قدرت های مداخله گر که در دوران جنگ سرد شاهد تقابل شوروی و آمریکا و طبق آن همگرایی منطقه مبتنی بر تحولات بین المللی و افعال و رفتار قدرت های جهانی بوده ایم .
۳_ روابط دیرینه تاریخی فرهنگی کشور ها و موضوعات امنیتی شده از مسئله تروریسم و گروه های سلفی جهادی که از طریق پاکسازی گسترده بدنبال نظم و اتحاد مد نظر خویش بوده اند تا تقابل اسرائیل ، اعراب ، ترکیه و ایران با یکدیگر که همکاری را دشوار میسازد .
۴_عدم رعایت حقوق شهروندان به دلیل حکومت های مستبد که باعث انقلاب و شورش های مختلفی شده و نظم منطقه ای را به کل تغییر داده و در نتیجه دور شدن خاورمیانه از روند همگرایی را موجب شده است .
۵_ جنس و ماهیت منطقه خاورمیانه که نیاز های امنیتی را نسبت به همکاری های تجاری و اقتصادی اهمیت میبخشد
البته ذکر این موارد به معنای دور از دسترس بودن همگرایی در خاورمیانه نیست وقتی به روابط کشورهایی مانند عربستان و امارات با اسرائیل و از طرفی ترکیه با اسرائیل میشویم شاهد ارتباطات تجاری و بعضا سیاسی قابل توجهی هستیم در این میان نقش آمریکا به عنوان هژمون جهانی و مداخله گر در منطقه بسیار حائز اهمیت است .
استفاده از نهاد های نظم نهادینه شده غربی برای فشار بر کشور های خاورمیانه در جهت همکاری بیشتر تجاری ، اقتصادی و سیاسی و همچنین حضور مستقیم سیاسی نظامی آمریکا در خاورمیانه_ از دوران ساقط کردن حکومت صدام _ به علت کسب کنترل بیشتر بر این منطقه و جلوگیری از اعمال اراده و قدرت کشورهای نفتی برای پیاده سازی افکار سیاسی _ ایدئولوژیک خود مانند دهه 60 و 70 میلادی و در آخر کمک مستقیم و غیر مستقیم تسلیحاتی ، نظامی و سیاسی به اسرائیل به عنوان پاشنه آشیل نظم مورد نظر در منطقه در جنگ های مختلف با اعراب را میتوان در قالب ثبات هژمونیک منطقه دانست .
در اصل آمریکا با حضور خود در خاورمیانه برای کسب هرچه بیشتر منافع و منابع موجود سعی بر ایجاد همکاری بین دولت های مختلف و سرکوب بازیگران دولتی و غیر دولتی کرده و از طرفی کشور های دیگر نیز که از قدرت چندانی برخوردار نیستند برای بقا در این منطقه بی ثبات دنباله رو آمریکا شده تا از منافع و حضور او _ در برابر ایران _ بهره ببرند .
درمورد اتفاقات اخیر درمورد منازعه فلسطین و رژیم صهیونستی و حمله یمن و گروه های جهادی عراقی به این کشور نیز نقش آمریکا بسیار قابل توجه است .
قبل از ادامه ماجرا ذکر این نکته ضروری است که منطقه خاورمیانه ممکن است برای آمریکا مانند دهه های قبل ارزش خود را حفظ نکرده باشد زیرا با ظهور بازیگران قدرتمند جهانی و منطقه ای مانند چین و روسیه مناطق جنوب شرق و اروپای شرقی نیز از اهمیت دو چندانی برخوردار شده اند بعلاوه آمریکا در قاره آفریقا بالکل قافیه را به چین باخته است و دو کشور چین و ترکیه بیشترین نفوذ سیاسی و تجاری را در آنجا دارند همچنین روسیه از طریق گروه های شبه نظامی مانند واگنر در صدد کسب نفوذ در این قاره است .
با توجه به این نکته میتوان گفت درگیر شدن آمریکا در منازعات پایدار و فرساینده خاورمیانه میتواند به قدرت و تمرکز آن صدمه زده و مانع از جلوگیری از فعالیت های توسعه طلبانه چین و روسیه شود به همین خاطر در طول اتفاقاتی که در چند ماه گذشته از عملیات طوفان الاقصی به بعد افتاده است آمریکا را در نقش یک کشور تعدیل کننده درگیری _ البته به نفع اسرائیل _ میبینیم که ترور های هدفمند اعضای مهم گروه های جهادی مختلف و انتقال کشتی های جنگی به دریای سرخ در جهت خنثی کردن حملات موشکی انصارالله یمن و برخلاف قضیه عراق و افغانستان عدم تهاجم گسترده و مستقیم نظامی نیز از مصادیق آن محسوب میشود .

‍ ساختارِ چاپلوسی در جهانِ سوم

تعریفِ استاندارد چاپلوس، بزرگ نشان دادن، خاص معرفی کردن و موفق جلوه دادن یک مقام و مسئول دولتی یا معروف برای کسبِ امتیاز است. هرچند امتیاز می‌تواند شامل موارد مختلفی باشد ولی انتهای چاپلوسی، دسترسی به پول و امکانات مادی است. اگر هدفِ اولیه چاپلوسی را به قدرت رسیدن وسِمَت پیدا کردن تلقی کنیم، خودِ سِمت و مقام نیز در نهایت به پول، امکانات و تسهیلات منتهی می‌شوند.

اگر چاپلوسی در ناخودآگاه جامعۀ هنرمندان، نویسندگان، دانشگاهی‌ها و حرفه‌ای‌های دیگر رسوب کرده باشد که راهِ دستیابی به پول و شهرت از طریق ارتباطات دولتی است، خود به خود توجیه‌های اغراق‌ آمیز، موفق خطاب کردن مدیران ناکارآمدِ دولتی، نادیده گرفتن  فکت ها، تحریفِ آمار، طرح ارادت‌های غیر واقعی و تایید بی‌پایۀ مدیران دولتی، به فرهنگ عمومی تبدیل می‌شود. افراد می‌آموزند که پله‌های ترقی را با استفاده از واژگان پر طمطراق و تعظیم و قیام در برابر مدیران، می‌توان راحت و بی هزینه طی نمود.

در کشورهای جهان سوم که نهادِ دولت بر هر نوع ارتقایی تسلط و نظارت دارد، این فرهنگ به تدریج عمومی شده و شهروندان با محافظه کاری و لطیفه گویی از آن عبور می‌کنند. در دستگاه‌ها و وزارت‌خانه‌هایی که منابع مالی قابل توجه و ارزهای خارجی در اختیار دارند، صنعتِ چاپلوسی پیشرفته‌تر شده و غلظتِ فریب و میزانِ تمجید پیچیده تر می‌شوند.

چند نکته:

چاپلوسی محصول ساختارهای ناکارآمد و متمرکز است. به میزانی که در یک جامعه، امکانات، منابع و فرصت‌ها متمرکز و نزد دولت باشند، به همان میزان می‌توان انتظار داشت چاپلوسی در فرهنگ، عمومی گردد. تمرکز در ذات خود، بی عدالتی می‌آورد؛ چه این تمرکز نزد دولت باشد چه تمرکزِ ثروت نزد یک درصدِ جامعه. از این رو برای اندازه گیری پیچیدگی و غلظتِ چاپلوسی، فهمِ ساختارِ اقتصادی یک جامعه، قدمِ اولِ شناخت است. متملق به یک امیدی تملق می‌کند: یا می‌خواهد به سمت و مقام و قدرت برسد یا در نهایت به پول و امکانات و ثروت و منابع ارزی و حقِ ماموریت. در هر دو صورت، چاپلوس می‌خواهد نیازهای خود را برآورد کرده و احیاناً به امکانات و قدرت بیشتر، طمع دارد.

در عین حال، در کشورهای جهانِ سوم که تمرکز ثروت و قدرت وجود دارد، یک اتفاقِ تعیین کنندۀ دیگری نیز شکل می‌گیرد: ظهورِ یک اکثریتِ ضعیف با اعتماد به نفس بسیار پایین. چاپلوس در عین اینکه طمع دارد و محتاج است از مناعت طبع و شخصیت والا برخوردار نیست. حاضر است به هر رفتاری تن دهد، تا سمت خود را حفظ کند و به رقم‌های بالاتری برسد. چاپلوس آگاهانه دروغ می‌گوید و حیله به کار می‌برد. چاپلوس و دریافت کنندۀ چاپلوسی، هردو محصولِ یک ساختار معیوبِ اقتصادی و فرهنگی هستند. یک نظامِ اقتصادی سالم، شهروندانِ سالم به ارمغان خواهد آورد. اقتصادِ سالم، ثبات سیاسی نیز به همراه می‌آورد. عدالت اجتماعی نیز در سایه اقتصادی سالم به دست می‌آید.

مادامی که کشورهای جهان سوم، پارادایم حکمرانی خود را بر تمرکز ثروت، قدرت و رانت بنا کرده باشند نه تنها نمی‌توان در انتظارِ شهروندانِ مدنی نشست، بلکه اهدافی مانند آزادی فکری و دموکراسی نیز رویایی بیش نخواهند بود. کارِ لازم فرهنگی در جهان سوم این است که تملق و فرصت طلبی در فرهنگ عمومی مذموم شناخته شوند. اما کلیدِ تقابل با چاپلوسی، سالم سازی ساختار اقتصادی از یک طرف و اعتباریابی اشخاص از طریق زحماتِ خود آنها از طرف دیگر است.

نقل از دکتر زیبا کلام
 
https://t.me/politicalculture