گـــــره به كـار من افتــــــاده است از غــــم غـربت
كجـــاست چــــابكی دست‌هـــای عقـده‌گشــايت ؟

" دلم گـرفته برايت " زبان ســـاده‌ی عشـق است
سليــــس و ســـاده بگـويم : دلــــم گرفتـه برايـت !

#حسین_منزوی
#حسین_جان
#کربلا

💠 @hossein_jaan

گفتي : چه دلگشاست افق در طلوع صبح
گفتم : كه چهره ي تو از آن دلگشاتر است ...

#فریدون_مشیری


💠 @hossein_jaan

ای خوب تر از لیلی
بیم است که چون مجنون
عشق تو بگرداند
در کوه و بیابانم...!

#سعدی

💠 @hossein_jaan

هر طرفی قیامتی گشته به پا ز قامتش
شور فکنده در جهان قامتِ چون قیامتش

#زرگر_اصفهانی
#اربعین_حسینی
#کربلا

@hossein_jaan

دل من غصه دیروز و نخور
چشم بهم بزاری باز محرمه…

#جواد_مقدم
#حسین_جان
#محرم‌الحرام۱۴۴۴

@hossein_jaa

در سایۀ این حجاب نوری ازلی‌ست
پیروزی این قیام با تو عملی‌ست

دارد همۀ وجودمان می‌لرزد
این کیست که خطبه خواندنش مثل علی‌ست؟!

#محمدحسین_ملکیان
#یازینب
#ام_المصائب

@hossein_jaan

دورم از کویِ تو، جا در زیرِ خاکم بهتر است
زندگی تلخ است با حرمان، هلاکم بهتر است

#عرفی_شیرازی
#حسین_جان
#کربلا

@hossein_jaan

گر به صحرا دیگران از بهر عشرت می‌روند
ما به خلوت با تو ای آرام جان آسوده‌ایم

#سعدی

💠 @hossein_jaan

باید شبیه مردم هم ‌عصر خود شوم
صورتگرا! نقاب چه داری برای من؟

#حسین_زحمتکش

💠 @hossein_jaan

اومدم زیارتت با گریه،با زاری
تو هنوزم وسط بازاری…

#محمدحسین_حدادیان
#رقیه_جان
#بنت_الحسین

@hossein_jaan

بینِ ناباوری و باور، ماند
نکند باز خواب می‌بینم!
این همان غنچۀ لب باباست؟
یا سراب است و آب می‌بینم؟...

#علی_انسانی
#رقیه_جان
#بنت_الحسین

@hossein_jaan

بخت بیدار ندارم که به پهلوت بخُسبَم
این مرا بس که به امید وصال تو نخوابم…

#معنی_رنجانی
#حسین_جان
#کربلا

@hossein_jaan

مهر تو بر صحیفهٔ جان نقش کرده‌ایم
مشکل خیال روی تو از دل بدر شود

#اوحدی
#حسین_جان
#شب_جمعه
#کربلا

💠 @hossein_jaan

برای دِق دادنم طعام آوُرد صدقه دختر شامی “شام” آوُرد
خیلی برخورده بهم… آخه چرا؟ !!! لباسای کُهنَشو برام آوُرد…

#رضا_قربانی
#رقیه_جان
#بنت_الحسین
#شب_شهادت

@hossein_jaan

اونقَدَر پدر ، پدر ، پدر کنم دخترای شامی رو خبر کنم
روسری سوختمو؟! یا پارمو؟ ! تو بگو کدومشون رو سر کنم

مِنَت ویرانه‌اش را خِیلِ مُژگان می‌کِشند
گنج‌ها را غالبا شاهان به ویران می‌کِشند

در خرابه ماند اما کاخ را ویرانه کرد
اَمرِ او را آفتاب و باد و طوفان می‌کِشند

آنکه دختر دارد این را زودتر حس می‌کند
دختران نازِ پدر را با پدرجان می‌کِشند

دیگر از بازی بدش می‌آید از وقتی که دید
چادرش را هر طرف با دستِ طفلان می‌کِشند

خواست با پایش بیاید زجر اما گفت نه
طفلِ خواب آلوده را بِینِ بیابان می‌کِشند