🕋 ХОЖИ ОНАЛАР КАНАЛИ

Кексалик остонасида

Толиҳа тўйга отланганига уч кун бўлди. Аввал ўзига тузукроқ кўйлак ҳарид қилишни истади, сўнг яхшироқ оёқ кийим... Албатта, энди кийинишга ҳаққи бор. Бола-чақасидан қутулди. Ўғлини ўрга, қизини қирга ёйди. Холаваччаси Дилором болаликдаги ўртоғи. Кенжа ўғлини уйлантираётган экан. Тўйга айтганига бир ой бўлди. У ана бозорга бораман, мана бозорга бораман дегунича тўй куни яқинлашиб қолибди. Ўғилларидан пул сўрагиси келмай юрди.
—Тавба, ўз боламдан пул сўрай олмайдиган қандай онаман ўзи? Улар ҳам ўзи билиб бир сўм берай демайди. Онам уйда ўтиради, янги кўйлак кийиб қаёққа боради, қорни тўқ бўлса бўлди деб ўйласа керак-да!
У деярли бир ой шу ўй билан юрди. Кейин уч ўғилнинг ҳар биридан пул сўраб олди. Тавба, кейин бориб ўз болангга ҳаддинг сиғмай қоларкан. Ўғиллари оғринмай пул берган бўлсада, Толиҳа, барибир ҳижолат бўлди.

Ана одам-у, мана одам. Кийим бозори гавжум эди. У туртиниб, суртиниб кўйлакларни кўра бошлади. Назарида, ҳаммаси қандайдир бачкана эди. Авваллари ялтироқ нарсаларга, ёрқин рангли либосларга қарарди, ҳозир қорами, тўқ яшилми кийим излай бошлаганини пайқаб қолди. Юриб-юриб, ҳеч нарса харид қилолмади. Чарчади. Бозор четидаги емакхонага кириб, кабоб айтди.
—Жазми, қиймами?
Ҳа, дарвоқе, у жаз еёлмайди, тишлари тамом бўлган. Истагига қарши бўлса ҳам юмшоғини, чайнаса бўладиганини танлади.
—Қийма берақолинг, иккита. У стол устига қўйилган қоғоз салфеткадан биттасини олиб, пешонасини, юзларини артди.
—Қанақа чой ичасиз?
У аваллари кўк чойни ўлгудек ёмон кўрарди. Тахир, доридек аччиқ деб ёқтирмасди, аммо энди ичишга мажбур.
—Кўк, яримта нон ҳам олиб келинг, —деди секин.
Дастёр қиз кетгач, атрофга разм солди.
Шундоқ эшик тагидан болалик дугонаси Камола ўтиб борарди.
—Ишқилиб кўриб қолмасинда. Жуда кўп гапиради. Ҳозир уни маъқуллаб ўтиришга ҳам тоқатим йўқ,-деди ичида. Хайрият, ўртоғи емакхонага кирмади. У кейинги пайтларда ортиқча гап-сўзлардан ҳам қочадиган бўлиб қолганди.
Бюртмаси келди. Бир бурда нон билан битта қийма кабоб еган бўлди, аммо чойнинг ҳаммасини ичиб қўйди. Бир сих кабобни қолган нон билан қўшиб халтасига солди.
У ҳеч нарса харид қилмай, уйига қайтди. Ёшлигида бозор оралаб чарчамасди, шу ҳам ёқмай қолибди.

—Ойижон, нима олдингиз? —деган келинига
—Ҳеч нарса,—деб жавоб берди, сўнг ҳорғин қадамлар билан уйга йўл олди.
У зиналардан битта-битта кўтариларкан тўйга боргиси келмаётганини пайқаб қолди.
—Нега ҳеч нарса олмадингиз? Бирортаям кўйлак ёқмадими? Келини саволларни ёғдириб ортидан юриб келди.
Толиҳа эшик тутқичига қўл узатаркан, сокин овозда жавоб берди.
—Унақа муҳитлардан чиқиб қолибман болам. Тўйга бормайман, —деди.
—Вой, нега?
—Чарчадим шекилли...
Сўнг эшикни оҳиста ёпиб қўйди.

Келинчак ҳеч нарсага тушунмай турар, шундай имкониятни қўлдан бой берган қайнонаси билан гаплашиб сабабини билгиси келаётганди.

Толиҳанинн бўлса, негадир ўзи билан ёлғиз қолгиси келди. У истаётган нарса бу эмасди.
Аёл ўзи билан нима содир бўлаётганини тушуна олмаётган бўлсада, қандайдир тозаланиш жараёнида эканини сезиб турарди. У кексалик остонасига мана шундай сокинлик билан кириб бораётганди.

(тугади)

Лайк босиб кетинг, кўнгил учун.

Феруза Салходжаева

@hojionalarkanali

💎Яхшилик, савоб ва фойдаларни
дўстларингизга ҳам улашинг

┅অঠই🌟ইঠঅ┅
➖🕋 ХОЖИ ОНАЛАР каналига кириш учун қуйдаги линкни устига босинг➖⬇️
https://t.me/joinchat/AAAAAE5dXbfusPieKgJZug
каналга кириш👆