دارم به هرچیزی چنگ می زنم تا حال خودم و خوب نگه دارم و نمیدونم چقدر موفقم

چرا من همه‌چی یادمه؟

مود.

حرف راست از دوایت

-کافی نبودی.
-نبودم که نبودم. همینه که هست.

🤏مونده برم این زندگی و بالا بیارم.

توی این سریاله که دارم می‌بینم معلم راجع به تغییرات آب و هوایی و آثار مخربش روی کره‌ی زمین واسه‌ دانش آموزاش صحبت کرد. یکی از دانش‌آموزا از شدت استرس برای به پایان رسیدن دنیا پنیک اتک کرد و بستری شد بیمارستان. بقیه هم والدین‌شون اومدن اعتراض که چرا این چیزای استرس زا رو به دانش آموزا می‌گید.
یک لحظه مقایسه‌ش کردم با حجم استرسی که اینجا وارد میشه به صغیر و کبیر :)) تقریبا دیگه هیچ خبر وحشتناکی برای هیچ دانش‌آموزی شوکه کننده نیست.

اگه بخوام طبق تجربیات به‌دست آورده‌م تو این بیست سال زندگی چیزی مفید فایده بگم [که هم واسه خودم یادآوری شه، هم شاید این بین خوندن و شنیدنش کمکی به کسی بکنه] اون اینه که هیچ‌وقت، تأکید می‌کنم هیچ وقت و به هیچ وجه حال خوب و بدمون رو وابسته به جنبنده‌ی دیگه‌ای نکنیم. صرف نظر از جایگاهی که واسمون داره و درجه‌ی اهمیتش.

:)

کاش یکی منو از دست خودم نجات بده.

‏مثلا اینجوریه که هی مثل ماهی توی تنگ میخوای دهنتو باز کنی حرف بزنی یهو میبینی آب رفت تو دهنت و انگار کلماتتو دزدیدن نمیتونی حرف بزنی دیگه.

به جا ترین.

ببین ما کلی کتاب نخونده داریم کلی آهنگ گوش نداده کلی فیلم ندیده کلی شهر نگشته کلی زندگی نکرده بیا نبازیم زندگی رو باشه؟
بیا نبازیم.

شبت بخیر غمت نیز🤍

دیدید یک اتفاقی “قراره” بیفته و شما در خودتون جا نمی‌شید از خوشحالی ولی هم‌زمان می‌خواید زیاد خوشحال نباشید براش چون اگه نیفته داغون می‌شید؟

الان جاش بود بیای دستمو بگیری بریم دور بزنیم ولی چه کنم که همیشه یا دیری یا دور محبوب زیبا.

دلم برای تو که نه، برای آدمی که بودی ، برای چت اون شب برای "عزیزمی" که وسط حرفات گفتی و خیلی جدی بودی تنگ شده.

تو رو یادم رفته
ادعای بودنت و نه.

بیا یه شب زمستونی که برف میباره راه بیافتیم بریم سمت شمال، دستمو سفت بگیری و از شیشه ماشین بلند داد بزنیم: قصه عشقت باز تو صدامه، یه شب مستی باز سر رامه.