قدم شما روی چشم.

🖌روایتی شخصی از اضطراب عدالت در آستانه سقوط نظم کهنه


متن کامل یادداشت علیرضا ملوندی درباره #ناخلف در روزنامه فرهخیتگان را از این لینک بخوانید.

پرزنت مهم‌تر از تولید!

کتابی در نمایشگاه کتاب چشمم را گرفت. ولی محدودیت منابع مالی اجازه نداد تهیه کنم.

امروز یک جستجویی کردم و دیدم چهار ترجمه از کتاب در بازار موجود است که یکی‌دو تا ترجمه‌ها هم توسط ناشرهای معتبر منتشر شده بود، ولی یک ناشر با عرضه درست، کره ماجرا را می‌گیرد!

پس نتیجه می‌گیریم: محتوا تولید کردن به تنهایی کافی نیست، پرزنت محتوا هم مهمه!

باید عرض کنم پرفروش‌ترین فیلم این روزهای سینما که بازیگران بفروش (پژمان و...) هم در آن حضور دارند و از اول اسفند هم روی پرده است، کلا ۲ درصد جمعیت ایران آن را تماشا کرده‌اند. فیلم دوم که با هزینه سنگینی هم تولید شده یک درصد!

اوضاع کتاب و سایر عرصه‌های هنری که فاجعه است!

حافظ می‌گه:

چشم‌دریده ادب نگاه ندارد

پ.ن: این مصرع رو به چهار شکل تونستم بخونم و همه دارای معنی. چه ظرفیت عجیبی دارد شعر حافظ.

🖌ناخلف قصه‌ی ماست!

🔹کتاب ادعای انقلابی بودن ندارد و از طرفی دیگر هم در پی تطهیر شرایط آن دوران نیست. کتاب علی رغم اینکه به دنبال وسط بازی کردن نیست، نگاهش به شرایط آن دوران نگاهی بی‌خاصیت هم نیست. کتاب نگاهی واقع‌بینانه به شرایط آن دوران دارد.

🔹ناخلف قصه‌ی همه‌ی ماست که در گیرودار زندگی همیشه درگیر انتخاب هستیم. مایی که در پی انتخاب‌هایمان گاهی مجبور شده‌ایم دست به انتحار بزنیم. مایی که درگیر قضاوت دیگران هستیم. مایی که مجبور به زندگی هستیم و گاهاً راه پدران را در پی یافتن راهی بهتر به فراموشی سپرده‌ایم و فرزند ناخلف اسلاف خویش شده‌ایم.

➕متن کامل یادداشت را در ایبنا بخوانید.

🔻پیکاسو در تهران، نسل‌کشی در غزه!

🔸️«پیکاسو در تهران» عنوان نمایشگاهی از آثار پیکاسو است که توسط موزه هنرهای معاصر تهران برپا شده است در حالی که او هنرمندی بود که به کشتار و نسل‌کشی واکنش نشان داد و ساکت نماند.

mehrnews.com/x388sR

#بازتاب_رسانه

@art_news

نادر ابراهیمی توی «ابن مشغله» نوشته:

ما سرزمین غریبی داریم. اگر آن را بشناسی حتماً عاشقش می‌شوی؛ چه باسواد باشی چه کم‌سواد، چه روشنفکر باشی چه نه. هر چه باشی، طبیعت پرشکوه این سرزمین تو را به زانو درمی‌آورد و جنگیدن به خاطر آن را با تمام وجود به تو می‌آموزد. پس از شناختنش دیگر نمی‌توانی بی‌تفاوت بمانی، نمی‌توانی نسبت به آن غریبه باشی. نمی‌توانی چمدانت را ببندی و بگویی: می‌روم آمریکا، جایی که کار و مزد بهتر است؛ نمی‌توانی زخمش را زخم خود ندانی، دردهایش را دردهای خودت، گل‌هایش را گل‌های باغ خودت و کویر و کوه‌هایش را عاشقانه نگاه نکنی.

۱۶ خرداد سالروز درگذشت نادر ابراهیمی است.

دو سال قبل از مرگ معاویه، سیدالشهدا در منا، خطبه تاریخی منا را خواندند.
بخوانید و دیگران را دعوت کنید به خواندنش.

بخوانید، بعد ببینید طی این سال‌ها مسلمانی‌مان، چندبار در منابر و تریبون‌ها و رسانه‌ها حرف از این خطبه و محتواش به گوشمان خورده بود!

در قرن هفدهم (دوران رنسانس) یک مورخ در طبقه‌بندی هنرها یک کاری که امروز فحش است را بین هنرها قرار داده بود.

پ.ن: توی یک کتابی خواندم!

کتاب‌سازی بد است حتی اگر کتاب‌سازی از مقدمه‌های جناب موحد باشد!

نفت، نفت، نفت. جان این جماعت به نفت بند است و فرازهای تاریخ ایران را بخوانیم، می‌بینیم که بارها و بارها برای این ماده سیاه بدبو از هیچ عملی خودداری نکردند تا تسلط‌شان را بر نفت حفظ کنند.
حکومت دست‌نشانده این تسلط را برایشان به ارمغان می‌آورد.
و این خواب آشفته نفت است که تعبیر نخواهد شد.

مذاکره کنیم که جنگ نشود؟ آن‌ها دنبال تمامیت و نابودی هویت ایران‌اند.
مگر مرحوم مصدق (که از قضا نزدیک زادروزش هستیم) برای حفظ استقلال ایران مذاکره نکرد ولی در نهایت با یک کودتای نظامی سرنگونش کردند.

دعوای سیاسی یعنی من با مدل فکر کردن تو مشکل دارم ولی کسی به خاطر تفاوت نظر، به خرابی خانه‌اش رضایت نمی‌دهد.
دشمن به مدل فکر ما نگاه نمی‌کند، او دستش روی ماشه است!

کشف بمب در شهر، خرابکاری در شبکه آب شهری و شک نکنید گرا دادن برای زدن (مثل دهه شصت)، کارهای نخ‌نمای سازمان مفلوک رجوی و مریم است.
بی‌وطنِ بی‌ریشه که هر دفعه قلاده‌ت دست یکیه.
یک روز صدام، امروز نتانیاهو!

به حافظ گفتم یک چیزی بگه برای این روزها و بشارتی بده.
یه چیزی گفت خیلی حق بود:

نماز در خم آن ابروان محرابی
کسی کند که به خون جگر طهارت کرد.

لطفا لبخند بزنید

دوستی مطلبی خنده‌دار فرستاد.
نوشت: نمی‌دانم در چه وضعیتی هستید ولی من به این مطلب خیلی خندیدم.
براش نوشتم: منم خندیدم. خنده خوبه و نباید یادمون بره که بخندیم.

پس لبخند زدن رو فراموش نکنید. 😀😊😉
زندگی کردن را به همدیگر یادآوری کنیم. جنگ خوب نیست ولی دلیل نمی‌شود تا زنده‌ایم زندگی کردن را فراموش کنیم.

واتساپ رو پاک کردم!

همت کنید و این روزها روزنوشت بنویسید.
من هنوز فرصت نکردم ولی چند روزه دارم توی ذهنم باهاشون کلنجار می‌رم.

خدای شن‌های طبس هنوز هم خداست.

‏این روزها دارم به این فکر می‌کنم که ادبیات هیچ زوری ندارد.
تجاوز و کشتار سازمان‌یافته پیش چشم جهان و جهان ساکت و ادبیات در بهترین حالات در آینده، مویه کند.
تازه اگر قربانی بتواند تبدیل به راوی شود وگرنه طرف قصاب طوری روایت می‌کند که کسی در محق بودن او تردید نکند.