آپدیت ویورس نامجون🥹😭
چند وقتی گذشته.
چند روز پیش سالگرد 11 سالگیمون بود ولی با این بهونه که اوضاع یکم گیج‌کننده شده بود، نتونستم حتی یه پست کوتاه بذارم. هاهاها
سینگل come back to me یک ماه پیش منتشر شد، RPWP هم سه هفته پیش. برنامه‌ی اعزام به همراه هوسوک توی آپریل گذشته، هی عقب افتاد، عقب افتاد تا در نهایت همراه با دونسنگ‌هام، شونه به شونه و دست تو دست، رفتنی شدم. فکر میکنم سال 2023 رو همینطوری با الکل و کار کردن (روی موزیک) سپری کردم. به برچسب گروهبانی روی لباس دوستام حسودیم میشه... ولی هیچ حسرتی ندارم. (;ㅎㅎ)
این اولین آلبومی بود که نتونستم شخصا افکارمو درباره‌اش بهتون بگم. چیزهای زیادی هستن که دلم میخواد بهتون بگم ولی خب همشون توی آلبوم گفته شدن... این آلبومی بود که که برای انجامش خیلی تقلا کردم، فقط برای این که کاملا با خودم صادق باشم. خیلی خوب میشه اگه شما هم بارها و بارها بخونیدش.
سه روز پیش، جین هیونگ بالاخره ترخیص شد. یه ساکسیفون خریدم و با خودم آوردم تا بتونم یکم خوش بگذرونم، ولی راستش، احساسات درهم برهم زیادی داشتم. چون اول از همه رفته، احساس تنهایی نکرده و بهش سخت نگذشته... یعنی چی بهش گذشته. چون بالاخره یک سال و شش ماه برای هرکسی کم نیست. احتمالا ما هم الان داریم گذشته‌ی هیونگ رو زندگی می‌کنیم.
برای اولین بار بعد از مدت‌ها زدم بیرون و همونطور که انتظار می‌رفت، زمان اون بیرون خیلی متفاوت حرکت می‌کنه. اون بیرون حتی جاذبه هم یکم فرق داره... و همه فارغ از نبودن من حالشون خوبه/دارن زندگیشونو ادامه میدن. همه چیز خوب پیش میره، با این حال یکم احساس پوچی دارم. خیلی خوب شد که تموم اعضا تونستن بعد از یه مدت واقعا طولانی دور هم جمع بشن، نوشیدنی بزنن و یه مکالمه‌ی صریح و روراست داشته باشن (هرچند بیش از نصف موضوع بحثمون سربازی بود... کککک) فکر کنم یه ده ماهی می‌شد. چرا انقدر دلتنگ این آدما می‌شم... چندوقت یکبار یهویی بهشون زنگ می‌زدم و حالشونو می‌پرسیدم.
جین هیونگ همیشه می‌گفت که شدیدا دلتنگ اعضاست و شما هم همتون قراره این حس رو داشته باشید. بعد از جدا شدن و زندگی کردن توی استان گانگوون، عمیقا تونستم درکش کنم. همینطور که رو در رو باهاشون صحبت می‌کردم متوجه چیزهایی شدم که هیچ‌وقت تغییر نکردند، مکانی که باید بهش برمی‌گشتم، آدمی که قبلا بودم. زمان ارزشمندی بود که برای هممون خیلی معنا داشت.
قراره در آینده چیکار کنیم؟
سال بعد، توی سالگرد 12 سالگیمون، قراره چه شکلی بشین.
دلم براتون تنگ شده واسه همین هی تصورتون میکنم، و چون تصورتون میکنم بیشتر دلتنگ می‌شم.
دیگه 11 سال گذشته... احتمالا این شمارش معکوس یک سال دیگه هم ادامه داره، آینده رو به دست جین هیونگ و هوبی میسپارم تا شمارو در آغوش بگیرن.
بعد از این که فهمیدم خیلیا فراموشمون نکردن، منتظرمونن و دوستمون دارن، میرم. قراره یک بار دیگه مثل همیشه، هرروزمو با فکر به دلتنگی اعضا و شماها، زندگی کنم.
عاشقتونم. ممنونم.
منتظر اوایل تابستون سال بعد بمونین
نامجون
#namjoon
#Anali
⟭⟬ꨄ. @heaven_of_army .ꨄ⟭⟬
چند وقتی گذشته.
چند روز پیش سالگرد 11 سالگیمون بود ولی با این بهونه که اوضاع یکم گیج‌کننده شده بود، نتونستم حتی یه پست کوتاه بذارم. هاهاها
سینگل come back to me یک ماه پیش منتشر شد، RPWP هم سه هفته پیش. برنامه‌ی اعزام به همراه هوسوک توی آپریل گذشته، هی عقب افتاد، عقب افتاد تا در نهایت همراه با دونسنگ‌هام، شونه به شونه و دست تو دست، رفتنی شدم. فکر میکنم سال 2023 رو همینطوری با الکل و کار کردن (روی موزیک) سپری کردم. به برچسب گروهبانی روی لباس دوستام حسودیم میشه... ولی هیچ حسرتی ندارم. (;ㅎㅎ)
این اولین آلبومی بود که نتونستم شخصا افکارمو درباره‌اش بهتون بگم. چیزهای زیادی هستن که دلم میخواد بهتون بگم ولی خب همشون توی آلبوم گفته شدن... این آلبومی بود که که برای انجامش خیلی تقلا کردم، فقط برای این که کاملا با خودم صادق باشم. خیلی خوب میشه اگه شما هم بارها و بارها بخونیدش.
سه روز پیش، جین هیونگ بالاخره ترخیص شد. یه ساکسیفون خریدم و با خودم آوردم تا بتونم یکم خوش بگذرونم، ولی راستش، احساسات درهم برهم زیادی داشتم. چون اول از همه رفته، احساس تنهایی نکرده و بهش سخت نگذشته... یعنی چی بهش گذشته. چون بالاخره یک سال و شش ماه برای هرکسی کم نیست. احتمالا ما هم الان داریم گذشته‌ی هیونگ رو زندگی می‌کنیم.
برای اولین بار بعد از مدت‌ها زدم بیرون و همونطور که انتظار می‌رفت، زمان اون بیرون خیلی متفاوت حرکت می‌کنه. اون بیرون حتی جاذبه هم یکم فرق داره... و همه فارغ از نبودن من حالشون خوبه/دارن زندگیشونو ادامه میدن. همه چیز خوب پیش میره، با این حال یکم احساس پوچی دارم. خیلی خوب شد که تموم اعضا تونستن بعد از یه مدت واقعا طولانی دور هم جمع بشن، نوشیدنی بزنن و یه مکالمه‌ی صریح و روراست داشته باشن (هرچند بیش از نصف موضوع بحثمون سربازی بود... کککک) فکر کنم یه ده ماهی می‌شد. چرا انقدر دلتنگ این آدما می‌شم... چندوقت یکبار یهویی بهشون زنگ می‌زدم و حالشونو می‌پرسیدم.
جین هیونگ همیشه می‌گفت که شدیدا دلتنگ اعضاست و شما هم همتون قراره این حس رو داشته باشید. بعد از جدا شدن و زندگی کردن توی استان گانگوون، عمیقا تونستم درکش کنم. همینطور که رو در رو باهاشون صحبت می‌کردم متوجه چیزهایی شدم که هیچ‌وقت تغییر نکردند، مکانی که باید بهش برمی‌گشتم، آدمی که قبلا بودم. زمان ارزشمندی بود که برای هممون خیلی معنا داشت.
قراره در آینده چیکار کنیم؟
سال بعد، توی سالگرد 12 سالگیمون، قراره چه شکلی بشین.
دلم براتون تنگ شده واسه همین هی تصورتون میکنم، و چون تصورتون میکنم بیشتر دلتنگ می‌شم.
دیگه 11 سال گذشته... احتمالا این شمارش معکوس یک سال دیگه هم ادامه داره، آینده رو به دست جین هیونگ و هوبی میسپارم تا شمارو در آغوش بگیرن.
بعد از این که فهمیدم خیلیا فراموشمون نکردن، منتظرمونن و دوستمون دارن، میرم. قراره یک بار دیگه مثل همیشه، هرروزمو با فکر به دلتنگی اعضا و شماها، زندگی کنم.
عاشقتونم. ممنونم.
منتظر اوایل تابستون سال بعد بمونین
نامجون
#namjoon
#Anali
⟭⟬ꨄ. @heaven_of_army .ꨄ⟭⟬