🔻تظاهرات جنبش خودجوش معترض زنان افغانستان در کابل

🔶«ما به مقاومت و اعتراض ادامه می‌دهیم»


🔹جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان در ادامه اعتراضات قبلی خود یک بار دیگر برای تکرار خواسته‌ها و مطالباتشان در افغانستان به خیابان آمد. این زنان در قطع‌نامه پایانی خود اعلام کردند از پیگیری خواسته‌ها و مطالبات برحق خود دست بر نمی‌دارند و به مقاومت و اعتراض در شرایط دشوار کنونی ادامه می‌دهند. در این قطع‌نامه آمده است:

🔹جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان، به ادامه حرکت‌ها و اعتراضات پیشین خویش اینک یک بار دیگر به خیابان آمده تا خواست‌ها، پیام‌ها و مطالبات خویش را با تکرار و تاکید مورد پیگیری و بازخواست قرار دهد. این جنبش به مثابه یکی از اصیل‌ترین هسته‌های مقاومت و اعتراض در دشوارترین روزگار ابراز وجود کرده و پاگرفته است، سلسله خواست‌ها و مطالبات روشن و برحقی را مطرح کرده و پیگیری می‌کند که در این روزگار اساسی‌ترین و اولیه‌ترین نیازهای اجتماعی- سیاسی به ویژه برای زنان افغانستان به حساب می‌آیند. جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان موارد زیر را به مثابه خواست‌ها و مطالبات گردهمایی و راهپیمایی امروز خویش به گونه ذیل فهرست و بیان می‌کنند:

▪️یک. فقر و بیکاری هزینه‌های بلند و غیرقابل دسترس مواد اولیه غذایی، جمعیت کشور را در لبه نابودی و بدترین نوع فاجعه انسانی کشانده است. مردم نان و خوراک و اولیه ترین امکانات پیشبرد زندگیشان را ز دست داده‌اند. در این مقطع حساس و دشوار مدعیان حاکمیت باید مسئولانه برای این مردمی که با مرگ و مصیبت دست به گریبانند اقدام کنند. از جامعه جهانی می‌خواهیم مستقلانه در خط حمایت از مردم افغانستان قرار گیرند.

▪️دو. افغانستان دچار بحران مشروعیت شده و نظام، دولت، قانون و حکومت مشروعیت ندارند و این بحران مشروعیت زمینه‌هایی دارند که باید در جهت محو کردن آن زمینه‌ها سعی لازم صورت گیرد. محرومیت زنان از کار، نان‌آوری، تعلیم، تحصیل و دیگر امور اجتماعی-سیاسی یکی از دلایل این بحران است. یک جامعه بدون حضور و مشارکت معنادار همه اقشار آن به ویژه زنان نمی‌تواند جامعه قابل قبول و سالم باشد. بنابراین باید این تنوع و حضور در چارچوب مشارکت سیاسی-اجتماعی به رسمیت شناخته شود و مدعیان زمامداری به آن تن دردهند.

▪️سه. تداوم این اوضاع به خلق فاجعه بیشتر می‌انجامد. خواست ما از همه نیروها، اقشار و گروه‌ها این است که در پیوند این اوضاع خاموشی اختیار نکنند. در پیوند به سرنوشت و روزگارمان همه مسئولیم و باید اقدام به حرکت کنیم و عوامل فراهم‌کننده این فاجعه را وادار به تن دادن به خواست‌های انسانیمان کنیم.

▪️چهار. از جامعه جهانی و همه سازمان‌های بین المللی اکیدا می‌خواهیم در برابر فاجعه و مصیبت جاری در افغانستان که همه روز به سمت فراگیرتر شدن می‌رود سکوت نکنند. نگذارید کشور ما بیشتر از ۳۵ میلیون انسان، به کام نابودی، انزوا، فروپاشی کامل و متروکه شدن فرو رود.

#دیدبان_آزار
@harasswatch

▫️《زاگاه》 با هدف دفاع از حقوق و عدالت باروری کار خود را آغاز کرده است و تلاش می‌کند تا با تولید دانش، به آگاهی‌افزایی در این حوزه کمک کند. در شرایط اعمال محدودیت و ممنوعیت دسترسی به خدمات بهداشت باروری و نبود دسترسی عمومی به آموزش جنسی و باروری، با تولید متون کاربردی به آموزش در زمینه‌های مختلف پیشگیری از بارداری، سقط جنین، تجربه بارداری و ... بپردازد. و از طرف دیگر فضای امنی را فراهم کند تا تجربیات مسکوت زنان از سقط جنین خودخواسته و ناخواسته، چالش‌های بارداری و زایمان و .. شنیده شود. و افراد بنا بر نیازشان در این حوزه، از مشاوره‌ها و راهنمایی تخصصی برخوردار شوند.
@zaagaah

🔻درباره ما بیشتر بدانید:

https://zaagaah.com/%d8%af%d8%b1%d8%a8%d8%a7%d8%b1%d9%87-%d9%85%d8%a7/

🔻از تجاوز تا مجازات حبس و تهدید اخراج

🔶زنان مهاجر؛ گروه‌ بی‌پناه در برابر خشونت جنسی


✍🏽نویسنده: ویکتوریا لا
🖊برگردان: فهیمه حسن‌میری


🔹«امریه شفا» در سال ۲۰۱۸ از زندان آزاد شد اما خطر اخراج از کشور همچنان با او همراه بود. او شهروندی اتیوپیایی است که بعد از آشنایی با «حبیبی تسما» که شهروند آمریکا بود، در سال ۲۰۰۶ با او ازدواج کرد. خشونت علیه شفا از همان شب اول زندگی در آمریکا شروع شد. همسرش او به او اجازه نداد با والدینش تماس بگیرد. در عوض به او دستور داد که شام بپزد و او را مجبور به رابطه جنسی کرد. رفتارهای خشونت‌آمیز به‌طور روزمره ادامه داشت. تسما وقتی از تمیزی خانه راضی نبود هم شفا را مورد ضرب و شتم قرار می‌داد. شفا که زبان انگلیسی نمی‌‌دانست و هیچ کسی را در آمریکا نمی‌شناخت، نمی‌توانست از کسی کمک بخواهد.

🔹این خشونت‌ها ادامه داشت تا این که یک ماه بعد، تسما مرد دیگری به خانه آورد و هر دو به شفا تجاوز کردند. این زن بعداً متوجه شد که به HIV مبتلا شده است اما همسرش او را تهدید کرد که اگر حرفی از این تجاوز و آزار بزند، از آمریکا اخراج می‌شود و فرزندانش را از دست خواهد داد. روز یکم دسامبر ۲۰۱۳، تسما شفا را از خواب بیدار و او را مجبور به رابطه جنسی کرد. وقتی زن برای بار دوم مقاومت کرد، تسما دست او را با چاقو برید، درگیری ایجاد شد، شفا با چاقو به شوهرش ضربه زد و او را کشت. شفا دستگیر و به قتل درجه دو متهم شد.

🔹در دادگاه، قاضی اذعان کرد که شفا خشونت جسمی ‌و جنسی مداومی ‌را تجربه کرده، اما همچنان او را به قتل عمد محکوم کرد و پنج سال زندان برایش در نظر گرفت. با این رای دادگاه، تسما فرزندانش را دیگر ندید و به عنوان یک غیرشهروند با خطر اخراج مواجه شد.

🔹شفا تنها یکی از زنان مهاجری است که مورد خشونت خانگی و تجاوز جنسی قرار می‌گیرند اما به دلایلی مانند نداشتن تابعیت یا خطر اخراج نمی‌توانند شکایت کنند. آنها نامرئی‌اند و آماری لز تعدادشان در دست نیست. اما کنشگران در حال تلاشند که مصائب این زنان را به مرکز توجه تبدیل کنند.

🔹«نی نورن»، که ۱۶ سال به جرم قتل حبس گذرانده در سال ۲۰۱۷ عفو شد و به بازداشت موقت برده شد تا منتظر اخراج از آمریکا و بازگشت به کامبوج بماند. او در یک اردوگاه پناهجویان در تایلند به دنیا آمده و از 5 سالگی به آمریکا مهاجرت کرده بود. نورن معتقد است که برای جلب توجه مردم به زنان مهاجر زندانی باید سازماندهی و فعالیت کرد. او کنشگری خود را از درون زندان آغاز و با فعالان خارج از زندان ارتباط برقرار کرد. کنشگران کارزاری برای رهایی‌اش به راه انداختند و آگاهی عمومی را درباره وضعیت زندانیان مهاجر افزایش دادند.

#دیدبان_آزار
@harasswatch


متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1871

🔻بازماندگان خشونت جنسی برای بهبود یافتن به هنر روی آورده‌اند

🔶این زنان درد عمیقی دارند


🔹دیدبان آزار: پایگاه خبری «میامی هرالد» با تعدادی از زنانی که در یک جلسه فمینیستی شرکت کرده بودند، مصاحبه کرده است. در این جلسه که توسط مرکز کارگران میامی برگزار شده بود، شرکت‌کنندگان از تجربه‌های خشونت جنسی و شیوه‌های بهبود یافتن از آن صحبت کردند. این زنان، هتل‌ها و خانه‌ها را تمیز می‌کردند، پرستار بچه و پیشخدمت بودند و یا از بیماران و افراد مسن مراقبت می‌کردند. تجربه‌ها و روایات این زنان، ترکیبی از رنج و مقاومت و چنان قدرتمند بود که میامی هرالد آن‌ها را به شعر تبدیل کرد و از هنرمندان زن دعوت کرد تا آن‌ها را به تصویر بکشند.

🔹«خاویر رینگر»، نقاشی است که روی دیوارها نقاشی می‌کند، او اهل بوستون است، در دومینیکن زندگی و با جوامع به حاشیه رانده‌شده کار می‌کند تا آن‌ها را از طریق هنر توانمند کند. رینگر می‌گوید: «این گفتمانی قدرتمند است؛ چون حاکی از معضلات جامعه‌ای است که اجازه می‌دهد در آن مردان عاملیت زنان را سرکوب کنند. ما باید به مردان بیاموزیم که آزادانه در کنار ما حرکت کنند و به حیطه‌ای که اجازه ورود به آن را ندارند، تعرض نکنند.»

🔹«این مانند یک گل است... گلی که یک گل دیگر از آن جوانه می‌زند و آن را می‌پروراند... من ثمره تجاوزم و خودم هم مورد تجاوز قرار گرفته‌ام...» این شعر در کنار تصویری که لینچ از داستان «میلاگروس خیمِنِس» کشیده، نوشته شده است. در این تصویر قطره اشکی که به شکل یک گلبرگ است از یک چشم پایین می‌آید.

🔹در طول برگزاری یکی از این جلسات زنانه، سخنان خیمنس، اتاق را به یک باره در سکوت فرو برد. او که در کودکی مورد آزار جنسی قرار گرفته است، خطاب به زنان دیگر گفت: «مادرم در جمهوری دومنیکن خدمتکار بود. پدرم صاحب خانه‌ای بود که او در آن کار می‌کرد. او از مادرم سوء‌استفاده جنسی کرد و من از آن تجاوز متولد شدم. به این فکر می‌کنم که مادرم در آن مدت چقدر رنج کشید. در این روزها، داستان‌هایی که از این زنان می‌شنوم درونم را آشفته کرده است.»

🔹«ایزابل روئیز تلو»، هنرمندی مکزیکی است که در این جمع زنانه حضور داشته است. او می‌گوید بعد از حضور در این جمع احساس مسئولیت می‌کند تا در مورد آزار و اذیت و خشونت علیه زنان آگاهی‌بخشی کند؛ «من فکر می‌کنم زمان آن فرا رسیده است که همه از این مسائل آگاه شوند و برای زندگی و کرامت زنان بجنگند. عادی‌سازی استثمار بدن زنان را متوقف کنند، از واکنش به هر نوع بی‌احترامی کوچک و بزرگ به آنها غافل نشوند و فردیت زنان را ارج بگذارند.»

#دیدبان_آزار
@harasswatch


متن کامل را از لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1873

🔶تنیس‌باز زن چینی ادعای تجاوز جنسی را به طور کامل رد کرد


🔹پنگ شوای، ستاره تنیس چینی، در اولین مصاحبه خود پس از ادعای تجاوز جنسی توسط یکی از رهبران ارشد حزب کمونیست چین، حرفهایش را پس گرفت و گفته است که هیچ تجاوزی رخ نداده است. پنگ در ماه نوامبر پس از نوشتن پستی در خصوص تجاوز به خودش، برای مدتی ناپدید شده بود که این مسئله نگرانی‌های بین‌المللی در خصوص وضعیت وی را پدید آورد. او اکنون می‌گوید که "سوء تفاهم‌های زیادی" در مورد این پست وجود داشته است.

🔹انجمن تنیس زنان اعلام کرده که همچنان نگران وضعیت خانم پنگ است و ممکن است حکومت چین او را مجبور به خودسانسوری کرده باشد. پنگ در یک مصاحبه ویدئویی با 'لیانهه زاوباو ' که یک روزنامه چینی زبان در سنگاپور است، گفته: "من هرگز نگفته یا ننوشته‌ام که کسی به من تجاوز جنسی کرده است. این نکته باید به وضوح تاکید شود."

🔹با این حال برخلاف صحبت‌های اخیر پنگ وی در مطلبی که در ماه نوامبر در شبکه اجتماعی چینی ویبو نوشت، ژانگ گائولی، معاون سابق نخست‌وزیر چین را متهم کرد که او را مجبور به داشتن رابطه جنسی در موارد متعددی کرده است. پنگ همچنین به روزنامه سنگاپوری گفته است که تحت نظر نیست و گفت: "چرا کسی من را زیر نظر داشته باشد، من همیشه آزاد بوده‌ام." این مصاحبه در حاشیه یک رویداد ورزشی در شانگهای انجام شده، جایی که خانم پنگ با دیگر ورزشکاران ملی دیده شده است.

🔹انجمن تنیس زنان در واکنش به این اظهارات گفت که از حضور او "در یک محیط عمومی" استقبال می کند، اما "نگرانی‌ها در مورد سلامت و توانایی او برای برقراری ارتباط بدون سانسور یا مجبور شدن به گفتن برخی حرف‌ها کاهش نیافته و برطرف نشده است." انجمن تنیس زنان می‌گوید که "ما بر درخواست خود برای یک تحقیق کامل، منصفانه و شفاف ... در مورد ادعای او مبنی بر تجاوز جنسی، همان موضوعی که باعث نگرانی اولیه ما شد، همچنان اصرار داریم."

🔹پنگ شوای در ۲ نوامبر یکی از اعضای بازنشسته حکومت چین را به آزار جنسی متهم کرده بود. این نخستین‌باری بود که چنین اتهامی علیه یکی از اعضای بلندمرتبه دولت چین مطرح می‌شد. پنگ گفت که ، جانگ گائولی، دولتمرد بازنشسته و شناخته شده، او را دعوت کرده بود که در خانه آنها با همسرش تنیس بازی کنند، اما آنجا جانگ گائولی او را آزار داده است: "هیچ کاری در آن بعد از ظهر با رضایت من نبود و تمام مدت گریه می‌کردم."

🔹در پستی که پنگ در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد، نوشته بود: "از جایگاه برجسته شخصی مانند شما اطلاع دارم و می‌دانم که گفته بودید از این قضیه نمی‌ترسید. اما اگر فقط خودم باشم و خودم، مانند تخم مرغی که به یک صخره کوبیده می‌شود یا شب‌پره‌ای که دور آتش می‌چرخد و شاهد نابودی خودش است، حقیقت را درباره شما می‌گویم.‌"

🔹پنگ گفته بود با این که می‌داند متهم کردن یک مقام بلندمرتبه ممکن است برایش عواقب داشته باشد، اما می‌خواسته حقیقت افشا شود. آقای جانگ که این اتهام آزار جنسی علیه او مطرح شده، از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸ معاون اول نخست‌وزیر چین و یکی از هفت عضو کمیته مرکزی حزب کمونیست این کشور بود که آن زمان و در حال حاضر، توسط شی جین پینگ رهبری می‌شود. از زمانی که این اتهام به طور وسیع در رسانه‌ها منتشر شد، خانم پنگ در انظار عمومی دیده نشد تا اینکه ایمیلی از او منتشر شد که در آن گفته بود ناپدید نشده و جایش امن است فقط دارد استراحت می‌کند.

🔹پنگ شوای، تنیس‌بازی برجسته است، که سال ۲۰۱۴ در صدر رده‌بندی دو نفره تنیس جهان و رتبه چهاردهم رده‌بندی انفرادی بازیکنان قرار گرفت. او و هم‌تیمی‌اش سو وی از تایوان قهرمان مسابقات ویمبلدون ۲۰۱۳ و اوپن فرانسه ۲۰۱۴ شدند. آن سال او در رقابت‌های انفرادی نیز حضور در نیمه‌نهایی اوپن آمریکا را تجربه کرد. آخرین حضور این ورزشکار در اوپن قطر در سال ۲۰۲۰ بود. برخی از بزرگترین نام های تنیس جهان از جمله سرنا ویلیامز، نواک جوکوویچ و رافائل نادال نگرانی هایی را در مورد وضعیت خانم پنگ ابراز کردند. راجر فدرر، قهرمان ۲۰ دوره گرند اسلم هم روز گذشته گفت: "معلوم است که وضعیت نگران کننده ای است، امیدوارم که او سالم باشد."/ بی‌بی‌سی

#دیدبان_آزار
@harassawatch

🔹پردیس ربیعی: من اهل یزد نیستم اما سال‌هاست که در یزد زندگی می‌کنم و هر بار پایم را از خانه بیرون گذاشتم انواع و اقسام متلک‌های جنسی به گوشم خورده است؛ گویی حتی گوش‌ها و موهایم بخشی از اندام جنسی من هستند! تازه این در شرایطی بود که در محیط‌‌های خلوت شهری تردد می‌کردم. اگر به مکان‌های شلوغ‌تر مثل تجمعات یا نمایشگاه‌ها می‌رفتم که دیگر علاوه بر آزار جنسی کلامی، باید آزار جنسی فیزیکی را هم تحمل می‌کردم. تا اینکه تصمیم گرفتم در فضای توییتر تجربه آزارهایی که را با آنها مواجه شدم، منتشر کنم. از کامنت‌ها و نوشته‌های دیگران متوجه شدم این فقط ماجرای هر روزه‌ من نیست؛ بلکه زنان دیگر هم این موضوع را تجربه کرده‌اند.

🔹یک روز دیدم که یکی از بچه‌ها به اسم طیبه بعد از روایت آزار در توییتر، پوسترهای دیدبان آزار را در بافت قدیم یزد پخش کرده است. من هم به ذهنم رسید که در صفائیه، محل زندگی خودم این کار را انجام بدهم. با خواهرم از خانه بیرون رفتیم، پوسترها را پرینت رنگی گرفتیم و به دیوارهای بازارچه اطلسی چسباندیم. حین چسباندن پوسترها، دو مرد کمکمان کردند، یک زن مغازه‌دار هم به ما چای تعارف کرد و چند نفر ایستادند و خواندند. اما در این میان یک نفر هم بود که گفت: «با این پوسترها دیوارهای شهر زشت میشه که!»
من هم در پاسخ، جواب دادم: «نه، اونی که شهر رو زشت میکنه آزاره نه این پوسترها.»

🔹بعد از این تجربه، احساس بهتری داشتیم و به همین خاطر با خواهرم تصمیم گرفتیم هر ماه این پوسترها را در محله‌های مختلف یزد پخش کنیم.

#دیدبان_آزار
@harasswatch

🔻آلت‌نمایی، از پرتکرارترین مصادیق آزار اینترنتی

🔶اول احوالپرسی کرد و ناگهان عکس آلت جنسی‌اش را فرستاد

🔹️دیدبان آزار: «بهم پیام داد و محترمانه سلام و احوالپرسی کرد و گفت می‌توانم سوالی بپرسم. فالوور مشترک داشتیم و من هم جواب دادم و گفتم بفرمایید. شروع کرد به پیام‌های جنسی دادن و عکسی از آلتش فرستاد. بلافاصله پیام‌ها را پاک و بلاکش کردم. اگر خانواده‌ام چشمشان به چنین عکسی بخورد بدبخت می‌شوم.»

🔹️این تجربه دختری نوجوان است که اخیرا برای دیدبان آزار ارسال شده است. برای بسیاری از ما که روزانه ساعاتی را در فضای مجازی می‌گذرانیم، آزار اینترنتی به یکی از عواقب ناگزیر حضور در عرصه مجازی تبدیل شده است. اینباکس خود را باز می‌کنیم و با تصاویر برهنه از بدن مردان یا در واقع نوعی عورت‌نمایی اینترنتی مواجه می‌شویم. گاهی اظهارنظری از خود بروز می‌دهیم که به مذاق عده‌ای خوش نمی‌آید و در واکنش تصویر آلت جنسی دریافت می‌کنیم. یا اصلا وارد مکالمه‌ای ساده و محترمانه می‌شویم که بی‌مقدمه و بدون رضایت، ناگهان تصویری جنسی برایمان ارسال می‌شود.

🔹️ تاکنون تعداد زیادی گزارش‌ این‌چنینی برای دیدبان آزار ارسال شده است‌. آلت‌نمایی اینترنتی عموما با پیام‌هایی مکتوب همراه است که تصویر ارسال شده را در واقع لطف و منتی بر سر زن مورد هدف جا می‌زند و خشنودی زن از دریافت عکس را مفروض می‌گیرد. این موضوع در اپلیکیشن‌های دوست‌یابی بسیار شایع‌تر است. چرا که برخی کاربران تصور می‌کنند اگر کسی به دنبال پارتنر جنسی است پس می‌توان بی‌مقدمه و بدون اجازه برای او عکس برهنه فرستاد. زنان هم‌جنس‌گرا هم گزارش داده‌اند که به وفور گرایش جنسی‌شان با ارسال تصاویر آلت جنسی مردانه مورد هدف قرار گرفته است.

🔹️به گزارش گاردین، یافته‌های مطالعه اخیر محققان دانشگاه کالج لندن و دانشگاه کنت نشان می‌دهد که بیش از ۵۰ درصد نوجوانان انگلیسی با ارسال غیرتوافقی تصاویر برهنه در نرم‌افزارهای شبکه‌های اجتماعی مواجه شده‌اند. یعنی بدون پیش‌زمینه و کسب رضایت، در میان پیام‌های خود به طور ناگهانی با عکس‌های برهنه ارسال‌شده توسط مردان شوکه شده‌اند. گزارش محققان هم‌چنین از پاسخگو نبودن و مسئولیت‌پذیری نرم‌افزارها در قبال این آزارها پرده برداشته و اعلام کرده که سازوکارهای گزارش‌دهی اپلیکیشن‌هایی مانند اینستاگرام کاملا غیرموثر و ناکارآمد است. به همین دلیل افراد به جای ریپورت کردن، ترجیح می‌دهند آزارگران را بلاک کنند.

#دیدبان_آزار
@harasswatch

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:

https://harasswatch.com/news/1874/

🔘 بیناجنسی افغان: «من را سوختاندند، مرگ از این زندگی بهتر است»

🔸صبور حسینی از درد شکنجه‌ی زیاد به‌خود می‌پیچد. او بیناجنسی است و همواره مورد بدرفتاری و شکنجه قرار گرفته و احتمالا همچنان ادامه خواهد داشت. ۶۵ سال عمر صبور با درد و رنج گره خورده است.

🔸طالبان میانه‌ی خوبی با اقلیت‌های جنسی ندارند و حتی غیر ممکن به نظر می‌رسد که آنان برای دفاع از حقوق بیناجنسی‌ها اقدام کنند. برخی‌ها معتقدند که زیر پوست حکومت طالبانی، خشونت‌های بیشتری بر اقلیت‌های جنسی تحمیل خواهد شد و آنان چاره‌ای، جز سکوت نخواهند داشت.

🔸صبور پلاستیکی را نشان می‌دهد که در آن نسخه داکتر و همچنین دارو به چشم می‌خورد: «یک عالم دارو گرفتم و نزد داکتر رفتم. این نسخه داکتر است.» صبور با معاش ناچیز معلمی چرخ زندگی‌اش را به دشواری می‌چرخاند. شکنجه‌های پی‌هم باعث می‌شود که بخش زیادی از درآمد خود را صرف درمان خود کند.

🔸نه در حکومت سابق و نه هم در دوران حاکمیت طالبان، هیچ امیدی برای برخورد جدی با عاملان شکنجه صبور حسینی وجود ندارد. طالبان میانه‌ی خوبی با اقلیت‌های جنسی ندارند و حتی غیر ممکن به نظر می‌رسد که آنان برای دفاع از حقوق بیناجنسی‌ها اقدام کنند. برخی‌ها معتقدند که زیر پوست حکومت طالبانی، خشونت‌های بیشتری بر اقلیت‌های جنسی تحمیل خواهد شد و آنان چاره‌ای، جز سکوت نخواهند داشت.

متن کامل را در میدان بخوانید👇🏾
🔗 https://medn.me/mEgVp

🖍️فصلنامه مطالعات زنان، شماره 00، زن کشی
🖋️ هیئت تحریریه: نسترن اسدی، سکینه بزرگ، طلیعه حسینی، زاهره دنیادیده، نازیتا شاه‌اسماعیلی، زهرا نعیمی
📎فایل فصلنامه را از سایت حلقه تجریش و یا از اینجا دانلود کنید.
https://www.tajrishcircle.org/project-00/
https://www.tajrishcircle.org/wp-content/uploads/2021/12/زن-کشی.pdf

⚪پنج درس از مبارزه جنبش فمینیستی آرژانتین برای دستیابی به حق پایان دادن خودخواسته بارداری


◽زاگاه- در ماه دسامبر سال ۲۰۲۰، پارلمان آرژانتین لایحه قانونی‌سازی سقط جنین خودخواسته تا سقف هفته چهاردهم بارداری را تصویب کرد. پایان خودخواسته بارداری اکنون در دومین کشور بزرگ آمریکای جنوبی، قانونی، رایگان و امن صورت می‎‌گیرد. در حالی که کشورهای دیگر در تلاشند تا سقط خودخواسته را محدود و جرم‌انگاری کنند، این یک پیروزی بزرگ برای جنبش‌های فمینیستی آرژانتین است. این جنبش‌ها که در دوران کرونا و در بلندمدت‌ترین و سخت‌گیرانه‌ترین قرنطینه، هم‌چنان به فعالیت‌ و کمپین‌سازی ادامه دادند، به ما یاد می‌دهند که چگونه در سخت‌ترین شرایط و با وجود موانع و چالش‌های طاقت‌فرسا، ادامه بدهیم و پیروز شویم.

◽من فوریه ۲۰۲۰ به بوینس‌آیرس نقل مکان کردم تا برای تز دکترایم از فمینیست‌هایی که برای حق سقط خودخواسته قانونی مبارزه کردند، بیاموزم. خیلی زود انرژی «موج سبز»[۱] را حس کردم. موج سبز موجی از جنبش‌های فمینیستی است که در زمینه حقوق جنسی و باروری و خودمختاری جسمانی کنشگری می‌کنند. موج سبز در تمامی نقاط پایتخت حضور پررنگ داشت و رنگ سبز را به مبارزه برای حق سقط جنین پیوند می‌زد.
@zaagaah

#زاگاه #آرژانتین #پایان_خودخواسته_بارداری #موج_سبز

🔻ادامه مطلب:

https://zaagaah.com/xvd2

🔻روایتی از آزار جنسی توسط عکاس مشهور آژانس مگنوم

🔶وقتی عکاسان آزارگر پشت دوربین می‌مانند


✍🏽نویسنده: الیشیا ورا
🖊برگردان: رها عسکری‌زاده


🔹زمانی که دیوید آلن هاروی، عضو سابق مگنوم فوتوز، یکی از معتبرترین آژانس‌های عکاسی جهان، من را مورد آزار و اذیت جنسی قرار داد، یک عکاس ۲۳ ساله مشتاق خبرنگاری بودم. به‌عنوان یک عکاس جوان به او به چشم راهنما نگاه می‌کردم و به هاروی اعتماد داشتم زیرا او شناخته‌شده و مورد احترام بود و توسط برخی از مهم‌ترین سازمان‌های خبری و ویراستارهای عکس در جهان به‌شدت تبلیغ می‌شد.

🔹در سال ۲۰۰۹ من در شهر اواکساکای مکزیک در کارگاه آموزشی هاروی شرکت کردم. کارگاه عالی بود. در آن یک هفته بیشتر از یک سال تحصیل در دانشگاه هنر چیز آموختم. احساس کردم توسط او و گروهش حمایت می‌شوم و زمانی که بلافاصله پس از کارگاه از من دعوت کرد که دستیارش باشم، بدون هیچ مکثی پذیرفتم. عطش یادگیری داشتم. این پیشنهاد شبیه فرصتی بود که فقط یک‌بار در زندگی رخ می‌دهد.

🔹آژانس عکس مگنوم از زمان آغاز به فعالیتش در سال ۱۹۷۴، استاندارد طلایی عکاسی خبری بوده است. عکاسانشان از دهه ۱۹۳۰ رویدادها و شخصیت‌های مهم جهان را پوشش داده‌اند. اغراق نیست اگر بگوییم که آن‌ها چشم‌انداز بصری امروز جهان را شکل داده‌اند؛ بنابراین می‌توانید تصور کنید وقتی‌که من، یک زن جوان که در آن زمان که یک کیف کتانی مگنوم به دوش می‌انداخت و در صفحه بیوگرافی خود در فیس‌بوک نوشته بود «می‌خواهم وقتی بزرگ شدم عکاس مگنوم شوم»، توسط یکی از عکاسان آین آژانس برای دستیاری دعوت شدم چه هیجانی داشتم.

🔹پس از کارگاه، ما تماسی اسکایپی داشتیم که درباره عکس‌های جدید پروژه‌ای که روی آن کار می‌کردم گفتگو کنیم؛ اما یک جایی از گفتگو هاروی بلند شد، چراغ‌ها را خاموش کرد و برای من مشخص شد که دارد خودارضایی می‌کند. ماتم برده بود اما شرم‌زده‌ام که بگویم این باعث نشد نخواهم دستیار او باشم. رفتارش نگرانم کرد اما من آن‌قدر تجربه آزار جنسی در زندگی‌ام داشتم که این رفتار لزوماً برایم هشداردهنده نبود.

🔹هاروی در ابتدا از من خواست که به‌عنوان دستیار با او به برزیل سفر کنم اما من نتوانستم ویزا بگیرم. از من خواست که برای آوریل ۲۰۱۰ با او به مادرید بروم تا جهت تدریس در یک کلاس کمکش کنم. خیلی زود فهمیدم کار چندانی برای انجام دادن وجود ندارد. به‌جای آن شب‌هایم را در مهمانی با هاروی و دانش‌آموزانش می‌گذراندم.

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:

https://harasswatch.com/news/1875

@harasswatch

#دیدبان_آزار

🔻کارگران جنسی با خشونت جنسی گسترده مواجهند

🔶وقتی می‌فهمند روسپی هستیم با ما هرطور که می‌خواهند رفتار می‌کنند

✍🏽مهتاب محمودی

🔹«وقتی مردم می‌فهمند ما روسپی هستیم با ما هرطور که می‌خواهند رفتار می‌کنند. گاه کتکمان می‌زنند.»، «گاهی در زمان سکس مشتری‌ها از زشت‌ترین فحش‌ها استفاده و ما را با بدترین کلمات خطاب می‌کنند»، «علاوه بر مشتریانمان، همسایه‌ها یا کسانی در محله که شغل ما را می‌دانند، همیشه به بدترین شکل ممکن به ما توهین می‌کنند. آنها طوری حرف می‌زنند، گویی ما انسان نیستیم»، «گاهی پیش می‌آید که من قبول می‌کنم با یک نفر سکس کنم اما وقتی به مکان می‌روم مرا مجبور به سکس با چندین نفر می‌کنند»، «گاهی به خواست مشتری به ویلا می‌رویم اما بعد از چند روز هیچ پولی به ما نمی‌دهند و حتی پیش آمده که به زور از ما پول بگیرند»، «گاهی پس از رابطه جنسی این اتفاق رخ می‌داد که مشتری مرا کتک بزند به گونه‌ای که از سر و صورتم خون جاری شود»، «بعضی از مشتریان طوری رفتار می‌کنند که ما آسیب می‌بینیم به گونه‌ای که تا چند روز یا حتی چند هفته نمی‌توانیم سکس داشته باشیم»، «حتی برادر ۱۷ ساله من وقتی که متوجه ارتباطات من با دیگران شد وقتی در خانه بودیم مرا مجبور به رابطه جنسی می‌کرد. هر چه من مقاومت می‌کردم و می‌گفتم من خواهر تو هستم فایده‌ای نداشت و من چاره‌ای جز تسلیم شدن نداشتم.»

🔹این‌ روایات بخشی از تجربه زنان کارگر جنسی در ایران در رابطه با خشونت‌های جنسی، روانی و کلامی، فیزیکی و اقتصادی است. در هم‌آمیختگی جرم‌انگاری قانونی، انگ اجتماعی و انگاره‌های فرهنگی درباره زنان کارگر جنسی و شرایط حاکم بر کار جنسی، فرودستی این زنان را تشدید کرده و موجب‌شده انواع خشونت‌ها علیه آنها افزایش پیدا کند. از سوی دیگر خشونت علیه زنان کارگر جنسی بیش از خشونت علیه سایر گروه‌ها عادی‌سازی شده و امکان دریافت حمایت‌های مختلف در برابر خشونت از قبیل پلیس و مراکز ارائه خدمات عمومی برای آنان کاهش یافته است. همچنین این خشونت، مناسبات نابرابر زمینه‌ساز خود را بازتولید می‌کند و کارگران جنسی را بیشتر به حاشیه می‌راند.

🔹نتایج پژوهشی میان ۲۶۳ نفر از کارگران جنسی در بخش‌های جنوبی تهران نشان می‌دهد که ۷۲.۲ درصد از مشارکت‌کنندگان تجربه خشونت جنسی و ۸۲.۳ درصد تجربه خشونت فیزیکی داشته‌اند. ۵۱.۹ درصد از این کارگران جنسی از سوی شرکای جنسی خود، مشتریانشان یا هر دو مورد تجاوز قرار گرفتند. همچنین ۵۲.۴ درصد از کارگران جنسی مورد بررسی در این پژوهش تجربه سکس ناایمن اجباری از سوی شرکای جنسی خود و مشتریانشان را داشته‌اند.

#دیدبان_آزار
@harasswatch

متن کامل را از لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1767/

🔻راهپیمایی زنان سودانی علیه تعرض ماموران امنیتی به زنان معترض

🔶تجاوز ما را متوقف نخواهد کرد

🔹دیدبان آزار: هفته گذشته، سازمان ملل اعلام کرد که ۱۳ مورد تجاوز و تجاوز گروهی توسط ماموران امنیتی را در اعتراضات اخیر سودان مستند کرده است. صدها زن سودانی در اعتراض به این خبر، در خارطوم پایتخت این کشور راهپیمایی و خشونت جنسی علیه زنان معترض را محکوم کردند. خبرگزاری الجزیره به نقل از واحد خشونت جنسیتی وزارت توسعه اجتماعی سودان گزارش داده که ۸ زن ۱۸ تا ۲۷ ساله برای مراقبت‌های پس از تجاوز به این نهاد مراجعه کرده‌اند. این یگان اعلام کرده که تعداد موارد تجاوز صورت گرفته احتمالا بسیار بالاتر از این رقم است.

🔹معترضان طوماری را به دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل در سودان ارائه دادند و درخواست کردند که این نهاد پیگیری و بررسی موارد خشونت فیزیکی و جنسی در اعتراضات اخیر را برعهده بگیرد. بیش از ۴۰ سازمان حقوق بشری و کمیته مقاومت این طومار را امضار کردند.

🔹شاهینزا جمال، از اعضای کمیته مقاومت و از فعالان جنبش حقوق زنان سودان به الجزیره گفته است: «ما اجازه نمی‌دهیم چنین اتفاقاتی تکرار شود. ما آنها را متوقف می‌کنیم.» جمال لباس آبی به تن کرده و در میان معترضان شعار می‌دهد. جمعیت یک‌صدا فریاد می‌زند: «آنها نمی‌توانند تو را بشکنند»، «تجاوز ما را متوقف نخواهد کرد»، «زنان سودانی قوی‌تر از این حرف‌ها هستند» و ... .

🔹در سال ۲۰۱۹ هم نیروهای امنیتی به تحصن مردمی در مقابل دفتر مرکزی ارتش در خارطوم حمله و به ده‌ها نفر تجاوز کردند و بیش از ۱۰۰ نفر را کشتند. زنان سودانی نقش برجسته‌ای در خیزش‌های مردمی سودان داشته‌اند. چه در اعتراضات ۲۰۱۸ که به برکناری عمر البشیر منتهی شد و چه در اعتراضات اخیر علیه کودتا. به همین دلیل نیروهای امنیتی برای ارعاب، ساکت کردن و به خانه راندن آنها به خشونت جنسی متوسل می‌شوند.

🔹بنا بر گزارش‌های منتشرشده، حدود ۷۰ درصد از تظاهرکنندگان خیزش سودان در سال ۲۰۱۸ را زنان تشکیل می‌دادند. تصویر آلاء صلاح‌‌النورانی را با انگشت اشاره رفته‌اش به سمت آسمان روی سقف خودرو به یاد داریم. تصویری که جایگاهی نمادین در انقلاب سودان پیدا کرد.

🔹از طرفی دیگر بسیاری از زنان معترض گفته‌اند که برای حضور در تظاهرات خیابانی با چالش‌های فرهنگی و خانوادگی مواجهند. یکی از فعالان مدنی که در سال ۲۰۱۸ به همراه همسرش بازداشت شده بود، می‌گوید: «بسیاری از زنان بازداشتی، از خانواده خود بیشتر هراس داشتند تا ماموران امنیتی. آنها می‌ترسیدند که بعد از آزادی با تنبیه خانواده مواجه شوند و دیگر اجازه و امکان بیرون آمدن از خانه را نداشته باشند.»

#دیدبان_آزار
@harasswatch

متن کامل را از لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1876

🔶سرت پرچم خونینی بود که در خیابان‌ها می‌تاخت

🔹ششم دی‌ماه، سالگرد روزی که ویدا موحد از سکوی خیابان انقلاب بالا رفت و روسری‌اش را بر سر چوب زد.

طرح: میلاد موسوی

#دختران_خیابان_انقلاب
#رضا_براهنی
#ویدا_موحد

#دیدبان_آزار
@harasswatch

🔶دختران انقلاب؛ طغیان علیه بدن‌های رام

✍ الهه محمدی

🔹کتاب‌های تاریخی همیشه جذاب هستند؛ کتاب‌هایی که راوی دوران پادشاهان، جنگ‌ها، زندان‌ها، چگونگی ایجاد تغییرات اجتماعی در جوامعی استبدادی، خلق و خوی مردم در برخورد با اتفاقات و... است. اگر سری به همین کتاب‌ها که راوی تاریخ جهان‌اند بزنید می‌بینید که در مقاطعی پادشاهان همین کشورهایی که امروز مظهر مدرنیته‌اند، برای شکنجه زندانیان محکوم به مرگ، داغ یا نشان قدرت خود را بر آن‌ها می‌نشاندند تا معلوم شود این زندانیان مایملک پادشاه هستند.

🔹حالا سال‌ها از آن زمان‌ها گذشته؛ نه دیگر آن محکومان وجود دارند و نه پادشاهانی که مالک بدن‌های آن محکومان بودند اما امروز زنان همان محکومانند؛ زنانی که بدنشان در بعضی کشورها همچنان ملک رسمی حکمرانان است و جامعه هم با انواع مراقبت‌ها و انضباط ویژه خود، آن را تحت کنترل و تسلط خود در آورده است. جوامعی که زیر یوغ قدرت‌های رسمی و غیررسمی، بدن را از طریق کانال‌های مختلف قدرت، زیر سلطه انواع ممنوعیت‌ها، اجبارها و الزام‌ها در آورده؛ نمونه‌اش را می‌خواهید؟ همین دخالت در پوشش زنان ایرانی؛ از نهادهای انتظامی و نظامی گرفته تا همین مردمی که هر روز در واگن‌های مترو، صف‌های اتوبوس، کافه‌ها و غیره به یکدیگر تذکر حجاب می‌دهند و نتیجه هم چیزی نیست جز بگومگو و بعضا زد و خوردهای دو طرفه.

🔹دختر خیابان انقلاب که حالا در زندان است، نمونه‌ای است از میان میلیون‌ها زنی که بدنشان سال‌هاست به واسطه موی سرشان و لباسشان، در چارچوب‌های قدرت، بدنی ضعیف و شکننده در نظر گرفته شده که می‌تواند در معرض گمراهی و فساد قرار گیرد و به همین خاطر هم هست که باید راهکار انضباطی خاصی بر آن اعمال شود. بدن‌هایی که به واسطه قانون، نشانه‌گذاری می‌شوند، تربیت و رام می‌شوند، اطاعت‌پذیر می‌شوند و اگر زن نخواهد به انقیاد بر بدنش تن دهد، جایش در زندان است.

#دیدبان_آزار

@harasswatch

ادامه این مطلب را در لینک زیر بخوانید:

http://yon.ir/ZQ8tH