🔻مادربزرگهای نایروبی دفاع شخصی میآموزند
🔶«دست به کار شدیم تا از خودمان محافظت کنیم»
✍غنچه قوامی
🔹در کوروگوسو، یکی از جرمخیزترین مناطق زاغهنشین کنیا به وسعت دو کیلومتر مربع، با جمعیتی حدود ۱۵۰ هزار نفر و در فقدان امکانات بهداشتی و حمایتهای اجتماعی، زنان محلی برای مقابله با خشونت جنسی دست به کار شدهاند. این زنان به یادگیری هنرهای رزمی روی آوردهاند که بتوانند در مقابل متجاوزان از خود دفاع فیزیکی کنند.
🔹در این اجتماعات باوری فراگیر است که میگوید تجاوز به زنان کهنسال، مردان را از گناهان و جرایمشان پاک خواهد کرد. بر همین اساس، خشونت جنسی علیه زنان کهنسال رایج است و مردان جوان عموما تحت تاثیر همین خرافه اقدام به تجاوز میکنند. آنها دست به دزدی میزنند و برای تطهیر گناهان خود به زنان سالمند تجاوز میکنند. باور رایج دیگر این است که زنان مسن، مبتلا به اچ آی وی نیستند و کمخطرند.
🔹این زنان که عموما «مادربزرگها» خوانده میشوند و گروهی ۲۰ نفره را تشکیل میدهند، هفتهای دوبار در یک کلیسای محلی گرد هم میآیند و تمرین دفاع شخصی میکنند. این زنان اجتماعی قدرتمند تشکیل دادهاند که از آموزش کارارته فراتر رفته است. آنها برای حمایت و مراقبت از کودکان بیسرپرست مبتلا به اچ آی وی، مرکزی روزانه راهاندازی کرده و کمک مالی گردآوری میکنند. کالاهای دستساز میفروشند و عوایدش را به موارد اضطراری که برای اعضا پیش میآید اختصاص میدهند. از طرفی دیگر مادربزرگها این آموزشها را به دختران جوان هم انتقال میدهند.
🔹ماری نوکی ۸۵ ساله، که از زمان مرگ همسرش، یعنی ۳۰ سال پیش، پلاستیک جمع میکند و برای بازیافت میفروشد، روایت میکند: «چند مرد جوان مست تو را متوقف میکنند، به گوشهای میکشانند و تجاوز میکنند. با یک نگاه میتوانم مردان دارای سوءنیت را تشخیص بدهم. هیچ کس نمیتواند مرا تهدید کند.» نوکی چهار سال است که در این کلاسها شرکت میکند و دانش، اعتماد به نفس و مهارتی را که کسب کرده، به نوه ۵ ساله خود آموزش میدهد.
🔹ژویس وانجا، ۶۵ ساله است و دلیل خود را برای روی آوردن به یادگیری دفاع شخصی اینگونه توضیح میدهد: «در زاغهها با کمبود توالت و آب آشامیدنی و فقدان سیستم فاضلاب مواجهیم. به همین دلیل باید مسیرهای طولانی را پیاده طی کنیم و در معرض تجاوز قرار میگیریم. بعد از غروب آفتاب حدود ساعت ۸ داشتم به دستشویی میرفتم که گروهی از مردان جوان به من هجوم آوردند و لباسهایم را پاره کردند. شروع کردم به فریاد زدن. خوشبختانه مردان دیگری در آن حوالی صدایم را شنیدند و به کمکم آمدند. مهاجمان فرار کردند اما یک دندانم را از دست دادم و گیج و مبهوت بودم.»
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
http://harasswatch.com/news/1745/
🔶«دست به کار شدیم تا از خودمان محافظت کنیم»
✍غنچه قوامی
🔹در کوروگوسو، یکی از جرمخیزترین مناطق زاغهنشین کنیا به وسعت دو کیلومتر مربع، با جمعیتی حدود ۱۵۰ هزار نفر و در فقدان امکانات بهداشتی و حمایتهای اجتماعی، زنان محلی برای مقابله با خشونت جنسی دست به کار شدهاند. این زنان به یادگیری هنرهای رزمی روی آوردهاند که بتوانند در مقابل متجاوزان از خود دفاع فیزیکی کنند.
🔹در این اجتماعات باوری فراگیر است که میگوید تجاوز به زنان کهنسال، مردان را از گناهان و جرایمشان پاک خواهد کرد. بر همین اساس، خشونت جنسی علیه زنان کهنسال رایج است و مردان جوان عموما تحت تاثیر همین خرافه اقدام به تجاوز میکنند. آنها دست به دزدی میزنند و برای تطهیر گناهان خود به زنان سالمند تجاوز میکنند. باور رایج دیگر این است که زنان مسن، مبتلا به اچ آی وی نیستند و کمخطرند.
🔹این زنان که عموما «مادربزرگها» خوانده میشوند و گروهی ۲۰ نفره را تشکیل میدهند، هفتهای دوبار در یک کلیسای محلی گرد هم میآیند و تمرین دفاع شخصی میکنند. این زنان اجتماعی قدرتمند تشکیل دادهاند که از آموزش کارارته فراتر رفته است. آنها برای حمایت و مراقبت از کودکان بیسرپرست مبتلا به اچ آی وی، مرکزی روزانه راهاندازی کرده و کمک مالی گردآوری میکنند. کالاهای دستساز میفروشند و عوایدش را به موارد اضطراری که برای اعضا پیش میآید اختصاص میدهند. از طرفی دیگر مادربزرگها این آموزشها را به دختران جوان هم انتقال میدهند.
🔹ماری نوکی ۸۵ ساله، که از زمان مرگ همسرش، یعنی ۳۰ سال پیش، پلاستیک جمع میکند و برای بازیافت میفروشد، روایت میکند: «چند مرد جوان مست تو را متوقف میکنند، به گوشهای میکشانند و تجاوز میکنند. با یک نگاه میتوانم مردان دارای سوءنیت را تشخیص بدهم. هیچ کس نمیتواند مرا تهدید کند.» نوکی چهار سال است که در این کلاسها شرکت میکند و دانش، اعتماد به نفس و مهارتی را که کسب کرده، به نوه ۵ ساله خود آموزش میدهد.
🔹ژویس وانجا، ۶۵ ساله است و دلیل خود را برای روی آوردن به یادگیری دفاع شخصی اینگونه توضیح میدهد: «در زاغهها با کمبود توالت و آب آشامیدنی و فقدان سیستم فاضلاب مواجهیم. به همین دلیل باید مسیرهای طولانی را پیاده طی کنیم و در معرض تجاوز قرار میگیریم. بعد از غروب آفتاب حدود ساعت ۸ داشتم به دستشویی میرفتم که گروهی از مردان جوان به من هجوم آوردند و لباسهایم را پاره کردند. شروع کردم به فریاد زدن. خوشبختانه مردان دیگری در آن حوالی صدایم را شنیدند و به کمکم آمدند. مهاجمان فرار کردند اما یک دندانم را از دست دادم و گیج و مبهوت بودم.»
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
http://harasswatch.com/news/1745/
هرس واچ | دیدهبان آزار
«دست به کار شدیم تا از خودمان محافظت کنیم»
ر کوروگوسو، یکی از جرمخیزترین مناطق زاغهنشین کنیا به وسعت دو کلیومتر مربع و جمعیتی حدود 150 هزار نفر و فقدان امکانات بهداشتی و حمایتهای اجتماعی، زنان کهنسال محلی برای مقابله با خشونت جنسی فراگیر دست به کار شدهاند.
🔻از تحقیر و توهین تا تجاوز دسته جمعی
🔶چگونه گفتمانهای مسلط خشونت علیه کارگران جنسی را نرمالیزه میکنند؟
✍مهتاب محمودی
🔹اگرچه خاستگاه جنبش مقابله با خشونت جنسی در آمریکا در مبارزات زنان طبقه کارگر و زنان سیاه بود، هالیوود با سفیدشویی #MeToo و تمرکززدایی از زنان طبقات فرودست، تمرکز و توجه را منحصر به گروههایی از زنان کرد که از امتیازات اجتماعی و اقتصادی خاص برخوردارند. در این میان از یک سو زنان از گروههای به حاشیه رانده شده و با موقعیتی فرودست در نظامهای متقاطع سلطه، به دلیل محرومیت از امتیازات اجتماعی، کمتر امکان روایتگری و شکستن سکوت را داشتند و از سوی دیگر در مواردی که با وجود موانع ساختاری به مراتب شدیدتر از زنان طبقات فرادست لب به روایت گشودند، به ندرت شنیده شدند.
🔹در میان مطرودان #MeToo اما تجارب کارگران جنسی از خشونت جنسی بیش ازهر گروه دیگری نادیده گرفته شد. زنان کارگر جنسی اغلب به دلیل خاستگاه طبقاتی و در موارد بسیاری در همتنیدگی آن با اشکال دیگری فرودستی از قبیل نژاد، مهاجرت و معلولیت در قعر سلسلهمراتب اجتماعی قرار دارند. همچنین، درهمتنیدگی جرمانگاری کار جنسی با استیگماتیزه شدن، آنان را بیش از افرادی با موقعیت طبقاتی یکسان به حاشیه رانده است. این در حالی است که پژوهشهای متعددی در سراسر جهان موید گستردگی وقوع خشونت جنسی علیه کارگران جنسی است.
🔹علیرغم آسیبپذیری بیشتر کارگران جنسی در برابر خشونت جنسی، فاصله آنها از معیارهای «قربانی تمامعیار»، هنجارهای زنانگی ایدهآل، وانگارههای نادرست و کلیشهای درباره کارگران جنسی برخاسته از گفتمانهای مسلط و غالب درباره کار جنسی باعث شده نه تنها خشونت جنسی علیه کارگران جنسی بیش از دیگر گروههای اجتماعی نرمالیزه شود، بلکه در مواردی اعمال خشونت علیه کارگران جنسی به دلیل استیگماتیزه شدن، به راهی برای «تنبیه» زنانی تبدیل شود که در گفتمان مسلط تهدیدی برای ارزشها و هنجارهای اخلاقی جامعه قلمداد میشوند.
🔹در مقابل این خشونتها ازسوی گروههای متعدد، از خریداران سکس و اعضای خانواده خود کارگران جنسی تا پلیس، کارگران جنسی نه فقط به دلیل اجبارهای اقتصادی و ناامیدی از حمایتهای قانونی بلکه به دلیل ترس از خشونتی مضاعف از سوی پلیس و سیستم قضایی، و ترس از مجازات در کشورهایی چون ایران، آمریکا، روسیه و امارات متحده و... که در آن فروش خدمات جنسی جرمانگاری شده، ناگزیر از پیگیری این خشونتها دست میکشند. از طرفی مرتکبان خشونت علیه کارگران جنسی از عوامل بازدارنده این کارگران از گزارش به پلیس آگاهاند و به همین دلیل با آگاهی از مصونیت خود از مجازات، این گروه را هدف خشونت قرار میدهند.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
http://harasswatch.com/news/1767
🔶چگونه گفتمانهای مسلط خشونت علیه کارگران جنسی را نرمالیزه میکنند؟
✍مهتاب محمودی
🔹اگرچه خاستگاه جنبش مقابله با خشونت جنسی در آمریکا در مبارزات زنان طبقه کارگر و زنان سیاه بود، هالیوود با سفیدشویی #MeToo و تمرکززدایی از زنان طبقات فرودست، تمرکز و توجه را منحصر به گروههایی از زنان کرد که از امتیازات اجتماعی و اقتصادی خاص برخوردارند. در این میان از یک سو زنان از گروههای به حاشیه رانده شده و با موقعیتی فرودست در نظامهای متقاطع سلطه، به دلیل محرومیت از امتیازات اجتماعی، کمتر امکان روایتگری و شکستن سکوت را داشتند و از سوی دیگر در مواردی که با وجود موانع ساختاری به مراتب شدیدتر از زنان طبقات فرادست لب به روایت گشودند، به ندرت شنیده شدند.
🔹در میان مطرودان #MeToo اما تجارب کارگران جنسی از خشونت جنسی بیش ازهر گروه دیگری نادیده گرفته شد. زنان کارگر جنسی اغلب به دلیل خاستگاه طبقاتی و در موارد بسیاری در همتنیدگی آن با اشکال دیگری فرودستی از قبیل نژاد، مهاجرت و معلولیت در قعر سلسلهمراتب اجتماعی قرار دارند. همچنین، درهمتنیدگی جرمانگاری کار جنسی با استیگماتیزه شدن، آنان را بیش از افرادی با موقعیت طبقاتی یکسان به حاشیه رانده است. این در حالی است که پژوهشهای متعددی در سراسر جهان موید گستردگی وقوع خشونت جنسی علیه کارگران جنسی است.
🔹علیرغم آسیبپذیری بیشتر کارگران جنسی در برابر خشونت جنسی، فاصله آنها از معیارهای «قربانی تمامعیار»، هنجارهای زنانگی ایدهآل، وانگارههای نادرست و کلیشهای درباره کارگران جنسی برخاسته از گفتمانهای مسلط و غالب درباره کار جنسی باعث شده نه تنها خشونت جنسی علیه کارگران جنسی بیش از دیگر گروههای اجتماعی نرمالیزه شود، بلکه در مواردی اعمال خشونت علیه کارگران جنسی به دلیل استیگماتیزه شدن، به راهی برای «تنبیه» زنانی تبدیل شود که در گفتمان مسلط تهدیدی برای ارزشها و هنجارهای اخلاقی جامعه قلمداد میشوند.
🔹در مقابل این خشونتها ازسوی گروههای متعدد، از خریداران سکس و اعضای خانواده خود کارگران جنسی تا پلیس، کارگران جنسی نه فقط به دلیل اجبارهای اقتصادی و ناامیدی از حمایتهای قانونی بلکه به دلیل ترس از خشونتی مضاعف از سوی پلیس و سیستم قضایی، و ترس از مجازات در کشورهایی چون ایران، آمریکا، روسیه و امارات متحده و... که در آن فروش خدمات جنسی جرمانگاری شده، ناگزیر از پیگیری این خشونتها دست میکشند. از طرفی مرتکبان خشونت علیه کارگران جنسی از عوامل بازدارنده این کارگران از گزارش به پلیس آگاهاند و به همین دلیل با آگاهی از مصونیت خود از مجازات، این گروه را هدف خشونت قرار میدهند.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
http://harasswatch.com/news/1767
هرس واچ | دیدبان آزار
چگونه گفتمانهای مسلط خشونت علیه کارگران جنسی را نرمالیزه میکنند؟
زنان کارگر جنسی اغلب به دلیل خاستگاه طبقاتی و در موارد بسیاری در همتنیدگی آن با اشکال دیگری فرودستی از قبیل نژاد، مهاجرت، معلولیت و ... در قعر سلسلهمراتب اجتماعی قرار دارند. همچنین، درهمتنیدگی جرمانگاری کار جنسی با استیگماتیزه شدن، آنان را بیش ا
🔻از «عدالت مجازی» به سوی «عدالت ساختاری»
🔶واکاوی ابعاد مغفول «من هم» در ایران
✍شهین غلامی
🔹پس از گذشت ماهها از انتشار روایات آزار جنسی در فضای مجازی که از آن با عنوان «من هم» یاد میشود و نیز تحلیلهای متعددی که درباره این روایتها منتشر شد، نگاهی انتقادی به این جریان و واکاوی ابعاد مغفول آن ضروری به نظر میرسد. حرکت خودجوش «من هم» در ایران اگرچه از همان ابتدا تاکنون نقاط قوت وامیدهای بسیاری را برانگیخته است اما برای دفاع از سیاست روایتگری و تبدیل آن به سیاستی دربرگیرنده (Inclusive) لازم است به دنبال صداهای ناشنیده، درحاشیه مانده و نیز واکاوی موانع پیشروی «من هم» بگردیم تا بتوانیم ضمن حفظ دستاوردهای این حرکت، قدمهایی اساسی برای پیشبرد آن در آینده برداریم.
🔹از آغاز «من هم»، نوشتهها و یادداشتهای بسیاری راویان را به «راه انداختن دادگاههای مجازی» و «هیئت منصفههای مجازی» متهم کردند که به جای پیگیری شکایت خود در دادگاهها در فضای مجازی به اتهامزنی میپردازند. انتقادات غیرمنصفانه و گاه قیممآبانه تا جایی پیش رفت که زمانی که این حرکت از سوی عدهای مورد حمله سایبری قرار گرفت و روایتی مخدوش را منتشر کرد، به جای نشانه گرفتن پدرسالاری نهفته در چنین حملهای و بی اعتبار ساختن پایههای آن، موج حملهها را به سمت صفحات و وبسایتهایی روانه کردند که این روایت را منتشر کرده بودند.
🔹این حملات تا جایی پیش رفت که عدهای دادخواهی مجازی «من هم» را از اساس بیاعتبار دانستند. اگرچه چنین حملاتی فقط خاص «من هم» در ایران نیست و در دیگر کشورها نیز فمینیستها در جریان جنبش روایتگری آزار جنسی، مدام مورد چنین حملات مجازی قرار گرفتهاند، اما «من هم» در ایران کوشش کمی در توضیح و تبیین چرایی مطالبهگری در فضای مجازی و نقد مواجهات مردسالارانه با روایاتی که با اسم مستعار منتشر میشوند، داشته است. به بیان دیگر، مطالبه عدالت در فضای مجازی با توجه به محدودیتهای نهادسازی در جنبش زنان ایران مطالبهای مهم است اما فعالان این حوزه کمتر به توضیح چرایی و چگونگی انتخاب این فضا، ظرفیتهای آن و نیز واکاوی حملات مجازی پرداختهاند.
🔹از سوی دیگر به نظر میرسد حرکت «من هم» در ایران، در جستجوی عدالت برای آسیبدیدگان آزار جنسی کمتر به نقد آن دسته از قوانین و ساختارهایی پرداخته که تمامی امکانهای عدالتخواهی را محدود به فضای مجازی میکنند. به بیان دیگر، انتشار روایت و بازتاب صدای آزاردیدگان در فضای مجازی اگرچه قدمی مهم در مسیر دستیابی به عدالت است اما بدون نقد ساختارهای قدرت که سازنده روابط نابرابر جنسی و جنسیتیاند، میتواند با مخاطره روبرو شود.
از مجموعه مطالب ویژهنامه جمعی از فعالان زنان: «همصدایی علیه سکوت»
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را از لینک زیر بخوانید:
http://harasswatch.com/news/1781/
🔶واکاوی ابعاد مغفول «من هم» در ایران
✍شهین غلامی
🔹پس از گذشت ماهها از انتشار روایات آزار جنسی در فضای مجازی که از آن با عنوان «من هم» یاد میشود و نیز تحلیلهای متعددی که درباره این روایتها منتشر شد، نگاهی انتقادی به این جریان و واکاوی ابعاد مغفول آن ضروری به نظر میرسد. حرکت خودجوش «من هم» در ایران اگرچه از همان ابتدا تاکنون نقاط قوت وامیدهای بسیاری را برانگیخته است اما برای دفاع از سیاست روایتگری و تبدیل آن به سیاستی دربرگیرنده (Inclusive) لازم است به دنبال صداهای ناشنیده، درحاشیه مانده و نیز واکاوی موانع پیشروی «من هم» بگردیم تا بتوانیم ضمن حفظ دستاوردهای این حرکت، قدمهایی اساسی برای پیشبرد آن در آینده برداریم.
🔹از آغاز «من هم»، نوشتهها و یادداشتهای بسیاری راویان را به «راه انداختن دادگاههای مجازی» و «هیئت منصفههای مجازی» متهم کردند که به جای پیگیری شکایت خود در دادگاهها در فضای مجازی به اتهامزنی میپردازند. انتقادات غیرمنصفانه و گاه قیممآبانه تا جایی پیش رفت که زمانی که این حرکت از سوی عدهای مورد حمله سایبری قرار گرفت و روایتی مخدوش را منتشر کرد، به جای نشانه گرفتن پدرسالاری نهفته در چنین حملهای و بی اعتبار ساختن پایههای آن، موج حملهها را به سمت صفحات و وبسایتهایی روانه کردند که این روایت را منتشر کرده بودند.
🔹این حملات تا جایی پیش رفت که عدهای دادخواهی مجازی «من هم» را از اساس بیاعتبار دانستند. اگرچه چنین حملاتی فقط خاص «من هم» در ایران نیست و در دیگر کشورها نیز فمینیستها در جریان جنبش روایتگری آزار جنسی، مدام مورد چنین حملات مجازی قرار گرفتهاند، اما «من هم» در ایران کوشش کمی در توضیح و تبیین چرایی مطالبهگری در فضای مجازی و نقد مواجهات مردسالارانه با روایاتی که با اسم مستعار منتشر میشوند، داشته است. به بیان دیگر، مطالبه عدالت در فضای مجازی با توجه به محدودیتهای نهادسازی در جنبش زنان ایران مطالبهای مهم است اما فعالان این حوزه کمتر به توضیح چرایی و چگونگی انتخاب این فضا، ظرفیتهای آن و نیز واکاوی حملات مجازی پرداختهاند.
🔹از سوی دیگر به نظر میرسد حرکت «من هم» در ایران، در جستجوی عدالت برای آسیبدیدگان آزار جنسی کمتر به نقد آن دسته از قوانین و ساختارهایی پرداخته که تمامی امکانهای عدالتخواهی را محدود به فضای مجازی میکنند. به بیان دیگر، انتشار روایت و بازتاب صدای آزاردیدگان در فضای مجازی اگرچه قدمی مهم در مسیر دستیابی به عدالت است اما بدون نقد ساختارهای قدرت که سازنده روابط نابرابر جنسی و جنسیتیاند، میتواند با مخاطره روبرو شود.
از مجموعه مطالب ویژهنامه جمعی از فعالان زنان: «همصدایی علیه سکوت»
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را از لینک زیر بخوانید:
http://harasswatch.com/news/1781/
هرس واچ | دیدهبان آزار
واکاوی ابعاد مغفول «من هم» در ایران
شهین غلامی: پس از گذشت ماهها از انتشار روایات آزار جنسی در فضای مجازی که از آن با عنوان «من هم» یاد میشود و نیز تحلیلهای متعددی که درباره این روایتها منتشر شد، نگاهی انتقادی به این جریان و واکاوی ابعاد مغفول آن ضروری به نظر میرسد.
Forwarded from کانون زنان ایرانی
رویکرد فمینیستی به مسئله فلسطین
🖋سپیده اشرفی
کانون زنان ایرانی
نشست رویکرد فمینیستی به مسئله فلسطین، شامگاه دوم خرداد در کلابهاوس برگزار شد. در این نشست که با حضور فعالان حقوق زنان در داخل و خارج از ایران برگزار شد، مسئله مشکلات زنان در مناطق جنگزده و زنان فلسطینی به بحث و تبادل نظر گذاشته شد.
۰
سیسیلیا دانستر فعال حقوق بشر که تجربه کار در مناطق جنگی را دارد، اولین سخنران این نشست مجازی بود که در خصوص مشکلات زنان در این مناطق گفت: درگیریهای جنگی از نظر من کاملا جنسیتی است. تجربه مردان و زنان در این زمینه کاملا متفاوت است. خشونت جنسی در مناطق جنگی قطعا تاثیر بیشتری روی زنان دارند. در حقیقت مساله خشونت خانگی در همه دنیا وجود دارد اما شاید در جوامعی که بیشتر و در طول زمان درگیر جنگ هستند، مشکلات بیشتری وجود داشته باشد.
۰
https://telegra.ph/رویکرد-فمینیستی-به-مسئله-فلسطین-05-27
🖋سپیده اشرفی
کانون زنان ایرانی
نشست رویکرد فمینیستی به مسئله فلسطین، شامگاه دوم خرداد در کلابهاوس برگزار شد. در این نشست که با حضور فعالان حقوق زنان در داخل و خارج از ایران برگزار شد، مسئله مشکلات زنان در مناطق جنگزده و زنان فلسطینی به بحث و تبادل نظر گذاشته شد.
۰
سیسیلیا دانستر فعال حقوق بشر که تجربه کار در مناطق جنگی را دارد، اولین سخنران این نشست مجازی بود که در خصوص مشکلات زنان در این مناطق گفت: درگیریهای جنگی از نظر من کاملا جنسیتی است. تجربه مردان و زنان در این زمینه کاملا متفاوت است. خشونت جنسی در مناطق جنگی قطعا تاثیر بیشتری روی زنان دارند. در حقیقت مساله خشونت خانگی در همه دنیا وجود دارد اما شاید در جوامعی که بیشتر و در طول زمان درگیر جنگ هستند، مشکلات بیشتری وجود داشته باشد.
۰
https://telegra.ph/رویکرد-فمینیستی-به-مسئله-فلسطین-05-27
Telegraph
رویکرد فمینیستی به مسئله فلسطین
کانون زنان ایرانی- نشست رویکرد فمینیستی به مسئله فلسطین، شامگاه دوم خرداد در کلابهاوس برگزار شد. در این نشست که با حضور فعالان حقوق زنان در داخل و خارج از ایران برگزار شد، مسئله مشکلات زنان در مناطق جنگزده و زنان فلسطینی به بحث و تبادل نظر گذاشته شد. به…
Forwarded from نقد اقتصاد سیاسی
چرا در جنبش #منهمِ (#MeToo) ایرانی مورد محسن نامجو مهم است؟
برای آن گروه از ما که دغدغهی حقوق بشر (از جمله حقوق زنان و کودکان، قومیتها و جنسیتها و پیروان مذاهب مختلف) داریم مورد نامجو مهم است چون او در اینجا به نوع نسبتاً آرمانیِ متجاوزان و بازیگرانِ فرادست در ساختاری که راحت تجاوز میکند تبدیل شده است. نامجو بسیاری از مسائل جنبش #منهم را با زبانی سادهتر، سری نترستر و صدایی بیلرزشتر بیان میکند.
_______________
👉https://wp.me/p2GDHh-52H
برای آن گروه از ما که دغدغهی حقوق بشر (از جمله حقوق زنان و کودکان، قومیتها و جنسیتها و پیروان مذاهب مختلف) داریم مورد نامجو مهم است چون او در اینجا به نوع نسبتاً آرمانیِ متجاوزان و بازیگرانِ فرادست در ساختاری که راحت تجاوز میکند تبدیل شده است. نامجو بسیاری از مسائل جنبش #منهم را با زبانی سادهتر، سری نترستر و صدایی بیلرزشتر بیان میکند.
_______________
👉https://wp.me/p2GDHh-52H
🔶هشدار ۵۳ کشور درباره آزار جنسی زنان در کنگو توسط امدادگران سازمان بهداشت جهانی و سازمان ملل
🔹دیدبان آزار: روز گذشته ۵۳ کشور با صدور بیانیهای درباره اتهامات آزار جنسی طرح شده علیه امدادگران سازمان بهداشت جهانی و سازمان ملل و بیتوجهی سازمان بهداشت جهانی به این موراد هشدار دادند. در این بیانیه گفته شده مسئولان سازمان بهداشت جهانی از این اتهامات اطلاع داشتند اما اقدامی در این باره انجام ندادند.
🔹سال گذشته گزارشی تحقیقی توسط بنیاد تامسون رویترز و یک آژانس خبری بشردوستانه منتشر شد که بر اساس آن امدادگران سازمان بهداشت جهانی و سازمان ملل که در زمینه مقابله با بحران ۲۰۱۸-۲۰۲۰ ابولا در کنگو فعالیت میکردند، زنان را وادار به رابطه جنسی کرده بودند که دستکم در دو مورد این زنان باردار شدند. بر اساس این گزارش بیش از پنجاه زن امدادگران برنامه مقابله با ابولا که عمدتا ازسازمان بهداشت جهانی و نیز سازمان ملل بودند را به موارد متعددی از استثمار جنسی از قبیل واداشتن به رابطه جنسی کردند.
🔹آمریکا، اتحادیا اروپا، بریتانیا، ژاپن و چند کشور دیگر در بیانیهای مشترک خواهان اقدام جدی رئیس سازمان بهداشت جهانی درباره این موضوع شدند. در گزارشی که پیشتر در خبرگزاری آسوشیتد پرس منتشر شده بود ادعا شده ایمیلهای داخلی نشان میدهد مدیریت سازمان بهداشت جهانی از وقوع مواردی از آزار جنسی در جمهوری دموکراتیک کنگو در سال ۲۰۱۹ باخبر بوده است.
🔹لسلی نورتن، سفیر کانادا، پس از ارائه بیانیه به مجمع اصلی سالانه سازمان بهداشت جهانی گفت: «از ژانویه ۲۰۱۸ ما نگرانیهای عمیقی را درباره اتهامات مطرح شده درباره استثمار، سوء استفاده و آزار جنسی و همچنین سوء استفاده از قدرت و موقعیت در فعالیتهای سازمان بهداشت جهانی مطرح کردیم.» بر اساس این بیانیه در نشست هفته گذشته کمیته برنامه و بودجه سازمان بهداشت جهانی درباره این موضوع به گونهای صریح و شفاف بحث شده است.
🔹این ۵۳ کشور در این بیانیه اعلام کردند: «ما درباره شنیدهها در رسانهها هشدار دادیم که مدیریت سازمان بهداشت جهانی از موارد گزارش شده استثمار، سوء استفاده و آزار جنسی با خبر بوده اما اقدامات لازم را بر اساس الزامات پروتکلهای سازمان ملل و سازمان بهداشت جهانی در این باره انجام نداده است و حتی در مواردی ادعاهایی مبنی بر تلاش کارکنان سازمان بهداشت جهانی برای سرپوش گذاشتن بر این پروندهها مطرح شده است.»
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
http://harasswatch.com/news/1783/
🔹دیدبان آزار: روز گذشته ۵۳ کشور با صدور بیانیهای درباره اتهامات آزار جنسی طرح شده علیه امدادگران سازمان بهداشت جهانی و سازمان ملل و بیتوجهی سازمان بهداشت جهانی به این موراد هشدار دادند. در این بیانیه گفته شده مسئولان سازمان بهداشت جهانی از این اتهامات اطلاع داشتند اما اقدامی در این باره انجام ندادند.
🔹سال گذشته گزارشی تحقیقی توسط بنیاد تامسون رویترز و یک آژانس خبری بشردوستانه منتشر شد که بر اساس آن امدادگران سازمان بهداشت جهانی و سازمان ملل که در زمینه مقابله با بحران ۲۰۱۸-۲۰۲۰ ابولا در کنگو فعالیت میکردند، زنان را وادار به رابطه جنسی کرده بودند که دستکم در دو مورد این زنان باردار شدند. بر اساس این گزارش بیش از پنجاه زن امدادگران برنامه مقابله با ابولا که عمدتا ازسازمان بهداشت جهانی و نیز سازمان ملل بودند را به موارد متعددی از استثمار جنسی از قبیل واداشتن به رابطه جنسی کردند.
🔹آمریکا، اتحادیا اروپا، بریتانیا، ژاپن و چند کشور دیگر در بیانیهای مشترک خواهان اقدام جدی رئیس سازمان بهداشت جهانی درباره این موضوع شدند. در گزارشی که پیشتر در خبرگزاری آسوشیتد پرس منتشر شده بود ادعا شده ایمیلهای داخلی نشان میدهد مدیریت سازمان بهداشت جهانی از وقوع مواردی از آزار جنسی در جمهوری دموکراتیک کنگو در سال ۲۰۱۹ باخبر بوده است.
🔹لسلی نورتن، سفیر کانادا، پس از ارائه بیانیه به مجمع اصلی سالانه سازمان بهداشت جهانی گفت: «از ژانویه ۲۰۱۸ ما نگرانیهای عمیقی را درباره اتهامات مطرح شده درباره استثمار، سوء استفاده و آزار جنسی و همچنین سوء استفاده از قدرت و موقعیت در فعالیتهای سازمان بهداشت جهانی مطرح کردیم.» بر اساس این بیانیه در نشست هفته گذشته کمیته برنامه و بودجه سازمان بهداشت جهانی درباره این موضوع به گونهای صریح و شفاف بحث شده است.
🔹این ۵۳ کشور در این بیانیه اعلام کردند: «ما درباره شنیدهها در رسانهها هشدار دادیم که مدیریت سازمان بهداشت جهانی از موارد گزارش شده استثمار، سوء استفاده و آزار جنسی با خبر بوده اما اقدامات لازم را بر اساس الزامات پروتکلهای سازمان ملل و سازمان بهداشت جهانی در این باره انجام نداده است و حتی در مواردی ادعاهایی مبنی بر تلاش کارکنان سازمان بهداشت جهانی برای سرپوش گذاشتن بر این پروندهها مطرح شده است.»
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
http://harasswatch.com/news/1783/
هرس واچ | دیدهبان آزار
هشدار 53 کشور درباره آزار جنسی زنان در کنگو
روز گذشته 53 کشور با صدور بیانیهای درباره اتهامات آزار جنسی طرح شده علیه امدادگران سازمان بهداشت جهانی و سازمان ملل و بیتوجهی سازمان بهداشت جهانی به این موراد هشدار دادند. در این بیانیه گفته شده مسئولان سازمان بهداشت جهانی از این اتهامات اطلاع داشت
🔹حدود دو ماه قبل بود که برای اولین بار پوسترهای منع آزار خیابانی را در گذری در شهرمان دیدم و دلم گرم شد. اما پوسترها کمکم کنده شدند. امروز رفتیم و دوباره در همان نقاط قبلی نصب کردیم. هنوز هم هستند کسانی که این کار را درست نمیدانند، اذیت میکنند، متلک میپرانند و حتی فحش میدهند. اما اتفاقات خوبی دارد میافتد. روزبهروز به تعداد کسانی که از ما حمایت و کمک میکنند، بیشتر و بیشتر میشود.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔻پیامدهای افشاگری آزار جنسی برای راویان گزارشها
🔶وقتی با هویت خودت فریاد میزنی
✍نیلوفر حامدی
🔹روزی زنان ایرانی تصمیم گرفتند تا از تجربه آزار و خشونت جنسی بنویسند؛ برخیشان با نامهای حقیقی و برخی دیگر با چند حرف اختصاری، اما درد همه مشترک بود. قصهای که همینجا به پایان نرسید. حالا که زبان گشوده بودند، کارشان سختتر هم شده بود. گرچه همدلی هم دیدند اما دنیای جدیدی که روبروی آنها قرار گرفته بود، دنیایی مملو از تشکیک، قضاوت، توهین، سواستفاده، پیگیری قضایی، شکایت حقوقی و طردشدگی بود؛ به ویژه برای آنهایی که با هویت واقعی خود دست به انتشار روایات زده بودند. این گزارش، حکایت همین دنیا است.
🔹«شین» ابتدا روایت آزار توسط معلمش را همزمان با جنبش #من_هم، در توئیتر و سپس در اینستاگرام منتشر کرد. کمی بعد استوری او توسط بقیه دوستان و همکلاسیهایش هم منتشر شد و در شهر خبر پیچید. همین افشاگری باعث شد تا «شین» را تهدید به شکایت کنند: «چهار ماه از انتشار روایت گذشته بود که برای من احضاریه آمد. من و یک شاهد دیگر. ما به دادگاه رفتیم و شهادت دادیم. در آنجا دادیار گفت که من قانع شدم اما شما نباید با آبروی یک مرد مسلمان بازی میکردید.»
🔹«این رفتار که اصلا تجاوز نیست»؛ عبارتی که بارها و بارها و در پاسخ به بسیاری از بازماندگان آزار جنسی مطرح شده است. «ب» از جمله کسانی است که از این منظر و بعد از افشاگری، ضربههای زیادی خورد: «مدام باید برای همه توضیح میدادم که تجربه رخ داده، نقض حق بدن من بود و مصداق بارزی از خشونت. در این دوره واقعا دچار تپش قلب شدم. با اینکه مدتها از اصل ماجرا گذشته بود اما اینکه در مواجهه با انواع قضاوتها قرار گرفته بودم، من را در شرایط دشواری قرار داد. به ویژه به خاطر اینکه روایت من با روایات معمول از تجاوز و آزار جنسی میشناختند متفاوت بود.»
🔹مسأله آزاردهنده دیگر، خلاصه شدن شخصیت راوی در اذهان عمومی به مسأله آزار جنسی است. به نظر «سارا» فردی که علیه مجموعهای از کلیشهها و برساختهها قیام و صدایش را بلند کرده، به محض افشاگری، در برابر کلیشههای دیگری قرار میگیرد: «بلافاصله از او توقع میرود نقش یک قربانی خوب را ایفا کند و ترحمبرانگیز باشد و تنها در این صورت است که باورپذیر و قابل اعتماد خواهد بود. در ماههای گذشته بخش زیادی از انرژی من صرف مقاومت در برابر این الگو شد.»
از مجموعه مطالب ویژهنامه جمعی از فعالان زنان: «همصدایی علیه سکوت»
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را از لینک زیر بخوانید:
http://harasswatch.com/news/1734/
🔶وقتی با هویت خودت فریاد میزنی
✍نیلوفر حامدی
🔹روزی زنان ایرانی تصمیم گرفتند تا از تجربه آزار و خشونت جنسی بنویسند؛ برخیشان با نامهای حقیقی و برخی دیگر با چند حرف اختصاری، اما درد همه مشترک بود. قصهای که همینجا به پایان نرسید. حالا که زبان گشوده بودند، کارشان سختتر هم شده بود. گرچه همدلی هم دیدند اما دنیای جدیدی که روبروی آنها قرار گرفته بود، دنیایی مملو از تشکیک، قضاوت، توهین، سواستفاده، پیگیری قضایی، شکایت حقوقی و طردشدگی بود؛ به ویژه برای آنهایی که با هویت واقعی خود دست به انتشار روایات زده بودند. این گزارش، حکایت همین دنیا است.
🔹«شین» ابتدا روایت آزار توسط معلمش را همزمان با جنبش #من_هم، در توئیتر و سپس در اینستاگرام منتشر کرد. کمی بعد استوری او توسط بقیه دوستان و همکلاسیهایش هم منتشر شد و در شهر خبر پیچید. همین افشاگری باعث شد تا «شین» را تهدید به شکایت کنند: «چهار ماه از انتشار روایت گذشته بود که برای من احضاریه آمد. من و یک شاهد دیگر. ما به دادگاه رفتیم و شهادت دادیم. در آنجا دادیار گفت که من قانع شدم اما شما نباید با آبروی یک مرد مسلمان بازی میکردید.»
🔹«این رفتار که اصلا تجاوز نیست»؛ عبارتی که بارها و بارها و در پاسخ به بسیاری از بازماندگان آزار جنسی مطرح شده است. «ب» از جمله کسانی است که از این منظر و بعد از افشاگری، ضربههای زیادی خورد: «مدام باید برای همه توضیح میدادم که تجربه رخ داده، نقض حق بدن من بود و مصداق بارزی از خشونت. در این دوره واقعا دچار تپش قلب شدم. با اینکه مدتها از اصل ماجرا گذشته بود اما اینکه در مواجهه با انواع قضاوتها قرار گرفته بودم، من را در شرایط دشواری قرار داد. به ویژه به خاطر اینکه روایت من با روایات معمول از تجاوز و آزار جنسی میشناختند متفاوت بود.»
🔹مسأله آزاردهنده دیگر، خلاصه شدن شخصیت راوی در اذهان عمومی به مسأله آزار جنسی است. به نظر «سارا» فردی که علیه مجموعهای از کلیشهها و برساختهها قیام و صدایش را بلند کرده، به محض افشاگری، در برابر کلیشههای دیگری قرار میگیرد: «بلافاصله از او توقع میرود نقش یک قربانی خوب را ایفا کند و ترحمبرانگیز باشد و تنها در این صورت است که باورپذیر و قابل اعتماد خواهد بود. در ماههای گذشته بخش زیادی از انرژی من صرف مقاومت در برابر این الگو شد.»
از مجموعه مطالب ویژهنامه جمعی از فعالان زنان: «همصدایی علیه سکوت»
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را از لینک زیر بخوانید:
http://harasswatch.com/news/1734/
هرس واچ | دیدبان آزار
وقتی با هویت خودت فریاد میزنی
زنانی که در جریان جنبش منهم ایرانی زبان گشوده بودند، با وجود برخی همدلیها، با دنیای جدیدی روبرو شدند. دنیایی مملو از تشکیک، قضاوت، توهین، سو استفاده، پیگیری قضایی، شکایت حقوقی و طردشدگی، به ویژه برای آنهایی که با هویت واقعی خود دست به انتشار روایا
🔻راهنمایی برای بیمارانی که توسط پزشک مورد خشونت جنسی قرار گرفتهاند
🔶چگونه از پزشک آزارگر شکایت کنیم؟
🔹دیدبان آزار: رابطه پزشک-بیمار از جمله روابطی است که بهدلیل نابرابری جایگاه بیمار و پزشک، مستعد است تا بیمار را در موقعیت آسیبپذیر قرار دهد. قدرت و اختیار پزشک از یک سو، ناآگاهی بیمار از سوی دیگر و مهمتر از همه، باورهای غلط اجتماعی که پزشک را به دلیل علم و آگاهیاش مختار تام یا به اصطلاح «محرم» میدانند، میتواند رابطه پزشک و بیمار را به بستری برای آزار کلامی یا جنسی توسط پزشک تبدیل کنند.
🔹در ذیل تکالیف عام «راهنمای عمومی اخلاق حرفهمندان پزشکی کشور» و در ماده دو آمده است: «شاغلان حِرَف پزشکی و وابسته، لازم است از انجام هر عملی که خلاف شئون اخلاق حرفهای شناخته شود، یعنی موجب هتک حرمت حرفهی پزشکی باشد و یا به آسیب دیدن اعتماد عمومی به شاغلان حِرَف پزشکی و وابسته بینجامد، خودداری کنند.»
🔹در ذیل فصل هشتم (رازداری و حریم خصوصی)، ماده ۸۰ تصریح کرده است: «شاغلان حِرَف پزشکی و وابسته، موظفاند به حریم خصوصی بیماران احترام بگذارند. احترام به حریم خصوصی بیماران نیازمند خودداری از همه کارهایی است که بیماران آن را نقض حریم شخصی خود تلقی میکنند. در این زمینه، اعضای سازمان باید از اقداماتی مانند معاینه بیمار در حضور افراد دیگر، پرسیدن سوالات حساس از بیماران در حضور دیگران به نحوی که موجب شرم بیماران شود و مشاهده یا لمس غیر ضروری بیماران، بهویژه در مورد بیماران غیر همجنس، خودداری کنند.»
🔹مواد ذکر شده یادآور این نکته مهم است که شما محق هستید در صورت مواجهه با رفتارهای غیراخلاقی و خلاف شئون پزشک که موارد آزارهای جنسی و جنسیتی را نیز دربر میگیرد، از پزشک مذکور شکایت کنید و در صورت ارتکاب جرم به مراجع دادگستری برای پیگیری مراجعه کنید.
#دیدبان_آزار
@harsswatch
متن کامل را از لینک زیر بخوانید:
http://harasswatch.com/news/1780/
🔶چگونه از پزشک آزارگر شکایت کنیم؟
🔹دیدبان آزار: رابطه پزشک-بیمار از جمله روابطی است که بهدلیل نابرابری جایگاه بیمار و پزشک، مستعد است تا بیمار را در موقعیت آسیبپذیر قرار دهد. قدرت و اختیار پزشک از یک سو، ناآگاهی بیمار از سوی دیگر و مهمتر از همه، باورهای غلط اجتماعی که پزشک را به دلیل علم و آگاهیاش مختار تام یا به اصطلاح «محرم» میدانند، میتواند رابطه پزشک و بیمار را به بستری برای آزار کلامی یا جنسی توسط پزشک تبدیل کنند.
🔹در ذیل تکالیف عام «راهنمای عمومی اخلاق حرفهمندان پزشکی کشور» و در ماده دو آمده است: «شاغلان حِرَف پزشکی و وابسته، لازم است از انجام هر عملی که خلاف شئون اخلاق حرفهای شناخته شود، یعنی موجب هتک حرمت حرفهی پزشکی باشد و یا به آسیب دیدن اعتماد عمومی به شاغلان حِرَف پزشکی و وابسته بینجامد، خودداری کنند.»
🔹در ذیل فصل هشتم (رازداری و حریم خصوصی)، ماده ۸۰ تصریح کرده است: «شاغلان حِرَف پزشکی و وابسته، موظفاند به حریم خصوصی بیماران احترام بگذارند. احترام به حریم خصوصی بیماران نیازمند خودداری از همه کارهایی است که بیماران آن را نقض حریم شخصی خود تلقی میکنند. در این زمینه، اعضای سازمان باید از اقداماتی مانند معاینه بیمار در حضور افراد دیگر، پرسیدن سوالات حساس از بیماران در حضور دیگران به نحوی که موجب شرم بیماران شود و مشاهده یا لمس غیر ضروری بیماران، بهویژه در مورد بیماران غیر همجنس، خودداری کنند.»
🔹مواد ذکر شده یادآور این نکته مهم است که شما محق هستید در صورت مواجهه با رفتارهای غیراخلاقی و خلاف شئون پزشک که موارد آزارهای جنسی و جنسیتی را نیز دربر میگیرد، از پزشک مذکور شکایت کنید و در صورت ارتکاب جرم به مراجع دادگستری برای پیگیری مراجعه کنید.
#دیدبان_آزار
@harsswatch
متن کامل را از لینک زیر بخوانید:
http://harasswatch.com/news/1780/
هرس واچ | دیدبان آزار
چگونه از پزشک آزارگر شکایت کنیم؟
رابطه پزشک-بیمار از جمله روابطی است که بهدلیل نابرابری جایگاه بیمار و پزشک، مستعد است تا بیمار را در موقعیت آسیبپذیر قرار دهد. قدرت و اختیار پزشک از یک سو، ناآگاهی بیمار از سوی دیگر و مهمتر از همه، باورهای غلط اجتماعی که پزشک را به دلیل علم و آگاه
Forwarded from بيدارزنى
🟣 رئالیسم، واسازی و (نظریهی) منظر فمینیستی
نویسنده: کارولین نیو
برگردان: سارا امیریان
از یادداشت مترجم:
«مباحث نظری فمینیستی در فضای فکری سالهای اخیرِ ایران عمدتا از دیدگاههای پسامدرن و پساساختارگرا تاثیر گرفتهاند. این تاثیرپذیریِ نظری و گفتمانی محصولی بود از تلاقی تاریخی روند تحولات سیاسی ایرانِ پساانقلابی -بهمنزلهی بستر مادی احیاء و رشد اندیشهی فمینیستی- و روند تحولات جهانی در نظریهی فمینیستی.
از آنجا که این هر دو روند کمابیش در دورهی افول تاریخی-جهانیِ چپ شکل گرفتند، اغلب بهطور آشکاری از پیامدهای سیاسی و نظریِ آن متأثر بودهاند. در چنین بافتار تاریخیای، در فضای فکری و روشنفکری نسلهای پساانقلابی ایران (بهطور عام) گرایش به نظریات جدید در حوزهی دانش اجتماعی اغلب بهسان پادزهری دیده میشد که بنا بود سموم جزمیات نظری و کاستیها و غفلتهای پراتیک مارکسیستی را خنثی یا جبران کند. مشخصا در فضای نسبتا پویای اندیشهی فمینیستی، این وضعیت (در همپوشانی با دیگر زمینههای تاریخی و سیاسی) موجب شد تا اغلب فمینیستهای نوجو بدینسو گرایش بیابند که نظریهی فمینیستی را از منظر رهیافتهای پسامدرن و پساساختارگرایانه بازخوانی کنند و حتی پرسشهای محوری و خطوط کلی استراتژی فمینیستی خود را بر اساس این الگوهای نظری (باز)تعریف کنند.
در همین راستا، در حوزهی ادبیات و گفتمان فمینیستی ایران مدتهاست که -برای مثال- نام #جودیت_باتلر یا استناد به آموزههای او بسامد بالایی داشته است. متأثر از چنین نظریاتی، در ایران نیز خوانش رایج فمینیستها از مقولهی #جنسیت عمدتا بر کارکردهای زبانی و گفتمانی و برساختههای اجتماعی تمرکز داشته و بهموازات آن، مرکز ثقل اندیشهی فمینیستی از جنبشهای اجتماعی به سمت مقولهی «تفاوت جنسی»، رهیافتهای هویتی و فرهنگی مثل #فمینیسم_اسلامی و مقاومتهای فردی چرخش یافته است.
شکلگیری موج دوم فمینیسم در اروپای غربی و آمریکای شمالی بخشا واکنشی بود به توقف ارتدوکسیِ رایج در چارچوب نظریه و پراتیک مارکسیستی برای اندیشیدن به «مسالهی زن» در ساحتهای نظری و سیاسی. در این بافتار تاریخی، دیدگاههای مختلف، از نظریهی منظر فمینیستی، #فمینیسم_رادیکال ، #فمینیسم_سیاه و نظریهی تلاقی #اینترسکشنالیتی و #فمینیسم_سوسیالیستی تا دلالتهای فمینیستی پساساختارگرایی و غیره، هر یک بهسهم خویش و اغلب در تعامل انتقادی با یکدیگر بر کاستیهای بینش مسلط مارکسیستی روشنی انداختند و تکانهها و بصیرتهای مهمی برای تعمیق درک بشر از پیچیدگی سازوکارهای ستم جنسیتی و تداوم تاریخی آن عرضه کردند.
اما همانطور که باسکار نشان میدهد نظریهی اجتماعی خصلتی گذرا و شالودهای اجتماعی دارد. هم از این روست که در دهههای گذشته هم نظریهی مارکسیستی و هم نظریهی فمینیستی در دیالوگ انتقادی مستمر با یکدیگر (و دیگر حوزههای نظری) دستخوش بازسازی و تحول مداوم بودهاند. در امتداد همین پویشها، مؤلفِ متن حاضر میکوشد از منظر رئالیسم انتقادی روی باسکار و بهمیانجی بازخوانی انتقادی نظریهی منظر فمینیستی، کاستیهای بینش نظری منتقدان پساساختارگرای نظریهی منظر را واکاوی کند. او بدینطریق (همانند مقالهی دیگرش)، سیطرهی نسبی پیشانگاشتهای پساساختارگرایانه بر نظریهی فمینیستی معاصر و یکسویگی آنها را به چالش میکشد.
مقالهی کارولین نیو درواقع دعوتی است برای اندیشیدن به برخی پرسشهای بنیادی فمینیستی از منظر فلسفهی رئالیسم انتقادی باسکار؛ فلسفهای که به باور من شالودهی قابلاتکاتری برای دانش اجتماعی رهاییبخش بهطور عام و بهطور خاص برای بازاندیشی و تعمق دربارهی پرسشها و چالشهای فمینیسم امروز فراهم میسازد. بر این اساس، هدف مشخصتر من در ترجمهی این متن (و مقالهی پیشین کارولین نیو) انتقال این پیام به مخاطب فمینیست بوده است که نظریهی فمینیستی معاصر در پساساختارگرایی توقف نکرده است؛ بلکه بنا به خصلت گذرا و اجتماعی-تاریخیِ دانش (ازجمله، در پاسخ به ضرورتهای تاریخیِ مبارزات زنان)، مدام درگیر ارائهی سنتزهای جامعتر و کارآمدتری از نظریههای گذشته درجهت شناخت بهتر واقعیت اجتماعی و نیز فهم و تدارک امکانات عینیِ غلبه بر سازوکارهای درهمتنیدهی ستم بوده است.»
لینک دسترسی به متن:
https://kaargaah.net/?p=966
دریافت نسخهی پی. دی. اف.:👇
http://pdf.kaargaah.net/110_Caroline_New_Realism_Deconstruction_Feminist_Standpoint_Farsi_SAmirian.pdf
-------------------------------------------
▪️منبع: وبسایت کارگاه دیالکتیک
@kdialectic
@bidarzani
نویسنده: کارولین نیو
برگردان: سارا امیریان
از یادداشت مترجم:
«مباحث نظری فمینیستی در فضای فکری سالهای اخیرِ ایران عمدتا از دیدگاههای پسامدرن و پساساختارگرا تاثیر گرفتهاند. این تاثیرپذیریِ نظری و گفتمانی محصولی بود از تلاقی تاریخی روند تحولات سیاسی ایرانِ پساانقلابی -بهمنزلهی بستر مادی احیاء و رشد اندیشهی فمینیستی- و روند تحولات جهانی در نظریهی فمینیستی.
از آنجا که این هر دو روند کمابیش در دورهی افول تاریخی-جهانیِ چپ شکل گرفتند، اغلب بهطور آشکاری از پیامدهای سیاسی و نظریِ آن متأثر بودهاند. در چنین بافتار تاریخیای، در فضای فکری و روشنفکری نسلهای پساانقلابی ایران (بهطور عام) گرایش به نظریات جدید در حوزهی دانش اجتماعی اغلب بهسان پادزهری دیده میشد که بنا بود سموم جزمیات نظری و کاستیها و غفلتهای پراتیک مارکسیستی را خنثی یا جبران کند. مشخصا در فضای نسبتا پویای اندیشهی فمینیستی، این وضعیت (در همپوشانی با دیگر زمینههای تاریخی و سیاسی) موجب شد تا اغلب فمینیستهای نوجو بدینسو گرایش بیابند که نظریهی فمینیستی را از منظر رهیافتهای پسامدرن و پساساختارگرایانه بازخوانی کنند و حتی پرسشهای محوری و خطوط کلی استراتژی فمینیستی خود را بر اساس این الگوهای نظری (باز)تعریف کنند.
در همین راستا، در حوزهی ادبیات و گفتمان فمینیستی ایران مدتهاست که -برای مثال- نام #جودیت_باتلر یا استناد به آموزههای او بسامد بالایی داشته است. متأثر از چنین نظریاتی، در ایران نیز خوانش رایج فمینیستها از مقولهی #جنسیت عمدتا بر کارکردهای زبانی و گفتمانی و برساختههای اجتماعی تمرکز داشته و بهموازات آن، مرکز ثقل اندیشهی فمینیستی از جنبشهای اجتماعی به سمت مقولهی «تفاوت جنسی»، رهیافتهای هویتی و فرهنگی مثل #فمینیسم_اسلامی و مقاومتهای فردی چرخش یافته است.
شکلگیری موج دوم فمینیسم در اروپای غربی و آمریکای شمالی بخشا واکنشی بود به توقف ارتدوکسیِ رایج در چارچوب نظریه و پراتیک مارکسیستی برای اندیشیدن به «مسالهی زن» در ساحتهای نظری و سیاسی. در این بافتار تاریخی، دیدگاههای مختلف، از نظریهی منظر فمینیستی، #فمینیسم_رادیکال ، #فمینیسم_سیاه و نظریهی تلاقی #اینترسکشنالیتی و #فمینیسم_سوسیالیستی تا دلالتهای فمینیستی پساساختارگرایی و غیره، هر یک بهسهم خویش و اغلب در تعامل انتقادی با یکدیگر بر کاستیهای بینش مسلط مارکسیستی روشنی انداختند و تکانهها و بصیرتهای مهمی برای تعمیق درک بشر از پیچیدگی سازوکارهای ستم جنسیتی و تداوم تاریخی آن عرضه کردند.
اما همانطور که باسکار نشان میدهد نظریهی اجتماعی خصلتی گذرا و شالودهای اجتماعی دارد. هم از این روست که در دهههای گذشته هم نظریهی مارکسیستی و هم نظریهی فمینیستی در دیالوگ انتقادی مستمر با یکدیگر (و دیگر حوزههای نظری) دستخوش بازسازی و تحول مداوم بودهاند. در امتداد همین پویشها، مؤلفِ متن حاضر میکوشد از منظر رئالیسم انتقادی روی باسکار و بهمیانجی بازخوانی انتقادی نظریهی منظر فمینیستی، کاستیهای بینش نظری منتقدان پساساختارگرای نظریهی منظر را واکاوی کند. او بدینطریق (همانند مقالهی دیگرش)، سیطرهی نسبی پیشانگاشتهای پساساختارگرایانه بر نظریهی فمینیستی معاصر و یکسویگی آنها را به چالش میکشد.
مقالهی کارولین نیو درواقع دعوتی است برای اندیشیدن به برخی پرسشهای بنیادی فمینیستی از منظر فلسفهی رئالیسم انتقادی باسکار؛ فلسفهای که به باور من شالودهی قابلاتکاتری برای دانش اجتماعی رهاییبخش بهطور عام و بهطور خاص برای بازاندیشی و تعمق دربارهی پرسشها و چالشهای فمینیسم امروز فراهم میسازد. بر این اساس، هدف مشخصتر من در ترجمهی این متن (و مقالهی پیشین کارولین نیو) انتقال این پیام به مخاطب فمینیست بوده است که نظریهی فمینیستی معاصر در پساساختارگرایی توقف نکرده است؛ بلکه بنا به خصلت گذرا و اجتماعی-تاریخیِ دانش (ازجمله، در پاسخ به ضرورتهای تاریخیِ مبارزات زنان)، مدام درگیر ارائهی سنتزهای جامعتر و کارآمدتری از نظریههای گذشته درجهت شناخت بهتر واقعیت اجتماعی و نیز فهم و تدارک امکانات عینیِ غلبه بر سازوکارهای درهمتنیدهی ستم بوده است.»
لینک دسترسی به متن:
https://kaargaah.net/?p=966
دریافت نسخهی پی. دی. اف.:👇
http://pdf.kaargaah.net/110_Caroline_New_Realism_Deconstruction_Feminist_Standpoint_Farsi_SAmirian.pdf
-------------------------------------------
▪️منبع: وبسایت کارگاه دیالکتیک
@kdialectic
@bidarzani
🔻فشار استرالیا برای جرمانگاری برداشتن غیرتوافقی کاندوم حین رابطه جنسی
🔶«مخفیکاری هنگام سکس» مصداق تجاوز است
🔹دیدبان آزار: یک نفر از هر سه زن در سراسر دنیا اقدام به برداشتن غیرتوافقی کاندوم حین رابطه جنسی را تجربه کردهاند. با وجود بالا بودن درصد افرادی که چنین خشونتی را تجربه کردهاند این اصطلاحی است که به تازگی وارد ادبیات عمومی و دادگاهها شده است. «الیزابت لی»، رهبر اپوزیسیون لیبرال استرالیا میگوید: «به طور خلاصه، برداشتن کاندوم حین سکس کاری گیجکننده، خشونتآمیز و اشتباه است. اما افرادی که چنین خشونتی را تجربه کردهاند حتی نمیدانستند که اسمی برای این رفتار وجود دارد چه برسد به این که متوجه باشند که این کار عملا رضایت آنها را نقض کرده است.»
🔹«مونیکا تن»، در سال ۲۰۱۵ این عمل را نوعی تجاوز تعبیر کرد. دو سال بعد، «الکساندرا برادسکی» وکیل حقوق مدنی آمریکا، در مجله حقوق و جنسیت از واژه «برداشتن غیرتوافقی کاندوم به جای معادل محاورهای آن یعنی «مخفیکاری» در فضای آکادمیک استفاده کرد. در همان سال، هم مجرمان و هم بازماندگان این رفتار، «داستانهای مخفیکاری» خود را با پادکست Triple J’s Hack درمیان گذاشتند.
🔹هم اکنون این رفتار به شکل آشکار در سریال «من میتوانم نابودت کنم» ساخته «میشلا کول» به تصویر کشیده شده است. همچنین با صدور اولین حکم قضایی حبس برای مجرم پروندهای با این عنوان در هفته گذشته در نیوزیلند، موج فزایندهای از شاکیان پروندههای مربوط به اقدام به درآوردن کاندوم بدون توافق به دادگاههای قضایی در سراسر دنیا مراجعه کردهاند. یکی از نتایج چنین اتفاقی این است که اقدام به درآوردن غیرتوافقی کاندوم، به تدریج وارد گفتمان عمومی پیرامون مسئله رضایت میشود.
🔹در حال حاضر لی، طرح پیشنهادی لیبرالهای کانبرا را به مجلس قانونگذاری ACT میبرد و به این مجلس فشار میآورد تا در قانون رضایت تغییر ایجاد کنند و این عمل را جرمانگاری کنند. او توضیح میدهد: «رابطه جنسی بدون رضایت، تعرض جنسی است و تعرض یک جرم است. بنابراین درآوردن کاندوم بدون رضایت هم در ذات خود، یک نوع تجاوز است.» او توضیح میدهد پیشنویس لایحهاش تضمین میکند که به موجب قانون، درآوردن کاندوم بدون توافق، به عنوان یکی از مصادیق بیاعتبارکننده رضایت در نظر گرفته شود.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
http://harasswatch.com/news/1779/
🔶«مخفیکاری هنگام سکس» مصداق تجاوز است
🔹دیدبان آزار: یک نفر از هر سه زن در سراسر دنیا اقدام به برداشتن غیرتوافقی کاندوم حین رابطه جنسی را تجربه کردهاند. با وجود بالا بودن درصد افرادی که چنین خشونتی را تجربه کردهاند این اصطلاحی است که به تازگی وارد ادبیات عمومی و دادگاهها شده است. «الیزابت لی»، رهبر اپوزیسیون لیبرال استرالیا میگوید: «به طور خلاصه، برداشتن کاندوم حین سکس کاری گیجکننده، خشونتآمیز و اشتباه است. اما افرادی که چنین خشونتی را تجربه کردهاند حتی نمیدانستند که اسمی برای این رفتار وجود دارد چه برسد به این که متوجه باشند که این کار عملا رضایت آنها را نقض کرده است.»
🔹«مونیکا تن»، در سال ۲۰۱۵ این عمل را نوعی تجاوز تعبیر کرد. دو سال بعد، «الکساندرا برادسکی» وکیل حقوق مدنی آمریکا، در مجله حقوق و جنسیت از واژه «برداشتن غیرتوافقی کاندوم به جای معادل محاورهای آن یعنی «مخفیکاری» در فضای آکادمیک استفاده کرد. در همان سال، هم مجرمان و هم بازماندگان این رفتار، «داستانهای مخفیکاری» خود را با پادکست Triple J’s Hack درمیان گذاشتند.
🔹هم اکنون این رفتار به شکل آشکار در سریال «من میتوانم نابودت کنم» ساخته «میشلا کول» به تصویر کشیده شده است. همچنین با صدور اولین حکم قضایی حبس برای مجرم پروندهای با این عنوان در هفته گذشته در نیوزیلند، موج فزایندهای از شاکیان پروندههای مربوط به اقدام به درآوردن کاندوم بدون توافق به دادگاههای قضایی در سراسر دنیا مراجعه کردهاند. یکی از نتایج چنین اتفاقی این است که اقدام به درآوردن غیرتوافقی کاندوم، به تدریج وارد گفتمان عمومی پیرامون مسئله رضایت میشود.
🔹در حال حاضر لی، طرح پیشنهادی لیبرالهای کانبرا را به مجلس قانونگذاری ACT میبرد و به این مجلس فشار میآورد تا در قانون رضایت تغییر ایجاد کنند و این عمل را جرمانگاری کنند. او توضیح میدهد: «رابطه جنسی بدون رضایت، تعرض جنسی است و تعرض یک جرم است. بنابراین درآوردن کاندوم بدون رضایت هم در ذات خود، یک نوع تجاوز است.» او توضیح میدهد پیشنویس لایحهاش تضمین میکند که به موجب قانون، درآوردن کاندوم بدون توافق، به عنوان یکی از مصادیق بیاعتبارکننده رضایت در نظر گرفته شود.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
http://harasswatch.com/news/1779/
هرس واچ | دیدبان آزار
«مخفیکاری هنگام رابطه جنسی» مصداق تجاوز است
نفر از هر سه زن در سراسر دنیا اقدام به برداشتن غیرتوافقی کاندوم حین رابطه جنسی را تجربه کردهاند. با وجود بالا بودن درصد افرادی که چنین خشونتی را تجربه کردهاند این اصطلاحی است که به تازگی وارد ادبیات عمومی و دادگاهها شده است
🔻دوم ژوئن، روز جهانی کارگران جنسی
🔶۷۲ درصد از کارگران جنسی در جنوب تهران خشونت جنسی را تجربه کردهاند
🔹در همآمیختگی جرمانگاری قانونی، انگ اجتماعی و انگارههای فرهنگی درباره زنان کارگر جنسی، موقعیت فرودست این زنان در نظامهای سلطه درهمتنیده و شرایط حاکم بر کار جنسی باعث شده احتمال وقوع انواع خشونتها از قبیل خشونت جنسی علیه کارگران جنسی افزایش یابد. از سوی دیگر خشونت جنسی علیه زنان کارگر جنسی بیش از خشونت جنسی علیه سایر گروهها نرمالیزه شده و امکان دریافت حمایتهای مختلف از آنان در برابر خشونت از قبیل پلیس و مراکز ارائه خدمات عمومی کاهش یافته است.
🔹پژوهشها پیرامون خشونت جنسی علیه کارگران جنسی در سراسر جهان نشان میدهد که احتمال وقوع خشونت جنسی حین انجام کار علیه کارگران جنسی از ۴۵ تا ۷۵ درصد است. بر اساس نتایج پژوهشی میان کارگران جنسی در جنوب تهران ۷۲.۲ درصد از مشارکتکنندگان تجربه خشونت جنسی و ۸۲.۳ درصد تجربه خشونت فیزیکی داشتهاند. ۵۲.۴ درصد از کارگران جنسی مورد بررسی در این پژوهش تجربه سکس ناایمن اجباری از سوی شرکای جنسی خود و خریداران سکس را داشتهاند.
🔹مطالعه یوسفی و همکاران (۲۰۲۰) درباره تجربه زنان از کار جنسی در تهران، خشونتها علیه کارگران جنسی در تهران را در چهار دسته خشونتهای فیزیکی، کلامی و روانی، اقتصادی و جنسی بررسی کرده است. یکی از کارگران جنسی مشارکتکننده در این پژوهش درباره تجربهاش از خشونت فیزیکی از سوی خریداران سکس میگوید: «گاهی پس از رابطه جنسی این اتفاق رخ میداد که مشتری مرا کتک بزند به گونهای که از سر و صورتم خون جاری شود.» کارگر جنسی دیگری که ۳۵ سال سن دارد درباره تجربه خشونت فیزیکی از سوی مردم میگوید: «وقتی مردم میفهمند ما روسپی هستیم با ما هرطور که میخواهند رفتار میکنند. گاه کتکمان میزنند.»
🔹جنبه دیگر خشونت علیه زنان کارگر جنسی خشونت و آسیبهای کلامی و روانی است. کارگران جنسی مورد بررسی در این تحقیق تجارب متعددی از آزارهای کلامی و استفاده از الفاظ رکیک و توهینآمیز توسط مشتریان و افراد دیگر داشتهاند که منجر به آسیبهای روحی و روانی آنان شده است. یکی از این زنان درباره آزارهای کلامی از سوی خریداران سکس میگوید: «گاهی در زمان سکس مشتریها از زشتترین فحشها استفاده و ما را با بدترین کلمات خطاب میکنند.» کارگر جنسی دیگری درباره آزارهای کلامی همسایهها میگوید: «علاوه بر مشتریانمان، همسایهها یا کسانی در محله که میدانند ما چکار میکنیم، همیشه به بدترین شکل ممکن به ما توهین میکنند. آنها طوری حرف میزنند، گویی ما انسان نیستیم.»
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را از لینک زیر بخوانید:
http://harasswatch.com/news/1767
🔶۷۲ درصد از کارگران جنسی در جنوب تهران خشونت جنسی را تجربه کردهاند
🔹در همآمیختگی جرمانگاری قانونی، انگ اجتماعی و انگارههای فرهنگی درباره زنان کارگر جنسی، موقعیت فرودست این زنان در نظامهای سلطه درهمتنیده و شرایط حاکم بر کار جنسی باعث شده احتمال وقوع انواع خشونتها از قبیل خشونت جنسی علیه کارگران جنسی افزایش یابد. از سوی دیگر خشونت جنسی علیه زنان کارگر جنسی بیش از خشونت جنسی علیه سایر گروهها نرمالیزه شده و امکان دریافت حمایتهای مختلف از آنان در برابر خشونت از قبیل پلیس و مراکز ارائه خدمات عمومی کاهش یافته است.
🔹پژوهشها پیرامون خشونت جنسی علیه کارگران جنسی در سراسر جهان نشان میدهد که احتمال وقوع خشونت جنسی حین انجام کار علیه کارگران جنسی از ۴۵ تا ۷۵ درصد است. بر اساس نتایج پژوهشی میان کارگران جنسی در جنوب تهران ۷۲.۲ درصد از مشارکتکنندگان تجربه خشونت جنسی و ۸۲.۳ درصد تجربه خشونت فیزیکی داشتهاند. ۵۲.۴ درصد از کارگران جنسی مورد بررسی در این پژوهش تجربه سکس ناایمن اجباری از سوی شرکای جنسی خود و خریداران سکس را داشتهاند.
🔹مطالعه یوسفی و همکاران (۲۰۲۰) درباره تجربه زنان از کار جنسی در تهران، خشونتها علیه کارگران جنسی در تهران را در چهار دسته خشونتهای فیزیکی، کلامی و روانی، اقتصادی و جنسی بررسی کرده است. یکی از کارگران جنسی مشارکتکننده در این پژوهش درباره تجربهاش از خشونت فیزیکی از سوی خریداران سکس میگوید: «گاهی پس از رابطه جنسی این اتفاق رخ میداد که مشتری مرا کتک بزند به گونهای که از سر و صورتم خون جاری شود.» کارگر جنسی دیگری که ۳۵ سال سن دارد درباره تجربه خشونت فیزیکی از سوی مردم میگوید: «وقتی مردم میفهمند ما روسپی هستیم با ما هرطور که میخواهند رفتار میکنند. گاه کتکمان میزنند.»
🔹جنبه دیگر خشونت علیه زنان کارگر جنسی خشونت و آسیبهای کلامی و روانی است. کارگران جنسی مورد بررسی در این تحقیق تجارب متعددی از آزارهای کلامی و استفاده از الفاظ رکیک و توهینآمیز توسط مشتریان و افراد دیگر داشتهاند که منجر به آسیبهای روحی و روانی آنان شده است. یکی از این زنان درباره آزارهای کلامی از سوی خریداران سکس میگوید: «گاهی در زمان سکس مشتریها از زشتترین فحشها استفاده و ما را با بدترین کلمات خطاب میکنند.» کارگر جنسی دیگری درباره آزارهای کلامی همسایهها میگوید: «علاوه بر مشتریانمان، همسایهها یا کسانی در محله که میدانند ما چکار میکنیم، همیشه به بدترین شکل ممکن به ما توهین میکنند. آنها طوری حرف میزنند، گویی ما انسان نیستیم.»
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را از لینک زیر بخوانید:
http://harasswatch.com/news/1767
هرس واچ | دیدبان آزار
چگونه گفتمانهای مسلط خشونت علیه کارگران جنسی را نرمالیزه میکنند؟
زنان کارگر جنسی اغلب به دلیل خاستگاه طبقاتی و در موارد بسیاری در همتنیدگی آن با اشکال دیگری فرودستی از قبیل نژاد، مهاجرت، معلولیت و ... در قعر سلسلهمراتب اجتماعی قرار دارند. همچنین، درهمتنیدگی جرمانگاری کار جنسی با استیگماتیزه شدن، آنان را بیش ا
🔻هنرمند آریزونایی علیه فرهنگ تجاوز عکاسی میکند
🔶بدن زنان، حامل پیامهای فمینیستی
🔹دیدبان آزار: گاهی برای شنیده شدن صدایت باید پیامت را به واسطه بدنت نشان بدهی. و این مسیری است که عکاس لیورا کی از آرویزونا، در یک پروژه عکاسی با عنوان «فمینیسم» پیش گرفته است. این عکاس ۲۷ ساله، پیامهایی را ضد خشونت علیه زنان روی بدنهای برهنه نقاشی میکند و از آنها عکس میگیرد. البته لیورا سوژههای عکاسی را تشویق میکند که خود پیامشان را انتخاب کنند. لیورا این پروژه را نوعی «توانمندسازی بیواسطه» میداند و میگوید: «مکالمه با زنانی دارای تجربههای متفاوت بسیار لذتبخش است. ما چای نوشیدیم و ساعتها حرف زدیم. و حس اینکه میتوانی به راحتی تجربهات را با دیگری به اشتراک بگذاری بسیار شگفتانگیز است.»
🔹لیورا در سال ۲۰۱۰ به آریزونا نقل مکان کرد. او در مصاحبهای میگوید: «اولین بار بود که در یک ایالت قرمز (جمهوریخواه) زندگی میکردم و کنار آمدن با برخی مسائل برایم دشوار بود. مثلا همان زمان لوایحی ارائه شده بودند که حقوق باروری زنان را محدود میکردند. من شروع کردم به تماس گرفتن با نمایندگان و امضا کردن پتیشن و هر کار دیگری که از دستم برمیآمد.» در ادامه تلاشها، لیورا تصمیم گرفت خشم و کلافگی خود از وضع موجود در آریزونا را از طریق عکاسی ابراز کند.
🔹او در این باره میگوید: «هدفم این بود که خشمگین و عصبانی بودن تماموقتم را متوقف کنم. هنر بخشی از روش من برای پرداخت احساسات است. پس اولین عکاسی خود را با دو زن که دوستانم بودند آغاز کردم. پشت برهنهشان را که رویش نوشته بود «پس حق حیات من چه میشود» به دوربین کردند و تصاویر را ثبت کردم. تصاویر را برای سازمان UniteWomen فرستادم و آنها از من خواستند عکسهای بیشتری بگیرم.» او در وبسایت خود نوشته است: «من یک فمینیستم چون نمیتوانم در دنیایی زندگی کنم که مرا بر اساس اندام تناسلیام تعریف، محدود و طبقهبندی میکند. دنیایی که در آن زنان به مثابه شی جنسی انگاشته میشوند، فرهنگ تجاوز رواج دارد و این بیعدالتیها توسط عمده مردم نادیده گرفته میشود.»
#دیدبان_آزار
@harasswatch
برای مشاهده بقیه تصاویر و مطالعه ادامه متن میتوانید به لینک زیر مراجعه کنید:
http://harasswatch.com/news/1760/
🔶بدن زنان، حامل پیامهای فمینیستی
🔹دیدبان آزار: گاهی برای شنیده شدن صدایت باید پیامت را به واسطه بدنت نشان بدهی. و این مسیری است که عکاس لیورا کی از آرویزونا، در یک پروژه عکاسی با عنوان «فمینیسم» پیش گرفته است. این عکاس ۲۷ ساله، پیامهایی را ضد خشونت علیه زنان روی بدنهای برهنه نقاشی میکند و از آنها عکس میگیرد. البته لیورا سوژههای عکاسی را تشویق میکند که خود پیامشان را انتخاب کنند. لیورا این پروژه را نوعی «توانمندسازی بیواسطه» میداند و میگوید: «مکالمه با زنانی دارای تجربههای متفاوت بسیار لذتبخش است. ما چای نوشیدیم و ساعتها حرف زدیم. و حس اینکه میتوانی به راحتی تجربهات را با دیگری به اشتراک بگذاری بسیار شگفتانگیز است.»
🔹لیورا در سال ۲۰۱۰ به آریزونا نقل مکان کرد. او در مصاحبهای میگوید: «اولین بار بود که در یک ایالت قرمز (جمهوریخواه) زندگی میکردم و کنار آمدن با برخی مسائل برایم دشوار بود. مثلا همان زمان لوایحی ارائه شده بودند که حقوق باروری زنان را محدود میکردند. من شروع کردم به تماس گرفتن با نمایندگان و امضا کردن پتیشن و هر کار دیگری که از دستم برمیآمد.» در ادامه تلاشها، لیورا تصمیم گرفت خشم و کلافگی خود از وضع موجود در آریزونا را از طریق عکاسی ابراز کند.
🔹او در این باره میگوید: «هدفم این بود که خشمگین و عصبانی بودن تماموقتم را متوقف کنم. هنر بخشی از روش من برای پرداخت احساسات است. پس اولین عکاسی خود را با دو زن که دوستانم بودند آغاز کردم. پشت برهنهشان را که رویش نوشته بود «پس حق حیات من چه میشود» به دوربین کردند و تصاویر را ثبت کردم. تصاویر را برای سازمان UniteWomen فرستادم و آنها از من خواستند عکسهای بیشتری بگیرم.» او در وبسایت خود نوشته است: «من یک فمینیستم چون نمیتوانم در دنیایی زندگی کنم که مرا بر اساس اندام تناسلیام تعریف، محدود و طبقهبندی میکند. دنیایی که در آن زنان به مثابه شی جنسی انگاشته میشوند، فرهنگ تجاوز رواج دارد و این بیعدالتیها توسط عمده مردم نادیده گرفته میشود.»
#دیدبان_آزار
@harasswatch
برای مشاهده بقیه تصاویر و مطالعه ادامه متن میتوانید به لینک زیر مراجعه کنید:
http://harasswatch.com/news/1760/
هرس واچ | دیدهبان آزار
بدن زنان، حامل پیامهای فمینیستی
گاهی برای شنیده شدن صدایت باید پیامت را به واسطه بدنت نشان بدهی. و این مسیری است که عکاس لیورا کی از آرویزونا، در یک پروژه عکاسی با عنوان «فمینیسم» پیش گرفته است. این عکاس 27 ساله، پیامهایی را ضد خشونت علیه زنان روی بدنهای برهنه نقاشی میکند و از آ
🔻روایاتی از تجربه دوچرخهسواری زنان در خیابان
🔶«یک سال است دوچرخهام گوشه انبار خاک میخورد»
🔹دیدبان آزار: «یک سال است که دوچرخهام گوشه انبار خاک میخورد»؛ این جمله و روایتهای مشابه از مخاطبان دیدهبان آزار نشانگر این است که دوچرخهسواری برای زنان در خیابانها با تجربههای متعدد آزار خیابانی همراه بوده است؛ شاید بیش از سایر فعالیتهای ورزشی. ورزش در فضاهایی غیر از خانه و باشگاهها برای زنان همیشه مصائبی را به دنبال داشته است.
🔹دوچرخهسواری ورزشی است که حداقل در ایران بیش از سایر فعالیتها بسترساز چنین آزارهایی برای زنان میشود. راضیه از نوجوانیاش میگوید: «آن زمان عاشق دوچرخهسواری بودم. با اصرار از پدرم خواستم مقابل در بایستد تا من بتوانم در خیابان شلوغ و بزرگ نزدیک خانهمان دوچرخهسواری کنم. اما انتهای خیابان که کمی تاریکتر بود متلکها شروع میشد. یک بار هم یک زن با حالتی عصبانی به من گفت: با این سنت خجالت نمی کشی؟ یک بار هم پسری توهینی کرد که آن زمان و با آن سن اصلا معنیاش را نمیدانستم.» راضیه که الان ۳۱ سال دارد هنوز به دوچرخهسواری و حتی موتورسواری علاقه دارد اما به به خاطر تجربههای بد خود از آزارهای جنسی و جنسیتی به سراغش نمیرود.
🔹پریناز هم از تجریباتش نوشته و اینکه چقدر تلاش کرده و جنگیده است: «متلکها را نشینده میگرفتم و اگر حس میکردم خطر جانی برایم ندارد پاسخ مناسبش را هم میدادم. وقتی میدیدم موتور یا ماشینی به سمتم میآید یا پسربچهای دوچرخهاش را سمت من گرفته جاخالی میدادم و اگر ون گشت ارشاد میدیدم به کوچهای میرفتم اما ذهن فرسوده و روان تحقیر شده هر کسی به آرامش نیاز دارد.»
🔹در تجربه پریناز چیزی که بیش از همه حرفهایش باعث حیرت مخاطب میشود این است که حتی یک پسربچه هم میتواند به دختر بزرگ دوچرخهسواری آسیب برساند و آزارش دهد. چون این طور یاد گرفته که یا جای زن در خانه است، یا دوچرخه ابزار زنانهای نیست و یا آزار به زن را مولفهای از بزرگتر و به اصطلاح «مرد شدن» میداند.
🔹فرزانه هم میگوید همین موضوعات باعث شده تا دوچرخهسواری برایش تبدیل به حسرت شود: «الان چند سال است که دلم میخواهد دوچرخهام را بردارم و به خیابانها بروم اما نمیتوانم چون واقعا برایم آزاردهنده است. وقتی بچه بودم این مسائل هیچ اهمیتی برایم نداشت اما حالا واقعا سخت شده است. الان حتی حسرت یک لحظه قدم زدن با آرامش به دلم مانده است.»
🔹تنها راه به چالش کشیدن نگاهی که دوچرخهسواری زنان را تحریککننده و حرام میداند، حضور بیشتر دوچرخهسواران زن در فضاهای عمومی است. تا این تابو بشکند و چشمهای اجتماع به تصویر پرجنب و جوش زنان عادت کند و «زنانگی» را برای خود بازتعریف کند.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔶«یک سال است دوچرخهام گوشه انبار خاک میخورد»
🔹دیدبان آزار: «یک سال است که دوچرخهام گوشه انبار خاک میخورد»؛ این جمله و روایتهای مشابه از مخاطبان دیدهبان آزار نشانگر این است که دوچرخهسواری برای زنان در خیابانها با تجربههای متعدد آزار خیابانی همراه بوده است؛ شاید بیش از سایر فعالیتهای ورزشی. ورزش در فضاهایی غیر از خانه و باشگاهها برای زنان همیشه مصائبی را به دنبال داشته است.
🔹دوچرخهسواری ورزشی است که حداقل در ایران بیش از سایر فعالیتها بسترساز چنین آزارهایی برای زنان میشود. راضیه از نوجوانیاش میگوید: «آن زمان عاشق دوچرخهسواری بودم. با اصرار از پدرم خواستم مقابل در بایستد تا من بتوانم در خیابان شلوغ و بزرگ نزدیک خانهمان دوچرخهسواری کنم. اما انتهای خیابان که کمی تاریکتر بود متلکها شروع میشد. یک بار هم یک زن با حالتی عصبانی به من گفت: با این سنت خجالت نمی کشی؟ یک بار هم پسری توهینی کرد که آن زمان و با آن سن اصلا معنیاش را نمیدانستم.» راضیه که الان ۳۱ سال دارد هنوز به دوچرخهسواری و حتی موتورسواری علاقه دارد اما به به خاطر تجربههای بد خود از آزارهای جنسی و جنسیتی به سراغش نمیرود.
🔹پریناز هم از تجریباتش نوشته و اینکه چقدر تلاش کرده و جنگیده است: «متلکها را نشینده میگرفتم و اگر حس میکردم خطر جانی برایم ندارد پاسخ مناسبش را هم میدادم. وقتی میدیدم موتور یا ماشینی به سمتم میآید یا پسربچهای دوچرخهاش را سمت من گرفته جاخالی میدادم و اگر ون گشت ارشاد میدیدم به کوچهای میرفتم اما ذهن فرسوده و روان تحقیر شده هر کسی به آرامش نیاز دارد.»
🔹در تجربه پریناز چیزی که بیش از همه حرفهایش باعث حیرت مخاطب میشود این است که حتی یک پسربچه هم میتواند به دختر بزرگ دوچرخهسواری آسیب برساند و آزارش دهد. چون این طور یاد گرفته که یا جای زن در خانه است، یا دوچرخه ابزار زنانهای نیست و یا آزار به زن را مولفهای از بزرگتر و به اصطلاح «مرد شدن» میداند.
🔹فرزانه هم میگوید همین موضوعات باعث شده تا دوچرخهسواری برایش تبدیل به حسرت شود: «الان چند سال است که دلم میخواهد دوچرخهام را بردارم و به خیابانها بروم اما نمیتوانم چون واقعا برایم آزاردهنده است. وقتی بچه بودم این مسائل هیچ اهمیتی برایم نداشت اما حالا واقعا سخت شده است. الان حتی حسرت یک لحظه قدم زدن با آرامش به دلم مانده است.»
🔹تنها راه به چالش کشیدن نگاهی که دوچرخهسواری زنان را تحریککننده و حرام میداند، حضور بیشتر دوچرخهسواران زن در فضاهای عمومی است. تا این تابو بشکند و چشمهای اجتماع به تصویر پرجنب و جوش زنان عادت کند و «زنانگی» را برای خود بازتعریف کند.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🔶فرهنگ تجاوز چیست؟
🔹دیدبان آزار: فرهنگ تجاوز محیطی را توصیف میکند که خشونت جنسی در آن فراگیر و عادیسازی شده و به عنوان امری ناگزیر پذیرفته شده است.
🔹فرهنگ تجاوز به طور گسترده به واسطه باورهای نادرست و اثباتنشده بازتولید میشود. بعضی مثالهای فرهنگ تجاوز این موارد را شامل میشود: اسطورههای پیرامون خشونت جنسی، قربانینکوهی، ادبیاتی که تجاوز را کماهمیت و ناچیز جلوه میدهد، جوک ساختن، شیانگاری جنسی در تبلیغات، تصاویری که خشونت جنسی را جذابسازی میکنند، متن ترانههایی که درباره رضایت جنسی، پیامهایی گمراهکننده و آسیبزننده به مخاطب میدهند.
▪️چگونه میتوانیم فرهنگ تجاوز را به چالش بکشیم؟
🔹میتوانیم با باور کردن نجاتیافتگان شروع کنیم، میتوانیم باورهای نهادینهشده و متعصبانه خود را درباره نقشهای جنسیتی، سکسوالیته و تبعیضهای جنسیتی مورد بازبینی قرار دهیم، میتوانیم در مورد پیامهای جنسیتزده و زنستیرانه که در فرهنگ عامه و رسانهها میبینم و میشنویم فکر و پرسش کنیم.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔹دیدبان آزار: فرهنگ تجاوز محیطی را توصیف میکند که خشونت جنسی در آن فراگیر و عادیسازی شده و به عنوان امری ناگزیر پذیرفته شده است.
🔹فرهنگ تجاوز به طور گسترده به واسطه باورهای نادرست و اثباتنشده بازتولید میشود. بعضی مثالهای فرهنگ تجاوز این موارد را شامل میشود: اسطورههای پیرامون خشونت جنسی، قربانینکوهی، ادبیاتی که تجاوز را کماهمیت و ناچیز جلوه میدهد، جوک ساختن، شیانگاری جنسی در تبلیغات، تصاویری که خشونت جنسی را جذابسازی میکنند، متن ترانههایی که درباره رضایت جنسی، پیامهایی گمراهکننده و آسیبزننده به مخاطب میدهند.
▪️چگونه میتوانیم فرهنگ تجاوز را به چالش بکشیم؟
🔹میتوانیم با باور کردن نجاتیافتگان شروع کنیم، میتوانیم باورهای نهادینهشده و متعصبانه خود را درباره نقشهای جنسیتی، سکسوالیته و تبعیضهای جنسیتی مورد بازبینی قرار دهیم، میتوانیم در مورد پیامهای جنسیتزده و زنستیرانه که در فرهنگ عامه و رسانهها میبینم و میشنویم فکر و پرسش کنیم.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔶شب خوب «شاید نابودت کنم» در مراسم بفتا؛ سریالی برای بازماندگان خشونت جنسی
🔹یکشنبه شب، در مراسم اهدای جوایز تلویزیونی آکادمی هنرهای فیلم و تلویزیون بریتانیا (بفتا)، سریال «شاید نابودت کنم» May Destroy You توانست بیشترین جوایز را از آن خود کند؛ از جمله جایزه بهترین مینی سریال.
🔹این سریال راوی داستان زنی جوان به نام «آرابلا» است؛ کاربر مشهور فضای مجازی که به واسطه فعالیت مجازی اسم و رسمی به هم زده است و حالا تلاش میکند کتابی را که در دست نوشتن دارد به موقع به دست ناشر برساند. ماجرا از شبی آغاز میشود که آرابل برای استراحت، شبی با دوستانش به کلاب میرود. صبح روز بعد از خواب بیدار میشود و میبیند که روبروی لپتاپش به خواب رفته است. به یاد نمیآورد که چگونه به خانه برگشته است، متوجه کبودی روی صورتش میشود.
🔹او تصاویری محو و مبهم از شب گذشته به خاطر میآورد و شک میکند که مورد تجاوز قرار گرفته باشد. خاطراتی قطعهقطعه از مردی که در توالت عمومی به سراغش آمده است به خاطرش میآید. ابتدا نمیخواهد بپذیرد و به حافظهاش اعتماد نمیکند اما متوجه میشود که غلظت نوشیدنیاش را دستکاری کردهاند. تصمیمش را میگیرد که از این ماجرا نگذرد و این موضوع روند زندگی شخص و کاری او را دگرگون میکند. در حالی که حتی چهره متجاوز را به خاطر نمیآورد.
🔹آرابل تمام تلاشش را به کار میگیرد تا حافظهاش را واکاوی کند، قطعههای واقعه را کنار هم بگذارد، به تصویری واضح از آنچه رخ داده دست پیدا کند و تردیدهایش را به یقین برساند. و همزمان با عواقب و آسیبهای تجربه خشونت جنسی دست به گریبان میشود و برای بهبودی تقلا میکند. دو دوست نزدیک او در این روند همراهی و حمایتش میکنند.
🔹خلاف عملکرد غالبا ناکارآمد پلیس، در این مورد ماموران با آرابل حمایتگرانه برخورد میکنند و فعالانه تحقیقات را برای کشف واقعیت پی میگیرند. اما در نهایت از پلیس هم کاری ساخته نیست و آرابل خودش با کمک رفقایش مسئله را حل و کشف میکند که کجا و توسط چه کسی مورد تجاوز قرار گرفته است.
🔹این سریال، به طور گسترده مورد تحسین قرار گرفته است و عدهای آن را بهترین سریال سال ۲۰۲۰ دانستهاند. بسیاری از منتقدان معتقدند «شاید نابودت کنم» توانسته موضوعاتی پیچیده را دقیق و منسجم به تصویر بکشد. دشواری تعیین مرز میان رابطه جنسی توافقی و تجاوز، کشمکشهای ذهنی زنی که مورد خشونت جنسی قرار گرفته است، مواجهه اطرافیان با بازمانده تجاوز و ... .
🔹«میشائلا کوئل»، نویسنده و کارگردان سریال و همچنین بازیگر نقش آرابلا، اعلام کرده که این داستان الهام گرفته از تجربه خودش است. او در حین ساخت سریال پیشینش زمانی که برای استراحت با یکی از دوستانش بیرون میرود، مورد تجاوز قرار میگیرد. صبح روز بعد بیدار میشود و خاطرات محو شب گذشته به ذهنش هجوم میآورند. کوئل آنچه را که پشت سر گذاشته، در «شاید نابودت کنم» به نمایش درآورده است. به گفته خودش این مینیسریال آینه تجربه شخص او است و دو سال و نیم به طور متمرکز روی نوشتن آن وقت گذاشته است. کوئل توضیح میدهد: «ما واکنشهای متفاوتی به تروما نشان میدهیم و لزوما وارد وضعیتی ترحمبرانگیز نمیشویم. گاهی به طور مطلق انکار میکنیم. گاهی حتی مسئله این نیست که مردم ما را باور نمیکنند. بلکه در واقع آنها تلاش میکنند که بپذیریم و باور کنیم چه اتفاقی برایمان افتاده است.»
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔹یکشنبه شب، در مراسم اهدای جوایز تلویزیونی آکادمی هنرهای فیلم و تلویزیون بریتانیا (بفتا)، سریال «شاید نابودت کنم» May Destroy You توانست بیشترین جوایز را از آن خود کند؛ از جمله جایزه بهترین مینی سریال.
🔹این سریال راوی داستان زنی جوان به نام «آرابلا» است؛ کاربر مشهور فضای مجازی که به واسطه فعالیت مجازی اسم و رسمی به هم زده است و حالا تلاش میکند کتابی را که در دست نوشتن دارد به موقع به دست ناشر برساند. ماجرا از شبی آغاز میشود که آرابل برای استراحت، شبی با دوستانش به کلاب میرود. صبح روز بعد از خواب بیدار میشود و میبیند که روبروی لپتاپش به خواب رفته است. به یاد نمیآورد که چگونه به خانه برگشته است، متوجه کبودی روی صورتش میشود.
🔹او تصاویری محو و مبهم از شب گذشته به خاطر میآورد و شک میکند که مورد تجاوز قرار گرفته باشد. خاطراتی قطعهقطعه از مردی که در توالت عمومی به سراغش آمده است به خاطرش میآید. ابتدا نمیخواهد بپذیرد و به حافظهاش اعتماد نمیکند اما متوجه میشود که غلظت نوشیدنیاش را دستکاری کردهاند. تصمیمش را میگیرد که از این ماجرا نگذرد و این موضوع روند زندگی شخص و کاری او را دگرگون میکند. در حالی که حتی چهره متجاوز را به خاطر نمیآورد.
🔹آرابل تمام تلاشش را به کار میگیرد تا حافظهاش را واکاوی کند، قطعههای واقعه را کنار هم بگذارد، به تصویری واضح از آنچه رخ داده دست پیدا کند و تردیدهایش را به یقین برساند. و همزمان با عواقب و آسیبهای تجربه خشونت جنسی دست به گریبان میشود و برای بهبودی تقلا میکند. دو دوست نزدیک او در این روند همراهی و حمایتش میکنند.
🔹خلاف عملکرد غالبا ناکارآمد پلیس، در این مورد ماموران با آرابل حمایتگرانه برخورد میکنند و فعالانه تحقیقات را برای کشف واقعیت پی میگیرند. اما در نهایت از پلیس هم کاری ساخته نیست و آرابل خودش با کمک رفقایش مسئله را حل و کشف میکند که کجا و توسط چه کسی مورد تجاوز قرار گرفته است.
🔹این سریال، به طور گسترده مورد تحسین قرار گرفته است و عدهای آن را بهترین سریال سال ۲۰۲۰ دانستهاند. بسیاری از منتقدان معتقدند «شاید نابودت کنم» توانسته موضوعاتی پیچیده را دقیق و منسجم به تصویر بکشد. دشواری تعیین مرز میان رابطه جنسی توافقی و تجاوز، کشمکشهای ذهنی زنی که مورد خشونت جنسی قرار گرفته است، مواجهه اطرافیان با بازمانده تجاوز و ... .
🔹«میشائلا کوئل»، نویسنده و کارگردان سریال و همچنین بازیگر نقش آرابلا، اعلام کرده که این داستان الهام گرفته از تجربه خودش است. او در حین ساخت سریال پیشینش زمانی که برای استراحت با یکی از دوستانش بیرون میرود، مورد تجاوز قرار میگیرد. صبح روز بعد بیدار میشود و خاطرات محو شب گذشته به ذهنش هجوم میآورند. کوئل آنچه را که پشت سر گذاشته، در «شاید نابودت کنم» به نمایش درآورده است. به گفته خودش این مینیسریال آینه تجربه شخص او است و دو سال و نیم به طور متمرکز روی نوشتن آن وقت گذاشته است. کوئل توضیح میدهد: «ما واکنشهای متفاوتی به تروما نشان میدهیم و لزوما وارد وضعیتی ترحمبرانگیز نمیشویم. گاهی به طور مطلق انکار میکنیم. گاهی حتی مسئله این نیست که مردم ما را باور نمیکنند. بلکه در واقع آنها تلاش میکنند که بپذیریم و باور کنیم چه اتفاقی برایمان افتاده است.»
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔶تداوم زنکشیها و بیتوجهی به خلاءهای قانونی
🔹چند روز از اعلام وصول لایحه منع خشونت علیه زنان توسط مجلس شورای اسلامی نگذشته بود که حوادث خونبار زنکشی در کشور مجددا بالا گرفت. بطوریکه تنها طی دو روز در کرمانشاه، ایلام، سقز و درهشهر، پنج زن کشی رخ داده است. آخرین زنکشی مربوط به سه شنبه ۱۸ خرداد است؛ روزی که جسد سوخته یک زن جوان اهل سقز به نام «نگین شیخی» در جاده سنندج به سقز توسط ماموران اداره آگاهی کشف شد. زنی که توسط نامزدش به شکل فجیعی به قتل رسیده و قاتل شخصا به خواهر مقتول این خبر را داده است.
🔹در چنین شرایطی که زنکشیدر کشور همچنان خبرساز است، «ابراهیم رئیسی»، رئیس قوه قضاییه و نامزد انتخابات ریاستجمهوری در بخشی از مناظره اخیر گفته که «ما ابتدای ورود به دستگاه قضایی متوجه شدم که باید لایحهای تحت عنوان صیانت از حقوق بانوان تنظیم کنیم؛ من چند ماهه این کار را کردم و الان ۴۰۰ روز است که در دولت برای اقدام مانده و معطلی داشته که البته این اخیر شنیدم اقداماتی شده برای رفتن به مجلس». این اظهارنظر رئیسی در حالی است که لایحه مذکور ۲۵ دی ماه ۱۳۹۹ تقدیم مجلس شده و پس از چهار ماه، نهایتا ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۰ اعلام وصول شد.
🔹طبق آمارهای منتشر شده، سالیانه بین ۳۷۵ تا ۴۵۰ زن در ایران با بهانههایی نظیر دفاع از آبروی خانواده، کشته و اخبار محدودی به شکل رسمی رسانهای میشوند. اما با گذشت سالها و تلاش فعالان حقوق زنان، هنوز در ساحت قانونی اتفاق مثبتی برای کاهش آمار زنکشی روی نداده است. از طرفی دیگر آمار رسمی از جرائم جنسی در دست نیست و به گفته جامعهشناسان نتایج تحقیقات حاکی از آن است که ۸۰ درصد موارد تجاوز جنسی اصلا گزارش نمیشوند و موانع قانونی و قضایی از مهمترین دلایل این امر است.
🔹لایحه منع خشونت علیه زنان که در دولت محمود احمدینژاد کلید خورده بود، بعد از سالها معطلی، هربار با حذف و تغییرات ماهوی هم روبرو شده است. از عنوانش گرفته که از لایحه منع خشونت علیه زنان به لایحه صیانت و کرامت بانوان تغییر پیدا کرده تا حذف بندهایی که مجددا زنان را در مواجهه با تبعیض و خشونت قرار میدهد. از جمله اینکه همچنان اشکال متعددی از تجاوز در بستر زناشویی را «تمکین مشروع» شناخته و جرم تلقی نمیکند.
🔹اینها همه در حالی است که نزدیک به یک سال از انتشار روایات زنان درباره آزار جنسی و آغاز جنبش #من_هم در ایران میگذرد و با اینکه این لایحه با تمام حذفیاتش، هدف مقابله با خشونت علیه زنان در عرصه خانواده و اجتماع را دنبال میکند، این روایتگریها هم هنوز تاثیری در مسیر پیشرفت این لایحه نداشته است. لایحه قلعوقمع شدهای که قرار بوده تا حدودی خلاء قانونی در زمینه خشونت علیه زنان را پر و انواع خشونت را صریحا جرمانگاری کند و بدیهی است که همچنان برای مسئولان بالارده کشوری رسیدگی به امور مرتبط با زنان اولویتی ندارد. حتی در سطح قانونگذاری که گامی ابتدایی و حداقلی در مسیر مقابله با خشونت جنسی و جنسیتی است.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔹چند روز از اعلام وصول لایحه منع خشونت علیه زنان توسط مجلس شورای اسلامی نگذشته بود که حوادث خونبار زنکشی در کشور مجددا بالا گرفت. بطوریکه تنها طی دو روز در کرمانشاه، ایلام، سقز و درهشهر، پنج زن کشی رخ داده است. آخرین زنکشی مربوط به سه شنبه ۱۸ خرداد است؛ روزی که جسد سوخته یک زن جوان اهل سقز به نام «نگین شیخی» در جاده سنندج به سقز توسط ماموران اداره آگاهی کشف شد. زنی که توسط نامزدش به شکل فجیعی به قتل رسیده و قاتل شخصا به خواهر مقتول این خبر را داده است.
🔹در چنین شرایطی که زنکشیدر کشور همچنان خبرساز است، «ابراهیم رئیسی»، رئیس قوه قضاییه و نامزد انتخابات ریاستجمهوری در بخشی از مناظره اخیر گفته که «ما ابتدای ورود به دستگاه قضایی متوجه شدم که باید لایحهای تحت عنوان صیانت از حقوق بانوان تنظیم کنیم؛ من چند ماهه این کار را کردم و الان ۴۰۰ روز است که در دولت برای اقدام مانده و معطلی داشته که البته این اخیر شنیدم اقداماتی شده برای رفتن به مجلس». این اظهارنظر رئیسی در حالی است که لایحه مذکور ۲۵ دی ماه ۱۳۹۹ تقدیم مجلس شده و پس از چهار ماه، نهایتا ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۰ اعلام وصول شد.
🔹طبق آمارهای منتشر شده، سالیانه بین ۳۷۵ تا ۴۵۰ زن در ایران با بهانههایی نظیر دفاع از آبروی خانواده، کشته و اخبار محدودی به شکل رسمی رسانهای میشوند. اما با گذشت سالها و تلاش فعالان حقوق زنان، هنوز در ساحت قانونی اتفاق مثبتی برای کاهش آمار زنکشی روی نداده است. از طرفی دیگر آمار رسمی از جرائم جنسی در دست نیست و به گفته جامعهشناسان نتایج تحقیقات حاکی از آن است که ۸۰ درصد موارد تجاوز جنسی اصلا گزارش نمیشوند و موانع قانونی و قضایی از مهمترین دلایل این امر است.
🔹لایحه منع خشونت علیه زنان که در دولت محمود احمدینژاد کلید خورده بود، بعد از سالها معطلی، هربار با حذف و تغییرات ماهوی هم روبرو شده است. از عنوانش گرفته که از لایحه منع خشونت علیه زنان به لایحه صیانت و کرامت بانوان تغییر پیدا کرده تا حذف بندهایی که مجددا زنان را در مواجهه با تبعیض و خشونت قرار میدهد. از جمله اینکه همچنان اشکال متعددی از تجاوز در بستر زناشویی را «تمکین مشروع» شناخته و جرم تلقی نمیکند.
🔹اینها همه در حالی است که نزدیک به یک سال از انتشار روایات زنان درباره آزار جنسی و آغاز جنبش #من_هم در ایران میگذرد و با اینکه این لایحه با تمام حذفیاتش، هدف مقابله با خشونت علیه زنان در عرصه خانواده و اجتماع را دنبال میکند، این روایتگریها هم هنوز تاثیری در مسیر پیشرفت این لایحه نداشته است. لایحه قلعوقمع شدهای که قرار بوده تا حدودی خلاء قانونی در زمینه خشونت علیه زنان را پر و انواع خشونت را صریحا جرمانگاری کند و بدیهی است که همچنان برای مسئولان بالارده کشوری رسیدگی به امور مرتبط با زنان اولویتی ندارد. حتی در سطح قانونگذاری که گامی ابتدایی و حداقلی در مسیر مقابله با خشونت جنسی و جنسیتی است.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔶اتهامهای گسترده آزار جنسی در پلیس افغانستان؛ آمریکا و اتحادیه اروپا خواستار تحقیق فوری شدند
🔹مومنه کربلایی به بیبیسی گفت یک مقام پلیس به او تجاوز جنسی کرد و صدای دادخواهی او شنیده نشد.
🔹سفارت آمریکا در کابل در واکنش به یافتههای بیبیسی در مورد اتهامهای گسترده آزار و تجاوز جنسی در پلیس افغانستان از مقامهای افغان خواسته که فورا در این مورد تحقیق کند.
🔹در بیانیه سفارت آمریکا که به بیبیسی فرستاده شده، این اتهامها تکاندهنده خوانده شده است.
راس ویلسون، کاردار سفارت آمریکا نیز یافتهها در مورد آزار جنسی در پلیس افغانستان را تکاندهنده خوانده و خواستار تحقیق فوری در مورد آن از سوی مقامهای افغانستان شده است.
🔹راس ویلسون گفته است:"زنانی که در افغانستان تصمیم گرفتهاند به عنوان افسران پلیس به کشور خود خدمت کنند، میهنپرستان شجاعی هستند که با محدودیتهای طاقتفرسای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و امنیتی روبهرو هستند، که ما و همه افغانها باید به خدمات آنها احترام بگذاریم و از آن حمایت کنیم."
🔹اتحادیه اروپا نیز در واکنش به جزییات این تحقیق بیبیسی گفته در برابر مواردی مثل این و سایر پروندههای نقض حقوق بشری تحملی ندارد و با دولت افغانستان کار خواهد کرد تا به این پروندهها رسیدگی شود.
🔹نبیله مسرالی، سخنگوی کمیسیون امور خارجی و امنیتی اتحادیه اروپا گفت: "در صورتی که در آینده نزدیک پیشرفتی حاصل نشود، ما و سایر کمککنندهها آمادهایم تدابیر شدیدتری اتخاذ کنیم."
🔹وزارت داخله/کشور افغانستان نیز با پخش خبرنامهای در واکنش به این تحقیق بیبیسی گفته است هیچ تحملی در مورد آزار جنسی زنان در پلیس ندارد و معتقد است که عاملان آزار جنسی علیه زنان در پلیس را تحت پیگرد قرار دهد.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
www.bbc.com/persian/afghanistan-57376464.amp
🔹مومنه کربلایی به بیبیسی گفت یک مقام پلیس به او تجاوز جنسی کرد و صدای دادخواهی او شنیده نشد.
🔹سفارت آمریکا در کابل در واکنش به یافتههای بیبیسی در مورد اتهامهای گسترده آزار و تجاوز جنسی در پلیس افغانستان از مقامهای افغان خواسته که فورا در این مورد تحقیق کند.
🔹در بیانیه سفارت آمریکا که به بیبیسی فرستاده شده، این اتهامها تکاندهنده خوانده شده است.
راس ویلسون، کاردار سفارت آمریکا نیز یافتهها در مورد آزار جنسی در پلیس افغانستان را تکاندهنده خوانده و خواستار تحقیق فوری در مورد آن از سوی مقامهای افغانستان شده است.
🔹راس ویلسون گفته است:"زنانی که در افغانستان تصمیم گرفتهاند به عنوان افسران پلیس به کشور خود خدمت کنند، میهنپرستان شجاعی هستند که با محدودیتهای طاقتفرسای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و امنیتی روبهرو هستند، که ما و همه افغانها باید به خدمات آنها احترام بگذاریم و از آن حمایت کنیم."
🔹اتحادیه اروپا نیز در واکنش به جزییات این تحقیق بیبیسی گفته در برابر مواردی مثل این و سایر پروندههای نقض حقوق بشری تحملی ندارد و با دولت افغانستان کار خواهد کرد تا به این پروندهها رسیدگی شود.
🔹نبیله مسرالی، سخنگوی کمیسیون امور خارجی و امنیتی اتحادیه اروپا گفت: "در صورتی که در آینده نزدیک پیشرفتی حاصل نشود، ما و سایر کمککنندهها آمادهایم تدابیر شدیدتری اتخاذ کنیم."
🔹وزارت داخله/کشور افغانستان نیز با پخش خبرنامهای در واکنش به این تحقیق بیبیسی گفته است هیچ تحملی در مورد آزار جنسی زنان در پلیس ندارد و معتقد است که عاملان آزار جنسی علیه زنان در پلیس را تحت پیگرد قرار دهد.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
www.bbc.com/persian/afghanistan-57376464.amp
BBC News فارسی
رسوایی جنسی در پلیس افغانستان؛ آمریکا و اتحادیه اروپا خواستار تحقیق فوری شدند
سفارت آمریکا در کابل در واکنش به یافتههای بیبیسی در مورد اتهامهای گسترده آزار و تجاوز جنسی در پلیس افغانستان از مقامهای افغان خواسته که فورا در این مورد تحقیق کند. اتحادیه اروپا نیز در واکنش به جزییات این تحقیق بیبیسی گفته در برابر مواردی مثل این و…
🔶مبارزه زنان کارگر کشاورزی برای حمل و نقل ایمن در تونس
✍🏽 برگردان: جلوه جواهری
🔹زنان کارگر کشاورزی در تونس، با مسائلی هم چون حمل و نقل پرخطر به مزارع با وسایل نقلیه قراضه، آزار جنسی، صدمه و حتی مرگ رو به رو هستند.
🔹در شرایطی که اکثر مصرفکنندگان موقع انتخاب گوجهفرنگی، انگور یا سایر محصولات تازه که در فروشگاههای مواد غذایی موجود است لحظهای فکر نمیکنند، اغلب کارگران کشاورزی در سراسر جهان که این روزهای خود را صرف برداشت سبزیجات، میوهها و غلات برای پر کردن بشقاب دیگران میکنند، نمیتوانند از عهده تهیه آنها برآیند.
🔹مبروكة يحياوي ۷۳ ساله که در مزارع کشاورزی تونس کار میکند، میگوید: «گاهی ممکن است پول کافی برای خرید نان از یک فروشنده خیابانی داشته باشم؛ گاهی اوقات هم نه».
🔹يحياوي یکی از ۱.۵ میلیون کارگر کشاورزی در تونس است که بیش از ۶۰۰ هزار نفر آنها زن هستند. آنها بیش از ۱۰ ساعت در روز از گرمای شدید تابستانی و بارانهای سرد زمستانی رنج میبرند و دستمزد روزانه آنها بین ۵.۵ تا ۶ دلار است. آنها مجبور میشوند بخشی از دستمزد خود را صرف رفتوآمد روزانه به مزارع آنهم با اتومبیلهای قراضه کنند. مزارعی که به گفته زنان برای آنها امن نیست و در معرض آزار جنسی، صدمات و حتی مرگ هستند. سالانه صدها کارگر کشاورزی در تونس در میان رفتوآمد به مزارع کشته میشوند.
🔹عفيف فياتشي، یکی دیگر از کارگران کشاورزی در تونس میگوید: «پشت ماشین، ما را مثل کیسههای سیبزمینی میچپانند و از همه بدتر، مردان را هم با ما سوار میکنند. آنها بدن ما را میخواهند لمس کنند با قسم و التماس یا فحاشی. مردان از هر لحاظ زنان را آزار میدهند. تنها کاری که میتوانیم انجام دهیم این است که غر نزنیم و ساکت بمانیم».
🔹اما حالا اتحادیه عمومی کار تونس (UGTT)، از حقوق کارگران کشاورزی در حمل و نقل ایمن، دستمزدهای عادلانه و کار مناسب در تونس دفاع میکنند.
ادامه متن را در لینک زیر بخوانید:
https://bidarzani.com/42720
@bidarzani
@harasswatch
#دیدبان_آزار
✍🏽 برگردان: جلوه جواهری
🔹زنان کارگر کشاورزی در تونس، با مسائلی هم چون حمل و نقل پرخطر به مزارع با وسایل نقلیه قراضه، آزار جنسی، صدمه و حتی مرگ رو به رو هستند.
🔹در شرایطی که اکثر مصرفکنندگان موقع انتخاب گوجهفرنگی، انگور یا سایر محصولات تازه که در فروشگاههای مواد غذایی موجود است لحظهای فکر نمیکنند، اغلب کارگران کشاورزی در سراسر جهان که این روزهای خود را صرف برداشت سبزیجات، میوهها و غلات برای پر کردن بشقاب دیگران میکنند، نمیتوانند از عهده تهیه آنها برآیند.
🔹مبروكة يحياوي ۷۳ ساله که در مزارع کشاورزی تونس کار میکند، میگوید: «گاهی ممکن است پول کافی برای خرید نان از یک فروشنده خیابانی داشته باشم؛ گاهی اوقات هم نه».
🔹يحياوي یکی از ۱.۵ میلیون کارگر کشاورزی در تونس است که بیش از ۶۰۰ هزار نفر آنها زن هستند. آنها بیش از ۱۰ ساعت در روز از گرمای شدید تابستانی و بارانهای سرد زمستانی رنج میبرند و دستمزد روزانه آنها بین ۵.۵ تا ۶ دلار است. آنها مجبور میشوند بخشی از دستمزد خود را صرف رفتوآمد روزانه به مزارع آنهم با اتومبیلهای قراضه کنند. مزارعی که به گفته زنان برای آنها امن نیست و در معرض آزار جنسی، صدمات و حتی مرگ هستند. سالانه صدها کارگر کشاورزی در تونس در میان رفتوآمد به مزارع کشته میشوند.
🔹عفيف فياتشي، یکی دیگر از کارگران کشاورزی در تونس میگوید: «پشت ماشین، ما را مثل کیسههای سیبزمینی میچپانند و از همه بدتر، مردان را هم با ما سوار میکنند. آنها بدن ما را میخواهند لمس کنند با قسم و التماس یا فحاشی. مردان از هر لحاظ زنان را آزار میدهند. تنها کاری که میتوانیم انجام دهیم این است که غر نزنیم و ساکت بمانیم».
🔹اما حالا اتحادیه عمومی کار تونس (UGTT)، از حقوق کارگران کشاورزی در حمل و نقل ایمن، دستمزدهای عادلانه و کار مناسب در تونس دفاع میکنند.
ادامه متن را در لینک زیر بخوانید:
https://bidarzani.com/42720
@bidarzani
@harasswatch
#دیدبان_آزار
بیدارزنی
مبارزه زنان کارگر کشاورزی برای حمل و نقل ایمن در تونس/ برگردان جلوه جواهری - بیدارزنی
زنان کارگر کشاورزی در تونس، با مسائلی هم چون حمل و نقل پرخطر به مزارع با وسایل نقلیه قراضه، آزار جنسی، صدمه و حتی مرگ مواجهند.
🔶اصرار پسران برای دریافت عکس لخت؛ آزار دختران در مدارس بریتانیا عادی شده است
🔹گزارش منتشره میگوید از هر ده دختر ۹ دختر هدف آزار زبانی جنسیتی قرار میگیرد. نهاد ناظر بر مدارس انگلستان در گزارشی هشدار داده که تعرض جنسی در میان دانش آموزان مدارس در حال عادی شدن است.
🔹افستد، در گزارش مفصلی گفته است دانش آموزان اهمیت گزارش کردن موارد تعرض و آزار جنسی را نمیدانند و بسیاری از معلمان هم مقیاس این مشکلات را دست کم میگیرند.
در این گزارش آمده برخی دختران ممکن است در یک شبانه روز ۱۱ پیام از پسرانی بگیرند که خواهان عکسهای لخت و برهنه از آنها هستند.
این دختران گفتهاند که اگر این پسران را در شبکههای اجتماعی مسدود کنند، "این افراد اکانتهای جدیدی میسازند" تا به کار خود ادامه دهند.
🔹این گزارش میگوید از هر ده دختر ۹ دختر هدف آزار زبانی جنسیتی قرار میگیرد و ویدیوها و عکسهای در حالت برهنه برای آنها ارسال میشود.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
@bbcpersian
متن کامل را از لینک زیر بخوانید:
https://www.bbc.com/persian/world-57427415
🔹گزارش منتشره میگوید از هر ده دختر ۹ دختر هدف آزار زبانی جنسیتی قرار میگیرد. نهاد ناظر بر مدارس انگلستان در گزارشی هشدار داده که تعرض جنسی در میان دانش آموزان مدارس در حال عادی شدن است.
🔹افستد، در گزارش مفصلی گفته است دانش آموزان اهمیت گزارش کردن موارد تعرض و آزار جنسی را نمیدانند و بسیاری از معلمان هم مقیاس این مشکلات را دست کم میگیرند.
در این گزارش آمده برخی دختران ممکن است در یک شبانه روز ۱۱ پیام از پسرانی بگیرند که خواهان عکسهای لخت و برهنه از آنها هستند.
این دختران گفتهاند که اگر این پسران را در شبکههای اجتماعی مسدود کنند، "این افراد اکانتهای جدیدی میسازند" تا به کار خود ادامه دهند.
🔹این گزارش میگوید از هر ده دختر ۹ دختر هدف آزار زبانی جنسیتی قرار میگیرد و ویدیوها و عکسهای در حالت برهنه برای آنها ارسال میشود.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
@bbcpersian
متن کامل را از لینک زیر بخوانید:
https://www.bbc.com/persian/world-57427415
BBC News فارسی
اصرار پسران برای دریافت عکس لخت؛ آزار دختران در مدارس بریتانیا 'عادی' شده است
نهاد ناظر بر مدارس انگلستان میگوید آزار و اذیت جنسی در بین کودکان در سن مدرسه "عادی" شده است.
🔹مهدیه: امروز توی شهرک اکباتان این صحنه زیبا را در کنار پوسترهای شما دیدم، کتابفروشی اکباتان.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
#دیدبان_آزار
@harasswatch