🎦 وقتی می‌شنوم که توت عنخ آمون، یازدهمین فرعون مصر باستان، در سن نوزده سالگی از دنیا رفته است، از این که در این فقره از یک پادشاه جلوترم احساس رضایت می‌کنم. با این که می‌توانم حدس بزنم کسی که تابوتش از یک تن طلای خالص ساخته شده در چه ناز و نعمتی زندگی کرده است.

▪️آن وقت‌ها دل من چشمۀ زلالی بود، حالا چاهی که جنازه‌ای ته آن افتاده، جنازۀ امید به رستگاری انسان، امیدی که آنوقت‌ها زنده بود.

✍️ شاهرخ مسکوب
📸 تهمینه منزوی
#افغانستان
▫️

▪️ویرژیل گفت: در آنجا هر کس عزیزترین کسان خود را می‌درد و این آغاز دوزخ است.

#کمدی_الهی
#دانته
نقاشی از دیاکو حسن‌نژاد
▫️

[خواهر]: داداش، تا حالا شده روی شونه‌های یک درخت گریه کنی؟
[داداش]: نه، یعنی چطوری؟
[خواهر]: خواب می‌دیدم که سرم رو گذاشتم روی تنۀ یک درخت و گریه می‌کنم، یک درخت با چند تنۀ نازک که با هق‌هق من تاب می‌خوردند، انگار داشت منو دلداری می‌داد.
[داداش]: بعدش.
[خواهر]: خیلی گریه کردم.
▫️

◻️مقدمه‌ای بر یک فیلم کوتاه

درس خواندن، رقابت کردن و کسب انواع افتخارات و در نهایت ازدواج کردن و اشتغال، قطعاتی از یک بازی پر اضطراب است که از سوی خانواده یا جامعه بر ما تحمیل می‌شود. فقط افراد معدودی می‌توانند از این بازی، پیش از پایان عمر، دست بکشند.

شما را به دیدن این فیلم کوتاه دعوت می‌کنم🔻

از خانهٔ ویران خودت دست نکش
از جان پریشان خودت دست نکش
آفاق به جز تزاحم وحشت نیست
از سیر گریبان خودت دست نکش

#یاغی
#اشعار_خیامانه
▫️

🔸چه کرونا از رگ گردن به ما نزدیکتر باشد چه نباشد، نباید فراموش کرد که ما در هر صورت مسافریم. پس از زمان حال بیشتر استفاده کنیم و به فکر جمع کردن نباشیم که به قول خیام معلوم نیست نفسی که فرو می‌بریم، برخواهد آمد یا نه:

تا کی غم این خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه
پر کن قدح باده که معلومم نیست
این دم که فرو برم برآرم یا نه
▫️

▫️بیشتر ما تجربۀ سوار شدن بر ترن هوایی شهربازی را داریم و می‌دانیم که سرعت و شتاب، اضطراب‌آور و کندی و سکون، آرامش‌بخش است. اکنون می‌توان تاریخ را به دو دوره تقسیم کرد. عصر ما را که در آن کارها با سرعت انجام می‌شود، عصر اضطراب و دلهره و قدیم را که در آن کارها با کندی صورت می‌گرفت، عصر سکون و آرامش می‌توان نامید.

در ادامه شما را به دیدن یک فیلم کوتاه که در آن سرعت و شتاب در مقابل آرامش یک روستای قدیمی قرار گرفته است، دعوت می‌کنم.🔻

آن قصر که با چرخ همی زد پهلو
بر درگه آن شهان نهادندی رو
دیدیم که بر کنگره‌اش فاخته‌ای
بنشسته همی گفت که کوکو کوکو
#خیام

↩️ از پُستهای قبلی

▫️بهترین روش زندگی از نظر اپیکور ساده زندگی کردن است.

منتظر تکرار لحظه‌ها نباشیم، زندگی سریال نیست.

▫️فرزانه معصومیان گوینده و مجری با سابقه رادیو بر اثر ابتلا به کرونا درگذشت.

🔶 انسانها در طول تاریخ به دو گروه تقسیم می‌شوند. گروهی که با هواپیمای حامل پول کشور را ترک می‌کنند و گروهی که برای نجات خود از چرخ یا بال هواپیما آویزان می‌شوند.

‏●●
روزی قدم خواهم گذاشت
در جاده‌ای بی‌انتها
و چشم خواهم دوخت
به پرواز کلاغها در افق
که بی‌اعتنا
از من می‌گریزند
آنها می‌دانند
که ارزش آزادی
بیشتر از نان است
▫️

🔹تمام کوشش خیام این است که از این تسلسل (هستی) بگریزد.
#شایگان

تسلسل و تکرار ملال آور است. برای رهایی از این تسلسل و تکرار باید کاری کرد. باید کاری کرد که این تسلسل و تکرار شکسته شود. مثل یک زندانی که برای رها شدن از محیط بسته و تکراری زندان دست به کار می‌شود و یک رشته هنری یا ورزشی را دنبال می‌کند تا از تسلسل و تکرار رنج آور محیط زندان بکاهد. بعد از آن است که شادی و راحتی به سراغ او می‌آید، زیرا توانسته است زنجیرۀ تکرار و روزمرگی ملال‌انگیز زندان را بشکند.

📸 عکسی از فیلم: رهایی از شاوشنگ

آن قصر که بر چرخ همی‌زد پهلو
بر درگه او، شهان نهادندی رو
دیدیم که بر کنگره‌اش، فاخته‌ای
بنشسته همی‌ گفت که: کو کو کو کو

● فرض کنیم که این رباعی از خیام نباشد. چنان که سند محکمی هم در مورد انتساب آن به خیام نداریم و نزدیکترین مرجعی که آن را به خیام نسبت می‌دهد، کتاب طربخانه متعلق به ٣۴٠ سال پس از درگذشت خیام است. ولی مگر برای ما فرق می‌کند. درست است که برای دست یافتن به جهان بینی خیام، شناسایی رباعیات اصلی و واقعی وی مهم است، ولی بدون آن هم، این رباعی و مضمون آن لذت بخش و هشدار دهنده است: مرغی که بر ویرانه قصرهای سر به فلک کشیده دیروز نشسته و پیوسته تکرار می‌کند: کو کو کو کو.
▫️

▪️ تبدیل انسان به کوزه یا سبزه در رباعیات خیام، نظریۀ تناسخ را به ذهن متبادر می‌کند. در نظریۀ تناسخ، انسان بار دیگر در قالب یک انسان، حیوان، گیاه و حتی سنگ به جهان بازمی‌گردد. مانند این رباعی:
هر سبزه که بر کنار جویی رُسته است
گویی ز لب فرشته خویی رُسته است
پا بر سر سبزه تا به خواری ننهی
کان سبزه ز خاک ماه رویی رُسته است

ولی واقعیت این است که رُستن گیاه از خاک انسان بواسطه مواد معدنی موجود در بدن وی یک امر طبیعی بوده و الزاما به معنی تناسخ نیست، ضمن این که بسیاری از رباعیات خیام با صراحت از بازنگشتن به جهان سخن گفته و نظریۀ تناسخ را نقض می‌کند. مانند این رباعی:
از جملۀ رفتگان این راه دراز
بازآمده‌ای کو که به ما گوید راز
پس بر سر این دو راهۀ آز و نیاز
چیزی نگذاری که نمی‌آیی باز
▫️

یک یادداشت کوتاه 🔻

ما محکوم به زندگی کردن هستیم، پس بهتر است برای خود یک هدف و انگیزه تعریف کنیم. بهترین هدف و انگیزه، داشتن کاری است که با روحیات ما متناسب باشد، زیرا باعث می‌شود از انجام دادن آن کار لذت ببریم و در نتیجه از خود و از زندگی راضی باشیم. کسانی که نتوانند کاری را که برای آن ساخته شده‌اند بیابند، زندگی تلخ و طاقت فرسایی خواهند داشت.