‏تو اینستا اسکرول می‌کنم. می‌رسم به پستی که تو لایکش کردی. می‌رم تو پیجت. شروع می‌کنم برای بار هزارم به عکسات نگاه کردن. عکسی که پارسال برای تولد برادرت شر کردی رو نگاه می‌کنم. نوشتی «شاد باش، خوب باش، باش.» چند روز پیش تولدش بود. یه استوری از سر خاک تو گذاشته بود. از همون کوه‌های سبزی که بینشون برای همیشه خوابیدی. میرم پایین‌تر. یه عکس از یه سری پنجره گذاشتی. کپشنش یه شعره از الیزابت بیشاپ درباره هنر از دست دادن. شعر رو می‌خونم. چند قطره اشک سرازیر میشه. تو کامنت‌ها در جواب شقایق که چیزی برات نوشته گفتی «آدم هرگز تو از دست دادن ماهر نمیشه.»

‏دقت کردین گیلاس هم از آلبالو شیرین‌تره، هم قرمز‌تره و آبش بیشتره ولی نه آب‌میوه‌ش تو بازار هست و نه ازش به عنوان رنگ یاد می‌شه.
ببینین یه کرم چجور می‌تونه گه بزنه به سرنوشت یه میوه!

نمیدونم چرا با هر کی دردودل میکنم و میگم حالم بده، سریع میگه قدر داشته‌هاتو بدون! چرا حسرت نداشته‌هام رو نخورم؟ اصلا چرا متولد بلژیک یا نروژ نیستم؟ چرا یه پنت‌هاوس تو زعفرانیه ندارم؟

توی لندن یه افغانی ۲ بار به یه دختر بچه ۱۲ ساله‌ی معلول تجاوز کرده و گفته این توی کشور ما خیلی عادیه!

نوشته بود: "پیشرفت همیشه به معنی جلو رفتن نیست، گاهی ‌‌وقتا برگشتن از یک مسیر غلطه"

ما رو هم خیلی ناراحت کردن اما صبح پاشدیم رفتیم سر کار...

هیشه دوست داشتم یه جایی از من حیث‌ المجموع استفاده کنم، بنظرم خیلی باکلاسه
من حیث‌المجموع ریدم تو این زندگی

اگه اینجا عکس نداری سلام😂

دروغ گفتم خودم اولین نفر اینجا رو افتتاح کردم😂

نام اثر: وقتی خوابت برده و یکی پتو میندازه روت

شانس یعنی این دوست دختر زمان کالج ایلان ماسک دو سال پیش عکسها و یادداشتهای زمان دوستیشون رو به حراج گذاشته و ۱۶۵ هزار دلار دراورده. ما رابطه‌هامون تموم میشه همینقدر باید خرج تراپیست کنیم

آره توله سگ عوضی باید بمونی تو همون اسانسور تا ادب شی.

حقوق
وزارت کار

‏هرچه بیشتر به تخت‌جمشید نگاه می‌کنیم، بیشتر شگفت‌زده می‌شویم! مثلا به این نگاره دقت کنید طناب را به شاخ گاو بسته‌اند نه گردن، تا حیوان صدمه نبیند.