✅توصیه مرحوم آیت الله میرزاجواد آقا ملکی تبریزی درباره روز مباهله:
▫️مراقب بايد احترام اين روز را درك و جايگاه مهم آن را در اسلام و ايمان بشناسد.
▫️اين روز از دو جهت شريف است كه هر دو جهت نظير يكديگر هستند:
اول #ثبوت_نبوت و دوم #ثبوت_ولايت كه با اولى بناى اسلام و با دومى بناى ايمان استوار مى‌شود. و از همين جاست كه يكى از علماى اهل سنت با تأمل در آيه مباهله و اين كه خداوند در اين آيه على را نفس پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم خوانده و او را با پيامبر يكى دانسته است مذهب حق را تشخيص داده و شيعه مى‌گردد.
▫️بنابراين انسان منصف بايد بجهت اينكه اين روز، روز ثبوت اسلام و ايمان است به شرف و كرامت آن معتقد شود. اين كرامت را مانند كرامت ايمان به خدا، رسول، حجتها، نشانه‌ها، كتابها و تمامى رسولان او دانسته و بالاتر، اين روز را برابر تمام نعمتهاى دنيا و آخرت بداند.
▫️سپس بينديشد كه چگونه خداوند اين اسباب را براى هدايت او ايجاد و با عزت اسلام او را عزيز گردانيده، و بدين طريق او را مورد لطف خود قرار داده است. و اينكه اگر خداوند با دلايل عقلى او را به اسلام هدايت مى‌كرد ولى چنين وقايعى دلايل عقلى را تأييد نمى‌كرد، ممكن بود دشمن او را به شك و شبهه گرفتار ساخته و او را از دين و ايمان خارج كند، و او را به كفر و عذاب هميشگى و جاويدان مبتلا كند. و نيز اگر اين حادثه كه كفار را با پذيرش ماليات و خوارى، خوار نمود، بوقوع نمى‌پيوست آنان عزت و توانايى خود را حفظ كرده و با اسلام و مسلمين درگير مى‌شدند. كه نتيجه آن چيزى جز در سختى افتادن مسلمانان نبود و حتى شايد عده‌اى ضعيف النفس بر اثر اين سختيها و مشكلات از دين خارج مى‌شدند. ولى خداوند با اين حادثه و آشكار ساختن شرف و كرامت دوستان خود تمامى اين سختيها و خطرات بزرگ را تبديل به آسايش دائمى نمود. اين نعمت آنقدر بزرگ است كه كسى توان اندازه‌گيرى و سپاسگزارى آن را ندارد.
▫️با توجه به اين مطالب لازم است بمقدار ارزش اين #نعمت در #سپاسگزارى آن تلاش نمود. و در صورتى كه نتوان آنچنان كه حق آن است شكر آن را بجاى آورد، بايد باندازه توان براى سپاسگزارى آن تلاش كرد.
📚 المراقبات ترجمه ابراهیم محدث بندرریگی ٬ صفحه ۵۰۰ تا ۵۲۲
▫️مراقب بايد احترام اين روز را درك و جايگاه مهم آن را در اسلام و ايمان بشناسد.
▫️اين روز از دو جهت شريف است كه هر دو جهت نظير يكديگر هستند:
اول #ثبوت_نبوت و دوم #ثبوت_ولايت كه با اولى بناى اسلام و با دومى بناى ايمان استوار مى‌شود. و از همين جاست كه يكى از علماى اهل سنت با تأمل در آيه مباهله و اين كه خداوند در اين آيه على را نفس پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم خوانده و او را با پيامبر يكى دانسته است مذهب حق را تشخيص داده و شيعه مى‌گردد.
▫️بنابراين انسان منصف بايد بجهت اينكه اين روز، روز ثبوت اسلام و ايمان است به شرف و كرامت آن معتقد شود. اين كرامت را مانند كرامت ايمان به خدا، رسول، حجتها، نشانه‌ها، كتابها و تمامى رسولان او دانسته و بالاتر، اين روز را برابر تمام نعمتهاى دنيا و آخرت بداند.
▫️سپس بينديشد كه چگونه خداوند اين اسباب را براى هدايت او ايجاد و با عزت اسلام او را عزيز گردانيده، و بدين طريق او را مورد لطف خود قرار داده است. و اينكه اگر خداوند با دلايل عقلى او را به اسلام هدايت مى‌كرد ولى چنين وقايعى دلايل عقلى را تأييد نمى‌كرد، ممكن بود دشمن او را به شك و شبهه گرفتار ساخته و او را از دين و ايمان خارج كند، و او را به كفر و عذاب هميشگى و جاويدان مبتلا كند. و نيز اگر اين حادثه كه كفار را با پذيرش ماليات و خوارى، خوار نمود، بوقوع نمى‌پيوست آنان عزت و توانايى خود را حفظ كرده و با اسلام و مسلمين درگير مى‌شدند. كه نتيجه آن چيزى جز در سختى افتادن مسلمانان نبود و حتى شايد عده‌اى ضعيف النفس بر اثر اين سختيها و مشكلات از دين خارج مى‌شدند. ولى خداوند با اين حادثه و آشكار ساختن شرف و كرامت دوستان خود تمامى اين سختيها و خطرات بزرگ را تبديل به آسايش دائمى نمود. اين نعمت آنقدر بزرگ است كه كسى توان اندازه‌گيرى و سپاسگزارى آن را ندارد.
▫️با توجه به اين مطالب لازم است بمقدار ارزش اين #نعمت در #سپاسگزارى آن تلاش نمود. و در صورتى كه نتوان آنچنان كه حق آن است شكر آن را بجاى آورد، بايد باندازه توان براى سپاسگزارى آن تلاش كرد.
📚 المراقبات ترجمه ابراهیم محدث بندرریگی ٬ صفحه ۵۰۰ تا ۵۲۲