در مرحله‌ی خاصی از زندگی و روند بالغ شدن، انسان تنهایی را برمی‌گزیند.
چرا که متوجه می‌شود هر حضوری تنها رنجش را مضاعف می‌کند. درک پریشانی درونش برای ناظر بیرونی ناممکن است...
سکوت و تنهایی را انتخاب می‌کند به جای تحمل اطرافیانی با نقاب‌های پوشالی و دروغین...

آلبر_کامو

🎬|Peaky Blinders
@haffft7

صمد بهرنگی :

‏غرض رفتن است نه رسیدن. زندگی کلاف سردرگمی است، به هیچ جا راه نمی‌برد، اما نباید ایستاد. با این که می‌دانیم نخواهیم رسید، نباید ایستاد. وقتی هم که مردیم؛ مردیم به درک.

@haffft7

#هفتی_ها_شبتون_قشنگ

@haffft7

جنگل حرا، قشم

@haffft7

بنظرم سبز رنگ زندگیه

@haffft7

چند تا چیز ساده اما حال خوب کن


@haffft7

قوی به نظر می‌رسم اما،
چرا توان رویارویی با دلتنگی‌ها در من نیست؟

اِجِه تِمِلکوران

@haffft7

در هواشناسی عشق
اردیبهشت، ماه عاشق‌‌ هاست!

@haffft7

آیا زن ها تصور می‌کنند مردان فقط به دلیل جاذبه های جنسی به سمت آن ها جذب می شوند؟ این اشتباهی ست فاحش...
اگر مردان پس از مدتی از زن ها کناره می‌گیرند، به دلیل روزهایی است که با یکدیگر سرکرده اند نه شب ها؛ روزهایی که زیر نور تند آفتاب به بحث می گذرد، بیش از شب هایی که به هم می آمیزند، جذاب بودن یک زن را از بین می برد.



📕 پرنسس پابرهنه
✍🏻 اریک امانوئل اشمیت

@haffft7

تو نور بودی، این را از روشنیِ خانه‌ فهمیدم.

‌@haffft7

🔻یه فروشگاه تو کیش زدن
فقط آب معدنی داره !

🔹از سراسر دنیا و‌ از چشمه های مختلف جهان
ترکیه، فنلاند، سوئیس، ایتالیا و

@haffft7

اگر می‌خواهید فرمانروا باشید،
سعی کنید همیشه کشور را
در رعب و وحشت نگه دارید
همیشه کشور را در این هراس
نگه دارید که همسایه،
قصد حمله دارد و دولت‌هایی،
در پی فراهم سازی مقدمات جنگ هستند
و آماده‌ی هجوم می‌شوند
همیشه شایعه‌سازی کنید
هرگز مردم را در راحتی و آرامش، رها نکنید،
چون اگر مردم در راحتی و رفاه باشند،
توجهی به خواسته‌های سیاستمداران نمی‌کنند...

📕 نبرد من
✍🏻 آدولف_هیتلر

@haffft7

مسیر راه‌آهن مازندران در سه فصل مختلف


@haffft7

‏واقعا این تلاش‌های موقع هندونه خریدن یکی از بامزه‌ترین فعالیت‌های مردمه. اصلا هیچکس ایده‌ای نداره چیکار می‌کنه و نمی‌دونه وقتی می‌کوبه رو هندونه دقیقا انتظار چه چیزی رو باید داشته باشه ولی همچنان مصرانه هر بار این کار انجام می‌شه:))

@haffft7

خیابان های تهران دیگر امن نیست جانم،
تو همه جا را مین گذاشتی و به سادگی فرار کردی،
و حالا من هر روز به جاهای خطرناک می روم،
چهار راه ولیعصر، کافه ی هایی که دوست داشتی،
کتابفروشی های انقلاب، نیمکت های تئاتر شهر
همه خیابان ها، گذرها، کوچه ها، همه عطر تو را دارند.
باغ فردوس، تجریش، دربند...نه، تهران دیگر امن نیست جانم
خاطرات من را به هوا می فرستند.
هنوز هم شب هایی که دلتنگ می شوم به بام تهران می روم،
خانه تان را پیدا می کنم و برایت دست تکان می دهم.
راستی حالا کجایی؟ کجاها را مین گذاری می کنی؟
جلفای اصفهان؟
ملک آباد مشهد؟
یا ارم شیراز؟
شاید هم برلین، پاریس، لندن...
اما باورت بشود یا نه،
من هنوز هم منتظرم تا بگویی قرارمان کجا، ساعت چند...

روزبه معین

@haffft7