کانالِ هَفت

سالی که کنکور داشتم یه موسسه آموزشی با مدرسه قرارداد بست و هم آزمون آزمایشی میگرفت، هم کلاس میذاشت، هم جزوه میداد.
همه ثبت نام کردن جز من، پول نداشتم.
عصر که مدرسه تعطیل میشد همه میرفتن برای کلاس تست و من دست از پا درازتر برمیگشتم خونه.
قشنگ انگار از یه دنیای دیگه بودم.
صبح همه از تستهای کلاس دیروز رو تحلیل میکردن و منم هاج و واج تماشاشون میکردم.
یه بار سرکلاس اومدن جزوه‌های کلاس کنکور رو بدن، اشتباهی یکی هم به من دادن، ناظم جلو همه داد زد جزوه این رو بگیرید، این پول نداده و ثبت نام نکرده، جلوی همه سنگ روی یخم کرد، انگشت نما شده بودم جلو همه.
قول دادم پوز همشون رو بزنم.
رفتم انقلاب کتاب دسته دوم بخرم، پولم فقط به یه کتاب مجموعه نکات و یه کتاب تست سالهای گذشته رسید.
از عید تا روز کنکور هزار بار خوندمش، عین رمانی که عاشقش باشی.
از مقدمه تا صفحه آخر.
انقد کتاب رو خونده بودم که برگ‌برگ شده بود و صحافیش از بین رفته بود.
اون سالها کنکور آزاد و دولتی جدا بود.
سر کنکور آزاد بابام اشتباهی منو جای علوم تحقیقات برد تهران جنوب،با گریه و استرس دقیقه۹۰رسیدم حوزه امتحانی.
اون سال خیلی از بچه ها که کلاس تست رفته بودن یا قبول نشدن یا جای درپیت قبول شدن.
ولی من آزاد رتبم زیر۲۰۰شد ودولتی هم شهرستان قبول شدم.اون سال خودم رو به همه ثابت کردم، ولی از اون مهمتر خودم رو به خودم ثابت کرده بودم.
اینکه نشون دادم حتی اگه همه امکاناتی که دیگران دارن رو از من دریغ کنن بازم اراده کنم کسی حریفم نمیشه.
توی زندگی همیشه همینم، به بقیه کاری ندارم، توی یه رقابت همیشگی با خودم هستم، اینکه بهتر بشم.
کنکور و این برنامه ها مهم نیست، مهم اینه خودت پیش خودت احساس ارزشمند بودن داشته باشی و توانایی‌هات به خودت ثابت بشه.
حتی اگه رتبه یک کنکور رو بیاری ولی به خودت اطمینان نداشته باشی از نظر من باختی.
توی این دنیای آشفته کسایی موفق میشن که تمرکزشون روی کار خودشونه نه حرف مردم.

@haffft7

198 views14:27