لاَ تَدْعُوَنَّ إِلَى مُبَارَزَةٍ وَ إِنْ دُعِيتَ إِلَيْهَا فَأَجِبْ فَإِنَّ اَلدَّاعِيَ إِلَيْهَا بَاغٍ وَ اَلْبَاغِيَ مَصْرُوعٌ
هرگز كسى را به مبارزه فرانخوان. و اگر تو را به مبارزه فراخواندند بپذير، زيرا كسى كه مبارزه مى‌طلبد ستمكار است، و ستمكار به خاك خواهد افتاد
امیر المومنین(ع) / نهج‌البلاغه حکمت ۲۳۳

مَا اَلْمُجَاهِدُ اَلشَّهِيدُ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ بِأَعْظَمَ أَجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفّ ،لَكَادَ اَلْعَفِيفُ أَنْ يَكُونَ مَلَكاً مِنَ اَلْمَلاَئِكَةِ
پاداش جهادگر شهيد در راه خدا بيشتر از كسى نيست كه قادر بر گناه باشد ولى خوددارى كند،انسان عفيف نزديك است كه فرشته‌اى از فرشتگان باشد
امیر المومنین (ع) / نهج‌البلاغه حکمت ۴۷۴

جهاد در راه خدا، درى از درهاى بهشت است، كه خدا آن را به روى دوستان مخصوص خود گشوده است.
جهاد، لباس تقوا، و زره محكم، و سپر مطمئن خداوند است، كسى كه جهاد را ناخوشايند دانسته و ترك كند، خدا لباس ذلّت و خوارى بر او مى پوشاند، و دچار بلا و مصيبت مى شود و كوچك و ذليل مى گردد، دل او در پرده گمراهى مانده و حق از او روى مى گرداند، به جهت ترك جهاد، به خوارى محكوم و از عدالت محروم است. 
امیر المومنین علی (ع) / نهج‌البلاغه خطبه ۲۷

أَشَدُّ اَلذُّنُوبِ مَا اِسْتَخَفَّ بِهِ صَاحِبُهُ
سخت‌ترين گناه آن است كه گناهكار آن را كوچك شمارد
امیر المومنین علی (ع)
نهج‌البلاغه حکمت ۴۷۷

شَرُّ اَلْإِخْوَانِ مَنْ تُكُلِّفَ لَهُ
بدترين برادر دوست كسى است كه آدمى براى او به سختى افتد
امیر المومنین علی (ع) / نهج‌البلاغه حکمت ۴۷۹

إِذَا اِحْتَشَمَ اَلْمُؤْمِنُ أَخَاهُ فَقَدْ فَارَقَهُ
هرگاه مؤمن برادرش را به خشم آورد از او جدا گشته است
امیر المومنین علی (ع)
نهج‌البلاغه حکمت ۴۸۰

حدیث (11) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :
يا عَلىُّ وَلِلعالِمِ ثَلاثُ عَلاماتٍ: صِدقُ الكَلِمِ وَاجتِنابُ الحَرامِ وَأَن يَتَواضَعَ لِلنّاسِ كُلِّهِم؛
يا على دانشمند سه نشانه دارد: راستگويى، حرام گريزى و فروتنى در برابر همه مردم.
التوحيد، ص 127