🔻ربطِ محیط‌زیست به آسیب‌های اجتماعی چیست و چگونه باید تغییر کنیم تا از آلام طبیعت و جامعه توامان بکاهیم؟🔻

🇮🇷: @darvishnameh

✍ یکشنبه - ۸ دیماه ۱۳۹۸ - در یکصد و هفتاد و هفتمین یکشنبه‌های انسان‌شناسی و فرهنگ که به همت استاد #ناصر_فکوهی عزیز و شاگردانش در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار می‌شود، کوشیدم تا به بهانه اکران و نقد مستند تحسین‌شده کارون، اثر #محمد_احسانی؛ نقبی بزنم به حوزه‌ی آسیب‌های اجتماعی متاثر از افت کاهنده‌ی کارایی سرزمین در ایران.

🔹️ دو فایل شنیداری پیش‌رو، روایت سخنرانی اینجانب و جستارهای مطرح شده در پنل پرسش و پاسخ است. با گوش جان بشنوید و انتشار دهید:

https://t.me/Anthropology_Iran/7119

https://t.me/Anthropology_Iran/7121

#یکشنبه_های_انسانشناسی_و_فرهنگ
#مستند_کارون
#آسیبهای_اجتماعی
#پژوهشگاه_فرهنگ

چهاردهم مرداد 1310، جلال ستاری وارد هشتاد و نهمین سال عمر پربار و بی‌نظیر خود می‌شود. ستاری اسطوره‌شناس، پژوهشگر، نویسنده و مترجم برجسته ایران و افزون و مهم‌تر از همه، انسانی بزرگ به معنای حقیقی، انسانی برجسته و الگویی اخلاقی برای همه کسانی است که هنوز نمی‌دانند از میان راه‌های پیچیده‌ای که زندگی در پیش پایشان گذاشته، کدام یک را باید انتخاب کنند. ستاری در رشت و در خانواده‌ای متوسط که لزوما نه از ثروت و رفاه بالایی برخوردار بود و نه از محیطی چندان فرهنگی، زاده شد. رشت، البته در آن روزگار همچون امروز یکی از پهنه‌های ارزشمند نویسندگان و هنرمندان و انسان‌های فرهیخته ایران بود و هست. اما ستاری تنها به همت خود و عشقی که به فرهنگ داشت توانست به جایی برسد که امروز رسیده است: به جایی که با تغییر الگوها و با سبک‌های زندگی و ارزشی شاید برای بسیاری دیگر چندان چشم‌گیر نباشد: او یک زندگی ساده را با همسر مهربانش لاله تقیان دور از آشوب و آلودگی‌های فکری و زیستی شهر، می‌گذراند: خانه‌ای کوچک و آکنده از کتاب‌، از یادگارهای ایام و هدایای دوستان هنرمند و همه دوستدارانش که سال‌ها و سال‌ها در کنارش بودند و امروز هرچند به دلیل نفرین کرونا نمی‌توانند آنگونه که شایسته و به جا است تولدش را همراهش باشند، اما حتی لحظه‌ای او را از ذهن خود دور نمی‌کنند. وجود ستاری، و بیش از نود اثر تالیف و ترجمه و صدها مقاله از او، فرهنگ ایران را غنی‌تر کرده است و نعمتی به شمار می‌آید که در این روزگار باید لحظه به لحظه‌اش را قدر دانست.
آشنایی من با جلال ستاری به شاید بیست و پنج سال پیش می‌رسد: تازه به ایران آمده بودم و هنوز خام بودن ِ جوانی را در خود داشتم و احساس می‌کردم که «نقد» وسیله‌ای است برای آنکه «خودی نشان بدهم». هم از این رو بر یکی از کتاب‌های او («در بی دولتی فرهنگ») نقدی نوشتم و به انتشار رساندم که هرچند در بالاترین حد از ادب و احترام بود، خُرده‌گیری‌هایی گاه بی‌معنا را در خود در نگاه تاریخی او در بر داشت. اما در همان شماره مجله‌ای که این نقد به انتشار رسیده بود، در کمال شگفتی پاسخ وی را نیز خواندم: پاسخی به شدت فروتنانه و حتی تشویق و ترغیب من به یاری رساندن در نوشتن «تاریخ فرهنگی ایران». با خواندن این پاسخ پرمایه و خالی از هرگونه ادعا اما آکنده از فروتنی، با وجودی که هنوز ستاری را ندیده بودم، در خود احساس شرمساری کردم و دوست داشتم زودتر او را ببینم و از اینکه چنین از سر جوانی و بی‌عقلی چیزهایی را که به ذهنم رسیده بود شاید به پشتوانه تحصیلات و خواندن چند کتاب، مطرح کرده بودم، از او پوزش بخواهم. اما نوشته او نه در پی پوزش، بلکه در استقبال از «نقد» واقعی بود یعنی اینکه کاری بکنم که به اهداف او در رشد فرهنگ ایران یاری رسانده شود و نه آنکه با ایراد گرفتن بر آنچه او کرده، این وظیفه را از شانه خود بردارم. او به من آموخت که «نقد» یعنی چه؟ و چرا جامعه‌ای مثل جامعه ما که در آن ما عادت کرده‌ایم به اسم «نقد» یا مرید و مرادی بکنیم و یا «مچ‌گیری» و خودنمایی ما را به بن بستی می کشاند، که کشانده.

سایه‌ای پربار و فروتن بر سر ما!
به مناسبت هشتاد و نهمین زادروز تولد #جلال_ستاری / #فرارو / #ناصر_فکوهی / 14 مرداد 1399

عکس: جلال ستاری در جوانی

لینک مستقیم به متن کامل در کانال تلگرام نوشته های ناصر فکوهی

https://t.me/nasserfakouhi/12250

متن کامل در فایل پیوست

جلال ستاری عضو شورایعالی انسان‌شناسی و فرهنگ است

🎬 #چهره_های_زمان

#فروغ_فرخزاد
شاعر و فیلمساز

✍️ فروغ فرخزاد با زندگی و با مرگ خود، با شعر و با سینمای خود، با عشق‌ها و لذت‌هایش، با عواطف و جسمانیت خود، با اندوه سرشار، شادی بی‌پایان، صمیمیت وصف‌ناپذیری که در هرآنچه می‌سرود، موج می‌زد، با خاطره دردناک و در همان حال زیبایی که از خویش بر جای گذاشت، بی‌شک سنگ بنایی قدرتمند برای زن مدرن ایرانی به شمار می‌آید و این نکته در آینده، بسیار بسیار بیشتر از امروز، نسل پس از نسل، آشکار خواهد شد.

نگارش متن:
#ناصر_فکوهی

عکاس:
ناشناس

گوینده متن:
#مهرداد_اسکویی

موسیقی:
#بردیا_صدرنوری

تنظیم ویدئو:
#سمیرا_غلامزاده

گرافیک:
#پرهام_عرب

آرشیو:
با سپاس از
#ناصر_صفاریان

پیرایش عکس:
#مریم_طاهرخانی

ضبط گفتار متن:
#حامد_کیان

تهیه کننده:
#حامد_کلجه_ای

تهیه شده در :
#انتشارات_دیداری_شنیداری
موسسه #انسان_شناسی_و_فرهنگ


@Anthropology_Iran
@IIAC_AV_Productions

@Portraits_of_our_Time

🎬 #چهره_های_زمان
🔸#فصل_دوم

#جلال_ستاری
پژوهشگر، اسطوره شناس، نویسنده

✍️ جلال ستاری؛ جوان ِ کهنسال خود به اسطوره‌ای بدل شده؛ فروتن، مهربان، خجول، صادق، شادمان و دوست‌داشتنی است. همه عمر بر اسطوره‌ها مطالعه کرده، اما با اسطوره‌زدگی مبارزه کرده است. بیش از صد کتاب، سهم او در پنجاه سال کار سخت و بی‌هیچ چشمداشتی بوده؛ هم او که افسانه‌های شهرزاد‌ها، یوسف‌ها و یونس‌ها را برایمان تحلیل و ما را با صدها اندیشمند گیتی، با زبان‌ها، آیین‌ها و فرهنگ‌هایشان آشنا می‌کند تا بتوانیم با چشمان تازه از خیالبافی‌های ویرانگر فاصله بگیریم.

نگارش متن:
#ناصر_فکوهی

عكاس و گوینده متن:
#مهرداد_اسکویی

موسیقی:
#بردیا_صدرنوری

تنظیم ویدئو:
#سمیرا_غلامزاده

گرافیک:
#پرهام_عرب

آرشیو:
#سهیلا_شمس
#پریسا_اسکویی

پیرایش عکس:
#مریم_طاهرخانی

ضبط گفتار متن:
#حامد_کیان

تهیه کننده:
#حامد_کلجه_ای

تهیه شده در :
#انتشارات_دیداری_شنیداری
موسسه #انسان_شناسی_و_فرهنگ

@Anthropology_Iran
@IIAC_AV_Productions

@Portraits_of_our_Time

🎬 #چهره_های_زمان

#ایران_درّودی
نقاش، نویسنده و منتقد هنری

✍️ سرزمین دوردست بود و جنگ و غرش توپها و هراسی که به دل کودکی کوچک افتاده بود. سالها چه زود گذشتند. پاریس، برلین و سرانجام تهران. نمایشگاههای پرافتخار. آن سالها چه زود گذشتند و آن زیبایی و طراوت و زنده دلی، چه ساده بر جای ماندند و گویی از جانش بر پرده نقاشی هایش جاری شدند. امروز گویی عقربه های ساعت متوقف شده اند و درودی در رویایی از رنگهای زنده جوانی غرق می شود.

نگارش متن:
#ناصر_فکوهی

عكاس و گوینده متن:
#مهرداد_اسکویی

موسیقی:
#بردیا_صدرنوری

گرافیک:
#پرهام_عرب

تنظیم ویدئو:
#سارا_براتی

تهيه كننده:
#حامد_کلجه_ای

باهمکاری:
موسسه فرهنگی هنری #راد_نواندیش
#مرکز_میراث_تصویری

تهیه شده در :
#انتشارات_دیداری_شنیداری
موسسه #انسان_شناسی_و_فرهنگ

@Anthropology_Iran
@IIAC_AV_Productions

@Portraits_of_our_Time

#موزه_ادبیات / #غلامحسین_ساعدی (1314-1364) / متن: #ناصر_فکوهی / خوانش، تهیه و تدوین: #الهام_جوادی_فرد

لینک در کانال فایل های دیداری شنیداری ناصر فکوهی
https://t.me/Culturedidarshenidarr_Ir/8289

#موزه_ادبیات / #محمد_علی_جمالزاده (1270-1376) / متن: #ناصر_فکوهی / خوانش، تهیه و تدوین: #الهام_جوادی_فرد

لینک در کانال انسانشناسی
https://t.me/Anthropology_Iran/9447

🎬 #چهره_های_زمان

#مه_لقا_ملاح
فعال محیط زیست

✍️ زن‌بودن خود معجزه ‌است: به حیات آمدن از زنی دیگر و حیات‌بخشیدن به انسانی دیگر و زیستن و جهان با همه موجوداتش، کلید واژگان ِزندگانی. مه‌لقا ملاح، دغدغه گل‌ها و درختان را داشت، جنگل‌ها و کوه‌ها و آسمان آبی را، شور ِرودخانه‌های پرتلاطم و دریای آرام را. سرانجام نیز، پیوند میان این دو موقعیت در زندگانی بود که به او امیدی برای زیستن داد: ‌زنانگی و محیط زیست. در کنار جنگلی آرام، جانوران در سکوت، کنار برکه‌ای آب می‌خورند و چشمان نگران مه‌لقا، امید دارند هنوز این طبیعت را نجات دهند.

نگارش متن:
#ناصر_فکوهی

عکاس و گوینده متن:
#مهرداد_اسکویی

موسیقی:
#بردیا_صدرنوری

گرافیک:
#پرهام_عرب

تنظیم ویدئو:
#حامد_کلجه_ای

مدیر تولید:
#سارا_براتی

تهیه شده در :
موسسه #انسان_شناسی_و_فرهنگ
موسسه فرهنگی و هنری #رادنواندیش
مرکز #میراث_تصویری

@Anthropology_Iran
@IIAC_AV_Productions
@Radnoandish

@Portraits_of_our_Time

🎬 #چهره_های_زمان
🔸بازنشر به مناسبت سالروز میلاد🔸

#سهراب_سپهری
شاعر و نقاش

✍️ روحی روان‌تر از آب، شعری روشن تر از روز. انسانی از جنس سایه و هوا و گیاه: عناصری که شاید ما را به زندگی و آثار سهراب سپهری نزدیک کنند. خواندن شعرهایش همچون پروازی بر فراز جهان در آغاز آفرینش است و دیدن تابلوهایش همچون سفر تا اعماق ِ زیبایی عشق و ذات حیات. در جامعه‌ای که ما داشتیم و داریم، سهراب بیشتر یک استثنا بود تا یک قاعده و پنجاه سال عمرش، تجربه زندگانی طولانی یک فیلسوف ِ احساس، که اندیشمندی چون شایگان اشعارش را ترجمه می‌کرد و فیلمسازی چون کیارستمی، فیلمهايش را به یادش می‌ساخت.

نگارش متن:
#ناصر_فکوهی

عکاس:
ناشناس
از کتاب #اطاق_آبی

گوینده متن:
#مهرداد_اسکویی

موسیقی:
#بردیا_صدرنوری

تنظیم ویدئو:
#سمیرا_غلامزاده

گرافیک:
#پرهام_عرب

آرشیو:
#سهیلا_شمس
#پریسا_اسکویی

پیرایش عکس:
#مریم_طاهرخانی

ضبط گفتار متن:
#حامد_کیان

تهیه کننده:
#حامد_کلجه_ای

تهیه شده در:
موسسه #انسان_شناسی_و_فرهنگ
موسسه فرهنگی و هنری #رادنواندیش
مرکز #میراث_تصویری

@Anthropology_Iran
@IIAC_AV_Productions
@Radnoandish

@Portraits_of_our_Time

🎬 #چهره_های_زمان
🔸بازنشر به مناسبت سالروز میلاد🔸

#محمدرضا_درویشی
آهنگساز و پژوهشگر موسیقی

✍️ موسیقی‌دان است. بستری ساده و آماده برای کار فرهنگی خود نداشته، اما از درون‌مایه‌ای بزرگ برخوردار بوده. محمدرضا درویشی سرچشمه‌ شخصیت خود را در زیبایی نُت‌ها و عشقش به سنت موسیقیایی فرهنگش یافته است و شیوه‌‌ای خودانگیخته در رشد و تحول کارهایش از نوازندگی تا پژوهش‌های ارزنده‌‌ای چون دانشنامه سازهای ایرانی و آثاری درباره فرهنگ و تاریخ موسیقی؛ همه این‌ها، شاهد‌هایی از این عشق هستند. درویشی آهنگسازی قدرتمند در فیلم هم هست: از «آتش سبز» تا «وقتی همه خوابیم». عاشق ِ موسیقی و سازهایش، با خلاقیتی جنون‌آمیز، عاشق کارش، ولو کاری کُشنده و پنجاه ساله.

نگارش متن:
#ناصر_فکوهی

عكاس و گوینده متن:
#مهرداد_اسکویی

انتخاب موسیقی:
#بردیا_صدرنوری

موسیقی:
#محمدرضا_درویشی

گرافیک:
#پرهام_عرب

تنظیم ویدئو:
#سارا_براتی

تهیه کننده:
#حامد_کلجه_ای

تهیه شده در :
موسسه #انسان_شناسی_و_فرهنگ
موسسه فرهنگی و هنری #رادنواندیش
مرکز #میراث_تصویری

@Anthropology_Iran
@IIAC_AV_Productions
@Radnoandish

@Portraits_of_our_Time

🎬 #چهره_های_زمان
🔸بازنشر به مناسبت سالروز میلاد🔸

#احمد_شاملو
شاعر، مترجم و فرهنگ نويس

احمد شاملو تجربه‌ای فراتر از یک عمر آکنده داشت. شعرهایی برای ابدیت فرهنگی ما، ترجمه‌هایی که جامه‌ای نو بر تن زبان فارسی کردند و پژوهش‌هایی در فرهنگ مردم که میراثی برای نسل‌های آتی خواهند بود. اما او را می‌توان بیش و پیش از هرچیز در دلبستگی و پایبندی‌اش به آزادی و عدالت و در دشمنی‌اش با بیداد و سنگ‌دلی زمانه‌اش تعریف کرد، در مبارزه خستگی‌ناپذیرش و در اینکه تا به آخر خود را از تباهی جامعه‌‌ و زمانه‌اش مصون نگاه داشت و امید را با شعر و تجربه سهمگین حیات‌اش تداوم بخشید.

نگارش متن:
#ناصر_فکوهی

عکاس و گوینده متن:
#مهرداد_اسکویی

موسیقی :
#بردیا_صدرنوری

گرافیک:
#پرهام_عرب

آرشیو:
#سهیلا_شمس
#پریسا_اسکویی

پیرایش عکس:
#مریم_طاهرخانی

ضبط گفتار متن:
#حامد_کیان

تنظیم ویدئو و مدیر تولید:
#حامد_کلجه_ای

تهیه شده در :
موسسه #انسان_شناسی_و_فرهنگ
موسسه فرهنگی و هنری #رادنواندیش
مرکز #میراث_تصویری

@Anthropology_Iran
@IIAC_AV_Productions
@Radnoandish

@Portraits_of_our_Time

امشب سال 2023 میلادی آغاز می شود و اگر بخواهیم بیلانی از سال 2022 ترسیم کنیم، باید بگوییم که متاسفانه در این سال در سراسر جهان، با تمام پیچیدگی‌ها و فراز و نشیب‌ها، بیم‌ها و امیدهایی که می‌توان آنها را در دوران پساکرونایی «طبیعی» قلمداد کرد، شاهد سقوط گسترده دستاوردهای دموکراتیک یا موقعیت‌های آزادی و خوشبختی انسان‌ها به سود تداوم دیکتاتوری‌ها، رژیم‌های فاسد و پوپولیستی راست و راست افراطی، از دست رفتن هر‌چه بیشتر حقوق مدنی و روی کار آمدن یا قدرت گرفتن ِ تندرو‌ترین، کم‌شعورترین، بی‌رحم‌ترین و بی‌اخلاق‌ترین ِ دشمنان آزادی بودیم که نمی‌توانند طلیعه خوشی برای سالهای بعد باشند.
اینکه وقایع 2022 (سال خروج از خطرناک‌ترین دوره کرونا) تا چه اندازه دلیل خود را در انفراد و از میان رفتن روابط اجتماعی ِ حاصل این بیماری و همچنین سودجویی‌ها و سوداگری‌ها و جنگ‌طلبی‌هایی بوده که شرایط پساکرونا برایشان محیط طبیعی مناسبی را می ساخت، پیش‌تر مورد بحث قرار داده‌ایم. اما اینک که سال 2022 به پایان می‌رسد و وارد سال 2023 می‌شویم، چاره‌ای جز آن نیست که بر نکاتی چند که به باور ما و در دیدی جهانی و نه صرفا محلی، اصل و اساس را تشکیل می‌دهند تاکید کنیم و دقت داشته باشیم که تقلیل دادن‌ها و ساده‌اندیشی‌ها از هر سو، چه از روی صداقت باشند و چه از روی شرارت و فساد، تاثیری در واقعیت این نکات کلیدی ندارند.
1- جهان امروز در ساختار و اساس خود هنوز باقیمانده‌ای از معماری فرسوده پس از جنگ جهانی دوم است که در آن جنگ سردی، جای جنگ گرم پیشین را گرفت: جنگ میان آمریکا و متحدشان در یک سو و شوروی و متحدانش در سوی دیگر. این جنگ، چهل سال مردم جهان را درون کابوسی از فقر و مصیبت فرو برد و سرانجام سی‌سال پس از آنکه برنده آن، آمریکا و ظاهرا «جهان آزاد» اعلام شد، همان آمریکا هنوز در شعله‌های نوفاشیسم ِ ترامپیسم - ولو بدون ترامپ – می‌سوزد و روسیه زیر چکمه‌های دیکتاتور جدید خود و برخاسته از خاکستر همان سیستم توتالیتر پیشین: پوتین و مافیای بی‌رحم او تهدیدی است بر کل بشریت. و این در حالی است که دیکتاتوری‌های بزرگ و کوچکی در سراسر جهان پیشرفته یا عقب‌افتاده ظاهر شده‌اند که مشخصه اصلی‌شان ضدیتشان با آزادی، فساد و بی‌رحمی و بی‌تفاوتی‌شان نسبت به سرنوشت مردمانی است که از بد حادثه تابع آنها هستند.
2- نظام نولیبرالی که الگوی خود را به رژیم‌های دیکتاتوری مافیایی (نظیر روسیه) و سرمایه‌داری‌های دولتی – حزبی (نظیر چین) و دولت‌های رو به رشد جهان سوم (نظیر هند و برزیل) و حتی به قاره اروپا و البته به دیکتاتوری‌های کوچک‌تر نیز به شکلی باز هم عقب‌افتاده‌تر گسترش داده است، هنوز باور ندارد که بدون حرکت به سوی سیاره‌ای اندیشیدن و توزیع امتیازات مادی (ثروت اقتصادی) و غیر مادی (صلح و دموکراسی) نه سازش با طبیعت و از میان رفتن خطر بحران سقوط بوم زیستی ممکن است و نه جلوگیری از تراژدی‌های انسانی: جنگ‌های جهان سومی، دیکتاتوری‌های منطقه‌ای کوچک و عقب افتاده، بحران‌های مهاجرت و تنش‌های بین‌فرهنگی و فاصله طبقاتی درون خود ِ جهان ثروتمند (یا همان بحران موسوم به «جهان چهارم»).

#عکس_فوری (249) / #ا2023/ جهان در آستانه سقوط به ورطه #فاشیسم #ناصر_فکوهی / دی 1401

لینک در کانال نوشته‌های ناصر فکوهی
https://t.me/c/1023690244/18525
این کانال خصوصی است، برای عضویت از لینک زیر استفاده کنید
https://t.me/+PQRGBBkRr6MtdKOW

همچنین در ساوند کلاود ناصر فکوهی
https://soundcloud.com/user-246177805-626286272/sets/g8fvpobt804c

3- مسئولیت اساسی در آنچه در جهان امروز می‌گذرد بر دوش، کشورهایی است که بیشترین سود را در طول دویست سال اخیر از جنگ‌های استعماری، دو جنگ جهانی و جنگ‌های نیابتی برده‌اند، دولت‌هایی که در نیمه نخست قرن بیستم همه جا یا دولت‌های نوزای دموکراتیک را نابود کردند و یا دیکتاتورهای عقب افتاده و فاسد را در این کشورها بر سرکار آوردند و امروز برای تداوم بخشیدن به رفاه خویش و پرهیز از خطر کردن از بحران‌های داخلی حاضر نیستند به دلیل هزینه‌های سیاسی و اقتصادی این کار، با ابزارهایی که در دست دارند، سگ‌های وحشی خود را که در سراسر جهان رها کرده‌اند و به جان مردمان انداخته‌اند، به قفس‌هایشان بازگردانند و صرفا تحت لوای همبستگی با ستمدیدگان عالم، نه فقط مسئولیت خود را در آنچه این وضعیت را تا امروز به وجود آورده به فرموشی می‌سپارند، بلکه در عمل نیز صرفا با «اعلام همبستگی» باز هم به فعالیت اصلی خود یعنی مستحکم کردن بیشتر قلعه خود مشروعیت بیشتری می‌دهند: آنها با قطره چکانی کردن ویزاهای اهدایی، صرفا نیروهای مورد نیاز خود و پول‌های غارت شده جهان سوم، را به کشورهایشان راه داده و پهنه‌های بزرگی از جهان را در دست دیکتاتورها و عواملی که خودشان بر سر کار آورده‌اند، رها کرده‌اند. و البته تا زمانی که این دیکتاتورها بتوانند «آرامش» را به هر قیمتی حفظ کنند، سیاست حقوق بشر را نیز آنها کنترل خواهند کرد و تنها زمانی به یاد حقوق از دست رفته می‌افتند که کنترل از دست آدم‌هایشان خارج شود و خطر گسترش آشوب وجود داشته باشد.
4- این بحران، جز در چندین سناریوی پیچیده و در همکاری مدنی میان مردمان کشورهای مختلف در چارچوبی جهانی قابل حل‌شدن، ولو نسبی، نیست و بهتر است خود را گول نزنیم. البته خروج از موقعیت‌های به شدت آنومیک، آشوب‌زده، جنون‌وار و خطرناک برای کل جهان، که در آن دستکاری‌های بین‌المللی، با بلاهت دیکتاتورها و فساد ِ فرادستان به یکدیگر پیوند خورده، برای رسیدن به موقعیت‌هایی تحمل پذیرتر و عقلانی‌تر ممکن است اتفاق بیافتد و در برخی از نقاط نیز بی‌شک اتفاق خواهد افتاد. اما این پایان کار نیست. زیرا اختلاف طبقاتی، فقر فرهنگی، نابرابری بین کشورهای توسعه‌یافته با کشورهای عقب‌افتاده، وجود مافیاهای بزرگ و کوچک منطقه‌ای، ملی و بین المللی و آسیب‌های برجای مانده از ده‌ها و بلکه صدها سال استبداد و فساد و خشونت و نبود آزادی، برجای خواهد ماند و از همه سخت‌تر و تراژیک‌تر، تهدید روزافزون رفتار خشونت آمیز انسان با طبیعت است که تهدیدی بزرگ برای کل انسانیت به شمار می‌آید که می‌تواند به انقراض گونه انسانی و یا عقب‌گرد چند ده هزار سالانه آن در کحلیتش یا در بخش‌های بزرگی از آن بیانجامد و روشن است که کشورهای جهان سوم در صف اول شکنندگی در این زمینه قرار دارند.
بنابراین آرزو کنیم 2023 سال بهتری برای ارزش یافتن فرهنگ و هنر، ادبیات و شعر و موسیقی و زیبایی و عقلانیت و فلسفه و شناخت و علم و اخلاق و مدنیت و روان و جامعه باشد و شاید در این مجموعه‌ها، انسان بتواند به رفتارهای مهار گسیخته چند قرن اخیر خود بیشتر بیاندیشد و تصمیماتی اساسی برای رهیافتی جدی در قرن بیست و یکم برای جهان بگیرد و نه آنکه با بزرگ و کوچک کردن این و آن واقعه در جهان بنا بر مورد و سود جویی‌های مقطعی، سراب‌ بهشت‌هایی خیالین را برای مردمانی بی‌خبر ترسیم کرده و خطراتی که زندگی در مدرنیته متاخر در بر دارد و بدون توجه به آنها هر گونه تحول و تغییری می‌تواند در زمانی بی‌نهایت کوتاه، به یک مصیبت جدید برسد، بی‌اهمیت نشان دهد.

#عکس_فوری (249) / #ا2023/ جهان در آستانه سقوط به ورطه #فاشیسم #ناصر_فکوهی / دی 1401

لینک در کانال نوشته‌های ناصر فکوهی
https://t.me/c/1023690244/18525
این کانال خصوصی است، برای عضویت از لینک زیر استفاده کنید
https://t.me/+PQRGBBkRr6MtdKOW

همچنین در ساوند کلاود ناصر فکوهی
https://soundcloud.com/user-246177805-626286272/sets/g8fvpobt804c

قصه پُرغصه زلزله‌های ایران زمین پایانی ندارد. در کشوری که همه متخصصان و حتی مردم کوچه و خیابان می‌دانند هر لحظه در هرگوشه‌ای از آن می‌تواند زلزله‌ای ویرانگر، تمام هستی انسان‌هایی بی‌شمار را به باد دهد، افراد متعارف از خود سلب مسئولیت می‌کنند و معتقدند نه می‌توانند از ساخت و ساز در نقاطی که نباید، بپرهیزند و نه آنگونه که باید هزینه کنند تا از خطر در امان باشند، و چاره‌ای ندارند تا دست به دعا بردارند که زلزله‌ای نیاید و خانه را بر سرخودشان یا بر سر بیچگارگانی که آن را اجاره کرده یا خریده‌اند، نیاید. و این تازه در مواردی صدق می‌کند که هنوز وجدانی باشد و فساد گسترده به دست‌اندرکاران حرفه‌ای مسکن نرسیده باشد، حال آنکه امروز این امر بیشتر یک استثناء است و بسیاری از حرفه‌ای‌ها نیز دیگر کمترین دغدغه اخلاقی در این زمینه‌ها ندارند و به سادگی موضوع خطر زلزله و نا امن بودن مسکن را به دلیل عدم رعایت قوانین و فسادی که در ساخت و سازش یا محلی که بنا شده، دارد، از ذهن خود حذف می‌کنند. اما فاجعه‌بارتر از رویکر اکثریت مردم و دست‌اندرکاران ساخت و ساز، رویکرد مسئولانی است که گاه از میلیاردها بودجه برای پیش‌بینی و پیشگیری زلزله‌ها، تقویت ساختارها و کنترل ساختمان‌های جدید، برخوردار بوده‌اند، اما چنان بی‌کفایتند و چنان بی‌واهمه از اینکه کمترین پاسخی از آنها خواسته شود که پهنه ایران را آکنده از ساختارهایی شکننده کرده‌اند که با هر زلزله حتی ضعیفی می‌توان اطمینان داشت فاجعه‌ای درراه خواهد بود. در این میان، فروپاشی ارزش‌های اجتماعی، اخلاقی و شکل نگرفتن اخلاق مدنی و تبدیل شدن پول به تنها معیار همه ارزش‌ها سبب شده است، که بسیاری هر فاجعه را برای خود بهشتی می‌بینند که می‌توانند در آن مال‌اندوزی بیشتری بکنند. در مثالی موازی، بیست سالی هست که ایران یکی از شدیدترین تحریم‌های اقتصادی تاریخ را تجربه می‌کند، به این بهانه که دولتش تحت فشار قرار بگیرد و تنها کسی که زیر فشار قرار گرفته مردمی هستند که کم‌ترین امکانات را برای رو در رویی با این تحریم‌ها ندارند. و در این میان دیده‌ایم که نه فقط سودجویان تحریم و فساد ناشی از آن، هیچ عذاب وجدانی در سوء استفاده از این مصیبت برای غارت مردم کشور ندارند، بلکه اغلب به این کلاه‌برداری‌ها لایه‌ای از «ایدئولوژیک» بودن نیز می‌دهند و حتی وقاحت را به حدی می‌رسانند که تحریم‌ها را ستایش کنند. بنابراین نباید دچار شگفتی شد که در هر فاجعه اقلیمی نیز شاهد صحنه‌هایی دردآور باشیم: از مردمی بخت‌برگشته که با بی‌تفاوتی و بی‌کفایتی دست اندرکاران و طمع و بی‌رحمی هم‌نوعانشان به چنین شکلی وحشیانه‌ای غارت شده و اگر در همان لحظات نخستین فاجعه نمرده باشند، باید با زجر پس از چند روز یا چند ماه بمیرند و یا عمری را با فقر و فلاکت سر کنند. شکی نیست که همواره انسان‌هایی با وجدان هستند که به کمک مردم مصیبت دیده می‌روند، اما در جهان مدرن این نه وظیفه مردم عادی، بلکه وظیفه دولت‌هایی است که برای آن انتخاب شده‌اند و یا حتی در قدرت قرار گرفته‌اند که دستکم حداقل‌ها را برای مردم خود فراهم کنند. فاجعه خوی (8 بهمن 1401)، مصیبت دیروز و فردای ما است مگر آنکه جایی وجدان انسانها بیدار شود و از رفتارهای وحشیانه به سوی رفتارهای عقلانی تغییر جهت دهند و چرخه‌های منفی را به چرخه‌های مثبت تبدیل کنند. زلزله خوی در مقایسه با زلزله‌هایی که در این چند روز (15 بهمن 1401) در ترکیه شاهدش بوده‌ایم، بسیار ضعیف‌تر بود، و وقتی فکر می‌کنیم که چنان زلزله‌ای را در شهری مثل تهران یا شهری پر جمعیت با زیرساختارها و روساختارهایی که هرز رفته و با اخلاق مدنی و قانونی که سقوط کرده شاهد باشیم، براستی هر‌گونه وحشتی مشروع می‌نماید.

#عکس_فوری(260): #خوی، باز هم #فاجعه، باز هم #بی‌کفایتی / #ناصر_فکوهی / بهمن 1401

لینک در کانال نوشته‌های ناصر فکوهی
https://t.me/c/1023690244/18987
این کانال خصوصی است، برای عضویت از لینک زیر استفاده کنید
https://t.me/+PQRGBBkRr6MtdKOW