حس خوب آرامش
34.5K subscribers
11.6K photos
5.45K videos
75 files
2.5K links
آدمیزاد چیست؟
˼یک امیدِ کوچک🌱˹

تبلیغات: @tab_60
Download Telegram
‌‌


اشکالی ندارد، خوب می‌شوم...
همیشه همین را در نهایت سختی‌ها و مشکلات به خودم گفته‌ام، کودک خسته‌ی درونم را آرام کرده‌ام، پوسته‌ی قوی بودنم را کشیده‌ام روی خودم و با لبخندی کشدار بازگشته‌ام به جریان پیش‌رونده‌ی زندگی و صدایش را در نیاورده‌ام که چقدر دلم می‌خواهد یکی مرا بکشد کنار و بگوید: خوبی؟!
همیشه خودم خودم را دلداری داده‌ام و به خودم وعده داده‌ام که صبح می‌شود و آفتاب می‌تابد و شمعدانی‌ها گل می‌دهند و بچه گنجشک‌ها پرواز خواهند کرد و همه چیز خوب خواهد شد و هرآنچه روز سخت که گذشت، ارزشش را خواهد داشت.
چیزی نیست، خوب می‌شوم/ خوب می‌شود/ خوب می‌شویم...



🌱



من بیشتر از هرکسی خسته می‌شوم؛ اما خودم دلِ خودم را خوش می‌‌کنم به اتفاقی، چیزی، جایی ... یا اندوهم را گره می‌زنم به هدفی که انگیزه‌ام برای گریختن و رسیدن، بیشتر باشد.
من بیشتر از هرکسی دلم می‌گیرد و غمگین می‌شوم و احساس کمبود می‌کنم؛ اما خودم دست به کار می‌شوم و خودم را به سختی مشغول می‌کنم، آنقدر که یادم برود چقدر دلگیرم.
جهان پر است از آدم‌هایی که از اندوه جهانشان به کار و تلاشِ بسیار پناه برده‌اند و اتفاقا انسان‌های موفقی هم شده‌اند.‌..


🌱


مهم است که حالت خوب باشد، مهم است که لبخند بزنی، مهم است که بلد باشی با کوچکترین اتفاقات مثبت حوالی‌ات، دلخوش باشی.
برای خوب بودنِ حالت، به هر چیز نه! که به ساده‌ترین چیزها چنگ بزن.
برای خوب بودن حالت، کینه و کدورت‌ها را نادیده بگیر و به حسادت‌ها و رقابت‌ها و شماتت‌ها اهمیت نده.
اهمیت نده که آدم‌ها چه برداشتی از کارهای تو دارند و حرف‌های تو را به کدامین زبان عداوت، تفسیر می‌کنند. اهمیت نده که روزگار چقدر حریص‌تر می‌شود هر روز به حرص دادنت، و آدم‌ها حریص‌تر می‌شوند هر روز به زمین زدنت. اهمیت نده... به هیچ چیز جز حال خوب و اهداف مهمی که داری اهمیت نده.



🌱
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM



سلام بر تویی که آنقدر قوی حسابت کردند که نه کسی همراهی‌ات کرد و نه کسی نگرانت شد و همیشه خودت تک و تنها زخم‌هایت را بستی و اشک‌هایت را پاک کردی و مقتدرانه به پیش رفتی و ادامه دادی، جوری که با وجود آن‌همه زخم، حتی احتمال هم ندادند که تو در خلوتت چقدر شکننده‌ای و چقدر نیاز به حمایت داری!
تو خواستی قوی باشی و این قوی بودن تو را از محبت‌های بسیاری محروم کرد، در حالی که به آن‌ها نیاز داشتی...
سلام بر تو... تویی که همیشه به خودت تکیه داده‌ای، روی پای خودت ایستاده‌ای و روی تلاش و پشتکار خودت حساب کرده‌ای.




🌱



باور کن آنقدرها مهم نیست که کی چه فکری کرد و کی از فلان رفتار و حرف تو چه برداشتی داشت. به سبک و شیوه‌ی خودت زندگی‌ات را بکن و بگذار به سبک و شیوه‌ی خودشان زندگی‌شان را بکنند. نه بپذیر که برای افکار و رفتار تو معیاری معین کنند و نه برای افکار و برداشت و رفتار دیگران معیاری مشخص کن. خودت باش و بگذار خودشان باشند و اگر جایی به ارزشت توهین شد، فقط ببوس و کنارشان بگذار و به چیز دیگری فکر نکن. تو نمی‌توانی انرژی دیگران را تغییر بدهی، تو نمی‌توانی افکار دیگران را تغییر بدهی، تو نمی‌توانی شخصیت و نگرش دیگران را تغییر بدهی. هویت آدم‌ها مطابق تاریخچه‌ی زیستی‌شان شکل گرفته‌ و تو در آن هیچ نقش قابل توجهی نداری!
و در آخر؛ لذت ببر!!! هیچ چیز مهم‌تر از این نیست که تو بلد باشی از شرایطی که داری، نهایت لذت را ببری، که بلد باشی بخندی و بلد باشی اهمیت ندهی و بلد باشی لبخند و مهربانی و عشق را تکثیر کنی.



🌱



دعا می‌کنم کنار کسانی باشی که قدر تو را بدانند... که رنج عظیمی‌ست برای آدمیزاد؛ این‌که جایی باشد و کنار کسانی، که دائما به او ایراد می‌گیرند و زبان و نگاه و رفتارشان به تحسین و اشتیاق و قدردانی باز نمی‌شود، خستگیِ همه چیز به تن آدم می‌ماند!
باید جایی باشی که مشتاق تو باشند. باید کنار کسانی روزگار بگذرانی که نه تنها پای دویدنت را قطع نمی‌کنند، که بالی می‌شوند برای پرواز تو...
خیلی مهم است با چه کسانی همنشین باشی و با چه کسانی تعامل داشته‌باشی و با چه کسانی معاشرت کنی، خیلی مهم است!




🌱
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM

‌‌

تصمیم گرفته‌ام آرام باشم، دقت نکنم، متوقع نباشم، سخت نگیرم، ببخشم، نرنجم، به دل نگیرم، بگذرم، از یادببرم. تصمیم گرفته‌ام قضاوت نکنم، لبخند بزنم، مهربانی کنم، از کوره در نروم، صبور باشم، جسور باشم و گذرا به همه چیز نگاه کنم.
تصمیم گرفته‌ام بروم، بدوم، ببینم، بشنوم، بشناسم، سفر کنم، حرف بزنم، انجام بدهم، بیاموزم، تجربه کنم و در حسرت هیچ خواسته‌ای نمانم.
تصمیم گرفته‌ام برایم مهم نباشد، بی‌تفاوت باشم، توجهی نکنم، توضیحی ندهم، توضیحی نخواهم، تفسیری نکنم و سر به راه و خوش‌بین باشم.
تصمیم گرفته‌ام بعد از این، جهان را رنگی‌تر و آدم‌‌ها را مهربان‌تر و اتفاقات را سطحی‌تر از آنی ببینم که بخواهند غمگینم کنند.
من آرامم، من می‌خندم، من می‌بخشم، من به دل نمی‌گیرم، من حق می‌دهم، من قضاوت نمی‌کنم، من توضیح نمی‌دهم، من بیش از اندازه فکر نمی‌کنم، من صبورم، من جسورم، من از رابطه‌ها و اتفاقات و آدم‌ها آسیبی نخواهم‌دید.
من با آرامش گام بر خواهم‌داشت،
من با حال خوب‌تری خواهم‌زیست.



🌱

‌‌‌

معاشرت همین است. نمی‌شود همیشه همه چیز خوب پیش برود. باید خوب و بدش را باهم بپذیری و قسمت‌های بدش را جدا کنی و بریزی دور و ستون خاطراتت را روی بخش‌های خوب و خوشش تنظیم کنی.
باید حافظه‌ات خیلی جاها ضعیف باشد و باید خیلی زود از کدورت‌ها و کاستی‌ها عبور کنی و خیلی زود به چرخه‌ی بگو و بخندهای رابطه برگردی، وگرنه همیشه می‌رنجی و می‌شکنی و دلخور می‌شوی و با تمام آدم‌ها به مشکل می‌خوری. مگر می‌شود تا همیشه همه چیز مطابق میل انسان پیش برود؟! سلیقه‌ها فرق می‌کند، اعصاب‌ها نمی‌کشد، حوصله‌ها ضعیف می‌شود، آدم‌ها مشغولیت‌ها و مشکلات خصوصی خودشان را دارند، گاهی نمی‌کشند، کم می‌آورند، از کوره در می‌روند و متفاوت رفتار می‌کنند.
برای دوام آوردن، باید حافظه‌ات ضعیف باشد و زیاد به آنچه گذشتِ جهانت فکر نکنی.



🌱
‌‌


خدایا مرا ببخش
بابت تمام زمان‌هایی که می‌شد به بخش‌های خوب جهانم فکر کنم و من متمرکز شدم روی همان تکه‌های غمگین و سیاهی که می‌توانستم بی‌تفاوت از کنارشان عبور کنم.
مرا ببخش که می‌شد سرم را به نشانه‌ی شکرگزاری و لبخند بالا بگیرم، اما برای گلایه سراغت آمدم.
مرا ببخش که گاهی بیش از چیزی که باید رنجیدم و غمگین شدم، ببخش که همیشه حق را به خودم دادم، ببخش که گاهی آدمِ بدِ داستان، من بودم و در ذهنم از خودم قربانی ساخته‌بودم...
کمک کن قوی باشم و جسورانه در مقابل رنج‌‌های روزگار بایستم و اگر زخم کوچکی برداشتم، به حرمت تکه‌های سلامتِ وجودم، نادیده‌اش بگیرم.
کمک کن صبور باشم و کلیت آدم‌ها را با جزئیات حرف‌ها و رفتارهاشان زیر سوال نبرم.
کمک کن پس از هر رنجشی، به پذیرش و آرامش برسم و آرامش را تکثیر کنم و کسی نباشم که از غم‌های کوچک می‌رنجد و شادی‌های بزرگ را نادیده می‌گیرد.



🌱
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM




به عقیده‌ی من، امید، گلی‌ست که سنگ را شکافته و جسورانه از شکاف کوچکی بیرون زده. بارانی‌ست که میانه‌ی تابستان و بی‌هیچ دلیل منطقیِ قانع کننده‌ای به کویر تشنه‌ای باریده، لبخندی‌ست که پس از اشک‌های فراوان، بی‌اختیار بر لبی نقش بسته و نوزادی‌ست که پس از سی و چندسال انتظار و درست زمانی که هیچ‌کس فکرش را هم نمی‌کرده، متولد شده...
امید تنها چیزی‌ست که ما را کنار هم و به زیستن متصل نگاه داشته و تنها چیزی که به خاطر آن دوام آورده‌ایم...
به همدیگر امید تعارف کنیم. این چیزی از ما کم نمی‌کند اما باعث می‌شود تاریکی‌های حوالی‌مان کمتر شود و در جهان روشن‌تری به بقا فکر کنیم.




🌱




گاهی نباید حرفی بزنی! نباید از گام‌های بعدی‌ت بگویی و هراس و تردیدت از شروعی تازه، باعث شود برای همفکری، به آدم‌ها پناه ببری و بیشتر سرخورده و ناامید شوی و بیشتر رنج بکشی و بیشتر زمین بخوری. نباید بگذاری آدم‌ها در برداشتن‌ گام‌های بعدی‌ات، تو را مردد کنند.
عزمت را جزم کن، زل بزن وسط چشم‌های دنیا، بزن به قلب حادثه و انجامش بده!
باید خودت را در دل ترس‌هات غرق کنی تا ببینی چقدر بی‌دلیل بوده‌اند و باید ببینی و ایمان بیاوری که چقدر توانمند‌تر از چیزی هستی که فکر می‌کردی...




🌱




باید خودت را به خودت ثابت کنی...
بغض داری؟ خسته‌ای؟ تنهایی ادامه دادن از پا درت آورده؟ گریه کن، از پابیفت، زمین بخور اما با تمام قدرت بجنگ و ادامه بده. دنیا با هیچ‌کس شوخی ندارد، دست روی دست اگر بگذاری و در انتظار ناجی اگر بمانی، زیر سنگینیِ چرخ‌دنده‌های بی‌رحمش له می‌شوی و هیچ‌کس نمی‌فهمد!
باید بلند شوی و به هر مشقتی، گلیم خودت را از آب گل‌آلود جهان، بیرون بکشی. باید خودت برای خودِ خسته و درمانده‌ات کاری کنی و به امید هیچ‌کس نباشی.
باید آستین بالا بزنی، با تمام توانت بجنگی و انتقام خودت را از جهان بگیری.




🌱
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM