بچه ها من الان برای همه درس ها باکس میذارم، که هرکس هر راهنمایی می‌تونه در مورد اون درس طبق تجربه های قبلیش می‌تونه بهمون بده.
لطفاً کامنت بی ربط یا حالت اسپم طور نگذارید که بچه ها نهایت استفاده رو بکنند.

و اگر واقعا تجربه ای دارید حتما ذکر کنید، انرژی مثبتش بهتون قول میدم برگرده :) 💚

اگر کسی تجربه خوبی در مورد امتحان زیست نهایی تو تایم کم داشته، اینجا کامنت کنه لطفا 💚

اگر کسی تجربه خوبی در مورد امتحان شیمی نهایی تو تایم کم داشته، اینجا کامنت کنه لطفا 💚

اگر کسی تجربه خوبی در مورد امتحان فیزیک نهایی تو تایم کم داشته، اینجا کامنت کنه لطفا 💚

اگر کسی تجربه خوبی در مورد امتحان ریاضی نهایی تو تایم کم داشته، اینجا کامنت کنه لطفا 💚

اگر کسی تجربه خوبی در مورد امتحان  فارسی نهایی تو تایم کم داشته، اینجا کامنت کنه لطفا 💚

اگر کسی تجربه خوبی در مورد امتحان دینی نهایی تو تایم کم داشته، اینجا کامنت کنه لطفا 💚

اگر کسی تجربه خوبی در مورد امتحان عربی نهایی تو تایم کم داشته، اینجا کامنت کنه لطفا 💚

اگر کسی تجربه خوبی در مورد سه تا امتحان، زمین، هویت اجتماعی و سلامت بهداشت نهایی تو تایم کم داشته، اینجا کامنت کنه لطفا 💚

با این وضعی که هیچکس نظری در مورد هیچ درسی نداشت، فکر کنم یک مشت بی تجربه ایم که با هم می‌خوایم بریم امتحان بدیم 😂💚

بچه ها تا الان هرچی کم کاری کردیم، هر مسیر اشتباهی رفتیم، بسه دیگه، نه؟!
بیاید یکبار به خودمون بیایم.
بیاید یکبار درگیر زمان و چقدر فرصت باقی مونده نشیم.
فقط یکبار سعی کنیم ۴۰ روز و اندی اونجوری از نظر تحصیلی درسته رفتار کنیم، فارغ از فکر به نتیجه!
قول بدیم به وجدانمون، با همه وجودمون بهش قول بدیم.
بخدا که خیلی حیفیم!💚

وقتی همتون موافقید و میدونید تنها مسیر همینه، هیچ راه فرعی ای نیست و هیچ کار دیگه ای ازمون بر نمیاد، پس پاشید!💚
همین الان بالای اولین جزوه پهن شده روی میزت، بنویس «بخدا که من حیفم! »

و ادامه بده، یا حتی شروع کن!

نگرانیامو تبدیل به صحبت با مادر کردم ❤️🌱🥹

این پیام برام جالب بود 💚
بچه های از قدیم تو کانال هستن میدونند من چند دفعه چالش سحرخیزی داشتم، اولیش از ۱ مهر بود. #چالش_سحرخیزی
باورتون میشه؟! یک مهر، یعنی ۸ ماه گذشته ازون موقع.
پیشنهاد جالبیه، اما می‌دونم شروع امتحان نهایی ها خواب بچه هارو کاملا بهم می‌ریزه. و دیگه سحر خیزی معنای خودشو از دست میده.
اما از فردا من از ساعت ۴ الی ۷ صبح داخل کانال یه پست میذارم که کامنت هاش بازه، هرکس دوست داشت ساعت بیداریشو اعلام کنه💚😍
اگر پایه ای بکوب اون لایکو😂😍

پ ن: شماهایی ری اکت دهن صاف دادید😒😂 دوست داره هزینه کنه رفیقمون، تازه می‌خوام شماره حساب بفرستم پیویش😒‌

سلام صبح بخیر (۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۳)

ساعت بیداریتو اگر دوست داری کامنت کن 💚

#چالش_سحرخیزی

وقتایی درس خوندن برام سخت میشه، به یکی از عزیزای زندگیم میگم و بعد از هر پارت بهش اطلاع میدم اینجوری متعهد تر میشم! و یادم می‌ره حوصله درس خوندن نداشتم.
بهتون پیشنهاد میکنم امتحان کنید.💚
فقط خود اون آدم کسی باشه که دیگه هر پنج دقیقه یکبار نخواد جواب بده، فقط بدونید میبینه کافیه، چون بخواد همش جواب بده، خودش میشه عامل حواس پرتی :))

پ ن : ساعت گوشیم یکساعت جلوئه!

امروز دقیقا یکسال شد که فعالیت درسیمو تو این چنل شروع کردم، زمانی که انگار تازه یادم اومده بود، که خب فیونا این روزا وظیفه ای داره به اسم درس خوندن!
وقتی این کانال رو زدم اصلا نمی‌دونستم پدیده چنل نویسی کنکوری وجود داره، ۴ تا چنل تلگرامم ختم میشد به ۴ تا خبرگذاری و توییتر فارسی  :))
چند تا آدم امن زندگیم رو اد کردم و شروع شد، هیچوقت فکر نمی‌کردم یروزی ۱۷۵۰ نفر کنارم باشند و افتخار اینو بهم بدن که منو بشنوند.
تو این یکسال خیلی چیزا دیدم، خیلی اشتباهات کردم، خیلی جاها درست رفتم، ولی در کل راضیم! مهم اینه که جا پای بهتری نسبت به گذشته خودم گذاشتم.
این پیام رو نوشتم که بگم ممنونم از تک تکتون.
ممنونم اگر بهم حس خوب دارید.
ممنونم حتی اگر بهم حس خوب ندارید و اینجایید :)
ممنونم از همه کسایی که حتی لحظه ای اینجا بودند و بعد رفتند.
ممنونم که شما منو تبدیل کردید به فیونایی که تنها نگذروند روزهای کنکوریشو.
من هرچقدر هم تشکر کنم کمه، چون حس قلبیمو با کلمات نمیشه منتقل کرد.
بچه های قدیمی چنل که بعضیاشون حتی دانشجو شدند اما هنوز لطفشون شامل حال منه و اینجان بهتر میدونند. ما با هم به دور از هر حاشیه ای، به دور از هر حرفی، درس خوندیم، حتی یجاهایی بازیگوشی کردیم و نخوندیم، نق زدیم، گریه کردیم، خندیدیم، درد دل کردیم، خلاصه که باهم زندگی کردیم.
بودنتون زیادی قشنگ بود، کاش پایانش که شروع دیگری برای کنار هم بودنمون خواهد بود هم قشنگ باشه.

افتخار میکنم به تک تکتون💚 و قدر دارن حضورتون هستم.

فیونا

سلام صبح بخیر با ۴۵ دقیقه تاخیر و خواب موندن :))💚

#چالش_سحرخیزی

امشب برای آخرین بار فهمیدم من حتی هویت و شخصیتم رو گُم کردم، می‌دونم این حرفم شاید برای خیلی هاتون احمقانه بنظر برسه.
اما میدونی وقتی یکی یه مسیری رو شروع می‌کنه. اول بار یسری چیزا داخل کوله پشتیش همراهش داره. مثل خودباوری، احساس شادی، مفید بودن، اعتماد بقیه، امید و ... . بعد که همینجور جلو می‌ره، اگر مسیرش غلط باشه و به هدف نزدیک نشه. مجبوره هی از آذوقه و داشته هاش استفاده کنه. و منم دقیقا همین بودم. من خیلی چیزا داشتم، که تو این مسیر چون اشتباه کردم و از موفقیت دور شدم، مجبور شدم از کوله ام بردارم و بریزم دور.
من الان خیلی کمتر از اون فیونای ۱۷ ساله تو کوله پشتیم چیزی دارم، و تمام داشته های قبل از کنکوری شدنم رو از دست دادم.
توقع ندارم این پیامم رو درک کنید، شاید تو کل این جمعیت ۲_۳ نفر حرف منو درک کنند، مگه چند تا ۲۷ ساله داریم که تجربه پشت کنکور، دانشگاهی دوست ندارند، مردودی و اینجور چیزارو داشته؟! اما بدونید پشت این پیام آدمیه که قلبش داره میترکه از درد، مغزش اینقدر خسته است که حتی به افکار خودکشی تونسته فکر کنه.
اما به خودش گفته که دختر اینقدر جلو نیومدی که لحظه آخر جا بزنی. میخواد ادامه بده، میخواد آخرین تلاششو بکنه که تو مسیر غلط باقی نمونه. هیچی تو کوله پشتیم ندارم، هیچی، من از همتون ندار ترم، و با دست خالی دوییدن رو انتخاب کردم که شاید لحظه آخر تونستم برسم و جبران بشه همه این کوله پشتی ای که ذره ذره اش خرج شد، چندین برابر برگرده بهش!
می‌دونی اولین چیزایی که از دست دادم چی بود؟! عزت نفس و اعتماد به نفسم رو :)
این فقط دوتاشه، اینقدر زیاده که نمی‌خوام لیست کنم، چون حتی خودم توان دیدنشون رو ندارم.
تاحالا شده از خودت خجالت بکشی؟! من از خودم، از تولدم، از وجودم روی این دنیا خجالت میکشم. میفهمید؟! شرمنده این زندگی ای هستم که من جزئی ازونم.
اینبار یا جبران میشه، یا تموم میشه!
گزینه سومی ندارم.

۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ ساعت ۱۰:۱۰ شب 💚

معذرت می‌خوام نق زدم، می‌دونم کار درستی نبود. اما شما منو آینه تمام قدر آینده ببین و یکاری برای زندگیت انجام بده! 💚
یکاری فراتر از یه حرکت معمولی.
من خیلی زحمت کشیدم، باور کنید خیلی فراتر از تصور.
اما خیلی مهمه کِی و چجوری زحمت بکشی!
حواستون به مسیرتون و به زمان هاتون خیلی بیشتر از قبل باشه لطفا 💚

این زیر چونه ام بود و داشتم متن رو می‌نوشتم!
الان دیدم اینجوری شده 😂
من عکس از گریه یا حال بد خیلی خیلی خیلی سعی میکنم کم بذارم. فکر کنم کلا یکبار سال قبل گذاشتم.
اما امشب نوشتم که هم بخ خودم بگم دختر دیگه راهی نداری، هم به شما یادآوری کنم که چشم به هم بزنی میرسی به نقطه ای که نه راه پَس داری نه راه پیش! مثل من
همین.
عذر میخوام از تک تکتون برای محتوای امشب 💚