‍ ‍ ‍ #پدر

بچّگی ها برایِ من بابا
مثل کوهی بزرگ و بی همتا

تکیه گاهی قوی و محکم بود
ذوالجلالی ز جلوۀ معبود

کوه صبر و ثبات و یارایی
همنشینِ غروب تنهایی

بودِ او بودنِ خوشیها بود
وز بهارش کویر غم نابود

استوار و سترگ بود آن کوه
خویشتندار و راسخ و نستوه

در مجالِ خیالِ من این حد
آنقدر باشکوه می آمد

مثل اینکه ، خدای من او بود
کلِ دنیا برای من ، او بود

قلّۀ آرزو چو بود آنجا
می پریدم ز کولِ او بالا

از فرازش سرآمد و مغرور
می نمودم نظر به دورِ دور

کلّ دنیا به زیر پایم بود
چونکه بابا ،همان خدایم بود

می شدم زار و خسته گر ، گاهی
یا اسیرِ مسیرِ گمراهی

رفعت او ز دور پیدا بود
رهنمایَم همیشه بابا بود

می کشیدم ز غصّه گر ، آهی
می فتادم به چاله یا چاهی

خون به رگهایِ غیرتش چون رود
پیچ و خمها سریع می پیمود

چشمۀ او ، زلال می جوشید
سبز می شد جوانۀ امید

با تدابیرِ دور اندیشش
زندگی همچو دشت در پیشش

جلوه ای با صفا و خرّم داشت
عشق در دشتِ زندگی می کاشت

من بر آن کشت و کار در هرسو
می دویدم به سانِ یک آهو

می چمیدم به باغِ او شاداب
می شدم زآبِ چشمه اش سیراب

در کنارِ تنعُّم از خوانش
می نشستم دمی به دامانش

وآن نسیمش چو مرهمی بر درد
عاشقانه نوازشم می کرد

سایه اش حس مهربانی داشت
بویِ او عطرِ زندگانی داشت

از خوشی خنده می زدم بر او
خنده می زد بلندتر زآن سو

کوه بود او که این هنرها را
داشت یکجا برای خود بابا

شب که خسته ، ز تاب می رفتم
در پناهش به خواب می رفتم

گاه،کابوس وحشت انگیزی
چون سیاهی درون دهلیزی

روح من را شدید می آزرد
بر کویرِ ملال و غم می بُرد

گوییا آن شکوه و آن شادی
چشمه و کوه و دشت و آبادی

در هجومِ مهیب یک طوفان
محو گردیده ، گشته گورستان

من هراسان و زار و درمانده
مانده تنها و از پدر رانده

می دویدم ز ترس در هر سو
ناله می کردم از فراق او

ناگهان یک تلألؤی روشن
برق می زد به دیدگانِ من

از پسِ کوهِ سخت و غول آسا
مهر می شد ، سپیده دم پیدا

سایۀ مهر او به بالینم
بود مأوایِ ترس و تسکینم

بوسه میزد به گونه چون شبنم
باز می شد دو چشم من کم کم

تا که او را دوباره می دیدم
خنده می زد به صبح امیدم

امیدوارم مهر همه پدران روشنی بخش صبح امید فرزندان باشد و روح پدران آسمانی نیز قرین مهر خدای مهر و کوه و هستی باشد...

#شعر_هادی_فاضلی
#دکلمه_هادی_فاضلی
#میکس_و_تنظیم_آهنگ_هادی_فاضلی