بازخوانی ایران معاصر

این فایل متنی قسمت ۱۱۲ پادکست دغدغه ایران است. این قسمت، تاریخ معاصر ایران را از سال‌های آخر مشروطه تا به امروز (۱۴۰۳) بر اساس تحولات نظم دسترسی محدود بازخوانی می‌کند.

نویسندگان کتاب «در سایه خشونت» در آخرین فصل این کتاب، آموزه‌های حاصل از بررسی تاریخ این کشورها در قالب نظریه خشونت و نظم‌های اجتماعی را استخراج کرده و با شرح و تفسیرهایی ارائه کرده‌اند. بخش اول قسمت ۱۱۲ پادکست، آموزه‌های قابل استخراج از نوشته نورث، والیس، وینگاست و وب را نشان داده و در بخش دوم، تاریخ معاصر ایران را با همان آموزه‌ها بازخوانی می‌کند.

متن پادکست برای ارائه صوتی آماده می‌شود و معمولاً برای انتشار غیرصوتی مناسب نیست. این فایل استثنائاً با توجه به میزان ارتباط آن با شرایط ایران و زمینه‌سازی برای نقد و بررسی آن، و تقویت زمینه‌های گفت‌وگو بر محور محتوای ارائه‌شده منتشر می‌شود.

حمایت از پادکست

@dirancast_official

یک گام به پیش

✍🏻علیرضا علوی تبار، نویسنده و نظریه‌پرداز سیاسی

  🔹۱- ایران نیازمند «اصلاحات بنیادی» است. مشکلات در هم پیچیده و تثبیت‌شده‌ ایران که هر کدام با فشار و حمایت «گروه ذی‌نفع» قدرتمندی تداوم یافته و در مقابل هر راه‌حلی مقاومت می‌کند، با تغییر برخی از مسئولان سیاسی و برخی از راهبردها و خط‌مشی‌ها قابل حل نیستند. باید نظام تصمیم‌گیری و اداره امور عمومی به‌گونه‌ای بنیادی تغییر کند. حداقل تغییرهای ضروری همان است که در پانزده محور بیانیه آقای سیدمحمد خاتمی آمده است.

۲- اصلاحات بنیادی هنگامی به‌گونه‌ای مسالمت‌آمیز در کشور تحقق خواهد یافت که نخست در درون حکومت درکی از این واقعیت پیدا شود که تداوم وضع موجود منجر به «بحران» و در نهایت «فاجعه» خواهد شد. پس از پیدایش این درک، گرایشی برای «بهبودخواهی حکومتی» شکل بگیرد و آمادگی پذیرش تغییر پدید آید، حداقل با هدف بقای بلندمدت. از سوی دیگر، نیروهای اجتماعی دگرگونی‌‌خواه بتوانند سازمان‌یافته و منضبط و با «آرمان‌گراییِ واقع‌بینانه» جنبش اجتماعی قدرتمندی را با بهره‌گیری از همه ابزارهای مسالمت‌جویانه پیش‌ ببرند. با همسویی این دو (بهبودخواهی حکومتی و جنبش اجتماعی)، در نقطه‌ای، توافقی ملی برای دگرگونی مسالمت‌آمیز و کم‌هزینه شکل می‌گیرد و آهسته و پیوسته در مسیری پرسنگلاخ پیش می‌رود.

📌متن کامل:
https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-17271

@hammihanonline

کار رئیس‌جمهور ساخت و ساز نیست

محمد فاضلی

پست رئیس‌جمهور سیاسی است.

یعنی چه رئیس‌جمهور پست سیاسی است؟ پاسخ این سؤال را باید با متضادش روشن کرد، یعنی اول پست غیرسیاسی (یعنی تخصصی، تکنوکراتیک یا بوروکراتیک) را توضیح داد.

رئیس نیروگاه، استاد دانشگاه، معلم دبستان تا دبیرستان، متخصص چشم در بیمارستان، معاون آب وزیر نیرو و تقریباً همه معاونین وزرا و ... کار تخصصی انجام می‌دهند. حوزه مشخصی را در اختیار دارند، و باید کاری را انجام دهند که علی‌القاعده باید تخصص و تحصیلات متناسب با آن را داشته باشند.

صاحبان پست‌های تخصصی، کاری که انجام می‌دهند از اصول و قواعد تخصص‌شان تبعیت می‌کند. پزشک وقتی جراحی می‌کند، عدالتخواه باشد یا طرفدار بازار آزاد، تأثیری بر ماهیت کارش ندارد. معلمی هم که ریاضی درس می‌دهد، تحت تأثیر ایده سیاسی‌اش نیست. معاون آب و برق وزارت نیرو هم باید همین گونه عمل کنند. صاحبان پست‌های تخصصی قرار نیست مسأله‌هایی را حل کنند که فراتر از حیطه تخصصی‌شان است.  

اما صاحبان پست سیاسی، قرار است مسأله‌هایی را حل کنند که سمت‌های تخصصی قادر به آن نیستند. برخی از این مسأله‌ها عبارتند از:

یک. ساختن توافق‌هایی میان نیروهای درون و بیرون حاکمیت، به منظور اجماع‌سازی برای انجام کنش‌های جمعی هماهنگ بین مردم، نیروهای سیاسی بیرون از قدرت، و حاکمیت سیاسی.

دو. تعریف جایگاه مردم در درون و در نسبت با حاکمیت سیاسی.

سه. برقراری ارتباط بین مردم و حاکمیت سیاسی، به نحوی که صدای مردم شنیده شود.

چهار. ساختن روح جمعی، اتحاد و امید در مردم.

پنج. بالا بردن سطح و ظرفیت مذاکره بین مردم و حاکمیت.

شش. هدایت نیروهای اجتماعی به سوی انسجام برای حل مسأله‌های ملی.

هفت. رفع تعارضات بنیادی بین نهادهای حاکمیت-بوروکراسی، و موانع اقدام جمعی مؤثر.

این فهرست را می‌توان طولانی‌تر کرد. اما همین مقدار نشان می‌دهد که چه تفاوت بنیادی بین این نوع کارها و اقدامات تخصصی وجود دارد. «سیاست‌فرد» (واژه‌ای که سیاست‌مرد و سیاست‌زن را شامل می‌شود) باید این کارها را انجام دهد.

و سخن آخر

سیاست‌فرد، که کارش سیاسی و پستش سیاسی است، باید بر اساس همین قابلیت‌هایش، زمینه‌ای فراهم کند که متخصصان بتوانند فارغ از سیاست، کار تخصصی خودشان را انجام دهند.

سیاست‌فرد باید سپر حفاظتی بوروکرات‌ها، تکنوکرات‌ها و متخصصان در برابر مداخله سیاست باشد.

سیاست‌فرد باید از سیاست‌ورزی استفاده کند تا سیاست در کار تخصصی دخالت نکند.

رئیس‌جمهور از اگر سیاست‌فردی باشد که مانع از دخالت سیاست در کار تخصصی باشد، و حریم پست‌های تخصصی را پاس بدارد، و جمعی از متخصص‌ترین‌ها را به‌کار بگیرد، و با هنر سیاست‌ورزی، حریم امنی برای آن‌ها فراهم کند تا کار تخصصی‌شان را انجام دهند، ممکن است ره به جایی ببریم.

رئیس‌جمهور در این معنا، فردی برای ساخت‌وساز نیست، فردی است که سازوکارها را اصلاح می‌کند.

@fazeli_mohammad

آقای پزشکیان با ژیان نمی‌شود!

محمد فاضلی

می‌خواهم از وسوسه‌ای بنویسم که تا به امروز هر رئیس‌جمهوری را کم‌وبیش زمین زده است. رؤسای جمهور و مشاوران‌شان در ایران فکر می‌کنند مشکل کشور نداشتن اسناد یا طرح و ایده‌های خوب است. چندین دفتر و دستک نوشتن سند هم در این مملکت وجود دارد. مثلاً شورای عالی انقلاب فرهنگی از سند ملی موسیقی می‌نویسد تا سند توسعه تولید گیاهان دارویی. اسناد برنامه‌های پنج ساله هم همین گونه هستند. هر رئیس‌جمهوری هم مجموعه‌ای از اهداف خوب را در این اسناد برنامه می‌گنجاند.

اما واقعیت تلخ و خیلی سفت و محکم چیز دیگری است. این اسناد – با کیفیت بد، متوسط یا خوب – باید در نظام اداری و بوروکراسی‌ای اجرا شوند که «قابلیت اجرا کردن» ندارد. چند مثال وضع را روشن می‌کند:

یک. ادارات کشاورزی توانایی کمک کردن به کشاورزان و توانمند ساختن ایشان برای کشت بهتر، دسترسی بهتر به بازار یا ارتقای فناوری را ندارند. حالا شما دائم اهداف توسعه کشاورزی را در اسناد، بالاتر ببرید.

دو. نظام آموزشی قادر نیست ریاضیات یا حتی فارسی را درست به دانش‌آموزان آموزش دهد. حالا شما دائم اهداف سنگین‌تری برای آموزش و پرورش در نظر بگیرید.

سه. دانشگاه‌ها قادر نیستند ارتباط مولدی با صنایع برقرار کنند. حالا شما دائم اسنادی درباره ارتباط دانشگاه و صنعت بنویسید.

هر ایرانی قادر است فهرست این مثال‌ها را بیشتر کند.
 
واقعیت تلخ این است:

یک. ماشین نظام اداری و بوروکراسی دولت، یک ژیان مدل دهه ۱۳۵۰ است که اسناد پیشرفته‌تر و با اهداف متعالی‌تر، بار سنگین‌تری بر آن تحمیل می‌کنند. بار و سرعت حرکتی که می‌توانید از یک بنز انتظار داشته باشید نه یک ژیان کهنه.

دو. این ماشین اداری زیر بار مداخلات سیاسی و انواع تعارض منافعی که سیاسیون در آن دارند، فشل شده است.

سه. انواع سطوح سیاسی، از نماینده مجلس گرفته تا امام جمعه و فرمانده نظامی هر شهر و استانی، خلاف قانون اساسی در این نظام اداری و عزل و نصب‌هایش مداخله می‌کنند و آن‌را به ناکارآمدی بیشتر می‌کشانند.

چهار. این نظام اداری، آزمون استخدامی شایسته‌گزین ندارد.
 
آقای #پزشکیان هر قدر پول و سرمایه بیشتری هم وارد کشور شود، این ماشین کهنه می‌تواند آن‌را ببلعد و خروجی نداشته باشد. بزرگ‌ترین کاری که می‌توانید برای این کشور انجام دهید، درست کردن این نظام اداری است. این نظام اداری را توانمند کنید که به همین اهداف اسناد موجود برسد؛ بعد وسوسه شوید اسناد متعالی‌تری بنویسید.

آقای پزشکیان، نداشتن اسناد و برنامه‌های پیشرفته نیست که شما را زمین می‌زند، بلکه نظام اداری ناکارآمد، پر از تعارض منافع و بدون خروجی است که می‌تواند شما و البته کشوری را زمین بزند. هر برنامه‌ای را باید ماشین اداری اجرا کند، و ماشین اداری که شما یک هر کدام از بقیه نامزدها فرمانش را در دست می‌گیرد، ژیانی است که راه نمی‌رود. اول فکری به حال این ژیان کنید.

@fazeli_mohammad

انتخابات، پزشکیان و وزن‌کشی

محمد فاضلی

گفتار نامزدهای انتخابات را که نگاه می‌کنم، همه به وضعیت اقتصادی انتقاد دارند. طبیعی هم هست. نمی‌شود رو در روی مردمی که تورم بالای ۴۰ درصد و بیکاری و نرخ فقر بالا را تجربه می‌کنند، از این وضع اقتصادی تعریف کرد یا در برابر آن ساکت ماند. اما پنج نفر از آن‌ها درباره وضعیت سیاسی-اجتماعی هیچ سخن و اعتراضی ندارند.

بگذارید برای ادامه این نوشتار، ایده «مشتاق حسین خان» اقتصاددان مشهور بنگلادشی را ذکر کنم. خان معتقد است انتخابات در کشورهای در حال توسعه، حتی وقتی منصفانه و کاملاً آزاد نیست، سازوکار و فرایندی برای وزن‌کشی سیاسی و اجتماعی است، تا وزن نیروهای اجتماعی و سیاسی مختلف آشکار شود. اگر خواستید شرح کامل‌تری از ایده‌های خان درباره انتخابات و تحولات کشورهای در حال توسعه را بشنوید در قسمت ۱۰۶ پادکست دغدغه ایران توضیح داده‌ام. (این‌جا)

مسعود #پزشکیان اکنون تنها نامزد انتخابات است که صدای متفاوتی «از نظر سیاسی و اجتماعی» است. هر پنج نامزد دیگر ابداً نمی‌توانند مدعی اعتراض به رویه موجود سیاسی و اجتماعی جامعه ایران باشند. آن‌ها در سابقه‌ مواضع اجتماعی و سیاسی‌شان جز محافظه‌کاری و همراهی کردن با رویه‌های وضع موجود، چیزی نیست.

پنج نامزد دیگر هیچ‌گاه اعتراضی نداشته‌اند به: برخوردهای حذفی با منتقدان و معترضان، محدود کردن دسترسی ایرانیان به اینترنت، ممانعت از مشارکت سیاسی مؤثر برخی نمایندگان اکثریت ایرانیان در فرایندهای سیاسی، برخوردهای خشن با زنان بر سر مسأله حجاب؛ و هیچ‌گاه نخواسته‌اند جز شعارهایی در زمینه اقتصاد و کارآمدی اقتصادی، درباره سیاست و سیاست اجتماعی مداراگر با مردم ایران حرفی بزنند.

مسعود پزشکیان، تنها صدای رویکردی به سیاست و جامعه است که اکثریت ایرانیان مطالبه می‌کنند. رویکردی که خواستار مشارکت سیاسی مؤثر ایرانیان در سرنوشت‌شان، و سیاست اجتماعی مداراگر با همه سلیقه‌ها و سبک‌های زندگی است.

به این معنا، مشارکت در انتخابات و رأی دادن به پزشکیان، نشان‌دهنده وزن‌کشی مسالمت‌آمیز رویکرد خواستار «ایران برای همه ایرانیان» با همه سلیقه‌ها و تکثرها و تنوع‌ها؛ در برابر رویکردهایی است که یا مخالف چنین دیدگاهی هستند، یا منفعت‌طلبانه حاضر به حمایت از این رویکرد نیستند و سکوت می‌کنند.

همگان در ایران امروز به وضعیت اقتصادی معترض هستند، اما معترضان به وضعیت سیاسی و اجتماعی، می‌توانند در این وزن‌کشی، به مسالمت‌آمیزترین شیوه ممکن، وزن خود و شدت اعتراض‌شان به وضع و رویه موجود را نشان دهند. 

⭕ سخن آخر

اقتصاد مسأله اول جامعه امروز ایران است. شک ندارم. اما:

بدون احترام گذاشتن به جامعه ایرانی در سیاست و عرصه اجتماعی، آن آرامش و ثباتی که لازمه اصلاحات اقتصادی است فراهم نمی‌شود. هر اصلاح‌گر اقتصادی، به همراهی همه ایرانیان، جناح‌های سیاسی، افکار عمومی و همراهی نخبگان نیاز دارد تا بتواند دشواری‌های اصلاح اقتصادی را با کمک جامعه پشت سر بگذارد.

هر کسی رئیس‌جمهور شد، به این تکثر و تنوع و خواسته‌های سیاسی و اجتماعی جامعه ایران احترام بگذارد و از دمیدن بر شکاف‌ها و نمک پاشیدن بر زخم‌های این جامعه، خودداری کند؛ و ابدا فکر نکند با نادیده گرفتن بخش مهمی از ایرانیان می‌تواند کاری از پیش ببرد.
 
@fazeli_mohammad

عباس عبدی در نوشته زیر توضیح داده است که به چه معنا فرق می‌کند چه کسی رئیس‌جمهور باشد.

اصل نوشته

@fazeli_mohammaf

برای شناخت ایران امروز

محمد فاضلی

متنی که درباره بازخوانی تاریخ ایران معاصر از مشروطه تا امروز منتشر کرده‌ام ، ایده‌های مهمی درباره تحولات ایران و جایی که امروز قرار گرفته‌ایم ارائه می‌کند. 👇👇

بازخوانی ایران معاصر

صرف‌نظر از رویکردی که به انتخابات پیش رو دارید، به عنوان شهروندی ه می‌خواهد در این سرزمین بهتر زندگی کند، به این متن نظر کنید؛ و درباره آن انتقادی باشید.

@fazeli_mogammad

جامعه برای توسعه و دموکراسی به خلق موازنه قوای تدریجی با حکومت نیاز دارد.

@fazeli_mohammad

آیا واقعاً رئیس‌جمهور هیچ‌کاره است؟!

محمد فاضلی

برخی منتقدان و معترضان به وضع موجود و روش حکمرانی فعلی، در مقابل دعوت به مشارکت در انتخابات، غالبا می‌پرسند: فرق می‌‌کند چه کسی رئیس‌جمهور باشد؟ خلاصه پاسخم به این پرسش چند بند است.

یک. به معترضان حق می‌دهم از نتیجه انتخابات پیشین ناراضی باشند. آن‌ها به اهدافی نرسیده‌اند که در نظر داشتند. اما این در چشم‌انداز تاریخی، ماجرای ۱۲۰ سال تلاش ما ایرانیان بعد از مشروطه است. ما هنوز به «حاکمیت قانون» که از مهم‌ترین شعارهای مشروطه بود نرسیده‌ایم. ماجرا محدود به این ۴۰ سال نیست. شرح مفصلی درباره این ۱۲۰ سال در بازخوانی ایران معاصر ارائه کرده‌ام.

دو. رئیس‌جمهور، انتخاب‌کننده ۱۸ وزیر و ده‌ها معاون و رئیس دستگاه است، که هر کدام از آن‌ها ده‌ها نفر را انتخاب می‌کنند و بر سرنوشت ما اثر می‌گذارند. رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور یکی از مهم‌ترین رئیس سازمان‌هاست.

سه. رئیس‌جمهور رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی است که بر سرنوشت آموزش و پرورش، دانشگاه، رسانه‌ها، فیلم، تئاتر، موسیقی، هنر و کل بخش فرهنگ و اهالی فرهنگ تأثیر تعیین‌کننده دارد.

چهار. رئیس‌جمهور رئیس شورای عالی امنیت ملی است که دبیر این شورا را انتخاب می‌کند، و بر حیاتی‌ترین تصمیمات امنیتی، سیاست خارجی و سیاست داخلی، نوع برخورد با رسانه‌ها و ... تأثیر تعیین‌کننده دارد.

پنج. رئیس‌جمهور رئیس شورای عالی محیط‌زیست است که برخی از مهم‌ترین تصمیمات درباره محیط‌زیست و ظرفیت زیست‌پذیری سرزمین در آن گرفته می‌شود.

شش. رئیس‌جمهور رئیس شورای عالی آب است که تصمیمات مهم آبی در آن اتخاذ می‌شود و ظرفیت زیادی برای هماهنگی‌های مربوط به مسائل آبی دارد.

هفت. شورای عالی سلامت و امنیت غذایی که سیاست‌گذاری و راهبردهای کلان حوزه بهداشت، سلامت و امنیت غذایی را تعیین می‌کند.

هشت. شورای عالی فضای مجازی نیز به ریاست رئیس‌جمهور برگزار می‌شود. سیاست‌گذاری کلان فضای مجازی نیز در این شورا انجام می‌شود.

نه. شورای عالی آموزش و پرورش. یکی از مهم‌ترین نهادهای سیاست‌گذاری در امر حیاتی آموزش و پرورش در کشور است.

ده. برخی دیگر از شوراهای عالی که رئیس‌جمهور ریاست آن‌ها را بر عهده دارد عبارتند از: شورای عالی اداری، شورای عالی اشتغال، شورای عالی جوانان، شورای عالی مناطق آزاد تجاری-صنعتی و ویژه اقتصادی، شورای عالی صنایع دریایی کشور.

یازده. رئیس‌جمهور در تعیین سفرای ایران در کشورهای دیگر نقش تعیین‌کننده دارد.

دوازده. رئیس‌جمهور در جلسه سران سه قوه شرکت می‌کند و بیشترین ظرفیت برای ارائه مهم‌ترین گزارش‌ها از وضعیت کشور در این جلسه را دارد.

سیزده. رئیس‌جمهور در جلساتی با رهبری شرکت می‌کند و ظرفیت دارد که گزارش‌هایی درباره وضعیت کشور ارائه کند و مهم‌ترین مسائل مردم را با ایشان طرح کند.

چهارده. رئیس‌جمهور در انتخاب همه استانداران نقش تعیین‌کننده دارد. اگرچه معتقدم انتخاب رؤسای دانشگاه‌ها باید بر اساس نظرات اعضای هیئت علمی صورت گیرد، اما در حال حاضر، انتخاب تمامی رؤسای دانشگاه‌های دولتی تحت تأثیر نظر رئیس‌جمهور (و در قالب تأثیرگذاری رئیس‌‌جمهور در شورای عالی انقلاب فرهنگی) است.

این‌ها فقط بخشی از اختیارات رسمی رئیس‌جمهور است. آیا فکر می‌کنید آدمی با این همه اختیارات، بی‌اثر است و تفاوتی نمی‌کند چنین اختیاراتی به چه کسی و با چه جهت‌گیری‌ای واگذار شود؟

آیا واقع‌بینی است که تصور کنیم مقامی با این اختیارات، هیچ‌کاره است؟

اگر رئیس‌جمهور هیچ‌کاره است، چرا اصول‌گرایان که دیگر ابزارهای قدرت را دارند، این همه برای به دست گرفتن این سمت تلاش می‌کنند؟ برای تصاحب سمت یک هیچ‌کاره؟!

@fazeli_mohammad

لینک شنیدن قسمت ۱۱۲
https://t.me/dirancast_official/464


لینک متن قسمت ۱۱۲
https://t.me/dirancast_official/465

@fazeli_mohammad

زندگی میلیون‌ها نفر گیر بهبودهای اندک اندک است. بهبودهای کوچک برای عده‌ای مهم نیست، چون خیلی بالاتر از سطح زندگی توده مردم زندگی می‌کنند، اما این چیزی از ضرورت کاستن از درد و رنج ده‌ها میلیون انسان ایرانی کم نمی‌کند.

@fazeli_mohammad

اپیزود صدویازدهم پادکست دغدغه ایران

مسئله حل مسئله

این قسمت حاصل همکاری #پادکست_سکه و پادکست دغدغه ایران است که بر روی هر دو پادکست منتشر می‌شود. محمد فاضلی در گفت‌وگو با مهدی ناجی به این سؤالات پاسخ می‌دهد که تعریف توسعه چیست؟ ظرفیت ایران برای حل مسئله چگونه است؟ در چه بازه‌های زمانی ایران توان حل مسئله داشته است؟ آیا توسعه یک امر سیاسی است؟ قدم اول کشور برای حرکت در مسیر توسعه چه باید باشد؟

06:30 تعریف توسعه
29:45 ظرفیت ایران برای حل مسئله
38:30 رونق اقتصادی و توسعه
45:30 توسعه امر سیاسی
55:00 توانمندی رابطه‌ای
1:19:30 قدم اول توسعه
1:38:50 اهمیت توسعه‌خواهی حاکمیت

حامی مالی:

ویپاد؛ ترابانک پاسارگاد | وب‌سایت

کانال تلگرام پادکست جور دیگر

با سکه‌پدیا با عبارات اقتصادی به کار رفته در پادکست سکه آشنا شوید.

حمایت از پادکست دغدغه ایران

@dirancast_official

سیاست بدون احزاب سامان نمی‌گیرد.

@fazeli_mohammad

تحریم‌ها جامعه ایرانی را فرسوده می‌کنند.

@fazeli_mohammad

اولین مناظره: لیگ برتر یا بازی در زمین خاکی

محمد فاضلی

فراتر از این‌که چه کسی در انتخابات پیش رو رئیس‌جمهور می‌شود، می‌توان به درس‌های در مسیر انتخابات نیز نگریست و برای ایرانی که قرار است در تاریخ بماند و بهتر شود، نکته‌هایی آموخت.

دیشب‌، بعد از اولین مناظره که موضوعش اقتصاد بود، حتماً اعضای ستادهای نامزدها غمگین‌ترین افراد بوده‌اند. آن‌ها احساس می‌کنند انواع داده و اطلاعات به نامزدشان منتقل کرده‌اند اما اثری از آن‌ها در مناظره نیافته‌اند. احساس می‌کنند باخته‌اند. بخش‌های مهمی از جامعه هم احساس می‌کند نامزدها حرفی برای گفتن نداشتند. چرا چنین است؟

نظم سیاسی ایران به صورت ساختاری – نه در گفتار – با مقوله‌ای به نام سازمان سیاسی حزبی مشکل دارد. علل و دلایل آن در این نوشتار نمی‌گنجد. اما هیچ کدام از نامزدها آدم حزبی نیستند. ممکن است احزابی نیم‌بند از آن‌ها حمایت کنند، اما این‌ها آدم حزبی نیستند و خودشان را هم حزبی نمی‌دانند.

این نامزدها هیچ وقت در جلسات درون‌حزبی جدی شرکت نکرده‌اند، در حزب‌شان برای نوشتن برنامه وقت نگذرانده‌اند؛ به عنوان آدم حزب وارد رقابت سیاسی نشده‌اند؛ در رقابت‌های درون‌حزبی برای تبدیل شدن به نامزد برتر حزب رقابت نکرده‌اند؛ در گردهمایی و همایش (میتینگ) حزبی شرکت نکرده‌اند؛ به عنوان نامزد حزب جلوی رسانه‌ها ننشسته‌اند؛ و به صورت سازمان‌یافته در جلسات گفت‌وگو با اقشار مختلف حضور نداشته‌اند تا چوب بخورند.

انتخابات مسابقه‌ای در حد لیگ برتر فوتبال است، اما بازیکنانش از لیگ دسته سه یا حتی برخی از زمین‌های خاکی آمده‌اند.

پذیرش این واقعیت به معنای کنار کشیدن از سیاست، عدم مشارکت یا انکار تفاوت‌ها نیست؛ اما به معنای آن است که ما راه زیادی تا رسیدن به سامان سیاسی مدرن داریم. رسیدن به سامان و نظمی سیاسی که سیاست‌مدار حرفه‌ای بپروراند؛ سیاست‌مدار تمام‌وقت؛ سیاست‌مداری که رسانه، سخن گفتن، عدد و رقم، ساختن چشم‌انداز، ساختار ذهنی منسجم، و توانایی ارتباط برقرار کردن با مخاطب را داشته باشد.

جامعه ایران راه سختی در پیش دارد تا به یک نظم سیاسی مدرن برسد، و بدون داشتن احزاب سازمان‌یافته، نمی‌شود چنین راهی را پیمود. یکی از ضرورت‌های مشارکت فعالانه در سیاست ایران امروز، تلاش برای ساختن چنین احزابی متناسب با نظم سیاسی مدرن است. از طریق مشارکت در سیاست می‌توان این سیاست را تغییر داد.
 
@fazeli_mohammad

آیا در بقیه جهان غیردموکراتیک که مردم کنار گذاشته شده‌اند، عقلانیت بازگشته است؟
کدام نظریه اجتماعی یا مورد موفق تاریخی از اثر کنار کشیدن مردم بر موفقیت توسعه و دموکراسی حکایت می‌کند؟

@fazeli_mohammad

مردم در دفتر صد برگ تاریخ

محمد فاضلی

تاریخ ثبت‌شده بشر ده هزار سال است. اگر هر صد سال را یک برگ دفتر تاریخ در نظر بگیریم، یک دفتر صد برگ خواهیم داشت که اسمش را می‌گذارم «دفتر صد برگ تاریخ».

داگلاس نورث برنده جایزه نوبل اقتصاد و یکی از بزرگ‌ترین نظریه‌پردازان توسعه و دموکراسی، در کتاب «خشونت و نظم‌های اجتماعی» نشان داده‌اند که اگر دفتر صد برگ تاریخ را از نظر جایگاه مردم در آن بررسی کنیم، فقط در دو صفحه پایانی – فقط در دویست سال اخیر – مردم جایگاهی در سرنوشت کشورها، سیاست و توسعه پیدا کرده‌اند. (توضیح این کتاب نورث در اینجا)

دفتر صد برگ تاریخ را از صفحه ۱ تا ۹۸ هر چه برگ بزنید، از نظر حضور مردم در سیاست، سفیدِ سفید است. فقط در دو برگ به تدریج اثری از مردم یافت می‌شود. مردم، ابتدا در کشورهایی که امروز توسعه‌یافته خوانده می‌شوند، و به تدریج در سایر کشورها، خواستار مشارکت سیاسی و تأثیرگذاری بر سرنوشت سیاسی و اقتصادی خود شدند.

نکته مهم این است: در همه آن ۹۸۰۰ سال (۹۸ صفحه از دفتر ۱۰۰ برگ تاریخ) که مردم حضور نداشتند، قدرت‌های استبدادی فرونپاشیدند، دروغ به خودی خود فرونریخت، و آزادی محقق نشد. دست‌آوردهای آزادی، توسعه و دموکراسی و حقوق مردم محصول مشارکت فعالانه مردم است. وقتی که مردم از بیرون برگ‌های سفید دفتر ۱۰۰ برگ تاریخ، پا به عرصه گذاشتند، مطالبه کردند، قدرت ساختند، خواستار نمایندگی در ساختار قدرت شدند و نشان دادند نیرویی هستند که نمی‌توان آن‌ها در صحنه تاریخ ظهور کرده‌اند و می‌خواهند مؤثر باشند و خود را تحمیل کردند.

آن‌ها که مردم به ترک کردن صحنه و سفید گذاشتن برگِ سیاست دعوت می‌کنند، این واقعیت را نادیده می‌گیرند که در ۹۸ صفحه از ۱۰۰ برگ تاریخ، مردم نبودند و هیچ اتفاقی هم نمی‌افتاد. امروز هم در کره شمالی و کوبا و بقیه کشورهایی که مردم هیچ اثری ندارند، مردم در سیاست نیستند و اتفاقی نمی‌افتد.

مشکلات به سرعت و به محض پا گذاشتن مردم به صحنه سیاست، و رنگی شدن برگ‌های دفتر تاریخ با حضور مردم، حل نمی‌شوند. اما فقط با تداوم حضور در صحنه تاریخ و تحمیل کردن قدرت خود بر قدرت سیاسی، و ساختن توافق‌هایی بر سر شیوه اداره مناسب کشور است که می‌شود مشکلات را حل کرد.

@fazeli_mohammad

🔴 فیلم صحبت های ظریف در میزگرد سیاسی

نطق طوفانی ظریف را حتما ببینید.

🔹محمدجواد ظریف امروز به عنوان مشاور پزشکیان و همراه وی در میزگرد شرکت کرد

#دیدار_نیوز
@didarnews1| @didarnewsir