و‌ چقدر غم‌انگیز است
این‌ که آدم بخواهد تمام‌ وقت
مراقب خود باشد؛
تا آنچه را احساس می‌کند
به زبان نیاورد...

قشنگ درکش میکنم...

یه دیالوگی توی فیلم از «کرخه تا راین» بود که میگفت:
«چیکار کنم خوب شی؟
بگی برقص میرقصم، بگی بخون میخونم!
بگی بمیر میمیرم!»

یه دونه از اینا واسه همتون...
چون به قول شمس لنگرودی؛
در این ناتمامی زندگی
تنها چیزی که منجی آدمی ا‌ست، عشق است.

ازینا....

بغل کن مرا...
چنان تنگ که هیچکس نفهمد
زخم...روی تن من بود...
یا تو...

مثل اینکه امروز روز جهانی سینگلاست
سینگلای عزیز روزتون و روزمون مبارک🦄
اگر از سینگلی ام لذت نمیبرید که ارزوی یه یار بغل دستتون🫰🏻

یه جمله ی قشنگ کُردی یادتون بدم :
«مال و زندگیم بوگه صدقه چاویلد»‏
یعنی: دار و ندارم صدقه ی چشمات بشن:))

توبه کردم که دلم را به دلت هدیه کنم
به تو من تکیه کنم....

‏«بنگر که چگونه دیگران را تسلی می‌دهی، با کلماتی که خود خواهانِ شنیدنشانی :)»

هرگز به کسی اعتماد نکن ، به خصوص به آدمایی که ستایششون میکنی ؛ اونا همون آدمایی هستن که دردناک‌ترین ضربات رو بهت وارد میکنن ...

تلخه ولی حقیقته...

لذتی بالاتر از این نیست
که کسی را بیابی،
که جهان را مثل تو ببیند
اینگونه می فهمیم
که دیوانه نبوده ایم.

تو همه‌ی آنچه كه در توانت بود
را انجام دادی اما گاهی تمام آنچه
كه در توان آدم هست، كافی نيست...

قلبم
اندازه‌ی پرنده‌ها بود
منی که تو را
به وسعت آسمان
دوست داشتم...

اونا اسم تو رو میدونن؛ من بویِ تو رو

‌‌- ‏برایم نوشت:
«تو زخمِ عمیقی هستی که هر کسی می‌خواهد بر تن‌ش داشته باشد.»
+ برایش نوشتم:
«ما اهلِ ماندن نیستیم، این را زخم‌هایمان گواهی می‌دهد.»

«تو محکم بودی، برای همین کسی به احتمال رنج کشیدنت فکر نکرده بود.»

او نگفت دوستت دارم،
اما نامه اش را اینگونه تمام کرد.
بال تو را میبوسم پرنده قلبم...

#کافکا