انقلاب فرزندانش را نمی‌خورد؛ این جمهوری است که فرزندان انقلاب را می‌خورد...
انقلاب به دست نامحرمان نمی‌آید؛ لا یمسه إلا المطهرون. جمهوری را به دست نااهلان نباید داد...
راه‌نما زدن به راست و پیچیدن به چپ؛ این راه‌برد روزهای پیش روی دولت التقاط است...
هن‌گامی که سویه‌ی راه‌بردی دولت تعلیق، شریعت‌مدارها را چماق‌دار خطاب می‌کند، طبیعی است که راه‌کنش این دولت هم چیزی جز عرفی‌سازی و شرعی‌زدایی نباشد...
دولت التقاط، مانند نیای خود دولت سازنده‌گی و دولت تعلیق و دولت اصلاحات، کمابیش سکولار است؛ این اما باعث آن نیست که یک در میان جانماز آب نکشد...
نهج‌البلاغه سر نیزه کردن هم‌این است که قرآن‌سوزها را در حکومت اسلامی به صدارت می‌رسانیم...
بازگشت به تجربه‌ی شورای راه‌بری به ما می‌گوید: عقل منفصل دولت التقاط معاونت راه‌بردی این دولت را نیز به کانون هم‌باشی ضدانقلاب‌های نشان‌دار ایرانی مبدل خواهد کرد...
ابعاد رگه‌های جاهلی طاغوت جا خوش کرده در بدنه‌ی جمهوری اسلامی گاه می‌تواند به مساحت یک وزارت یا معاونت یا حتا خود دولت هم باشد...
شورای نگه‌بان دیگر باید آموخته باشد که شاخص درست سنجش کارگزاران نظام، پایش نسبت آن‌ها با نظام شریعت است تا برسیم به نظام قدرت...
عقل منفصل دولت التقاط، خود، تجسد راه‌برد این دولت است: جمهوری‌بسنده‌‌ی انقلاب‌ستیز...
صیانت از شریعت با فقاهت تنزیهی ایده‌ی علمای صدر مشروطیت بود. جمهوری اسلامی در پس‌آی تجربه‌ی تاریخی شورای نگه‌بان ناگزیر پی ایده‌های تازه‌ی ایجابی علمای خود باید باشد...
تشیع صهیونی را با کدام شناسه بشناسیم؟ ناصبی خواندن مجاهدان فلسطینی...
هیأت طائفه‌ی شیعه این روزها به یک مثلث با ساق‌های بلند می‌ماند؛ ساق تشیع صفوی و ساق تشیع مصطفوی، که برادرانی از یک پدر و مصدرند. ضلع کوتاه تشیع صهیونی اما هر چه در این قاعده رشد کند زاویه‌ی این دو با هم و واگرایی‌شان بیش‌تر خواهد شد...
قواره‌ی جوراب‌قرمزها هم‌قد قمه‌ی خودزن‌شان است. قواره‌ی سربندسرخ‌ها هم‌قد موشک نقطه‌زن‌شان است...
پیاده‌روی مذهبی میان ارتدوکس‌های روس سنتی ریشه‌دار است و اکنون با طی سدها فرسنگ تا کلیسای یعقوب قدیس در اسپانیا می‌رود. مبدأ پیاده‌روی کامل اربعین از دربند تا کازان که عقب برود، در گام بعد می‌توان در بیاده‌ی قدس، ترسایان روس را با مسلمان‌های ایرانی روی هم‌این جاده هم‌شانه کرد...
نهضت را که روند کسب قدرت پن‌داشته باشی، طبیعی است که در سرزمین‌های مسدودی مانند آذربای‌جان، بی آن که ایده‌ی نظری و رویه‌یی عملیاتی داشته باشی در روزمره‌ی پرونده‌ی اداریت وقت تلف خواهی کرد...