وب‌سایت نظامی TWZ آمریکا نوشت: «نیروی هوایی آمریکا تمایل خود را برای توقف خرید پهپاد MQ-1C Gray Eagle که نسخه‌ای کوچک‌تر و قدیمی‌تر از MQ-9 Reaper به‌شمار می‌رود، اعلام کرده‌است؛ تصمیمی که بازتابی از نگرانی‌های فزاینده در مورد توان بقاء و کارآمدی این پهپادها در نبردهای مدرن به‌شمار می‌رود».
به‌نوشتۀ این سایت سقوط دست‌کم ۲۱ پهپاد ریپر توسط یمنی‌ها نشان می‌دهد که این پهپاد و دیگر پهپادهای هم‌خانوادۀ آن در برابر کشورهای مجهز به تسلیحات پیشرفته مصون نیستند.

 عراقچی در یادداشتی در واشنگتن‌پست نوشت که توافق جدید هسته‌ای می‌تواند دسترسی شرکت‌های آمریکایی به فرصت اقتصادی هزار میلیارد دلاری در کشوری با جمعیت ۹۰ میلیونی و ذخایر عظیم نفت و گاز را فراهم کند.

این ادعا تا چه اندازه ظرفیت عملیاتی‌شدن خواهد یافت؟ با فرض رفع تحریم‌ها، خارج‌شدن ایران از لیست سیاه FATF و نیز عادی‌سازی روابط با ایالات متحده چه موانع دیگری بر سر راه سرمایه‌گذاری شرکت‌های آمریکایی در ایران وجود دارد؟

سرمایه در یک اقتصاد بازاری از منطق بازار تبعیت می‌کند و نه دستور دولتی؛ پس نباید انتظار داشت که سرمایه‌گذاری شرکت‌های آمریکایی در ایران به خواست و اراده دولت ترامپ تحقق‌پذیر باشد. اما منطق سرمایه چیست؟ سرمایه‌های آزاد از کنترل دولت‌ها در جست‌وجوی محیط‌هایی هستند که بیشترین سود با کمترین هزینه را با امنیت تضمین‌شده در دسترس قرار می‌دهد.

دولت‌های توسعه‌گرا برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی تمام‌ تلاش خود را معطوف به تأمین و تضمین چنین محیطی می‌کنند؛ این رویکرد ذیل مفهومی تحت عنوان «بین‌المللی‌شدن حاکمیت» در اقتصاد سیاسی تعریف می‌شود. برای اینکه سود سرمایه تضمین شود، دولت‌های میزبان ‌باید مقررات‌زدایی کنند تا هزینه‌ها برای سرمایه کاهش یابد، تورم را نزدیک به صفر نگه دارند تا سود سرمایه تضمین شود حتی به قیمت افزایش نرخ بی‌کاری، فضای سیاسی را برای مهار و کنترل مطالبات سیاسی داخلی که ریشه در تعارض منافع بازیگران اقتصاد داخلی با سرمایه‌های بین‌المللی دارد بیشتر کنترل کنند تا مبادا ناامنی و بی‌ثباتی به فرار سرمایه منجر شود و نیز در قالب سیاست‌هایی انقباضی، مصرف داخلی را مهار کنند تا انباشت سرمایه داخلی امکان‌پذیر شود.

در مقابل سرمایه‌های جهانی برای شناسایی محیط‌های مناسب به شاخص‌هایی رجوع می‌کنند که توسط نهادهای بین‌المللی و متکی بر متدولوژی‌های معتبر علمی ارائه می‌شوند. مبتنی بر این شاخص‌ها، وضعیت کشورها در قالب رنکینگ‌های دوره‌ای ارائه می‌شود و آمارها راهنمای مسیر سرمایه‌ها هستند.

مبتنی بر آمارهای لگاتوم، ایران در سال ۲۰۲۳ در میان ۱۶۷ کشور، در کیفیت قانون‌گذاری رتبه ۱۴۷، در حمایت از سرمایه‌گذار رتبه ۱۵۶، در اکوسیستم مالی رتبه ۱۴۰، در محدودیت‌ها بر سرمایه‌گذاری بین‌المللی رتبه ۱۴۰، در انحراف قیمت‌ها رتبه ۱۶۷، در بار مقررات رتبه ۱۵۶، در اختلالات بازار رتبه ۱۶۲، در محیط سرمایه‌گذاری رتبه ۱۲۹، در محیط کسب‌وکار رتبه ۱۶۲، در کیفیت اقتصاد رتبه ۱۳۸، در حقوق مالکیت رتبه ۱۴۱ و در ادراک فساد رتبه ۱۴۹ را به دست آورده است. این آمارها آشکار می‌کنند که چرا در ایران تراز سرمایه منفی بوده و کشور با پدیده فرار سرمایه (مادی و انسانی) روبه‌رو است. سرمایه‌های خرد و کلان، یا به ارز و طلا در داخل تبدیل می‌شوند ‌یا به ملک و سایر دارایی‌ها در خارج. نیاز به سرمایه‌گذاری بسیار بالاست، اما محیط نامناسب، سرمایه‌ها را فراری می‌دهد. مناسب‌سازی محیط سرمایه‌گذاری مشروط به انجام تغییرات بنیادین و ساختاری است.

برتری او مشروط به حیات در یک محیط گلخانه‌ای است و فضای باز به معنای مرگش است. طبیعی است که این بنگاه اقتصادی از تمامی ابزارهای خود برای جلوگیری از تغییر محیط استفاده کند؛ هم زور دارد، هم پول و رسانه و هم نیروی سیاسی از پیاده‌نظام تا نماینده مجلس و وزیر و معاون وزیر.

✅ آمریکا اکثر نیروهایش را از شرق سوریه خارج کرد

دیروز نیروهای آمریکایی از ۲ میدان نفتی و گازی «العمر» و «کونیکو» در استان دیرالزور واقع در شرق سوریه عقب‌نشینی کردند و تنها حدود ۵۰ سرباز و افسر را در میدان نفتی العمر باقی گذاشتند.

بنظر باید منتظر اتفاقاتی در این مناطق باشیم.یعنی همون اتفاقاتی که منتظرش هستیم،هست؟؟؟؟

طرح شوم چند مرحله‌ای برای «تجزیه سوریه» با نقش‌آفرینی رژیم صهیونیستی

روزنامه‌ لبنانی البناء بعد از حملات بی‌سابقه رژیم صهیونیستی به مناطق زیادی در سوریه از جمله نزدیکی محل اقامت محمد جولانی(احمد الشرع)، پرده از سناریویی خطرناک علیه این کشور عربی برداشت.

این روزنامه نوشت طرحی شوم برای سوریه در حال اجراست که به صورت مرحله‌ای پیش می‌رود و طرح مذکور با سقوط دولت سابق سوریه از طریق یک برنامه اطلاعاتی- نظامی- سیاسی و با توافق آمریکا، رژیم صهیونیستی و ترکیه آغاز شد، سپس به کشتار در مناطق ساحلی سوریه (علوی‌نشین) منجر شد و پیش از آن نیز درگیری‌هایی با شبه نظامیان کُرد در شرق سوریه رخ داد.

البناء نوشت: این محافل هشدار دادند کشاندن سوریه به جنگ داخلی و تجزیه، پیامدهای بزرگ نظامی، امنیتی و سیاسی برای کل منطقه به‌ویژه لبنان، فلسطین، اردن و عراق خواهد داشت و احتمالاً این کشورها با تلاطم‌ها و تکانه‌های امنیتی، مواجه خواهند شد.

رزمندگان افغانستانی به‌جز حضور در سال‌های مبارزه علیه داعش و حضورشان در تیپ فاطمیون مدافعان حرم، در سال‌های دفاع مقدس هم در قالب تیپ ابوذر، در جبهه مقابله جمهوری اسلامی ایران علیه حکومت بعثی صدام حسین حضور داشته‌اند. 

سرمقاله روزنامه «هاآرتس اسرائیل» آمده، با عنوان:
«فلسطینی‌ها بهترین ملت‌های زمین در دفاع از سرزمین خود هستند.»
آیا باور می‌کنید که سرمقاله بزرگ‌ترین روزنامه اسرائیلی امروز، حقیقت را درباره فلسطینیان می‌گوید؟ اینکه آن‌ها از بهترین ملت‌های زمین‌اند که پس از ۷۵ سال، همچون یک مرد، برای دفاع از حقوق خود قیام کردند؟

در ادامه سرمقاله‌ آمده است:
این یکی از نادرترین نشانه‌های وجدان بیدار است،
و زیباترین شکوفه‌های آزادی فکری،
و ارزشمندترین میوه‌های توان نوشتاری.
بخوانید که نویسنده چه می‌گوید:
در جریان جنگ غزه و شلیک موشک‌های مقاومت به سوی ما،
زیان ما در هر سه روز از ۹۱۲ میلیون دلار فراتر می‌رود؛
از پرواز هواپیماها،
هزینه موشک‌های پاتریوت،
سوخت‌رسانی به خودروهای نظامی،

تا مصرف مهمات و انواع سلاح‌ها.
از کار افتادن تجارت، سقوط بورس،
توقف فعالیت اغلب مؤسسات و پروژه‌های عمرانی،
فلج شدن کشاورزی، صنعت و بازرگانی،
و مرگ طیور در مزارع با ضرر ده‌ها میلیون دلاری.
همچنین تعطیلی برخی فرودگاه‌ها و خطوط قطار،
هزینه تغذیه فراریان به پناهگاه‌ها،
و ویرانی خانه‌ها، مغازه‌ها، خودروها و کارخانه‌ها
بر اثر موشک‌های مقاومت فلسطینی.

ما درگیر جنگی هستیم که خودمان آن را آغاز کردیم،
آتش آن را افروختیم و شعله‌ور کردیم،
اما ما نیستیم که آن را اداره می‌کنیم،
و قطعاً ما نیستیم که آن را پایان می‌دهیم.
و پایان آن، قطعاً به سود ما نیست،
به‌ویژه اینکه شهرهای عربی در اسرائیل
همه را با این خیزش بزرگ علیه ما شگفت‌زده کردند،
در حالی که ما گمان می‌کردیم بوصله فلسطینی خود را از دست داده‌اند!

این نشانه‌ی شومی است برای دولتی که سیاستمدارانش
اکنون مطمئن شده‌اند همه محاسبات‌شان غلط بود،
و سیاست‌های‌شان نیاز به دیدی فراتر داشت
از آنچه پیش‌تر به آن اندیشیده بودند.
اما فلسطینی‌ها،
آری، آن‌ها واقعاً صاحبان این سرزمین هستند.
و چه کسی جز صاحب زمین،
با این شدت، با این افتخار، و با این پایداری،
از سرزمین خود، مال خود و فرزندانش دفاع می‌کند؟

من به‌عنوان یک یهودی،
به‌چالش می‌کشم که کل کشور اسرائیل
بتواند چنین تعلق‌خاطری به این سرزمین نشان دهد.
اگر ملت ما واقعاً به سرزمین فلسطین پایبند بود،
ما شاهد این حجم عظیم از مهاجرت یهودیان در فرودگاه‌ها نبودیم،
در حالی‌که شتابان از کشور می‌گریزند
از همان لحظه‌ای که جنگ آغاز شد،