📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: ۳۲۵
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۲۸
ور اومید دارے ڪہ خسرو بمهر
گشاید برین گفتها بر تو چهر
گروگان و آن خواستہ هرچ هست
چو لهاڪ و روویین خسروپرست
گسے ڪن بزوودے بنزدیڪ شاه
سوے شهر ایران گشادست راه
ششم شهر ایران ڪہ ڪردے تو یاد
برو و بووم آباد فرخنژاد
سپاریم گفتے بخسرو همه
ز هر سوو بر خویش خوانم رمه
تو را ڪرد یزدان از آن بینیاز
گر آگہ نهاے تا گشاییم راز
سووے باختر تا بمرز خزر
همہ گشت لهراسپ را سربسر
سووے نیمرووز اندروون تا بسند
جهان شد بڪردار رووے پرند
تهم رستم نیو با تیغ تیز
برآورد ازیشان دم رستخیز
سر هندوان با درفش سیاه
فرستاد رستم بنزدیڪ شاه
دهستان و خوارزم و آن بووم و بر
ڪہ ترڪان برآوردہ بوودند سر
بیابان ازیشان بپرداختند
سووے باختر تاختن ساختند
ببارید بر شیدہ اشڪش تگرگ
فراز آوریدش بنزدیڪ مرگ
اسیران وز خواستہ چند چیز
فرستاد نزدیڪ خسرو بنیز
وزین سوو من و تو بہ جنگ اندریم
بدین مرڪز نام و ننگ اندریم
بیڪ جنگ دیدے همہ دستبرد
ازین نامداران و مردان گرد
ور ایدونڪ روے اندر آرے برووی
رهانم ترا زین همہ گفت و گووی
بنیرووے یزدان و فرمان شاه
بخوون غرقہ گردانم این رزمگاه
تو اے نامور پهلوان سپاه
نگہ ڪن بدین گردش هوور و ماه
ڪہ بند سپهرے فراز آمدست
سربخت ترڪان بگاز آمدست
نگر تا ز ڪردار بدگووهرت
چہ آرد جهانآفرین بر سرت
زمانہ ز بد دامن اندر ڪشید
مڪافات بد را بد آید پدید
تو بندیش هشیار و بگشاے گووش
سخن از خردمند مردم نے وش
بدان ڪین چنین لشڪر نامدار
سواران شمشیرزن سدهزار
همہ نامجووے و همہ ڪینهخواه
بافسوون نگردند ازین رزمگاه
زمانہ برآمد بہ هفتم سخن
فگندے وفا را بسوگند بن
بپیمان مرا با تو گفتار نیست
خرد را روانت خریدار نیست
ازیراڪ باهرڪ پیمان ڪنی
وفا را بفرجام هم بشڪنی
بسوگند تو شد سیاووش بباد
بہ گفتار بر تو ڪس ایمن مباد
نبوودیش فریادرس رووز درد
چہ مایہ بسختے تو را یاد ڪرد
بہ هشتم ڪہ گفتے مرا تاج و تخت
از آن تو بیش ست مردے و بخت
همیدوون فزوونم بمردان و گنج
ولیڪن دلم را ز مهرست رنج
من ایدوون گمانم ڪہ تا این زمان
بجنگ آزموودے مرا بیگمان
گرم بیهنر یافتے رووز ڪین
تو دانے ڪنوون بازم از پس ببین
بفرجام گفتے ز مردان مرد
تنے چند بگزین ز بهر نبرد
من از لشڪر ترڪ هم زین نشان
بیارم سواران مردمڪشان
ڪہ از مهربانے ڪہ بر لشڪرم
نخواهم ڪہ بیداد ڪین گسترم
تو با مهربانے نهے پاے پیش
ڪہ دانے نهان دل و راے خویش
بیازارد از من جهاندار شاه
گر از یڪدگر بگسلانم سپاه
نهم آنڪ گفتے مبارز گزین
ڪہ با من بگردد برین دشت ڪین
یڪے لشڪرے پرگنہ پیش من
پرآزار ازیشان دل انجمن
نباشد ز من شاہ همداستان
ڪزیشان بگردم بدین داستان
نخستین بانبووہ زخمے چو ڪووه
بباید زدن سر بر همگرووه
میان دو لشڪر دو صف برڪشید
گر ایدونڪ پیروزے آید پدید
وگرنہ همین نامداران مرد
بیاریم و سازیم جاے نبرد
ازین گفتہ گر بگسلے باز دل
من از گفتهٔ خود نیم دلگسل
ور ایدونڪ با من بہ آوردگاه
بسندہ نخواهے بدن با سپاه.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: ۳۲۵
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۲۸
ور اومید دارے ڪہ خسرو بمهر
گشاید برین گفتها بر تو چهر
گروگان و آن خواستہ هرچ هست
چو لهاڪ و روویین خسروپرست
گسے ڪن بزوودے بنزدیڪ شاه
سوے شهر ایران گشادست راه
ششم شهر ایران ڪہ ڪردے تو یاد
برو و بووم آباد فرخنژاد
سپاریم گفتے بخسرو همه
ز هر سوو بر خویش خوانم رمه
تو را ڪرد یزدان از آن بینیاز
گر آگہ نهاے تا گشاییم راز
سووے باختر تا بمرز خزر
همہ گشت لهراسپ را سربسر
سووے نیمرووز اندروون تا بسند
جهان شد بڪردار رووے پرند
تهم رستم نیو با تیغ تیز
برآورد ازیشان دم رستخیز
سر هندوان با درفش سیاه
فرستاد رستم بنزدیڪ شاه
دهستان و خوارزم و آن بووم و بر
ڪہ ترڪان برآوردہ بوودند سر
بیابان ازیشان بپرداختند
سووے باختر تاختن ساختند
ببارید بر شیدہ اشڪش تگرگ
فراز آوریدش بنزدیڪ مرگ
اسیران وز خواستہ چند چیز
فرستاد نزدیڪ خسرو بنیز
وزین سوو من و تو بہ جنگ اندریم
بدین مرڪز نام و ننگ اندریم
بیڪ جنگ دیدے همہ دستبرد
ازین نامداران و مردان گرد
ور ایدونڪ روے اندر آرے برووی
رهانم ترا زین همہ گفت و گووی
بنیرووے یزدان و فرمان شاه
بخوون غرقہ گردانم این رزمگاه
تو اے نامور پهلوان سپاه
نگہ ڪن بدین گردش هوور و ماه
ڪہ بند سپهرے فراز آمدست
سربخت ترڪان بگاز آمدست
نگر تا ز ڪردار بدگووهرت
چہ آرد جهانآفرین بر سرت
زمانہ ز بد دامن اندر ڪشید
مڪافات بد را بد آید پدید
تو بندیش هشیار و بگشاے گووش
سخن از خردمند مردم نے وش
بدان ڪین چنین لشڪر نامدار
سواران شمشیرزن سدهزار
همہ نامجووے و همہ ڪینهخواه
بافسوون نگردند ازین رزمگاه
زمانہ برآمد بہ هفتم سخن
فگندے وفا را بسوگند بن
بپیمان مرا با تو گفتار نیست
خرد را روانت خریدار نیست
ازیراڪ باهرڪ پیمان ڪنی
وفا را بفرجام هم بشڪنی
بسوگند تو شد سیاووش بباد
بہ گفتار بر تو ڪس ایمن مباد
نبوودیش فریادرس رووز درد
چہ مایہ بسختے تو را یاد ڪرد
بہ هشتم ڪہ گفتے مرا تاج و تخت
از آن تو بیش ست مردے و بخت
همیدوون فزوونم بمردان و گنج
ولیڪن دلم را ز مهرست رنج
من ایدوون گمانم ڪہ تا این زمان
بجنگ آزموودے مرا بیگمان
گرم بیهنر یافتے رووز ڪین
تو دانے ڪنوون بازم از پس ببین
بفرجام گفتے ز مردان مرد
تنے چند بگزین ز بهر نبرد
من از لشڪر ترڪ هم زین نشان
بیارم سواران مردمڪشان
ڪہ از مهربانے ڪہ بر لشڪرم
نخواهم ڪہ بیداد ڪین گسترم
تو با مهربانے نهے پاے پیش
ڪہ دانے نهان دل و راے خویش
بیازارد از من جهاندار شاه
گر از یڪدگر بگسلانم سپاه
نهم آنڪ گفتے مبارز گزین
ڪہ با من بگردد برین دشت ڪین
یڪے لشڪرے پرگنہ پیش من
پرآزار ازیشان دل انجمن
نباشد ز من شاہ همداستان
ڪزیشان بگردم بدین داستان
نخستین بانبووہ زخمے چو ڪووه
بباید زدن سر بر همگرووه
میان دو لشڪر دو صف برڪشید
گر ایدونڪ پیروزے آید پدید
وگرنہ همین نامداران مرد
بیاریم و سازیم جاے نبرد
ازین گفتہ گر بگسلے باز دل
من از گفتهٔ خود نیم دلگسل
ور ایدونڪ با من بہ آوردگاه
بسندہ نخواهے بدن با سپاه.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۲۶)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۲۹
سپہ خواہ و یاور ز سالار خویش
بہ ژرفے نگهدار پیڪار خویش
پراگندہ از لشڪرت خستگان
ز خویشان نزدیڪ و پیوستگان
بمان تا ڪندشان پزشڪان درست
زمان جستن اڪنوون بدین ڪار تو ست
اگر خواهے از من زمان درنگ
وگر جنگ جوویے بیاراے جنگ
بدان گفتم این تا برووز نبرد
بما بر بهانہ نبایدت ڪرد
ڪہ ناگاہ با ما بجنگ آمدی
ڪمین ڪردے و بیدرنگ آمدی
من این ڪین اگر تا بسد سالیان
بخواهم همانست و اڪنوون همان
از این ڪینہ برگشتن امید نیست
شب و رووز بیدیدگان را یڪیست
چو آن پاسخ نامہ گشت اسپری
فرستادہ آمد بسان پری
ڪمر بر میان با ستوور نوند
ز مردان بہ گرد اندرش نیز چند
فروود آمد از بارہ روویین گرد
گوان را همہ پیش گوودرز برد
سپهبد بفرموود تا مووبدان
زلشڪر همہ نامور بخردان
بزوودے سووے پهلوان آمدند
خردمند و روشنروان آمدند
پس آن پاسخ نامہ پیش گوان
بفرموود خواندن همے پهلوان
بزرگان ڪہ آن نامهے دلپذیر
شنیدند گفتار فرخ دبیر
هش و راے پیران تنڪ داشتند
همہ پند اوو را سبڪ داشتند
بگوودرز بر آفرین خواند
ورا پهلوان گزین خواندند
پس آن نامہ را مهر ڪرد و بداد
بروویین پیران ویسهنژاد
چو از پیش گوودرز برخاستند
بفرموود تا خلعت آراستند
از اسبان تازے بزرین ستام
چہ افسر چہ شمشیر زرین نیام
ببخشید یارانش را سیم و زر
ڪرا در خوور آمد ڪلاہ و ڪمر
برفت از در پهلوان با سپاه
سووے لشڪر خویش بگرفت راه
چو روویین بهنزدیڪ پیران رسید
بہ پیش پدر شد چنانچون سزید
بنزدیڪ تختش فروو برد سر
جهاندیدہ پیران گرفتش ببر
چو بگزارد پیغام سالار شاه
بگفت آنچ دید اندران رزمگاه
پس آن نامہ برخواند پیشش دبیر
رخ پهلوان سپہ شد چو قیر
دلش گشت پردرد و جان پرنهیب
بدانست ڪآمد بتنگے نشیب
شڪیبایے و خامشے برگزید
بڪرد آن سخن بر سپہ ناپدید
از آن پس چنین گفت پیش سپاه
ڪہ گوودرز را دل نیامد براه
از آن خوون هفتاد پوور گزین
نیارامدش یڪ زمان دل ز ڪین
گر ایدونڪ اوو بر گذشتہ سخن
بنوے همے ڪینہ سازد ز بن
چرا من بڪین برادر ڪمر
نبندم نخارم ازین ڪینہ سر
هم از خوون نهسد سر نامدار
ڪہ از تن جدا شد گہ ڪارزار
ڪہ اندر بر و بووم ترڪان دگر
سوارے چو هومان نبندد ڪمر
چو نستیهن آن سرو سایہ فگن
ڪہ شد ناپدید از همہ انجمن
بباید ڪنوون بست ما را ڪمر
نمانم بہ ایرانیان بووم و بر
بہ نیروے یزدان و شمشیر تیز
برآرم از آن انجمن رستخیز
از اسبان گلہ هرچ شایستہ بوود
ز هر سوو بہ لشڪر گہ آورد زوود
پیادہ همہ ڪرد یڪسر سوار
دو اسبہ سوار از پس ڪارزار
سرگنجهاے ڪهن برگشاد
بدینار دادن دل اندر نهاد
چو این ڪردہ شد نزد افراسیاب
نوندے برافگند هنگام خواب
فرستادهاے با هش و راے پیر
سخنگووے و گرد و سوار و دبیر
ڪہ رو شاہ توران سپہ را بگووی
ڪہ اے دادگر خسرو نامجووی
ڪز آنگہ ڪہ چرخ سپهر بلند
بگشت از بر تیرہ خاڪ نژند
چو تو شاہ بر گاہ نہ نشست نیز
بہ ڪس نام شاهے نهپیوست نیز
نہ زیبا بوود جز تو مر تخت را
ڪلاہ و ڪمر بستن و بخت را
ازان ڪس برآرد جهاندار گرد
ڪہ پیش تو آید بروز نبرد
یڪے بندهام من گنهڪار تو
ڪشیدہ سر از جان بیدار تو.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📗📔📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۲۶)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۲۹
سپہ خواہ و یاور ز سالار خویش
بہ ژرفے نگهدار پیڪار خویش
پراگندہ از لشڪرت خستگان
ز خویشان نزدیڪ و پیوستگان
بمان تا ڪندشان پزشڪان درست
زمان جستن اڪنوون بدین ڪار تو ست
اگر خواهے از من زمان درنگ
وگر جنگ جوویے بیاراے جنگ
بدان گفتم این تا برووز نبرد
بما بر بهانہ نبایدت ڪرد
ڪہ ناگاہ با ما بجنگ آمدی
ڪمین ڪردے و بیدرنگ آمدی
من این ڪین اگر تا بسد سالیان
بخواهم همانست و اڪنوون همان
از این ڪینہ برگشتن امید نیست
شب و رووز بیدیدگان را یڪیست
چو آن پاسخ نامہ گشت اسپری
فرستادہ آمد بسان پری
ڪمر بر میان با ستوور نوند
ز مردان بہ گرد اندرش نیز چند
فروود آمد از بارہ روویین گرد
گوان را همہ پیش گوودرز برد
سپهبد بفرموود تا مووبدان
زلشڪر همہ نامور بخردان
بزوودے سووے پهلوان آمدند
خردمند و روشنروان آمدند
پس آن پاسخ نامہ پیش گوان
بفرموود خواندن همے پهلوان
بزرگان ڪہ آن نامهے دلپذیر
شنیدند گفتار فرخ دبیر
هش و راے پیران تنڪ داشتند
همہ پند اوو را سبڪ داشتند
بگوودرز بر آفرین خواند
ورا پهلوان گزین خواندند
پس آن نامہ را مهر ڪرد و بداد
بروویین پیران ویسهنژاد
چو از پیش گوودرز برخاستند
بفرموود تا خلعت آراستند
از اسبان تازے بزرین ستام
چہ افسر چہ شمشیر زرین نیام
ببخشید یارانش را سیم و زر
ڪرا در خوور آمد ڪلاہ و ڪمر
برفت از در پهلوان با سپاه
سووے لشڪر خویش بگرفت راه
چو روویین بهنزدیڪ پیران رسید
بہ پیش پدر شد چنانچون سزید
بنزدیڪ تختش فروو برد سر
جهاندیدہ پیران گرفتش ببر
چو بگزارد پیغام سالار شاه
بگفت آنچ دید اندران رزمگاه
پس آن نامہ برخواند پیشش دبیر
رخ پهلوان سپہ شد چو قیر
دلش گشت پردرد و جان پرنهیب
بدانست ڪآمد بتنگے نشیب
شڪیبایے و خامشے برگزید
بڪرد آن سخن بر سپہ ناپدید
از آن پس چنین گفت پیش سپاه
ڪہ گوودرز را دل نیامد براه
از آن خوون هفتاد پوور گزین
نیارامدش یڪ زمان دل ز ڪین
گر ایدونڪ اوو بر گذشتہ سخن
بنوے همے ڪینہ سازد ز بن
چرا من بڪین برادر ڪمر
نبندم نخارم ازین ڪینہ سر
هم از خوون نهسد سر نامدار
ڪہ از تن جدا شد گہ ڪارزار
ڪہ اندر بر و بووم ترڪان دگر
سوارے چو هومان نبندد ڪمر
چو نستیهن آن سرو سایہ فگن
ڪہ شد ناپدید از همہ انجمن
بباید ڪنوون بست ما را ڪمر
نمانم بہ ایرانیان بووم و بر
بہ نیروے یزدان و شمشیر تیز
برآرم از آن انجمن رستخیز
از اسبان گلہ هرچ شایستہ بوود
ز هر سوو بہ لشڪر گہ آورد زوود
پیادہ همہ ڪرد یڪسر سوار
دو اسبہ سوار از پس ڪارزار
سرگنجهاے ڪهن برگشاد
بدینار دادن دل اندر نهاد
چو این ڪردہ شد نزد افراسیاب
نوندے برافگند هنگام خواب
فرستادهاے با هش و راے پیر
سخنگووے و گرد و سوار و دبیر
ڪہ رو شاہ توران سپہ را بگووی
ڪہ اے دادگر خسرو نامجووی
ڪز آنگہ ڪہ چرخ سپهر بلند
بگشت از بر تیرہ خاڪ نژند
چو تو شاہ بر گاہ نہ نشست نیز
بہ ڪس نام شاهے نهپیوست نیز
نہ زیبا بوود جز تو مر تخت را
ڪلاہ و ڪمر بستن و بخت را
ازان ڪس برآرد جهاندار گرد
ڪہ پیش تو آید بروز نبرد
یڪے بندهام من گنهڪار تو
ڪشیدہ سر از جان بیدار تو.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📗📔📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۲۷)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۰
ز ڪیخسرو از من بیازرد شاه
جزین خویشتن را ندانم گناه
ڪہ این ایزدے بوود بوود آنچ بوود
ندارد ز گفتار بسیار سوود
اگر نیز بیند مرا زین گناه
ڪند گردن آزاد و آید براه
رسانم من اڪنوون بشاہ آگهی
ڪہ گردوون چہ آورد پیش رهی
ڪشیدم بڪووہ ڪنابد سپاه
بایرانیان بر ببستیم راه
وزان سوو بیامد سپاهے گران
سپهدار گوودرز و با اوو سران
ڪز ایران ز گاہ منوچهر شاه
فزوون زان نیامد بتوران سپاه
بہ زیبد یڪے جایگہ ساختند
سپہ را دران ڪووہ بنشاختند
سپہ را سہ رووز و سہ شب چون پلنگ
برووے اندر آوردہ بد رووے تنگ
نجستیم رزم اندران ڪینهگاه
ڪہ آید مگر سووے هاموون سپاه
نیامد سپاهش از آن ڪہ بروون
سر پهلوانان ما شد نگوون
سپهدار ایران نیامد ستووه
بہ هاموون نیاورد لشڪر ز ڪووه
برادر جهاندار هومان من
بڪینہ بجووشید ازین انجمن
بہ ایران سپہ شد ڪہ جووید نبرد
ندانم چہ آمد برآن شیرمرد
بیامد بڪین جستنش پوور گیو
بگردید با گرد هومان نیو
ابر دست چون بیژنے ڪشتہ شد
سر من ز تیمار اوو گشتہ شد
ڪہ دانست هرگز ڪہ سرو بلند
بباغ از گیا یافت خواهد گزند
دل نامداران همہ بر شڪست
همہ شادمانے شد از درد پست
و دیگر چو نستیهن نامدار
ابا دہ هزار آزموودہ سوار
برفت از بر من سپیدہ دمان
همان بیژنش ڪند سر در زمان
من از درد دل برڪشیدم سپاه
غریوان برفتم بہ آوردگاه
یڪے رزم تا شب برآمد ز ڪووه
بڪردیم یڪ با دگر همگرووه
چو نهسد تن از نامداران شاه
سر از تن جدا شد برین رزمگاه
دو بهرہ ز گردان این انجمن
دل از درد خستہ بشمشیر تن
بہ ما بر شدہ چیرہ ایرانیان
بهڪینہ همہ پاڪ بستہ میان
بترسم همے زانڪ گردان سپهر
بخواهد بریدن ز ما پاڪ مهر
وزان پس شنیدم یڪے بدخبر
ڪزان نیز برگشتم آسیمہ سر
ڪہ ڪیخسرو آید همے با سپاه
بپشت سپهبد بدین رزمگاه
گرایدوونڪ گردد درست این خبر
ڪہ خسرو ڪند سووے ما برگذر
جهاندار داند ڪہ من با سپاه
نیارم شدن پیش اوو ڪینهخواه
مگر شاہ با لشڪر ڪینهجووی
نهد سوے ایران بدین ڪینهرووی
بگرداند این بد ز تورانیان
ببندد بڪینہ ڪمر بر میان
ڪہ گر جان ما را ز ایران سپاه
بد آید نباشد ڪسے ڪینهخواه
فرستادہ گفت پیران شنید
بڪردار باد دمان بردمید
مشست از بر بادپاے سمند
بڪردار آتش هیونے بلند
بشد تا بہ نزدیڪ افراسیاب
نہ دم زد برہ بر نہ آرام و خواب
بنزدیڪ شاہ اندر آمد چو باد
ببووسید تخت و پیامش بداد
چو بشنید گفتار پیران بدرد
دلش گشت پرخوون و رخسارہ زرد
شد از ڪار آن ڪشتگان خستهدل
بدان درد بنهاد پیوستہ دل
وزان نیز ڪز دشمنان لشڪرش
گریزان و ویران شدہ ڪشورش
ز هر سوو پلنگ اندر آوردہ چنگ
بروبر جهان گشتہ تاریڪ و تنگ
چو گفتار پیران ازآن سان شنید
سپہ را همہ پاے برجاے دید
بہ شبگیر چون تاج بر سر نهاد
همانگہ فرستادہ را در گشاد
بہ فرموود تا بازگردد بجای
سووے نامور بندهے ڪدخدای
چنین پاسخ آورد ڪوو را بگووی
ڪہ اے مهربان نیڪدل راستگووی
تو تا زادے از مادر پاڪتن
سرافراز بوودے بهر انجمن
تو را بیشتر نزد من دستگاه
توے برتر از پهلوانان بہ جاه
همیشہ یڪے جوشنے پیش من
سپر ڪردہ جان و فدے ڪردہ تن
همیدوون بهر ڪار با گنج خویش
گزیدہ ز بهر منے رنج خویش
تو بردے ز چین تا بایران سپاه
تو ڪردے دل و بخت دشمن سیاه.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۲۷)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۰
ز ڪیخسرو از من بیازرد شاه
جزین خویشتن را ندانم گناه
ڪہ این ایزدے بوود بوود آنچ بوود
ندارد ز گفتار بسیار سوود
اگر نیز بیند مرا زین گناه
ڪند گردن آزاد و آید براه
رسانم من اڪنوون بشاہ آگهی
ڪہ گردوون چہ آورد پیش رهی
ڪشیدم بڪووہ ڪنابد سپاه
بایرانیان بر ببستیم راه
وزان سوو بیامد سپاهے گران
سپهدار گوودرز و با اوو سران
ڪز ایران ز گاہ منوچهر شاه
فزوون زان نیامد بتوران سپاه
بہ زیبد یڪے جایگہ ساختند
سپہ را دران ڪووہ بنشاختند
سپہ را سہ رووز و سہ شب چون پلنگ
برووے اندر آوردہ بد رووے تنگ
نجستیم رزم اندران ڪینهگاه
ڪہ آید مگر سووے هاموون سپاه
نیامد سپاهش از آن ڪہ بروون
سر پهلوانان ما شد نگوون
سپهدار ایران نیامد ستووه
بہ هاموون نیاورد لشڪر ز ڪووه
برادر جهاندار هومان من
بڪینہ بجووشید ازین انجمن
بہ ایران سپہ شد ڪہ جووید نبرد
ندانم چہ آمد برآن شیرمرد
بیامد بڪین جستنش پوور گیو
بگردید با گرد هومان نیو
ابر دست چون بیژنے ڪشتہ شد
سر من ز تیمار اوو گشتہ شد
ڪہ دانست هرگز ڪہ سرو بلند
بباغ از گیا یافت خواهد گزند
دل نامداران همہ بر شڪست
همہ شادمانے شد از درد پست
و دیگر چو نستیهن نامدار
ابا دہ هزار آزموودہ سوار
برفت از بر من سپیدہ دمان
همان بیژنش ڪند سر در زمان
من از درد دل برڪشیدم سپاه
غریوان برفتم بہ آوردگاه
یڪے رزم تا شب برآمد ز ڪووه
بڪردیم یڪ با دگر همگرووه
چو نهسد تن از نامداران شاه
سر از تن جدا شد برین رزمگاه
دو بهرہ ز گردان این انجمن
دل از درد خستہ بشمشیر تن
بہ ما بر شدہ چیرہ ایرانیان
بهڪینہ همہ پاڪ بستہ میان
بترسم همے زانڪ گردان سپهر
بخواهد بریدن ز ما پاڪ مهر
وزان پس شنیدم یڪے بدخبر
ڪزان نیز برگشتم آسیمہ سر
ڪہ ڪیخسرو آید همے با سپاه
بپشت سپهبد بدین رزمگاه
گرایدوونڪ گردد درست این خبر
ڪہ خسرو ڪند سووے ما برگذر
جهاندار داند ڪہ من با سپاه
نیارم شدن پیش اوو ڪینهخواه
مگر شاہ با لشڪر ڪینهجووی
نهد سوے ایران بدین ڪینهرووی
بگرداند این بد ز تورانیان
ببندد بڪینہ ڪمر بر میان
ڪہ گر جان ما را ز ایران سپاه
بد آید نباشد ڪسے ڪینهخواه
فرستادہ گفت پیران شنید
بڪردار باد دمان بردمید
مشست از بر بادپاے سمند
بڪردار آتش هیونے بلند
بشد تا بہ نزدیڪ افراسیاب
نہ دم زد برہ بر نہ آرام و خواب
بنزدیڪ شاہ اندر آمد چو باد
ببووسید تخت و پیامش بداد
چو بشنید گفتار پیران بدرد
دلش گشت پرخوون و رخسارہ زرد
شد از ڪار آن ڪشتگان خستهدل
بدان درد بنهاد پیوستہ دل
وزان نیز ڪز دشمنان لشڪرش
گریزان و ویران شدہ ڪشورش
ز هر سوو پلنگ اندر آوردہ چنگ
بروبر جهان گشتہ تاریڪ و تنگ
چو گفتار پیران ازآن سان شنید
سپہ را همہ پاے برجاے دید
بہ شبگیر چون تاج بر سر نهاد
همانگہ فرستادہ را در گشاد
بہ فرموود تا بازگردد بجای
سووے نامور بندهے ڪدخدای
چنین پاسخ آورد ڪوو را بگووی
ڪہ اے مهربان نیڪدل راستگووی
تو تا زادے از مادر پاڪتن
سرافراز بوودے بهر انجمن
تو را بیشتر نزد من دستگاه
توے برتر از پهلوانان بہ جاه
همیشہ یڪے جوشنے پیش من
سپر ڪردہ جان و فدے ڪردہ تن
همیدوون بهر ڪار با گنج خویش
گزیدہ ز بهر منے رنج خویش
تو بردے ز چین تا بایران سپاه
تو ڪردے دل و بخت دشمن سیاه.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۲۸)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۱
نبیند سپہ چون تو سالار نیز
نبندد ڪمر چون تو هشیار نیز
ز تور و پشنگ ار درآید بمهر
چو تو پهلوان نیز نارد سپهر
نخست آنڪ گفتے من از انجمن
گنهڪار دارم همے خویشتن
ڪہ ڪیخسرو آمد ز توران زمین
بہ ایران و با ما بگسترد ڪین
بدین من ڪہ شاهم نیازردهام
بدل هرگز این یاد ناوردهام
نباید ڪہ باشے بدین تنگدل
ز تیمار یابد تو را زنگ دل
ڪہ آن بوودنے بود از ڪردگار
نیامد بدین بد ڪس آمووزگار
ڪہ ڪیخسرو از من نگیرد فرووغ
نبیرہ مخوانش ڪہ باشد درووغ
نباشم همیدوون من اوو را نیا
نجوویم همے زین سخن ڪیمیا
بدن ڪار اوو ڪس گنهڪار نیست
مرا با جهاندار پیڪار نیست
چنین بوود و این بوودنے ڪار بوود
مرا از تو در دل چہ آزار بوود
و دیگر ڪہ گفتے ز ڪار سپاه
ز گردیدن تیرہ خورشید و ماه
همیشہ چنین ست ڪار نبرد
ز هر سوو همے گردد این تیرہ گرد
گهے برڪشد تا بخوورشید سر
گهے اندر آرد ز خوورشید بر
بیڪسان نگردد سپهر بلند
گهے شاد دارد گهے مستمند
گهے با مے و رود و رامشگران
گهے با غم و گرم و با اندهان
تو دل را بدین درد خستہ مدار
روان را بدین ڪار بستہ مدار
سخن گفتن ڪشتگان گشت خواب
ز ڪین برادر تو سر برمتاب
دلے ڪوو ز درد برادرش خود
علاج پزشڪان نداردش سوود
سہ دیگر ڪہ گفتے ڪہ خسرو پگاه
بجنگ اندر آید همے با سپاه
مبیناد چشم ڪس آن روزگار
ڪہ اوو پیشدستے نماید بڪار
ڪہ من خود برآنم ڪز ایدر سپاه
ازان سووے جیحون گذارم براه
نہ گوودرز مانم نہ خسرو نہ تووس
نہ گاہ و نہ تاج و نہ بوغ و نہ ڪووس
بایران ازآن گوونہ رانم سپاه
ڪزان پس نبیند ڪسے تاج و گاه
بڪیخسرو این پس نمانم جهان
بسر بر فروود آیمش ناگهان
بخنجر از آن سان ببرم سرش
ڪہ گرید بدوو لشڪر و ڪشورش
مگر ڪاسمانے دگرگوونہ ڪار
فراز آید از گردش رووزگار
ترا اے جهاندیدهے سرافراز
نڪردست یزدان بچیزے نیاز
ز مردان وز گنج و نیروے دست
همہ ایزدے هرچ بایدت هست
یڪے نامور لشڪرے دہ هزار
دلیر و خردمند و گرد و سوار
فرستادم اینڪ بنزدیڪ تو
ڪہ روشن ڪند جان تاریڪ تو
از ایرانیان دہ وزینها یڪی
بچشم یڪے دہ سوار اندڪی
چو لشڪر بنزد تو آید مپای
سر و تاج گودرز بگسل ز جای
همان ڪووہ ڪو ڪردہ دارد حصار
باسیان جنگے ز پا اندرآر
مڪش دست ازیشان بخوون ریختن
تو پیروز باشے بویختن
ممان زندہ زیشان بگیتے ڪسی
ڪہ نزد تو آید ازیشان بسی
فرستادہ بنشیند پیغام شاه
بیامد بر پهلوان سپاه
بپیش اندر آمد بسان شمن
خمیدہ چو از بار شاخ سمن
بپیران رسانید پیغام شاه
وزان نامداران جنگے سپاه
چو بشنید پیران سپہ را بخواند
فرستادہ چون این سخن باز راند
سپہ را سراسر همہ داد دل
ڪہ از غم بباشید آزاد دل
نهانے روانش پر از درد بوود
پر از خوون دل و بخت برگرد بوود
ڪہ از هر سووے لشڪر شهریار
همے ڪاستہ دید در ڪارزار
هم از شاہ خسرو دلش بود تنگ
بہ ترسید ڪہ آید یڪایڪ بہ جنگ
بیزدان چنین گفت ڪاے ڪردگار
چہ مایہ شگفت اندرین رووزگار
ڪرا برڪشیدے تو افگندہ نیست
جز از تو جهاندار دارندہ نیست
بخسرو نگر تا جز از ڪردگار
ڪہ دانست ڪید یڪے شهریار
نگہ ڪن بدین ڪار گردندہ دهر
مر آن را ڪہ از خویشتن ڪرد بهر
برآرد گل تازہ از خار خشڪ
شود خاڪ بابخت بیدار مشڪ
شگفتیتر آنڪ از پے آز مرد
همیشہ دل خویش دارد بدرد
میان نیا و نبیرہ دو شاه
ندانم چرا باید این ڪینهگاه.؟
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۲۸)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۱
نبیند سپہ چون تو سالار نیز
نبندد ڪمر چون تو هشیار نیز
ز تور و پشنگ ار درآید بمهر
چو تو پهلوان نیز نارد سپهر
نخست آنڪ گفتے من از انجمن
گنهڪار دارم همے خویشتن
ڪہ ڪیخسرو آمد ز توران زمین
بہ ایران و با ما بگسترد ڪین
بدین من ڪہ شاهم نیازردهام
بدل هرگز این یاد ناوردهام
نباید ڪہ باشے بدین تنگدل
ز تیمار یابد تو را زنگ دل
ڪہ آن بوودنے بود از ڪردگار
نیامد بدین بد ڪس آمووزگار
ڪہ ڪیخسرو از من نگیرد فرووغ
نبیرہ مخوانش ڪہ باشد درووغ
نباشم همیدوون من اوو را نیا
نجوویم همے زین سخن ڪیمیا
بدن ڪار اوو ڪس گنهڪار نیست
مرا با جهاندار پیڪار نیست
چنین بوود و این بوودنے ڪار بوود
مرا از تو در دل چہ آزار بوود
و دیگر ڪہ گفتے ز ڪار سپاه
ز گردیدن تیرہ خورشید و ماه
همیشہ چنین ست ڪار نبرد
ز هر سوو همے گردد این تیرہ گرد
گهے برڪشد تا بخوورشید سر
گهے اندر آرد ز خوورشید بر
بیڪسان نگردد سپهر بلند
گهے شاد دارد گهے مستمند
گهے با مے و رود و رامشگران
گهے با غم و گرم و با اندهان
تو دل را بدین درد خستہ مدار
روان را بدین ڪار بستہ مدار
سخن گفتن ڪشتگان گشت خواب
ز ڪین برادر تو سر برمتاب
دلے ڪوو ز درد برادرش خود
علاج پزشڪان نداردش سوود
سہ دیگر ڪہ گفتے ڪہ خسرو پگاه
بجنگ اندر آید همے با سپاه
مبیناد چشم ڪس آن روزگار
ڪہ اوو پیشدستے نماید بڪار
ڪہ من خود برآنم ڪز ایدر سپاه
ازان سووے جیحون گذارم براه
نہ گوودرز مانم نہ خسرو نہ تووس
نہ گاہ و نہ تاج و نہ بوغ و نہ ڪووس
بایران ازآن گوونہ رانم سپاه
ڪزان پس نبیند ڪسے تاج و گاه
بڪیخسرو این پس نمانم جهان
بسر بر فروود آیمش ناگهان
بخنجر از آن سان ببرم سرش
ڪہ گرید بدوو لشڪر و ڪشورش
مگر ڪاسمانے دگرگوونہ ڪار
فراز آید از گردش رووزگار
ترا اے جهاندیدهے سرافراز
نڪردست یزدان بچیزے نیاز
ز مردان وز گنج و نیروے دست
همہ ایزدے هرچ بایدت هست
یڪے نامور لشڪرے دہ هزار
دلیر و خردمند و گرد و سوار
فرستادم اینڪ بنزدیڪ تو
ڪہ روشن ڪند جان تاریڪ تو
از ایرانیان دہ وزینها یڪی
بچشم یڪے دہ سوار اندڪی
چو لشڪر بنزد تو آید مپای
سر و تاج گودرز بگسل ز جای
همان ڪووہ ڪو ڪردہ دارد حصار
باسیان جنگے ز پا اندرآر
مڪش دست ازیشان بخوون ریختن
تو پیروز باشے بویختن
ممان زندہ زیشان بگیتے ڪسی
ڪہ نزد تو آید ازیشان بسی
فرستادہ بنشیند پیغام شاه
بیامد بر پهلوان سپاه
بپیش اندر آمد بسان شمن
خمیدہ چو از بار شاخ سمن
بپیران رسانید پیغام شاه
وزان نامداران جنگے سپاه
چو بشنید پیران سپہ را بخواند
فرستادہ چون این سخن باز راند
سپہ را سراسر همہ داد دل
ڪہ از غم بباشید آزاد دل
نهانے روانش پر از درد بوود
پر از خوون دل و بخت برگرد بوود
ڪہ از هر سووے لشڪر شهریار
همے ڪاستہ دید در ڪارزار
هم از شاہ خسرو دلش بود تنگ
بہ ترسید ڪہ آید یڪایڪ بہ جنگ
بیزدان چنین گفت ڪاے ڪردگار
چہ مایہ شگفت اندرین رووزگار
ڪرا برڪشیدے تو افگندہ نیست
جز از تو جهاندار دارندہ نیست
بخسرو نگر تا جز از ڪردگار
ڪہ دانست ڪید یڪے شهریار
نگہ ڪن بدین ڪار گردندہ دهر
مر آن را ڪہ از خویشتن ڪرد بهر
برآرد گل تازہ از خار خشڪ
شود خاڪ بابخت بیدار مشڪ
شگفتیتر آنڪ از پے آز مرد
همیشہ دل خویش دارد بدرد
میان نیا و نبیرہ دو شاه
ندانم چرا باید این ڪینهگاه.؟
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۲۹)
داستان دوازدہ رخ:
برگ ۳۲
دو شاہ و دو ڪشور چنین جنگجووی
دو لشڪر بروے اندر آوردہ رووی
چہ گوویے سرانجام این ڪارزار
ڪرا برڪشد گردش رووزگار
پس آنگہ بیزدان بنالید زار
ڪہ اے روشن دادگر ڪردگار
گر افراسیاب اندرین ڪینهگاه
ابا نامداران توران سپاه
بدین رزمگہ ڪشتہ خواهد شدن
سربخت ما گشتہ خواهد شدن
چو ڪیخسرو آید ز ایران بڪین
بدوو بازگردد سراسر زمین
روا باشد ار خستہ در جوشنم
برآرد روان ڪردگار از تنم
مبیناد هرگز جهانبین من
گرفتہ ڪسے راہ و آیین من
ڪرا گردش روز با ڪام نیست
ورا زندگانے و مرگش یڪے ست
وزان پس ز ایران سپہ ڪرنای
برآمد دم بوق و هندے درای
دو روویہ ز لشڪر برآمد خرووش
زمین آمد از نعل اسبان بجووش
سپاہ اندر آمد ز هر سوو گرووه
بپووشید جوشن همہ دشت و ڪووه
دو سالار هر دو بسان پلنگ
فراز آوریدند لشڪر بجنگ
بڪردار باران ز ابر سیاه
ببارید تیر اندران رزمگاه
جهان چون شب تیرہ از تیرہ میغ
چو ابرے ڪہ باران اوو تیر و تیغ
زمین آهنین ڪردہ اسبان بنعل
برو دست گردان بخوون گشتہ لعل
ز بس خستہ ترڪ اندران رزمگاه
بریدہ سرانشان فگندہ براهچ
برآورد گہ جاے گشتن نماند
پے اسب را برگذشتن نماند
زمین لالهگوون شد هوا نیلگوون
برآمد همے موج دریاے خوون
دو سالار گفتند اگر همچنین
بداریم گردان برین دشت ڪین
شب تیرہ را ڪس نماند بجای
جز از چرخ گردان و گیهان خدای
چو پیران چنان دید جاے نبرد
بلهاڪ فرموود و فرشیدورد
ڪہ چندان ڪجا با شما لشڪرست
ڪسے ڪاندرین رزمگہ درخورست
سران را ببخشید تا بر سہ رووی
بوند اندرین رزمگہ ڪینہ جووی
وزیشان گرووهے ڪہ بیدارتر
سپہ را ز دشمن نگهدارتر
بدیشان سپارید پشت سپاه
شما بر دو روویہ بگیرید راه
بلهاڪ فرموود تا سووے ڪووه
برد لشڪر خویش را همگرووه
همیدون سووے روود فرشیدورد
شود تا برارد بہ خوورشید گرد
چو آن نامداران توران سپاه
گسستند زان لشڪر ڪینهخواه
نوندے برافگند بر دیدهبان
ازان دیدہ گہ تا در پهلوان
نگهبان گوودرز خود با سپاه
همے داشت هر سوو ز دشمن نگاه
دو رویہ چو لهاڪ و فرشیدورد
ز راہ ڪیمن برگشادند گرد
سواران ایران برآویختند
همے خاڪ با خوون برآمیختند
نوندے برافگند هر سوو دوان
بگاہ ڪردن بر پهلوان
نگہ ڪرد گوودرز تا پشت اووی
ڪہ دارد ز گردان پرخاشجووی
گرامے پسر شیر شرزہ هجیر
بپشت پدر بوود با تیغ و تیر
بہ فرموود تا شد بپشت سپاه
بر گیو گوودرز لشڪر پناه
بگووید ڪہ لشڪر سووے روود و ڪووه
بیارے فرستد گرووها گرووه
ودیگر بہ فرموود گفتن بہ گیو
ڪہ پشت سپہ را یڪے مرد نیو
گزیند سپارد بدوو جاے خویش
نهد اوو از آن جایگہ پاے پیش
هجیر خردمند بستہ ڪمر
چو بشنید گفتار فرخ پدر
بیامد بہ سووے برادر دوان
بگفت آن ڪجا گفتہ بد پهلوان
چز بشنید گیو این سخن بردمید
ز لشڪر یڪے نامور برگزید
ڪجا نام اوو بوود فرهاد گرد
بخواند و سپہ یڪسر اوو را سپرد
دو سد ڪار دیدہ دلاور سران
بہ فرموود تا زنگہ شاوران
برد تاختن سووے فرشیدورد
برانگیزد از روود وز آب گرد
ز گردان دو سد با درفشے چو باد
بہ فرخندہ گرگین میلاد داد.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۲۹)
داستان دوازدہ رخ:
برگ ۳۲
دو شاہ و دو ڪشور چنین جنگجووی
دو لشڪر بروے اندر آوردہ رووی
چہ گوویے سرانجام این ڪارزار
ڪرا برڪشد گردش رووزگار
پس آنگہ بیزدان بنالید زار
ڪہ اے روشن دادگر ڪردگار
گر افراسیاب اندرین ڪینهگاه
ابا نامداران توران سپاه
بدین رزمگہ ڪشتہ خواهد شدن
سربخت ما گشتہ خواهد شدن
چو ڪیخسرو آید ز ایران بڪین
بدوو بازگردد سراسر زمین
روا باشد ار خستہ در جوشنم
برآرد روان ڪردگار از تنم
مبیناد هرگز جهانبین من
گرفتہ ڪسے راہ و آیین من
ڪرا گردش روز با ڪام نیست
ورا زندگانے و مرگش یڪے ست
وزان پس ز ایران سپہ ڪرنای
برآمد دم بوق و هندے درای
دو روویہ ز لشڪر برآمد خرووش
زمین آمد از نعل اسبان بجووش
سپاہ اندر آمد ز هر سوو گرووه
بپووشید جوشن همہ دشت و ڪووه
دو سالار هر دو بسان پلنگ
فراز آوریدند لشڪر بجنگ
بڪردار باران ز ابر سیاه
ببارید تیر اندران رزمگاه
جهان چون شب تیرہ از تیرہ میغ
چو ابرے ڪہ باران اوو تیر و تیغ
زمین آهنین ڪردہ اسبان بنعل
برو دست گردان بخوون گشتہ لعل
ز بس خستہ ترڪ اندران رزمگاه
بریدہ سرانشان فگندہ براهچ
برآورد گہ جاے گشتن نماند
پے اسب را برگذشتن نماند
زمین لالهگوون شد هوا نیلگوون
برآمد همے موج دریاے خوون
دو سالار گفتند اگر همچنین
بداریم گردان برین دشت ڪین
شب تیرہ را ڪس نماند بجای
جز از چرخ گردان و گیهان خدای
چو پیران چنان دید جاے نبرد
بلهاڪ فرموود و فرشیدورد
ڪہ چندان ڪجا با شما لشڪرست
ڪسے ڪاندرین رزمگہ درخورست
سران را ببخشید تا بر سہ رووی
بوند اندرین رزمگہ ڪینہ جووی
وزیشان گرووهے ڪہ بیدارتر
سپہ را ز دشمن نگهدارتر
بدیشان سپارید پشت سپاه
شما بر دو روویہ بگیرید راه
بلهاڪ فرموود تا سووے ڪووه
برد لشڪر خویش را همگرووه
همیدون سووے روود فرشیدورد
شود تا برارد بہ خوورشید گرد
چو آن نامداران توران سپاه
گسستند زان لشڪر ڪینهخواه
نوندے برافگند بر دیدهبان
ازان دیدہ گہ تا در پهلوان
نگهبان گوودرز خود با سپاه
همے داشت هر سوو ز دشمن نگاه
دو رویہ چو لهاڪ و فرشیدورد
ز راہ ڪیمن برگشادند گرد
سواران ایران برآویختند
همے خاڪ با خوون برآمیختند
نوندے برافگند هر سوو دوان
بگاہ ڪردن بر پهلوان
نگہ ڪرد گوودرز تا پشت اووی
ڪہ دارد ز گردان پرخاشجووی
گرامے پسر شیر شرزہ هجیر
بپشت پدر بوود با تیغ و تیر
بہ فرموود تا شد بپشت سپاه
بر گیو گوودرز لشڪر پناه
بگووید ڪہ لشڪر سووے روود و ڪووه
بیارے فرستد گرووها گرووه
ودیگر بہ فرموود گفتن بہ گیو
ڪہ پشت سپہ را یڪے مرد نیو
گزیند سپارد بدوو جاے خویش
نهد اوو از آن جایگہ پاے پیش
هجیر خردمند بستہ ڪمر
چو بشنید گفتار فرخ پدر
بیامد بہ سووے برادر دوان
بگفت آن ڪجا گفتہ بد پهلوان
چز بشنید گیو این سخن بردمید
ز لشڪر یڪے نامور برگزید
ڪجا نام اوو بوود فرهاد گرد
بخواند و سپہ یڪسر اوو را سپرد
دو سد ڪار دیدہ دلاور سران
بہ فرموود تا زنگہ شاوران
برد تاختن سووے فرشیدورد
برانگیزد از روود وز آب گرد
ز گردان دو سد با درفشے چو باد
بہ فرخندہ گرگین میلاد داد.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۳۰)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۳
بدوو گفت ز ایدر بگردان عنان
اباگرز و با آبدادہ سنان
ڪنوون رفت باید بران رزمگاه
جهان ڪرد باید بریشان سیاه
ڪہ پشت سپهشان بهم بر شڪست
دل پهلوانان شد از درد پست
بهبیژن چنین گفت ڪاے شیرمرد
توے شیر درندہ رووز نبرد
ڪنوون شیرمردے بڪار آیدت
ڪہ با دشمنان ڪارزار آیدت
از ایدر برو تا بقلب سپاه
ز پیران بدان جایگہ ڪینهخواه
ازیشان نپرهیز و تن پیشدار
ڪہ آمد گہ ڪینہ در ڪارزار
ڪہ پشت همہ شهر توران بدووست
چو رووے تو بیند بدردش پووست
اگر دستیابے برو ڪار بوود
جهاندار و نیڪ اخترت یار بوود
بیاساید از رنج و سختے سپاه
شود شادمانہ جهاندار و شاه
شڪستہ شود پشت افراسیاب
پر از خوون ڪند دل دو دیدہ پر آب
بگفت این سخن پهلوان با پسر
پسر جنگ را تنگ بستہ ڪمر
سواران ڪہ بوودند بر میسره
بفرموود خواندن همہ یڪسره
گرازہ بروون آمد و گستهم
هژیر سپهدار و بیژن بهم
وزآنجا سووے قلب توران سپاه
گرانمایگان برگرفتند راه
بڪردار گرگان برووز شڪار
برآن بادپایان اختہ زهار
میان سپاہ اندروون تاختند
ز ڪینہ همے دل بپرداختند
همہ دشت بر گستوانور سوار
پراگندہ گشتہ گہ ڪارزار
چہ مایہ فتادہ بپاے ستوور
ڪفن جوشن و سینهے شیر گوور
چو روویین پیران ز پشت سپاه
بدید آن تڪاپووے و گرد سیاه
بیامد بپشت سپاہ بزرگ
ابا نامداران بڪردار گرگ
بر آویخت برسان شرزہ پلنگ
بڪووشید و هم بر نیامد بجنگ
بیافگند شمشیر هندے ز مشت
بہ نامیدے از جنگ بنموود پشت
سپهدار پیران و مردان خویش
بجنگ اندروون پاے بنهاد پیش
چو گیو آن زمان رووے پیران بدید
عنان سوے اوو جنگ را برگشید
ازآن مهتران پیش پیران چهار
بنیزہ ز اسب اندر افگند خوار
بزہ ڪرد پیران ویسہ ڪمان
همے تیر بارید بر بدگمان
سپر بر سر آورد گیو سترگ
بنیزہ درآمد بڪردار گرگ
چو آهنگ پیران سالار ڪرد
ڪہ جووید بورد با اوو نبرد
فرووماند اسپش همیدوون بجای
از آنجا ڪہ بد پیش ننهاد پای
یڪے تازیانہ بران تیز روو
بزد خشم را نامبردار گوو
بجووشید بگشاد لب را ز بند
بہ نفرین دژخیم دیو نژند
بیافگند نیزہ ڪمان برگرفت
یڪے درقهے ڪرگ بر سر گرفت
ڪمان را بزہ ڪرد و بگشاد بر
ڪہ با دست پیران بدووزد سپر
بزد بر سرش چارچووبہ خدنگ
نبد ڪارگر تیر بر ڪووہ سنگ
همیدوون سہ چووبہ بر اسب سوار
بزد گیو پیڪان آهن گذار
نشد اسب خستہ نہ پیران نیو
بدانجا رسیدند یاران گیو
چو پیران چنان دید برگشت زوود
برفت از پسش گیو تازان چو دوود
بنزدیڪ گیو آمد آنگہ پسر
ڪہ اے نامبردار فرخ پدر
من ایدوون شنیدستم از شهریار
ڪہ پیران فراوان ڪند ڪارزار
ز چنگ بسے تیزچنگ اژدها
مر او را بود روز سختے رها
سرانجام بر دست گوودرز هووش
برآید تو اے باب چندین مڪووش
پس اندر رسیدند یاران گیو
پر از خشم و ڪینہ سواران نیو
چو پیران چنان دید برگشت زری
سووے لشڪر خویش بنهاد رووی
خروشان پر از درد و رخسارہ زرد
بہ نزدیڪ لهاڪ و فرشیدورد
بیامد ڪہ اے نامداران من
دلیران و خنجرگزاران من
شما را ز بهر چنین روزگار
همے پرورانیدم اندر ڪنار
ڪنوون چون بجنگ اندر آمد سپاه
جهان شد بما بر ز دشمن سیاه
نبینم ڪسے ڪز پے نام و ننگ
بپیش سپاہ اندر آید بجنگ.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۳۰)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۳
بدوو گفت ز ایدر بگردان عنان
اباگرز و با آبدادہ سنان
ڪنوون رفت باید بران رزمگاه
جهان ڪرد باید بریشان سیاه
ڪہ پشت سپهشان بهم بر شڪست
دل پهلوانان شد از درد پست
بهبیژن چنین گفت ڪاے شیرمرد
توے شیر درندہ رووز نبرد
ڪنوون شیرمردے بڪار آیدت
ڪہ با دشمنان ڪارزار آیدت
از ایدر برو تا بقلب سپاه
ز پیران بدان جایگہ ڪینهخواه
ازیشان نپرهیز و تن پیشدار
ڪہ آمد گہ ڪینہ در ڪارزار
ڪہ پشت همہ شهر توران بدووست
چو رووے تو بیند بدردش پووست
اگر دستیابے برو ڪار بوود
جهاندار و نیڪ اخترت یار بوود
بیاساید از رنج و سختے سپاه
شود شادمانہ جهاندار و شاه
شڪستہ شود پشت افراسیاب
پر از خوون ڪند دل دو دیدہ پر آب
بگفت این سخن پهلوان با پسر
پسر جنگ را تنگ بستہ ڪمر
سواران ڪہ بوودند بر میسره
بفرموود خواندن همہ یڪسره
گرازہ بروون آمد و گستهم
هژیر سپهدار و بیژن بهم
وزآنجا سووے قلب توران سپاه
گرانمایگان برگرفتند راه
بڪردار گرگان برووز شڪار
برآن بادپایان اختہ زهار
میان سپاہ اندروون تاختند
ز ڪینہ همے دل بپرداختند
همہ دشت بر گستوانور سوار
پراگندہ گشتہ گہ ڪارزار
چہ مایہ فتادہ بپاے ستوور
ڪفن جوشن و سینهے شیر گوور
چو روویین پیران ز پشت سپاه
بدید آن تڪاپووے و گرد سیاه
بیامد بپشت سپاہ بزرگ
ابا نامداران بڪردار گرگ
بر آویخت برسان شرزہ پلنگ
بڪووشید و هم بر نیامد بجنگ
بیافگند شمشیر هندے ز مشت
بہ نامیدے از جنگ بنموود پشت
سپهدار پیران و مردان خویش
بجنگ اندروون پاے بنهاد پیش
چو گیو آن زمان رووے پیران بدید
عنان سوے اوو جنگ را برگشید
ازآن مهتران پیش پیران چهار
بنیزہ ز اسب اندر افگند خوار
بزہ ڪرد پیران ویسہ ڪمان
همے تیر بارید بر بدگمان
سپر بر سر آورد گیو سترگ
بنیزہ درآمد بڪردار گرگ
چو آهنگ پیران سالار ڪرد
ڪہ جووید بورد با اوو نبرد
فرووماند اسپش همیدوون بجای
از آنجا ڪہ بد پیش ننهاد پای
یڪے تازیانہ بران تیز روو
بزد خشم را نامبردار گوو
بجووشید بگشاد لب را ز بند
بہ نفرین دژخیم دیو نژند
بیافگند نیزہ ڪمان برگرفت
یڪے درقهے ڪرگ بر سر گرفت
ڪمان را بزہ ڪرد و بگشاد بر
ڪہ با دست پیران بدووزد سپر
بزد بر سرش چارچووبہ خدنگ
نبد ڪارگر تیر بر ڪووہ سنگ
همیدوون سہ چووبہ بر اسب سوار
بزد گیو پیڪان آهن گذار
نشد اسب خستہ نہ پیران نیو
بدانجا رسیدند یاران گیو
چو پیران چنان دید برگشت زوود
برفت از پسش گیو تازان چو دوود
بنزدیڪ گیو آمد آنگہ پسر
ڪہ اے نامبردار فرخ پدر
من ایدوون شنیدستم از شهریار
ڪہ پیران فراوان ڪند ڪارزار
ز چنگ بسے تیزچنگ اژدها
مر او را بود روز سختے رها
سرانجام بر دست گوودرز هووش
برآید تو اے باب چندین مڪووش
پس اندر رسیدند یاران گیو
پر از خشم و ڪینہ سواران نیو
چو پیران چنان دید برگشت زری
سووے لشڪر خویش بنهاد رووی
خروشان پر از درد و رخسارہ زرد
بہ نزدیڪ لهاڪ و فرشیدورد
بیامد ڪہ اے نامداران من
دلیران و خنجرگزاران من
شما را ز بهر چنین روزگار
همے پرورانیدم اندر ڪنار
ڪنوون چون بجنگ اندر آمد سپاه
جهان شد بما بر ز دشمن سیاه
نبینم ڪسے ڪز پے نام و ننگ
بپیش سپاہ اندر آید بجنگ.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۳۱)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۳
بدوو گفت ز ایدر بگردان عنان
اباگرز و با آبدادہ سنان
ڪنوون رفت باید بران رزمگاه
جهان ڪرد باید بریشان سیاه
ڪہ پشت سپهشان بهم بر شڪست
دل پهلوانان شد از درد پست
ببیژن چنین گفت ڪاے شیرمرد
توے شیر درندہ رووز نبرد
ڪنون شیرمردے بڪار آیدت
ڪہ با دشمنان ڪارزار آیدت
از ایدر برو تا بہ قلب سپاه
ز پیران بدان جایگہ ڪینهخواه
ازیشان نپرهیز و تن پیشدار
ڪہ آمد گہ ڪینہ در ڪارزار
ڪہ پشت همہ شهر توران بدووست
چو رووے تو بیند بدردش پووست
اگر دستیابے بروو ڪار بوود
جهاندار و نیڪ اخترت یار بوود
بیاساید از رنج و سختے سپاه
شود شادمانہ جهاندار و شاه
شڪستہ شود پشت افراسیاب
پر از خوون ڪند دل دو دیدہ پر آب
بگفت این سخن پهلوان با پسر
پسر جنگ را تنگ بستہ ڪمر
سواران ڪہ بوودند بر میسره
بفرموود خواندن همہ یڪسره
گرازہ بروون آمد و گستهم
هژیر سپهدار و بیژن بهم
وزآنجا سوے قلب توران سپاه
گرانمایگان برگرفتند راه
بڪردار گرگان بروز شڪار
بران بادپایان اختہ زهار
میان سپاہ اندروون تاختند
ز ڪینہ همے دل بہ پرداختند
همہ دشت بر گستوانور سوار
پراگندہ گشتہ گہ ڪارزار
چہ مایہ فتادہ بپاے ستوور
ڪفن جوشن و سینهے شیر گوور
چو روویین پیران ز پشت سپاه
بدید آن تڪاپووے و گرد سیاه
بیامد بپشت سپاہ بزرگ
ابا نامداران بڪردار گرگ
برآویخت برسان شرزہ پلنگ
بڪووشید و هم بر نیامد بجنگ
بیفگند شمشیر هندے ز مشت
بنوومیدے از جنگ بنموود پشت
سپهدار پیران و مردان خویش
بجنگ اندروون پاے بنهاد پیش
چو گیو آن زمان رووے پیران بدید
عنان سووے اوو جنگ را برگشید
از آن مهتران پیش پیران چهار
بنیزہ ز اسب اندر افگند خوار
بزہ ڪرد پیران ویسہ ڪمان
همے تیر بارید بر بدگمان
سپر بر سر آورد گیو سترگ
بنیزہ درآمد بڪردار گرگ
چو آهنگ پیران سالار ڪرد
ڪہ جووید بورد با اوو نبرد
فروماند اسبش همیدوون بجای
از آنجا ڪہ بد پیش ننهاد پای
یڪے تازیانہ بران تیز روو
بزد خشم را نامبردار گوو
بجووشید بگشاد لب را ز بند
بہ نفرین دژخیم دیو نژند
بیفگند نیزہ ڪمان برگرفت
یڪے درقهٔ ڪرگ بر سر گرفت
ڪمان را بزہ ڪرد و بگشاد بر
ڪہ با دست پیران بدووزد سپر
بزد بر سرش چارچووبہ خدنگ
نبد ڪارگر تیر بر ڪووہ سنگ
همیدوون سہ چووبہ بر اسب سوار
بزد گیو پیڪان آهن گذار
نشد اسب خستہ نہ پیران نیو
بدانجا رسیدند یاران گیو
چو پیران چنان دید برگشت زوود
برفت از پسش گیو تازان چو دوود
بنزدیڪ گیو آمد آنگہ پسر
ڪہ اے نامبردار فرخ پدر
من ایدون شنیدستم از شهریار
ڪہ پیران فراوان ڪند ڪارزار
ز چنگ بسے تیز چنگ اژدها
مر اوو را بوود رووز سختے رها
سرانجام بر دست گوودرز هووش
برآید تو اے باب چندین مڪووش
پس اندر رسیدند یاران گیو
پر از خشم و ڪینہ سواران نیو
چو پیران چنان دید برگشت زری
سووے لشڪر خویش بنهاد رووی
خرووشان پر از درد و رخسارہ زرد
بنزدیڪ لهاڪ و فرشیدورد
بیامد ڪہ اے نامداران من
دلیران و خنجرگزاران من
شما را ز بهر چنین رووزگار
همے پرورانیدم اندر ڪنار
ڪنوون چون بجنگ اندر آمد سپاه
جهان شد بما بر ز دشمن سیاه
نبینم ڪسے ڪز پے نام و ننگ
بپیش سپاہ اندر آید بجنگ.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۳۱)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۳
بدوو گفت ز ایدر بگردان عنان
اباگرز و با آبدادہ سنان
ڪنوون رفت باید بران رزمگاه
جهان ڪرد باید بریشان سیاه
ڪہ پشت سپهشان بهم بر شڪست
دل پهلوانان شد از درد پست
ببیژن چنین گفت ڪاے شیرمرد
توے شیر درندہ رووز نبرد
ڪنون شیرمردے بڪار آیدت
ڪہ با دشمنان ڪارزار آیدت
از ایدر برو تا بہ قلب سپاه
ز پیران بدان جایگہ ڪینهخواه
ازیشان نپرهیز و تن پیشدار
ڪہ آمد گہ ڪینہ در ڪارزار
ڪہ پشت همہ شهر توران بدووست
چو رووے تو بیند بدردش پووست
اگر دستیابے بروو ڪار بوود
جهاندار و نیڪ اخترت یار بوود
بیاساید از رنج و سختے سپاه
شود شادمانہ جهاندار و شاه
شڪستہ شود پشت افراسیاب
پر از خوون ڪند دل دو دیدہ پر آب
بگفت این سخن پهلوان با پسر
پسر جنگ را تنگ بستہ ڪمر
سواران ڪہ بوودند بر میسره
بفرموود خواندن همہ یڪسره
گرازہ بروون آمد و گستهم
هژیر سپهدار و بیژن بهم
وزآنجا سوے قلب توران سپاه
گرانمایگان برگرفتند راه
بڪردار گرگان بروز شڪار
بران بادپایان اختہ زهار
میان سپاہ اندروون تاختند
ز ڪینہ همے دل بہ پرداختند
همہ دشت بر گستوانور سوار
پراگندہ گشتہ گہ ڪارزار
چہ مایہ فتادہ بپاے ستوور
ڪفن جوشن و سینهے شیر گوور
چو روویین پیران ز پشت سپاه
بدید آن تڪاپووے و گرد سیاه
بیامد بپشت سپاہ بزرگ
ابا نامداران بڪردار گرگ
برآویخت برسان شرزہ پلنگ
بڪووشید و هم بر نیامد بجنگ
بیفگند شمشیر هندے ز مشت
بنوومیدے از جنگ بنموود پشت
سپهدار پیران و مردان خویش
بجنگ اندروون پاے بنهاد پیش
چو گیو آن زمان رووے پیران بدید
عنان سووے اوو جنگ را برگشید
از آن مهتران پیش پیران چهار
بنیزہ ز اسب اندر افگند خوار
بزہ ڪرد پیران ویسہ ڪمان
همے تیر بارید بر بدگمان
سپر بر سر آورد گیو سترگ
بنیزہ درآمد بڪردار گرگ
چو آهنگ پیران سالار ڪرد
ڪہ جووید بورد با اوو نبرد
فروماند اسبش همیدوون بجای
از آنجا ڪہ بد پیش ننهاد پای
یڪے تازیانہ بران تیز روو
بزد خشم را نامبردار گوو
بجووشید بگشاد لب را ز بند
بہ نفرین دژخیم دیو نژند
بیفگند نیزہ ڪمان برگرفت
یڪے درقهٔ ڪرگ بر سر گرفت
ڪمان را بزہ ڪرد و بگشاد بر
ڪہ با دست پیران بدووزد سپر
بزد بر سرش چارچووبہ خدنگ
نبد ڪارگر تیر بر ڪووہ سنگ
همیدوون سہ چووبہ بر اسب سوار
بزد گیو پیڪان آهن گذار
نشد اسب خستہ نہ پیران نیو
بدانجا رسیدند یاران گیو
چو پیران چنان دید برگشت زوود
برفت از پسش گیو تازان چو دوود
بنزدیڪ گیو آمد آنگہ پسر
ڪہ اے نامبردار فرخ پدر
من ایدون شنیدستم از شهریار
ڪہ پیران فراوان ڪند ڪارزار
ز چنگ بسے تیز چنگ اژدها
مر اوو را بوود رووز سختے رها
سرانجام بر دست گوودرز هووش
برآید تو اے باب چندین مڪووش
پس اندر رسیدند یاران گیو
پر از خشم و ڪینہ سواران نیو
چو پیران چنان دید برگشت زری
سووے لشڪر خویش بنهاد رووی
خرووشان پر از درد و رخسارہ زرد
بنزدیڪ لهاڪ و فرشیدورد
بیامد ڪہ اے نامداران من
دلیران و خنجرگزاران من
شما را ز بهر چنین رووزگار
همے پرورانیدم اندر ڪنار
ڪنوون چون بجنگ اندر آمد سپاه
جهان شد بما بر ز دشمن سیاه
نبینم ڪسے ڪز پے نام و ننگ
بپیش سپاہ اندر آید بجنگ.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۳۲)
داستان دوازدہ رخ:
برگ: ۳۴
چو آواز پیران بدیشان رسید
دل نامداران ز ڪین بردمید
برفتند و گفتند گر جان پاڪ
نباشد بتن نیستمان بیم و باڪ
ببندیم دامن یڪ اندر دگر
نشاید گشادن برین ڪین ڪمر
سووے گیو لهاڪ و فرشیدورد
برفتند و جستند با اوو نبرد
برآمد بر گیو لهاڪ نیو
یڪے نیزہ زد بر ڪمرگاہ گیو
همے خواست ڪو را رباید ز زین
نگوونسار از اسب افگند بر زمین
بہ نیزہ زرہ بردرید از نهیب
نیامد بروون پاے گیو از رڪیب
بزد نیزہ پس گیو بر اسب اووی
ز درد اندر آمد تگاور برووی
پیادہ شد از بارہ لهاڪ مرد
فراز آمد از دوور فرشیدورد
ابر نیزهے گیو تیغے چو باد
بزد نیزہ ببرید و برگشت شاد
چو گیو اندران زخم اوو بنگرید
عمود گران از میان برڪشید
بزد چون یڪے تیزدم اژدها
ڪہ از دست اوو خنجر آمد رها
سبڪ دیگرے زد بگردنش بر
ڪہ آتش ببارید بر تنش بر
بجوشید خوون بر دهانش از جگر
تنش سست برگشت و آسیمہ سر
چو گیو اندرین بوود لهاڪ زوود
نشست از بر بادپاے چو دوود
ابا گرز و با نیزہ برسان شیر
بر گیو رفتند هر دو دلیر
چہ مایہ ز چنگ دلاور سران
برو بر ببارید گرز گران
بزین خدنگ اندوورن بد سوار
ستووهے نیامدش از ڪارزار
چو دیدند لهاڪ و فرشیدورد
چنان پایدارے ازان شیرمرد
ز بس خشم گفتند یڪ با دگر
ڪہ ما را چہ آمد ز اختر بسر
برین زین همانا ڪہ ڪووهست و رووست
برو بر ندرد جز از شیر پووست
ز یارانش گیو آنگهے نیزہ خواست
همے گشت هر سوو چپ و دست راست
بدیشان نهاد از دو روویہ نهیب
نیامد یڪے را سر اندر نشیب
بہ دل گفت ڪارے نوو آمد برووی
مرا زین دلیران پرخاشجووی
نہ از شهر ترڪان سران آمدند
ڪہ دیوان مازندران آمدند
سووے راست گیو اندر آمد چو گرد
گرازہ بہ پرخاش فرشیدورد
ز پوولاد در چنگ سیمین ستوون
بزیر اندروون بارهاے چوون هیون
گرازہ چو بگشاد از باد دست
بزین بر شد آن ترگ پوولاد بست
بہ زد نیزهاے بر ڪمربند اووی
زرہ بوود نگسست پیوند اووی
یڪے تیغ در چنگ بیژن چو شیر
بہ پشت گرازہ درآمد دلیر
بزد بر سر و ترگ فرشیدورد
زمین را بدرید ترڪ از نبرد
همے ڪرد بر بارگے دست راست
باسب اندر آمد نبود آنچ خواست
پس بیژن اندر دمان گستهم
ابا نامداران ایران بهم
بنزدیڪ توران سپاہ آمدند
خلیدهدل و ڪینهخواہ آمدند
ز توران سپاہ اندریمان چو گرد
بیامد دمان تا بجاے نبرد
عمودے فرووهشت بر گستهم
ڪہ تا بگسلاند میانش ز هم
بہ تیغاش برآمد بدو نیم گشت
دل گستهم زوو پر از بیم گشت
بہ پشت یلان اندر آمد هژیر
ابر اندر یمان ببارید تیر
خدنگش بدرید برگستوان
بماند آن زمان بارگے بے روان
پیادہ شد از بارہ مرد سوار
سپر بر سر آورد و بر ساخت ڪار
ز ترڪان بر آمد سراسر غریو
سواران برفتند برسان دیو
مر او را بچارہ ز آوردگاه
ڪشیدند از پیش رووے سپاه
سپهدار پیران ز سالارگاه
بیامد بیاراست قلب سپاه
ز شبگیر تا شب برآمد زڪووه
سواران ایران و توران گرووه
همے گرد ڪینہ برانگیختند
همے خاڪ با خوون برآمیختند
از اسپان و مردان همہ رفتہ هووش
دهن خشڪ و رفتہ ز تن زور و تووش.
✨🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۳۲)
داستان دوازدہ رخ:
برگ: ۳۴
چو آواز پیران بدیشان رسید
دل نامداران ز ڪین بردمید
برفتند و گفتند گر جان پاڪ
نباشد بتن نیستمان بیم و باڪ
ببندیم دامن یڪ اندر دگر
نشاید گشادن برین ڪین ڪمر
سووے گیو لهاڪ و فرشیدورد
برفتند و جستند با اوو نبرد
برآمد بر گیو لهاڪ نیو
یڪے نیزہ زد بر ڪمرگاہ گیو
همے خواست ڪو را رباید ز زین
نگوونسار از اسب افگند بر زمین
بہ نیزہ زرہ بردرید از نهیب
نیامد بروون پاے گیو از رڪیب
بزد نیزہ پس گیو بر اسب اووی
ز درد اندر آمد تگاور برووی
پیادہ شد از بارہ لهاڪ مرد
فراز آمد از دوور فرشیدورد
ابر نیزهے گیو تیغے چو باد
بزد نیزہ ببرید و برگشت شاد
چو گیو اندران زخم اوو بنگرید
عمود گران از میان برڪشید
بزد چون یڪے تیزدم اژدها
ڪہ از دست اوو خنجر آمد رها
سبڪ دیگرے زد بگردنش بر
ڪہ آتش ببارید بر تنش بر
بجوشید خوون بر دهانش از جگر
تنش سست برگشت و آسیمہ سر
چو گیو اندرین بوود لهاڪ زوود
نشست از بر بادپاے چو دوود
ابا گرز و با نیزہ برسان شیر
بر گیو رفتند هر دو دلیر
چہ مایہ ز چنگ دلاور سران
برو بر ببارید گرز گران
بزین خدنگ اندوورن بد سوار
ستووهے نیامدش از ڪارزار
چو دیدند لهاڪ و فرشیدورد
چنان پایدارے ازان شیرمرد
ز بس خشم گفتند یڪ با دگر
ڪہ ما را چہ آمد ز اختر بسر
برین زین همانا ڪہ ڪووهست و رووست
برو بر ندرد جز از شیر پووست
ز یارانش گیو آنگهے نیزہ خواست
همے گشت هر سوو چپ و دست راست
بدیشان نهاد از دو روویہ نهیب
نیامد یڪے را سر اندر نشیب
بہ دل گفت ڪارے نوو آمد برووی
مرا زین دلیران پرخاشجووی
نہ از شهر ترڪان سران آمدند
ڪہ دیوان مازندران آمدند
سووے راست گیو اندر آمد چو گرد
گرازہ بہ پرخاش فرشیدورد
ز پوولاد در چنگ سیمین ستوون
بزیر اندروون بارهاے چوون هیون
گرازہ چو بگشاد از باد دست
بزین بر شد آن ترگ پوولاد بست
بہ زد نیزهاے بر ڪمربند اووی
زرہ بوود نگسست پیوند اووی
یڪے تیغ در چنگ بیژن چو شیر
بہ پشت گرازہ درآمد دلیر
بزد بر سر و ترگ فرشیدورد
زمین را بدرید ترڪ از نبرد
همے ڪرد بر بارگے دست راست
باسب اندر آمد نبود آنچ خواست
پس بیژن اندر دمان گستهم
ابا نامداران ایران بهم
بنزدیڪ توران سپاہ آمدند
خلیدهدل و ڪینهخواہ آمدند
ز توران سپاہ اندریمان چو گرد
بیامد دمان تا بجاے نبرد
عمودے فرووهشت بر گستهم
ڪہ تا بگسلاند میانش ز هم
بہ تیغاش برآمد بدو نیم گشت
دل گستهم زوو پر از بیم گشت
بہ پشت یلان اندر آمد هژیر
ابر اندر یمان ببارید تیر
خدنگش بدرید برگستوان
بماند آن زمان بارگے بے روان
پیادہ شد از بارہ مرد سوار
سپر بر سر آورد و بر ساخت ڪار
ز ترڪان بر آمد سراسر غریو
سواران برفتند برسان دیو
مر او را بچارہ ز آوردگاه
ڪشیدند از پیش رووے سپاه
سپهدار پیران ز سالارگاه
بیامد بیاراست قلب سپاه
ز شبگیر تا شب برآمد زڪووه
سواران ایران و توران گرووه
همے گرد ڪینہ برانگیختند
همے خاڪ با خوون برآمیختند
از اسپان و مردان همہ رفتہ هووش
دهن خشڪ و رفتہ ز تن زور و تووش.
✨🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۳۳)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۵
چو رووے زمین شد برنگ آبنووس
برآمد ز هر دو سپہ بوغ و ڪووس
ابر پشت پیلان تبیرہ زنان
از آن رزمگہ بازگشت آن زمان
برآن بر نهادند هر دو سپاه
ڪہ شب بازگردند ز آوردگاه
گزینند شبگیر مردان مرد
ڪہ از ژرف دریا برآرند گرد
همہ نامداران پرخاشجووی
یڪایڪ بروے اندر آرند رووی
ز پیڪار یابد رهایے سپاه
نریزند خوون سر بیگناه
بڪردند پیمان و گشتند باز
گرفتند ڪووتاہ رزم دراز
دو سالار هر دو زڪینہ بدرد
همے رووے برگاشتند از نبرد
یڪے سووے ڪووہ ڪنابد برفت
یڪے سووے زیبد خرامید تفت
همانگہ طلایہ ز لشڪر براه
فرستاد گوودرز سالار شاه
ز جوشنوران هرڪ فرسوودہ بوود
زخون دست و تیغش بیالوودہ بوود
همہ جووشن و خود و ترگ و زره
گشادند مربندها را گره
چو از بار آهن برآسوودہ شد
خورش جست و مے چند پیمودہ شد
بتدبیر ڪردن سوے پهلوان
برفتند بیدار پیر و جوان
بگوودرز پس گفت گیو اے پدر
چہ آمد مرا از شگفتے بسر
چو من حملہ بردم بتوران سپاه
دریدم صف و برگشادند راه
بپیران رسیدم نوندم بجای
فرووماند و ننهاد از پیش پای
چنانم شتاب آمد از ڪار خویش
ڪہ گفتم نباشم دگر یار خویش
پس آن گفتہ شاہ بیژن بیاد
همے داشت وان دم مرا یادداد
ڪہ پیران بدست تو گردد تباه
از اختر همین بود گفتار شاه
بدو گفت گوودرز ڪوو را زمان
بدست من ست اے پسر بیگمان
ڪہ زوو ڪین هفتاد پوور گزین
بخواهم بزوور جهانآفرین
از آن پس برووے سپہ بنگرید
سران را همہ گوونہ پژمردہ دید
ز رنج نبرد و ز خوون ریختن
بهرجاے با دشمن آویختن
دل پهلوان گشت زان پر ز درد
ڪہ رخسار آزادگان دید زرد
بفرموودشان بازگشتن بجای
سپهدار نیڪاختر و رهنمای
بدان تا تن رنج بردارشان
برآساید از جنگ و پیڪارشان
برفتند و شبگیر بازآمدند
پر از ڪینہ و زرمساز آمدند
بسالار برخواندند آفرین
ڪہ اے نامور پهلوان زمین
شبت خواب چون بوود و چون خاستی
ز پیڪار ترڪان چہ آراستی
بدیشان چنین گفت پس پهلوان
ڪہ اے نیڪ مردان و فرخ گوان
سزد گر شما بر جهان آفرین
بخوانید رووز و شبان آفرین
ڪہ تا این زمان هرچ رفت از نبرد
بہ ڪام دل ما همے گشت گرد
فراوان شگفتے رسیدم بسر
جهان را ندیدم مگر بر گذر
ز بیداد و داد آنچ آمد بشاه
بد و نیڪ راهم بدویست راه
چو ما چرخ گردان فراوان سرشت
درود آن ڪجا برزو خود بڪشت
نخستین ڪہ آژیدهاڪ بیدادگر
ز گیتے بہ شاهے بر آورد سر
جهان را چہ مایہ بسختے بداشت
جهان آفرین زوو همہ درگذاشت
بداد آنڪ آورد پیدا ستم
ز باد آمد آن پادشاهے بدم
چو بیداد اوو دادگر برنداشت
یڪے دادگر را بروو برگماشت
برآمد بر آن ڪار اوو چند سال
بد انداخت یزدان برآن بدسگال
فریدون فرخ شہ دادگر
ببست اندر آن پادشاهے ڪمر
همہ بند آهرمنے برگشاد
بیاراست گیتے سراسر بداد
چو آژیدهاڪ بدگوهر بدمنش
ڪہ ڪردند شاهان بدوو سرزنش
ز افراسیاب آمد آن بد خووی
همان غارت و ڪشتن و بدگووی
ڪہ در شهر ایران بگسترد ڪین
بگشت از رہ داد و آیین و دین
سیاووش را هم بہ فرجام ڪار
بڪشت و برآورد از ایران دمار.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۳۳)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۵
چو رووے زمین شد برنگ آبنووس
برآمد ز هر دو سپہ بوغ و ڪووس
ابر پشت پیلان تبیرہ زنان
از آن رزمگہ بازگشت آن زمان
برآن بر نهادند هر دو سپاه
ڪہ شب بازگردند ز آوردگاه
گزینند شبگیر مردان مرد
ڪہ از ژرف دریا برآرند گرد
همہ نامداران پرخاشجووی
یڪایڪ بروے اندر آرند رووی
ز پیڪار یابد رهایے سپاه
نریزند خوون سر بیگناه
بڪردند پیمان و گشتند باز
گرفتند ڪووتاہ رزم دراز
دو سالار هر دو زڪینہ بدرد
همے رووے برگاشتند از نبرد
یڪے سووے ڪووہ ڪنابد برفت
یڪے سووے زیبد خرامید تفت
همانگہ طلایہ ز لشڪر براه
فرستاد گوودرز سالار شاه
ز جوشنوران هرڪ فرسوودہ بوود
زخون دست و تیغش بیالوودہ بوود
همہ جووشن و خود و ترگ و زره
گشادند مربندها را گره
چو از بار آهن برآسوودہ شد
خورش جست و مے چند پیمودہ شد
بتدبیر ڪردن سوے پهلوان
برفتند بیدار پیر و جوان
بگوودرز پس گفت گیو اے پدر
چہ آمد مرا از شگفتے بسر
چو من حملہ بردم بتوران سپاه
دریدم صف و برگشادند راه
بپیران رسیدم نوندم بجای
فرووماند و ننهاد از پیش پای
چنانم شتاب آمد از ڪار خویش
ڪہ گفتم نباشم دگر یار خویش
پس آن گفتہ شاہ بیژن بیاد
همے داشت وان دم مرا یادداد
ڪہ پیران بدست تو گردد تباه
از اختر همین بود گفتار شاه
بدو گفت گوودرز ڪوو را زمان
بدست من ست اے پسر بیگمان
ڪہ زوو ڪین هفتاد پوور گزین
بخواهم بزوور جهانآفرین
از آن پس برووے سپہ بنگرید
سران را همہ گوونہ پژمردہ دید
ز رنج نبرد و ز خوون ریختن
بهرجاے با دشمن آویختن
دل پهلوان گشت زان پر ز درد
ڪہ رخسار آزادگان دید زرد
بفرموودشان بازگشتن بجای
سپهدار نیڪاختر و رهنمای
بدان تا تن رنج بردارشان
برآساید از جنگ و پیڪارشان
برفتند و شبگیر بازآمدند
پر از ڪینہ و زرمساز آمدند
بسالار برخواندند آفرین
ڪہ اے نامور پهلوان زمین
شبت خواب چون بوود و چون خاستی
ز پیڪار ترڪان چہ آراستی
بدیشان چنین گفت پس پهلوان
ڪہ اے نیڪ مردان و فرخ گوان
سزد گر شما بر جهان آفرین
بخوانید رووز و شبان آفرین
ڪہ تا این زمان هرچ رفت از نبرد
بہ ڪام دل ما همے گشت گرد
فراوان شگفتے رسیدم بسر
جهان را ندیدم مگر بر گذر
ز بیداد و داد آنچ آمد بشاه
بد و نیڪ راهم بدویست راه
چو ما چرخ گردان فراوان سرشت
درود آن ڪجا برزو خود بڪشت
نخستین ڪہ آژیدهاڪ بیدادگر
ز گیتے بہ شاهے بر آورد سر
جهان را چہ مایہ بسختے بداشت
جهان آفرین زوو همہ درگذاشت
بداد آنڪ آورد پیدا ستم
ز باد آمد آن پادشاهے بدم
چو بیداد اوو دادگر برنداشت
یڪے دادگر را بروو برگماشت
برآمد بر آن ڪار اوو چند سال
بد انداخت یزدان برآن بدسگال
فریدون فرخ شہ دادگر
ببست اندر آن پادشاهے ڪمر
همہ بند آهرمنے برگشاد
بیاراست گیتے سراسر بداد
چو آژیدهاڪ بدگوهر بدمنش
ڪہ ڪردند شاهان بدوو سرزنش
ز افراسیاب آمد آن بد خووی
همان غارت و ڪشتن و بدگووی
ڪہ در شهر ایران بگسترد ڪین
بگشت از رہ داد و آیین و دین
سیاووش را هم بہ فرجام ڪار
بڪشت و برآورد از ایران دمار.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۳۴)
داستان دوازدہ رخ:
برگ ۳۶
وز آن پس ڪجا گیو ز ایران براند
چہ مایہ بسختے بتوران بماند
نهالیش بد خاڪ و بالیناش سنگ
خورش گووشت نخچیر و پووشش پلنگ
همے رفت گم بودہ چون بیهشان
ڪہ یابد ز ڪیخسرو آنجا نشان
یڪایڪ چو نزدیڪ خسرو رسید
بروو آفرین ڪرد ڪوو را بدید
وز آن پس بہ ایران نهادند رووی
خبر شد بہ پیران پرخاشجووی
سبڪ با سپاہ اندر آمد براه
ڪہ هر دو ڪندشان برہ برتباه
بڪرد آنچ بوودش ز بد دسترس
جهاندارشان بد نگهدار و بس
ازآن پس بڪین سیاووش سپاه
سووے ڪاسہ رود اندر آمد براه
بلاون ڪہ آمد سپاہ گشتن
شبیخوون پیران و جنگ پشن
ڪہ چندان پسر پیش من ڪشتہ شد
دل نامداران همہ گشتہ شد
ڪنوون با سپاهے چنین ڪینهجووی
بیامد برووے اندر آورد رووی
چو با ما بسندہ نخواهد بدن
همے داستانها بخواهد زدن
همے چارہ سازد بدان تا سپاه
ز توران بیاید بدین رزمگاه
سران را همے خواهد اڪنوون بجنگ
یڪایڪ بباید شدن تیز چنگ
ڪہ گر ما بدین ڪار سستے ڪنیم
وگر نہ بدین پیشدستے ڪنیم
بهانہ ڪند بازگردد ز جنگ
بپیچد سر از ڪینہ و نام و ننگ
ار ایدوونڪ باشید با من یڪی
ازیشان فراوان و ما اندڪی
ازآن نامداران برآریم گرد
بدانگہ ڪہ سازد همے اوو نبرد
ور ایدوونڪ پیران ازین راے خویش
نگردد نهد رزم را پاے پیش
پذیرفتم اندر شما سربسر
ڪہ من پیش بندم بدین ڪین ڪمر
ابا پیر سر من بدین رزمگاه
بڪشتن دهم تن بپیش سپاه
من و گرد پیران و رویین و گیو
یڪایڪ بسازیم مردان نیو
ڪہ ڪس در جهان جاودانہ نماند
بگیتے بما جز فسانہ نماند
هم آن نام باید ڪہ ماند بلند
چو مرگ افگند سووے ما برڪمند
زمانہ بمرگ و بڪشتن یڪے ست
وفا با سپهر روان اندڪے ست
شما نیز باید ڪہ هم زین نشان
ابا نیزہ و تیغ مردم ڪشان
بڪینہ ببندید یڪسر ڪمر
هرآن ڪس ڪہ هست از شما نامور
ڪہ دولت گرفت ست از ایشان نشیب
ڪنوون ڪرد باید بڪین بر نهیب
بتوران چو هومان سوارے نبود
ڪہ با بیژن گیو رزم آزمود
چو برگشتہ بخت اوو شد نگوون
بریدش سر از تن بسان هیون
نباید شڪوهید زیشان بجنگ
نشاید ڪشیدن ز پیڪار چنگ
ور ایدوونڪ پیران بخواهد نبرد
بہ اندووہ لشڪر بیارد چو گرد
همیدوون بانبوہ ما همچو ڪووه
بباید شدن پیش اوو همگرووه
ڪہ چندان دلیران همہ خستهدل
ز تیمار و اندووہ پیوستہ دل
برآنم ڪہ ما را بود دستگاه
ازیشان برآریم گرد سیاه
بگفت این سخن سربسر پهلوان
بپیش جهاندیدہ فرخ گوان
چو سالارشان مهربانے نومود
همہ پاڪ بر پاے جستند زوود
برو سربسر خواندند آفرین
ڪہ چون تو ڪسے نیست پر داد و دین
پرستندہ چون تو فریدوون نداشت
ڪہ گیتے سراسر بشاهے گذاشت
ستوون سپاهے و سالار شاه
فرازندهٔ تاج و گاہ و ڪلاه
فدے ڪردهے جان و فرزند و چیز
ز سالار شاهان چہ جوویند نیز
همہ هرچ شاہ از فریبرز جست
ز تووس آن ڪنوون از تو بیند درست
همہ سربسر مر تو را بندهایم
بفرمان و رایت سرافگندهایم
گر ایدوونڪ پیران ز توران سپاه
سران آورد پیش ما ڪینهخواه
ز ما دہ مبارز و زیشان هزار
نگر تا ڪہ پیچد سر از ڪارزار
ور ایدوونڪ لشڪر همہ همگرووه
بہ جنگ اندر آید بہ ڪردار ڪووه
ز ڪینہ همہ پاڪ دل خستهایم
ڪمر بر میان جنگ را بستهایم
فداے تو بادا تن و جان ما
سراسر برینست پیمان ما.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۳۴)
داستان دوازدہ رخ:
برگ ۳۶
وز آن پس ڪجا گیو ز ایران براند
چہ مایہ بسختے بتوران بماند
نهالیش بد خاڪ و بالیناش سنگ
خورش گووشت نخچیر و پووشش پلنگ
همے رفت گم بودہ چون بیهشان
ڪہ یابد ز ڪیخسرو آنجا نشان
یڪایڪ چو نزدیڪ خسرو رسید
بروو آفرین ڪرد ڪوو را بدید
وز آن پس بہ ایران نهادند رووی
خبر شد بہ پیران پرخاشجووی
سبڪ با سپاہ اندر آمد براه
ڪہ هر دو ڪندشان برہ برتباه
بڪرد آنچ بوودش ز بد دسترس
جهاندارشان بد نگهدار و بس
ازآن پس بڪین سیاووش سپاه
سووے ڪاسہ رود اندر آمد براه
بلاون ڪہ آمد سپاہ گشتن
شبیخوون پیران و جنگ پشن
ڪہ چندان پسر پیش من ڪشتہ شد
دل نامداران همہ گشتہ شد
ڪنوون با سپاهے چنین ڪینهجووی
بیامد برووے اندر آورد رووی
چو با ما بسندہ نخواهد بدن
همے داستانها بخواهد زدن
همے چارہ سازد بدان تا سپاه
ز توران بیاید بدین رزمگاه
سران را همے خواهد اڪنوون بجنگ
یڪایڪ بباید شدن تیز چنگ
ڪہ گر ما بدین ڪار سستے ڪنیم
وگر نہ بدین پیشدستے ڪنیم
بهانہ ڪند بازگردد ز جنگ
بپیچد سر از ڪینہ و نام و ننگ
ار ایدوونڪ باشید با من یڪی
ازیشان فراوان و ما اندڪی
ازآن نامداران برآریم گرد
بدانگہ ڪہ سازد همے اوو نبرد
ور ایدوونڪ پیران ازین راے خویش
نگردد نهد رزم را پاے پیش
پذیرفتم اندر شما سربسر
ڪہ من پیش بندم بدین ڪین ڪمر
ابا پیر سر من بدین رزمگاه
بڪشتن دهم تن بپیش سپاه
من و گرد پیران و رویین و گیو
یڪایڪ بسازیم مردان نیو
ڪہ ڪس در جهان جاودانہ نماند
بگیتے بما جز فسانہ نماند
هم آن نام باید ڪہ ماند بلند
چو مرگ افگند سووے ما برڪمند
زمانہ بمرگ و بڪشتن یڪے ست
وفا با سپهر روان اندڪے ست
شما نیز باید ڪہ هم زین نشان
ابا نیزہ و تیغ مردم ڪشان
بڪینہ ببندید یڪسر ڪمر
هرآن ڪس ڪہ هست از شما نامور
ڪہ دولت گرفت ست از ایشان نشیب
ڪنوون ڪرد باید بڪین بر نهیب
بتوران چو هومان سوارے نبود
ڪہ با بیژن گیو رزم آزمود
چو برگشتہ بخت اوو شد نگوون
بریدش سر از تن بسان هیون
نباید شڪوهید زیشان بجنگ
نشاید ڪشیدن ز پیڪار چنگ
ور ایدوونڪ پیران بخواهد نبرد
بہ اندووہ لشڪر بیارد چو گرد
همیدوون بانبوہ ما همچو ڪووه
بباید شدن پیش اوو همگرووه
ڪہ چندان دلیران همہ خستهدل
ز تیمار و اندووہ پیوستہ دل
برآنم ڪہ ما را بود دستگاه
ازیشان برآریم گرد سیاه
بگفت این سخن سربسر پهلوان
بپیش جهاندیدہ فرخ گوان
چو سالارشان مهربانے نومود
همہ پاڪ بر پاے جستند زوود
برو سربسر خواندند آفرین
ڪہ چون تو ڪسے نیست پر داد و دین
پرستندہ چون تو فریدوون نداشت
ڪہ گیتے سراسر بشاهے گذاشت
ستوون سپاهے و سالار شاه
فرازندهٔ تاج و گاہ و ڪلاه
فدے ڪردهے جان و فرزند و چیز
ز سالار شاهان چہ جوویند نیز
همہ هرچ شاہ از فریبرز جست
ز تووس آن ڪنوون از تو بیند درست
همہ سربسر مر تو را بندهایم
بفرمان و رایت سرافگندهایم
گر ایدوونڪ پیران ز توران سپاه
سران آورد پیش ما ڪینهخواه
ز ما دہ مبارز و زیشان هزار
نگر تا ڪہ پیچد سر از ڪارزار
ور ایدوونڪ لشڪر همہ همگرووه
بہ جنگ اندر آید بہ ڪردار ڪووه
ز ڪینہ همہ پاڪ دل خستهایم
ڪمر بر میان جنگ را بستهایم
فداے تو بادا تن و جان ما
سراسر برینست پیمان ما.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۳۵)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۷
چو گوودرز پاسخ برین سان شنوود
بہ دلش اندروون شادمانے فزوود
بر آن نامداران گرفت آفرین
ڪہ این نرہ شیران ایران زمین
سپہ را بفرموود تا بر نشست
همیدوون میان را بہ ڪینہ ببست
چپ لشڪرش جاے رهام گرد
بفرهاد خوورشید پیڪر سپرد
سووے راست جاے فریبرز بود
بہ ڪتمارهی(پهلوان ایرانے پسر قارن) قارنان داد زود
بشیدوش فرموود ڪاے پوور من
بهر ڪار شایستہ دستوور من
تو با ڪاویانے درفش و سپاه
برو پشت لشڪر تو باش و پناه
بفرموود پس گستهم را ڪہ شو
سپہ را تو باش این زمان پیشرو
تو را بود باید بسالارگاه
نگهدار بیدار پشت سپاه
سپہ را بفرموود ڪز جاے خویش
نگر ناورید اندڪے پاے پیش
همہ گستهم را ڪنید آفرین
شب و رووز باشید بر پشت زین
برآمد خرووش از میان سپاه
گرفتند زارے بران رزمگاه
همہ سربسر سووے اوو تاختند
همے خاڪ بر سر برانداختند
ڪہ با پیر سر پهلوان سپاه
ڪمر بست و شد سووے آوردگاه
سپهدار پس گستهم را بخواند
بسے پند و اندرز با اوو براند
بدوو گفت زنهار بیدار باش
سپہ را ز دشمن نگهدار باش
شب و رووز در جوشن ڪینهجووی
نگر تا گشادہ ندارید رووی
چو آغازے از جنگ پرداختن
بود خواب را بر تو برتاختن
همان چون سرآرے بہ سووے نشیب
ز ناخفتگان بر تو آید نهیب
یڪے دیدهبان بر سر ڪوہ دار
سپہ را ز دشمن بیاندوهدار
ور ایدوونڪ آید ز توران زمین
شبے ناگهان تاختن گر ڪمین
تو باید ڪہ پیڪار مردان ڪنی
بجنگ اندر آهنگ گردان ڪنی
ور ایدونڪ از ما بدین رزمگاه
بدآگاهے آید ز توران سپاه
ڪہ ما را بہ آوردگہ برڪشند
تن بیسران مان بتوران ڪشند
نگر تا سپہ را نیارے بجنگ
سہ رووز اندرین ڪرد باید درنگ
چهارم خود آید بپشت سپاه
شہ نامبردار با پیل و گاه
چو گفتار گوودرز زان سان شنید
سرشڪش ز مژگان برخ برچڪید
پذیرفت سر تا بسر پند اووی
همے جست ازان ڪار پیوند اووی
بسالار گفت آنچ فرمان دهی
میان بستہ دارم بسان رهی
پس از جنگ پیشین ڪہ آمد شڪست
ڪہ توران بران درد بودند پست
خرووشان پدر بر پسر روے زد
برادر ز خوون برادر بدرد
همہ سر بسر سوگوار و نژند
دژم گشتہ از گشت چرخ بلند
چو پیران چنان دید لشڪر همه
چو از گرگ درندہ خستہ رمه
سران را ز لشڪر سراسر بخواند
فراوان سخن پیش ایشان براند
چنین گفت ڪاے ڪار دیدہ گوان
همہ سوودهے رزم پیر و جوان
شما را بہ نزدیڪ افراسیاب
چہ مایہ بزرگے و جاهست و آب
بہ پیروزے و فرهے ڪامتان
بگیتے پراگندہ شد نامتان
بیڪ رزم ڪآمد شما را شڪست
ڪشیدید یڪسر ز پیڪار دست
بدانید یڪسر ڪزین رزمگاه
اگر بازگردد بسُستے سپاه
پس اندر ز ایران دلاور سران
بیایند با گرزهاے گران
یڪے را ز ما زندہ اندر جهان
نبیند ڪس از مهتران و ڪهان
بروون ڪرد باید ز دلها نهیب
گزیدن مرین غمگنان را شڪیب
چنین داستان زد شہ موبدان
ڪہ پیرووز یزدان بوود جاودان
جهان سربسر با فراز و نشیب
چنین ست تا رفتن اندر نهیب
ڪنون از بر و بوم و فرزند خویش
ڪہ اندیشد از جان و پیوند خویش
همان لشڪر است این ڪہ از جنگ ما
بپیچید و بس ڪرد آهنگ ما
بدین رزمگہ بست باید میان
بہ ڪینہ شدن پیش ایرانیان.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۳۵)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۷
چو گوودرز پاسخ برین سان شنوود
بہ دلش اندروون شادمانے فزوود
بر آن نامداران گرفت آفرین
ڪہ این نرہ شیران ایران زمین
سپہ را بفرموود تا بر نشست
همیدوون میان را بہ ڪینہ ببست
چپ لشڪرش جاے رهام گرد
بفرهاد خوورشید پیڪر سپرد
سووے راست جاے فریبرز بود
بہ ڪتمارهی(پهلوان ایرانے پسر قارن) قارنان داد زود
بشیدوش فرموود ڪاے پوور من
بهر ڪار شایستہ دستوور من
تو با ڪاویانے درفش و سپاه
برو پشت لشڪر تو باش و پناه
بفرموود پس گستهم را ڪہ شو
سپہ را تو باش این زمان پیشرو
تو را بود باید بسالارگاه
نگهدار بیدار پشت سپاه
سپہ را بفرموود ڪز جاے خویش
نگر ناورید اندڪے پاے پیش
همہ گستهم را ڪنید آفرین
شب و رووز باشید بر پشت زین
برآمد خرووش از میان سپاه
گرفتند زارے بران رزمگاه
همہ سربسر سووے اوو تاختند
همے خاڪ بر سر برانداختند
ڪہ با پیر سر پهلوان سپاه
ڪمر بست و شد سووے آوردگاه
سپهدار پس گستهم را بخواند
بسے پند و اندرز با اوو براند
بدوو گفت زنهار بیدار باش
سپہ را ز دشمن نگهدار باش
شب و رووز در جوشن ڪینهجووی
نگر تا گشادہ ندارید رووی
چو آغازے از جنگ پرداختن
بود خواب را بر تو برتاختن
همان چون سرآرے بہ سووے نشیب
ز ناخفتگان بر تو آید نهیب
یڪے دیدهبان بر سر ڪوہ دار
سپہ را ز دشمن بیاندوهدار
ور ایدوونڪ آید ز توران زمین
شبے ناگهان تاختن گر ڪمین
تو باید ڪہ پیڪار مردان ڪنی
بجنگ اندر آهنگ گردان ڪنی
ور ایدونڪ از ما بدین رزمگاه
بدآگاهے آید ز توران سپاه
ڪہ ما را بہ آوردگہ برڪشند
تن بیسران مان بتوران ڪشند
نگر تا سپہ را نیارے بجنگ
سہ رووز اندرین ڪرد باید درنگ
چهارم خود آید بپشت سپاه
شہ نامبردار با پیل و گاه
چو گفتار گوودرز زان سان شنید
سرشڪش ز مژگان برخ برچڪید
پذیرفت سر تا بسر پند اووی
همے جست ازان ڪار پیوند اووی
بسالار گفت آنچ فرمان دهی
میان بستہ دارم بسان رهی
پس از جنگ پیشین ڪہ آمد شڪست
ڪہ توران بران درد بودند پست
خرووشان پدر بر پسر روے زد
برادر ز خوون برادر بدرد
همہ سر بسر سوگوار و نژند
دژم گشتہ از گشت چرخ بلند
چو پیران چنان دید لشڪر همه
چو از گرگ درندہ خستہ رمه
سران را ز لشڪر سراسر بخواند
فراوان سخن پیش ایشان براند
چنین گفت ڪاے ڪار دیدہ گوان
همہ سوودهے رزم پیر و جوان
شما را بہ نزدیڪ افراسیاب
چہ مایہ بزرگے و جاهست و آب
بہ پیروزے و فرهے ڪامتان
بگیتے پراگندہ شد نامتان
بیڪ رزم ڪآمد شما را شڪست
ڪشیدید یڪسر ز پیڪار دست
بدانید یڪسر ڪزین رزمگاه
اگر بازگردد بسُستے سپاه
پس اندر ز ایران دلاور سران
بیایند با گرزهاے گران
یڪے را ز ما زندہ اندر جهان
نبیند ڪس از مهتران و ڪهان
بروون ڪرد باید ز دلها نهیب
گزیدن مرین غمگنان را شڪیب
چنین داستان زد شہ موبدان
ڪہ پیرووز یزدان بوود جاودان
جهان سربسر با فراز و نشیب
چنین ست تا رفتن اندر نهیب
ڪنون از بر و بوم و فرزند خویش
ڪہ اندیشد از جان و پیوند خویش
همان لشڪر است این ڪہ از جنگ ما
بپیچید و بس ڪرد آهنگ ما
بدین رزمگہ بست باید میان
بہ ڪینہ شدن پیش ایرانیان.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۳۷)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۹
سپهدار ترڪان برآراست ڪار
ز لشڪر گزید آن زمان دہ سوار
ابا اسپ و ساز و سلیح تمام
همہ شیرمرد و همہ نیڪنام
همانگہ ز ایران سپہ پهلوان
بخواند آن زمان دہ سوار جوان
بروون تاختند از میان سپاه
برفتند یڪسر بہ آوردگاه
ڪہ دیدار دیدہ بریشان نبوود
دو سالار زین گوونہ زرم آزموود
ابا هر سوارے ز ایران سپاه
ز توران یڪے شد ورا رزم خواه
نهادند پس گیو را با گروی
ڪہ همزور بودند و پرخاشجووی
گروے زرہ ڪز میان سپاه
سراسر بروو بود نفرین شاه
ڪہ بگرفت ریش سیاووش بدست
سرش را برید از تن پاڪ پست
دگر با فریبرز ڪاووس تفت
چو ڪلباد ویسہ بوورد رفت
چو رهام گودرز با بارمان
برفتند یڪ با دگر بدگمان
گرازہ بشد با سیامڪ بجنگ
چو شیر ژیان با دمندہ نهنگ
چو گرگین ڪارآزمودہ سوار
ڪہ با اندریمان ڪند ڪارزار
ابا بیژن گیو روویین گرد
بجنگ از جهان روشنایے ببرد
چو اوو خواست با زنگہ شاوران
دگر برتہ با ڪهرم از یاوران
چو دیگر فروهل بد و زنگله
برون تاختند از میان گله
هژیر و سپهرم بڪردار شیر
بدان رزمگاہ اندر آمد دلیر
چو گوودرز ڪشواد و پیران بهم
همہ ساختہ دل بدرد و ستم
میان بستہ هر دو سپهبد بڪین
چہ از پادشاهے چہ از بهر دین
بخوردند سووگند یڪ بادگر
ڪہ ڪس برنگرداند از ڪینہ سر
بدان تا ڪرا گردد امرووز ڪار
ڪہ پیرووز برگردد از ڪارزار
دو بالا بداندر دو رووے سپاه
ڪہ شایست ڪردن بهرسوو نگاه
یڪے سووے ایران دگر سووے تور
ڪہ دیدار بوودے بلشڪر ز دوور
بپیش اندرون بود هامون و دشت
ڪہ تا زندہ شایست بر وے گذشت
سپهدار گوودرز ڪرد آن نشان
ڪہ هر ڪوو ز گردان گردنڪشان
بزیر آورد دشمنے را چو دوود
درفشے ز بالا برآرند زوود
سپهدار پیران نشانے نهاد
ببالاے دیگر همین ڪرد یاد
ازآن پس بہ هاموون نهادند سر
بخوون ریختن بستہ گردان ڪمر
بتیغ و بگرز و بتیر و ڪمر
همے آزموودند هرگوونہ بند
دلیران توران و ڪنداوران
ابا گرز و تیغ و پرنداوران
ڪہ گر ڪوہ پیش آمدے رووز جنگ
نبوودے بر آن رزم ڪردن درنگ
همہ دستهاشان فرووماند پست
در زوور یزدان بریشان بہ بست
بدان بلا اندر آویختند
ڪہ بسیار بیداد خوون ریختند
فرووماندہ اسپان جنگے بجای
تو گفتے ڪہ با دست بست ست پای
بریشان همہ راستے شد نگوون
ڪہ برگشت رووز و بجووشید خوون
چنان خواست یزدان جانآفرین
ڪہ گفتے گرفت آن گوان را زمین
ز مردے ڪہ بودند با بخت خویش
برآویختند از پے تخت خویش
سران از پے پادشاهے بجنگ
بدادند جان از پے نام و ننگ
دمان آمدند اندر آوردگاه
ابا یڪدگر ساختہ ڪینہ خواه
نخستین فریبرز نیو دلیر
ز لشڪر بروون تاخت برسان شیر
بہ نزدیڪ ڪلباد ویسہ دمان
بیامد بزہ برنهادہ ڪمان
همے گشت و تیرش نیامد چو خواست
ڪشید آن پرنداور از دست راست
برآورد و زد تیر بر گردنش
بدوو نیم شد تا ڪمرگہ تنش
فروود آمد از اسب و بگشاد بند
ز فتراڪ خویش آن ڪیانے ڪمند
بہ بست از بر بارہ ڪلباد را
گشاد از برش بند پوولاد را
ببالا برآمد بہ پیروز نام
خرووشے برآورد و بگذارد گام
ڪہ سالار ما باد پیرووزگر
همہ دشمن شاہ خستهجگر
و دیگر گروے زرہ دیو نیو
بروون رفت با پور گوودرز گیو.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۳۷)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۹
سپهدار ترڪان برآراست ڪار
ز لشڪر گزید آن زمان دہ سوار
ابا اسپ و ساز و سلیح تمام
همہ شیرمرد و همہ نیڪنام
همانگہ ز ایران سپہ پهلوان
بخواند آن زمان دہ سوار جوان
بروون تاختند از میان سپاه
برفتند یڪسر بہ آوردگاه
ڪہ دیدار دیدہ بریشان نبوود
دو سالار زین گوونہ زرم آزموود
ابا هر سوارے ز ایران سپاه
ز توران یڪے شد ورا رزم خواه
نهادند پس گیو را با گروی
ڪہ همزور بودند و پرخاشجووی
گروے زرہ ڪز میان سپاه
سراسر بروو بود نفرین شاه
ڪہ بگرفت ریش سیاووش بدست
سرش را برید از تن پاڪ پست
دگر با فریبرز ڪاووس تفت
چو ڪلباد ویسہ بوورد رفت
چو رهام گودرز با بارمان
برفتند یڪ با دگر بدگمان
گرازہ بشد با سیامڪ بجنگ
چو شیر ژیان با دمندہ نهنگ
چو گرگین ڪارآزمودہ سوار
ڪہ با اندریمان ڪند ڪارزار
ابا بیژن گیو روویین گرد
بجنگ از جهان روشنایے ببرد
چو اوو خواست با زنگہ شاوران
دگر برتہ با ڪهرم از یاوران
چو دیگر فروهل بد و زنگله
برون تاختند از میان گله
هژیر و سپهرم بڪردار شیر
بدان رزمگاہ اندر آمد دلیر
چو گوودرز ڪشواد و پیران بهم
همہ ساختہ دل بدرد و ستم
میان بستہ هر دو سپهبد بڪین
چہ از پادشاهے چہ از بهر دین
بخوردند سووگند یڪ بادگر
ڪہ ڪس برنگرداند از ڪینہ سر
بدان تا ڪرا گردد امرووز ڪار
ڪہ پیرووز برگردد از ڪارزار
دو بالا بداندر دو رووے سپاه
ڪہ شایست ڪردن بهرسوو نگاه
یڪے سووے ایران دگر سووے تور
ڪہ دیدار بوودے بلشڪر ز دوور
بپیش اندرون بود هامون و دشت
ڪہ تا زندہ شایست بر وے گذشت
سپهدار گوودرز ڪرد آن نشان
ڪہ هر ڪوو ز گردان گردنڪشان
بزیر آورد دشمنے را چو دوود
درفشے ز بالا برآرند زوود
سپهدار پیران نشانے نهاد
ببالاے دیگر همین ڪرد یاد
ازآن پس بہ هاموون نهادند سر
بخوون ریختن بستہ گردان ڪمر
بتیغ و بگرز و بتیر و ڪمر
همے آزموودند هرگوونہ بند
دلیران توران و ڪنداوران
ابا گرز و تیغ و پرنداوران
ڪہ گر ڪوہ پیش آمدے رووز جنگ
نبوودے بر آن رزم ڪردن درنگ
همہ دستهاشان فرووماند پست
در زوور یزدان بریشان بہ بست
بدان بلا اندر آویختند
ڪہ بسیار بیداد خوون ریختند
فرووماندہ اسپان جنگے بجای
تو گفتے ڪہ با دست بست ست پای
بریشان همہ راستے شد نگوون
ڪہ برگشت رووز و بجووشید خوون
چنان خواست یزدان جانآفرین
ڪہ گفتے گرفت آن گوان را زمین
ز مردے ڪہ بودند با بخت خویش
برآویختند از پے تخت خویش
سران از پے پادشاهے بجنگ
بدادند جان از پے نام و ننگ
دمان آمدند اندر آوردگاه
ابا یڪدگر ساختہ ڪینہ خواه
نخستین فریبرز نیو دلیر
ز لشڪر بروون تاخت برسان شیر
بہ نزدیڪ ڪلباد ویسہ دمان
بیامد بزہ برنهادہ ڪمان
همے گشت و تیرش نیامد چو خواست
ڪشید آن پرنداور از دست راست
برآورد و زد تیر بر گردنش
بدوو نیم شد تا ڪمرگہ تنش
فروود آمد از اسب و بگشاد بند
ز فتراڪ خویش آن ڪیانے ڪمند
بہ بست از بر بارہ ڪلباد را
گشاد از برش بند پوولاد را
ببالا برآمد بہ پیروز نام
خرووشے برآورد و بگذارد گام
ڪہ سالار ما باد پیرووزگر
همہ دشمن شاہ خستهجگر
و دیگر گروے زرہ دیو نیو
بروون رفت با پور گوودرز گیو.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۳۸)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۴۰
بہ نیزہ فراوان برآویختند
همے زهر با خوون برآمیختند
سناندار نیزہ ز چنگ سوار
فروو ریخت از هول آن ڪارزار
ڪمان برگرفتند و تیر خدنگ
یڪ اندر دگر تاختہ چون پلنگ
همے زندہ بایست مر گیو را
ڪز اسب اندر آرد گو نیو را
چنان بستہ در پیش خسرو برد
ز ترڪان یڪے هدیهاے نو برد
چو گیو اندر آمد گروے از نهیب
ڪمان شد ز دستش بسووے نشیب
سووے تیغ برد آن زمان دست خویش
دمان گیو نیو اندر آمد بپیش
عمودے بزد بر سر و ترگ اووی
ڪہ خوون اندر آمد ز تارڪ برووی
همیدوون ز زین دست بگذاردش
گرفتش ببر سخت و بہ فشاردش
ڪہ بر پشت زین مرد بیتووش گشت
ز اسپ اندر افتاد و بیهووش گشت
فروود آمد از بارہ جنگے پلنگ
دو دست از پس پشت بستش چو سنگ
نشست از بر زین و اوو را بپیش
دوانید و شد تا بر یار خویش
ببالا برآمد درفشے بدست
بنعرہ همے ڪووہ را ڪرد پست
بہ پیرووزے شاہ ایران زمین
همے خواند بر پهلوان آفرین
سہ دیگر سیامڪ ز توران سپاه
بشد با گرازہ بہ آوردگاه
برفتند و نیزہ گرفتہ بدست
خرووشان بڪردار پیلان مست
پر از جنگ و پر خشم ڪینهوران
گرفتند زان پس عمود گران
چو شیران جنگے برآشووفتند
همے بر سر یڪدگر ڪووفتند
زبانشان شد از تشنگے لخت لخت
بتنگے فراز آمد آن ڪار سخت
پیادہ شدند و برآویختند
همے گرد ڪینہ برانگیختند
گرازہ بزد دست برسان شیر
مر او را چو باد اندر آورد زیر
چنان سخت زد بر زمین ڪاستخوانش
شڪست و برآمد ز تن نیز جانش
گرازہ هم آنگہ ببستاش باسپ
نشست از بر زین چو آذرگشسپ
گرفت آنگہ اسپ سیامڪ بدست
ببالا برآمد بہ ڪردار مست
درفش خجستہ بدست اندروون
گرازان و شادان و دشمن نگوون
خرووشان و جووشان و نعرہ زنان
ابر پهلوان آفرین برڪنان
چهارم فرووهل بد و زنگله
دو جنگے بہ ڪردار شیر یله
بایران نبردہ بہ تیر و ڪمان
نبد چون فردوهل دگر بدگمان
چو از دوور ترڪ دژم را بدید
ڪمان را بزہ ڪرد و اندر ڪشید
برآورد زان تیرهاے خدنگ
گرفتہ ڪمان رفت پیشاش بجنگ
ابر زنگلہ تیرباران گرفت
ز هر سوو ڪمین سواران گرفت
خدنگے برانش برآمد چو باد
ڪہ بگذشت بر مرد و بر اسپ شاد
برووے اندر آمد تگاور ز درد
جدا شد ازوو زنگلہ رووے زرد
نگون شد سر زنگلہ جان بداد
تو گفتے همانا ز مادر نزاد
فرووهل فروجست و ببرید سر
بروون ڪرد خفتان رومے ز بر
سرش را بہ فتراڪ زین برببست
بیامد گرفت اسپ اوو را بدست
ببالا برآمد بسان پلنگ
بخون غرقہ گشتہ بر و تیغ و چنگ
درفش خجستہ برآورد راست
شدہ شادمان یافتہ هرچ خواست
خرووشید زان پس ڪہ پیرووز باد
سر خسروان شاہ فرخ نژاد
بہ پنجم چو رهام گوودرز بود
ڪہ با بارمان اوو نبرد آزموود
ڪمان برگرفتند و تیر خدنگ
برآمد خرووش سواران جنگ
ڪمانها همہ پاڪ بر هم شڪست
سووے نیزہ بردند چون باد دست
دو جنگے و هر دو دلیر و سوار
هشیوار و دیدہ بسے ڪارزار
بگشتند بسیار یڪ بادگر
بپیچید رهام پرخاشخر
یڪے نیزہ انداخت بر ران اووی
ڪز اسپ اندر آمد بفرمان اووی
جدا شد ز بارہ هم آنگاہ ترڪ
ز اسب اندر افتاد ترڪ سترگ
بپشت اندرش نیزهاے زد دگر
سنان اندر آمد میان جگر
فروود آمد از بارہ ڪرد آفرین
ز دادار بر بخت شاہ زمین.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۳۸)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۴۰
بہ نیزہ فراوان برآویختند
همے زهر با خوون برآمیختند
سناندار نیزہ ز چنگ سوار
فروو ریخت از هول آن ڪارزار
ڪمان برگرفتند و تیر خدنگ
یڪ اندر دگر تاختہ چون پلنگ
همے زندہ بایست مر گیو را
ڪز اسب اندر آرد گو نیو را
چنان بستہ در پیش خسرو برد
ز ترڪان یڪے هدیهاے نو برد
چو گیو اندر آمد گروے از نهیب
ڪمان شد ز دستش بسووے نشیب
سووے تیغ برد آن زمان دست خویش
دمان گیو نیو اندر آمد بپیش
عمودے بزد بر سر و ترگ اووی
ڪہ خوون اندر آمد ز تارڪ برووی
همیدوون ز زین دست بگذاردش
گرفتش ببر سخت و بہ فشاردش
ڪہ بر پشت زین مرد بیتووش گشت
ز اسپ اندر افتاد و بیهووش گشت
فروود آمد از بارہ جنگے پلنگ
دو دست از پس پشت بستش چو سنگ
نشست از بر زین و اوو را بپیش
دوانید و شد تا بر یار خویش
ببالا برآمد درفشے بدست
بنعرہ همے ڪووہ را ڪرد پست
بہ پیرووزے شاہ ایران زمین
همے خواند بر پهلوان آفرین
سہ دیگر سیامڪ ز توران سپاه
بشد با گرازہ بہ آوردگاه
برفتند و نیزہ گرفتہ بدست
خرووشان بڪردار پیلان مست
پر از جنگ و پر خشم ڪینهوران
گرفتند زان پس عمود گران
چو شیران جنگے برآشووفتند
همے بر سر یڪدگر ڪووفتند
زبانشان شد از تشنگے لخت لخت
بتنگے فراز آمد آن ڪار سخت
پیادہ شدند و برآویختند
همے گرد ڪینہ برانگیختند
گرازہ بزد دست برسان شیر
مر او را چو باد اندر آورد زیر
چنان سخت زد بر زمین ڪاستخوانش
شڪست و برآمد ز تن نیز جانش
گرازہ هم آنگہ ببستاش باسپ
نشست از بر زین چو آذرگشسپ
گرفت آنگہ اسپ سیامڪ بدست
ببالا برآمد بہ ڪردار مست
درفش خجستہ بدست اندروون
گرازان و شادان و دشمن نگوون
خرووشان و جووشان و نعرہ زنان
ابر پهلوان آفرین برڪنان
چهارم فرووهل بد و زنگله
دو جنگے بہ ڪردار شیر یله
بایران نبردہ بہ تیر و ڪمان
نبد چون فردوهل دگر بدگمان
چو از دوور ترڪ دژم را بدید
ڪمان را بزہ ڪرد و اندر ڪشید
برآورد زان تیرهاے خدنگ
گرفتہ ڪمان رفت پیشاش بجنگ
ابر زنگلہ تیرباران گرفت
ز هر سوو ڪمین سواران گرفت
خدنگے برانش برآمد چو باد
ڪہ بگذشت بر مرد و بر اسپ شاد
برووے اندر آمد تگاور ز درد
جدا شد ازوو زنگلہ رووے زرد
نگون شد سر زنگلہ جان بداد
تو گفتے همانا ز مادر نزاد
فرووهل فروجست و ببرید سر
بروون ڪرد خفتان رومے ز بر
سرش را بہ فتراڪ زین برببست
بیامد گرفت اسپ اوو را بدست
ببالا برآمد بسان پلنگ
بخون غرقہ گشتہ بر و تیغ و چنگ
درفش خجستہ برآورد راست
شدہ شادمان یافتہ هرچ خواست
خرووشید زان پس ڪہ پیرووز باد
سر خسروان شاہ فرخ نژاد
بہ پنجم چو رهام گوودرز بود
ڪہ با بارمان اوو نبرد آزموود
ڪمان برگرفتند و تیر خدنگ
برآمد خرووش سواران جنگ
ڪمانها همہ پاڪ بر هم شڪست
سووے نیزہ بردند چون باد دست
دو جنگے و هر دو دلیر و سوار
هشیوار و دیدہ بسے ڪارزار
بگشتند بسیار یڪ بادگر
بپیچید رهام پرخاشخر
یڪے نیزہ انداخت بر ران اووی
ڪز اسپ اندر آمد بفرمان اووی
جدا شد ز بارہ هم آنگاہ ترڪ
ز اسب اندر افتاد ترڪ سترگ
بپشت اندرش نیزهاے زد دگر
سنان اندر آمد میان جگر
فروود آمد از بارہ ڪرد آفرین
ز دادار بر بخت شاہ زمین.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش (۳۳۹)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۴۱
بڪین سیاووش ڪشیدش نگون
ز ڪینہ بمالید بر رووے خوون
بزین اندر آهخت و بستش چو سنگ
سر آویختہ پایها زیر تنگ
نشست از بر زین و اسپش ڪشان
بیامد دوان تا بجاے نشان
ببالا برآمد شدہ شاد دل
ز درد و غمان گشتہ آزاددل
بہ پیرووزے شاہ و تخت بلند
بڪام آمدہ زیر بخت بلند
همے آفرین خواند سالار شاه
ابر شاہ ڪیخسرو و تاج و گاه
ڪہ پیرووزگر شاہ پیرووز باد
همہ رووزگارانش نورووز باد
ششم بیژن گیو و روویین دمان
بزہ برنهادند هر دو ڪمان
چپ و راست گشتند یڪ با دگر
نبد تیرشان از ڪمان ڪارگر
برومے عمود آنگهے پوور گیو
همے گشت با گرد روویین نیو
بر آوردگہ بر برو دست یافت
زمین را بدرید و اندر شتافت
زد از باد بر سرش رومے ستوون
فرووریخت از ترگ اوو مغز و خوون
بہ زین پلنگ اندروون جان بداد
ز پیران ویسہ بسے ڪرد یاد
پس از پشت بارہ درآمد نگوون
همہ تن پر آهن دهن پر ز خوون
ز اسپ اندر آمد سبڪ بیژنا
مر او را بڪردار آهرمنا
ڪمند اندر افگند و بر زین ڪشید
نبد ڪس ڪہ تیمار روویین ڪشید
برفت از پے سوود مایہ بباد
هنوز از جوانیش نابوودہ شاد
بر اسپش بڪردار پیلے ببست
گرفت آنگهے پالهنگش بدست
عنان هیون تگاور بتافت
وز آن جایگہ سووے بالا شتافت
بچنگ اندروون شیر پیڪر درفش
میان دیبہ و رنگ خوردہ بنفش
چنین ست ڪار جهان فریب
پس هر فرازے نهادہ نشیب
وز آن جایگہ شد بجاے نشان
بنزدیڪ آن نامور سرڪشان
همے گفت پیرووزگر باد شاه
همیشہ سر پهلوان با ڪلاه
جهان پیش شاہ جهان بندہ باد
همیشہ دل پهلوان باد شاد
بروون تاخت هفتم ز گردان هجیر
یڪے نامدارے سوارے هژیر
سپهرم ز خویشان افراسیاب
یڪے نامور بوود با جاہ و آب
ابا پوور گوودرز رزم آزموود
ڪہ چون اوو بلشڪر سوارے نبوود
برفتند هر دو بجاے نبرد
برآمد ز آوردگہ تیرہ گرد
بشمشیر هر دو برآویختند
همے زآهن آتش فرووریختند
هژیر دلاور بڪردار شیر
برووے سپهرم درآمد دلیر
بنام جهانآفرین ڪردگار
ببخت جهاندار با شهریار
یڪے تیغ زد بر سر و ترگ اووی
ڪہ آمد هم اندر زمان مرگ اووی
درافتاد ز اسبش هم آنگہ نگوون
بزارے و خوارے دهن پر ز خوون
فروود آمد از بارہ فرخ هژیر
مر اوو را ببست از بر زین چو شیر
نشست از بر اسپ و آن اسب اووی
گرفتہ عنان و درآوردہ رووی
برآمد ببالا و ڪرد آفرین
بران اختر نیڪ و فرخ زمین
همے زوور و بخت از جهاندار دید
وز آن گردش بخت بیدار دید
بهشتم ز گردان ناماوران
بشد ساختہ زنگهے شاوران
ڪہ همرزمش از تخم اوو خواست بوود
ڪہ از جنگ هرگز نہ برڪاست بوود
گرفتند هر دو عمود گران
چو اوو خواست با زنگهے شاوران
بگشتند ز اندازہ بیروون بجنگ
ز بس ڪووفتن گشت پیڪار تنگ
فرووماند اسپان جنگے ز تگ
ڪہ گفتے بتنشان نجنبید رگ
چو خوورشید تابان ز گنبد بگشت
بڪردار آهن بتفسید دشت
چنان تشنہ گشتند ڪز جاے خویش
نجنبید و ننهاد ڪس پاے پیش
زبان برگشادند یڪبادگر
ڪہ اڪنوون ز گرمے بسووزد جگر
بباید برآسوود و دم برزدن
پس آنگہ سووے جنگ بازآمدن
برفتند و اسبان جنگے بجای
فراز آوریدند و بستند پای
بسوودگے باز برخاستند
بپیڪار ڪینہ بیاراستند
بڪردار آتش ز نیزہ سوار
همے گشت بر مرڪز ڪارزار
بدآنگہ ڪہ زنگہ برو دست یافت
سنان سووے اوو ڪرد و اندر شتافت.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش (۳۳۹)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۴۱
بڪین سیاووش ڪشیدش نگون
ز ڪینہ بمالید بر رووے خوون
بزین اندر آهخت و بستش چو سنگ
سر آویختہ پایها زیر تنگ
نشست از بر زین و اسپش ڪشان
بیامد دوان تا بجاے نشان
ببالا برآمد شدہ شاد دل
ز درد و غمان گشتہ آزاددل
بہ پیرووزے شاہ و تخت بلند
بڪام آمدہ زیر بخت بلند
همے آفرین خواند سالار شاه
ابر شاہ ڪیخسرو و تاج و گاه
ڪہ پیرووزگر شاہ پیرووز باد
همہ رووزگارانش نورووز باد
ششم بیژن گیو و روویین دمان
بزہ برنهادند هر دو ڪمان
چپ و راست گشتند یڪ با دگر
نبد تیرشان از ڪمان ڪارگر
برومے عمود آنگهے پوور گیو
همے گشت با گرد روویین نیو
بر آوردگہ بر برو دست یافت
زمین را بدرید و اندر شتافت
زد از باد بر سرش رومے ستوون
فرووریخت از ترگ اوو مغز و خوون
بہ زین پلنگ اندروون جان بداد
ز پیران ویسہ بسے ڪرد یاد
پس از پشت بارہ درآمد نگوون
همہ تن پر آهن دهن پر ز خوون
ز اسپ اندر آمد سبڪ بیژنا
مر او را بڪردار آهرمنا
ڪمند اندر افگند و بر زین ڪشید
نبد ڪس ڪہ تیمار روویین ڪشید
برفت از پے سوود مایہ بباد
هنوز از جوانیش نابوودہ شاد
بر اسپش بڪردار پیلے ببست
گرفت آنگهے پالهنگش بدست
عنان هیون تگاور بتافت
وز آن جایگہ سووے بالا شتافت
بچنگ اندروون شیر پیڪر درفش
میان دیبہ و رنگ خوردہ بنفش
چنین ست ڪار جهان فریب
پس هر فرازے نهادہ نشیب
وز آن جایگہ شد بجاے نشان
بنزدیڪ آن نامور سرڪشان
همے گفت پیرووزگر باد شاه
همیشہ سر پهلوان با ڪلاه
جهان پیش شاہ جهان بندہ باد
همیشہ دل پهلوان باد شاد
بروون تاخت هفتم ز گردان هجیر
یڪے نامدارے سوارے هژیر
سپهرم ز خویشان افراسیاب
یڪے نامور بوود با جاہ و آب
ابا پوور گوودرز رزم آزموود
ڪہ چون اوو بلشڪر سوارے نبوود
برفتند هر دو بجاے نبرد
برآمد ز آوردگہ تیرہ گرد
بشمشیر هر دو برآویختند
همے زآهن آتش فرووریختند
هژیر دلاور بڪردار شیر
برووے سپهرم درآمد دلیر
بنام جهانآفرین ڪردگار
ببخت جهاندار با شهریار
یڪے تیغ زد بر سر و ترگ اووی
ڪہ آمد هم اندر زمان مرگ اووی
درافتاد ز اسبش هم آنگہ نگوون
بزارے و خوارے دهن پر ز خوون
فروود آمد از بارہ فرخ هژیر
مر اوو را ببست از بر زین چو شیر
نشست از بر اسپ و آن اسب اووی
گرفتہ عنان و درآوردہ رووی
برآمد ببالا و ڪرد آفرین
بران اختر نیڪ و فرخ زمین
همے زوور و بخت از جهاندار دید
وز آن گردش بخت بیدار دید
بهشتم ز گردان ناماوران
بشد ساختہ زنگهے شاوران
ڪہ همرزمش از تخم اوو خواست بوود
ڪہ از جنگ هرگز نہ برڪاست بوود
گرفتند هر دو عمود گران
چو اوو خواست با زنگهے شاوران
بگشتند ز اندازہ بیروون بجنگ
ز بس ڪووفتن گشت پیڪار تنگ
فرووماند اسپان جنگے ز تگ
ڪہ گفتے بتنشان نجنبید رگ
چو خوورشید تابان ز گنبد بگشت
بڪردار آهن بتفسید دشت
چنان تشنہ گشتند ڪز جاے خویش
نجنبید و ننهاد ڪس پاے پیش
زبان برگشادند یڪبادگر
ڪہ اڪنوون ز گرمے بسووزد جگر
بباید برآسوود و دم برزدن
پس آنگہ سووے جنگ بازآمدن
برفتند و اسبان جنگے بجای
فراز آوریدند و بستند پای
بسوودگے باز برخاستند
بپیڪار ڪینہ بیاراستند
بڪردار آتش ز نیزہ سوار
همے گشت بر مرڪز ڪارزار
بدآنگہ ڪہ زنگہ برو دست یافت
سنان سووے اوو ڪرد و اندر شتافت.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش (۳۴۰)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۴۲
یڪے نیزہ زد بر ڪمرگاہ اووی
ڪز اسپش نگوون ڪرد و برزد برووی
چو رعد خرووشان یڪے ویلہ ڪرد
ڪہ گفتے بدرید دشت نبرد
فروود آمد از بارہ شد نزد اووی
بران خاڪ تفتہ ڪشیدش برووی
مر اوو را بچارہ ز رووے زمین
نگوون اندر افگند بر پشت زین
نشست از بر اسپ و بالا گرفت
بترڪان چہ آمد ز بخت اے شگفت
بران ڪووہ فرخ برآمد ز پست
یڪے گرگ پیڪر درفشے بدست
بشد پیش یاران و ڪرد آفرین
ابر شاہ و بر پهلوان زمین
بروون رفت گرگین نهم ڪینهخواه
ابا اندریمان ز توران سپاه
جهاندیدہ و ڪارڪردہ دو مرد
برفتند و جستند جاے نبرد
بہ نیزہ بگشتند و بشڪست پست
ڪمان بر گرفتند هر دو بہ دست
ببارید تیر از ڪمان سران
بروے اندر آوردہ ڪرگ اسپران
همے تیر بارید همچون تگرگ
بران اسپر ڪرگ و بر ترڪ و ترگ
یڪے تیر گرگین بزد بر سرش
ڪہ بردووخت با ترگ رومے برش
بلرزید بر زین ز سختے سوار
یڪے تیر دیگر بزد نامدار
هم آنگاہ ترڪ اندر آمد نگوون
ز چشمش بروون آمد از درد خوون
فروود آمد از بارہ گرگین چو گرد
سر اندریمان ز تن دوور ڪرد
بہ فتراڪ بربست و خود برنشست
نوند سوار نبردہ بدست
بران تند بالا برآمد دمان
همیدوون ببازوو بزہ بر ڪمان
بہ نیرووے یزدان ڪہ اوو بد پناه
بہ پیرووز بخت جهاندار شاه
چو پیرووز برگشت مرد از نبرد
درفش دلفرووز بر پاے ڪرد
دهم برتہ با ڪهرم تیغزن
دو خوونے و هر دو سر انجمن
همے آزمودند هرگوونہ جنگ
گرفتند پس تیغ هندے بچنگ
درفش همایوون بدست اندروون
تو گفتے بجنبد ڪہ بیستوون
یڪایڪ بپیچید ازوو برتہ رووی
یڪے تیغ زد بر سر و ترگ اووی
ڪہ تا سینہ ڪهرم بد و نیڪ گشت
ز دشمن دل برتہ بیبیم گشت
فروود آمد از اسب و اوو را ببست
بران زین تووزے و خود برنشست
برآمد ببالا چو شرزہ پلنگ
خروشان یڪے تیغ هندے بچنگ
درفش همایوون بدست اندروون
فگندہ بران بارہ ڪهرم نگوون
همے گفت شاہ ست پیروزگر
همیشہ ڪلاهش بخوورشید بر
چو از رووز نہ ساعت اندر گذشت
ز ترڪان نبد ڪس بر آن پهن دشت
ڪسے را ڪجا پروراند بناز
برآید برو روزگار دراز
شبیخوون ڪند گاہ شادے برووی
همے خوارے و سختے آرد برووی
ز باد اندر آرد دهدمان بدم
همے داد خوانیم و پیدا ستم
بہ تورانیان بر بد آن جنگ شوم
بہ آوردگہ ڪردن آهنگ شوم
چنان شد ڪہ پیران ز توران سپاه
سوارے ندید اندر آوردگاه
روانها گسستہ ز تنشان بہ تیغ
جهان را تو گفتے نیامد دریغ
سپهدار ایران و توران دژم
فراز آمدند اندران ڪین بهم
همے برنوشتند هر دو زمین
همہ دل پر از درد و سر پر ز ڪین
بہ آوردگاہ سواران ز گرد
فرووماند خوورشید رووز نبرد
بہ تیغ و بخنجر بگرز و ڪمند
ز هر گوونهے برنهادند بند
فراز آمد آن گردش ایزدی
از ایران بہ توران رسید آن بدی
ابا خواست یزدانش چارہ نماند
ڪرا ڪووشش و زوور و یارہ نماند
نگہ ڪرد پیران ڪہ هنگام چیست
بدانست ڪان گردش ایزدیست
ولیڪن بمردے همے ڪرد ڪار
بڪووشید با گردش رووزگار
ازان پس ڪمان برگرفتند و تیر
دو سالار لشڪر دو هشیار پیر
یڪے تیرباران گرفتند سخت
چو باد خزان بر جهد بر درخت
نگہ ڪرد گوودرز تیر خدنگ
ڪہ آهن ندارد مر اوو را نہ سنگ
ببر گستوان برزد و بردرید
تگاور بلرزید و دم درڪشید
بیفتاد و پیران درآمد بزیر
بغلتید زیرش سوار دلیر
بدانست ڪهآمد زمانہ فراز
وزان رووز تیرہ نیابد جواز.
🖍بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش (۳۴۰)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۴۲
یڪے نیزہ زد بر ڪمرگاہ اووی
ڪز اسپش نگوون ڪرد و برزد برووی
چو رعد خرووشان یڪے ویلہ ڪرد
ڪہ گفتے بدرید دشت نبرد
فروود آمد از بارہ شد نزد اووی
بران خاڪ تفتہ ڪشیدش برووی
مر اوو را بچارہ ز رووے زمین
نگوون اندر افگند بر پشت زین
نشست از بر اسپ و بالا گرفت
بترڪان چہ آمد ز بخت اے شگفت
بران ڪووہ فرخ برآمد ز پست
یڪے گرگ پیڪر درفشے بدست
بشد پیش یاران و ڪرد آفرین
ابر شاہ و بر پهلوان زمین
بروون رفت گرگین نهم ڪینهخواه
ابا اندریمان ز توران سپاه
جهاندیدہ و ڪارڪردہ دو مرد
برفتند و جستند جاے نبرد
بہ نیزہ بگشتند و بشڪست پست
ڪمان بر گرفتند هر دو بہ دست
ببارید تیر از ڪمان سران
بروے اندر آوردہ ڪرگ اسپران
همے تیر بارید همچون تگرگ
بران اسپر ڪرگ و بر ترڪ و ترگ
یڪے تیر گرگین بزد بر سرش
ڪہ بردووخت با ترگ رومے برش
بلرزید بر زین ز سختے سوار
یڪے تیر دیگر بزد نامدار
هم آنگاہ ترڪ اندر آمد نگوون
ز چشمش بروون آمد از درد خوون
فروود آمد از بارہ گرگین چو گرد
سر اندریمان ز تن دوور ڪرد
بہ فتراڪ بربست و خود برنشست
نوند سوار نبردہ بدست
بران تند بالا برآمد دمان
همیدوون ببازوو بزہ بر ڪمان
بہ نیرووے یزدان ڪہ اوو بد پناه
بہ پیرووز بخت جهاندار شاه
چو پیرووز برگشت مرد از نبرد
درفش دلفرووز بر پاے ڪرد
دهم برتہ با ڪهرم تیغزن
دو خوونے و هر دو سر انجمن
همے آزمودند هرگوونہ جنگ
گرفتند پس تیغ هندے بچنگ
درفش همایوون بدست اندروون
تو گفتے بجنبد ڪہ بیستوون
یڪایڪ بپیچید ازوو برتہ رووی
یڪے تیغ زد بر سر و ترگ اووی
ڪہ تا سینہ ڪهرم بد و نیڪ گشت
ز دشمن دل برتہ بیبیم گشت
فروود آمد از اسب و اوو را ببست
بران زین تووزے و خود برنشست
برآمد ببالا چو شرزہ پلنگ
خروشان یڪے تیغ هندے بچنگ
درفش همایوون بدست اندروون
فگندہ بران بارہ ڪهرم نگوون
همے گفت شاہ ست پیروزگر
همیشہ ڪلاهش بخوورشید بر
چو از رووز نہ ساعت اندر گذشت
ز ترڪان نبد ڪس بر آن پهن دشت
ڪسے را ڪجا پروراند بناز
برآید برو روزگار دراز
شبیخوون ڪند گاہ شادے برووی
همے خوارے و سختے آرد برووی
ز باد اندر آرد دهدمان بدم
همے داد خوانیم و پیدا ستم
بہ تورانیان بر بد آن جنگ شوم
بہ آوردگہ ڪردن آهنگ شوم
چنان شد ڪہ پیران ز توران سپاه
سوارے ندید اندر آوردگاه
روانها گسستہ ز تنشان بہ تیغ
جهان را تو گفتے نیامد دریغ
سپهدار ایران و توران دژم
فراز آمدند اندران ڪین بهم
همے برنوشتند هر دو زمین
همہ دل پر از درد و سر پر ز ڪین
بہ آوردگاہ سواران ز گرد
فرووماند خوورشید رووز نبرد
بہ تیغ و بخنجر بگرز و ڪمند
ز هر گوونهے برنهادند بند
فراز آمد آن گردش ایزدی
از ایران بہ توران رسید آن بدی
ابا خواست یزدانش چارہ نماند
ڪرا ڪووشش و زوور و یارہ نماند
نگہ ڪرد پیران ڪہ هنگام چیست
بدانست ڪان گردش ایزدیست
ولیڪن بمردے همے ڪرد ڪار
بڪووشید با گردش رووزگار
ازان پس ڪمان برگرفتند و تیر
دو سالار لشڪر دو هشیار پیر
یڪے تیرباران گرفتند سخت
چو باد خزان بر جهد بر درخت
نگہ ڪرد گوودرز تیر خدنگ
ڪہ آهن ندارد مر اوو را نہ سنگ
ببر گستوان برزد و بردرید
تگاور بلرزید و دم درڪشید
بیفتاد و پیران درآمد بزیر
بغلتید زیرش سوار دلیر
بدانست ڪهآمد زمانہ فراز
وزان رووز تیرہ نیابد جواز.
🖍بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۴۱)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۴۳
ز نیروو بدو نیم شد دست راست
هم آنگہ بہ غلتید و بر پاے خاست
ز گوودرز بگریخت و شد سووے ڪوه
غمے شد ز درد دویدن ستووه
همے شد بران ڪووهسر بر دوان
ڪزوو بازگردد مگر پهلوان
نگہ ڪرد گوودرز و بہ گریست زار
بہ ترسید از گردش رووزگار
بدانست ڪش نیست با ڪس وفا
میان بستہ دارد ز بهر جفا
فغان ڪرد ڪاے نامور پهلوان
چہ بوودت ڪہ ایدوون پیادہ دوان
بڪردار نخچیر در پیش من
ڪجات آن سپاہ اے سر انجمن
نیامد ز لشڪر تو را یار ڪس
وزیشان نبینمت فریادرس
ڪجات آن همہ زور و مردانگی
سلیح و دل و گنج و فرزانگی
ستوون گوان پشت افراسیاب
ڪنوون شاہ را تیرہ گشت آفتاب
زمانہ ز تو زوود برگاشت رووی
بہ هنگام ڪینہ تو چارہ مجووی
چو ڪارت چنین گشت زنهار خواه
بدان تات زندہ برم نزد شاه
بہ بخشاید از دل همے بر تو بر
ڪہ هستس جهان پهلوان سربسر
بدوو گفت پیران ڪہ این خود مباد
بفرجام بر من چنین بد مباد
ازین پس مرا زندگانے بوَد
بہ زنهار رفتن گمانے بوَد
خود اندر جهان مرگ را زادهایم
بدین ڪار گردن تو را دادهایم
شنیدستم این داستان از مهان
ڪہ هرچند باشے بخرم جهان
سرانجام مرگست زوو چارہ نیست
بمن بر بدین جاے پیغارہ نیست
همے گشت گودرز بر گرد ڪوه
نبودش بدو راہ و آمد ستوه
پیادہ ببوود و سپر برگرفت
چو نخچیربانان ڪہ اندر گرفت
گرفتہ سپر پیش و ژووپین بدست
ببالا نهادہ سر از جاے پست
همے دید پیران مر اوو را ز دوور
بست از بر سنگ سالار توور
بینداخت خنجر بڪردار تیر
بیامد ببازووے سالار پیر
چو گوودرز شد خستہ بر دست اووی
ز ڪینہ بخشم اندر آورد رووی
بینداخت ژووپین بپیران رسید
زرہ بر تنش سربسر بردرید
ز پشت اندر آمد براہ جگر
بغرید و آسیمہ برگشت سر
برآمدش خوون جگر بر دهان
روانش برآمد هم اندر زمان
چو شیر ژیان اندر آمد بسر
بنالید با داور دادگر
برآن ڪووہ خارا زمانے تپید
پس از ڪین و آوردگاہ آرمید
زمانہ بزهراب دادست چنگ
بدرد دل شیر و چرم پلنگ
چنین ست خود گردش رووزگار
نگیرد همے پند آمووزگار
چو گوودرز بر شد بران ڪووهسار
بدیدش بر آنگوونہ افگندہ خوار
دریدہ دل و دست و بر خاڪ سر
شڪستہ سلیح و گسستہ ڪمر
چنین گفت گوودرز ڪاے نرہ شیر
سر پهلوانان و گرد دلیر
جهان چون من و چون تو بسیار دید
نخواهد همے با ڪسے آرمید
چو گوودرز دیدش چنان مردهخوار
بخاڪ و بخوون بر تپیدہ بزار
فرووبرد چنگال و خوون برگرفت
بخورد و بیالوود رووے اے شگفت
ز خوون سیاووش خرووشید زار
نیایش همے ڪرد بر ڪردگار
ز هفتاد خوون گرامے پسر
بنالید با داور دادگر
سرش را همے خواست از تن برید
چنان بدڪنش خویشتن را ندید
درفے بہ بالینش بر پاے ڪرد
سرش را بدان سایہ برجاے ڪرد
سووے لشڪر خویش بنهاد رووی
چڪان خوون ز بازووش چون آب جووی
همہ ڪینهجوویان پرخاشجووی
ز بالا بہ لشڪر نهادند رووی
ابا ڪشتگان بستہ بر پشت زین
بریشان سرآوردہ پرخاش و ڪین
چو با ڪینهجوویان نبد پهلوان
خرووشے برآمد ز پیر و جوان
ڪہ گوودرز بر دست پیران مگر
ز پیرے بخوون اندر آورد سر
همے زار بگریست لشڪر همه
ز نادیدن پهلوان رمه
درفشے پدید آمد از تیرہ گرد
گرازان و تازان بدشت نبرد
برآمد ز لشڪرگہ آواے ڪووس
همے گرد بر آسمان داد بووس
بزرگان بر پهلوان آمدند
پر از خندہ و شادمان آمدند
چنین گفت لشڪر مگر پهلوان
ازوو بازگردید تیرہ روان
ڪہ پیران یڪے شیردل مرد بوَد
همہ سالہ جوویاے آورد بوَد.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۴۱)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۴۳
ز نیروو بدو نیم شد دست راست
هم آنگہ بہ غلتید و بر پاے خاست
ز گوودرز بگریخت و شد سووے ڪوه
غمے شد ز درد دویدن ستووه
همے شد بران ڪووهسر بر دوان
ڪزوو بازگردد مگر پهلوان
نگہ ڪرد گوودرز و بہ گریست زار
بہ ترسید از گردش رووزگار
بدانست ڪش نیست با ڪس وفا
میان بستہ دارد ز بهر جفا
فغان ڪرد ڪاے نامور پهلوان
چہ بوودت ڪہ ایدوون پیادہ دوان
بڪردار نخچیر در پیش من
ڪجات آن سپاہ اے سر انجمن
نیامد ز لشڪر تو را یار ڪس
وزیشان نبینمت فریادرس
ڪجات آن همہ زور و مردانگی
سلیح و دل و گنج و فرزانگی
ستوون گوان پشت افراسیاب
ڪنوون شاہ را تیرہ گشت آفتاب
زمانہ ز تو زوود برگاشت رووی
بہ هنگام ڪینہ تو چارہ مجووی
چو ڪارت چنین گشت زنهار خواه
بدان تات زندہ برم نزد شاه
بہ بخشاید از دل همے بر تو بر
ڪہ هستس جهان پهلوان سربسر
بدوو گفت پیران ڪہ این خود مباد
بفرجام بر من چنین بد مباد
ازین پس مرا زندگانے بوَد
بہ زنهار رفتن گمانے بوَد
خود اندر جهان مرگ را زادهایم
بدین ڪار گردن تو را دادهایم
شنیدستم این داستان از مهان
ڪہ هرچند باشے بخرم جهان
سرانجام مرگست زوو چارہ نیست
بمن بر بدین جاے پیغارہ نیست
همے گشت گودرز بر گرد ڪوه
نبودش بدو راہ و آمد ستوه
پیادہ ببوود و سپر برگرفت
چو نخچیربانان ڪہ اندر گرفت
گرفتہ سپر پیش و ژووپین بدست
ببالا نهادہ سر از جاے پست
همے دید پیران مر اوو را ز دوور
بست از بر سنگ سالار توور
بینداخت خنجر بڪردار تیر
بیامد ببازووے سالار پیر
چو گوودرز شد خستہ بر دست اووی
ز ڪینہ بخشم اندر آورد رووی
بینداخت ژووپین بپیران رسید
زرہ بر تنش سربسر بردرید
ز پشت اندر آمد براہ جگر
بغرید و آسیمہ برگشت سر
برآمدش خوون جگر بر دهان
روانش برآمد هم اندر زمان
چو شیر ژیان اندر آمد بسر
بنالید با داور دادگر
برآن ڪووہ خارا زمانے تپید
پس از ڪین و آوردگاہ آرمید
زمانہ بزهراب دادست چنگ
بدرد دل شیر و چرم پلنگ
چنین ست خود گردش رووزگار
نگیرد همے پند آمووزگار
چو گوودرز بر شد بران ڪووهسار
بدیدش بر آنگوونہ افگندہ خوار
دریدہ دل و دست و بر خاڪ سر
شڪستہ سلیح و گسستہ ڪمر
چنین گفت گوودرز ڪاے نرہ شیر
سر پهلوانان و گرد دلیر
جهان چون من و چون تو بسیار دید
نخواهد همے با ڪسے آرمید
چو گوودرز دیدش چنان مردهخوار
بخاڪ و بخوون بر تپیدہ بزار
فرووبرد چنگال و خوون برگرفت
بخورد و بیالوود رووے اے شگفت
ز خوون سیاووش خرووشید زار
نیایش همے ڪرد بر ڪردگار
ز هفتاد خوون گرامے پسر
بنالید با داور دادگر
سرش را همے خواست از تن برید
چنان بدڪنش خویشتن را ندید
درفے بہ بالینش بر پاے ڪرد
سرش را بدان سایہ برجاے ڪرد
سووے لشڪر خویش بنهاد رووی
چڪان خوون ز بازووش چون آب جووی
همہ ڪینهجوویان پرخاشجووی
ز بالا بہ لشڪر نهادند رووی
ابا ڪشتگان بستہ بر پشت زین
بریشان سرآوردہ پرخاش و ڪین
چو با ڪینهجوویان نبد پهلوان
خرووشے برآمد ز پیر و جوان
ڪہ گوودرز بر دست پیران مگر
ز پیرے بخوون اندر آورد سر
همے زار بگریست لشڪر همه
ز نادیدن پهلوان رمه
درفشے پدید آمد از تیرہ گرد
گرازان و تازان بدشت نبرد
برآمد ز لشڪرگہ آواے ڪووس
همے گرد بر آسمان داد بووس
بزرگان بر پهلوان آمدند
پر از خندہ و شادمان آمدند
چنین گفت لشڪر مگر پهلوان
ازوو بازگردید تیرہ روان
ڪہ پیران یڪے شیردل مرد بوَد
همہ سالہ جوویاے آورد بوَد.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۴۲)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۴۴
چنین یاد ڪرد آن زمان پهلوان
سپردہ بدوو گووش پیر و جوان
بانگشت بنموود جاے نبرد
بگفت آنڪ با اوو زمانہ چہ ڪرد
برهام فرموود تا برنشست
بوردن اوو میان را بہ بست
بدوو گفت اوو را بزین برببند
بیاور چنان تازیان بر نوند
درفش و سلیحش چنان هم ڪہ هست
بدرع و میانش مبر هیچ دست
بران گونہ چون پهلوان ڪرد یاد
بروون تاخت رهام چون تندباد
ڪشید از بر اسپ روشن تنش
بخون اندروون غرقہ بد جوشنش
چنان هم ببستش بخم ڪمند
فرود آوریدش ز ڪووہ بلند
درفشش چو از جایگاہ نشان
ندیدند گردان گردنڪشان
همہ خواندند آفرین سربسر
ابر پهلوان زمین دربدر
ڪہ اے نامور پشت ایران سپاه
پرستندهے تخت تو باد ماه
فداے سپہ ڪردهاے جان و تن
بپیرے زمان رووزگار ڪهن
چنین گفت گوودرز با مهتران
ڪہ چون رزم ما گشت زین سان گران
مرا در دل آید ڪہ افراسیاب
سپہ بگذراند بدین رووے آب
سپاہ وے آسوودہ از رنج و تاب
بماندہ سپاهم چنین در شتاب
ولیڪن چنین دارم امید من
ڪہ آید جهاندار خوورشید من
بیافرووزد این رزمگہ را بفر
بیارد سپاهے بنو ڪینهور
یڪے هووشمندے فرستادهام
بس شاہ را پندها دادهام
ڪہ گر شاہ ترڪان بیارد سپاه
نداریم پاے اندرین ڪینهگاه
گمانم چنان ست ڪوو با سپاه
بیارے بیاید بدین رزمگاه
مر این ڪشتگان را برین دشت ڪین
چنین هم بدارید بر پشت زین
ڪزین ڪشتگان جان ما بیغمست
روان سیاووش زین خرم ست
اگر هم چنین نزد شاہ آوریم
شود شاد و زین پایگاہ آوریم
ڪہ آشووب ترڪان و ایرانیان
ازین بد ڪجا ڪم شد اندر میان
همہ یڪسرہ خواندند آفرین
ڪہ بے تو مبادا زمان و زمین
همہ سوودمندے ز گفتار تست
خور و ماہ روشن بدیدار تست
برفتند با ڪشتگان همچنان
گروے زرہ را پیادہ دوان
چو نزدیڪ بنگاہ و لشڪر شدند
پذیرهے سپهبد سپاہ آمدند
بپیش سپہ بوود گستهم شیر
بیامد بر پهلوان دلیر
زمین را ببووسید و ڪرد آفرین
سپاهت بیآزار گفتا ببین
چنانچون سپردے سپردم بهم
درین بوود گوودرز با گستهم
ڪہ اندر زمان از لب دیدهبان
بگوش آمد از ڪووہ زیبد فغان
ڪہ از گرد شد دشت چون تیرہ شب
شگفتے برآمد ز هر سوو جلب
خرووشیدن ڪووس با ڪرنای
بجنباند آن دشت گوویے ز جای
یڪے تخت پیرووزہ بر پشت پیل
درفشان بہ ڪردار دریاے نیل
هوا شد بسان پرند بنفش
ز تابیدن ڪاویانے درفش
درفشے ببالاے سرو سهی
پدید آمد از دوور با فرهی
بگردش سواران جوشنوران
زمین شد بنفش از ڪران تا ڪران
پس هر درفشے درفشے بپای
چہ از اژدها و چہ پیڪر همای
ارگ همچنین تیزرانے ڪنند
بیڪ رووز دیگر بدینجا رسند
ز ڪووہ ڪنابد همان دیدهبان
بدید آن شگفتے و آمد دوان
چنین گفت گر چشم من تیرہ نیست
وز اندووہ دیدار من خیرہ نیست
ز ترڪان برآورد ایزد دمار
همہ رنجشان سربسر گشت خوار
سپاہ اندر آمد ز بالا بہ پست
خرووشان و هر یڪ درفشے بدست
درفش سپهدار توران نگوون
همے بینم از پیش غرقہ بخوون
همان دہ دلاور ڪز ایدر برفت
ابا گرد پیران بورد تفت
همے بینم از دوورشان سرنگون
فگندہ بر اسپان و تن پر ز خون
دلیران ایران گرازان بهم
رسیدند یڪسر بر گستهم
وزان سووے زیبد یڪے تیرهگرد
پدید آمد و دشت شد لاژورد
میان سپہ ڪاویانے درفش
بپیش اندر ون تیغهاے بنفش.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۴۲)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۴۴
چنین یاد ڪرد آن زمان پهلوان
سپردہ بدوو گووش پیر و جوان
بانگشت بنموود جاے نبرد
بگفت آنڪ با اوو زمانہ چہ ڪرد
برهام فرموود تا برنشست
بوردن اوو میان را بہ بست
بدوو گفت اوو را بزین برببند
بیاور چنان تازیان بر نوند
درفش و سلیحش چنان هم ڪہ هست
بدرع و میانش مبر هیچ دست
بران گونہ چون پهلوان ڪرد یاد
بروون تاخت رهام چون تندباد
ڪشید از بر اسپ روشن تنش
بخون اندروون غرقہ بد جوشنش
چنان هم ببستش بخم ڪمند
فرود آوریدش ز ڪووہ بلند
درفشش چو از جایگاہ نشان
ندیدند گردان گردنڪشان
همہ خواندند آفرین سربسر
ابر پهلوان زمین دربدر
ڪہ اے نامور پشت ایران سپاه
پرستندهے تخت تو باد ماه
فداے سپہ ڪردهاے جان و تن
بپیرے زمان رووزگار ڪهن
چنین گفت گوودرز با مهتران
ڪہ چون رزم ما گشت زین سان گران
مرا در دل آید ڪہ افراسیاب
سپہ بگذراند بدین رووے آب
سپاہ وے آسوودہ از رنج و تاب
بماندہ سپاهم چنین در شتاب
ولیڪن چنین دارم امید من
ڪہ آید جهاندار خوورشید من
بیافرووزد این رزمگہ را بفر
بیارد سپاهے بنو ڪینهور
یڪے هووشمندے فرستادهام
بس شاہ را پندها دادهام
ڪہ گر شاہ ترڪان بیارد سپاه
نداریم پاے اندرین ڪینهگاه
گمانم چنان ست ڪوو با سپاه
بیارے بیاید بدین رزمگاه
مر این ڪشتگان را برین دشت ڪین
چنین هم بدارید بر پشت زین
ڪزین ڪشتگان جان ما بیغمست
روان سیاووش زین خرم ست
اگر هم چنین نزد شاہ آوریم
شود شاد و زین پایگاہ آوریم
ڪہ آشووب ترڪان و ایرانیان
ازین بد ڪجا ڪم شد اندر میان
همہ یڪسرہ خواندند آفرین
ڪہ بے تو مبادا زمان و زمین
همہ سوودمندے ز گفتار تست
خور و ماہ روشن بدیدار تست
برفتند با ڪشتگان همچنان
گروے زرہ را پیادہ دوان
چو نزدیڪ بنگاہ و لشڪر شدند
پذیرهے سپهبد سپاہ آمدند
بپیش سپہ بوود گستهم شیر
بیامد بر پهلوان دلیر
زمین را ببووسید و ڪرد آفرین
سپاهت بیآزار گفتا ببین
چنانچون سپردے سپردم بهم
درین بوود گوودرز با گستهم
ڪہ اندر زمان از لب دیدهبان
بگوش آمد از ڪووہ زیبد فغان
ڪہ از گرد شد دشت چون تیرہ شب
شگفتے برآمد ز هر سوو جلب
خرووشیدن ڪووس با ڪرنای
بجنباند آن دشت گوویے ز جای
یڪے تخت پیرووزہ بر پشت پیل
درفشان بہ ڪردار دریاے نیل
هوا شد بسان پرند بنفش
ز تابیدن ڪاویانے درفش
درفشے ببالاے سرو سهی
پدید آمد از دوور با فرهی
بگردش سواران جوشنوران
زمین شد بنفش از ڪران تا ڪران
پس هر درفشے درفشے بپای
چہ از اژدها و چہ پیڪر همای
ارگ همچنین تیزرانے ڪنند
بیڪ رووز دیگر بدینجا رسند
ز ڪووہ ڪنابد همان دیدهبان
بدید آن شگفتے و آمد دوان
چنین گفت گر چشم من تیرہ نیست
وز اندووہ دیدار من خیرہ نیست
ز ترڪان برآورد ایزد دمار
همہ رنجشان سربسر گشت خوار
سپاہ اندر آمد ز بالا بہ پست
خرووشان و هر یڪ درفشے بدست
درفش سپهدار توران نگوون
همے بینم از پیش غرقہ بخوون
همان دہ دلاور ڪز ایدر برفت
ابا گرد پیران بورد تفت
همے بینم از دوورشان سرنگون
فگندہ بر اسپان و تن پر ز خون
دلیران ایران گرازان بهم
رسیدند یڪسر بر گستهم
وزان سووے زیبد یڪے تیرهگرد
پدید آمد و دشت شد لاژورد
میان سپہ ڪاویانے درفش
بپیش اندر ون تیغهاے بنفش.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۴۳)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۴۵
درفش شهنشاہ با بوغ و ڪووس
پدید آمد و شد زمین آبنووس
برفتند لهاڪ و فرشیدورد
بدانجا ڪہ بد جایگاہ نبرد
بدیدند ڪشتہ بدیدار خویش
سپهبد برادر جهاندار خویش
ابا دہ سوار آن گزیدہ سران
ز ترڪان دلیران جنگاوران
بران دیدہ برزار و جووشان شدند
ز خوون برادر خرووشان شدند
همے زار گفتند ڪاے نرہ شیر
سپهدار پیران سوار دلیر
چہ بایست آن رادے و راستی
چو رفتن ز گیتے چنین خواستی
ڪنوون ڪام دشمن برآمد همه
ببد بر تو گیتے سرآمد همه
ڪہ جووید ڪنوون در جهان ڪین تو
ڪہ گیرد ڪنوون راہ و آیین تو
ازین شهر ترڪان و افراسیاب
بد آمد سرانجامت اے نیڪیاب
بباید بریدن سر خویش پست
بخوون غرقہ ڪردن بر و یال و دست
چو اندرز پیران نهادند پیش
نرفتند بر خیرہ گفتار خویش
ز گوودرز چون خواست پیران نبرد
چنین گفت با گرد فرشیدورد
ڪہ گر من شوم ڪشتہ بر ڪینهگاه
شما ڪس مباشید پیش سپاه
اگر ڪشتہ گردم برین دشت ڪین
شود تنگ بر نامداران زمین
نہ از تخمهے ویسہ ماند ڪسی
ڪہ اندر سرش مغز باشد بسی
ڪہ بر ڪینهگہ چونڪ ما را ڪشند
چو سرهاے ما سووے ایران ڪشند
ز گوودرز خواهد سپہ زینهار
شما خویشتن را مدارید خوار
همہ راہ سووے بیابان برید
مگر ڪز بد دشمنان جان برید
بلشڪر گہ خویش رفتند باز
همہ دیدہ پر خوون و دل پر گداز
بدانست لشڪر سراسر همه
ڪہ شد بیشبان آن گرازان رمه
همہ سربسر زار و گریان شدند
چو بر آتش تیز بریان شدند
بنزدیڪ لهاڪ و فرشیدورد
برفتند با دل پر از باد سرد
ڪہ اڪنوون چہ سازیم زین رزمگاه
چو شد پهلوان پشت توران سپاه
چنین گفت هر ڪس ڪہ پیران گرد
جز از نام نیڪوو ز گیهان نبرد
ڪرا دل دهد نیز بستن ڪمر
ز آهن ڪلہ برنهادن بسر
چنین گفت لهاڪ فرشیدورد
ڪہ از خواست یزدان ڪرانہ ڪہ ڪرد
چنین راند بر سر ورا رووزگار
ڪہ بر ڪینہ ڪشتہ شود زار و خوار
بشمشیر ڪردہ جدا سر ز تن
نیابد همے ڪشتہ گوور و ڪفن
بهرجاے ڪشتہ ڪشان دشمناش
پر از خوون سر و درع و خستہ تنش
ڪنوون بوودنے بوود و پیران گذشت
همہ ڪار و ڪردار اوو باد گشت
ستوون سپہ بوود تا زندہ بوود
بہ مهر سپہ جانش آگندہ بوود
سپہ را ز دشمن نگهدار بوود
پسر با برادر برش خوار بوود
بدان گیتے افتاد نیڪ و بدش
همانا ڪہ نیڪ است با ایزدش
بس از لشڪر خویش تیمار خورد
ز گوودرز پیمان ستد در نبرد
ڪہ گر من شوم ڪشتہ در ڪینهگاه
نجویے تو ڪین زان سپس با سپاه
گذرشان دهے تا بتوران شوند
ڪمین را نسازے بریشان ڪمند
ز پیمان نگردند ایرانیان
ازین در ڪنون نیست بیم زیان
سہ ڪارست پیشآمدہ ناگزیر
همہ گوش دارید برنا و پیر
اگرتان بزنهار باید شدن
ڪنونتان همے راے باید زدن
وگر بازگشتن بخرگاہ خویش
سپردن بنیڪ و ببد راہ خویش
وگر جنگ را گرد ڪردہ عنان
یڪایڪ بخوناب دادہ سنان
گر ایدوون ڪتان دل گراید بجنگ
بدین رزمگہ ڪرد باید درنگ
ڪہ پیران ز مهتر سپہ خواست ست
سپهبد یڪے لشڪر آراست ست
زمان تا زمان لشڪر آید پدید
همے ڪینہ زینشان بباید ڪشید
ز هرگوونہ رانیم یڪسر سخن
جز از خواست یزدان نباشد ز بن
ور ایدوون ڪتان راے شهرست و گاه
همانا ڪہ بر ما نگیرند راه
وگرتان بزنهار شاہ ست رای
بباید بسیچید و رفتن ز جای
وگرتان سووے شهر ایران هوا ست
دل هر ڪسے بر تنش پادشاہ ست.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۴۳)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۴۵
درفش شهنشاہ با بوغ و ڪووس
پدید آمد و شد زمین آبنووس
برفتند لهاڪ و فرشیدورد
بدانجا ڪہ بد جایگاہ نبرد
بدیدند ڪشتہ بدیدار خویش
سپهبد برادر جهاندار خویش
ابا دہ سوار آن گزیدہ سران
ز ترڪان دلیران جنگاوران
بران دیدہ برزار و جووشان شدند
ز خوون برادر خرووشان شدند
همے زار گفتند ڪاے نرہ شیر
سپهدار پیران سوار دلیر
چہ بایست آن رادے و راستی
چو رفتن ز گیتے چنین خواستی
ڪنوون ڪام دشمن برآمد همه
ببد بر تو گیتے سرآمد همه
ڪہ جووید ڪنوون در جهان ڪین تو
ڪہ گیرد ڪنوون راہ و آیین تو
ازین شهر ترڪان و افراسیاب
بد آمد سرانجامت اے نیڪیاب
بباید بریدن سر خویش پست
بخوون غرقہ ڪردن بر و یال و دست
چو اندرز پیران نهادند پیش
نرفتند بر خیرہ گفتار خویش
ز گوودرز چون خواست پیران نبرد
چنین گفت با گرد فرشیدورد
ڪہ گر من شوم ڪشتہ بر ڪینهگاه
شما ڪس مباشید پیش سپاه
اگر ڪشتہ گردم برین دشت ڪین
شود تنگ بر نامداران زمین
نہ از تخمهے ویسہ ماند ڪسی
ڪہ اندر سرش مغز باشد بسی
ڪہ بر ڪینهگہ چونڪ ما را ڪشند
چو سرهاے ما سووے ایران ڪشند
ز گوودرز خواهد سپہ زینهار
شما خویشتن را مدارید خوار
همہ راہ سووے بیابان برید
مگر ڪز بد دشمنان جان برید
بلشڪر گہ خویش رفتند باز
همہ دیدہ پر خوون و دل پر گداز
بدانست لشڪر سراسر همه
ڪہ شد بیشبان آن گرازان رمه
همہ سربسر زار و گریان شدند
چو بر آتش تیز بریان شدند
بنزدیڪ لهاڪ و فرشیدورد
برفتند با دل پر از باد سرد
ڪہ اڪنوون چہ سازیم زین رزمگاه
چو شد پهلوان پشت توران سپاه
چنین گفت هر ڪس ڪہ پیران گرد
جز از نام نیڪوو ز گیهان نبرد
ڪرا دل دهد نیز بستن ڪمر
ز آهن ڪلہ برنهادن بسر
چنین گفت لهاڪ فرشیدورد
ڪہ از خواست یزدان ڪرانہ ڪہ ڪرد
چنین راند بر سر ورا رووزگار
ڪہ بر ڪینہ ڪشتہ شود زار و خوار
بشمشیر ڪردہ جدا سر ز تن
نیابد همے ڪشتہ گوور و ڪفن
بهرجاے ڪشتہ ڪشان دشمناش
پر از خوون سر و درع و خستہ تنش
ڪنوون بوودنے بوود و پیران گذشت
همہ ڪار و ڪردار اوو باد گشت
ستوون سپہ بوود تا زندہ بوود
بہ مهر سپہ جانش آگندہ بوود
سپہ را ز دشمن نگهدار بوود
پسر با برادر برش خوار بوود
بدان گیتے افتاد نیڪ و بدش
همانا ڪہ نیڪ است با ایزدش
بس از لشڪر خویش تیمار خورد
ز گوودرز پیمان ستد در نبرد
ڪہ گر من شوم ڪشتہ در ڪینهگاه
نجویے تو ڪین زان سپس با سپاه
گذرشان دهے تا بتوران شوند
ڪمین را نسازے بریشان ڪمند
ز پیمان نگردند ایرانیان
ازین در ڪنون نیست بیم زیان
سہ ڪارست پیشآمدہ ناگزیر
همہ گوش دارید برنا و پیر
اگرتان بزنهار باید شدن
ڪنونتان همے راے باید زدن
وگر بازگشتن بخرگاہ خویش
سپردن بنیڪ و ببد راہ خویش
وگر جنگ را گرد ڪردہ عنان
یڪایڪ بخوناب دادہ سنان
گر ایدوون ڪتان دل گراید بجنگ
بدین رزمگہ ڪرد باید درنگ
ڪہ پیران ز مهتر سپہ خواست ست
سپهبد یڪے لشڪر آراست ست
زمان تا زمان لشڪر آید پدید
همے ڪینہ زینشان بباید ڪشید
ز هرگوونہ رانیم یڪسر سخن
جز از خواست یزدان نباشد ز بن
ور ایدوون ڪتان راے شهرست و گاه
همانا ڪہ بر ما نگیرند راه
وگرتان بزنهار شاہ ست رای
بباید بسیچید و رفتن ز جای
وگرتان سووے شهر ایران هوا ست
دل هر ڪسے بر تنش پادشاہ ست.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی؛
بخش (۳۴۴)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۴۶
ما دو برادر مدارید چشم
ڪہ هرگز نشوییم دل را ز خشم
ڪزین تخمهے ویسگان ڪس نبوود
ڪہ بند ڪمر بر میانش نسوود
بر اندرز سالار پیران شویم
ز راہ بیابان بتوران شویم
ار ایدوونڪ بر ما بگیرند راه
بڪووشیم تا هستمان دستگاه
چو ترڪان شنیدند زیشان سخن
یڪے نیڪ پاسخ فگندند بن
ڪہ سالار با دہ یل نامدار
ڪشیدند ڪشتہ بران گوونہ خوار
وزان رووے ڪیخسرو آمد پدید
ڪہ یارد بدین رزمگاہ آرمید
نہ اسب و سلیح و نہ پاے و نہ پر
نہ گنج و نہ سالار و نہ نامور
نہ نیرووے جنگ و نہ راہ گریز
چہ با خویشتن ڪرد باید ستیز
اگر بازگردیم گوودرز و شاه
پس ما برانند پیل و سپاه
رهایے نیابیم یڪ تن بجان
نہ خرگاہ بینیم و نہ دودمان
بزنهار بر ما ڪنوون عار نیست
سپاہ ست بسیار و سالار نیست
ازآن پس خود از شاہ ترڪان چہ باڪ
چہ افراسیاب و چہ یڪ مشت خاڪ
چو لشڪر چنین پاسخ آراستند
دو پرمایہ از جاے برخاستند
بدانست لهاڪ و فرشیدورد
ڪشان نیست هنگام ننگ و نبرد
همے راست گویند لشڪر همه
تبہ گردد از بیشبانے رمه
بپدروود ڪردند گرفتند ساز
بیابان گرفتند و راہ دراز
درفشے گرفتہ بدست اندروون
پر از درد دل دیدگان پر ز خوون
برفتند با نامور دہ سوار
دلیران و شایستهے ڪارزار
برہ بر ز ایران سواران بدند
نگهبان آن نامداران بدند
برانگیختند اسب ترڪان ز جای
طلایہ بیفشارد با جاے پای
یڪے ناسگالیدهشان جنگ خاست
ڪہ از خوون زمین گشت با ڪووہ راست
بڪشتند ایرانیان هشت مرد
دلیران و شیران رووز نبرد
وزانجا برفتند هر دو دلیر
براہ بیابان بڪردار شیر
ز ترڪان جزین دو سرافراز گرد
ز دست طلایہ دگر جان نبرد
پس از دیدہ گہ دیدهبان ڪرد غو
ڪہ اے سرفرازان و گردان نو
ازین لشڪر ترڪ دو نامدار
برون رفت با نامور دہ سوار
چنان با طلایہ برآویختند
ڪہ با خاڪ خوون را برآمیختند
تنے هشت ڪشتند ایرانیان
دو تن تیز رفتند بستہ میان
چو بشنید گوودرز گفت آن دو مرد
بود گرد لهاڪ و فرشیدورد
برفتند با گردان افراختن
شڪستہ نشدشان دل از تاختن
گر ایشان از اینجا بہ توران شوند
بر این لشڪر آید همانا گزند
هم اندر زمان گفت با سرڪشان
ڪہ اے نامداران دشمنڪشان
ڪہ جووید ڪنوون نام نزدیڪ شاه
بپووشد سرش را بروومے ڪلاه
همہ ماندہ بوودند ایرانیان
شدہ سست و سوودہ ز آهن میان
ندادند پاسخ جز از گستهم
ڪہ بود اندر آورد شیر دژم
بسالار گفت اے سرافراز شاه
چو رفتے بوورد توران سپاه
سپردے مرا ڪووس و پردهسرای
بپیش سپہ برببوودن بپای
دلیران همہ نام جستند و ننگ
مرا بهرہ نمد بهنگام جنگ
ڪنوون من بدین ڪار نام آورم
شوومشان یڪایڪ بدام آورم
بخندید گوودرز و زوو شاد شد
رخش تازہ شد وز غم آزاد شد
بدوو گفت نیڪاخترے تو ز هوور
ڪہ شیرے و بدخواہ تو همچو گوور
بروو ڪفرینندہ یار تو باد
چو لهاڪ سیسد شڪار تو باد
بپووشید گستهم درع نبرد
ز گردان ڪرا دید پدروود ڪرد
بروون رفت وز لشڪر خویش تفت
بجنگ دو ترڪ سرافراز رفت
همے گفت لشڪر همہ سربسر
ڪہ گستهم را زین بد آید بسر
یڪے لشڪر از نزد افراسیاب
همے رفت برسان ڪشتے برآب
بیارے همہ جنگج و آمدند
چو نزدیڪ دشت دغو آمدند
خبر شد بدیشان ڪہ پیران گذشت
نبرد دلیران دگرگوونہ گشت
همہ بازگشتند یڪ سر ز راه
خرووشان برفتند نزدیڪ شاه.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی؛
بخش (۳۴۴)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۴۶
ما دو برادر مدارید چشم
ڪہ هرگز نشوییم دل را ز خشم
ڪزین تخمهے ویسگان ڪس نبوود
ڪہ بند ڪمر بر میانش نسوود
بر اندرز سالار پیران شویم
ز راہ بیابان بتوران شویم
ار ایدوونڪ بر ما بگیرند راه
بڪووشیم تا هستمان دستگاه
چو ترڪان شنیدند زیشان سخن
یڪے نیڪ پاسخ فگندند بن
ڪہ سالار با دہ یل نامدار
ڪشیدند ڪشتہ بران گوونہ خوار
وزان رووے ڪیخسرو آمد پدید
ڪہ یارد بدین رزمگاہ آرمید
نہ اسب و سلیح و نہ پاے و نہ پر
نہ گنج و نہ سالار و نہ نامور
نہ نیرووے جنگ و نہ راہ گریز
چہ با خویشتن ڪرد باید ستیز
اگر بازگردیم گوودرز و شاه
پس ما برانند پیل و سپاه
رهایے نیابیم یڪ تن بجان
نہ خرگاہ بینیم و نہ دودمان
بزنهار بر ما ڪنوون عار نیست
سپاہ ست بسیار و سالار نیست
ازآن پس خود از شاہ ترڪان چہ باڪ
چہ افراسیاب و چہ یڪ مشت خاڪ
چو لشڪر چنین پاسخ آراستند
دو پرمایہ از جاے برخاستند
بدانست لهاڪ و فرشیدورد
ڪشان نیست هنگام ننگ و نبرد
همے راست گویند لشڪر همه
تبہ گردد از بیشبانے رمه
بپدروود ڪردند گرفتند ساز
بیابان گرفتند و راہ دراز
درفشے گرفتہ بدست اندروون
پر از درد دل دیدگان پر ز خوون
برفتند با نامور دہ سوار
دلیران و شایستهے ڪارزار
برہ بر ز ایران سواران بدند
نگهبان آن نامداران بدند
برانگیختند اسب ترڪان ز جای
طلایہ بیفشارد با جاے پای
یڪے ناسگالیدهشان جنگ خاست
ڪہ از خوون زمین گشت با ڪووہ راست
بڪشتند ایرانیان هشت مرد
دلیران و شیران رووز نبرد
وزانجا برفتند هر دو دلیر
براہ بیابان بڪردار شیر
ز ترڪان جزین دو سرافراز گرد
ز دست طلایہ دگر جان نبرد
پس از دیدہ گہ دیدهبان ڪرد غو
ڪہ اے سرفرازان و گردان نو
ازین لشڪر ترڪ دو نامدار
برون رفت با نامور دہ سوار
چنان با طلایہ برآویختند
ڪہ با خاڪ خوون را برآمیختند
تنے هشت ڪشتند ایرانیان
دو تن تیز رفتند بستہ میان
چو بشنید گوودرز گفت آن دو مرد
بود گرد لهاڪ و فرشیدورد
برفتند با گردان افراختن
شڪستہ نشدشان دل از تاختن
گر ایشان از اینجا بہ توران شوند
بر این لشڪر آید همانا گزند
هم اندر زمان گفت با سرڪشان
ڪہ اے نامداران دشمنڪشان
ڪہ جووید ڪنوون نام نزدیڪ شاه
بپووشد سرش را بروومے ڪلاه
همہ ماندہ بوودند ایرانیان
شدہ سست و سوودہ ز آهن میان
ندادند پاسخ جز از گستهم
ڪہ بود اندر آورد شیر دژم
بسالار گفت اے سرافراز شاه
چو رفتے بوورد توران سپاه
سپردے مرا ڪووس و پردهسرای
بپیش سپہ برببوودن بپای
دلیران همہ نام جستند و ننگ
مرا بهرہ نمد بهنگام جنگ
ڪنوون من بدین ڪار نام آورم
شوومشان یڪایڪ بدام آورم
بخندید گوودرز و زوو شاد شد
رخش تازہ شد وز غم آزاد شد
بدوو گفت نیڪاخترے تو ز هوور
ڪہ شیرے و بدخواہ تو همچو گوور
بروو ڪفرینندہ یار تو باد
چو لهاڪ سیسد شڪار تو باد
بپووشید گستهم درع نبرد
ز گردان ڪرا دید پدروود ڪرد
بروون رفت وز لشڪر خویش تفت
بجنگ دو ترڪ سرافراز رفت
همے گفت لشڪر همہ سربسر
ڪہ گستهم را زین بد آید بسر
یڪے لشڪر از نزد افراسیاب
همے رفت برسان ڪشتے برآب
بیارے همہ جنگج و آمدند
چو نزدیڪ دشت دغو آمدند
خبر شد بدیشان ڪہ پیران گذشت
نبرد دلیران دگرگوونہ گشت
همہ بازگشتند یڪ سر ز راه
خرووشان برفتند نزدیڪ شاه.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۴۶)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۴۸
بدوو گفت بیژن ڪہ اے پر خرد
جزین بر تو مردم گمانے برد
ڪہ ڪار گذشتہ بیارے بیاد
نپیچے بخیرہ همے سر زداد
بدان اے پدر ڪین سخن داد نیست
مگر جنگ لاون تو را یاد نیست
ڪہ با من چہ ڪرد اندران گستهم
غم و شادمانیاش با من بهم
ورایدوون ڪجا گردش ایزدی
فراز آورد رووزگار بدی
نبشتہ نگردد بپرهیز باز
نباید ڪشید این سخن را دراز
ز پیڪار سر بر مگردان ڪہ من
فدے ڪردہ دارم بدین ڪار تن
بدوو گفت گیو ار بگردے تو باز
همان خووبتر ڪین نشیب و فراز
تو بیمن مپوویے برووز نبرد
منت یار باشم بهر ڪارڪرد
بدوو گفت بیژن ڪہ این خود مباد
ڪہ از نامداران خسرونژاد
سہ گرد از پے بیم خوردہ دو توور
بتازند پوویان بدین راہ دوور
بجان و سر شاہ روشنروان
بجان نیا نامور پهلوان
بڪین سیاووش ڪزین رزمگاه
تو برگردے و من بپوویم براه
نخواهم برین ڪار فرمانت ڪرد
ڪہ گوویے مرا بازگرد از نبرد
چو بشنید گیو این سخن بازگشت
بروو آفرین ڪرد و اندر گذشت
ڪہ پیرووز بادے و شاد آمدی
مبیناد چشم تو هرگز بدی
همے تاخت بیژن پس گستهم
ڪہ ناید برووبر ز توران ستم
چو از دوور لهاڪ و فرشیدورد
گذشتند پوویان ز دشت نبرد
بیڪ ساعت از هفت فرسنگ راه
برفتند ایمن ز ایران سپاه
یڪے بیشہ دیدند و آب روان
بدوو اندروون سایهے ڪاروان
ببیشہ دروون مرغ و نخچیر و شیر
درخت از بر و سبزہ و آب زیر
بہ نخچیر ڪردن فروود آمدند
وزان تشنگے سووے روود آمدند
چو آب اندر آمد ببایست نان
باندووہ و شادے نبندد دهان
بگشتند بر گرد آن مرغزار
فگندند بسیار مایہ شڪار
برافرووختند آتش و زان ڪباب
بخوردند و ڪردند سر سووے خواب
چو بد روزگار دلیران دژم
ڪجا خواب سازد بریشان ستم
فروو خفت لهاڪ و فرشیدورد
بسر بر همے پاسبانیاش ڪرد
برآمد چو شب تیرہ شد ماهتاب
دو غمگین سر اندر نهادہ بخواب
رسید اندران جایگہ گستهم
ڪہ بوودند یاران توران بهم
نوند اسپ اوو بووے اسپان شنید
خروشے برآورد و اندر دمید
سبڪ اسپ لهاڪ هم زین نشان
خرووشے برآورد چون بیهشان
دمان سووے لهاڪ فرشید ورد
ز خواب خوش آمدش بیدار ڪرد
بدوو گفت برخیز زین خواب خوش
بمردے سر بخت خود را بڪش
ڪہ دانا زد این داستان بزرگ
ڪہ شیرے ڪہ بگریزد از چنگ گرگ
نباید ڪہ گرگ از پسش در ڪشد
ڪہ اوو را همان بخت خود برڪشد
چہ مایہ بپیوند و چندے شتافت
ڪس از رووز بد هم رهایے نیافت
هلا زوود بشتاب ڪآمد سپاه
از ایران و بر ما گرفتند راه
نشستند بر بارہ هر دو سوار
ڪشیدند پوویان ازان مرغزار
ز بیشہ ببالا نهادند رووی
دو خوونے دلاور دو پرخاشجووی
بہ هاموون ڪشیدند هر دو سوار
پراندیشہ تا چون بسیچند ڪار
پدید آمد از دوور پس گستهم
ندیدند با اوو سوارے بهم
دلیران چو سر را برافراختند
مر اوو را چو دیدند بشناختند
گرفتند یڪ بادگر گفت و گووی
ڪہ یڪ تن سووے ما نهادست رووی
نیابد رهایے ز ما گستهم
مگر بخت بد ڪرد خواهد ستم
جز از گستهم نیست ڪامد بجنگ
درفش دلیران گرفتہ بچنگ
گریزان بباید شد از پیش اووی
مگر ڪاندر آرد بدین دشت رووی
وز آنجا بہ هاموون نهادند رووی
پس اندر دمان گستهم ڪینهجووی
بیامد چو نزدیڪ ایشان رسید
چو شیر ژیان نعرهاے برڪشید
بریشان ببارید تیر خدنگ
چو فرشیدورد اندر آمد بجنگ
یڪے تیر زد بر سرش گستهم
ڪہ با خوون برآمیخت مغزش بهم
نگوون گشت و هم در زمان جان بداد
شد آن نامور گرد ویسہ نژاد.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۴۶)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۴۸
بدوو گفت بیژن ڪہ اے پر خرد
جزین بر تو مردم گمانے برد
ڪہ ڪار گذشتہ بیارے بیاد
نپیچے بخیرہ همے سر زداد
بدان اے پدر ڪین سخن داد نیست
مگر جنگ لاون تو را یاد نیست
ڪہ با من چہ ڪرد اندران گستهم
غم و شادمانیاش با من بهم
ورایدوون ڪجا گردش ایزدی
فراز آورد رووزگار بدی
نبشتہ نگردد بپرهیز باز
نباید ڪشید این سخن را دراز
ز پیڪار سر بر مگردان ڪہ من
فدے ڪردہ دارم بدین ڪار تن
بدوو گفت گیو ار بگردے تو باز
همان خووبتر ڪین نشیب و فراز
تو بیمن مپوویے برووز نبرد
منت یار باشم بهر ڪارڪرد
بدوو گفت بیژن ڪہ این خود مباد
ڪہ از نامداران خسرونژاد
سہ گرد از پے بیم خوردہ دو توور
بتازند پوویان بدین راہ دوور
بجان و سر شاہ روشنروان
بجان نیا نامور پهلوان
بڪین سیاووش ڪزین رزمگاه
تو برگردے و من بپوویم براه
نخواهم برین ڪار فرمانت ڪرد
ڪہ گوویے مرا بازگرد از نبرد
چو بشنید گیو این سخن بازگشت
بروو آفرین ڪرد و اندر گذشت
ڪہ پیرووز بادے و شاد آمدی
مبیناد چشم تو هرگز بدی
همے تاخت بیژن پس گستهم
ڪہ ناید برووبر ز توران ستم
چو از دوور لهاڪ و فرشیدورد
گذشتند پوویان ز دشت نبرد
بیڪ ساعت از هفت فرسنگ راه
برفتند ایمن ز ایران سپاه
یڪے بیشہ دیدند و آب روان
بدوو اندروون سایهے ڪاروان
ببیشہ دروون مرغ و نخچیر و شیر
درخت از بر و سبزہ و آب زیر
بہ نخچیر ڪردن فروود آمدند
وزان تشنگے سووے روود آمدند
چو آب اندر آمد ببایست نان
باندووہ و شادے نبندد دهان
بگشتند بر گرد آن مرغزار
فگندند بسیار مایہ شڪار
برافرووختند آتش و زان ڪباب
بخوردند و ڪردند سر سووے خواب
چو بد روزگار دلیران دژم
ڪجا خواب سازد بریشان ستم
فروو خفت لهاڪ و فرشیدورد
بسر بر همے پاسبانیاش ڪرد
برآمد چو شب تیرہ شد ماهتاب
دو غمگین سر اندر نهادہ بخواب
رسید اندران جایگہ گستهم
ڪہ بوودند یاران توران بهم
نوند اسپ اوو بووے اسپان شنید
خروشے برآورد و اندر دمید
سبڪ اسپ لهاڪ هم زین نشان
خرووشے برآورد چون بیهشان
دمان سووے لهاڪ فرشید ورد
ز خواب خوش آمدش بیدار ڪرد
بدوو گفت برخیز زین خواب خوش
بمردے سر بخت خود را بڪش
ڪہ دانا زد این داستان بزرگ
ڪہ شیرے ڪہ بگریزد از چنگ گرگ
نباید ڪہ گرگ از پسش در ڪشد
ڪہ اوو را همان بخت خود برڪشد
چہ مایہ بپیوند و چندے شتافت
ڪس از رووز بد هم رهایے نیافت
هلا زوود بشتاب ڪآمد سپاه
از ایران و بر ما گرفتند راه
نشستند بر بارہ هر دو سوار
ڪشیدند پوویان ازان مرغزار
ز بیشہ ببالا نهادند رووی
دو خوونے دلاور دو پرخاشجووی
بہ هاموون ڪشیدند هر دو سوار
پراندیشہ تا چون بسیچند ڪار
پدید آمد از دوور پس گستهم
ندیدند با اوو سوارے بهم
دلیران چو سر را برافراختند
مر اوو را چو دیدند بشناختند
گرفتند یڪ بادگر گفت و گووی
ڪہ یڪ تن سووے ما نهادست رووی
نیابد رهایے ز ما گستهم
مگر بخت بد ڪرد خواهد ستم
جز از گستهم نیست ڪامد بجنگ
درفش دلیران گرفتہ بچنگ
گریزان بباید شد از پیش اووی
مگر ڪاندر آرد بدین دشت رووی
وز آنجا بہ هاموون نهادند رووی
پس اندر دمان گستهم ڪینهجووی
بیامد چو نزدیڪ ایشان رسید
چو شیر ژیان نعرهاے برڪشید
بریشان ببارید تیر خدنگ
چو فرشیدورد اندر آمد بجنگ
یڪے تیر زد بر سرش گستهم
ڪہ با خوون برآمیخت مغزش بهم
نگوون گشت و هم در زمان جان بداد
شد آن نامور گرد ویسہ نژاد.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌