سرای فرزندان ایران.

📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌

#شاهنامه_شاهکار_گران‌سنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۷۵)

اندر ستایش سلطان محمود؛
برگ. ۲۴

چو از جهن گفتار بشنید شاه
به فرموود زرین یکی پیشگاه

نهادند زیر خردمند مرد
نشست و پیام پدر یاد کرد

چنین گفت با شاه که افراسیاب
نشستست پر درد و مژگان پر آب

نخستین دروودی رسانم بشاه
ازآن داغ دل شاه توران سپاه

که یزدان سپاس و بدوویم پناه
که فرزند دیدم بدین پایگاه

که لشکر کشد شهریاری کند
به پیش سواران سواری کند

ز راه پدر شاه تا کیقباد
ز مادر سووی توور دارد نژاد

ز شاهان گیتی سرش برترست
بچین نام اوو تخت را افسرست

بابر اندروون تیز پران عقاب
نهنگ دلاور به دریای آب

همه پاسبانان تخت ویند
دد و دام شادان به بخت ویند

بزرگان که با تاج و با زیورند
برووی زمین مر تو را کهترند

شگفتی‌تر از کار دیو نژند
که هرگز نخواهد بما جز گزند

بدان مهربانی و آن راستی
چرا شد دل من سووی کاستی

که بردست من پوور کاووس شاه
سیاووش رد کشته شد بی گناه

جگر خسته‌ام زین سخن پر ز درد
نشسته به یک سو ز خواب و ز خورد

نه من کشتم اوو را که ناپاک دیو
ببرد از دلم ترس گیهان خدیو

زمانه ورا بد بهانه مرا
بچنگ اندروون بد فسانه مرا

تو اکنوون خردمندی و پادشا
پذیرنده‌ی مردم پارسا

نگه کن تا چند شهر فراخ
پر از باغ و ایوان و میدان و کاخ

شدست اندرین کینه جستن خراب
بهانه سیاووش و افراسیاب

همان کارزاری سواران جنگ
بتن همچو پیل و بزوور نهنگ

که جز کام شیران کفنشان نبوود
سری تیز نزدیک تنشان نبوود

یکی منزل اندر بیابان نماند
به کشور جز از دشت ویران نماند

جز از کینه و زخم شمشیر تیز
نماند ز ما نام تا رستخیز

نیاید جهان آفرین را پسند
به فرجام پیچان شویم از گزند

وگر جنگ جویی همی بیگمان
نیاساید از کین دلت یک زمان

نگه کن بدین گردش رووزگار
جز اوو را مکن بر دل آمووزگار

که ما در حصاریم و هاموون تراست
سری پر ز کین دل پر از خوون تر است

همی گنگ خوانم بهشت من ست
برآورده‌ی بووم و کشت من ست

هم ایدر مرا گنج و ایدر سپاه
هم ایدر نگین و هم ایدر کلاه

هم اینجام کشت و هم اینجام خورد
هم اینجام مردان رووز نبرد

تو را گاه گرمی و خوشی گذشت
گل و لاله و رنگ و شی گذشت

زمستان و سرما بپیش اندرست
که بر نیزه‌ها گردد افسرده دست

بدامن چو ابر اندرافگند چین
بر و بووم ما سنگ گردد زمین

ز هر سوو که خوانم بیاید سپاه
نتابی تو با گردش هوور و ماه

ور ایدوون گمانی که هر کارزار
تو را بردهد اختر رووزگار

از اندیشه گردوون مگر بگذرد
ز رنج تو دیگر کسی برخورد

گر ایدوونک گوویی که ترکان چین
بگیرم زنم آسمان بر زمین

بشمشیر بگذارم این انجمن
بدست تو آیم گرفتار من

مپندار کاین نیز نابوود نیست
نساید کسی کوو نفرسوود نیست

نبیره‌ی سر خسروان زادشم
ز پشت فریدون وز تخم جم

مرا دانش ایزدی هست و فر
همان یاورم ایزد دادگر

چو تنگ اندر آید بد رووزگار
نخواهد دلم پند آمووزگار

بفرمان یزدان بهنگام خواب
شوم چون ستاره برآفتاب

بدریای کیماک بر بگذرم
سپارم تو را لشکر و کشورم

مرا گنگ و دژ باشد آرامگاه
نبیند مرا نیز شاه و سپاه

چو آید مرا رووز کین خواستن
ببین آن زمان لشکر آراستن

بیایم بخواهم ز تو کین خویش
بهرجای پیدا کنم دین خویش

و گر کینه از مغز بیروون کنی
بمهر اندرین کشور افسوون کنی

گشایم در گنج تاج و کمر
همان تخت و دینار و جام گهر

که تور فریدون به ایرج نداد
تو بردار وز کین مکن هیچ یاد.

🖍بازنویسی و ویرایش به پارسی:
ب‌ه ✍:
#سیــاه_منـصـور.

📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅

📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📗📖🖌

346 views10:06