هشتم دی، گرامیداشت پاسدار زبان پارسی
#رادمان_پورماهک


بپاخیزی‌ها و از جان گذشتگی‌های آزادی‌خواهان ایرانی در سده‌های نهم و دهم ترسایی، از درخشان‌ترین رویدادهای آموزنده و برانگیزاننده‌ی جهان است.

"رادمان پور ماهک"(رادمان پسر ماهک) که امروز او را با نام "یعقوب لیث صفاری" و "یعقوب عیار" می‌شناسیم، یکی از برجسته‌ترین کسانی است که پس از تازش ارب(عرب)ها به ایران، کوشید آیین و فرهنگ ایرانی را از گزند به‌دور نگهدارد و و زبان شیوای پارسی را با آیینمَند(رسمی) کردن آن، زنده بدارد. او یکی از اَیباران(عیاران) دلاور و هوشمند ایران بود که کوشش‌های وی برای آب و خاک و فرهنگ ایران در درازنای زمان همچنان ارزنده و پررنگ است. او کُهرُمان(قهرمان) پایداری میهنی ایرانیان و ایرانی‌تباران در برابر بیگانگان بود.

رادمان، نخستین کسی بود که زبان پارسی را ۲۰۰ سال پس از تازش به ایران، زبان آیینی ایران دانست. از زمان تازش ارب‌ها تا زمان رادمان، زبان آیینی ایران تازی بود. او پیش از فردوسی می‌زیست و سخن گفتن ایرانیان به زبان تازی را ننگ می‌شمرد. اگر کوشش آزادی‌خواهان و میهن‌دوستانی چون او و فردوسی توسی نبود، شاید ما نیز همچون مسر(مصر)یان و بسیاری از کشورهای نزدیک، زبان مهادین(اصیل) خویش را از دست داده بودیم. میرجلال‌الدین کزازی نیز باور دارد که پارسی زبان سخت‌جانی است و از فراز و فرودهای سختی گذشته، ولی زنده مانده است.

رادمان پور ماهک در سال ۲۵۴ فَرارَفتِ ماهی(هجری قمری) یا ۸۶۸ ترسایی(میلادی) پس از آزادسازی کرمان، زبان پارسی را آیینی(رسمی) کرد. رادمان دستور داده بود که اگر کسی در رواگ زبان دیگری برای جایگزینی پارسی بکوشد، سخت کیفر شود. او در این سال سراسر سرزمین پارس را آزاد کرد و پس از آزاد کردن خوزستان بیمار شد و درگذشت. چند سالی است که روز هشتم دی در کنار آرامگاه‌اش در نزدیکی شهر دِژپُل(دزفول)، آیین "روز میهنی(ملی) گرامی‌داشت یعقوب لیث صفاری" برگزار می‌شود.

امروز زبان‌شناسان دریافته‌اند که فردید(منظور) رادمان از زنده نگه داشتن زبان پارسی، همان گویش(لهجه)ای بود که درباریان ساسانی بدان می‌نوشتند و می‌گفتند و به گمان، سرآغاز پارسی دَری بود. گویشی که آن را پارسی دربار می‌نامیدند. پارسی دَری، فرزند پارسی میانه و نوه پارسی باستان است.
پس از او، سامانیان و خاندان بویه(آل‌بویه) زبان پارسی را گسترش دادند و از نابودی آن جلوگیری کردند. سامانیان به رواگ(رواج) زبان پارسی می‌اندیشیدند و غزنویان نیز پارسی را به هندوستان بردند.

محسن ابوالقاسمی در نبیک(کتاب) "تاریخ زبان فارسی" آورده‌است: "[...]در سال ۲۵۴ هجری، یعقوب لیث صفار، دولت مستقل ایران را در شهر زرنج سیستان تاسیس کرد و زبان فارسی دری را زبان رسمی کرد که تاکنون ادامه دارد‌[...]"
در بن‌مایه‌های کهن نیز از این رویداد نام برده شده است.


فرستنده:
# هموندِ سرای فرزندان پارسی ‌

@farzandan_parsi

🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷
🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷
هشتم دی، گرامیداشت پاسدار زبان پارسی گرامی باد


بپاخیزی‌ها و از جان گذشتگی‌های آزادی‌خواهان ایرانی در سده‌های نهم و دهم ترسایی، از درخشان‌ترین رویدادهای آموزنده و برانگیزاننده‌ی جهان است.

«رادمان پور ماهک»(رادمان پسر ماهک) که امروز او را با نام «یعقوب لیث صفاری» و «یعقوب عیار» می‌شناسیم، یکی از برجسته‌ترین کسانی است که پس از یورش تازیان به ایران، کوشید آیین و فرهنگ ایرانی را از گزند به‌دور نگهدارد و و زبان شیوای پارسی را با آیینمَند(رسمی) کردن آن، زنده بدارد. او یکی از اَیباران(عیاران) دلاور و هوشمند ایران بود که کوشش‌های وی برای آب و خاک و فرهنگ ایران در درازنای زمان همچنان ارزنده و پررنگ است. او کُهرُمان(قهرمان) پایداری میهنی ایرانیان و ایرانی‌تباران در برابر بیگانگان بود.

رادمان، نخستین کسی بود که زبان پارسی را ۲۰۰ سال پس از تازش به ایران، زبان آیینی ایران دانست. از زمان تازش تا زمان رادمان، زبان آیینی ایران تازی بود. او پیش از فردوسی می‌زیست و سخن گفتن ایرانیان به زبان بیگانه را ننگ می‌شمرد. اگر کوشش آزادی‌خواهان و میهن‌دوستانی چون او و فردوسی توسی نبود، شاید ما نیز همچون مردم مسر(مصر)، اراک(عراق)، سوریه و بسیاری از کشورهای نزدیک، زبان مهادین(اصیل) خویش را از دست داده بودیم. هرچند که «میرجلال‌الدین کزازی» باور دارد که پارسی زبان سخت‌جانی است و از فراز و فرودهای سختی گذشته و زنده مانده است.

#رادمان_پورماهک در سال ۲۵۴ فَرارَفتِ ماهی(هجری قمری) یا ۸۶۸ ترسایی(میلادی) پس از آزادسازی کرمان، زبان پارسی را آیینی(رسمی) کرد. رادمان دستور داده بود که اگر کسی در رواگ(رواج) زبان دیگری برای جایگزینی پارسی بکوشد، سخت کیفر شود. او در این سال سراسر سرزمین پارس را آزاد کرد و پس از آزاد کردن خوزستان بیمار شد و درگذشت. چند سالی است که روز هشتم دی در کنار آرامگاه‌اش در نزدیکی شهر دِژپُل(دزفول)، آیین «روز میهنی(ملی) گرامی‌داشت یعقوب لیث صفاری» برگزار می‌شود.

#نوشیروان_کیهانی_زاده در تارنمای «امروز در تاریخ» نوشته است که امروز زبان‌شناسان دریافته‌اند که فردید(منظور) رادمان از زنده نگه داشتن زبان پارسی، همان گویش(لهجه)ای بود که درباریان ساسانی بدان می‌نوشتند و می‌گفتند و به گمان، سرآغاز پارسی دَری بود. گویشی که آن را پارسی دربار می‌نامیدند. پارسی دَری، فرزند پارسی میانه و نوه‌ی پارسی باستان است.
پس از او، سامانیان و خاندان بویه(آل‌بویه) زبان پارسی را گسترش دادند و از نابودی آن جلوگیری کردند. سامانیان به رواگ(رواج) زبان پارسی می‌اندیشیدند و غزنویان نیز پارسی را به هندوستان بردند.

محسن ابوالقاسمی در نبیک(کتاب) «تاریخ زبان فارسی» آورده‌است: «[...]در سال ۲۵۴ هجری، یعقوب لیث صفار، دولت مستقل ایران را در شهر زرنج سیستان تاسیس کرد و زبان فارسی دری را زبان رسمی کرد که تاکنون ادامه دارد‌[...]»
در بن‌مایه‌های کهن نیز از این رویداد نام برده شده است.
@farzandan_parsi.

🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷
🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷

آرامگاه رادمان پورماهک(یعقوب لیث صفاری)
در #روستای_شاه_آباد، #دزفول می‌باشد.
‌
 آرامگاه #رادمان_پورماهک امروز در روستای
شاه آباد می‌باشد که تنها ده (۱۰) کیلومتر از #دزفول دور است و در استان خوزستان است. این بزرگ مردِ #پارسی_گوی، در سال ۲۴۷ فرارفت ِ مَهی نخستین شهریار ایرانی پس از اسلام شد.
دودمان صفاریان را بنیاد گذاشت.
صفاریان در سیستان فرمانروایی می‌کردند
و پایتخت آن در «زرنج» بود که امروزه این شهر از کشور ایران جدا شده است و در افغانستان می‌باشد.
گنبد دندانه داره آرامگاه او از دور دیده می‌شود
و گورستانی کهن نیز در پیرامون آن ساخته شده است.
این فرمانروای بزرگِ صفاری نخستین کسی بود که زبان پارسی را ۲۰۰ سال پس از آمدن اسلام به ایران، برای همیشه زبان آیینی، دیوانی و زبان سازمانی #ایران را زنده و به آگاهی همگان رسانید.
از کسانی که دل در #گِرووِ_ایران_و_زبان_پارسی_دارند،
خواهش می‌کنیم که در بازسازی این آرامگاه کوشش نمایند و پاسدار زبان و فرهنگ پارسی،
این زیبای سخت جان باشند...

#یادش_گرامی_و_راهش_پر_رهرو_باد.
‌

📘 🖌 @FARZANDAN_PARSI.💡

🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

#واژگان_پارسی:
#بخش_سیسد_و_شست_و_دوم؛

۳۶۲

❗️#فرزندان_ایران:
در تازش‌های بسیار به سرزمین شکوهمند ایران،
نمادهای بسیاری از میان رفت،
زبان و فرهنگ پارسی را تا لبه پرتگاه پیش‌بُرد.
چون زبان پارسی پرمایه وگهربار است
در برابر این تندبادهای ویرانگر پایداری نمود.
مردم این دیار کوشش‌های فراوان نمودند
که این فرهنگ هم‌چنان پایدار و استوار بماند،
دشمنان بدسگال بارها و بارها ناجوانمردانه‌ترین تازیانه ها را برپیکر این زیبای سخت جان نواختند.
بابودن فرزندان توانمندی چون دانای توس:
🟢#فردوسی_بزرگ. و #رادمان_پورماهک،
این آیین وفرهنگ همچنان پابر جاست.

💎 زبان وفرهنگ پارسی،
این زیبای سخت جان را پاس بداریم.

❗️از این پس؛
۱- واژگان پارسی «یاری رساندن، یاوری کردن»
بجای واژه تازی «امداد»

۲- واژگان پارسی «فرمان، دستور»
بجای واژه تازی «اَمر»

۳- واژه پارسی «گذران زندگی»
بجای واژه تازی «امرار معاش»

۴- واژه پارسی «پیام آوران»
بجای واژه تازی «انبیاء»

۵- واژه پارسی «کارآموز»
بجای واژه بیگانه (فرانسه) «اَنتِرن»

۶- واژگان پارسی «برگزیدن، گزینش»
بجای واژه تازی «انتخاب»

۷- واژگان پارسی «گماشتن، گماردن»
بجای واژه تازی «انتصاب»

۸- واژگان پارسی «چشم براهی، چشم داشتن»
بجای واژه تازی «انتظار»

۹- واژه پارسی «خُرده گیری»
بجای واژه تازی «انتقاد»

۱۰- واژه پارسی «جابجاکردن»
بجای واژه تازی «انتقال»

۱۱- واژه پارسی «یخ زدن»
بجای واژه تازی «انجماد»

۱۲- واژگان پارسی «دادستانی، تاوانگیرری»
بجای واژه تازی «انتقام.»

ب‌ه ✍
#سیــاه_منـصـور.


📘 🖌 @FARZANDAN_PARSI.💡

🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅

#واژگان_پارسی:
#بخش_چهارسد_و_هفدهم؛

۴۱۷


⚠️#فرزندان_ایران؛
در گذر گاهداد(تاریخ) زبان پارسی،
دچار دگرگونی های فراوانی گردیده است،
از بزرگترین شُوند(دلیل) گستردگی مرزهای ایران و دیگر شوندها تاختن تازیان، تُرکان، و مغولان بوده است.
بودنِ راد مردانی چون #فردوسی_بزرگ، #رادمان_پورماهک(یعقوب لیث صفاری)
کارها و کوشش‌های بزرگی که ایشان انجام دادند
در ایستایی و نگهداری زبان وفرهنگ پارسی خوش درخشیدند.
برآیند این کوشش‌ها زیست دوباره زبان شیرین
و شیوای پارسی ست.
زبان پارسی؛
شناسه کهن سال پارسی زبانان است در سراسر گیتی.

⚠️از این پس؛
۱- واژه پارسی «خوانندگان»
بجای واژه تازی «اهل مطالعه»

۲- واژگان پارسی «آرام، رام»
بجای واژه تازی «اهلی»

۳- واژگان پارسی «برجسته‌ترین، شایسته‌ترین»
بجای واژه تازی «اَهَم»

۴- واژگان پارسی «ارزش، مهندی»
بجای واژه تازی «اهمیت»

۵- واژگان پارسی «رفت و آمد، آمد و شد»
بجای واژه تازی «ایاب و ذهاب»

۶- واژگان پارسی «استان‌ها، فرمانروایی»
بجای واژه تازی «ایالات»

۷- واژگان پارسی «استان، ساتراپ»
بجای واژه تازی «ایالت»

۸- واژه پارسی «روزها»
بجای واژه تازی «ایام»

۹- واژه پارسی «روزگار جوانی»
بجای واژه درهم‌آمیخته تازی، پارسی «ایام جوانی»

۱۰- واژه پارسی «آفرینش، برپایی، گشایش»
بجای واژه تازی «ایجاب»

۱۱- واژه پارسی «پدید آید»
بجای واژه درهم آمیخته تازی، پارسی «ایجاد شود»

۱۲- واژگان پارسی «کارآفرینی»
بجای واژه تازی «ایجاد اشتغال.»


🖍ب‌ه ✍:
#سیــاه_منـصـور.



📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
          
🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅