📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۲۳)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۲۶
نسازم بہ ایرانیان بر ڪمین
نگیریم خشم و نجووییم ڪین
سووے شهر ایران دهم راهشان
گذارم یڪایڪ سووے شاهشان
ازیشان نگردد یڪے ڪاسته
شوند ایمن از جان وز خواسته
ور ایدوونڪ زینسان نجوویے نبرد
دیگرگوونہ خواهے همے ڪار ڪرد
بانبووہ جوویے همے ڪارزار
سپہ را سراسر بجنگ اند آر
هران خوون ڪہ آید بڪین ریخته
تو باشے بدان گیتے آویخته
بہ بست از بر نامہ بر بند را
بخواند آن گرانمایہ فرزند را
پسر بد مر اوو را سر انجمن
یڪے نام روویین و روویینہ تن
بدوو گفت نزدیڪ گوودرز شو
سخن گووے هشیار و پاسخ شنو
چو روویین برفت از در نامور
فرستادہ با دہ سوار دگر
بیامد خردمند روشنروان
دمان تا سراپردهے پهلوان
چو روویین پیران بدرگہ رسید
سووے پهلوان سپہ ڪس دوید
فرستادہ را خواند پس پهلوان
دمان از پس پردہ آمد جوان
بیامد چو گوودرز را دید دست
بڪش ڪرد و سر پیش بنهاد پست
سپهدار بر جست و او را چو دوود
بغوش تنگ اندر آورد زوود
ز پیران بپرسید وز لشڪرش
ز گردان وز شاہ وز ڪشورش
خردمند روویین پس آن نامہ پیش
بیاورد و بگزارد پیغام خویش
دبیر آمد و نامہ برخواند زوود
بگوودرز گفت آنچ در نامہ بوود
چو نامہ بگوودرز برخواندند
همہ نامداران فروو ماندند
ز بس چرب گفتار و ز پند خووب
نموودن بدوو راہ و پیوند خووب
خردمند پیران ڪہ در نامہ یاد
چہ آورد وز پند نیڪوو چہ داد
بروویین چنین گفت پس پهلوان
ڪهاے پوور سالار و فرخ جوان
تو مهمان ما بوود باید نخست
پس این پاسخ نامہ بایدت جست
سراپردهے نوو بهپرداختند
نشستنگہ خسروے ساختند
بدیباے رومے بیاراستند
خوورشها و رامشگران خواستند
پراندیشہ گشتہ دل پهلوان
نبشتہ ابا رایزن موبدان
همے پاسخ نامہ آراستند
سخن هرچ نیڪووتر آن خواستند
بیڪ هفتہ گوودرز با رود و می
همے نامہ را پاسخ افگند پی
ز بالا چو خوورشید گیتے فروز
بگشتے سپهبد گہ نیم رووز
مے و رود و مجلس بیاراستی
فرستادہ را پیش خود خواستی
چو یڪ هفتہ بگذشت هشتم پگاه
نویسندہ را خواند سالار شاه
بفرموود تا نامہ پاسخ نوشت
درختے بنوے بڪینہ بگشت
سرنامہ ڪرد آفرین از نخست
دگر پاسخ آورد یڪسر درست
ڪہ بر خواندم نامہ را سربسر
شنیدیم گفتار تو در بدر
رسانید روویین بر ما پیام
یڪایڪ همہ هرچ بردے تو نام
ولیڪن شگفت آمدم ڪار تو
همے زین چنین چرب گفتار تو
دلت با زبان هیچ همسایہ نیست
روان تو را از خرد مایہ نیست
بهرجاے چربے بڪار آوری
چنین تو سخن پرنگار آوری
ڪسے را ڪہ از بن نباشد خرد
گمان بر تو بر مهربانے برد
چو شوورہ زمینے ڪہ از دور آب
نماید چو تابد بروو آفتاب
ولیڪن نہ گاہ فریب ست و بند
ڪہ هنگام گرزست و تیغ و ڪمند
مرا با تو جز ڪین و پیڪار نیست
گہ پاسخ و رووز گفتار نیست
نگر تا چہ سان گردد اڪنوون سپهر
نہ جاے فریب ست و پیوند و مهر
ڪرا داد خواهد جهاندار زوور
ڪرا بردهد بخت پیرووز هوور
ولیڪن بدین گفتہ پاسخ شنو
خرد یاد ڪن بخت را پیشرو
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۲۳)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۲۶
نسازم بہ ایرانیان بر ڪمین
نگیریم خشم و نجووییم ڪین
سووے شهر ایران دهم راهشان
گذارم یڪایڪ سووے شاهشان
ازیشان نگردد یڪے ڪاسته
شوند ایمن از جان وز خواسته
ور ایدوونڪ زینسان نجوویے نبرد
دیگرگوونہ خواهے همے ڪار ڪرد
بانبووہ جوویے همے ڪارزار
سپہ را سراسر بجنگ اند آر
هران خوون ڪہ آید بڪین ریخته
تو باشے بدان گیتے آویخته
بہ بست از بر نامہ بر بند را
بخواند آن گرانمایہ فرزند را
پسر بد مر اوو را سر انجمن
یڪے نام روویین و روویینہ تن
بدوو گفت نزدیڪ گوودرز شو
سخن گووے هشیار و پاسخ شنو
چو روویین برفت از در نامور
فرستادہ با دہ سوار دگر
بیامد خردمند روشنروان
دمان تا سراپردهے پهلوان
چو روویین پیران بدرگہ رسید
سووے پهلوان سپہ ڪس دوید
فرستادہ را خواند پس پهلوان
دمان از پس پردہ آمد جوان
بیامد چو گوودرز را دید دست
بڪش ڪرد و سر پیش بنهاد پست
سپهدار بر جست و او را چو دوود
بغوش تنگ اندر آورد زوود
ز پیران بپرسید وز لشڪرش
ز گردان وز شاہ وز ڪشورش
خردمند روویین پس آن نامہ پیش
بیاورد و بگزارد پیغام خویش
دبیر آمد و نامہ برخواند زوود
بگوودرز گفت آنچ در نامہ بوود
چو نامہ بگوودرز برخواندند
همہ نامداران فروو ماندند
ز بس چرب گفتار و ز پند خووب
نموودن بدوو راہ و پیوند خووب
خردمند پیران ڪہ در نامہ یاد
چہ آورد وز پند نیڪوو چہ داد
بروویین چنین گفت پس پهلوان
ڪهاے پوور سالار و فرخ جوان
تو مهمان ما بوود باید نخست
پس این پاسخ نامہ بایدت جست
سراپردهے نوو بهپرداختند
نشستنگہ خسروے ساختند
بدیباے رومے بیاراستند
خوورشها و رامشگران خواستند
پراندیشہ گشتہ دل پهلوان
نبشتہ ابا رایزن موبدان
همے پاسخ نامہ آراستند
سخن هرچ نیڪووتر آن خواستند
بیڪ هفتہ گوودرز با رود و می
همے نامہ را پاسخ افگند پی
ز بالا چو خوورشید گیتے فروز
بگشتے سپهبد گہ نیم رووز
مے و رود و مجلس بیاراستی
فرستادہ را پیش خود خواستی
چو یڪ هفتہ بگذشت هشتم پگاه
نویسندہ را خواند سالار شاه
بفرموود تا نامہ پاسخ نوشت
درختے بنوے بڪینہ بگشت
سرنامہ ڪرد آفرین از نخست
دگر پاسخ آورد یڪسر درست
ڪہ بر خواندم نامہ را سربسر
شنیدیم گفتار تو در بدر
رسانید روویین بر ما پیام
یڪایڪ همہ هرچ بردے تو نام
ولیڪن شگفت آمدم ڪار تو
همے زین چنین چرب گفتار تو
دلت با زبان هیچ همسایہ نیست
روان تو را از خرد مایہ نیست
بهرجاے چربے بڪار آوری
چنین تو سخن پرنگار آوری
ڪسے را ڪہ از بن نباشد خرد
گمان بر تو بر مهربانے برد
چو شوورہ زمینے ڪہ از دور آب
نماید چو تابد بروو آفتاب
ولیڪن نہ گاہ فریب ست و بند
ڪہ هنگام گرزست و تیغ و ڪمند
مرا با تو جز ڪین و پیڪار نیست
گہ پاسخ و رووز گفتار نیست
نگر تا چہ سان گردد اڪنوون سپهر
نہ جاے فریب ست و پیوند و مهر
ڪرا داد خواهد جهاندار زوور
ڪرا بردهد بخت پیرووز هوور
ولیڪن بدین گفتہ پاسخ شنو
خرد یاد ڪن بخت را پیشرو
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۲۴)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۲۷
نخست آنڪ گفتے ڪہ از مهر نیز
ز یزدان وز گردش رستخیز
نخواهم ڪہ آید مرا پیش جنگ
دلم گشت ازین ڪار بیداد تنگ
دلت با زبان آشنایے نداشت
بدان گہ ڪہ این گفتہ بر دل گماشت
اگر داد بوودے بہ دلت اندروون
تو را پیشدستے نبوودے بخوون
ڪہ ز آغاز ڪار اندر آمد نخست
نبوودے بخوون ریختن هیچ سست
نخستین ڪہ آمد بپیش تو گیو
از ایران هشیوار مردان نیو
بسازیدہ مر جنگ را لشڪری
ز ڪشور دمان تا دگر ڪشوری
تو ڪردے همہ جنگ را دست پیش
سپہ را تو برڪندے از جاے خویش
خرد، ار پس آمد تو پیش آمدی
بفرجام آرام بیش آمدی
ولیڪن سرشت بد و خووے بد
تو را نگذراند بہ راہ خرد
بدے خود بدان تخمہ در گوهرست
ببد ڪردن آن تخمہ اندر خورست
شنیدے ڪہ بر ایرج نیڪبخت
چہ آمد ز تور از پے تاج و تخت
چو از تور و سلم اندر آمد زمین
سراسر بگسترد بیداد و ڪین
فریدوون ڪہ از درد دل رووز و شب
گشادے بہ نفرین ایشان دو لب
بافراسیاب آمد آن مهر بد
از آن نامداران اندڪ خرد
ز سر با منوچهر نو ڪین نهاد
همیدوون ابا نوذر و ڪیقباد
بہ ڪاووس ڪے ڪرد خود آنچ ڪرد
برآورد از ایران آباد گرد
از آن پس بہ ڪین سیاووش باز
فگند این چنین ڪینهے نوو دارز
نیامد بدانگہ تو را داد یاد
ڪہ اوو بیگنہ جان شیرین بداد
جہ مایہ بزرگان ڪہ از تخت و گاه
از ایران شدند اندرین ڪین تباه
و دیگر ڪہ گفتے ڪہ با پیر سر
بخوون ریختن ڪس نبندد ڪمر
بدان اے جهاندیدهے پرفریب
بهر ڪار دیدہ فراز و نشیب
ڪہ یزدان مرا زندگانے دراز
بدان داد با بخت گردنفراز
ڪہ از شهر توران بہ رووز نبرد
ز ڪینہ برآرم بخوورشید گرد
بترسم همے زانڪ یزدان من
ز تن بگسلاند مگر جان من
من این ڪینہ را ناوریدہ بجای
بر و بوومتان ناسپردہ بپای
سدیگر ڪہ گفتے ز یزدان پاڪ
نبینم بدلت اندرون بیم و باڪ
ندانے ڪزین خیرہ خوون ریختن
گرفتار ڪردے بفرجام تن
من اڪنوون بدین خووب گفتار تو
اگر باز گردم ز پیڪار تو
بهنگام پرسش ز من ڪردگار
بپرسد ازین گردش رووزگار
ڪہ سالارے و گنج و مردانگی
ترا دادم و زوور و فرزانگی
بڪین سیاووش ڪمر بر میان
نبستے چرا پیش ایرانیان
بهفتاد خوون گرامے پسر
بپرسد ز من داور دادگر
ز پاسخ بپیش جهان آفرین
چہ گوویم چرا بازگشتم ز ڪین
ز ڪار سیاووش چهارم سخن
ڪہ افگندے اے پیر سالار بن
ڪہ گفتے ز بهر تنے گشتہ خاڪ
نشاید ستد زندہ را جان پاڪ
تو بشناس ڪین زشت ڪردارها
بدل پر ز هر گوونہ آزارها
ڪہ با شهر ایران شما ڪردهاید
چہ مایہ ڪیان را بیازردهاید
چہ پیمان شڪستن چہ ڪین ساختن
همیشہ بسووے بدے تاختن
چو یاد آورم چون ڪنم آشتی
ڪہ نیڪے سراسر بدے ڪاشتی
بہ پنجم ڪہ گفتے ڪہ پیمان ڪنم
ز توران سران را گروگان ڪنم
بنزدیڪ خسروو فرستیم گنج
ببندیم بر خویشتن راہ رنج
بدان اے نگهبان توران سپاه
ڪہ فرمان جز این ست ما را ز شاه
مرا جنگ فرموود و آویختن
بڪین سیاووش خوون ریختن
چو فرمان خسرو نیارم بجای
روان شرم دارد بدیگر سرای.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۲۴)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۲۷
نخست آنڪ گفتے ڪہ از مهر نیز
ز یزدان وز گردش رستخیز
نخواهم ڪہ آید مرا پیش جنگ
دلم گشت ازین ڪار بیداد تنگ
دلت با زبان آشنایے نداشت
بدان گہ ڪہ این گفتہ بر دل گماشت
اگر داد بوودے بہ دلت اندروون
تو را پیشدستے نبوودے بخوون
ڪہ ز آغاز ڪار اندر آمد نخست
نبوودے بخوون ریختن هیچ سست
نخستین ڪہ آمد بپیش تو گیو
از ایران هشیوار مردان نیو
بسازیدہ مر جنگ را لشڪری
ز ڪشور دمان تا دگر ڪشوری
تو ڪردے همہ جنگ را دست پیش
سپہ را تو برڪندے از جاے خویش
خرد، ار پس آمد تو پیش آمدی
بفرجام آرام بیش آمدی
ولیڪن سرشت بد و خووے بد
تو را نگذراند بہ راہ خرد
بدے خود بدان تخمہ در گوهرست
ببد ڪردن آن تخمہ اندر خورست
شنیدے ڪہ بر ایرج نیڪبخت
چہ آمد ز تور از پے تاج و تخت
چو از تور و سلم اندر آمد زمین
سراسر بگسترد بیداد و ڪین
فریدوون ڪہ از درد دل رووز و شب
گشادے بہ نفرین ایشان دو لب
بافراسیاب آمد آن مهر بد
از آن نامداران اندڪ خرد
ز سر با منوچهر نو ڪین نهاد
همیدوون ابا نوذر و ڪیقباد
بہ ڪاووس ڪے ڪرد خود آنچ ڪرد
برآورد از ایران آباد گرد
از آن پس بہ ڪین سیاووش باز
فگند این چنین ڪینهے نوو دارز
نیامد بدانگہ تو را داد یاد
ڪہ اوو بیگنہ جان شیرین بداد
جہ مایہ بزرگان ڪہ از تخت و گاه
از ایران شدند اندرین ڪین تباه
و دیگر ڪہ گفتے ڪہ با پیر سر
بخوون ریختن ڪس نبندد ڪمر
بدان اے جهاندیدهے پرفریب
بهر ڪار دیدہ فراز و نشیب
ڪہ یزدان مرا زندگانے دراز
بدان داد با بخت گردنفراز
ڪہ از شهر توران بہ رووز نبرد
ز ڪینہ برآرم بخوورشید گرد
بترسم همے زانڪ یزدان من
ز تن بگسلاند مگر جان من
من این ڪینہ را ناوریدہ بجای
بر و بوومتان ناسپردہ بپای
سدیگر ڪہ گفتے ز یزدان پاڪ
نبینم بدلت اندرون بیم و باڪ
ندانے ڪزین خیرہ خوون ریختن
گرفتار ڪردے بفرجام تن
من اڪنوون بدین خووب گفتار تو
اگر باز گردم ز پیڪار تو
بهنگام پرسش ز من ڪردگار
بپرسد ازین گردش رووزگار
ڪہ سالارے و گنج و مردانگی
ترا دادم و زوور و فرزانگی
بڪین سیاووش ڪمر بر میان
نبستے چرا پیش ایرانیان
بهفتاد خوون گرامے پسر
بپرسد ز من داور دادگر
ز پاسخ بپیش جهان آفرین
چہ گوویم چرا بازگشتم ز ڪین
ز ڪار سیاووش چهارم سخن
ڪہ افگندے اے پیر سالار بن
ڪہ گفتے ز بهر تنے گشتہ خاڪ
نشاید ستد زندہ را جان پاڪ
تو بشناس ڪین زشت ڪردارها
بدل پر ز هر گوونہ آزارها
ڪہ با شهر ایران شما ڪردهاید
چہ مایہ ڪیان را بیازردهاید
چہ پیمان شڪستن چہ ڪین ساختن
همیشہ بسووے بدے تاختن
چو یاد آورم چون ڪنم آشتی
ڪہ نیڪے سراسر بدے ڪاشتی
بہ پنجم ڪہ گفتے ڪہ پیمان ڪنم
ز توران سران را گروگان ڪنم
بنزدیڪ خسروو فرستیم گنج
ببندیم بر خویشتن راہ رنج
بدان اے نگهبان توران سپاه
ڪہ فرمان جز این ست ما را ز شاه
مرا جنگ فرموود و آویختن
بڪین سیاووش خوون ریختن
چو فرمان خسرو نیارم بجای
روان شرم دارد بدیگر سرای.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: ۳۲۵
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۲۸
ور اومید دارے ڪہ خسرو بمهر
گشاید برین گفتها بر تو چهر
گروگان و آن خواستہ هرچ هست
چو لهاڪ و روویین خسروپرست
گسے ڪن بزوودے بنزدیڪ شاه
سوے شهر ایران گشادست راه
ششم شهر ایران ڪہ ڪردے تو یاد
برو و بووم آباد فرخنژاد
سپاریم گفتے بخسرو همه
ز هر سوو بر خویش خوانم رمه
تو را ڪرد یزدان از آن بینیاز
گر آگہ نهاے تا گشاییم راز
سووے باختر تا بمرز خزر
همہ گشت لهراسپ را سربسر
سووے نیمرووز اندروون تا بسند
جهان شد بڪردار رووے پرند
تهم رستم نیو با تیغ تیز
برآورد ازیشان دم رستخیز
سر هندوان با درفش سیاه
فرستاد رستم بنزدیڪ شاه
دهستان و خوارزم و آن بووم و بر
ڪہ ترڪان برآوردہ بوودند سر
بیابان ازیشان بپرداختند
سووے باختر تاختن ساختند
ببارید بر شیدہ اشڪش تگرگ
فراز آوریدش بنزدیڪ مرگ
اسیران وز خواستہ چند چیز
فرستاد نزدیڪ خسرو بنیز
وزین سوو من و تو بہ جنگ اندریم
بدین مرڪز نام و ننگ اندریم
بیڪ جنگ دیدے همہ دستبرد
ازین نامداران و مردان گرد
ور ایدونڪ روے اندر آرے برووی
رهانم ترا زین همہ گفت و گووی
بنیرووے یزدان و فرمان شاه
بخوون غرقہ گردانم این رزمگاه
تو اے نامور پهلوان سپاه
نگہ ڪن بدین گردش هوور و ماه
ڪہ بند سپهرے فراز آمدست
سربخت ترڪان بگاز آمدست
نگر تا ز ڪردار بدگووهرت
چہ آرد جهانآفرین بر سرت
زمانہ ز بد دامن اندر ڪشید
مڪافات بد را بد آید پدید
تو بندیش هشیار و بگشاے گووش
سخن از خردمند مردم نے وش
بدان ڪین چنین لشڪر نامدار
سواران شمشیرزن سدهزار
همہ نامجووے و همہ ڪینهخواه
بافسوون نگردند ازین رزمگاه
زمانہ برآمد بہ هفتم سخن
فگندے وفا را بسوگند بن
بپیمان مرا با تو گفتار نیست
خرد را روانت خریدار نیست
ازیراڪ باهرڪ پیمان ڪنی
وفا را بفرجام هم بشڪنی
بسوگند تو شد سیاووش بباد
بہ گفتار بر تو ڪس ایمن مباد
نبوودیش فریادرس رووز درد
چہ مایہ بسختے تو را یاد ڪرد
بہ هشتم ڪہ گفتے مرا تاج و تخت
از آن تو بیش ست مردے و بخت
همیدوون فزوونم بمردان و گنج
ولیڪن دلم را ز مهرست رنج
من ایدوون گمانم ڪہ تا این زمان
بجنگ آزموودے مرا بیگمان
گرم بیهنر یافتے رووز ڪین
تو دانے ڪنوون بازم از پس ببین
بفرجام گفتے ز مردان مرد
تنے چند بگزین ز بهر نبرد
من از لشڪر ترڪ هم زین نشان
بیارم سواران مردمڪشان
ڪہ از مهربانے ڪہ بر لشڪرم
نخواهم ڪہ بیداد ڪین گسترم
تو با مهربانے نهے پاے پیش
ڪہ دانے نهان دل و راے خویش
بیازارد از من جهاندار شاه
گر از یڪدگر بگسلانم سپاه
نهم آنڪ گفتے مبارز گزین
ڪہ با من بگردد برین دشت ڪین
یڪے لشڪرے پرگنہ پیش من
پرآزار ازیشان دل انجمن
نباشد ز من شاہ همداستان
ڪزیشان بگردم بدین داستان
نخستین بانبووہ زخمے چو ڪووه
بباید زدن سر بر همگرووه
میان دو لشڪر دو صف برڪشید
گر ایدونڪ پیروزے آید پدید
وگرنہ همین نامداران مرد
بیاریم و سازیم جاے نبرد
ازین گفتہ گر بگسلے باز دل
من از گفتهٔ خود نیم دلگسل
ور ایدونڪ با من بہ آوردگاه
بسندہ نخواهے بدن با سپاه.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: ۳۲۵
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۲۸
ور اومید دارے ڪہ خسرو بمهر
گشاید برین گفتها بر تو چهر
گروگان و آن خواستہ هرچ هست
چو لهاڪ و روویین خسروپرست
گسے ڪن بزوودے بنزدیڪ شاه
سوے شهر ایران گشادست راه
ششم شهر ایران ڪہ ڪردے تو یاد
برو و بووم آباد فرخنژاد
سپاریم گفتے بخسرو همه
ز هر سوو بر خویش خوانم رمه
تو را ڪرد یزدان از آن بینیاز
گر آگہ نهاے تا گشاییم راز
سووے باختر تا بمرز خزر
همہ گشت لهراسپ را سربسر
سووے نیمرووز اندروون تا بسند
جهان شد بڪردار رووے پرند
تهم رستم نیو با تیغ تیز
برآورد ازیشان دم رستخیز
سر هندوان با درفش سیاه
فرستاد رستم بنزدیڪ شاه
دهستان و خوارزم و آن بووم و بر
ڪہ ترڪان برآوردہ بوودند سر
بیابان ازیشان بپرداختند
سووے باختر تاختن ساختند
ببارید بر شیدہ اشڪش تگرگ
فراز آوریدش بنزدیڪ مرگ
اسیران وز خواستہ چند چیز
فرستاد نزدیڪ خسرو بنیز
وزین سوو من و تو بہ جنگ اندریم
بدین مرڪز نام و ننگ اندریم
بیڪ جنگ دیدے همہ دستبرد
ازین نامداران و مردان گرد
ور ایدونڪ روے اندر آرے برووی
رهانم ترا زین همہ گفت و گووی
بنیرووے یزدان و فرمان شاه
بخوون غرقہ گردانم این رزمگاه
تو اے نامور پهلوان سپاه
نگہ ڪن بدین گردش هوور و ماه
ڪہ بند سپهرے فراز آمدست
سربخت ترڪان بگاز آمدست
نگر تا ز ڪردار بدگووهرت
چہ آرد جهانآفرین بر سرت
زمانہ ز بد دامن اندر ڪشید
مڪافات بد را بد آید پدید
تو بندیش هشیار و بگشاے گووش
سخن از خردمند مردم نے وش
بدان ڪین چنین لشڪر نامدار
سواران شمشیرزن سدهزار
همہ نامجووے و همہ ڪینهخواه
بافسوون نگردند ازین رزمگاه
زمانہ برآمد بہ هفتم سخن
فگندے وفا را بسوگند بن
بپیمان مرا با تو گفتار نیست
خرد را روانت خریدار نیست
ازیراڪ باهرڪ پیمان ڪنی
وفا را بفرجام هم بشڪنی
بسوگند تو شد سیاووش بباد
بہ گفتار بر تو ڪس ایمن مباد
نبوودیش فریادرس رووز درد
چہ مایہ بسختے تو را یاد ڪرد
بہ هشتم ڪہ گفتے مرا تاج و تخت
از آن تو بیش ست مردے و بخت
همیدوون فزوونم بمردان و گنج
ولیڪن دلم را ز مهرست رنج
من ایدوون گمانم ڪہ تا این زمان
بجنگ آزموودے مرا بیگمان
گرم بیهنر یافتے رووز ڪین
تو دانے ڪنوون بازم از پس ببین
بفرجام گفتے ز مردان مرد
تنے چند بگزین ز بهر نبرد
من از لشڪر ترڪ هم زین نشان
بیارم سواران مردمڪشان
ڪہ از مهربانے ڪہ بر لشڪرم
نخواهم ڪہ بیداد ڪین گسترم
تو با مهربانے نهے پاے پیش
ڪہ دانے نهان دل و راے خویش
بیازارد از من جهاندار شاه
گر از یڪدگر بگسلانم سپاه
نهم آنڪ گفتے مبارز گزین
ڪہ با من بگردد برین دشت ڪین
یڪے لشڪرے پرگنہ پیش من
پرآزار ازیشان دل انجمن
نباشد ز من شاہ همداستان
ڪزیشان بگردم بدین داستان
نخستین بانبووہ زخمے چو ڪووه
بباید زدن سر بر همگرووه
میان دو لشڪر دو صف برڪشید
گر ایدونڪ پیروزے آید پدید
وگرنہ همین نامداران مرد
بیاریم و سازیم جاے نبرد
ازین گفتہ گر بگسلے باز دل
من از گفتهٔ خود نیم دلگسل
ور ایدونڪ با من بہ آوردگاه
بسندہ نخواهے بدن با سپاه.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📓📒📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۲۶)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۲۹
سپہ خواہ و یاور ز سالار خویش
بہ ژرفے نگهدار پیڪار خویش
پراگندہ از لشڪرت خستگان
ز خویشان نزدیڪ و پیوستگان
بمان تا ڪندشان پزشڪان درست
زمان جستن اڪنوون بدین ڪار تو ست
اگر خواهے از من زمان درنگ
وگر جنگ جوویے بیاراے جنگ
بدان گفتم این تا برووز نبرد
بما بر بهانہ نبایدت ڪرد
ڪہ ناگاہ با ما بجنگ آمدی
ڪمین ڪردے و بیدرنگ آمدی
من این ڪین اگر تا بسد سالیان
بخواهم همانست و اڪنوون همان
از این ڪینہ برگشتن امید نیست
شب و رووز بیدیدگان را یڪیست
چو آن پاسخ نامہ گشت اسپری
فرستادہ آمد بسان پری
ڪمر بر میان با ستوور نوند
ز مردان بہ گرد اندرش نیز چند
فروود آمد از بارہ روویین گرد
گوان را همہ پیش گوودرز برد
سپهبد بفرموود تا مووبدان
زلشڪر همہ نامور بخردان
بزوودے سووے پهلوان آمدند
خردمند و روشنروان آمدند
پس آن پاسخ نامہ پیش گوان
بفرموود خواندن همے پهلوان
بزرگان ڪہ آن نامهے دلپذیر
شنیدند گفتار فرخ دبیر
هش و راے پیران تنڪ داشتند
همہ پند اوو را سبڪ داشتند
بگوودرز بر آفرین خواند
ورا پهلوان گزین خواندند
پس آن نامہ را مهر ڪرد و بداد
بروویین پیران ویسهنژاد
چو از پیش گوودرز برخاستند
بفرموود تا خلعت آراستند
از اسبان تازے بزرین ستام
چہ افسر چہ شمشیر زرین نیام
ببخشید یارانش را سیم و زر
ڪرا در خوور آمد ڪلاہ و ڪمر
برفت از در پهلوان با سپاه
سووے لشڪر خویش بگرفت راه
چو روویین بهنزدیڪ پیران رسید
بہ پیش پدر شد چنانچون سزید
بنزدیڪ تختش فروو برد سر
جهاندیدہ پیران گرفتش ببر
چو بگزارد پیغام سالار شاه
بگفت آنچ دید اندران رزمگاه
پس آن نامہ برخواند پیشش دبیر
رخ پهلوان سپہ شد چو قیر
دلش گشت پردرد و جان پرنهیب
بدانست ڪآمد بتنگے نشیب
شڪیبایے و خامشے برگزید
بڪرد آن سخن بر سپہ ناپدید
از آن پس چنین گفت پیش سپاه
ڪہ گوودرز را دل نیامد براه
از آن خوون هفتاد پوور گزین
نیارامدش یڪ زمان دل ز ڪین
گر ایدونڪ اوو بر گذشتہ سخن
بنوے همے ڪینہ سازد ز بن
چرا من بڪین برادر ڪمر
نبندم نخارم ازین ڪینہ سر
هم از خوون نهسد سر نامدار
ڪہ از تن جدا شد گہ ڪارزار
ڪہ اندر بر و بووم ترڪان دگر
سوارے چو هومان نبندد ڪمر
چو نستیهن آن سرو سایہ فگن
ڪہ شد ناپدید از همہ انجمن
بباید ڪنوون بست ما را ڪمر
نمانم بہ ایرانیان بووم و بر
بہ نیروے یزدان و شمشیر تیز
برآرم از آن انجمن رستخیز
از اسبان گلہ هرچ شایستہ بوود
ز هر سوو بہ لشڪر گہ آورد زوود
پیادہ همہ ڪرد یڪسر سوار
دو اسبہ سوار از پس ڪارزار
سرگنجهاے ڪهن برگشاد
بدینار دادن دل اندر نهاد
چو این ڪردہ شد نزد افراسیاب
نوندے برافگند هنگام خواب
فرستادهاے با هش و راے پیر
سخنگووے و گرد و سوار و دبیر
ڪہ رو شاہ توران سپہ را بگووی
ڪہ اے دادگر خسرو نامجووی
ڪز آنگہ ڪہ چرخ سپهر بلند
بگشت از بر تیرہ خاڪ نژند
چو تو شاہ بر گاہ نہ نشست نیز
بہ ڪس نام شاهے نهپیوست نیز
نہ زیبا بوود جز تو مر تخت را
ڪلاہ و ڪمر بستن و بخت را
ازان ڪس برآرد جهاندار گرد
ڪہ پیش تو آید بروز نبرد
یڪے بندهام من گنهڪار تو
ڪشیدہ سر از جان بیدار تو.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📗📔📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۲۶)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۲۹
سپہ خواہ و یاور ز سالار خویش
بہ ژرفے نگهدار پیڪار خویش
پراگندہ از لشڪرت خستگان
ز خویشان نزدیڪ و پیوستگان
بمان تا ڪندشان پزشڪان درست
زمان جستن اڪنوون بدین ڪار تو ست
اگر خواهے از من زمان درنگ
وگر جنگ جوویے بیاراے جنگ
بدان گفتم این تا برووز نبرد
بما بر بهانہ نبایدت ڪرد
ڪہ ناگاہ با ما بجنگ آمدی
ڪمین ڪردے و بیدرنگ آمدی
من این ڪین اگر تا بسد سالیان
بخواهم همانست و اڪنوون همان
از این ڪینہ برگشتن امید نیست
شب و رووز بیدیدگان را یڪیست
چو آن پاسخ نامہ گشت اسپری
فرستادہ آمد بسان پری
ڪمر بر میان با ستوور نوند
ز مردان بہ گرد اندرش نیز چند
فروود آمد از بارہ روویین گرد
گوان را همہ پیش گوودرز برد
سپهبد بفرموود تا مووبدان
زلشڪر همہ نامور بخردان
بزوودے سووے پهلوان آمدند
خردمند و روشنروان آمدند
پس آن پاسخ نامہ پیش گوان
بفرموود خواندن همے پهلوان
بزرگان ڪہ آن نامهے دلپذیر
شنیدند گفتار فرخ دبیر
هش و راے پیران تنڪ داشتند
همہ پند اوو را سبڪ داشتند
بگوودرز بر آفرین خواند
ورا پهلوان گزین خواندند
پس آن نامہ را مهر ڪرد و بداد
بروویین پیران ویسهنژاد
چو از پیش گوودرز برخاستند
بفرموود تا خلعت آراستند
از اسبان تازے بزرین ستام
چہ افسر چہ شمشیر زرین نیام
ببخشید یارانش را سیم و زر
ڪرا در خوور آمد ڪلاہ و ڪمر
برفت از در پهلوان با سپاه
سووے لشڪر خویش بگرفت راه
چو روویین بهنزدیڪ پیران رسید
بہ پیش پدر شد چنانچون سزید
بنزدیڪ تختش فروو برد سر
جهاندیدہ پیران گرفتش ببر
چو بگزارد پیغام سالار شاه
بگفت آنچ دید اندران رزمگاه
پس آن نامہ برخواند پیشش دبیر
رخ پهلوان سپہ شد چو قیر
دلش گشت پردرد و جان پرنهیب
بدانست ڪآمد بتنگے نشیب
شڪیبایے و خامشے برگزید
بڪرد آن سخن بر سپہ ناپدید
از آن پس چنین گفت پیش سپاه
ڪہ گوودرز را دل نیامد براه
از آن خوون هفتاد پوور گزین
نیارامدش یڪ زمان دل ز ڪین
گر ایدونڪ اوو بر گذشتہ سخن
بنوے همے ڪینہ سازد ز بن
چرا من بڪین برادر ڪمر
نبندم نخارم ازین ڪینہ سر
هم از خوون نهسد سر نامدار
ڪہ از تن جدا شد گہ ڪارزار
ڪہ اندر بر و بووم ترڪان دگر
سوارے چو هومان نبندد ڪمر
چو نستیهن آن سرو سایہ فگن
ڪہ شد ناپدید از همہ انجمن
بباید ڪنوون بست ما را ڪمر
نمانم بہ ایرانیان بووم و بر
بہ نیروے یزدان و شمشیر تیز
برآرم از آن انجمن رستخیز
از اسبان گلہ هرچ شایستہ بوود
ز هر سوو بہ لشڪر گہ آورد زوود
پیادہ همہ ڪرد یڪسر سوار
دو اسبہ سوار از پس ڪارزار
سرگنجهاے ڪهن برگشاد
بدینار دادن دل اندر نهاد
چو این ڪردہ شد نزد افراسیاب
نوندے برافگند هنگام خواب
فرستادهاے با هش و راے پیر
سخنگووے و گرد و سوار و دبیر
ڪہ رو شاہ توران سپہ را بگووی
ڪہ اے دادگر خسرو نامجووی
ڪز آنگہ ڪہ چرخ سپهر بلند
بگشت از بر تیرہ خاڪ نژند
چو تو شاہ بر گاہ نہ نشست نیز
بہ ڪس نام شاهے نهپیوست نیز
نہ زیبا بوود جز تو مر تخت را
ڪلاہ و ڪمر بستن و بخت را
ازان ڪس برآرد جهاندار گرد
ڪہ پیش تو آید بروز نبرد
یڪے بندهام من گنهڪار تو
ڪشیدہ سر از جان بیدار تو.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📗📔📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۲۷)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۰
ز ڪیخسرو از من بیازرد شاه
جزین خویشتن را ندانم گناه
ڪہ این ایزدے بوود بوود آنچ بوود
ندارد ز گفتار بسیار سوود
اگر نیز بیند مرا زین گناه
ڪند گردن آزاد و آید براه
رسانم من اڪنوون بشاہ آگهی
ڪہ گردوون چہ آورد پیش رهی
ڪشیدم بڪووہ ڪنابد سپاه
بایرانیان بر ببستیم راه
وزان سوو بیامد سپاهے گران
سپهدار گوودرز و با اوو سران
ڪز ایران ز گاہ منوچهر شاه
فزوون زان نیامد بتوران سپاه
بہ زیبد یڪے جایگہ ساختند
سپہ را دران ڪووہ بنشاختند
سپہ را سہ رووز و سہ شب چون پلنگ
برووے اندر آوردہ بد رووے تنگ
نجستیم رزم اندران ڪینهگاه
ڪہ آید مگر سووے هاموون سپاه
نیامد سپاهش از آن ڪہ بروون
سر پهلوانان ما شد نگوون
سپهدار ایران نیامد ستووه
بہ هاموون نیاورد لشڪر ز ڪووه
برادر جهاندار هومان من
بڪینہ بجووشید ازین انجمن
بہ ایران سپہ شد ڪہ جووید نبرد
ندانم چہ آمد برآن شیرمرد
بیامد بڪین جستنش پوور گیو
بگردید با گرد هومان نیو
ابر دست چون بیژنے ڪشتہ شد
سر من ز تیمار اوو گشتہ شد
ڪہ دانست هرگز ڪہ سرو بلند
بباغ از گیا یافت خواهد گزند
دل نامداران همہ بر شڪست
همہ شادمانے شد از درد پست
و دیگر چو نستیهن نامدار
ابا دہ هزار آزموودہ سوار
برفت از بر من سپیدہ دمان
همان بیژنش ڪند سر در زمان
من از درد دل برڪشیدم سپاه
غریوان برفتم بہ آوردگاه
یڪے رزم تا شب برآمد ز ڪووه
بڪردیم یڪ با دگر همگرووه
چو نهسد تن از نامداران شاه
سر از تن جدا شد برین رزمگاه
دو بهرہ ز گردان این انجمن
دل از درد خستہ بشمشیر تن
بہ ما بر شدہ چیرہ ایرانیان
بهڪینہ همہ پاڪ بستہ میان
بترسم همے زانڪ گردان سپهر
بخواهد بریدن ز ما پاڪ مهر
وزان پس شنیدم یڪے بدخبر
ڪزان نیز برگشتم آسیمہ سر
ڪہ ڪیخسرو آید همے با سپاه
بپشت سپهبد بدین رزمگاه
گرایدوونڪ گردد درست این خبر
ڪہ خسرو ڪند سووے ما برگذر
جهاندار داند ڪہ من با سپاه
نیارم شدن پیش اوو ڪینهخواه
مگر شاہ با لشڪر ڪینهجووی
نهد سوے ایران بدین ڪینهرووی
بگرداند این بد ز تورانیان
ببندد بڪینہ ڪمر بر میان
ڪہ گر جان ما را ز ایران سپاه
بد آید نباشد ڪسے ڪینهخواه
فرستادہ گفت پیران شنید
بڪردار باد دمان بردمید
مشست از بر بادپاے سمند
بڪردار آتش هیونے بلند
بشد تا بہ نزدیڪ افراسیاب
نہ دم زد برہ بر نہ آرام و خواب
بنزدیڪ شاہ اندر آمد چو باد
ببووسید تخت و پیامش بداد
چو بشنید گفتار پیران بدرد
دلش گشت پرخوون و رخسارہ زرد
شد از ڪار آن ڪشتگان خستهدل
بدان درد بنهاد پیوستہ دل
وزان نیز ڪز دشمنان لشڪرش
گریزان و ویران شدہ ڪشورش
ز هر سوو پلنگ اندر آوردہ چنگ
بروبر جهان گشتہ تاریڪ و تنگ
چو گفتار پیران ازآن سان شنید
سپہ را همہ پاے برجاے دید
بہ شبگیر چون تاج بر سر نهاد
همانگہ فرستادہ را در گشاد
بہ فرموود تا بازگردد بجای
سووے نامور بندهے ڪدخدای
چنین پاسخ آورد ڪوو را بگووی
ڪہ اے مهربان نیڪدل راستگووی
تو تا زادے از مادر پاڪتن
سرافراز بوودے بهر انجمن
تو را بیشتر نزد من دستگاه
توے برتر از پهلوانان بہ جاه
همیشہ یڪے جوشنے پیش من
سپر ڪردہ جان و فدے ڪردہ تن
همیدوون بهر ڪار با گنج خویش
گزیدہ ز بهر منے رنج خویش
تو بردے ز چین تا بایران سپاه
تو ڪردے دل و بخت دشمن سیاه.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۲۷)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۰
ز ڪیخسرو از من بیازرد شاه
جزین خویشتن را ندانم گناه
ڪہ این ایزدے بوود بوود آنچ بوود
ندارد ز گفتار بسیار سوود
اگر نیز بیند مرا زین گناه
ڪند گردن آزاد و آید براه
رسانم من اڪنوون بشاہ آگهی
ڪہ گردوون چہ آورد پیش رهی
ڪشیدم بڪووہ ڪنابد سپاه
بایرانیان بر ببستیم راه
وزان سوو بیامد سپاهے گران
سپهدار گوودرز و با اوو سران
ڪز ایران ز گاہ منوچهر شاه
فزوون زان نیامد بتوران سپاه
بہ زیبد یڪے جایگہ ساختند
سپہ را دران ڪووہ بنشاختند
سپہ را سہ رووز و سہ شب چون پلنگ
برووے اندر آوردہ بد رووے تنگ
نجستیم رزم اندران ڪینهگاه
ڪہ آید مگر سووے هاموون سپاه
نیامد سپاهش از آن ڪہ بروون
سر پهلوانان ما شد نگوون
سپهدار ایران نیامد ستووه
بہ هاموون نیاورد لشڪر ز ڪووه
برادر جهاندار هومان من
بڪینہ بجووشید ازین انجمن
بہ ایران سپہ شد ڪہ جووید نبرد
ندانم چہ آمد برآن شیرمرد
بیامد بڪین جستنش پوور گیو
بگردید با گرد هومان نیو
ابر دست چون بیژنے ڪشتہ شد
سر من ز تیمار اوو گشتہ شد
ڪہ دانست هرگز ڪہ سرو بلند
بباغ از گیا یافت خواهد گزند
دل نامداران همہ بر شڪست
همہ شادمانے شد از درد پست
و دیگر چو نستیهن نامدار
ابا دہ هزار آزموودہ سوار
برفت از بر من سپیدہ دمان
همان بیژنش ڪند سر در زمان
من از درد دل برڪشیدم سپاه
غریوان برفتم بہ آوردگاه
یڪے رزم تا شب برآمد ز ڪووه
بڪردیم یڪ با دگر همگرووه
چو نهسد تن از نامداران شاه
سر از تن جدا شد برین رزمگاه
دو بهرہ ز گردان این انجمن
دل از درد خستہ بشمشیر تن
بہ ما بر شدہ چیرہ ایرانیان
بهڪینہ همہ پاڪ بستہ میان
بترسم همے زانڪ گردان سپهر
بخواهد بریدن ز ما پاڪ مهر
وزان پس شنیدم یڪے بدخبر
ڪزان نیز برگشتم آسیمہ سر
ڪہ ڪیخسرو آید همے با سپاه
بپشت سپهبد بدین رزمگاه
گرایدوونڪ گردد درست این خبر
ڪہ خسرو ڪند سووے ما برگذر
جهاندار داند ڪہ من با سپاه
نیارم شدن پیش اوو ڪینهخواه
مگر شاہ با لشڪر ڪینهجووی
نهد سوے ایران بدین ڪینهرووی
بگرداند این بد ز تورانیان
ببندد بڪینہ ڪمر بر میان
ڪہ گر جان ما را ز ایران سپاه
بد آید نباشد ڪسے ڪینهخواه
فرستادہ گفت پیران شنید
بڪردار باد دمان بردمید
مشست از بر بادپاے سمند
بڪردار آتش هیونے بلند
بشد تا بہ نزدیڪ افراسیاب
نہ دم زد برہ بر نہ آرام و خواب
بنزدیڪ شاہ اندر آمد چو باد
ببووسید تخت و پیامش بداد
چو بشنید گفتار پیران بدرد
دلش گشت پرخوون و رخسارہ زرد
شد از ڪار آن ڪشتگان خستهدل
بدان درد بنهاد پیوستہ دل
وزان نیز ڪز دشمنان لشڪرش
گریزان و ویران شدہ ڪشورش
ز هر سوو پلنگ اندر آوردہ چنگ
بروبر جهان گشتہ تاریڪ و تنگ
چو گفتار پیران ازآن سان شنید
سپہ را همہ پاے برجاے دید
بہ شبگیر چون تاج بر سر نهاد
همانگہ فرستادہ را در گشاد
بہ فرموود تا بازگردد بجای
سووے نامور بندهے ڪدخدای
چنین پاسخ آورد ڪوو را بگووی
ڪہ اے مهربان نیڪدل راستگووی
تو تا زادے از مادر پاڪتن
سرافراز بوودے بهر انجمن
تو را بیشتر نزد من دستگاه
توے برتر از پهلوانان بہ جاه
همیشہ یڪے جوشنے پیش من
سپر ڪردہ جان و فدے ڪردہ تن
همیدوون بهر ڪار با گنج خویش
گزیدہ ز بهر منے رنج خویش
تو بردے ز چین تا بایران سپاه
تو ڪردے دل و بخت دشمن سیاه.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۲۸)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۱
نبیند سپہ چون تو سالار نیز
نبندد ڪمر چون تو هشیار نیز
ز تور و پشنگ ار درآید بمهر
چو تو پهلوان نیز نارد سپهر
نخست آنڪ گفتے من از انجمن
گنهڪار دارم همے خویشتن
ڪہ ڪیخسرو آمد ز توران زمین
بہ ایران و با ما بگسترد ڪین
بدین من ڪہ شاهم نیازردهام
بدل هرگز این یاد ناوردهام
نباید ڪہ باشے بدین تنگدل
ز تیمار یابد تو را زنگ دل
ڪہ آن بوودنے بود از ڪردگار
نیامد بدین بد ڪس آمووزگار
ڪہ ڪیخسرو از من نگیرد فرووغ
نبیرہ مخوانش ڪہ باشد درووغ
نباشم همیدوون من اوو را نیا
نجوویم همے زین سخن ڪیمیا
بدن ڪار اوو ڪس گنهڪار نیست
مرا با جهاندار پیڪار نیست
چنین بوود و این بوودنے ڪار بوود
مرا از تو در دل چہ آزار بوود
و دیگر ڪہ گفتے ز ڪار سپاه
ز گردیدن تیرہ خورشید و ماه
همیشہ چنین ست ڪار نبرد
ز هر سوو همے گردد این تیرہ گرد
گهے برڪشد تا بخوورشید سر
گهے اندر آرد ز خوورشید بر
بیڪسان نگردد سپهر بلند
گهے شاد دارد گهے مستمند
گهے با مے و رود و رامشگران
گهے با غم و گرم و با اندهان
تو دل را بدین درد خستہ مدار
روان را بدین ڪار بستہ مدار
سخن گفتن ڪشتگان گشت خواب
ز ڪین برادر تو سر برمتاب
دلے ڪوو ز درد برادرش خود
علاج پزشڪان نداردش سوود
سہ دیگر ڪہ گفتے ڪہ خسرو پگاه
بجنگ اندر آید همے با سپاه
مبیناد چشم ڪس آن روزگار
ڪہ اوو پیشدستے نماید بڪار
ڪہ من خود برآنم ڪز ایدر سپاه
ازان سووے جیحون گذارم براه
نہ گوودرز مانم نہ خسرو نہ تووس
نہ گاہ و نہ تاج و نہ بوغ و نہ ڪووس
بایران ازآن گوونہ رانم سپاه
ڪزان پس نبیند ڪسے تاج و گاه
بڪیخسرو این پس نمانم جهان
بسر بر فروود آیمش ناگهان
بخنجر از آن سان ببرم سرش
ڪہ گرید بدوو لشڪر و ڪشورش
مگر ڪاسمانے دگرگوونہ ڪار
فراز آید از گردش رووزگار
ترا اے جهاندیدهے سرافراز
نڪردست یزدان بچیزے نیاز
ز مردان وز گنج و نیروے دست
همہ ایزدے هرچ بایدت هست
یڪے نامور لشڪرے دہ هزار
دلیر و خردمند و گرد و سوار
فرستادم اینڪ بنزدیڪ تو
ڪہ روشن ڪند جان تاریڪ تو
از ایرانیان دہ وزینها یڪی
بچشم یڪے دہ سوار اندڪی
چو لشڪر بنزد تو آید مپای
سر و تاج گودرز بگسل ز جای
همان ڪووہ ڪو ڪردہ دارد حصار
باسیان جنگے ز پا اندرآر
مڪش دست ازیشان بخوون ریختن
تو پیروز باشے بویختن
ممان زندہ زیشان بگیتے ڪسی
ڪہ نزد تو آید ازیشان بسی
فرستادہ بنشیند پیغام شاه
بیامد بر پهلوان سپاه
بپیش اندر آمد بسان شمن
خمیدہ چو از بار شاخ سمن
بپیران رسانید پیغام شاه
وزان نامداران جنگے سپاه
چو بشنید پیران سپہ را بخواند
فرستادہ چون این سخن باز راند
سپہ را سراسر همہ داد دل
ڪہ از غم بباشید آزاد دل
نهانے روانش پر از درد بوود
پر از خوون دل و بخت برگرد بوود
ڪہ از هر سووے لشڪر شهریار
همے ڪاستہ دید در ڪارزار
هم از شاہ خسرو دلش بود تنگ
بہ ترسید ڪہ آید یڪایڪ بہ جنگ
بیزدان چنین گفت ڪاے ڪردگار
چہ مایہ شگفت اندرین رووزگار
ڪرا برڪشیدے تو افگندہ نیست
جز از تو جهاندار دارندہ نیست
بخسرو نگر تا جز از ڪردگار
ڪہ دانست ڪید یڪے شهریار
نگہ ڪن بدین ڪار گردندہ دهر
مر آن را ڪہ از خویشتن ڪرد بهر
برآرد گل تازہ از خار خشڪ
شود خاڪ بابخت بیدار مشڪ
شگفتیتر آنڪ از پے آز مرد
همیشہ دل خویش دارد بدرد
میان نیا و نبیرہ دو شاه
ندانم چرا باید این ڪینهگاه.؟
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۲۸)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۱
نبیند سپہ چون تو سالار نیز
نبندد ڪمر چون تو هشیار نیز
ز تور و پشنگ ار درآید بمهر
چو تو پهلوان نیز نارد سپهر
نخست آنڪ گفتے من از انجمن
گنهڪار دارم همے خویشتن
ڪہ ڪیخسرو آمد ز توران زمین
بہ ایران و با ما بگسترد ڪین
بدین من ڪہ شاهم نیازردهام
بدل هرگز این یاد ناوردهام
نباید ڪہ باشے بدین تنگدل
ز تیمار یابد تو را زنگ دل
ڪہ آن بوودنے بود از ڪردگار
نیامد بدین بد ڪس آمووزگار
ڪہ ڪیخسرو از من نگیرد فرووغ
نبیرہ مخوانش ڪہ باشد درووغ
نباشم همیدوون من اوو را نیا
نجوویم همے زین سخن ڪیمیا
بدن ڪار اوو ڪس گنهڪار نیست
مرا با جهاندار پیڪار نیست
چنین بوود و این بوودنے ڪار بوود
مرا از تو در دل چہ آزار بوود
و دیگر ڪہ گفتے ز ڪار سپاه
ز گردیدن تیرہ خورشید و ماه
همیشہ چنین ست ڪار نبرد
ز هر سوو همے گردد این تیرہ گرد
گهے برڪشد تا بخوورشید سر
گهے اندر آرد ز خوورشید بر
بیڪسان نگردد سپهر بلند
گهے شاد دارد گهے مستمند
گهے با مے و رود و رامشگران
گهے با غم و گرم و با اندهان
تو دل را بدین درد خستہ مدار
روان را بدین ڪار بستہ مدار
سخن گفتن ڪشتگان گشت خواب
ز ڪین برادر تو سر برمتاب
دلے ڪوو ز درد برادرش خود
علاج پزشڪان نداردش سوود
سہ دیگر ڪہ گفتے ڪہ خسرو پگاه
بجنگ اندر آید همے با سپاه
مبیناد چشم ڪس آن روزگار
ڪہ اوو پیشدستے نماید بڪار
ڪہ من خود برآنم ڪز ایدر سپاه
ازان سووے جیحون گذارم براه
نہ گوودرز مانم نہ خسرو نہ تووس
نہ گاہ و نہ تاج و نہ بوغ و نہ ڪووس
بایران ازآن گوونہ رانم سپاه
ڪزان پس نبیند ڪسے تاج و گاه
بڪیخسرو این پس نمانم جهان
بسر بر فروود آیمش ناگهان
بخنجر از آن سان ببرم سرش
ڪہ گرید بدوو لشڪر و ڪشورش
مگر ڪاسمانے دگرگوونہ ڪار
فراز آید از گردش رووزگار
ترا اے جهاندیدهے سرافراز
نڪردست یزدان بچیزے نیاز
ز مردان وز گنج و نیروے دست
همہ ایزدے هرچ بایدت هست
یڪے نامور لشڪرے دہ هزار
دلیر و خردمند و گرد و سوار
فرستادم اینڪ بنزدیڪ تو
ڪہ روشن ڪند جان تاریڪ تو
از ایرانیان دہ وزینها یڪی
بچشم یڪے دہ سوار اندڪی
چو لشڪر بنزد تو آید مپای
سر و تاج گودرز بگسل ز جای
همان ڪووہ ڪو ڪردہ دارد حصار
باسیان جنگے ز پا اندرآر
مڪش دست ازیشان بخوون ریختن
تو پیروز باشے بویختن
ممان زندہ زیشان بگیتے ڪسی
ڪہ نزد تو آید ازیشان بسی
فرستادہ بنشیند پیغام شاه
بیامد بر پهلوان سپاه
بپیش اندر آمد بسان شمن
خمیدہ چو از بار شاخ سمن
بپیران رسانید پیغام شاه
وزان نامداران جنگے سپاه
چو بشنید پیران سپہ را بخواند
فرستادہ چون این سخن باز راند
سپہ را سراسر همہ داد دل
ڪہ از غم بباشید آزاد دل
نهانے روانش پر از درد بوود
پر از خوون دل و بخت برگرد بوود
ڪہ از هر سووے لشڪر شهریار
همے ڪاستہ دید در ڪارزار
هم از شاہ خسرو دلش بود تنگ
بہ ترسید ڪہ آید یڪایڪ بہ جنگ
بیزدان چنین گفت ڪاے ڪردگار
چہ مایہ شگفت اندرین رووزگار
ڪرا برڪشیدے تو افگندہ نیست
جز از تو جهاندار دارندہ نیست
بخسرو نگر تا جز از ڪردگار
ڪہ دانست ڪید یڪے شهریار
نگہ ڪن بدین ڪار گردندہ دهر
مر آن را ڪہ از خویشتن ڪرد بهر
برآرد گل تازہ از خار خشڪ
شود خاڪ بابخت بیدار مشڪ
شگفتیتر آنڪ از پے آز مرد
همیشہ دل خویش دارد بدرد
میان نیا و نبیرہ دو شاه
ندانم چرا باید این ڪینهگاه.؟
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۲۹)
داستان دوازدہ رخ:
برگ ۳۲
دو شاہ و دو ڪشور چنین جنگجووی
دو لشڪر بروے اندر آوردہ رووی
چہ گوویے سرانجام این ڪارزار
ڪرا برڪشد گردش رووزگار
پس آنگہ بیزدان بنالید زار
ڪہ اے روشن دادگر ڪردگار
گر افراسیاب اندرین ڪینهگاه
ابا نامداران توران سپاه
بدین رزمگہ ڪشتہ خواهد شدن
سربخت ما گشتہ خواهد شدن
چو ڪیخسرو آید ز ایران بڪین
بدوو بازگردد سراسر زمین
روا باشد ار خستہ در جوشنم
برآرد روان ڪردگار از تنم
مبیناد هرگز جهانبین من
گرفتہ ڪسے راہ و آیین من
ڪرا گردش روز با ڪام نیست
ورا زندگانے و مرگش یڪے ست
وزان پس ز ایران سپہ ڪرنای
برآمد دم بوق و هندے درای
دو روویہ ز لشڪر برآمد خرووش
زمین آمد از نعل اسبان بجووش
سپاہ اندر آمد ز هر سوو گرووه
بپووشید جوشن همہ دشت و ڪووه
دو سالار هر دو بسان پلنگ
فراز آوریدند لشڪر بجنگ
بڪردار باران ز ابر سیاه
ببارید تیر اندران رزمگاه
جهان چون شب تیرہ از تیرہ میغ
چو ابرے ڪہ باران اوو تیر و تیغ
زمین آهنین ڪردہ اسبان بنعل
برو دست گردان بخوون گشتہ لعل
ز بس خستہ ترڪ اندران رزمگاه
بریدہ سرانشان فگندہ براهچ
برآورد گہ جاے گشتن نماند
پے اسب را برگذشتن نماند
زمین لالهگوون شد هوا نیلگوون
برآمد همے موج دریاے خوون
دو سالار گفتند اگر همچنین
بداریم گردان برین دشت ڪین
شب تیرہ را ڪس نماند بجای
جز از چرخ گردان و گیهان خدای
چو پیران چنان دید جاے نبرد
بلهاڪ فرموود و فرشیدورد
ڪہ چندان ڪجا با شما لشڪرست
ڪسے ڪاندرین رزمگہ درخورست
سران را ببخشید تا بر سہ رووی
بوند اندرین رزمگہ ڪینہ جووی
وزیشان گرووهے ڪہ بیدارتر
سپہ را ز دشمن نگهدارتر
بدیشان سپارید پشت سپاه
شما بر دو روویہ بگیرید راه
بلهاڪ فرموود تا سووے ڪووه
برد لشڪر خویش را همگرووه
همیدون سووے روود فرشیدورد
شود تا برارد بہ خوورشید گرد
چو آن نامداران توران سپاه
گسستند زان لشڪر ڪینهخواه
نوندے برافگند بر دیدهبان
ازان دیدہ گہ تا در پهلوان
نگهبان گوودرز خود با سپاه
همے داشت هر سوو ز دشمن نگاه
دو رویہ چو لهاڪ و فرشیدورد
ز راہ ڪیمن برگشادند گرد
سواران ایران برآویختند
همے خاڪ با خوون برآمیختند
نوندے برافگند هر سوو دوان
بگاہ ڪردن بر پهلوان
نگہ ڪرد گوودرز تا پشت اووی
ڪہ دارد ز گردان پرخاشجووی
گرامے پسر شیر شرزہ هجیر
بپشت پدر بوود با تیغ و تیر
بہ فرموود تا شد بپشت سپاه
بر گیو گوودرز لشڪر پناه
بگووید ڪہ لشڪر سووے روود و ڪووه
بیارے فرستد گرووها گرووه
ودیگر بہ فرموود گفتن بہ گیو
ڪہ پشت سپہ را یڪے مرد نیو
گزیند سپارد بدوو جاے خویش
نهد اوو از آن جایگہ پاے پیش
هجیر خردمند بستہ ڪمر
چو بشنید گفتار فرخ پدر
بیامد بہ سووے برادر دوان
بگفت آن ڪجا گفتہ بد پهلوان
چز بشنید گیو این سخن بردمید
ز لشڪر یڪے نامور برگزید
ڪجا نام اوو بوود فرهاد گرد
بخواند و سپہ یڪسر اوو را سپرد
دو سد ڪار دیدہ دلاور سران
بہ فرموود تا زنگہ شاوران
برد تاختن سووے فرشیدورد
برانگیزد از روود وز آب گرد
ز گردان دو سد با درفشے چو باد
بہ فرخندہ گرگین میلاد داد.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۳۲۹)
داستان دوازدہ رخ:
برگ ۳۲
دو شاہ و دو ڪشور چنین جنگجووی
دو لشڪر بروے اندر آوردہ رووی
چہ گوویے سرانجام این ڪارزار
ڪرا برڪشد گردش رووزگار
پس آنگہ بیزدان بنالید زار
ڪہ اے روشن دادگر ڪردگار
گر افراسیاب اندرین ڪینهگاه
ابا نامداران توران سپاه
بدین رزمگہ ڪشتہ خواهد شدن
سربخت ما گشتہ خواهد شدن
چو ڪیخسرو آید ز ایران بڪین
بدوو بازگردد سراسر زمین
روا باشد ار خستہ در جوشنم
برآرد روان ڪردگار از تنم
مبیناد هرگز جهانبین من
گرفتہ ڪسے راہ و آیین من
ڪرا گردش روز با ڪام نیست
ورا زندگانے و مرگش یڪے ست
وزان پس ز ایران سپہ ڪرنای
برآمد دم بوق و هندے درای
دو روویہ ز لشڪر برآمد خرووش
زمین آمد از نعل اسبان بجووش
سپاہ اندر آمد ز هر سوو گرووه
بپووشید جوشن همہ دشت و ڪووه
دو سالار هر دو بسان پلنگ
فراز آوریدند لشڪر بجنگ
بڪردار باران ز ابر سیاه
ببارید تیر اندران رزمگاه
جهان چون شب تیرہ از تیرہ میغ
چو ابرے ڪہ باران اوو تیر و تیغ
زمین آهنین ڪردہ اسبان بنعل
برو دست گردان بخوون گشتہ لعل
ز بس خستہ ترڪ اندران رزمگاه
بریدہ سرانشان فگندہ براهچ
برآورد گہ جاے گشتن نماند
پے اسب را برگذشتن نماند
زمین لالهگوون شد هوا نیلگوون
برآمد همے موج دریاے خوون
دو سالار گفتند اگر همچنین
بداریم گردان برین دشت ڪین
شب تیرہ را ڪس نماند بجای
جز از چرخ گردان و گیهان خدای
چو پیران چنان دید جاے نبرد
بلهاڪ فرموود و فرشیدورد
ڪہ چندان ڪجا با شما لشڪرست
ڪسے ڪاندرین رزمگہ درخورست
سران را ببخشید تا بر سہ رووی
بوند اندرین رزمگہ ڪینہ جووی
وزیشان گرووهے ڪہ بیدارتر
سپہ را ز دشمن نگهدارتر
بدیشان سپارید پشت سپاه
شما بر دو روویہ بگیرید راه
بلهاڪ فرموود تا سووے ڪووه
برد لشڪر خویش را همگرووه
همیدون سووے روود فرشیدورد
شود تا برارد بہ خوورشید گرد
چو آن نامداران توران سپاه
گسستند زان لشڪر ڪینهخواه
نوندے برافگند بر دیدهبان
ازان دیدہ گہ تا در پهلوان
نگهبان گوودرز خود با سپاه
همے داشت هر سوو ز دشمن نگاه
دو رویہ چو لهاڪ و فرشیدورد
ز راہ ڪیمن برگشادند گرد
سواران ایران برآویختند
همے خاڪ با خوون برآمیختند
نوندے برافگند هر سوو دوان
بگاہ ڪردن بر پهلوان
نگہ ڪرد گوودرز تا پشت اووی
ڪہ دارد ز گردان پرخاشجووی
گرامے پسر شیر شرزہ هجیر
بپشت پدر بوود با تیغ و تیر
بہ فرموود تا شد بپشت سپاه
بر گیو گوودرز لشڪر پناه
بگووید ڪہ لشڪر سووے روود و ڪووه
بیارے فرستد گرووها گرووه
ودیگر بہ فرموود گفتن بہ گیو
ڪہ پشت سپہ را یڪے مرد نیو
گزیند سپارد بدوو جاے خویش
نهد اوو از آن جایگہ پاے پیش
هجیر خردمند بستہ ڪمر
چو بشنید گفتار فرخ پدر
بیامد بہ سووے برادر دوان
بگفت آن ڪجا گفتہ بد پهلوان
چز بشنید گیو این سخن بردمید
ز لشڪر یڪے نامور برگزید
ڪجا نام اوو بوود فرهاد گرد
بخواند و سپہ یڪسر اوو را سپرد
دو سد ڪار دیدہ دلاور سران
بہ فرموود تا زنگہ شاوران
برد تاختن سووے فرشیدورد
برانگیزد از روود وز آب گرد
ز گردان دو سد با درفشے چو باد
بہ فرخندہ گرگین میلاد داد.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۳۰)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۳
بدوو گفت ز ایدر بگردان عنان
اباگرز و با آبدادہ سنان
ڪنوون رفت باید بران رزمگاه
جهان ڪرد باید بریشان سیاه
ڪہ پشت سپهشان بهم بر شڪست
دل پهلوانان شد از درد پست
بهبیژن چنین گفت ڪاے شیرمرد
توے شیر درندہ رووز نبرد
ڪنوون شیرمردے بڪار آیدت
ڪہ با دشمنان ڪارزار آیدت
از ایدر برو تا بقلب سپاه
ز پیران بدان جایگہ ڪینهخواه
ازیشان نپرهیز و تن پیشدار
ڪہ آمد گہ ڪینہ در ڪارزار
ڪہ پشت همہ شهر توران بدووست
چو رووے تو بیند بدردش پووست
اگر دستیابے برو ڪار بوود
جهاندار و نیڪ اخترت یار بوود
بیاساید از رنج و سختے سپاه
شود شادمانہ جهاندار و شاه
شڪستہ شود پشت افراسیاب
پر از خوون ڪند دل دو دیدہ پر آب
بگفت این سخن پهلوان با پسر
پسر جنگ را تنگ بستہ ڪمر
سواران ڪہ بوودند بر میسره
بفرموود خواندن همہ یڪسره
گرازہ بروون آمد و گستهم
هژیر سپهدار و بیژن بهم
وزآنجا سووے قلب توران سپاه
گرانمایگان برگرفتند راه
بڪردار گرگان برووز شڪار
برآن بادپایان اختہ زهار
میان سپاہ اندروون تاختند
ز ڪینہ همے دل بپرداختند
همہ دشت بر گستوانور سوار
پراگندہ گشتہ گہ ڪارزار
چہ مایہ فتادہ بپاے ستوور
ڪفن جوشن و سینهے شیر گوور
چو روویین پیران ز پشت سپاه
بدید آن تڪاپووے و گرد سیاه
بیامد بپشت سپاہ بزرگ
ابا نامداران بڪردار گرگ
بر آویخت برسان شرزہ پلنگ
بڪووشید و هم بر نیامد بجنگ
بیافگند شمشیر هندے ز مشت
بہ نامیدے از جنگ بنموود پشت
سپهدار پیران و مردان خویش
بجنگ اندروون پاے بنهاد پیش
چو گیو آن زمان رووے پیران بدید
عنان سوے اوو جنگ را برگشید
ازآن مهتران پیش پیران چهار
بنیزہ ز اسب اندر افگند خوار
بزہ ڪرد پیران ویسہ ڪمان
همے تیر بارید بر بدگمان
سپر بر سر آورد گیو سترگ
بنیزہ درآمد بڪردار گرگ
چو آهنگ پیران سالار ڪرد
ڪہ جووید بورد با اوو نبرد
فرووماند اسپش همیدوون بجای
از آنجا ڪہ بد پیش ننهاد پای
یڪے تازیانہ بران تیز روو
بزد خشم را نامبردار گوو
بجووشید بگشاد لب را ز بند
بہ نفرین دژخیم دیو نژند
بیافگند نیزہ ڪمان برگرفت
یڪے درقهے ڪرگ بر سر گرفت
ڪمان را بزہ ڪرد و بگشاد بر
ڪہ با دست پیران بدووزد سپر
بزد بر سرش چارچووبہ خدنگ
نبد ڪارگر تیر بر ڪووہ سنگ
همیدوون سہ چووبہ بر اسب سوار
بزد گیو پیڪان آهن گذار
نشد اسب خستہ نہ پیران نیو
بدانجا رسیدند یاران گیو
چو پیران چنان دید برگشت زوود
برفت از پسش گیو تازان چو دوود
بنزدیڪ گیو آمد آنگہ پسر
ڪہ اے نامبردار فرخ پدر
من ایدوون شنیدستم از شهریار
ڪہ پیران فراوان ڪند ڪارزار
ز چنگ بسے تیزچنگ اژدها
مر او را بود روز سختے رها
سرانجام بر دست گوودرز هووش
برآید تو اے باب چندین مڪووش
پس اندر رسیدند یاران گیو
پر از خشم و ڪینہ سواران نیو
چو پیران چنان دید برگشت زری
سووے لشڪر خویش بنهاد رووی
خروشان پر از درد و رخسارہ زرد
بہ نزدیڪ لهاڪ و فرشیدورد
بیامد ڪہ اے نامداران من
دلیران و خنجرگزاران من
شما را ز بهر چنین روزگار
همے پرورانیدم اندر ڪنار
ڪنوون چون بجنگ اندر آمد سپاه
جهان شد بما بر ز دشمن سیاه
نبینم ڪسے ڪز پے نام و ننگ
بپیش سپاہ اندر آید بجنگ.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۳۰)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۳
بدوو گفت ز ایدر بگردان عنان
اباگرز و با آبدادہ سنان
ڪنوون رفت باید بران رزمگاه
جهان ڪرد باید بریشان سیاه
ڪہ پشت سپهشان بهم بر شڪست
دل پهلوانان شد از درد پست
بهبیژن چنین گفت ڪاے شیرمرد
توے شیر درندہ رووز نبرد
ڪنوون شیرمردے بڪار آیدت
ڪہ با دشمنان ڪارزار آیدت
از ایدر برو تا بقلب سپاه
ز پیران بدان جایگہ ڪینهخواه
ازیشان نپرهیز و تن پیشدار
ڪہ آمد گہ ڪینہ در ڪارزار
ڪہ پشت همہ شهر توران بدووست
چو رووے تو بیند بدردش پووست
اگر دستیابے برو ڪار بوود
جهاندار و نیڪ اخترت یار بوود
بیاساید از رنج و سختے سپاه
شود شادمانہ جهاندار و شاه
شڪستہ شود پشت افراسیاب
پر از خوون ڪند دل دو دیدہ پر آب
بگفت این سخن پهلوان با پسر
پسر جنگ را تنگ بستہ ڪمر
سواران ڪہ بوودند بر میسره
بفرموود خواندن همہ یڪسره
گرازہ بروون آمد و گستهم
هژیر سپهدار و بیژن بهم
وزآنجا سووے قلب توران سپاه
گرانمایگان برگرفتند راه
بڪردار گرگان برووز شڪار
برآن بادپایان اختہ زهار
میان سپاہ اندروون تاختند
ز ڪینہ همے دل بپرداختند
همہ دشت بر گستوانور سوار
پراگندہ گشتہ گہ ڪارزار
چہ مایہ فتادہ بپاے ستوور
ڪفن جوشن و سینهے شیر گوور
چو روویین پیران ز پشت سپاه
بدید آن تڪاپووے و گرد سیاه
بیامد بپشت سپاہ بزرگ
ابا نامداران بڪردار گرگ
بر آویخت برسان شرزہ پلنگ
بڪووشید و هم بر نیامد بجنگ
بیافگند شمشیر هندے ز مشت
بہ نامیدے از جنگ بنموود پشت
سپهدار پیران و مردان خویش
بجنگ اندروون پاے بنهاد پیش
چو گیو آن زمان رووے پیران بدید
عنان سوے اوو جنگ را برگشید
ازآن مهتران پیش پیران چهار
بنیزہ ز اسب اندر افگند خوار
بزہ ڪرد پیران ویسہ ڪمان
همے تیر بارید بر بدگمان
سپر بر سر آورد گیو سترگ
بنیزہ درآمد بڪردار گرگ
چو آهنگ پیران سالار ڪرد
ڪہ جووید بورد با اوو نبرد
فرووماند اسپش همیدوون بجای
از آنجا ڪہ بد پیش ننهاد پای
یڪے تازیانہ بران تیز روو
بزد خشم را نامبردار گوو
بجووشید بگشاد لب را ز بند
بہ نفرین دژخیم دیو نژند
بیافگند نیزہ ڪمان برگرفت
یڪے درقهے ڪرگ بر سر گرفت
ڪمان را بزہ ڪرد و بگشاد بر
ڪہ با دست پیران بدووزد سپر
بزد بر سرش چارچووبہ خدنگ
نبد ڪارگر تیر بر ڪووہ سنگ
همیدوون سہ چووبہ بر اسب سوار
بزد گیو پیڪان آهن گذار
نشد اسب خستہ نہ پیران نیو
بدانجا رسیدند یاران گیو
چو پیران چنان دید برگشت زوود
برفت از پسش گیو تازان چو دوود
بنزدیڪ گیو آمد آنگہ پسر
ڪہ اے نامبردار فرخ پدر
من ایدوون شنیدستم از شهریار
ڪہ پیران فراوان ڪند ڪارزار
ز چنگ بسے تیزچنگ اژدها
مر او را بود روز سختے رها
سرانجام بر دست گوودرز هووش
برآید تو اے باب چندین مڪووش
پس اندر رسیدند یاران گیو
پر از خشم و ڪینہ سواران نیو
چو پیران چنان دید برگشت زری
سووے لشڪر خویش بنهاد رووی
خروشان پر از درد و رخسارہ زرد
بہ نزدیڪ لهاڪ و فرشیدورد
بیامد ڪہ اے نامداران من
دلیران و خنجرگزاران من
شما را ز بهر چنین روزگار
همے پرورانیدم اندر ڪنار
ڪنوون چون بجنگ اندر آمد سپاه
جهان شد بما بر ز دشمن سیاه
نبینم ڪسے ڪز پے نام و ننگ
بپیش سپاہ اندر آید بجنگ.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۳۱)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۳
بدوو گفت ز ایدر بگردان عنان
اباگرز و با آبدادہ سنان
ڪنوون رفت باید بران رزمگاه
جهان ڪرد باید بریشان سیاه
ڪہ پشت سپهشان بهم بر شڪست
دل پهلوانان شد از درد پست
ببیژن چنین گفت ڪاے شیرمرد
توے شیر درندہ رووز نبرد
ڪنون شیرمردے بڪار آیدت
ڪہ با دشمنان ڪارزار آیدت
از ایدر برو تا بہ قلب سپاه
ز پیران بدان جایگہ ڪینهخواه
ازیشان نپرهیز و تن پیشدار
ڪہ آمد گہ ڪینہ در ڪارزار
ڪہ پشت همہ شهر توران بدووست
چو رووے تو بیند بدردش پووست
اگر دستیابے بروو ڪار بوود
جهاندار و نیڪ اخترت یار بوود
بیاساید از رنج و سختے سپاه
شود شادمانہ جهاندار و شاه
شڪستہ شود پشت افراسیاب
پر از خوون ڪند دل دو دیدہ پر آب
بگفت این سخن پهلوان با پسر
پسر جنگ را تنگ بستہ ڪمر
سواران ڪہ بوودند بر میسره
بفرموود خواندن همہ یڪسره
گرازہ بروون آمد و گستهم
هژیر سپهدار و بیژن بهم
وزآنجا سوے قلب توران سپاه
گرانمایگان برگرفتند راه
بڪردار گرگان بروز شڪار
بران بادپایان اختہ زهار
میان سپاہ اندروون تاختند
ز ڪینہ همے دل بہ پرداختند
همہ دشت بر گستوانور سوار
پراگندہ گشتہ گہ ڪارزار
چہ مایہ فتادہ بپاے ستوور
ڪفن جوشن و سینهے شیر گوور
چو روویین پیران ز پشت سپاه
بدید آن تڪاپووے و گرد سیاه
بیامد بپشت سپاہ بزرگ
ابا نامداران بڪردار گرگ
برآویخت برسان شرزہ پلنگ
بڪووشید و هم بر نیامد بجنگ
بیفگند شمشیر هندے ز مشت
بنوومیدے از جنگ بنموود پشت
سپهدار پیران و مردان خویش
بجنگ اندروون پاے بنهاد پیش
چو گیو آن زمان رووے پیران بدید
عنان سووے اوو جنگ را برگشید
از آن مهتران پیش پیران چهار
بنیزہ ز اسب اندر افگند خوار
بزہ ڪرد پیران ویسہ ڪمان
همے تیر بارید بر بدگمان
سپر بر سر آورد گیو سترگ
بنیزہ درآمد بڪردار گرگ
چو آهنگ پیران سالار ڪرد
ڪہ جووید بورد با اوو نبرد
فروماند اسبش همیدوون بجای
از آنجا ڪہ بد پیش ننهاد پای
یڪے تازیانہ بران تیز روو
بزد خشم را نامبردار گوو
بجووشید بگشاد لب را ز بند
بہ نفرین دژخیم دیو نژند
بیفگند نیزہ ڪمان برگرفت
یڪے درقهٔ ڪرگ بر سر گرفت
ڪمان را بزہ ڪرد و بگشاد بر
ڪہ با دست پیران بدووزد سپر
بزد بر سرش چارچووبہ خدنگ
نبد ڪارگر تیر بر ڪووہ سنگ
همیدوون سہ چووبہ بر اسب سوار
بزد گیو پیڪان آهن گذار
نشد اسب خستہ نہ پیران نیو
بدانجا رسیدند یاران گیو
چو پیران چنان دید برگشت زوود
برفت از پسش گیو تازان چو دوود
بنزدیڪ گیو آمد آنگہ پسر
ڪہ اے نامبردار فرخ پدر
من ایدون شنیدستم از شهریار
ڪہ پیران فراوان ڪند ڪارزار
ز چنگ بسے تیز چنگ اژدها
مر اوو را بوود رووز سختے رها
سرانجام بر دست گوودرز هووش
برآید تو اے باب چندین مڪووش
پس اندر رسیدند یاران گیو
پر از خشم و ڪینہ سواران نیو
چو پیران چنان دید برگشت زری
سووے لشڪر خویش بنهاد رووی
خرووشان پر از درد و رخسارہ زرد
بنزدیڪ لهاڪ و فرشیدورد
بیامد ڪہ اے نامداران من
دلیران و خنجرگزاران من
شما را ز بهر چنین رووزگار
همے پرورانیدم اندر ڪنار
ڪنوون چون بجنگ اندر آمد سپاه
جهان شد بما بر ز دشمن سیاه
نبینم ڪسے ڪز پے نام و ننگ
بپیش سپاہ اندر آید بجنگ.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۳۱)
داستان دوازدہ رخ؛
برگ ۳۳
بدوو گفت ز ایدر بگردان عنان
اباگرز و با آبدادہ سنان
ڪنوون رفت باید بران رزمگاه
جهان ڪرد باید بریشان سیاه
ڪہ پشت سپهشان بهم بر شڪست
دل پهلوانان شد از درد پست
ببیژن چنین گفت ڪاے شیرمرد
توے شیر درندہ رووز نبرد
ڪنون شیرمردے بڪار آیدت
ڪہ با دشمنان ڪارزار آیدت
از ایدر برو تا بہ قلب سپاه
ز پیران بدان جایگہ ڪینهخواه
ازیشان نپرهیز و تن پیشدار
ڪہ آمد گہ ڪینہ در ڪارزار
ڪہ پشت همہ شهر توران بدووست
چو رووے تو بیند بدردش پووست
اگر دستیابے بروو ڪار بوود
جهاندار و نیڪ اخترت یار بوود
بیاساید از رنج و سختے سپاه
شود شادمانہ جهاندار و شاه
شڪستہ شود پشت افراسیاب
پر از خوون ڪند دل دو دیدہ پر آب
بگفت این سخن پهلوان با پسر
پسر جنگ را تنگ بستہ ڪمر
سواران ڪہ بوودند بر میسره
بفرموود خواندن همہ یڪسره
گرازہ بروون آمد و گستهم
هژیر سپهدار و بیژن بهم
وزآنجا سوے قلب توران سپاه
گرانمایگان برگرفتند راه
بڪردار گرگان بروز شڪار
بران بادپایان اختہ زهار
میان سپاہ اندروون تاختند
ز ڪینہ همے دل بہ پرداختند
همہ دشت بر گستوانور سوار
پراگندہ گشتہ گہ ڪارزار
چہ مایہ فتادہ بپاے ستوور
ڪفن جوشن و سینهے شیر گوور
چو روویین پیران ز پشت سپاه
بدید آن تڪاپووے و گرد سیاه
بیامد بپشت سپاہ بزرگ
ابا نامداران بڪردار گرگ
برآویخت برسان شرزہ پلنگ
بڪووشید و هم بر نیامد بجنگ
بیفگند شمشیر هندے ز مشت
بنوومیدے از جنگ بنموود پشت
سپهدار پیران و مردان خویش
بجنگ اندروون پاے بنهاد پیش
چو گیو آن زمان رووے پیران بدید
عنان سووے اوو جنگ را برگشید
از آن مهتران پیش پیران چهار
بنیزہ ز اسب اندر افگند خوار
بزہ ڪرد پیران ویسہ ڪمان
همے تیر بارید بر بدگمان
سپر بر سر آورد گیو سترگ
بنیزہ درآمد بڪردار گرگ
چو آهنگ پیران سالار ڪرد
ڪہ جووید بورد با اوو نبرد
فروماند اسبش همیدوون بجای
از آنجا ڪہ بد پیش ننهاد پای
یڪے تازیانہ بران تیز روو
بزد خشم را نامبردار گوو
بجووشید بگشاد لب را ز بند
بہ نفرین دژخیم دیو نژند
بیفگند نیزہ ڪمان برگرفت
یڪے درقهٔ ڪرگ بر سر گرفت
ڪمان را بزہ ڪرد و بگشاد بر
ڪہ با دست پیران بدووزد سپر
بزد بر سرش چارچووبہ خدنگ
نبد ڪارگر تیر بر ڪووہ سنگ
همیدوون سہ چووبہ بر اسب سوار
بزد گیو پیڪان آهن گذار
نشد اسب خستہ نہ پیران نیو
بدانجا رسیدند یاران گیو
چو پیران چنان دید برگشت زوود
برفت از پسش گیو تازان چو دوود
بنزدیڪ گیو آمد آنگہ پسر
ڪہ اے نامبردار فرخ پدر
من ایدون شنیدستم از شهریار
ڪہ پیران فراوان ڪند ڪارزار
ز چنگ بسے تیز چنگ اژدها
مر اوو را بوود رووز سختے رها
سرانجام بر دست گوودرز هووش
برآید تو اے باب چندین مڪووش
پس اندر رسیدند یاران گیو
پر از خشم و ڪینہ سواران نیو
چو پیران چنان دید برگشت زری
سووے لشڪر خویش بنهاد رووی
خرووشان پر از درد و رخسارہ زرد
بنزدیڪ لهاڪ و فرشیدورد
بیامد ڪہ اے نامداران من
دلیران و خنجرگزاران من
شما را ز بهر چنین رووزگار
همے پرورانیدم اندر ڪنار
ڪنوون چون بجنگ اندر آمد سپاه
جهان شد بما بر ز دشمن سیاه
نبینم ڪسے ڪز پے نام و ننگ
بپیش سپاہ اندر آید بجنگ.
🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۳۲)
داستان دوازدہ رخ:
برگ: ۳۴
چو آواز پیران بدیشان رسید
دل نامداران ز ڪین بردمید
برفتند و گفتند گر جان پاڪ
نباشد بتن نیستمان بیم و باڪ
ببندیم دامن یڪ اندر دگر
نشاید گشادن برین ڪین ڪمر
سووے گیو لهاڪ و فرشیدورد
برفتند و جستند با اوو نبرد
برآمد بر گیو لهاڪ نیو
یڪے نیزہ زد بر ڪمرگاہ گیو
همے خواست ڪو را رباید ز زین
نگوونسار از اسب افگند بر زمین
بہ نیزہ زرہ بردرید از نهیب
نیامد بروون پاے گیو از رڪیب
بزد نیزہ پس گیو بر اسب اووی
ز درد اندر آمد تگاور برووی
پیادہ شد از بارہ لهاڪ مرد
فراز آمد از دوور فرشیدورد
ابر نیزهے گیو تیغے چو باد
بزد نیزہ ببرید و برگشت شاد
چو گیو اندران زخم اوو بنگرید
عمود گران از میان برڪشید
بزد چون یڪے تیزدم اژدها
ڪہ از دست اوو خنجر آمد رها
سبڪ دیگرے زد بگردنش بر
ڪہ آتش ببارید بر تنش بر
بجوشید خوون بر دهانش از جگر
تنش سست برگشت و آسیمہ سر
چو گیو اندرین بوود لهاڪ زوود
نشست از بر بادپاے چو دوود
ابا گرز و با نیزہ برسان شیر
بر گیو رفتند هر دو دلیر
چہ مایہ ز چنگ دلاور سران
برو بر ببارید گرز گران
بزین خدنگ اندوورن بد سوار
ستووهے نیامدش از ڪارزار
چو دیدند لهاڪ و فرشیدورد
چنان پایدارے ازان شیرمرد
ز بس خشم گفتند یڪ با دگر
ڪہ ما را چہ آمد ز اختر بسر
برین زین همانا ڪہ ڪووهست و رووست
برو بر ندرد جز از شیر پووست
ز یارانش گیو آنگهے نیزہ خواست
همے گشت هر سوو چپ و دست راست
بدیشان نهاد از دو روویہ نهیب
نیامد یڪے را سر اندر نشیب
بہ دل گفت ڪارے نوو آمد برووی
مرا زین دلیران پرخاشجووی
نہ از شهر ترڪان سران آمدند
ڪہ دیوان مازندران آمدند
سووے راست گیو اندر آمد چو گرد
گرازہ بہ پرخاش فرشیدورد
ز پوولاد در چنگ سیمین ستوون
بزیر اندروون بارهاے چوون هیون
گرازہ چو بگشاد از باد دست
بزین بر شد آن ترگ پوولاد بست
بہ زد نیزهاے بر ڪمربند اووی
زرہ بوود نگسست پیوند اووی
یڪے تیغ در چنگ بیژن چو شیر
بہ پشت گرازہ درآمد دلیر
بزد بر سر و ترگ فرشیدورد
زمین را بدرید ترڪ از نبرد
همے ڪرد بر بارگے دست راست
باسب اندر آمد نبود آنچ خواست
پس بیژن اندر دمان گستهم
ابا نامداران ایران بهم
بنزدیڪ توران سپاہ آمدند
خلیدهدل و ڪینهخواہ آمدند
ز توران سپاہ اندریمان چو گرد
بیامد دمان تا بجاے نبرد
عمودے فرووهشت بر گستهم
ڪہ تا بگسلاند میانش ز هم
بہ تیغاش برآمد بدو نیم گشت
دل گستهم زوو پر از بیم گشت
بہ پشت یلان اندر آمد هژیر
ابر اندر یمان ببارید تیر
خدنگش بدرید برگستوان
بماند آن زمان بارگے بے روان
پیادہ شد از بارہ مرد سوار
سپر بر سر آورد و بر ساخت ڪار
ز ترڪان بر آمد سراسر غریو
سواران برفتند برسان دیو
مر او را بچارہ ز آوردگاه
ڪشیدند از پیش رووے سپاه
سپهدار پیران ز سالارگاه
بیامد بیاراست قلب سپاه
ز شبگیر تا شب برآمد زڪووه
سواران ایران و توران گرووه
همے گرد ڪینہ برانگیختند
همے خاڪ با خوون برآمیختند
از اسپان و مردان همہ رفتہ هووش
دهن خشڪ و رفتہ ز تن زور و تووش.
✨🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
📚📙📗📓📖🖌
#شاهنامه_شاهڪار_گرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش؛ (۳۳۲)
داستان دوازدہ رخ:
برگ: ۳۴
چو آواز پیران بدیشان رسید
دل نامداران ز ڪین بردمید
برفتند و گفتند گر جان پاڪ
نباشد بتن نیستمان بیم و باڪ
ببندیم دامن یڪ اندر دگر
نشاید گشادن برین ڪین ڪمر
سووے گیو لهاڪ و فرشیدورد
برفتند و جستند با اوو نبرد
برآمد بر گیو لهاڪ نیو
یڪے نیزہ زد بر ڪمرگاہ گیو
همے خواست ڪو را رباید ز زین
نگوونسار از اسب افگند بر زمین
بہ نیزہ زرہ بردرید از نهیب
نیامد بروون پاے گیو از رڪیب
بزد نیزہ پس گیو بر اسب اووی
ز درد اندر آمد تگاور برووی
پیادہ شد از بارہ لهاڪ مرد
فراز آمد از دوور فرشیدورد
ابر نیزهے گیو تیغے چو باد
بزد نیزہ ببرید و برگشت شاد
چو گیو اندران زخم اوو بنگرید
عمود گران از میان برڪشید
بزد چون یڪے تیزدم اژدها
ڪہ از دست اوو خنجر آمد رها
سبڪ دیگرے زد بگردنش بر
ڪہ آتش ببارید بر تنش بر
بجوشید خوون بر دهانش از جگر
تنش سست برگشت و آسیمہ سر
چو گیو اندرین بوود لهاڪ زوود
نشست از بر بادپاے چو دوود
ابا گرز و با نیزہ برسان شیر
بر گیو رفتند هر دو دلیر
چہ مایہ ز چنگ دلاور سران
برو بر ببارید گرز گران
بزین خدنگ اندوورن بد سوار
ستووهے نیامدش از ڪارزار
چو دیدند لهاڪ و فرشیدورد
چنان پایدارے ازان شیرمرد
ز بس خشم گفتند یڪ با دگر
ڪہ ما را چہ آمد ز اختر بسر
برین زین همانا ڪہ ڪووهست و رووست
برو بر ندرد جز از شیر پووست
ز یارانش گیو آنگهے نیزہ خواست
همے گشت هر سوو چپ و دست راست
بدیشان نهاد از دو روویہ نهیب
نیامد یڪے را سر اندر نشیب
بہ دل گفت ڪارے نوو آمد برووی
مرا زین دلیران پرخاشجووی
نہ از شهر ترڪان سران آمدند
ڪہ دیوان مازندران آمدند
سووے راست گیو اندر آمد چو گرد
گرازہ بہ پرخاش فرشیدورد
ز پوولاد در چنگ سیمین ستوون
بزیر اندروون بارهاے چوون هیون
گرازہ چو بگشاد از باد دست
بزین بر شد آن ترگ پوولاد بست
بہ زد نیزهاے بر ڪمربند اووی
زرہ بوود نگسست پیوند اووی
یڪے تیغ در چنگ بیژن چو شیر
بہ پشت گرازہ درآمد دلیر
بزد بر سر و ترگ فرشیدورد
زمین را بدرید ترڪ از نبرد
همے ڪرد بر بارگے دست راست
باسب اندر آمد نبود آنچ خواست
پس بیژن اندر دمان گستهم
ابا نامداران ایران بهم
بنزدیڪ توران سپاہ آمدند
خلیدهدل و ڪینهخواہ آمدند
ز توران سپاہ اندریمان چو گرد
بیامد دمان تا بجاے نبرد
عمودے فرووهشت بر گستهم
ڪہ تا بگسلاند میانش ز هم
بہ تیغاش برآمد بدو نیم گشت
دل گستهم زوو پر از بیم گشت
بہ پشت یلان اندر آمد هژیر
ابر اندر یمان ببارید تیر
خدنگش بدرید برگستوان
بماند آن زمان بارگے بے روان
پیادہ شد از بارہ مرد سوار
سپر بر سر آورد و بر ساخت ڪار
ز ترڪان بر آمد سراسر غریو
سواران برفتند برسان دیو
مر او را بچارہ ز آوردگاه
ڪشیدند از پیش رووے سپاه
سپهدار پیران ز سالارگاه
بیامد بیاراست قلب سپاه
ز شبگیر تا شب برآمد زڪووه
سواران ایران و توران گرووه
همے گرد ڪینہ برانگیختند
همے خاڪ با خوون برآمیختند
از اسپان و مردان همہ رفتہ هووش
دهن خشڪ و رفتہ ز تن زور و تووش.
✨🖍بازنویسے و ویرایش بہ پارسی:
بہ ✍:
#سیــاه_منـصـور.
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅
📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌