سرای فرزندان ایران.

📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌

#شاهنامه_شاهکارگرانسنگ_ادب_پارسی:
بخش: (۱۸۱)

داستان #سیاووش:
بخش: (۱ برگ: (۴)

سخن گفت من شود بی فروغ
شود پیش او چاره من دروغ

یکی چاره باید کنون ساختن
دلش را به راه بد انداختن

زمانی همی بود و خامش بماند
دو چشمش بروی سیاووش بماند

فرو ریخت از دیدگان آب زرد
به آب دو دیده همی چاره کرد

سیاووش ورا دید پرآب چهر
بسان کسی کاو بپیچد به مهر

بدو گفت نرم ای برادر چه بود
غمی هست کان را بشاید شنود

گر از شاه ترکان شدستی دژم
به دیده درآوردی از درد نم

من اینک همی با تو آیم به راه
کنم جنگ با شاه توران سپاه

بدان تا ز بهر چه آزاردت
چرا کهتر از خویشتن داردت

و گر دشمنی تو را آمده است پدید
که تیمار و رنجش بباید کشید

من اینک به هر کار یار توام
چو جنگ آوری مایه دار توام

ور ایدونک نزدیک افراسیاب
ترا تیره گشت ست بر خیره آب

به گفتار مرد دروغ آزمای
کسی برتر از تو گرفته ست جای

بدو گفت گرسیوز نامدار
مرا این سخن نیست با شهریار

نه از دشمنی آمدستم به رنج
نه از چاره دورم به مردی و گنج

ز گوهر مرا با دل اندیشه خاست
که یاد آمدم زان سخنهای راست

نخستین ز تور ایدر آمد بدی
که برخاست زو فرهٔ ایزدی

شنیدی که با ایرج کم سخن
به آغاز کینه چه افگند بن

وزان جایگه تا به افراسیاب
شدست آتش ایران و توران چو آب

به یک جای هرگز نیامیختند
ز پند و خرد هر دو بگریختند

سپهدار ترکان ازان بترست
کنون گاو پیسه به چرم اندرست

ندانی تو خوی بدش بی‌گمان
بمان تا بیاید بدی را زمان

نخستین ز اغریرث اندازه گیر
که بر دست او کشته شد خیره خیر

برادر بد از کالبد هم ز پشت
چنان پرخرد بیگنه را بکشت

ازان پس بسی نامور بی‌گناه
شدستند بر دست او بر تباه

مرا زین سخن ویژه اندوه تست
که بیدار دل بادی و تن درست

تو تا آمدستی بدین بوم و بر
کسی را نیامد بد از تو به سر

همه مردمی جستی و راستی
جهانی به دانش بیاراستی

کنون خیره آهرمن دل گسل
ورا از تو کردست آزرده‌دل

دلی دارد از تو پر از درد و کین
ندانم چه خواهد جهان آفرین

تو دانی که من دوستدار توام
به هر نیک و بد ویژه یار توام

نباید که فردا گمانی بری
که من بودم آگاه زین داوری

سیاووش بدو گفت مندیش زین
که یارست با من جهان آفرین

سپهبد جزین کرد ما را امید
که بر من شب آرد به روز سپید

گر آزار بودیش در دل ز من
سرم برنیفراختی ز انجمن

ندادی به من کشور و تاج و گاه
بر و بوم و فرزند و گنج و سپاه

کنون با تو آیم به درگاه او
درخشان کنم تیره‌گون ماه او

هر آنجا که روشن بود راستی
فروغ دروغ آورد کاستی

نمایم دلم را بر افراسیاب
درخشان‌تر از بر سپهر آفتاب

تو دل را بجز شادمانه مدار
روان را به بد در گمانه مدار

کسی کاو دم اژدها بسپرد
ز رای جهان آفرین نگذرد

بدو گفت گرسیوز ای مهربان
تو او را بدان سان که دیدی مدان

و دیگر بجایی که گردان سپهر
شود تند و چین اندرآرد به چهر

خردمند دانا نداند فسون
که از چنبر او سر آرد برون

بدین دانش و این دل هوشمند
بدین سرو بالا و رای بلند

ندانی همی چاره از مهر باز
بباید که بخت بد آید فراز

همی مر تو را بند و تنبل فروخت
به اورند چشم خرد را بدوخت

نخست آنک داماد کردت به دام
بخیره شدی زان سخن شادکام

و دیگر کت از خویشتن دور کرد
به روی بزرگان یکی سور کرد

بدان تا تو گستاخ باشی بدوی
فروماند اندر جهان گفت‌وگوی

تو را هم ز اغریرث ارجمند
فزون نیست خویشی و پیوند و بند

میانش به خنجر بدو نیم کرد
سپه را به کردار او بیم کرد

نهانش ببین آشکارا کنون
چنین دان و ایمن مشو زو به خون

مرا هرچ اندر دل اندیشه بود
خرد بود وز هر دری پیشه بود

همان آزمایش بد از روزگار
ازین کینه ور تیزدل شهریار

همه پیش تو یک به یک راندم
چو خورشد تابنده برخواندم

به ایران پدر را بینداختی
به توران همی شارستان ساختی

چنین دل بدادی به گفتار او
بگشتی همی گرد تیمار او

درختی بد این برنشانده به دست
کجا بار او زهر و بیخش کبست

همی گفت و مژگان پر از آب زرد
پر افسون دل و لب پر از باد سرد

سیاووش نگه کرد خیره بدوی
ز دیده نهاده به رخ بر دو جوی

چو یاد آمدش روزگار گزند
کزو بگسلد مهر چرخ بلند

نماند برو بر بسی روزگار
به روز جوانی سرآیدش کار

دلش گشت پردرد و رخساره زرد
پر از غم دل و لب پر از باد سرد

بدو گفت هرچونک می بنگرم
به بادافرهٔ بد نه اندرخورم

ز گفتار و کردار بر پیش و پس
ز من هیچ ناخوب نشنید کس

چو گستاخ شد دست با گنج او
بپیچید همانا تن از رنج او

اگرچه بد آید همی بر سرم
هم از رای و فرمان او نگذرم.

بازنویسی و ویرایش به پارسی پاک:
ب‌ه ✍:
#سیــاه_منـصـور.

📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

📚📘📔📗📕📖🖌
📚📙📗📓📖🖌

380 viewsسیاه منصور, 11:36