«تلخند ۴۸»
(اندر حکایت سَقَطُ الْإسلام ابراهیم رئیسی)
حکایت کنند که در دیار پارس، یکی از اولادِ پیغمبر بر مرکبی سوار شد با بالی چرخنده؛ و چون “عفیر” الاغِ پیغمبر به آسمان عروج کرد.
لکن به شهادتِ شاهدان، نارسیده به معراج، در حال هبوط، سقوط کرد و سقط شد!
______
خیری نداشت زندگیِ پُرپَکانی ات !
دیدی چه گشت عاقبتِ دُم تکانی ات!؟
رفت این لوکوموتیر به اعماقِ ننگ و مرگ
حالی، خوش است حالتِ آنگوزمانی ات!
———
الاغِ ما که به مکتب نرفت و خط ننوشت
به حکمِ گرگ در این باغ وحش، دکتر شد
چه بود واکنشِ جدّیِ صغیر و کبیر
جز اینکه مایه ی خندیدن و تمسخر شد؟
بنام خالقِ روزی دِهی در این شب تار
به کامِ منجیِ وی، نانِ خلق، آجر شد
به جویِ پَستِ حقیری که روُ به گنداب است
به وَهمِ دیده ی صیاد، سنگ ها دُرّ شد
نهال خواست کتابی شود به شرحِ بهار
درختِ خشکِ خزان، دارِ این تفکّر شد
طویله پر شده از گاو و گوسفند و الاغ
که با تخیّلِ نشخوار ، جذبِ آخور
شد
اگر چه اهل حرم بودی و ز جمع ِ خودی
ببین که عاقبت ات خارج از تصور شد
فدا شدی چو صَلاحِ نظامشان این بود
که چوب خطِ تو در التزامشان پر شد
———
#گلستان_بعدی
#گلستان_سعدی
(اندر حکایت سَقَطُ الْإسلام ابراهیم رئیسی)
حکایت کنند که در دیار پارس، یکی از اولادِ پیغمبر بر مرکبی سوار شد با بالی چرخنده؛ و چون “عفیر” الاغِ پیغمبر به آسمان عروج کرد.
لکن به شهادتِ شاهدان، نارسیده به معراج، در حال هبوط، سقوط کرد و سقط شد!
______
خیری نداشت زندگیِ پُرپَکانی ات !
دیدی چه گشت عاقبتِ دُم تکانی ات!؟
رفت این لوکوموتیر به اعماقِ ننگ و مرگ
حالی، خوش است حالتِ آنگوزمانی ات!
———
الاغِ ما که به مکتب نرفت و خط ننوشت
به حکمِ گرگ در این باغ وحش، دکتر شد
چه بود واکنشِ جدّیِ صغیر و کبیر
جز اینکه مایه ی خندیدن و تمسخر شد؟
بنام خالقِ روزی دِهی در این شب تار
به کامِ منجیِ وی، نانِ خلق، آجر شد
به جویِ پَستِ حقیری که روُ به گنداب است
به وَهمِ دیده ی صیاد، سنگ ها دُرّ شد
نهال خواست کتابی شود به شرحِ بهار
درختِ خشکِ خزان، دارِ این تفکّر شد
طویله پر شده از گاو و گوسفند و الاغ
که با تخیّلِ نشخوار ، جذبِ آخور
شد
اگر چه اهل حرم بودی و ز جمع ِ خودی
ببین که عاقبت ات خارج از تصور شد
فدا شدی چو صَلاحِ نظامشان این بود
که چوب خطِ تو در التزامشان پر شد
———
#گلستان_بعدی
#گلستان_سعدی
«تلخند ۴۹»
(مناظره قاسم سلیمانی و ابراهیم
رییسی در جهنم)
______
به داغِ آتشِ دوزخ، دو كتلت و شامی
نشسته اند به تشریحِ این سیه شامی
بگفت روُ به اِبی، قاسم سلیمانی:
که هر دو سوخته ایم از نهایت ِ خامی
چه بود عاقبت ما؟ دو مهره ی باطل
دو یار حذفی از این دورِ ننگ و بدنامی !
به عشقِ خاص شدن، خاصه در نگاهِ «ولی»
شدیم دلخوشِ تشویقِ امتِ عامی
شدی رئیس، رئیسی! ولی به مرئوسی،
شدیم حاکمِ محکومِ حکمِ الزامی!
به شوقِ مکنت و قدرت به رنجِ بی حاصل
به خاک خفته چو ماران به گنجِ ناکامی
بسا که ناله و نفرین شنیدم از این خاک
فغان ز نفرتِ افغان! ز لعنتِ شامی!
به عشق سرداری، بُرده سر فقط سرِ دار
مگر به ننگ کنم نامِ خویش را نامی
شده ست دخترکم جذبِ حزب نصرالله
که هِی جهاد کند با نکاحِ اسلامی
چه صیغه ای ست که شد صیغه ی شیوخِ عرب؟!
به جنگِ سخت، به نرمی، به نازک اندامی!
امان از این همه بی تابی ِ دلِ زینب
که چون پدر شده آرامشش به نآرامی !
پرید مستیِ آن حالِ خوش بدین دوزخ
بُرید نشئگیِ آن بهشتِ اوهامی
به ما چه کرد فلانی به غیر انگشتی؟
ز ما چه ماند جز انگشترانِ انعامی؟!
به شوق ِ برق ِ نگینی، من ِ سلیمانی
شدم چو مورِ حقیری به خوانِ
اِطعامی
*
شنید ابراهیم و به آه پاسخ داد:
مگو به من سخن از داغ ِ بدسرانجامی
منی که لب نگشودم مگر پی ِتصدیق
منی که سر نسپردم مگر بر آن حامی
منی که هیچ نگفتم به جز به همراهی
منی که راه نرفتم مگر به همگامی
منی که با دل و جان، پُرپکانی اش کردم
منی که سجده نمودم به پیکِ پیغامی
منی که چون سگ هاری در آستان بودم
درنده خویِ مطیعی، به درگه از رامی
نکرد رحم به من دستِ ناقص جلاد
به رغم آن همه کشتار و مرگ و اعدامی
ببین چه کرده فلان با وزیرِ خارجه ام،
همان که مادرِ ما را کُنَد، صدا : مامی!
منی که ابراهیم ام شدم چو اسماعیل
فدای راه فلان، محضِ حکمِ اعلامی
شدیم هر دو تلف در تلافی آهی
به کام خویش چو زهری، ز جام
خودکامی
نمانده هیچ مرا با همه مسلمانی
به جز دعایِ سقوطِ نظامِ اسلامی!
———
#گلستان_بعدی
#گلستان_سعدی
(مناظره قاسم سلیمانی و ابراهیم
رییسی در جهنم)
______
به داغِ آتشِ دوزخ، دو كتلت و شامی
نشسته اند به تشریحِ این سیه شامی
بگفت روُ به اِبی، قاسم سلیمانی:
که هر دو سوخته ایم از نهایت ِ خامی
چه بود عاقبت ما؟ دو مهره ی باطل
دو یار حذفی از این دورِ ننگ و بدنامی !
به عشقِ خاص شدن، خاصه در نگاهِ «ولی»
شدیم دلخوشِ تشویقِ امتِ عامی
شدی رئیس، رئیسی! ولی به مرئوسی،
شدیم حاکمِ محکومِ حکمِ الزامی!
به شوقِ مکنت و قدرت به رنجِ بی حاصل
به خاک خفته چو ماران به گنجِ ناکامی
بسا که ناله و نفرین شنیدم از این خاک
فغان ز نفرتِ افغان! ز لعنتِ شامی!
به عشق سرداری، بُرده سر فقط سرِ دار
مگر به ننگ کنم نامِ خویش را نامی
شده ست دخترکم جذبِ حزب نصرالله
که هِی جهاد کند با نکاحِ اسلامی
چه صیغه ای ست که شد صیغه ی شیوخِ عرب؟!
به جنگِ سخت، به نرمی، به نازک اندامی!
امان از این همه بی تابی ِ دلِ زینب
که چون پدر شده آرامشش به نآرامی !
پرید مستیِ آن حالِ خوش بدین دوزخ
بُرید نشئگیِ آن بهشتِ اوهامی
به ما چه کرد فلانی به غیر انگشتی؟
ز ما چه ماند جز انگشترانِ انعامی؟!
به شوق ِ برق ِ نگینی، من ِ سلیمانی
شدم چو مورِ حقیری به خوانِ
اِطعامی
*
شنید ابراهیم و به آه پاسخ داد:
مگو به من سخن از داغ ِ بدسرانجامی
منی که لب نگشودم مگر پی ِتصدیق
منی که سر نسپردم مگر بر آن حامی
منی که هیچ نگفتم به جز به همراهی
منی که راه نرفتم مگر به همگامی
منی که با دل و جان، پُرپکانی اش کردم
منی که سجده نمودم به پیکِ پیغامی
منی که چون سگ هاری در آستان بودم
درنده خویِ مطیعی، به درگه از رامی
نکرد رحم به من دستِ ناقص جلاد
به رغم آن همه کشتار و مرگ و اعدامی
ببین چه کرده فلان با وزیرِ خارجه ام،
همان که مادرِ ما را کُنَد، صدا : مامی!
منی که ابراهیم ام شدم چو اسماعیل
فدای راه فلان، محضِ حکمِ اعلامی
شدیم هر دو تلف در تلافی آهی
به کام خویش چو زهری، ز جام
خودکامی
نمانده هیچ مرا با همه مسلمانی
به جز دعایِ سقوطِ نظامِ اسلامی!
———
#گلستان_بعدی
#گلستان_سعدی
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
«من زنده با عشقم»
با صدای: دلارام
آهنگ :کیوان رجبی
تنظیم:علی مهراسبی
ترانه : فریبا صفری نژاد
با صدای: دلارام
آهنگ :کیوان رجبی
تنظیم:علی مهراسبی
ترانه : فریبا صفری نژاد
«تلخند۵۰»
(اندر احوالات طوسی و مجتبی)
در طوسی نامه آورده اند که یارِ غار ِ آقا در طوس - قاریِ منحوس - چون به مقام استادی رسید، برای خویشتن کلاس بگذاشت و شاگردان بسیار برگزید تا به سُنّتِ اسلامی، ایشان را بی تربیت کند!
حکایت کنند که روزی به دربِ بیت رفت به صرفِ چای و خرما و به سبب آموزشِ اصولِ قرابت در قرائت به فرزندِ ذکورِ مقامِ عظما.
دق الباب کرد؛
مجتبی گفت: کیستی؟
طوسی با کبکی که خروسی می خوانْد، زد زیر آواز که :
درُ وا کن عموجون
درُ وا کن عموجون
قربونِ حرف شنفتن ات
تا بشیم غرقِ دعا
بکنیم رو به خدا
قربونِ سجده رفتن ات!
مجتبی فِی الفور در را گشود و با گشاده پُشتی وی را به اندرونی دعوت نمود!
———
و مَکَرو عُظْما في طوسٌ وَ یَدخُلو ذَکَروُ في ماتحتِ الطّوسي*
الْسَعیدُ کاٰنَ پَکَرو*
وَ بَعدَ کُلّی فَکَرو *
یَقْرِبُ بالمجتبی به سببِ الانتقام ٌ والْكَسْبِ الْمَقامٌ *
ألا لَعْنَتُ اللّهِ عَلي الْقُومِ الْفاكِرین * و اللهُ خَيْرُ الْماكِرین*
_____________
#گلستان_بعدی
#گلستان_سعدی
(اندر احوالات طوسی و مجتبی)
در طوسی نامه آورده اند که یارِ غار ِ آقا در طوس - قاریِ منحوس - چون به مقام استادی رسید، برای خویشتن کلاس بگذاشت و شاگردان بسیار برگزید تا به سُنّتِ اسلامی، ایشان را بی تربیت کند!
حکایت کنند که روزی به دربِ بیت رفت به صرفِ چای و خرما و به سبب آموزشِ اصولِ قرابت در قرائت به فرزندِ ذکورِ مقامِ عظما.
دق الباب کرد؛
مجتبی گفت: کیستی؟
طوسی با کبکی که خروسی می خوانْد، زد زیر آواز که :
درُ وا کن عموجون
درُ وا کن عموجون
قربونِ حرف شنفتن ات
تا بشیم غرقِ دعا
بکنیم رو به خدا
قربونِ سجده رفتن ات!
مجتبی فِی الفور در را گشود و با گشاده پُشتی وی را به اندرونی دعوت نمود!
———
و مَکَرو عُظْما في طوسٌ وَ یَدخُلو ذَکَروُ في ماتحتِ الطّوسي*
الْسَعیدُ کاٰنَ پَکَرو*
وَ بَعدَ کُلّی فَکَرو *
یَقْرِبُ بالمجتبی به سببِ الانتقام ٌ والْكَسْبِ الْمَقامٌ *
ألا لَعْنَتُ اللّهِ عَلي الْقُومِ الْفاكِرین * و اللهُ خَيْرُ الْماكِرین*
_____________
#گلستان_بعدی
#گلستان_سعدی
«در سالمرگ خمینی »
بنیانگذار، آخرِ نامش "کبیر" بود
بنیانِ پا گرفتنِ قومی صغیر بود
گفت از بهشت، آتش دوزخ، به رغم ِ خویش !
شیطان ؛ که جبرئیلِ خدایی شریر بود
در ادعای ارث به پیغمبری رسید
میراثِ وی به قیمتِ خون فقیر بود
دریا نبود آن که بر آن دل زدیم و سوخت
آن های و هو ز مستیِ جویی حقیر بود
با معجزاتِ مرگ و عدم، بی بدیل گشت
در انحطاطِ باورِ ما بی نظیر بود
ما اُمّتِ خرافه و جادو و هیأتیم
مولودیِ خری که نژادش “عفیر” بود !
دیگر نه بحث شرقی و غربی، که امّتی
در آرزوی راهِ رهایی، اسیر بود
در آن وطن که خادم و عالِم، غریبه اند
مُهرِ خودی بخورْد هر آنکس دبیر بود!
با حرصِ نان، چگونه توان پهلوان شدن؟
در بیشه ای که موش، قفس بانِ شیر بود!
————-
عفیر : الاغِ پیغمبر
بنیانگذار، آخرِ نامش "کبیر" بود
بنیانِ پا گرفتنِ قومی صغیر بود
گفت از بهشت، آتش دوزخ، به رغم ِ خویش !
شیطان ؛ که جبرئیلِ خدایی شریر بود
در ادعای ارث به پیغمبری رسید
میراثِ وی به قیمتِ خون فقیر بود
دریا نبود آن که بر آن دل زدیم و سوخت
آن های و هو ز مستیِ جویی حقیر بود
با معجزاتِ مرگ و عدم، بی بدیل گشت
در انحطاطِ باورِ ما بی نظیر بود
ما اُمّتِ خرافه و جادو و هیأتیم
مولودیِ خری که نژادش “عفیر” بود !
دیگر نه بحث شرقی و غربی، که امّتی
در آرزوی راهِ رهایی، اسیر بود
در آن وطن که خادم و عالِم، غریبه اند
مُهرِ خودی بخورْد هر آنکس دبیر بود!
با حرصِ نان، چگونه توان پهلوان شدن؟
در بیشه ای که موش، قفس بانِ شیر بود!
————-
عفیر : الاغِ پیغمبر
Forwarded from كانال اشعار فريبا صفري نژاد (Fariba)
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
«کیان»
تقدیم به خداوند زیبای رنگین کمان
تولدت مبارک!
خواننده : یارا
آهنگساز: هادی منافی
تنظیم کننده پوریا حسینی
شاعر: فریبا صفری نژاد
🌈💔🎂🖤🌈
#کیان_پیرفلک #خداوند_رنگین_کمان #تولدت_مبارک
تقدیم به خداوند زیبای رنگین کمان
تولدت مبارک!
خواننده : یارا
آهنگساز: هادی منافی
تنظیم کننده پوریا حسینی
شاعر: فریبا صفری نژاد
🌈💔🎂🖤🌈
#کیان_پیرفلک #خداوند_رنگین_کمان #تولدت_مبارک
«تلخند ۵۱»
(در باب مجلس خبرگان)
عالِمی را پرسيدند مجلس خبرگان را خبرگی در چیست؟
گفت: خور و خواب و خشم و شهوت.
و به شهادتِ شهود، تنها شرطِ ورود بدین مجلس، خواندنِ این أشْهَد بُوَد:
ای رهبر آزاده!
آماده ایم آماده!
آياٰتِ العِظامٌ کَمَثَلِ الْرَهبَرِ النِظا‌ٰمٌ * طالِبونَ و راٰغِبونَ به ساٰکٌّ و امْساٰکٌ * وَ گَریباٰنَهُم هَمْچُون خِشتَكَهُم چاٰکٌ * و تكونوا کونوا به سَمْتِ الأفلاکٌ *وَ زانْ پَس يَكونوا في هَر کونوا چاٰبُکً و چاٰلاٰکٌ * و كُن فَيَكونوا کلَّ الْخاٰک‌ٌ .*
_______
اين خران، پاک از خِرَد بَری اند
مجلسِ خبرگان رهبری اند
بلبلان خامش اند و کُرّه خران
درگروهِ کُری به عرعری اند
در پی گنجِ زر چو مارانند
مصلحت جویِ جنگِ زرگری اند
در جهان طالبِ پرستوها
مُؤمنِ دینِ حوری و پری اند
بعد از عمری به کارِ غِلْمانی
با غلامان به فعلِ مهتری اند
بر شعارِ نه این وَر و آن وَر
سخت گیرند زانکه هر وَری اند
جاکشِ جایِ این پدرخوانده
بر پسر، آن امیدِ آخری اند
خبرگانی که خبره در نرخ ِ
قیمتِ خونِ نانِ بربری اند
بر سر خوانِ خان، که را خوانند؟
ته نشینان که فکرِ سَروَری اند
دُم تکان، پاچه لیس، عوعو کُن
در پی استخوان به دلبری اند
خبرگان، خبره اند در اسلام
عاشقِ گفتنِ دَری وَری اند
“پرده ی آخر” اینکه بی پرده
وقتِ خلوت به پشتِ دیگری اند!
طفل بودند و خبره شان کردند
عاشقِ این مرامِ رهبری اند!
——-
#گلستان_بعدی
#گلستان_سعدی
(در باب مجلس خبرگان)
عالِمی را پرسيدند مجلس خبرگان را خبرگی در چیست؟
گفت: خور و خواب و خشم و شهوت.
و به شهادتِ شهود، تنها شرطِ ورود بدین مجلس، خواندنِ این أشْهَد بُوَد:
ای رهبر آزاده!
آماده ایم آماده!
آياٰتِ العِظامٌ کَمَثَلِ الْرَهبَرِ النِظا‌ٰمٌ * طالِبونَ و راٰغِبونَ به ساٰکٌّ و امْساٰکٌ * وَ گَریباٰنَهُم هَمْچُون خِشتَكَهُم چاٰکٌ * و تكونوا کونوا به سَمْتِ الأفلاکٌ *وَ زانْ پَس يَكونوا في هَر کونوا چاٰبُکً و چاٰلاٰکٌ * و كُن فَيَكونوا کلَّ الْخاٰک‌ٌ .*
_______
اين خران، پاک از خِرَد بَری اند
مجلسِ خبرگان رهبری اند
بلبلان خامش اند و کُرّه خران
درگروهِ کُری به عرعری اند
در پی گنجِ زر چو مارانند
مصلحت جویِ جنگِ زرگری اند
در جهان طالبِ پرستوها
مُؤمنِ دینِ حوری و پری اند
بعد از عمری به کارِ غِلْمانی
با غلامان به فعلِ مهتری اند
بر شعارِ نه این وَر و آن وَر
سخت گیرند زانکه هر وَری اند
جاکشِ جایِ این پدرخوانده
بر پسر، آن امیدِ آخری اند
خبرگانی که خبره در نرخ ِ
قیمتِ خونِ نانِ بربری اند
بر سر خوانِ خان، که را خوانند؟
ته نشینان که فکرِ سَروَری اند
دُم تکان، پاچه لیس، عوعو کُن
در پی استخوان به دلبری اند
خبرگان، خبره اند در اسلام
عاشقِ گفتنِ دَری وَری اند
“پرده ی آخر” اینکه بی پرده
وقتِ خلوت به پشتِ دیگری اند!
طفل بودند و خبره شان کردند
عاشقِ این مرامِ رهبری اند!
——-
#گلستان_بعدی
#گلستان_سعدی
(در باب انتخابات)
گودِ خوش رقصی و افاضات است
نام این سیرک، انتخابات است!
فضله ها ادعای فضل کنند
آنچه شد ارزشی، فضولات است!
لاف زن، کذب گوی، خالی باف
محفلِ کُرکُریِ الواط است!
چیست منظور از این مناظره ها؟
مجلسِ بحث یا مناجات است؟!
غرقِ بلغور کردن ِ عربی
عجمی ،در هوای خیرات است !
منطقِ قولِ وی شود قرآن
چونکه اهلِ دخیل و حاجات است!
تا که عهدِ برادری بندد
بهرِ ایمانِ خود به اثبات است!
مالَد آن خایه ی مبارک را
در پی دیدن کرامات است!
گرچه وی “جسم ناقصی دارد”
گرچه رنجور از “پروستات “ است
شد پدرخوانده ای که بی صیغه
شوهرِ مادرِ مقامات است !
امت ِ خوش خیال، سربازی ست
که بدین کیش، تا ابد مات است
هوکشان ، های های گریه کند
زین هیاهوی و جای هیهات است !
وی عزدار بر حسین و، علی
سور و سات اش از این خرافات است!
ذوالفقارش به ننگ و خون رنگین
باز هم سَمبلِ مساوات است!
این عدالت به شرط ِ چاقو بود
عدل و عقلی که در منافات است
دشنه ها تشنه اند و طالب خون
شهر در دستِ عده ای لات است
رای بی رای! لایقِ این قوم
تا ابد خواری و مکافات است
فارغ از هر مُجاز و غیرِمجاز
حکمِ اینان فقط مجازات است
گودِ خوش رقصی و افاضات است
نام این سیرک، انتخابات است!
فضله ها ادعای فضل کنند
آنچه شد ارزشی، فضولات است!
لاف زن، کذب گوی، خالی باف
محفلِ کُرکُریِ الواط است!
چیست منظور از این مناظره ها؟
مجلسِ بحث یا مناجات است؟!
غرقِ بلغور کردن ِ عربی
عجمی ،در هوای خیرات است !
منطقِ قولِ وی شود قرآن
چونکه اهلِ دخیل و حاجات است!
تا که عهدِ برادری بندد
بهرِ ایمانِ خود به اثبات است!
مالَد آن خایه ی مبارک را
در پی دیدن کرامات است!
گرچه وی “جسم ناقصی دارد”
گرچه رنجور از “پروستات “ است
شد پدرخوانده ای که بی صیغه
شوهرِ مادرِ مقامات است !
امت ِ خوش خیال، سربازی ست
که بدین کیش، تا ابد مات است
هوکشان ، های های گریه کند
زین هیاهوی و جای هیهات است !
وی عزدار بر حسین و، علی
سور و سات اش از این خرافات است!
ذوالفقارش به ننگ و خون رنگین
باز هم سَمبلِ مساوات است!
این عدالت به شرط ِ چاقو بود
عدل و عقلی که در منافات است
دشنه ها تشنه اند و طالب خون
شهر در دستِ عده ای لات است
رای بی رای! لایقِ این قوم
تا ابد خواری و مکافات است
فارغ از هر مُجاز و غیرِمجاز
حکمِ اینان فقط مجازات است
«تلخند ۵۲»
( در بابِ انتخابات)
۱
حکایت کنند که در حکومت ِ شیوخ ، مردم مُوظَّف به حفظِ شئونات بودند و مُكلَّف در عمل به طاعات و عبادات، مگر در دور انتخابات.
روسپیان را به صحنه می آوردند تا بی ترس از شحنه، خوشرقصی کنند؛ شياطینِ رجیم ، رحیم می شدند و حاكمانِ جاهل، عالِم؛ و دادخواهِ حقِ مظلوم، ظالم !
قاضیان، راضی به شنیدن استغاثهِ هر متقاضی.
فی الجمله، جملگی چون عروسکانِ نخی ،در دستِ ناقصِ صحنه گردانِ این بازی.
۲
وَ قُل لِلْمُؤمِناتٌ ،کَشْفُ الْحِجاٰبٌ مُجاٰزٌ و لاٰ مُجاٰزاٰتٌ *تَنْهاٰ فِی الدُّورِ الاِنْتِخاٰباٰتٌ *
لٰاإکراهَ فِي الدّین *
قَدْ تَبَیَّنَ الْمُشْتُ مِنَ الْپُشتْ *
۳
ای که هرگز گره نشد مُشتت
لااقل باش فکرِ انگشتت
گر به خون اش زنی هزار انگشت
می کُند روزگار در پُشتَت!
__________
#گلستان_بعدی
#گلستان_سعدی
( در بابِ انتخابات)
۱
حکایت کنند که در حکومت ِ شیوخ ، مردم مُوظَّف به حفظِ شئونات بودند و مُكلَّف در عمل به طاعات و عبادات، مگر در دور انتخابات.
روسپیان را به صحنه می آوردند تا بی ترس از شحنه، خوشرقصی کنند؛ شياطینِ رجیم ، رحیم می شدند و حاكمانِ جاهل، عالِم؛ و دادخواهِ حقِ مظلوم، ظالم !
قاضیان، راضی به شنیدن استغاثهِ هر متقاضی.
فی الجمله، جملگی چون عروسکانِ نخی ،در دستِ ناقصِ صحنه گردانِ این بازی.
۲
وَ قُل لِلْمُؤمِناتٌ ،کَشْفُ الْحِجاٰبٌ مُجاٰزٌ و لاٰ مُجاٰزاٰتٌ *تَنْهاٰ فِی الدُّورِ الاِنْتِخاٰباٰتٌ *
لٰاإکراهَ فِي الدّین *
قَدْ تَبَیَّنَ الْمُشْتُ مِنَ الْپُشتْ *
۳
ای که هرگز گره نشد مُشتت
لااقل باش فکرِ انگشتت
گر به خون اش زنی هزار انگشت
می کُند روزگار در پُشتَت!
__________
#گلستان_بعدی
#گلستان_سعدی
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
«دادنامه»
(خان هفتم : مردم)
اجرا : فریدون فرح اندوز
شاعر: فریبا صفری نژاد
@FereidounFarahandouz
#دادنامه
#مهسا_امینی #زن_زندگی_آزادی
(خان هفتم : مردم)
اجرا : فریدون فرح اندوز
شاعر: فریبا صفری نژاد
@FereidounFarahandouz
#دادنامه
#مهسا_امینی #زن_زندگی_آزادی
«تلخند ۵۳»
(در باب حالاتِ پیری شیوخ)
___
شیخم و دائم دلم یادِ جوانی میکند
بلبلم، هر شب، هوای نغمه خوانی میکند
در پیِ کون و مکان، گاهی به آخور می رود
با خران هم آشتی و گل فشانی میکند
شهوتم تا میرود پای خری گیرد به دست
شیخکم اظهارِ شوق و دُم تکانی میکند!
جفتگیری با خرِ ماده کمی آسانتر است
نرّه خر، حینِ عمل، جفتک پرانی میکند !
پیرم و چون میّت،اما طفلِ بازیگوشِ من
با ویاگرا زنده است و زندگانی می کند
ما به داغِ عشقبازی ها نشستیم و هنوز
چشمِ رهبر همچنان چشمک پرانی میکند
با همه نسیان، تو گویی کز پیِ آزارِ ما
خاطرم با خاطراتِ وی تبانی میکند!
یاد آن دلاک در حمام منصوری بخیر
آنکه دیدم ؛ رهبرم را آنچنانی می کند!
برّه ای که زیر دست ِگرگها پروار شد
با همان کون و کپل دارد شبانی میکند
نای ما خامش ولی این رهبر شیطان،هنوز
با همان شور و نوا، هی روضه خوانی میکند
گر زمین دودِ هوا گردد همانا این “ولی”
با همین نخوت که دارد حکمرانی میکند
طفل بود و دزدکی هی کارِ او را ساختند
آنچه ملّا می کند قطعا نهانی میکند
می رسد دوری به پایان و به عبرت، نسل بعد
دفترِ دوران ما هم بایگانی می کند
__
#گلستان_بعدی
#گلستان_سعدی
(در باب حالاتِ پیری شیوخ)
___
شیخم و دائم دلم یادِ جوانی میکند
بلبلم، هر شب، هوای نغمه خوانی میکند
در پیِ کون و مکان، گاهی به آخور می رود
با خران هم آشتی و گل فشانی میکند
شهوتم تا میرود پای خری گیرد به دست
شیخکم اظهارِ شوق و دُم تکانی میکند!
جفتگیری با خرِ ماده کمی آسانتر است
نرّه خر، حینِ عمل، جفتک پرانی میکند !
پیرم و چون میّت،اما طفلِ بازیگوشِ من
با ویاگرا زنده است و زندگانی می کند
ما به داغِ عشقبازی ها نشستیم و هنوز
چشمِ رهبر همچنان چشمک پرانی میکند
با همه نسیان، تو گویی کز پیِ آزارِ ما
خاطرم با خاطراتِ وی تبانی میکند!
یاد آن دلاک در حمام منصوری بخیر
آنکه دیدم ؛ رهبرم را آنچنانی می کند!
برّه ای که زیر دست ِگرگها پروار شد
با همان کون و کپل دارد شبانی میکند
نای ما خامش ولی این رهبر شیطان،هنوز
با همان شور و نوا، هی روضه خوانی میکند
گر زمین دودِ هوا گردد همانا این “ولی”
با همین نخوت که دارد حکمرانی میکند
طفل بود و دزدکی هی کارِ او را ساختند
آنچه ملّا می کند قطعا نهانی میکند
می رسد دوری به پایان و به عبرت، نسل بعد
دفترِ دوران ما هم بایگانی می کند
__
#گلستان_بعدی
#گلستان_سعدی
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
«مقصود ِ پزشکیان!»
مرا عهدی ست با آقا که تا جان در بدن دارم
هوادارانِ بیتش را چو جانِ خویشتن دارم
صَلاحِ دین و دولت را به دستِ رهبری بینم
فریبِ خلق را زین دلق، از آن بیوطن دارم
به دستور و صلاح وی ،چو حاصل شد صلاحیت
چه ترس از خُبثِ بدگویان میانِ انجمن دارم ؟
مرا در بیت، سَروی هست کاندر سایه ی لطفش
فراغ از حزبِ روحانی و یارانِ کهن دارم
به جز وی بر همه نشتر ، زنم چون مالک اشتر
من این نهج البلاغه،حفظ از خون وطن دارم
به کام حیدر ثانی، برینم بر سلیمانی
در این اوضاع بحرانی، افاضاتی خفن دارم
به لطف ذوالفقار و سایه ی اسلام در این خاک
برای ملّت ایران ،نویدِ یک کفن دارم!
کشم این امت خر را، به پای صَندُق ِ آرا
اگرچه در عمل هیچم ، تبَحُّر در سخن دارم
به زیرِ پرچمِ الله، با شیطان شدم همراه
که نقشِ ماه در این چاه، از آن چاه کن دارم
گَرَم این اپوزیسیون …، بُوَد دشمن، خوشا بر من!
به لطفِ تفرقه زآنان، چه یارانی که من دارم!
بترس از دژمنِ فرضی ! ندارم بیش از این عرضی
که من رازِ بقا ،زین دُژمنی با اهرمن دارم !
الا ای پیرِ فرزانه! مکن طردم از آن خانه
که من جز پای عهدِ تو ، سری پیمان شکن دارم!
مرا عهدی ست با آقا که تا جان در بدن دارم
هوادارانِ بیتش را چو جانِ خویشتن دارم
صَلاحِ دین و دولت را به دستِ رهبری بینم
فریبِ خلق را زین دلق، از آن بیوطن دارم
به دستور و صلاح وی ،چو حاصل شد صلاحیت
چه ترس از خُبثِ بدگویان میانِ انجمن دارم ؟
مرا در بیت، سَروی هست کاندر سایه ی لطفش
فراغ از حزبِ روحانی و یارانِ کهن دارم
به جز وی بر همه نشتر ، زنم چون مالک اشتر
من این نهج البلاغه،حفظ از خون وطن دارم
به کام حیدر ثانی، برینم بر سلیمانی
در این اوضاع بحرانی، افاضاتی خفن دارم
به لطف ذوالفقار و سایه ی اسلام در این خاک
برای ملّت ایران ،نویدِ یک کفن دارم!
کشم این امت خر را، به پای صَندُق ِ آرا
اگرچه در عمل هیچم ، تبَحُّر در سخن دارم
به زیرِ پرچمِ الله، با شیطان شدم همراه
که نقشِ ماه در این چاه، از آن چاه کن دارم
گَرَم این اپوزیسیون …، بُوَد دشمن، خوشا بر من!
به لطفِ تفرقه زآنان، چه یارانی که من دارم!
بترس از دژمنِ فرضی ! ندارم بیش از این عرضی
که من رازِ بقا ،زین دُژمنی با اهرمن دارم !
الا ای پیرِ فرزانه! مکن طردم از آن خانه
که من جز پای عهدِ تو ، سری پیمان شکن دارم!
نه فکرِ من و تو ، نه به فکرِ دگران است
رهبر، پیِ مشروعیتِ خود نگران است!
هر رایِ من و توست به وی؛ هر چه که باشد…!
ارزان نفروشیم ،که این بار، گران است !
______
#رای_بی_رای #انگشت_در_خون #رفراندوم #نه_به_جمهوری_اسلامی
رهبر، پیِ مشروعیتِ خود نگران است!
هر رایِ من و توست به وی؛ هر چه که باشد…!
ارزان نفروشیم ،که این بار، گران است !
______
#رای_بی_رای #انگشت_در_خون #رفراندوم #نه_به_جمهوری_اسلامی
مطربی را گفتند طرب از که آموختی؟
گفت از مداحان اهل بیت !
شبی به نیت عزاداری به دسته ای رفتم و رسته ای را دیدم که چنان با آن ساز و دهل و صدای "اوپس اوپس" از خود بیخود شده بودند که دست می فشاندند و پای می کوبیدند. من نیز به آنان گرویدم و این حال، مرا خوش آمد و چون در آن اندیشه كردم،مطربی پیشه کردم.
گفتند گر تو را اندیشه ای بود، در مملکت فقیهان مداح می شدی که هم بی غضبِ شحنه گان به طرب بپردازی و هم به منصبی رسی که تو را غم نان و جان نباشد وگر جانِ کس گیری، جان به در بری و بر تو هیچ تاوان نباشد.
در محرّم گر پیِ کاباره ای
جز حسینیه نداری چاره ای !
دست افشان، پایکوبی می کند
با نوایی خوش در آن بدکاره ای
از عزای کربلا گوید، بلا!
آنچنان کز عیشِ خود پتیاره ای
دیسکویی غرقِ نشاط و جنب و جوش
گویی افتاده در آن خمپاره ای!
دسته های سینه زن هی می زنند
چشم چرخان در پی مهپاره ای
تا کند جلبِ توجه بیشتر
می زند بر سر یکی قدّاره ای
قیمه قیمه پشت خیمه عده ای
در هوای قیمه چون آواره ای
گوسپندان از دو سر قربانی اند
نیست بر نادان جز این کفّاره ای
گر تو در در سوگ حسین آنجا رَوی
واقعا بدبختی و بیچاره ای!
#گلستان_بعدی
گفت از مداحان اهل بیت !
شبی به نیت عزاداری به دسته ای رفتم و رسته ای را دیدم که چنان با آن ساز و دهل و صدای "اوپس اوپس" از خود بیخود شده بودند که دست می فشاندند و پای می کوبیدند. من نیز به آنان گرویدم و این حال، مرا خوش آمد و چون در آن اندیشه كردم،مطربی پیشه کردم.
گفتند گر تو را اندیشه ای بود، در مملکت فقیهان مداح می شدی که هم بی غضبِ شحنه گان به طرب بپردازی و هم به منصبی رسی که تو را غم نان و جان نباشد وگر جانِ کس گیری، جان به در بری و بر تو هیچ تاوان نباشد.
در محرّم گر پیِ کاباره ای
جز حسینیه نداری چاره ای !
دست افشان، پایکوبی می کند
با نوایی خوش در آن بدکاره ای
از عزای کربلا گوید، بلا!
آنچنان کز عیشِ خود پتیاره ای
دیسکویی غرقِ نشاط و جنب و جوش
گویی افتاده در آن خمپاره ای!
دسته های سینه زن هی می زنند
چشم چرخان در پی مهپاره ای
تا کند جلبِ توجه بیشتر
می زند بر سر یکی قدّاره ای
قیمه قیمه پشت خیمه عده ای
در هوای قیمه چون آواره ای
گوسپندان از دو سر قربانی اند
نیست بر نادان جز این کفّاره ای
گر تو در در سوگ حسین آنجا رَوی
واقعا بدبختی و بیچاره ای!
#گلستان_بعدی
(غزل ِ خداحافظیِ پدر 🖤)
انگار آسمان به درِ بسته خورده بود
ایمانِ بی چرای مرا، باد بُرده بود
این روزگار و روزشمار، این شباب را
عمری حساب کرده که با شب شمرده بود
من،کودکی که بی تو فقط گریه میکند
گرگی سیاه دیدم و جانم که خورده بود!
وقتی خدا به هیئتِ شیطان، ظهور کرد،
خورشید، پشتِ ابر در آن شب ، فسرده بود
کوهی که ریخت در خود و بر ریگِ دوره گرد
آن بارِ باشکوهِ گران را سپرده بود
آنَک زمین گشود دهانی به عمقِ گور
وانگه زمان به ساعت ِ مرگِ تو مرده بود
داغ ِ تو، روزِ دخترک ات را سیاه کرد
در آن غروب، پیرزنی سالخورده بود!
لبخند را پس از تو فراموش کرده ام
بُغضی شدم که راهِ نفس را فشرده بود
افتاده ام ز پای، قلمدوش کُن مرا!
تنها نشانِ اَمن بر آن دوش و گُرده بود
———---------------
در هفتمین سالروزِ ِ رفتنت
#پدر 🖤💔
انگار آسمان به درِ بسته خورده بود
ایمانِ بی چرای مرا، باد بُرده بود
این روزگار و روزشمار، این شباب را
عمری حساب کرده که با شب شمرده بود
من،کودکی که بی تو فقط گریه میکند
گرگی سیاه دیدم و جانم که خورده بود!
وقتی خدا به هیئتِ شیطان، ظهور کرد،
خورشید، پشتِ ابر در آن شب ، فسرده بود
کوهی که ریخت در خود و بر ریگِ دوره گرد
آن بارِ باشکوهِ گران را سپرده بود
آنَک زمین گشود دهانی به عمقِ گور
وانگه زمان به ساعت ِ مرگِ تو مرده بود
داغ ِ تو، روزِ دخترک ات را سیاه کرد
در آن غروب، پیرزنی سالخورده بود!
لبخند را پس از تو فراموش کرده ام
بُغضی شدم که راهِ نفس را فشرده بود
افتاده ام ز پای، قلمدوش کُن مرا!
تنها نشانِ اَمن بر آن دوش و گُرده بود
———---------------
در هفتمین سالروزِ ِ رفتنت
#پدر 🖤💔