دوستان گرامی آخرین مهلت ویزای jq روز شنبه
نوع ویزا هنری
مدت 6 ماه مولتی ویزا
تاریخ مصاحبه سفارت آخر خرداد
اف بی آی چک ندارد
قابل تمدید میباشد
مدارک حداقل بدون اسناد ملکی و حساب بانکی قوی
محل صدو
ر سفارت آمریکا در آلمان
دریافت ویزای آلمان به عهده ما میباشد

فرم I-20 چیست؟

تحصیل/
قوانین/
مهاجرت/
فرم I-20 چیست؟


چه مدارکی برای صدور آن توسط دانشگاه ها لازم است؟
، یک فرم مهاجرتی بوده که دانشگاه ها به منظور تعیین واجد شرایط بودن یک دانشجوی بین المللی برای اخذ ویزای آمریکا صادر می کنند I-20.

این فرم، علاوه بر نام دانشجو و دانشگاهی که وی قصد ادامه تحصیل در آن را دارد، شرایط قابل قبول پذیرش، رشته ی در نظر گرفته شده، هزینه ی کمک درسی، تسلط دانش آموز به زبان انگلیسی و کشورمبدا را نیز ثبت می کن




فرم I-20 انواع بورس هایی را که به دانشجو اعطا خواهد شد و یا کمک های مالی که از طریق اشتغال در دانشگاه به دست می آیند، نیز لیست می کند. در این حالت دانشگاه، خود مسئولیت توانایی متقاضی برای پرداخت تمام یا قسمتی از هزینه ها را بر عهده می گیرد. در اینجا به سوالات رایج در مورد فرم I-20 اشاره می کنیم:
I-20 ،سند صادر شده توسط دانشگاه های آمریکا، چیست؟
I-20 سندی است که دانشگاه در آن شرایط ادامه تحصیل، میزان کمک هزینه های اعطایی و هزینه های تحصیل را برای وزارت امنیت داخلی و وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا فهرست می کند. به طور کلی فرم I-20 پس از پذیرفته شدن برای دانشجویان خارجی صادر می شود. این بدان معنی می باشد که یک دانش آموز قبل از درخواست ویزای دانشجویی باید برای دانشگاه درخواست داده و پذیرفته شود. روند صدور ویزا ممکن است تا چندین ماه طول بکشد، بنابراین دانشجویان مصمم به تحصیل در دانشگاه های آمریکا باید تا آنجا که ممکن است زودتر برای دریافت ویزا اقدام نمایند.
چرا I-20 از دانشگاه های ایالات متحده مورد نیاز است؟
برای تحصیل در ایالات متحده، شما به یک ویزای F1 ایالات متحده نیاز دارید و برای درخواست ویزای F1، شما نیازمند یک سند رسمی I-20 از دانشگاه های ایالات متحده هستید. این مدرک به عنوان اثبات پذیرش در دانشگاه های ایالات متحده و اثباتی برای مقدار سرمایه ی لازم و مورد نیاز برای تحصیل شما می باشد. متقاضی باید بودجه ی نقدی ای معادل با مقدار مشخص شده در سند I-20 که توسط دانشگاه های ایالات متحده ارائه شده است را تامین کند. این مبلغ برای یک سال مشخص شده است و شامل تمام جزئیات مخارج مانند شهریه، هزینه ی زندگی و سایر هزینه های متفرقه می باشد.
چگونه سند I-20 را از دانشگاه های ایالات متحده به دست آوریم؟
یک I-20 صادر شده توسط دانشگاه های ایالات متحده، تنها پس از اخذ پذیرش به دست آورده می شود. پس از دریافت پذیرش از دانشگاه آمریکایی، شما ملزم به ارسال یک گواهی بانکی هستید که نشان می دهد از منابع مالی لازم برای تامین هزینه همیای تحصیلیتان در آمریکا برخوردار هستید. در صورتی که کمک هزینه های اعطایی دانشگاه تمام هزینه ها را پوشش دهد، نیازی به ارسال گواهی بانکی نمی باشد.
برای صدور I-20 ، یک گواهی اصلی مهر و امضا شده ی بانک توسط دانشگاه های ایالات متحده مورد نیاز است. هنگامیکه این گواهی به گروه پذیرش دانشگاه های ایالات متحده تحویل داده شود، فرآیند I-20 شما آغاز می شود. اگر تعداد متقاضیان پذیرفته شده بین المللی زیاد باشد، ممکن است این جریان تا یک ماه طول بکشد I-20 صادر شده از طریق پست به خانه شما فرستاده می شود. بعد از آن شما توانید برای ویزای F1 آمریکا درخواست دهید.

جهت اخذ ویزای دانشجویی از دانشگاه های آمریکا با توجه به رشته و مقطع تحصیلی مدارک متفاوتی مورد نیاز می باشد ولیکن تقریباً اکثر دانشگاه ها بطورعمومی مدارک زیر را از داوطلبان تقاضا می کنند:

برای اخذ ویزای دانشجویی آمریکا شما می بایست از دانشگاه مورد نظر خود پذیرش بگیرید. نحوه درخواست پذیرش از دانشگاههای دولتی و خصوصی امریکا




به طور کلی یکسان می باشد، پس مطالعه وب سایت دانشگاه و اطلاع از مدارک مورد نیاز جهت اخذ پذیرش ، شهریه دانشگاهای آمریکا و آخرین فرصت زمانی جهت ارسال درخواست پذیرش، و آزمون های استاندارد، متقاضی می بایستی مدارک درخواستی توسط دانشگاه مقصد را در محدوده زمانی مشخص جهت بررسی به واحد پذیرش تحصیلی دانشگاه ارسال نماید.
متقاضیانی که اخرین مدرک تحصیلی خود را درخارج از امریکا اخذ نموده اند، می بایستی مدرک تحصیلی خود را به یکی از سازمان های ارزشیابی مدارک تحصیلی در امریکا جهت اعتبار دهی به مدرک ارسال نمایند. پس از ارسال مدارک تحصیلی ارزشیابی شده خود به بخش دپارتمان پذیرش دانشگاه و پرداخت هزینه مربوط به بررسی درخواست پذیرش Application fee ،فرایند بررسی مدارک وتعیین سطح علمی متقاضی مطابق با استانداردهای تعریف شده آن دانشگاه آغاز می گردد. مدت زمان بررسی مدارک در دانشگاههای مختلف متفاوت بوده و به طور کلی بستگی به زمان شروع ترم تحصیلی دارد که دانشجو قصد آغاز تحصیلات خود را داشته است. توجه داشته باشید نمرات آزمون ها باید مستقیماً توسط سازمان مسئول برگزاری آزمون به دانشگاه مربوطه ارسال گردد.دانشگاه ها و دانشکده های آمریکایی درخواست می کنند که توصیه نامه هایی مستقیماً توسط معلمین، اساتید، کارفرماها، یا سایر افرادی که از نقاط قوت شما آگاه هستند ارسال شود. اسناد و مدارکی که به زبان انگلیسی نیست باید به همراه ترجمه انگلیسی آنها ارائه شود.
جهت پذیرش از دانشگاه های آمریکا با توجه به رشته و مقطع تحصیلی مدارک متفاوتی مورد نیاز می باشد ولیکن تقریباً اکثر دانشگاه ها بطورعمومی مدارک زیر را از داوطلبان تقاضا می کنند:
اخذ پذیرش در مقطع کارشناسی
۱- ترجمه رسمی مدرک دیپلم و یا پیش دانشگاهی همراه با ریز نمرات .
۲- کپی مدرک TOEFL یا IELTS (در صورت وجود)
۳- کپی از صفحه اول پاسپورت (ترجمه شناسنامه برای کسانی که پاسپورت در حال حاضر ندارند).
۴- رزومه شخصی (Resume\CV) به زبان انگلیسی
۵- ارسال پروفایل کاری برای رشته های مرتبط با طراجی ، گرافیک و یا معماری.
اخذ پذیرش در مقطع کارشناسی ارشد
۱- ترجمه رسمی مدرک لیسانس همراه با ریز نمرات چهارساله
۲- کپی مدرک TOEFL یا IELTS (در صورت وجود)
۳- کپی از صفحه اول پاسپورت (ترجمه شناسنامه برای کسانی که پاسپورت در حال حاضر ندارند).
۴- تاییده مقالات به زبان انگلیسی
۵- ترجمه از صفحه آخر پایان نامه همراه با تأیید از دانشگاه
۶- رزومه شخصی (Resume/CV) به زبان انگلیسی
۷- حداقل ۳ توصیه از اساتید (۴ توصیه نامه پیشنهاد می شود)
۸- کپی از مدرک GRE/GMAT (در صورت وجود)
۹- انگیزه نامه تحصیلی در خصوص رشته مورد علاقه (Statement of purpose)
اخذ پذیرش در مقطع دکتری
۱- ترجمه رسمی از کلیه مدارک دانشگاهی لیسانس و فوق لیسانس به همراه ریز نمرات
۲- کپی از مدرک TOEFL با حداقل نمره ۹۰ از آزمون IBT و ۵۵۰ از آزمون PBT
۳- کپی از مدرک GRE/GMAT (در صورت وجود)
۴- حداقل ۴ توصیه نامه تحصیلی از استاد ، مدیران همکار و محققان همکار
۵- پروپوزال تحقیقاتی در مورد رشته مورد نظر برای تحصیل در مقطع دکتری
۶- ترجمه رسمی از صفحه آخر پایان نامه های لیسانس و فوق لیسانس با ذکر نمره
۷- رزومه و سوابق کاری (Resume/CV)
۸- تاییده مقالات علمی منتشر شده (در صورت وجود)
۹- ترجمه رسمی کلیه مدارک مثبت تحصیلی، تحقیقاتی،کاری،سمینار ها، تشویق نامه ها و … (در صورت وجود)
۱۰- کپی از صفحه اول پاسپورت (ترجمه شناسنامه برای کسانی که در حال حاضر پاسپورت ندارند)
۱۱- انگیزه نامه تحصیلی (Statement of Purpose)
۱۲- در صورت نیاز ممکن است دانشگاه از متقاضی درخواست Essay نماید.
درصورتیکه تمایل به کسب اطلاعات بیشتر در خصوص نحوه ی اخذ ویزای دانشجویی آمریکا را دارید می توانید از طریق فیس بوک با ما در تماس باشید.

پروسه خرید وفروش خانه در آمریکا همراه اصطلاحات به فارسیپروسه خرید یا فروش خانه از زمانی آغاز میشود که مالک تصمیم به فروش خانه می گیرد. برای اینکار با استخدام یک مشاور املاک برای خود خانه را در مارکت لیست میکنند.

مشاورها از دیتا بیس ی با نام MLS – Multiple Listing Service استفاده می کنند. افرادی که دارای لایسنس هستند دسترسی به کل اطلاعات آن و سایر افراد فقط به بخشی از آن اطلاعات دسترسی دارند.
الان وضعیت یا Status خانه فعال است که با رنگ سبز نشان داده می شود.
از طرف دیگر، خریدار، به کمک مشاور خود شروع به گشتن خانه هایی که در MLS هستند میکند تا زمانیکه تصمیم به خرید یکی از این خانه بگیرد.
خریدار یک پیشنهاد قیمت یا Offer را برای فروشنده ارسال میکند، و اعلام میکند که حاضر است خانه را با قیمت و شرایطی که در آفر قید شده خریداری کند.
در بسیاری از مواقع، فروشنده به صورت همزمان چندین آفر یا پیشنهاد قیمت دریافت کرده است. در این حال با کمک مشاور خود بهترین آنها را انتخاب و امضا می کند و برای خریدار می فرستد.
همان آفر که الان هر دو طرف آن را امضا کرده اند، تبدیل میشود به قرار داد یا Contract.
یک نسخه دیگر از آن به Title Company، تایتل کامپنی فرستاده میشود. اینجا Option Period شروع میشود.
آپشن پریود یک بازه زمانی است که خریدار به ازاء پرداخت مبلغی به فروشنده، این فرصت را خواهد داشت تا بررسی های لازم برای خرید و تصمیم گیری را انجام دهد.
اکنون وضعیت خانه به رنگ نارنجی و Option Pending تبدیل میشود. در این زمان، خریدار موظف است که مبلغ آپشن فی را به مالک خانه تحویل دهد. مبلغ دیگری که باید پرداخت کند Earnest Money نام دارد. این مبلغ که بخشی از کل مبلغ خرید خانه است نزد تایتل کامپنی می ماند تا تکلیفش مشخص شود.
یکی از کارهایی که خریدار در طی این مدت انجام میدهد بازرسی فنی یا Inspection نام دارد. یک نفر بازرس مشخصات فنی خانه از جمله وضیعت سقف، فونداسیون، لوله کشی و غیره را چک میکند

هزینه های درمانی برای دانشجویان پذیرفته شده در دانشگاه های آمریکا به چه صورت است؟

هزینه های درمانی برای دانشجویان دانشگاه های آمریکا به چه صورت است؟Reviewed by بازارگردی on Dec 5Rating: 5.0
به خاطر بالا بودن هزینه های درمانی در ایالات متحده، بیمه درمانی برای دانشجویان خارجی ضروری است. در این باره با مشاور دانشجویان خارجی دانشگاه خود مشورت کنید و اطمینان حاصل کنید که هم برای خود و هم برای اعضای خانواده ای که شما را همراهی می کنند بیمه خدمات درمانی کافی داشته باشید.




برنامه های بیمه معمولاً خدمات عادی چشم پزشکی و دندانپزشکی را تحت پوشش قرار نمی دهند. بسته به توافق های صورت گرفته بین دانشگاه و شرکت بیمه، بیمه نامه ها ممکن است «بیماری هایی که ازقبل وجود داشته اند» را تحت پوشش قرار دهند یا قرار ندهند. چنانچه از قبل بیماری دارید که فکر می کنید برای درمان آن نیاز به پوشش درمانی مداوم دارید، در این باره با مشاور دانشجویان خارجی دانشگاه خود صحبت کنید و از او بپرسید که آیا و چگونه باید پوشش بیمه ای اضافی خریداری کنید.

حتی با وجود بیمه، باز هم باید انتظار هزینه های درمانی را داشته باشید، نظیر مشارکت درپرداخت هزینه های ویزیت پزشک و نسخه ها (یعنی اینکه شما بخشی از هزینه را می پردازید—اغلب مبلغ ناچیزی در حد ۱۰ یا ۲۰ دلار—و بیمه مابقی را پرداخت می کند). بیمه نامه خود را بخوانید و از قبل بدانید که بیمه شما چه مواردی را تحت پوشش قرار می دهد.

اینکه شما برای درمان به چه محلی مراجعه کنید هم تفاوت زیادی در هزینه ایجاد می کند—در اکثر دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی که دانشجویان در خود دانشگاه زندگی می کنند امکانات بهداری و مراقبت های درمانی وجود دارد که مراقبت های درمانی خوبی را با هزینه ای مناسب ارائه می دهند، اما میزان خدمات موجود متفاوت است و اغلب این نوع خدمات فقط مختص دانشجویان است نه خانواده های ایشان. مشاور شما می تواند اطلاعات بیشتری درباره سایر منابع مراقبت های درمانی موجود در جامعه، از قیبل پزشکان خصوصی، برنامه های گروهی، و مراکز فوریت های پزشکی، ارائه دهد. فقط در صورت بروز یک فوریت واقعی باید به مراکز اورژانس بیمارستان ها مراجعه کرد؛ هزینه درمان و مراقبت در این مراکز به مراتب از هزینه مراجعه به پزشک یا کلینیک فوریت ها بیشتر است، و اگر شرکت بیمه از قبل اعلام کرده باشد که چنین هزینه هایی را متقبل نخواهد شد و یا تشخیص دهد که بیماری به اندازه کافی حاد و اضطراری نبوده است که به اورژانش بیمارستان مراجعه شود، چنین هزینه هایی را تحت پوشش قرار نخواهد داد.

اطلاعات و رهنمودهای مربوط به مراقبت های بهداشتی درمانی و بیمه را می توان در دو کتابچه که توسطNAFSA: انجمن آموزش دهندگان بین المللی منتشر شده است یافت—این دو کتابچه عبارتند از:To Your Health: Health and Wellness for International Students, Scholars, and Their Families (بهداشت و سلامت شما: بهداشت و سلامت دانشجویان و پژوهشگران خارجی و خانواده های آنها) و To Your Health: Medical Insurance for International Students, Scholars, and Their Families(بهداشت و سلامت شما: بیمه درمانی دانشجویان و پژوهشگران خارجی و خانواده های آنها

کدام شهر آمریکا مناسب زندگی برای ایرانیها میباشد؟ پرسشی که در عنوان نوشتار می بینید را در بسیاری از صفحه های ایرانیان خارج از کشور و تارنماها (وب سایت های) معروف دیده اید. برخی هم به سرعت پاسخ هایی به اینگونه پرسش ها داده اند و حتا راهنمایی هایی کرده اند. اما در واقع این راهنمایی ها موقعی بکار آید که دسته بندی بر اساس فرهنگ، اقلیم، طرز فکر، بودجه و… صورت گیرد که خوب بیشتر مواقع این اتفاق نمی افتد، بخصوص اینکه هم فرد پرسشگر و هم فرد پاسخ دهنده مجازی هستند و با ویژگی ها هم آشنا نیستند.
بسیاری می اندیشند که مهاجرت برای همه عالی است، یعنی بهترین کاری که شاید در زندگی کرده اند مهاجرت بوده است، در حالیکه این موضوع امری نسبی است. کاملن نسبی و حتا برای برخی شاید بدترین کار زندگیشان مهاجرت بوده است و چون راه مهاجرت نکردن را نرفته اند فکر می کنند، مهاجرت کردن عالی بوده درحالیکه آن طرف قضیه را تجربه نکردند و برای اینکه قیاسی از وضیعت مهاجرت کردن یا نکردن برای خودشان داشته باشند مدام شرایط کشور را مد نظر می گیرند در حالیکه شرایط کشور بخشی از موفقیت است و بخشی از آن شرایط شخصی و توانمندی شماست. در حالت های وخیم تر از پشیمانی پنهانی در مورد مهاجرت، شاهدیم که فر پشیمان، شروع به بدو بیراه به هر واکنش منطقی اقتصادی و فکری در کشور ایران می کند و در واقع سعی در توجیه خود برای مهاجرت دارد تا دیگران.
بهرسوی وقتی با پرسش مواجه می شویم باید نخست بدانیم افق دید پرسشگر چیست؟ یعنی او می خواهد بیاید که چه کند و هدفش از آمدن به آمریکا چیست (این جمله پرسشی نیز بسیار کلیشه ای است و همه در ابتدای سخن سعی می کنند از این بهره بگیرند بخصوص در پاسخ ها) ؟ واژه “هدف” شاید کمی برای این مقوله سنگین باشد ولی به دلیل کمبود واژگان برگزیده می شود چون هدف در بازه زمانی و مکانی و روبرو شدن با واقعیت تغییرات شدید می کند. بر این اساس دسته های زیر ظهور می کنند و شاید بگویید یعنی این دسته بندی ها به انتخاب شهر بستگی دارند، پاسختان از نظر نگارنده آری است چون پشت این پرسش باید نگاهی به درون آدمها که خیلی چیزها و برنامه ها و افق های دید پنهان است انداخت (بنده روانشناس یا روانکاو نیستم و نسخه ای برای این موارد روحی و روانی ندارم، بلکه فقط آیینه ای در دست که شما خودتان را در آن ببینید):
1- عاشقان علم و تحصیل
2- گروههای مذهبی تحت فشار اجتماعی و خطر در زادگاه
3- مهاجرین دانشجویی
4- خوشگذرانان
5- متوهم ها
6- تصویرسازان
7- قانع ها
9- بی هدفان
10- توجیه گران
12- مطرح شوندگان
13 – برنامه داران
14- انگیزه داران
15 – اندرزکنندگان
16- سرمایه داران
17- دلزدگان
18- چالش گران
19- گروههای خاص
عواملی سبب ایجاد این دسته بندی ها می شود که از آن جمله می توان به سفر و زندگی در خارج از کشور بخصوص کشورهای غربی (زیرا مقصد کشورهای غربی بوده است)، میزان تحصیلات، تسلط افراد به زبان های خارجی و لمس مشکلات و خوبی های مهاجرت به یک کشور غربی، هدف آنها از مهاجرت و از همه مهمتر هدف غربی ها از راه دادن آنها به کشورشان و بسیاری موارد دیگر که سبب دسته بندی این مهاجران به کشورهای غربی می شود، اشاره کرد.
جالبتر از همه این دسته بندی ها این است، که در بین ایرانیان مهاجر حتا یک نفر به خود اجازه و جسارت نمی دهد که در پیش روی عام از يكى از این مهاجرین بپرسد، چرا فکر می کنی مهاجرت شما به غرب کار درستی بوده است؟!!! شاید شما اشتباه کردی آمدی!!! بی شک اين فرد توبیخ می شود و به او گفته مى شود كه زندگی بقیه به شما چه؟ (زیرا ما فردگرایانه فکر می کنیم نه گروهی همچو چینی ها و ویتنامی ها که اجتماعی فکر می کنند و پرسش مذکور را فضولی ارزیابی می کنیم تا یک دلسوزی برای گروهی از مردمان به نام ایرانیان) و البته به دلیل جو حاکم و افق های دید اکثریت مهاجرین در دو دهه اخیر، شما باید، چشم بسته بگوید بله کار من برای مهاجرت کاملن درست بوده است و تازه مشکلات و سختی های موجود در ایران برای شما یا خانواده تان را مدام بزرگ و بزرگتر کنی و اصلن هم با مشکلات اینجا آنها را مقایسه نکنید، چون آن وقت بسیاری از مشکلات زادگاه شما یا جنسشان فرق دارد یا کوچکتر و خفیف تر از مشکلات اینجا به نظر می رسند و این خوب اصلن از نظرخیلی ها کار منطقی نیست. چرا؟ چون اینجا بهشت روی زمین است. همه می گن بهشت روی زمین است، اون همه آدم بیرون اینجا در انتظار آمدن به اینجا هستند و منتظر یک اشاره می باشند و به شما توصیه می کنند ببینید سایرین چقدر بدبخت هستند که نمی توانند بیایند اینجا و بسیاری توجیه های کلیشه ای که شاید در واقع آبی بر آتش درون و پشیمانی خودشان در برابر این همه دست اندازها و حفره های عمیق پیش رویشان که پس از مهاجرت می بینند، می باشد.

سخن شما را در مورد اینکه اینجا بهشت است را قبول دارم اما چرا باید یک انسان غربی بهشتش را با شما تقسیم کند؟ آن هم در کشوری بر پایه بنیادهای فکری و اقتصادی و اجتماعی سرمایه داری، که همه چیز و حتا ارزش های انسانی بر اساس پول و نمایش، برای شهرت و کسب پول در انتها صورت می گیرد ؟ اینجا بهشت است اما در واقع نه برای همه و به گفته دوستی اینجا بهشت است برای دو گروه پولدارها، ساده اندیشان درون گرای قانع، که البته بهشت بودن برای این دو گروه دلایل خودش را دارد که نوشتاری جدا می طلبد (که بر پایه جرقه فکری آن دوست نگاشته ام) و شاید پس از این نوشتار در اینجا قرار دهم.
در ضمن با این نوشتار قصد ذکر مصیبت ندارم، قصد به اشتراک گذاری یک تجربه و یک جمع بندی است برای درمان (شاید درمان نگارنده) و چاره جویی یا انتقال تجربه به سایر هم وطنانم که چشم بسته چمدان نبندند و راهی نشوند و همه جوانب واقعی را ارزیابی کنند و خودشان را در این دسته ها قرار دهند و سپس تصمیم به مهاجرت بگیرند.
دسته نخست عاشقان علم و تحصیل:
این گروه طیف زیادی را در درون خود جای داده است. تقریبن همه ایرانی ها عاشق تحصیل هستند. این گروه با دیدن تبلیغات ایرانیان سالهای نخستین در دنیای مجازی که فرزندانشان دکتر و مهندس و پروفسور و… دانشگاههای ریز و درشت اینجا شده اند، ترغیب به آمدن شده اند و با دیدن نامها پرفسور فلانی یا آقای فلانی و بیساری که رئیس بزرگترین سازمانهای علمی و کاری ناسا، پنتاگون، ماشین سازی و هواپیما سازی و موشک سازی و پزشکی و… که نام عده ای انگشت شمار در آنها دیده می شود (این افراد به اندازه پنج هزار نفر هم از میان میلیون ها ایرانی مهاجر نمی شوند که در درس آمار ریاضیات با احتیاط می توان به اسم خطای محاسباتی از این رقم چشم پوشی کرد) یک مدرک لیسانس در یکی از دانشگاههای کشور در دست و به امید کشف استعداد و هم تراز شدن با آن بزرگان جلای وطن کرده است. وقتی هم باهاشون وارد سخن می شوید به سرعت می گویند که برای خود علم و علاقه ای که به رشته مهندسی فلان یا پزشکی فلان دارند اینجا آمده اند نه برای کسب پول یا… ولی به هیچ عنوان چون پول برایشان مطرح نیست، قصد بازگشت به ایران را هم ندارند تا بتوانند کمکی به اونجا بکنند و بقولی اگر روزی پولدار شوند، حاضرند خشکه مبلغش را برای ایرانیان داخل وطن حساب کنند و دِینشان را ادا کنند و به زندگی در اینجا ادامه دهند. اینها تحت تأثیر شایعات و بزرگنمایی نسل های نخست مهاجرین(که آن عزیزان نیز افرادی بودند که بسیاریشان همچو ماها مدعی نه راه پس داشته اند نه پیش به اینجا آمده اند یا دسته کم با دلار هفت تا 300 تومان اینجا آمده اند و توان مالی بیشتری از مهاجران دو دهه اخیر داشته اند) وارد اینجا شده اند. اما برای این دسته بگویم که عزیزان این انسان های موفق اکثریت به قریب اتفاق، 1- یا وضعیت مالی خوبی داشته اند، 2-یا نسل دوم و همراه خانواده بوده اند و در سن پایین اینجا آمده اند، 3- یا میراث دار بورسیه های تحصیلی و زندگی دوران ستم شاهی هستند، 4- یا استعدادهای درخشان بوده اند. گروه سوم که با پول دولت ستم شاهی تأمین بودند و بعنوان بورسیه برای درس اینجا آمده اند و قرار بوده تحصیل کنند و سپس به کشور بازگردند که انقلاب شده و برخی از آنها(نه همه آنها) طبق دید فردگرایانه و خودخواهانه ایرانی و زرنگی ذاتی که بیشتر به بلاهت ذاتی معروف است برای فرار از ادای تعهد خدمت بورسیه و عدم تعهد به خدمت مردمی که هزینه تحصیلی آنها را داده اند، در همین آمریکا به خیابان ها ریختند و علیه شاه شعار دادند تا شاه برود و اینطوری تعهد خدمتشان از بین برود که خوب اکثریت آنها نیز بجایی نرسیدند و اتفاقن آنهایی که پس از انقلاب سعی کردند وارد سیستم شده و تعهد خود را انجام دهند و به دلیل کج اندیشی انقلابیون نتوانستند، اکنون در آمریکا موفق هستند. این عزیزان بدون مشکلاتی همچو انواع قبض های برق و آب و کرایه خونه و… توسط دولت ایران تأمین شده اند و چون گزینش علمی درست شده بودند در بهترین دانشگاهها (و البته گرانترین دانشگاهها) از قبیل هاروارد، استنفورد، ام آی تی، میشیگان و شیکاگو و…درس خوانده اند و چون به هیچ بانکی و سیستم مالی دانشگاهی بدهکار نبودند، پس از انقلاب به سرعت وارد بازار کار شدند و وضعیت مالی و جایگاهی خوبی یافتند. پس بی شک شما جزو این گروه نمی توانید قرار بگیرید. اینها بیشتر در کالیفرنیا و نیویورک و ویرجینیا ساکن هستند مگر به دلیل محل های کاری و پروژه ای پراکنده هستند. اگر هدفتان دیدن اینها است و زندگی در شهری که آنها زندگی می کنند افتخار برایتان است، به راحتی می توانید محل زندگی آنها را با جستجو پیدا کنید.

گروه دوم این دسته چون در سن پایین اینجا آمده اند یا اینجا به دنیا آمده اند فقط برای دلخوشی نام ایرانی بر آنها نهاده شده است ( اکثریت آنها اینگونه هستند و به اقلیت انگشت شمار آنها کاری ندارم) زیرا از نظر نگارنده، ایرانی کسی است که اگر بگویند حاضری بروی در ایران برای ده سال کار و خدمت کنی و سپس بسنجی که اگر دوست داری بازگردی، چشم هایش گرد نشود و نترسد و خوب این نسل فقط می گوید دوست دارد از اینجا به کشورش کمک کند و در مورد اتفاقات ایران در بدترین شرایط فقط با لحن وحشتناکی فقط یک : Oh my god را می شنوید و خوب گناهی بر آنها نیست بلکه اصرار پدران و مادران به ایرانی خطاب کردن اینها سبب این طرز توقع در سایرین از این مردان و زنان آمریکایی- ایرانی تبار شده است. این بزرگواران فقط نام یک کشور را به یدک می کشند بدون حس آب و خاک( نه فامیلی). این گروه را ایرانی ندانید و برای خود الگو نکنید، این عزیزان، ایرانی تبار هستند و این هیچ منت و دلیلی بر موفقیت شمای ایرانی نسل اول مهاجر و همچنین فرزندان شما نیستند زیرا او نخست آمریکایی است و سپس ایرانی و خوب هرگز نمی تواند و نمی خواهد منکر ایرانی بودنش شود. البته موفقان در این دسته هم نسبی است. من همان تعداد دکتر و مهندس و استاد دانشگاه و… که در فرهنگ ما موفق ارزیابی می شوند در بین اینها دیدم به همان نسبت بیکار، لاابالی و خوشگذران و بی هدف هم دیدم که ممکن بود تو ایران هم تو همین حالت قرار گیرند و فرقی نکنند و اینجا آب و هواش سبب تغییر نشده است. اینها هر محلی را که خانواده برگزیدند در آنجا رشد کرده و در همانجا به رتبه ای رسیده یا نرسیده اند و خودشان دلیلی برای انتخاب در زمان کودکی و نوجوانی نداشته اند و به ما نمی توانند توصیه ای بکنند.
اگر جزو استعداد های درخشان بوده و هستید که در ایران رتبه داشته اید، بنده صحبتی با شما ندارم، چون شما اگر جزو این استعدادها بوده اید و در فشار و مشکلات درون ایران خود را نشان داده اید، بی شک در اینجا امکانات برای شما مهیا می کنند زیرا باید رشد کنید و برای جامعه علمی غرب خدمت کنید(دلیلی اینکه نمی گویم جامعه علمی انسانی، به دلیل نوع رفتار سیاستمداران و استفاده های نادرست غربی ها از علم علیه سایر مردم کره زمین است و دلایلش مفصل است) به شما خواهند رسید تا بتوانند از واکنش های فکری شما برای منافع غرب بهره ببرند. بهرسوی اگر در ایران شما استعداد درخشان بودید (نه در مقطع ابتدایی و راهنمایی) و نامی داشتید اینجا در این گروه شما موفق می شوید و با کمی سختی اولیه که بی شک از عهده اش بر می آیید یاریتان می کنند اما دقت نمایید که بیشتر شما را برای محیط علمی می خواهند نه اجتماعی و کاری و تشویق می کنند شما دکترا بگیرید تا بقولی Over Qualify شویدتا در محیط های کاری و تجاری نتوانید بطور عمده وارد و تأثیر گذار شوید و با شما عزیزان در واقع کمبود استادهای دانشگاه را بر طرف کنند و رتبه های علمی دانشگاهها را بالا ببرند. اگر مایل به کسب درآمد بالا هستید و چالش اقتصادی و اجتماعی دوست دارید، باید به مقطع فوق لیسانس قناعت کنید زیرا کار و حقوقش پس از یافتن کار از یک استاد دانشگاه بیشتر است. هر چند در کشور ما ایران جا افتاده که فلانی دکترا داره و تو آمریکا استاد دانشگاه است یعنی دیگه چون تو آمریکا استاد است، آخرش است، اما واقعیت این است که استادان حقوق بالایی در اینجا ندارند (تو زندگی وا نمی مانند اما کیفیتش خیلی بالا هم نیست) از نظر مادی فقط جایگاه خوبی دارند. شما عزیزان بی شک به سمت شهرهای شمالی کشور آمریکا بروید و برخی شهرهای غربی آمریکا که در آنجا موقعیت های بهتری برای شما قرار دارد.

و در پایان برای این دسته ای که وضعیت مالی خوبی دارند و آدم درس و تحصیل هستند نه توهم درس و موفقیت و مرد و زن روزهای سخت تحصیل هستند وخرج و مخارج دانشگاه و زندگی در اینجا برای این دسته هیچ است، شما نباید به سمت شهرهای مرکزی و جنوبی آمریکا بروید. شما نیز به سمت دانشگاههای شمالی حرکت کنید. دانشگاههای بزرگ و نامدار اغلب در شمال آمریکا قرار دارند و پس از تحصیل برای اکثریت فارغ التحصیل هایشان، کارهای خوب با حقوق های خوب و موقعیت های خوب فراهم می کنند. دانشگاههای جنوبی بجز برخی پزشکی ها و مهندسی های خاص مثل نفت و گاز و کشاورزی و انرژی اتمی… حرف زیادی برای گفتن ندارند واغلب استادان این دانشگاهها از شمال آمریکا به جنوب برای کار آمده اند. بقولی شمال برای درس و مدرک است وجنوب و مرکز آمریکا برای کار. این گفتار سبب نمی شود بگویید دانشگاههای جنوب بار علمی ندارند، بلکه این دانشگاهها مناسب افراد با توان متوسط یا کسانی هستند که پول دارند و استعداد درخشان نیستند یا پول ندارند و استعداد متوسطی در درس دارند و در واقع فقط می خواهند تحصیلی کنند و وارد بازار کاری شوند و زندگی شخصی را سرو سامانی دهند در حد متوسط، نه با سرو صدا و جلال و شکوه و نظریه پردازی… شمایی که پول داری و استعداد، آن را در شمال هزینه کنید و سپس در همه جا محصول را درو خواهی کرد

مدارك مورد نیاز براي ارسال تقاضا به دانشگاه هاي آمریکا

*ریز نمرات(Transcript)

معمولا دو تا سه نسخه رسمی از ریزنمرات تمام دانشگاههایی که قبلا رفته اید لازم است. لازم است که کارنامه ها را در پاکت هاي مهر و موم شده بفرستید کهاین مهر و موم باید توسط دانشگاه مربوطه انجام شود.



اگر اصل کارنامه به فارسی است می بایست ترجمه رسمی آن را هم همراه با نسخه اصلی در پاکت گذاشته و مهر و موم کنید. براي دانشجویانی که در سال آخر تحصیل هستند و یا کارنامه شان هنوز آزاد نشده براي مراحل مقدماتی پذیرش گرفتن احتمالا فرستادن نسخه غیر رسمی کارنامه که همراه با گواهی از رییس دانشکده یا آموزش که مبتنی بر صحت مندرجات کارنامه باشد کفایت میکند.اما باید توجه کنید.که در صورت پذیرش گرفتن دانشگاه مقصد یک نسخه از کارنامه رسمی شما را درخواست خواهد کرد. براي گرفتن کپی رسمی کارنامه معمولا مدرك تحصیلی باید آزاد شده باشد یا به اصطلاح خریداري شود. این به این معنی است که شما هیچ بدهی به دانشگاه و وزارت علوم ندارید.




*فرم هاي تقاضا(Application Forms)

فرمهاي تقاضا معمولا حاوي سئوالات کلی در مورد متقاضی (Applicant) هستند. بسیار مهم است که این فرمها دقیق و کامل پر شوند. تا زمانی که این فرمها را کامل نکنید و نفرستید بررسی تقاضاي شما به جریان نخواهد افتاد .معمولا اکثر دانشگاه هاي آمریکا این فرمها را به صورت آنلاین در دسترس دارند که کار شمارا راحت تر خواهد کرد.

*توصیه نامه ها(Recommendation Letters)

توصیهنامه ها بخش خیلی مهمی از پرونده شما هستند. این توصیهنامه ها باید توسط استادانی که رابطه دانشگاهی یا حرفه اي با شما داشته اند نوشته شود. دانشگاهها معمولا دو یا سه توصیه نامه درخواست میکنند. این توصیهنامهها را براي پرکردن به افرادي بدهید که شما را خوب میشناسند (از لحاظ علمی یا کاري) و مطمئن هستید که درباره شما مطالب خوبی خواهند نوشت و مهارتها و محسنات شما را گوشزد خواهند کرد. در نامه باید تشریح شده باشد که شخص توصیهکننده چه مدت است که شما را میشناسد، فکر میکند که قابلیتهاي شما کدام هستند، و چرا شما شایستگی دارید که از دانشگاه مقصد پذیرش/کمک مالی بگیرید. توجه داشته باشید که توصیه نامه باید نشان بدهد که فرد توصیه کننده شما را خیلی خوب میشناسد. فراموش نکنید که کمیته پذیرش (Admission Committee)مخصوصا میخواهد بداند که چرا شما براي این دانشگاه/رشته مناسب هستید. این نکته مخصوصا براي متقاضیان مدرك دکترا مهم است.

(Statement of Purpose)مرامنامه*

این بخش احتمالا سختترین بخش پرونده شما خواهد بود.در این قسمت شما تشریح خواهید کرد که چه کسی هستید، چه پیشینه علمی و کاري دارید، چرا علاقمندید که در این دانشگاه و رشته بخصوص ادامه تحصیل دهید، و دیدگاه و هدفتان در باره آینده بعد از تحصیل چیست.به بیان دیگر شما عملا می خواهید کمیته پذیرش را ترغیب و قانع کنید که شما را به خیلی از متقاضیان دیگر ترجیح بدهند. نوشته شما باید به روشنی توضیح دهد که براي چه رشتهاي تقاضا میکنید، انگیزه شما چیست، چه چیزي میخواهید به دست بیاورید، و چگونه میتوانید براي دانشگاه مقصد و محیط علمی آن مثمر ثمر باشید.

* .C.V

یکی از موثرترین و مهمترین ابزار براي بدست آوردن موقعیت هاي تحصیلی در آمریکا، ایجاد ارتباط موثر است. به همین علت تهیه یک C.V خوب در کسب پذیرش یک دانشگاه بسیار موثر است. بعضی از دانشگاهها دانشجویان را ملزم می کنند که یک فرم استاندارد C.V مخصوص دانشگاه را پر کنند. با این حال در بیشتر موارد این به خود متقاضی بر می گردد که چگونه یک C.V را تهیه کند. یکی از نکته هاي کلیدي در تهیه C.V این است که اگر متقاضی در پی کسب موقعیت تحصیلی است باید سوابق تحصیلی و تحقیقاتی خود را در صفحه اول ارائه دهد. اما در صورتی که C.V براي کسب موقعیت شغلی است – که در این حال معمولاً به آن رزومه (Resume) می گویند – لازم است که اول به تجربیات کاري اشاره شود .معمولاً C.V از 3-2 صفحه بیشتر نیست. وقتی که با استادي مکاتبه می کنید چیزي که براي معرفی بیشتر خود براي او می فرستید C.V. است. بسیاري از دانشگاهها هم را جزو یکی از مدارکی قرار می دهند که باید براي کمیته تحصیلات تکمیلی دانشگاه فرستاده شود. بهتر است که C.V به فرمت pdf یا rtf تبدیل شود چون در این صورت امکان باز شدن فایل شما توسط اغلب سیستمها وجود دارد و از طرف دیگر فایل تهیه شده با همان “تنظیمات صفحه اي” مورد نظر شما پرینت خواهد شد. بعضی ها هم اعتقاد دارند که فرمت pdf رسمی تر است.

*امتحانات استاندارد(… , GRE ,TOEFL)

تعداد زیادي از دانشگاههاي آمریکا TOEFL را به IELTS ترجیح می دهند و اکثریت قریب به اتفاق دانشگاههاي سطح بالاي آمریکا نمره IELTS را قبول نمی کنند. بنابراین اگر کسی بطور همزمان در حال تقاضا دادن براي چند کشور مختلف است، باید اطلاعات لازم براي مدرك زبان مورد قبول هر دانشگاه را کسب کند.

علاوه بر امتحان تافل شما ممکن است لازم باشد که در امتحانات دیگري هم که اصطلاحا به آنها امتحانات استاندارد (Standardized tests) گفته میشود شرکت کنید. به عنوان مثال دانشجویان رشتههاي مهندسی و علوم باید امتحان GREعمومی (GRE General) و دانشجویان رشتههاي مدیریت (MBA=Master of Business Administration)باید امتحان GMAT را بدهند. بعضی از رشتههاي علوم علاوه بر امتحان عمومی GRE شاید لازم باشد که بخش هاي مربوط به رشته خودشان (GRE Subject) را هم بگذرانند. این امتحانات معمولا از تافل سختتر هستند چون براي تمام دانشجویان متقاضی (و نه فقط خارجیها) طراحی میشوند و دانشجویان آمریکایی هم باید در آنها نمره حد نصاب را کسب کنند

راحت ترین ویزای آمریکا

هر چند دریافت ویزای آمریکا سخته اما روشهای مختلفی برای ویزا گرفتن هست:
•بازدید کننده ( Visitor)
•دانشجویی ( Student)
•کاری ( Work)
•مهاجرت ( Immigrate)

از بین این ویزاها روشهای دیگه که میشود ویزای مهاجرت گرفت رو توی این پست آوردم که دوستان اگر خواستند که اسمی از لاتاری نیارند ، با بقیه ویزاها آشنا باشند :



ویزای مهاجرتی آمریکا – Immigrate Visas
•حمایت شدن از طرف بستگان نزدیک و یا خانواده
• مهاجرت به آمریکا از طریق خانواده
• مهاجرت به آمریکا از طریق ازدواج با یک شهروند ایالات متحده
• حمایت شدن از طرف کارفرما
• ویزای استخدام
مهاجرت به آمریکا از طریق ازدواج با یک شهروند ایالات متحده
ویزای نامزدی K1و K2:
درخواست ویزای مهاجرت به آمریکا K1این اجازه را به یک شهروند آمریکایی ایالات متحده آمریکا می دهد که نامزد خارجی خود را به آمریکا برای هدف خاص (ازدواج) بیاورد. متقاضیان این نوع ویزا ی آمریکا فقط اجازه دارند به مدت ۹۰ روز بعد از ورود در ایالات متحده بمانند. همچنین فرزندان واجد شرایط نامزد هم اجازه مهاجرت به آمریکا با ویزای K2را دارند. برای دریافت این ویزا شهروند آمریکایی ایالات متحده آمریکا می بایست فرم I-129Fدر دفتر USCISواقع در منطقه محل زندگی خود پر کند. پس از تصویبUSCIS درخواست به مرکز ملی ویزا(NVC) برای پردازش فرستاده می شود .
در مرحله بعد نامزد خارجی درسفارت یا کنسولگری آمریکا طومار NVCرا دریافت می کند که شامل دستورالعمل های خاصی می باشد . بعضی از مراحل پردازشی ویزای آمریکا به مراحل اداری بیشتری نیاز دارند که معمولا این مراحل بعد از مصاحبه می باشد.

ویزای استخدام
هر سال مالی (۱ اکتبر — 30 سپتامبر) ، در حدود 140،000 اشتغال مبتنی بر ویزای مهاجرت به متقاضیان واجد شرایط بر اساس مفاد قانون مهاجرت آمریکا در دسترس قرار داده شده است. ویزای مهاجرت استخدام بر اساس طبقه بندی های اولویت به پنج دسته تقسیم شده است.
دادخواست :
اقدام برای ویزای مهاجرت به آمریکا تحت برخی از مقوله های اشتغال که در زیر معرفی شده است ، کارفرمای متقاضی یا نماینده باید ابتدا بدست آوردن تاییدیه گواهینامه از وزارت کار الزامی است. بعد از دریافت گواهینامه در صورت لزوم ، کارفرما دادخواست مهاجر برای کارگران بیگانه ، فرم I-140را دردفترخدمات تابعیت و مهاجرت آمریکا(USCIS) برای گروه بندی مناسب اولویت اشتغال که در زیر آماده است تکمیل می کند.

اولویت اول و استخدام(E1) :
کارگران اولویت 28.۶ درصد از حد مجاز سالانه ویزای کار مبتنی بر مهاجرت را به خود اختصاص می دهد.
۱) افراد دارای توانایی فوق العاده ای در علوم ، هنر ، آموزش ، کسب و کار
متقاضیان در این گروه باید مستندات ملی یا بین المللی برای به رسمیت شناخته شدن در زمینه تخصص خود را ارایه دهند. چنین متقاضیانی لازم نیست که قبل از ورود کار خاصی را ارائه دهد ، حال بعد از ورود به آمریکا برای ادامه کار در زمینه هایی که در آنها توانایی و قدرت فوق العاده ای دارند اقدام نمایند.متقاضیان این گروه باید درخواست مهاجرت کارگر بیگانه را که فرم I-129Fمی باشد در دفتر USCISتکمیل نماید.

۲) استادان برجسته و پژوهشگران با حداقل سه سال تجربه در تدریس و یا تحقیق ، که به صورت بین المللی به رسمیت شناخته شده باشد. متقاضیان این نوع مهاجرت به آمریکا باید برای کارهایی از قبیل تدریس وآموزش و یا موقعیت تحقیقی در یک دانشگاه یا موسسه آموزش عالی وارد آمریکا شوند.

کارفرما باید کار پیشنهاد شده را معرفی کند و پرونده دادخواست مهاجر بیگانه برای کارگران ، فرم I-140، را در دفتر USCISتکمیل نماید.

اولویت دوم و استخدام(E2) : دارای مدارک تحصیلی حرفه ای پیشرفته و افراد دارای توانایی استثنایی
اولویت دوم متقاضی به طور کلی باید یک گواهی کار مصوب وزارت کار داشته باشد. پیشنهاد کار مورد نیاز است و کارفرما ایالات متحده باید دادخواست مهاجر بیگانه برای کارگران ، فرم 140I-,را تکمیل نمایند.

دو زیر گروه از این گروه وجود دارد :
۱) افراد دارای مدارک فراتر از درجه لیسانس یا مهندس و یا دارای مدرک لیسانس یا مهندس و حداقل پنج سال تجربه در حرفه مترقی
۲) افراد با توانایی استثنایی در علوم ، هنر ، یا کسب و کار. توانایی استثنایی به معنی داشتن یک مدرک از تجربه و تخصص قابل توجه معمولا در علوم ، هنر ، یا کسب و کار

اولویت استخدام پنجم(E5) : سرمایه گذاران مهاجر
اولویت پنجم متقاضی باید دادخواست مهاجرت بیگانه کارآفرین ، فرمI-526، را در دفتر USCISتکمیل نماید. صدور گواهینامه کار برای سرمایه گذاران مهاجربه آمریکا مورد نیاز نیست. برای واجد شرایط شدن به عنوان یک سرمایه گذار مهاجر ، یک شهروند خارجی باید در ایالات متحده 500.000 $ تا $ ۱،000،000 بسته به نرخ بیکاری در منطقه جغرافیایی ، حداقل ۱۰ فرصت تمام وقت شغل جدید برای شهروندان آمریکایی در شرکت های تجاری در ایالات متحده ایجاد کند

22 روز تا اعلام نتایج لاتاری 2017 آمریکا

قبل از پر کردن فرمها ی درخواست ویزا دقت کنید که مترجم در اسناد شما شغل و تخصص شما را بطور صحیح درج کرده باشد چناچه بیانات شما در فرم هایدرخواست است ویزا و ترجمه مدارک یکسان نباشد متهم به دروغگویی و جعل اسناد خواهید شد و شانس گرفتن ویزا را از دست خواهید داد

تور پنج روزه روم ؛ويزا بليط هواپيما هتل ٤ ستاره با صبحانه ترانسفر بيمه مسافرتي قيمّت براي أتاق دو تخته ٦/٥ ميليون تومان

دوستان لاتاری تا 8000 کارنت شدند مبارکه امسال آمریکا ترکاند

دولت نروژ:
در صورت بازگشت به ایران اوراق اقامتی پناهندگان را باطل می‌کنیم

وزارت دادگستری دولت نروژ تصمیم گرفته دستورالعمل‌هایی در رابطه با پس گرفتن اجازه اقامت از پناهندگانی که بعد از پناهندگی، به کشور خود برای تعطیلات و یا دیدار باز می‌گردند تصویب کند. پناهندگان ایرانی و افغان در صف اول این تصمیم قرار دارند.

پیش‌تر هیئت عالی مهاجرت کشور نروژ از تصویب مقراراتی برای برخورد با پناهندگان دوروغین خبر داده بود اما نام کشور معینی را در مصوبه خود مطرح نکرده بود.

حالا وزارت دادگستری در این کشور به استناد این مصوبه می گوید ایرانیانی که پس از اخذ پناهندگی در نروژ به کشور خود برای تعطیلات و یا بازدید از خانواده بازگردند مشمول مصوبه هیئت عالی مهاجرت در نروژ هستند. آنها معتقدند که این نوع سفر ها بر خلاف قوانین و مصوبات پناهندگی است و سفرهای اینچنینی سو استفاده از حقوق و مزایای پناهندگی و نشان دهنده داشتن یک پناهندگی غیر حقیقی است و به همین دلیل مهم است که واکنش آشکاری در این رابطه با این نوع پناهنده ها انجام بشود.
در عمل این بدین معنی است که از مسافرت پناهندگانی که اجازه اقامت در نروژ را تا پنج سال گرفته اند به کشوری که از آن فرار کرده اند جلوگیری می‌شود.

در ماه‌های پایانی سال گذشته میلادی  دو روزنامه نروژی با اشاره به تمرکز مستقیم سازمان امنیتی پلیس نروژ PST در روند صدور ویزا برای اتباع ایرانی‌تبار خصوصا دانشجویان ایرانی، مدعی شده‌اند بیشترین میزان تقلب در پرونده‌های پناهندگی در میان پناهجویان ایرانی و افغان گزارش شده‌است.

قانون حمل اسلحه در ایالات متحده آمریکا

درآمریکا حمل اسلحه و خرید و فروش و نگهداری آن آزاد است و فقط قانون نحوه خرید و استفاده آن در هر ایالتی متفاوت میباشد . در این مطلب در باره قانون حمل اسلحه خرید و نحوه استفاده آن به شما عزیزان توضیحاتی کوتاه میدهیم .

توجه :ما هیچوقت به شما توصیه نمیکنیم که در آمریکا به سراغ خرید اسلحه بروید و تا جایی که امکان دارد ما به شما توصیه میکنیم هیچوقت به دنبال خرید آن نباشید این اطلاعات فقط جنبه راهنمایی دارد .

قانون حمل اسلحه در ایالات متحده آمریکا توسط تعدادی از ایالات‌ها و فدارال‌ها تعریف شده‌است و این قانون اجازه حمل اسلحه را بر پایه متمم دوم قانون اساسی ایالات متحده آمریکا برای دفاع شخصی اعطا می‌کند.

مالکیت سلاح در آمریکا یک سنت قدیمی است، سنتی که به اندازه تاریخ این کشور قدمت دارد بحث درباره محدود کردن این سنت هم همواره از جنجالی ترین موضوع‌های اختلاف برانگیز بوده است.قانون فدرال ممنوعیت سلاح های تهاجمی که در سال ۱۹۹۴ تصویب شده بود، ده سال بعد در سال ۲۰۰۴ منقضی شد.این قانون مالکیت سلاح های نیمه خودکار با ظرفیت خشاب بیشتر از ۱۰ گلوله را محدود می کرد.

بعد از جنگ استقلال در برابر بریتانیا حق حمل اسلحه به شهروندان آمریکا داده شد که ایالتهای مختلف قوانین متفاوتی نسبت به این موضوع دارند و دولت فدرال قوانین خاصی را برای مالکیت اسلحه وضع کرده‌است.

قانون حمل اسلحه در ایالات متحده آمریکا

برای خرید اسلحه فقط کافی میباشد به یک فروشگاه مراجعه کنید و در عرض چند دقیقه اسلحه مورد نظر را انتخاب و خریداری نمایید و شرایط اولیه آن بکراند چک میباشد یعنی شما باید صلاحیت حمل اسلحه راداشته باشید یعنی هیچ خلافی نکرده باشید و یا به قول ساده پاستوریزه باشید .در بعضی ایالتها مثل کالیفرنیا شما اسلحه خود را میخری اما بعد از ده روز تحویل شما میدهند و دیل آن این است که اگر شما درگیری با کسی و یا از روی عصبانیت برای خرید اسلحه رفته باشید سلاح در آن لحظه در اختیار شما قرار نمیگیرد تا عصبانیت شما فروکش شود تا از روی عصبانیت برای خود و دیگران مشکل ساز نشوید .این قانون در تگزاس یک روز میباشد و هر ایالتی قانون مخصوص به خودش را دارد .

قانون حمل اسلحه در ایالات متحده آمریکا

برای حمل اسلحه باز هم قوانین در ایالات متفاوت میباشد اما در بیشتر ایالات این قانو میباشد که شما باید لایسنس استفاده آن را داشته باشید یعنی یک کلاس باید گذرانده باشی تا نحویه استفاده آن را بدانی و در بیشتر ایالات شما میتوانی اسلحه داشته باشی اما نمایان نباید باشد یعنی دیده نشود .

در تگزاس قانونی وجود دارد که شاید در بیشتر ایالات هم باشد این است که اگر فرد غریبه ای در داخل منزل شخصی شما باشد اگر به او شلیک کنید اما این قانون هم پیچیدگیهای خودش را دارد که وارد آن نمیشویم .

باز هم توصیه من به شما این هست که در امریکا خیلی چیزها شاید آزاد باشد اما دلیلی برای استفاده آنها نیست و لطفا به زندگی زیبای خود ادامه دهید و خود را مشغول اینطور مساعل نکنید و زندگی با آرامش و رشد خوبی را ادامه دهید .

نکاتی درباره شرکتهای کاریابی در آمریکا

نکاتی درباره شرکتهای کاریابی در آمریکا یا (Recruiter Company) خصوصی:

چند نکته که در تجربه یک ساله و نیمم در تلاش برای یافتن کار با شرکتهای کاریابی در آمریکا خصوصی کسب کرده ام را خدمتتان می نویسم. این شرکتها تنها شرکتهایی هستند که اگر کسی، کاری بدون پارتی پیدا کرده توسط اینها یافته است. بهرسوی من تجربه ام را با شما به اشتراک می گذارم..باشد که بکار آید.

partner4

1- این شرکتها هر کدام بر روی یک یا چند بخش فعالیت دارند یعنی برخی فقط تأمین کننده نیروی لازم برای کارخانه های الکترونیکی و کارخانه های قطعه سازی هستند، برخی برای شرکت های کامپیوتری و نرم افزار و سخت افزار. تعدادی از آنها نیز چند دپارتمان دارند و بزرگ هستند و روی صنایع و شرکتها با فعالیت های گوناگون کار می کنند. پس شما باید شرکت مناسب که تخصصش تآمین نیرو برای مراکزی است که تخصص شما به آن ربط دارد، را بیابید. پیدا کردنش سخت است اما بهترین راهش عضویت در سایت LinkedIn است و تکمیل رزومه خود و بجای آخرین شغلتان، شغل کنونی که مشغول هستید را بنویسید و چون اینجا همه دو شغله هستند بجای شغل دوم همزمان خودتان با شغل اولتان عنوان کنید که دنبال کار می گردید و پیشنهاد من استفاده از واژه Actively seeking Opportunity in….. است که جای نقطه چین شغل و تخصص خود را به انگلیسی بنویسید. خود این کارمندان شرکتهای کاریابی و HR شرکتها می آیند و فایل شما را بازدید می کنند و اگر بخواهند برای شما درخواست ارسال رزومه می فرستند.

2- شرکتهای کاریابی که با شما تماس می گیرند و به شما پیشنهاد می دهند در قبال 50 تا 200 دلار، برای شما رزومه می نویسند، شرکتهای قدرتمندی نیست. هرچند شرکتهای کاریابی حرفه ای نیز برای شما رزومه درست می کنند و دستی بر سروروی رزومه شما می کشند. اما دقت بفرمایید، شرکتهای قوی کاریابی درخواست پول برای اینکار نمی کنند، زیرا این شما هستید که با تخصصهایتان بازار آنها را گرم می کنید. شما کالایی هستید که آنها باید به شرکتها عرضه کنند و پولشان را در قبال شما بگیرند پس کمک به شما در بسته بندی کردن خودتان که رزومه شما می باشد، جزو رونق کار آنهاست و پولی برای آن نمی گیرند…هرچند بهتر است رزومه را خودتان تهیه کنید و آنها ایراد و چگونگی نفوذ آن در بازار آمریکا را بررسی می کنند. یادآور شوم شما باید چند روزمه داشته باشید که در نوشتار پیشین به آن اشاره کرده بودم.

3- شرکتهای حرفه ای از شما می خواهند رزومه اتان را برایشان بفرستید، سپس آن را بررسی می کنند وکار پیشنهاد می دهند یا می گویند بهتر است رزومه خود را تغییر دهید و یک Sample برایتان می فرستند و آنگاه خود شما تغییر و اصلاح می کنید و آنها در نهایت یک فرمت از آن برای خودشان در می آورند و هنگام فرستادن شما برای مصاحبه نمونه رزومه شما را برای خودتان با سربرگ خودشان می فرستند که باید دو نسخه با خودتان به مصاحبه ببرید و آن نسخه نسخه مناسب است اما در نهایت به شما چیزی تحمیل نمی کنند و با توجه به نیاز شما رزومه را درست می کنند و برای آنها به صرفه تر است شما را در شغلی گرونتر قرار دهند و پولشان را بگیرند.

4- یادآور شوم که برای کار در شرکتهای بزرگ، همچو بوئینگ، شورولت ، لاکهید مارتین و… این شرکتها با یک شرکت کاریابی کار نمی کنند بلکه با چندین شرکت کاریابی کار می کنند و شرکتهای کاریابی با وسواس نیرو برای اینها می فرستند چون اگر نیروی آنها نتواند به مرحله بالاتر از مصاحبه اولیه (برخی شرکتها تا سه بار مصاحبه دارند) برسد، سهمیه اعلام شغل های مورد نیازشان را به این شرکتها کم می کنند و اینگونه است که شرکتهای همکار با آنها با وسواس نیرو بر می گزینند.

5- در سایت LinkedIn سعی کنید جستجو کنید کارکنان شرکتهای کاریابی و از فایل آنها بازدید کنید، این سایت به شخص مذکور اعلان می کند که شما آمده ای و فایلش را دیده اید و این سبب می شود او بیاید و فایل شما را ببیند و در بسیاری موارد سبب همکاری با شما خواهد شد.
6- سعی کنید با دست کم 5 شرکت کاریابی کار نمایید، آنها می دانند و حق شما می دانند که با تعدا زیادتری کاریابی کار کنید و سعی کنید با مشاورتان دوست شوید تا بتواند برایتان کار پیدا کند. وقتی دوست شوید او واقعن به شما دوستان راهنمایی می کند.

7- پول زیادی بابت این موضوع خرج نکنید. هر سایت و شرکت کاریابی که پیش از هر کاری برای شما (بجز LinkedIn که آن هم شما حالت Free آن را استفاده کنید) از شما پول خواست، بدانید کاری برای شما نمی کند و آنها تو خرج خودشان وامانده اند که از شما پول می خواهند.