🔴📣🔴ادامه اعتراضات اهالی شهرها و روستاهای زلزله زده اطراف یاسوج باتجمع مقابل فرمانداری بویراحمد
صبح روزشنبه بیست ودوم اردیبهشت ماه، جمع زیادی از اهالی شهرها و روستاهای اطراف شهر یاسوج (مادوان، مارگون، بلهزار، بنسنجان، اکبرآباد و…) درادامه اعتراضاتشان دست به تجمع فرمانداری بویراحمد زدند.*
به گزارش یک منبع خبری محلی، اهالی این شهرها و روستا ها با تجمع جلوی فرمانداری بویراحمد نسبت به عدم امکانات و خدمات رسانی مسوولان اعتراض و گلایه کردند.
این روستائیان بیان میکردند که منازل مسکونی ما بر اثر زلزله دچار خسارت‌های شدیدی شدند و حتی دیگر قابل سکونت نیستند و مسوولان هم به فکر ما نیستند.
یکی از اهالی این روستا بیان کرد: منازل مسکونی ما به دلیل شدت زلزله دیگر قابل سکونت نیست و از طرفی چادر و امکانات برای اسکان موقت نداریم و معلوم هم نیست که چادرها و امکانات را چگونه توزیع می‌کنند.
وی تصریح کرد: الان چندین روز است که درشرایط بد جوی با زن و فرزندانم بیرون از خانه شب‌ها را سپری می‌کنم.
یکی دیگر از شهروندان گفت: شرایط بد جوی کار را برای مردم سخت کرده است، عدم امکانات از قبیل نبود چادر برای اسکان موقت، آب آشامیدنی و سرویس بهداشتی مشکلات را چند برابر کرده است و مسوولان هم به ما توجه ندارند.
https://t.me/ettehad/49663
صبح روزشنبه بیست ودوم اردیبهشت ماه، جمع زیادی از اهالی شهرها و روستاهای اطراف شهر یاسوج (مادوان، مارگون، بلهزار، بنسنجان، اکبرآباد و…) درادامه اعتراضاتشان دست به تجمع فرمانداری بویراحمد زدند.*
به گزارش یک منبع خبری محلی، اهالی این شهرها و روستا ها با تجمع جلوی فرمانداری بویراحمد نسبت به عدم امکانات و خدمات رسانی مسوولان اعتراض و گلایه کردند.
این روستائیان بیان میکردند که منازل مسکونی ما بر اثر زلزله دچار خسارت‌های شدیدی شدند و حتی دیگر قابل سکونت نیستند و مسوولان هم به فکر ما نیستند.
یکی از اهالی این روستا بیان کرد: منازل مسکونی ما به دلیل شدت زلزله دیگر قابل سکونت نیست و از طرفی چادر و امکانات برای اسکان موقت نداریم و معلوم هم نیست که چادرها و امکانات را چگونه توزیع می‌کنند.
وی تصریح کرد: الان چندین روز است که درشرایط بد جوی با زن و فرزندانم بیرون از خانه شب‌ها را سپری می‌کنم.
یکی دیگر از شهروندان گفت: شرایط بد جوی کار را برای مردم سخت کرده است، عدم امکانات از قبیل نبود چادر برای اسکان موقت، آب آشامیدنی و سرویس بهداشتی مشکلات را چند برابر کرده است و مسوولان هم به ما توجه ندارند.
https://t.me/ettehad/49663
Telegram
اتحادیه آزاد کارگران ایران
🔴ادامه اعتراضات اهالی شهرها و روستاهای زلزله زده اطراف یاسوج باتجمع مقابل فرمانداری بویراحمد
@ettehad
@ettehad
🔹بیکاری هزاران کولبر روستاهای مرزی سردشت بدنبال بسته شدن مرز
@ettehad
@ettehad
🔴📣🔴بیکاری هزاران کولبر روستاهای مرزی سردشت بدنبال بسته شدن مرز
🔹بخش اول
«درحال حاضر بیش از 5 هزار تن از اهالی روستاهای مرزی قاسم‌رش شغل‌شان را از دست‌داده‌اند، از کولبر و قاطرچی گرفته تا ترخیص‌کار و انباردار و نعل زن و پالان دوز و راننده و قهوه‌چی. همه این آدم‌ها مثل زنجیر به یکدیگر متصل بودند و حالا با بسته شدن مرزها این زنجیره هم متلاشی شده است.»
«اگر قرار است مرزها بسته باشند، باید زیرساخت‌های لازم برای برطرف کردن بیکاری شهرهای مرزی هم مهیا شود. سؤال من و بقیه این است که در طول 30 سال گذشته چه کارخانه، راه، سد یا امکانات دیگری به ما اختصاص داده شده؟
چند سال است به این نماینده و آن مسئول می‌گوییم که آب رودخانه ما به عراق می‌رود، بیایید سدی بزنید تا با آن زمین‌های کشاورزی و باغ‌های‌مان را آباد کنیم، کو گوش شنوا!
هنوز اثر بمباران‌های شیمیایی را در روستاهای سردشت می‌بینید و کاری برای پاکسازی آن صورت نگرفته. درختان ما بار نمی‌دهند. این موضوع را هم مطرح کرده‌ایم ولی نتیجه چه شد؟ هیچ.
حرف مردم مرزنشین این است که برای ما اشتغال درست کنید و امکانات زیربنایی که به استان‌های دیگر داده‌اید، به ما هم بدهید بعد ببینید کسی دنبال کولبری می‌رود!»
درگزارش رسانه ای شده بتاریخ22اردیبهشت ازجمله آمده است:از بانه راهی سردشت می‌شویم، به‌ما گفته‌اند کولبران و قاطرچی‌های روستاهای مرزی سردشت کالاهای شهر تجاری بانه را جا‌به‌جا می‌کنند. آنها لوازم خانگی، آرایشی و بهداشتی و صوتی و تصویری را از مرزهای غیررسمی وارد کرده و این سوی مرز با تویوتاهای اف 3 و اف 4 به بانه می‌رسانند.
وقتی با مغازه‌داران بانه‌ای درباره تعطیلی و اعتصاب‌شان صحبت می‌کردیم، تأکید داشتند که بیشترین آسیب بسته شدن مرزها متوجه کولبران، قاطرچی‌ها، انبارداران، ترخیص‌کاران و راننده‌هاست، نه تجار بزرگی که اجناس خود را به کردستان عراق رسانده و از آنجا تکه تکه به ایران می‌فرستند. برای بررسی این موضوع به جاده پرپیچ و خم کوهستانی سردشت زدیم و مسیر70کیلومتری را یک ساعت و نیمه طی کردیم تا رسیدیم به‌شهری که هنوز از عوارض بمباران شیمیایی ارتش بعث در سال 66 رنج می‌برد. شهری در دامنه کوه‌های سر به فلک کشیده که هیچ تفاوتی با 30 سال پیش خود نکرده.
بازارچه مرزی سردشت برخلاف بانه، باز است ولی بدون مشتری! مغازه‌دارها از کسادی بازار می‌نالند و اینکه اگر جنس‌های انبار تمام شود، چه باید کنند؟ یکی از مغازه‌دارها به نام سامان که اسباب‌بازی فروشی دارد، وقتی متوجه میشود خبرنگارم و از تهران برای تهیه گزارش آمده‌ام مرا به چایی دعوت می‌کند و اطلاعاتی از ورود کالا از مرزهای سردشت می‌دهد:
«سردشت یک مرز رسمی به نام «کیله» و 2 مرز غیر رسمی به نام «قاسم‌رش» و «اشکان» دارد که بخش اعظمی از کالاهای بانه را تأمین می‌کند. در واقع کالاهایی که قاطرچی‌ها از آن طرف می‌آورند متعلق به تجار بانه‌ای است و کسانی که در مرز مشغول به فعالیت هستند کرایه قاطر و ماشین‌شان را می‌گیرند. باید بگویم سود بسیار ناچیزی از این راه به‌دست می‌آورند.»
به‌گفته او اجناسی که وارد مرز قاسم‌رش میشود از روستای «نوکان» عراق و در مرز اشکان هم از روستای «قندیل» این کشور تأمین میشود. اما نکته قابل تأمل این است که سال گذشته قیمت قاطرهایی که در حمل کالاهای خارجی در مرزها استفاده می‌شد بین 8 تا 10 میلیون بوده و اکنون با بسته شدن مرز به 4 تا 3 میلیون رسیده است!
باید پیش از غروب سری بزنیم به مرز قاسم‌رش که اهالی روستاهای «مزرعه»، «بنیو خلف»، «کانی زرده»، «ورده»، «داودآباد» و «گل کنگ» از آنجا نان درمی‌آوردند. دوباره به جاده می‌زنیم و بعد از عبور از پاسگاه مرزبانی در جاده «بیوران» که صدها ماشین تویوتا و جیپ لندوری در پارکینگ بزرگش توقیف است به دو راهی می‌رسیم. سمت چپ به «کیله» می‌رود و سمت راست قاسم‌رش.
جاده‌ای باریک و کوهستانی پوشیده از درختان بلوط که باران بهاری آن را به زیباترین شکل ممکن به رنگ سبز روشن درآورده ما را تاب می‌دهد تا قاسم‌رش. صدها چادر کوچک و بزرگ، نرسیده به پلی روی رودخانه پرآب «زاب» کوچک که به عراق می‌رود، ناخواسته متوقف‌مان می‌کند. گویا در این چادرها، کالاها را تا زمان انتقال به بانه انبار میکردند تا از گزند برف و باد و باران و آفتاب در امان بماند.
برای یافتن کولبران و قاطرچی‌ها دو کیلومتر به مسیرمان ادامه می‌دهیم تا برسیم به روستای مزرعه. پیش از آمدن به این منطقه روایت‌های عجیب و غریب زیادی شنیده بودیم ولی همان لحظه اول کافی بود تا تمام تصوراتمان به هم بریزد؛ اهالی با گرمی غیرقابل وصفی از ما پذیرایی می‌کنند.
https://t.me/ettehad/49665
🔹بخش اول
«درحال حاضر بیش از 5 هزار تن از اهالی روستاهای مرزی قاسم‌رش شغل‌شان را از دست‌داده‌اند، از کولبر و قاطرچی گرفته تا ترخیص‌کار و انباردار و نعل زن و پالان دوز و راننده و قهوه‌چی. همه این آدم‌ها مثل زنجیر به یکدیگر متصل بودند و حالا با بسته شدن مرزها این زنجیره هم متلاشی شده است.»
«اگر قرار است مرزها بسته باشند، باید زیرساخت‌های لازم برای برطرف کردن بیکاری شهرهای مرزی هم مهیا شود. سؤال من و بقیه این است که در طول 30 سال گذشته چه کارخانه، راه، سد یا امکانات دیگری به ما اختصاص داده شده؟
چند سال است به این نماینده و آن مسئول می‌گوییم که آب رودخانه ما به عراق می‌رود، بیایید سدی بزنید تا با آن زمین‌های کشاورزی و باغ‌های‌مان را آباد کنیم، کو گوش شنوا!
هنوز اثر بمباران‌های شیمیایی را در روستاهای سردشت می‌بینید و کاری برای پاکسازی آن صورت نگرفته. درختان ما بار نمی‌دهند. این موضوع را هم مطرح کرده‌ایم ولی نتیجه چه شد؟ هیچ.
حرف مردم مرزنشین این است که برای ما اشتغال درست کنید و امکانات زیربنایی که به استان‌های دیگر داده‌اید، به ما هم بدهید بعد ببینید کسی دنبال کولبری می‌رود!»
درگزارش رسانه ای شده بتاریخ22اردیبهشت ازجمله آمده است:از بانه راهی سردشت می‌شویم، به‌ما گفته‌اند کولبران و قاطرچی‌های روستاهای مرزی سردشت کالاهای شهر تجاری بانه را جا‌به‌جا می‌کنند. آنها لوازم خانگی، آرایشی و بهداشتی و صوتی و تصویری را از مرزهای غیررسمی وارد کرده و این سوی مرز با تویوتاهای اف 3 و اف 4 به بانه می‌رسانند.
وقتی با مغازه‌داران بانه‌ای درباره تعطیلی و اعتصاب‌شان صحبت می‌کردیم، تأکید داشتند که بیشترین آسیب بسته شدن مرزها متوجه کولبران، قاطرچی‌ها، انبارداران، ترخیص‌کاران و راننده‌هاست، نه تجار بزرگی که اجناس خود را به کردستان عراق رسانده و از آنجا تکه تکه به ایران می‌فرستند. برای بررسی این موضوع به جاده پرپیچ و خم کوهستانی سردشت زدیم و مسیر70کیلومتری را یک ساعت و نیمه طی کردیم تا رسیدیم به‌شهری که هنوز از عوارض بمباران شیمیایی ارتش بعث در سال 66 رنج می‌برد. شهری در دامنه کوه‌های سر به فلک کشیده که هیچ تفاوتی با 30 سال پیش خود نکرده.
بازارچه مرزی سردشت برخلاف بانه، باز است ولی بدون مشتری! مغازه‌دارها از کسادی بازار می‌نالند و اینکه اگر جنس‌های انبار تمام شود، چه باید کنند؟ یکی از مغازه‌دارها به نام سامان که اسباب‌بازی فروشی دارد، وقتی متوجه میشود خبرنگارم و از تهران برای تهیه گزارش آمده‌ام مرا به چایی دعوت می‌کند و اطلاعاتی از ورود کالا از مرزهای سردشت می‌دهد:
«سردشت یک مرز رسمی به نام «کیله» و 2 مرز غیر رسمی به نام «قاسم‌رش» و «اشکان» دارد که بخش اعظمی از کالاهای بانه را تأمین می‌کند. در واقع کالاهایی که قاطرچی‌ها از آن طرف می‌آورند متعلق به تجار بانه‌ای است و کسانی که در مرز مشغول به فعالیت هستند کرایه قاطر و ماشین‌شان را می‌گیرند. باید بگویم سود بسیار ناچیزی از این راه به‌دست می‌آورند.»
به‌گفته او اجناسی که وارد مرز قاسم‌رش میشود از روستای «نوکان» عراق و در مرز اشکان هم از روستای «قندیل» این کشور تأمین میشود. اما نکته قابل تأمل این است که سال گذشته قیمت قاطرهایی که در حمل کالاهای خارجی در مرزها استفاده می‌شد بین 8 تا 10 میلیون بوده و اکنون با بسته شدن مرز به 4 تا 3 میلیون رسیده است!
باید پیش از غروب سری بزنیم به مرز قاسم‌رش که اهالی روستاهای «مزرعه»، «بنیو خلف»، «کانی زرده»، «ورده»، «داودآباد» و «گل کنگ» از آنجا نان درمی‌آوردند. دوباره به جاده می‌زنیم و بعد از عبور از پاسگاه مرزبانی در جاده «بیوران» که صدها ماشین تویوتا و جیپ لندوری در پارکینگ بزرگش توقیف است به دو راهی می‌رسیم. سمت چپ به «کیله» می‌رود و سمت راست قاسم‌رش.
جاده‌ای باریک و کوهستانی پوشیده از درختان بلوط که باران بهاری آن را به زیباترین شکل ممکن به رنگ سبز روشن درآورده ما را تاب می‌دهد تا قاسم‌رش. صدها چادر کوچک و بزرگ، نرسیده به پلی روی رودخانه پرآب «زاب» کوچک که به عراق می‌رود، ناخواسته متوقف‌مان می‌کند. گویا در این چادرها، کالاها را تا زمان انتقال به بانه انبار میکردند تا از گزند برف و باد و باران و آفتاب در امان بماند.
برای یافتن کولبران و قاطرچی‌ها دو کیلومتر به مسیرمان ادامه می‌دهیم تا برسیم به روستای مزرعه. پیش از آمدن به این منطقه روایت‌های عجیب و غریب زیادی شنیده بودیم ولی همان لحظه اول کافی بود تا تمام تصوراتمان به هم بریزد؛ اهالی با گرمی غیرقابل وصفی از ما پذیرایی می‌کنند.
https://t.me/ettehad/49665
Telegram
اتحادیه آزاد کارگران ایران
🔹بیکاری هزاران کولبر روستاهای مرزی سردشت بدنبال بسته شدن مرز
@ettehad
@ettehad
🔴📣🔴بیکاری هزاران کولبر روستاهای مرزی سردشت بدنبال بسته شدن مرز
🔸بخش دوم
ردم اسب‌ها و قاطرها را در دل طبیعت رها کرده‌اند. به قول خود روستایی‌ها چند ماهی است این زبان بسته‌ها در مرخصی بسر می‌برند. لقمان بعد از تعطیل شدن مرز می‌خواهد قاطرهایش را بفروشد. سال پیش برای هر کدام 7 میلیون پول داده و حالا حتی نصف قیمت هم نمی‌خرند. اهالی می‌گویند در این بیست و چند روستای مرزی بیش از هزار اسب و قاطر وجود دارد.
لقمان سفره دلش را برایمان باز می‌کند: «سال پیش طلاهای زنم را فروختم و با آنها دوتا قاطر خریدم. یکی را خودم می‌بردم آن‌طرف و یکی را کرایه می‌دادم. ماهی 3 بار نوبتم می‌شد. برای هر قاطر 150 تا 200 هزار تومان پول دستم می‌آمد؛ یعنی ماهی حدود یک میلیون. از اواخر بهمن ماه سال گذشته که مرز بسته شد، همه اهالی این روستاها بیکار شدند. قاطر و اسب مشتری ندارند که لااقل بفروشیم و پولش را بزنیم به زخم زندگی تا ببینیم اوضاع چگونه میشود.»
بقیه اهالی حرف‌های او را تأیید می‌کنند. دهیار روستا همراه با چند نفر از اهالی ما را می‌برد تا چادرهایی را نشان‌مان بدهد که پیش از رسیدن به قاسم‌رش دیده‌ایم.
قادر قادری، یکی از فعالان حقوق کولبران درباره چادرهایی که از بعضی فقط تیرک‌های چوبی باقی‌مانده، توضیح می‌دهد: «تا چند ماه پیش که مرز باز بود آنهایی که از فرمانداری و مرزبانی مجوز داشتند با اسب و قاطر به آن طرف می‌رفتند و جنس بار می‌زدند و توی این چادرها انبار میکردند تا ماشین‌ها جنس‌ها را به مقصد برسانند. هر روز نوبت یک لیست بود که جنس بیاورد. به‌طور تقریبی هر نفر در ماه 3 یا 4 بار می‌توانست جنس بیاورد و کرایه حمل بگیرد. این مرز برای مردم منطقه برکت داشت و اهالی از این کار ارتزاق میکردند و هر جنسی که وارد می‌شد مرزبانی و سپاه آن را بازرسی و حتی از گیت «ایکس ری» عبور می‌دادند.
از اواخر سال پیش که مرز بسته شد، زندگی بیش از 5 هزار نفر در این منطقه مختل شد. سال‌های سال این مرزها برای مرزنشینان باز بود و با کنترل نیروهای نظامی و امنیتی مشکل خاصی وجود نداشت. الان مردم منطقه دقیقاً نمی‌دانند چرا مرزها بسته شده، آیا به‌خاطر حمایت از تولید ملی است یا چیز دیگر؟ باید بگویم بیشتر جنس‌هایی که از این مرزها وارد می‌شد در کشور تولید نمی‌شوند.
حرف ما این است؛ اگر قرار بود مرزها را ببندند باید از چند ماه قبل اطلاع می‌دادند نه اینکه این‌طور ضرب‌‌الاجلی رفتار میکردند. ما هیچوقت نخواسته‌ایم با سیاست‌های کشور زاویه‌ای داشته باشیم ولی نان ما در صادرات و واردات از مرز است. اگر قرار است مرزها بسته باشند، باید زیرساخت‌های لازم برای برطرف کردن بیکاری شهرهای مرزی هم مهیا شود. سؤال من و بقیه این است که در طول 30 سال گذشته چه کارخانه، راه، سد یا امکانات دیگری به ما اختصاص داده شده؟
چند سال است به این نماینده و آن مسئول می‌گوییم که آب رودخانه ما به عراق می‌رود، بیایید سدی بزنید تا با آن زمین‌های کشاورزی و باغ‌های‌مان را آباد کنیم، کو گوش شنوا! هنوز اثر بمباران‌های شیمیایی را در روستاهای سردشت می‌بینید و کاری برای پاکسازی آن صورت نگرفته. درختان ما بار نمی‌دهند. این موضوع را هم مطرح کرده‌ایم ولی نتیجه چه شد؟ هیچ. حرف مردم مرزنشین این است که برای ما اشتغال درست کنید و امکانات زیربنایی که به استان‌های دیگر داده‌اید، به ما هم بدهید بعد ببینید کسی دنبال کولبری می‌رود!»
از جایی که ایستاده‌ایم تا پاسگاه مرزی راه زیادی نیست، میشود حتی نگهبان و نیروهای مرزبانی را دید. به گفته اهالی بیشتر خطوط مرزی آلوده به مین‌های بجا مانده از جنگ است.
کاک قادر برای آشنایی بهتر ما با خطراتی که اهالی این منطقه را تهدید می‌کند ما را به خانه جوانی در روستای «دوله خانوان» می‌برد که سال گذشته بر اثر شلیک سرباز مرزبانی از گردن به پایین فلج شده است.
https://t.me/ettehad/49665
🔸بخش دوم
ردم اسب‌ها و قاطرها را در دل طبیعت رها کرده‌اند. به قول خود روستایی‌ها چند ماهی است این زبان بسته‌ها در مرخصی بسر می‌برند. لقمان بعد از تعطیل شدن مرز می‌خواهد قاطرهایش را بفروشد. سال پیش برای هر کدام 7 میلیون پول داده و حالا حتی نصف قیمت هم نمی‌خرند. اهالی می‌گویند در این بیست و چند روستای مرزی بیش از هزار اسب و قاطر وجود دارد.
لقمان سفره دلش را برایمان باز می‌کند: «سال پیش طلاهای زنم را فروختم و با آنها دوتا قاطر خریدم. یکی را خودم می‌بردم آن‌طرف و یکی را کرایه می‌دادم. ماهی 3 بار نوبتم می‌شد. برای هر قاطر 150 تا 200 هزار تومان پول دستم می‌آمد؛ یعنی ماهی حدود یک میلیون. از اواخر بهمن ماه سال گذشته که مرز بسته شد، همه اهالی این روستاها بیکار شدند. قاطر و اسب مشتری ندارند که لااقل بفروشیم و پولش را بزنیم به زخم زندگی تا ببینیم اوضاع چگونه میشود.»
بقیه اهالی حرف‌های او را تأیید می‌کنند. دهیار روستا همراه با چند نفر از اهالی ما را می‌برد تا چادرهایی را نشان‌مان بدهد که پیش از رسیدن به قاسم‌رش دیده‌ایم.
قادر قادری، یکی از فعالان حقوق کولبران درباره چادرهایی که از بعضی فقط تیرک‌های چوبی باقی‌مانده، توضیح می‌دهد: «تا چند ماه پیش که مرز باز بود آنهایی که از فرمانداری و مرزبانی مجوز داشتند با اسب و قاطر به آن طرف می‌رفتند و جنس بار می‌زدند و توی این چادرها انبار میکردند تا ماشین‌ها جنس‌ها را به مقصد برسانند. هر روز نوبت یک لیست بود که جنس بیاورد. به‌طور تقریبی هر نفر در ماه 3 یا 4 بار می‌توانست جنس بیاورد و کرایه حمل بگیرد. این مرز برای مردم منطقه برکت داشت و اهالی از این کار ارتزاق میکردند و هر جنسی که وارد می‌شد مرزبانی و سپاه آن را بازرسی و حتی از گیت «ایکس ری» عبور می‌دادند.
از اواخر سال پیش که مرز بسته شد، زندگی بیش از 5 هزار نفر در این منطقه مختل شد. سال‌های سال این مرزها برای مرزنشینان باز بود و با کنترل نیروهای نظامی و امنیتی مشکل خاصی وجود نداشت. الان مردم منطقه دقیقاً نمی‌دانند چرا مرزها بسته شده، آیا به‌خاطر حمایت از تولید ملی است یا چیز دیگر؟ باید بگویم بیشتر جنس‌هایی که از این مرزها وارد می‌شد در کشور تولید نمی‌شوند.
حرف ما این است؛ اگر قرار بود مرزها را ببندند باید از چند ماه قبل اطلاع می‌دادند نه اینکه این‌طور ضرب‌‌الاجلی رفتار میکردند. ما هیچوقت نخواسته‌ایم با سیاست‌های کشور زاویه‌ای داشته باشیم ولی نان ما در صادرات و واردات از مرز است. اگر قرار است مرزها بسته باشند، باید زیرساخت‌های لازم برای برطرف کردن بیکاری شهرهای مرزی هم مهیا شود. سؤال من و بقیه این است که در طول 30 سال گذشته چه کارخانه، راه، سد یا امکانات دیگری به ما اختصاص داده شده؟
چند سال است به این نماینده و آن مسئول می‌گوییم که آب رودخانه ما به عراق می‌رود، بیایید سدی بزنید تا با آن زمین‌های کشاورزی و باغ‌های‌مان را آباد کنیم، کو گوش شنوا! هنوز اثر بمباران‌های شیمیایی را در روستاهای سردشت می‌بینید و کاری برای پاکسازی آن صورت نگرفته. درختان ما بار نمی‌دهند. این موضوع را هم مطرح کرده‌ایم ولی نتیجه چه شد؟ هیچ. حرف مردم مرزنشین این است که برای ما اشتغال درست کنید و امکانات زیربنایی که به استان‌های دیگر داده‌اید، به ما هم بدهید بعد ببینید کسی دنبال کولبری می‌رود!»
از جایی که ایستاده‌ایم تا پاسگاه مرزی راه زیادی نیست، میشود حتی نگهبان و نیروهای مرزبانی را دید. به گفته اهالی بیشتر خطوط مرزی آلوده به مین‌های بجا مانده از جنگ است.
کاک قادر برای آشنایی بهتر ما با خطراتی که اهالی این منطقه را تهدید می‌کند ما را به خانه جوانی در روستای «دوله خانوان» می‌برد که سال گذشته بر اثر شلیک سرباز مرزبانی از گردن به پایین فلج شده است.
https://t.me/ettehad/49665
Telegram
اتحادیه آزاد کارگران ایران
🔹بیکاری هزاران کولبر روستاهای مرزی سردشت بدنبال بسته شدن مرز
@ettehad
@ettehad
🔴📣🔴بیکاری هزاران کولبر روستاهای مرزی سردشت بدنبال بسته شدن مرز
🔹بخش سوم
قتی به خانه شفیع 28 ساله می‌رسیم که دیگر هوا گرگ و میش است و روستاییان درحال بازگشت به خانه‌هایشان هستند. هرکدام افسار قاطر و اسبی را گرفته‌اند و حیوان زبان بسته را از صحرا برمی‌گردانند؛ از مرخصی اجباری. شفیع روی تخت سفید رنگ خیره مانده به سقف. نمی‌تواند سرش را برگرداند. خواهر کوچکترش این مسئولیت را پذیرفته که 24 ساعته از او نگهداری کند.
کاک رحیم، پدر شفیع 10 بچه دارد و خرج زندگی‌اش از همان مرزی تأمین میشود که سلامتی پسرش را از او گرفته. کاک رحیم درباره وضعیت زندگی‌شان و جزئیات تیراندازی به پسرش می‌گوید: «قاطرچی بودن کار آبا و اجدادی ماست. جز این کار، کار دیگری نداریم. بالاخره باید یک جوری خرج 11 سر عائله را تأمین کرد. درست است این مرز منبع درآمد خیلی از مردم است ولی گاهی هم بلای جان‌شان میشود. سال پیش پسرم و برادرش و چندنفر از دوستانش چند کیلومتر مانده به مرز، توی باغ بودند که تیری به کتف شفیع می‌خورد و او را از کوه به پایین پرت می‌ِکند و از گردن به پایین فلج میشود. هر چقدر دکتر و دوا و فیزیوتراپی بردیم نتیجه‌ای نگرفتیم. تا به حال نزدیک به 30 میلیون خرج کرده‌ایم. واقعاً سخت است؛ پسرم اول جوانی فلج شد. خواهرش از او مراقبت می‌کند و حتی یک دقیقه هم رهایش نمی‌کند. خودتان می‌بینید که باید به او غذا بدهد، پوشکش را عوض کند و او را بشوید.»
شفیع آنقدر لاغر شده که وزنش به 30 کیلو هم نمی‌رسد. حتی توان راندن مگسی که روی صورتش نشسته را ندارد و خواهرش این کار را برای او می‌کند. وقتی از او سؤال می‌کنم که ماجرا را برایم تعریف کند، صدایی ضعیف که گویی از ته چاه در می‌آید، می‌گوید:«به من اخطاری داده نشد. با مرز 5 کیلومتر فاصله داشتم. وقتی هم تیر خوردم، هیچ چیزی نفهمیدم.»
از دوله خانوان همراه کاک قادر و لقمان و سلیمان برمی‌گردیم به روستای مزرعه. شب شده و آنها نمی‌گذارند برگردیم به شهر. می‌گویند جاده پر پیچ و خم و تاریک است و از طرفی میهمان حبیب خداست. حرف‌هایمان را در خانه کاک قادر از سر می‌گیریم.
او فیلمی نشان می‌دهد که چند صد قاطرچی از قاسم‌رش بسوی مرز می‌روند و هیاهویی برپاست. کاک قادر به بی‌امکاناتی منطقه اشاره می‌کند و می‌گوید: «تنها شغلی که مردم می‌توانستند به آن تکیه کنند همین کولبری و صادرات و واردات از مرز بود که با بسته شدنش خیلی‌ها بیکار شدند. مرزبانی از نقطه صفر مرزی چند کیلومتر جلوتر آمده و مردم اجازه ندارند از زمین‌هایشان که چند کیلومتر با مرز فاصله دارد، استفاده کنند. حتی اجازه چرای دام هم نمی‌دهند. آب رودخانه به جای کنترل و مدیریت، بسوی عراق می‌رود، خب با این تفاسیر انتظار دارید مردم چه کنند؟ وقتی هیچ امکاناتی در اختیارمان نیست، باید منتظر پیامدهای ناخوشایند آن هم باشیم. به‌عنوان مثال در دل تاریکی برخی از جوان‌ها مجبورند برای کسب درآمد از جنگل عبور کنند و وارد خاک عراق شوند. اگر خدای ناکرده کالای غیرقانونی وارد کنند چه کسی می‌خواهد جلویش را بگیرد؟
مسئولان باید برای مرزنشینان از سال‌ها پیش چاره‌ای می‌اندیشیدند. اگر همین آبی که هدر می‌رود مدیریت شود و مرزبانی زمین‌های‌مان را برگرداند و جاده‌هایمان درست شود و پای گردشگر به این مناطق باز شود دیگر چرا کولبری کنیم؟»
حضور چند روزه در مرزهای سردشت و گفت‌و‌گو با کولبران و قاطرچی‌ها حاکی از این است که آنها برای درآمدهای زیر 2میلیون تومان تن به خستگی راه و خطر می‌دهند. برخی از کسانی که خطر کولبری را به جان می‌خرند همان‌هایی هستند که سال‌ها در کوره‌های آجرپزی ورامین و پاکدشت خشت و گل می‌زده‌اند و نباید اجرای یک برنامه کلان در راستای کنترل قاچاق که منفعت اصلی‌اش را تعدادی به شماره انگشتان یک دست می‌برند، معیشت و زندگی آنها را هم در تنگنا قرار دهد.
درحال حاضر بیش از 5 هزار نفر از اهالی روستاهای مرزی قاسم‌رش شغل‌شان را از دست‌داده‌اند، از کولبر و قاطرچی گرفته تا ترخیص‌کار و انباردار و نعل زن و پالان دوز و راننده و قهوه‌چی. همه این آدم‌ها مثل زنجیر به یکدیگر متصل بودند و حالا با بسته شدن مرزها این زنجیره هم متلاشی شده است.
https://t.me/ettehad/49665
🔹بخش سوم
قتی به خانه شفیع 28 ساله می‌رسیم که دیگر هوا گرگ و میش است و روستاییان درحال بازگشت به خانه‌هایشان هستند. هرکدام افسار قاطر و اسبی را گرفته‌اند و حیوان زبان بسته را از صحرا برمی‌گردانند؛ از مرخصی اجباری. شفیع روی تخت سفید رنگ خیره مانده به سقف. نمی‌تواند سرش را برگرداند. خواهر کوچکترش این مسئولیت را پذیرفته که 24 ساعته از او نگهداری کند.
کاک رحیم، پدر شفیع 10 بچه دارد و خرج زندگی‌اش از همان مرزی تأمین میشود که سلامتی پسرش را از او گرفته. کاک رحیم درباره وضعیت زندگی‌شان و جزئیات تیراندازی به پسرش می‌گوید: «قاطرچی بودن کار آبا و اجدادی ماست. جز این کار، کار دیگری نداریم. بالاخره باید یک جوری خرج 11 سر عائله را تأمین کرد. درست است این مرز منبع درآمد خیلی از مردم است ولی گاهی هم بلای جان‌شان میشود. سال پیش پسرم و برادرش و چندنفر از دوستانش چند کیلومتر مانده به مرز، توی باغ بودند که تیری به کتف شفیع می‌خورد و او را از کوه به پایین پرت می‌ِکند و از گردن به پایین فلج میشود. هر چقدر دکتر و دوا و فیزیوتراپی بردیم نتیجه‌ای نگرفتیم. تا به حال نزدیک به 30 میلیون خرج کرده‌ایم. واقعاً سخت است؛ پسرم اول جوانی فلج شد. خواهرش از او مراقبت می‌کند و حتی یک دقیقه هم رهایش نمی‌کند. خودتان می‌بینید که باید به او غذا بدهد، پوشکش را عوض کند و او را بشوید.»
شفیع آنقدر لاغر شده که وزنش به 30 کیلو هم نمی‌رسد. حتی توان راندن مگسی که روی صورتش نشسته را ندارد و خواهرش این کار را برای او می‌کند. وقتی از او سؤال می‌کنم که ماجرا را برایم تعریف کند، صدایی ضعیف که گویی از ته چاه در می‌آید، می‌گوید:«به من اخطاری داده نشد. با مرز 5 کیلومتر فاصله داشتم. وقتی هم تیر خوردم، هیچ چیزی نفهمیدم.»
از دوله خانوان همراه کاک قادر و لقمان و سلیمان برمی‌گردیم به روستای مزرعه. شب شده و آنها نمی‌گذارند برگردیم به شهر. می‌گویند جاده پر پیچ و خم و تاریک است و از طرفی میهمان حبیب خداست. حرف‌هایمان را در خانه کاک قادر از سر می‌گیریم.
او فیلمی نشان می‌دهد که چند صد قاطرچی از قاسم‌رش بسوی مرز می‌روند و هیاهویی برپاست. کاک قادر به بی‌امکاناتی منطقه اشاره می‌کند و می‌گوید: «تنها شغلی که مردم می‌توانستند به آن تکیه کنند همین کولبری و صادرات و واردات از مرز بود که با بسته شدنش خیلی‌ها بیکار شدند. مرزبانی از نقطه صفر مرزی چند کیلومتر جلوتر آمده و مردم اجازه ندارند از زمین‌هایشان که چند کیلومتر با مرز فاصله دارد، استفاده کنند. حتی اجازه چرای دام هم نمی‌دهند. آب رودخانه به جای کنترل و مدیریت، بسوی عراق می‌رود، خب با این تفاسیر انتظار دارید مردم چه کنند؟ وقتی هیچ امکاناتی در اختیارمان نیست، باید منتظر پیامدهای ناخوشایند آن هم باشیم. به‌عنوان مثال در دل تاریکی برخی از جوان‌ها مجبورند برای کسب درآمد از جنگل عبور کنند و وارد خاک عراق شوند. اگر خدای ناکرده کالای غیرقانونی وارد کنند چه کسی می‌خواهد جلویش را بگیرد؟
مسئولان باید برای مرزنشینان از سال‌ها پیش چاره‌ای می‌اندیشیدند. اگر همین آبی که هدر می‌رود مدیریت شود و مرزبانی زمین‌های‌مان را برگرداند و جاده‌هایمان درست شود و پای گردشگر به این مناطق باز شود دیگر چرا کولبری کنیم؟»
حضور چند روزه در مرزهای سردشت و گفت‌و‌گو با کولبران و قاطرچی‌ها حاکی از این است که آنها برای درآمدهای زیر 2میلیون تومان تن به خستگی راه و خطر می‌دهند. برخی از کسانی که خطر کولبری را به جان می‌خرند همان‌هایی هستند که سال‌ها در کوره‌های آجرپزی ورامین و پاکدشت خشت و گل می‌زده‌اند و نباید اجرای یک برنامه کلان در راستای کنترل قاچاق که منفعت اصلی‌اش را تعدادی به شماره انگشتان یک دست می‌برند، معیشت و زندگی آنها را هم در تنگنا قرار دهد.
درحال حاضر بیش از 5 هزار نفر از اهالی روستاهای مرزی قاسم‌رش شغل‌شان را از دست‌داده‌اند، از کولبر و قاطرچی گرفته تا ترخیص‌کار و انباردار و نعل زن و پالان دوز و راننده و قهوه‌چی. همه این آدم‌ها مثل زنجیر به یکدیگر متصل بودند و حالا با بسته شدن مرزها این زنجیره هم متلاشی شده است.
https://t.me/ettehad/49665
Telegram
اتحادیه آزاد کارگران ایران
🔹بیکاری هزاران کولبر روستاهای مرزی سردشت بدنبال بسته شدن مرز
@ettehad
@ettehad
🔹مبارزه ی طبقاتی در اعتصاب کارگران و کارکنان "ایر فرانس"(Air France)
@ettehad
@ettehad
🔴📣🔴مبارزه ی طبقاتی در اعتصاب کارگران و کارکنان "ایر فرانس"(Air France)
🔹بخش اول
دهه ی سال های 90 ـ 1980، شرکت های هوایی جهان با نفوذ و تکان های عمیق نئولیبرالی روبرو می شوند. زیرا سهامداران، مدیران و برنامه ریزان کمپانی های هوایی می خواهند در بخش های متفاوت دیگری که برایشان سودآور است سرمایه گذاری نمایند و خود را فقط در پوسته ی مسافربری محدود نسازند. آنها به اعتبار و سرمایه ی شرکت های هوایی در حوزه های خدماتی، تولیدی و انرژی وارد می شوند و علیرغم این عمل، بخش کوچکی از سود حاصله را وارد شرکت های هوایی می نمایند. آنها در شرکت های بزرگ نفتی چنگ می اندازند و به سرمایه گذاری می پردازند و این مسئله باعث می شود که هر بار قیمت نفت نه بطور موقت، بلکه بصورت طولانی پائین و بالا می آید، اثرات خود را در نوسانات قیمت بلیط های مسافربری هوایی برجای می گذارد. رشد سرمایه گذاری در بخش های دیگر موجب آن می شود که از هزینه های هوایی در زمینه ی مسافربری کاسته شود تا موجبات هر چه بیشتری از سرمایه گذاری ها فراهم گردد. در نتیجه اولین قربانی درچارچوب کاستن هزینه ها، کارگران و کارکنان شرکت هوایی "ایر فرانس" می باشد. این مسیری است که همچنین به وسیله ی کمپانی های ترانسپورت هوایی ایالات متحد آمریکا، لوفت هانز (Lufthansa) در آلمان و بریتیش ایر وایز (British Airways) در بریتانیا طی می گردد که با خصوصی سازی تشدید بیشتری می یابد.
اولین زمزمه ها و طرح شرم آور مدیران و سهامداران شرکت "ایر فرانس" (Air France) در سال 2011 آغازیدن می گیرد که مطابق با آن هزاران کارگر و کارکنان این شرکت عظیم به صورت ارادی و در اصل با تمایل خود باید از کار اخراج شوند و اگر هر کارگری بخواهند پروژه ی یاد شده را رد نموده و به کار خود باقی بمانند، با افزایش قابل توجه ی مالیات بر دستمزد روبرو خواهند شد و برای جوانترها از آن تاریخ به بعد سابقه ی کاری حذف می گردد و به مدت 4 سال پرداخت کامل حقوق متوقف خواهد گشت و روزهای تعطیلی بطور کامل حذف می شوند و بر عکس 10 روز در سال نیز باید نسبت به سابق بیشتر کار کنند. آنها دلایل اینگونه تصمیم گیری را قرار گرفتن "ایر فرانس" در ورطه ی ورشکستگی ارزیابی کردند. در نتیجه برای نجات "ایر فرانس" و حفظ هزاران مستمر بگیران باید هزاران کارگر با اراده ی خود شرکت را ترک نمایند.
تعجب اینجاست که چهار سندیکای سازشکار نظیر؛ "س اف د ت" (Cfdt)، "اف او" (FO)، "اونسا" (Unsa) و "ث ج ث" (Cgc) چنین طرحی را امضا می کنند و اخراج ارادی هزاران کارگر به بهانه ی حفظ "ایر فرانس" و به اصطلاح نجات آن از ورشکستگی و نیز حفظ هزاران حقوق بگیر دیگر را تایید می نمایند.
https://t.me/ettehad/49672
🔹بخش اول
دهه ی سال های 90 ـ 1980، شرکت های هوایی جهان با نفوذ و تکان های عمیق نئولیبرالی روبرو می شوند. زیرا سهامداران، مدیران و برنامه ریزان کمپانی های هوایی می خواهند در بخش های متفاوت دیگری که برایشان سودآور است سرمایه گذاری نمایند و خود را فقط در پوسته ی مسافربری محدود نسازند. آنها به اعتبار و سرمایه ی شرکت های هوایی در حوزه های خدماتی، تولیدی و انرژی وارد می شوند و علیرغم این عمل، بخش کوچکی از سود حاصله را وارد شرکت های هوایی می نمایند. آنها در شرکت های بزرگ نفتی چنگ می اندازند و به سرمایه گذاری می پردازند و این مسئله باعث می شود که هر بار قیمت نفت نه بطور موقت، بلکه بصورت طولانی پائین و بالا می آید، اثرات خود را در نوسانات قیمت بلیط های مسافربری هوایی برجای می گذارد. رشد سرمایه گذاری در بخش های دیگر موجب آن می شود که از هزینه های هوایی در زمینه ی مسافربری کاسته شود تا موجبات هر چه بیشتری از سرمایه گذاری ها فراهم گردد. در نتیجه اولین قربانی درچارچوب کاستن هزینه ها، کارگران و کارکنان شرکت هوایی "ایر فرانس" می باشد. این مسیری است که همچنین به وسیله ی کمپانی های ترانسپورت هوایی ایالات متحد آمریکا، لوفت هانز (Lufthansa) در آلمان و بریتیش ایر وایز (British Airways) در بریتانیا طی می گردد که با خصوصی سازی تشدید بیشتری می یابد.
اولین زمزمه ها و طرح شرم آور مدیران و سهامداران شرکت "ایر فرانس" (Air France) در سال 2011 آغازیدن می گیرد که مطابق با آن هزاران کارگر و کارکنان این شرکت عظیم به صورت ارادی و در اصل با تمایل خود باید از کار اخراج شوند و اگر هر کارگری بخواهند پروژه ی یاد شده را رد نموده و به کار خود باقی بمانند، با افزایش قابل توجه ی مالیات بر دستمزد روبرو خواهند شد و برای جوانترها از آن تاریخ به بعد سابقه ی کاری حذف می گردد و به مدت 4 سال پرداخت کامل حقوق متوقف خواهد گشت و روزهای تعطیلی بطور کامل حذف می شوند و بر عکس 10 روز در سال نیز باید نسبت به سابق بیشتر کار کنند. آنها دلایل اینگونه تصمیم گیری را قرار گرفتن "ایر فرانس" در ورطه ی ورشکستگی ارزیابی کردند. در نتیجه برای نجات "ایر فرانس" و حفظ هزاران مستمر بگیران باید هزاران کارگر با اراده ی خود شرکت را ترک نمایند.
تعجب اینجاست که چهار سندیکای سازشکار نظیر؛ "س اف د ت" (Cfdt)، "اف او" (FO)، "اونسا" (Unsa) و "ث ج ث" (Cgc) چنین طرحی را امضا می کنند و اخراج ارادی هزاران کارگر به بهانه ی حفظ "ایر فرانس" و به اصطلاح نجات آن از ورشکستگی و نیز حفظ هزاران حقوق بگیر دیگر را تایید می نمایند.
https://t.me/ettehad/49672
Telegram
اتحادیه آزاد کارگران ایران
🔹مبارزه ی طبقاتی در اعتصاب کارگران و کارکنان "ایر فرانس"(Air France)
@ettehad
@ettehad
🔴📣🔴مبارزه ی طبقاتی در اعتصاب کارگران و کارکنان "ایر فرانس"(Air France)
🔸بخش دوم
از ژانویه 2012 نقشه ی اخراج کارگران و کارکنان شرکت "ایر فرانس" (Air France) که از سال قبل عنوان گشته بود اوج یافته و شکل عملی بیشتری به خود می گیرد. البته سال 2011، تعداد قابل توجه ای از کارکنان در تیم هوایی کاسته شده و در تداوم آن 11 روز به کار اضافی در سال افزوده می گردد. ولی نقشه بیکاری کارگران و کارکنان "ایر فرانس" از 2012 باید به گونه ای پیاده شود که به مدت 4 سال یعنی تا 2015 در تمام زمینه ها به اهداف شوم خود نائل گردد و در این مسیر هشت هزار از کارگران و کارکنان اخراج شوند که این عمل بطور متناوب صورت خواهد گرفت. این مسائل را "لئون کرمیو" Léon Crémieux))، یکی از کارگران شرکت هوایی "ایر فرانس" و فعال سندیکای "سولیدر سود" (Solidaires Sud)، گزارش کرده است. از چنین سالی کمپانی "ایر فرانس" برای رسیدن به مقاصد ضد کارگری، صرفه جویی بزرگ مالی را پیشه می سازد، یعنی با هزینه سرمایه گذاری در رابطه با نیروی کار و کارمندی ممانعت به عمل می آورد، برنامه ی بیکاری سازی و نیز ریاضتی کارگری مطابق با طرح نئولیبرالی، جنبه بین المللی دارد. این شکاف در ایالات متحد آمریکا برای شرکت های هوایی آن، بین 19 تا 21 درصد، در آلمان و انگلستان بین 22 تا 24 درصد و در فرانسه که از بقیه آنان که ضعیف تر است به 29 درصد می رسد و سود حاصله از آنرا هم به جیب سهامداران واریز می کند و هم سرمایه گذاری ها در بخش های داخلی و خارجی را تشدید می نماید.
چشم انداز "ایر فرانس" برای افزایش شکاف، یعنی پائین آوردن هزینه های حقوقی و دستمزدی مستمر بگیران به اشکال مختلف (بیکاری و پذیرش حداقل پرسنل جدید) و افزایش آن به درآمد و نیز اندوخته مالی "ایر فرانس"، تا یک میلیارد یورو پیش بینی می گردد. باید گفت که "ایر فرانس" یک کمپانی خصوصی است که دولت فقط 17 درصد از سهام آنرا در اختیار دارد.
در این سال ها فشار کاری بر کارگران و کارکنان "ایر فرانس" تا حدی بالا می رود که نرخ زمان اضافی کار به 17 درصد می رسد که معادل یک ماه و نیم کار بیشتر در سال خواهد بود. اینها در شرایطی صورت می گیرد که به استثنای سال های 2008 و 2009 که در آمد "ایر فرانس" رضایت بخش نبود، در بقیه سال ها مطابق آمار "یاتا" (L'IATA)، (شرکت بین المللی ترانسپورت هوایی)، اعلام می دارد که از سال 2010 در همه جا درآمد سالانه رشد یافته است و رشد متوسط بیست سال گذشته، نشان از صعود 5،5 درصد را دارد. در سال 2015 درآمد سالانه رشد قابل توجه ای دارد و به میزان 6،7 درصد ارتقا می یابد.
"ایر فرانس" (Air France) و (KLM)، با یکدیگر پنجمین قدرت هوایی جهان است، سود و منافع خود را بصورت قابل ملاحظه ای افزایش می دهند و نه آنکه از بدهی آنها کاسته می گردد، بلکه به اعتبار 2 میلیارد یورو نیز نائل میگردند و بدین ترتیب بیش از 2 میلیارد یورو به سرمایه گذاری چه در داخل و چه در نقاط مختلف جهان می پردازند و قصد بر آن دارند که به سومین قدرت هوایی جهان مبدل گردند! با این همه سود و سرمایه گذاری، نقشه های شوم بیکار سازی، حذف هزینه های نیروهای کار و ریاضت همه جانبه ی کاری در تمام ابعاد آن را دنبال می نمایند و در پی بیکاری تدریجی 8000 هزار کارگر میباشند.
https://t.me/ettehad/49672
🔸بخش دوم
از ژانویه 2012 نقشه ی اخراج کارگران و کارکنان شرکت "ایر فرانس" (Air France) که از سال قبل عنوان گشته بود اوج یافته و شکل عملی بیشتری به خود می گیرد. البته سال 2011، تعداد قابل توجه ای از کارکنان در تیم هوایی کاسته شده و در تداوم آن 11 روز به کار اضافی در سال افزوده می گردد. ولی نقشه بیکاری کارگران و کارکنان "ایر فرانس" از 2012 باید به گونه ای پیاده شود که به مدت 4 سال یعنی تا 2015 در تمام زمینه ها به اهداف شوم خود نائل گردد و در این مسیر هشت هزار از کارگران و کارکنان اخراج شوند که این عمل بطور متناوب صورت خواهد گرفت. این مسائل را "لئون کرمیو" Léon Crémieux))، یکی از کارگران شرکت هوایی "ایر فرانس" و فعال سندیکای "سولیدر سود" (Solidaires Sud)، گزارش کرده است. از چنین سالی کمپانی "ایر فرانس" برای رسیدن به مقاصد ضد کارگری، صرفه جویی بزرگ مالی را پیشه می سازد، یعنی با هزینه سرمایه گذاری در رابطه با نیروی کار و کارمندی ممانعت به عمل می آورد، برنامه ی بیکاری سازی و نیز ریاضتی کارگری مطابق با طرح نئولیبرالی، جنبه بین المللی دارد. این شکاف در ایالات متحد آمریکا برای شرکت های هوایی آن، بین 19 تا 21 درصد، در آلمان و انگلستان بین 22 تا 24 درصد و در فرانسه که از بقیه آنان که ضعیف تر است به 29 درصد می رسد و سود حاصله از آنرا هم به جیب سهامداران واریز می کند و هم سرمایه گذاری ها در بخش های داخلی و خارجی را تشدید می نماید.
چشم انداز "ایر فرانس" برای افزایش شکاف، یعنی پائین آوردن هزینه های حقوقی و دستمزدی مستمر بگیران به اشکال مختلف (بیکاری و پذیرش حداقل پرسنل جدید) و افزایش آن به درآمد و نیز اندوخته مالی "ایر فرانس"، تا یک میلیارد یورو پیش بینی می گردد. باید گفت که "ایر فرانس" یک کمپانی خصوصی است که دولت فقط 17 درصد از سهام آنرا در اختیار دارد.
در این سال ها فشار کاری بر کارگران و کارکنان "ایر فرانس" تا حدی بالا می رود که نرخ زمان اضافی کار به 17 درصد می رسد که معادل یک ماه و نیم کار بیشتر در سال خواهد بود. اینها در شرایطی صورت می گیرد که به استثنای سال های 2008 و 2009 که در آمد "ایر فرانس" رضایت بخش نبود، در بقیه سال ها مطابق آمار "یاتا" (L'IATA)، (شرکت بین المللی ترانسپورت هوایی)، اعلام می دارد که از سال 2010 در همه جا درآمد سالانه رشد یافته است و رشد متوسط بیست سال گذشته، نشان از صعود 5،5 درصد را دارد. در سال 2015 درآمد سالانه رشد قابل توجه ای دارد و به میزان 6،7 درصد ارتقا می یابد.
"ایر فرانس" (Air France) و (KLM)، با یکدیگر پنجمین قدرت هوایی جهان است، سود و منافع خود را بصورت قابل ملاحظه ای افزایش می دهند و نه آنکه از بدهی آنها کاسته می گردد، بلکه به اعتبار 2 میلیارد یورو نیز نائل میگردند و بدین ترتیب بیش از 2 میلیارد یورو به سرمایه گذاری چه در داخل و چه در نقاط مختلف جهان می پردازند و قصد بر آن دارند که به سومین قدرت هوایی جهان مبدل گردند! با این همه سود و سرمایه گذاری، نقشه های شوم بیکار سازی، حذف هزینه های نیروهای کار و ریاضت همه جانبه ی کاری در تمام ابعاد آن را دنبال می نمایند و در پی بیکاری تدریجی 8000 هزار کارگر میباشند.
https://t.me/ettehad/49672
Telegram
اتحادیه آزاد کارگران ایران
🔹مبارزه ی طبقاتی در اعتصاب کارگران و کارکنان "ایر فرانس"(Air France)
@ettehad
@ettehad
🔴📣🔴مبارزه ی طبقاتی در اعتصاب کارگران و کارکنان "ایر فرانس"(Air France)
🔹بخش سوم
در اینجا نقش سندیکاها با تمام خفقان و تهدیدهای مداوم، باید برجسته شود. این مسئله بویژه در رابطه با دفاع حقوقی کارگران اهمیت دارد. زمانیکه "سندیکای سولیدر سود" که بنام "سود هوایی" (Sud Aérien) در "ایر فرانس" فعالیت دارد و در آوریل سال 2010 توانست در انتخابات "شورای اداری" به تنهایی 42 درصد رای کارگران و کارکنان را از آن خود سازد، مدیریت "ایر فرانس"، نمایندگان این سندیکا را با تهدیدات مبنی به برکناری و اخراج از شرکت مربوطه، روبرو می سازند. و در متعاقب آن در همین سال 5 نفر از اعضای این سندیکا اخراج می شوند و 8 نماینده سندیکا در "شورای اداری" به دلیل فعالیت سندیکایی در شرکت "ایر فرانس" به تنبیه انظباطی محکوم می گردند. مدیریت "ایر فرانس" (Air France)، حتا سیاست کثیف رشوه خواری را علیه سندیکاهای مبارز عملی ساخته و سعی می کنند بعضی از نمایندگان را با پول بویژه در دو فرودگاه "روآسی" یا شارل دوگل (Roissy) و "اورلی" (Orly) در پاریس، خریداری نمایند.
ولی از سال 2012 سندیکاهای مبارز علیه سیاست های بیشرمانه نمایندگان سرمایه داری امپریالیستی فرانسه در شرکت "ایر فرانس" بصورت متحد وارد عمل می شوند و "کمیته مرکزی شرکت ایر فرانس" را بوجود می آورند و در برابر موازین ضد کارگری ایستاده گی می کنند و تا حدودی از مانوور مدیریت "ایر فرانس" جلوگیری به عمل می آورند. در 5 اکتبر 2015 ، سه هزار نفر از کارگران "ایر فرانس" علیه اخراج 2900 نفر به تظاهرات اعتراضی می پردازند. در این روز تظاهرات به خشونت می انجامد و نیروهای ضد شورش پلیس فرانسه چون همیشه با بیرحمی به تهاجم روی می آورند. در زمان ریاست جمهوری "نیکلا سارکوزی"، قانونی برای کارگران و کارکنان "ایر فرانس" و شرکت های هوایی بنام "قانون دیارد" (La Loi Diard) وضع میشود که طبق این قانون تمام اعتصابات باید از 48 ساعت قبل به مسئولین بخش ها و به مدیریت اعلام گردند. این قانون زمان مناسبی در اختیار مدیریت قرار می دهد تا بتوانند کارگران و پرسنل های دیگری را به جای اعتصابیون بگمارند. قانون "دیارد" هنوز هم به قوت خود باقی است و یکی از سیاست های ضد اعتصاب موسسات هوایی محسوب می گردد.
در اعتصاب 5 اکتبر 2015 فقط کارکنان جوان شرکت نداشتند، بلکه کسانی نیز که سال ها سابقه ی کار داشتند از ترس اینکه حرفه ی خود را از دست دهند و به ورطه ی بیکاری دچار شوند، فعالانه در تظاهرات اعتراضی شرکت ورزیدند. در این روز کارگران از خروج دو مسئول "ایر فرانس" جلوگیری بعمل آوردند که در این درگیری پیراهن یکی از مدیران بصورت غیر ارادی پاره میشود. تمام رسانه ها و رادیو و تلویزیون این عمل را جنایت کارانه قلمداد می کنند و حتا از طرف دفتر مسئول "ث ژ ت" (Cgt) ، این عمل بعنوان خشونت فیزیکی محکوم می گردد. فقط سندیکای "سولیدر سود" (Solidaires Sud) و یا (Sud Aérien) به حمایت از این عمل می پردازد. در فردای تظاهرات یعنی 6 اکتبر "فیلیپ مارتینز" (Filipe Martinez) دبیر کل سندیکای "ث ژ ت" عنوان میدارد که "ما با آنکه چنین اعمالی را نمی پذیریم"، ولی پاره کردن پیراهن را که بصورت غیر ارادی و در زمانی که یک مسئول قصد فرار از مذاکره را داشت، محکوم نمی نماید و خطای سندیکای خود را که در روز قبل صورت گرفته بود، تصحیح می کند.
چند روز بعد در یک همه پرسی (نظر سنجی) که از طرف چند رسانه ی رسمی صورت گرفت، اکثریت کارگران فرانسه به حمایت از این عمل برخاستند. در این رابطه 5 کارگر "ایر فرانس" بازداشت می شوند. دوشنبه 12 اکتبر 2015، سیصد کارگر از سندیکاهای "ث ژ ت"، "سولیدر سود" و "اف او" بسیج می گردند و از 5 همکار خود دفاع نموده و خواهان آزادی شان می شوند.
https://t.me/ettehad/49672
🔹بخش سوم
در اینجا نقش سندیکاها با تمام خفقان و تهدیدهای مداوم، باید برجسته شود. این مسئله بویژه در رابطه با دفاع حقوقی کارگران اهمیت دارد. زمانیکه "سندیکای سولیدر سود" که بنام "سود هوایی" (Sud Aérien) در "ایر فرانس" فعالیت دارد و در آوریل سال 2010 توانست در انتخابات "شورای اداری" به تنهایی 42 درصد رای کارگران و کارکنان را از آن خود سازد، مدیریت "ایر فرانس"، نمایندگان این سندیکا را با تهدیدات مبنی به برکناری و اخراج از شرکت مربوطه، روبرو می سازند. و در متعاقب آن در همین سال 5 نفر از اعضای این سندیکا اخراج می شوند و 8 نماینده سندیکا در "شورای اداری" به دلیل فعالیت سندیکایی در شرکت "ایر فرانس" به تنبیه انظباطی محکوم می گردند. مدیریت "ایر فرانس" (Air France)، حتا سیاست کثیف رشوه خواری را علیه سندیکاهای مبارز عملی ساخته و سعی می کنند بعضی از نمایندگان را با پول بویژه در دو فرودگاه "روآسی" یا شارل دوگل (Roissy) و "اورلی" (Orly) در پاریس، خریداری نمایند.
ولی از سال 2012 سندیکاهای مبارز علیه سیاست های بیشرمانه نمایندگان سرمایه داری امپریالیستی فرانسه در شرکت "ایر فرانس" بصورت متحد وارد عمل می شوند و "کمیته مرکزی شرکت ایر فرانس" را بوجود می آورند و در برابر موازین ضد کارگری ایستاده گی می کنند و تا حدودی از مانوور مدیریت "ایر فرانس" جلوگیری به عمل می آورند. در 5 اکتبر 2015 ، سه هزار نفر از کارگران "ایر فرانس" علیه اخراج 2900 نفر به تظاهرات اعتراضی می پردازند. در این روز تظاهرات به خشونت می انجامد و نیروهای ضد شورش پلیس فرانسه چون همیشه با بیرحمی به تهاجم روی می آورند. در زمان ریاست جمهوری "نیکلا سارکوزی"، قانونی برای کارگران و کارکنان "ایر فرانس" و شرکت های هوایی بنام "قانون دیارد" (La Loi Diard) وضع میشود که طبق این قانون تمام اعتصابات باید از 48 ساعت قبل به مسئولین بخش ها و به مدیریت اعلام گردند. این قانون زمان مناسبی در اختیار مدیریت قرار می دهد تا بتوانند کارگران و پرسنل های دیگری را به جای اعتصابیون بگمارند. قانون "دیارد" هنوز هم به قوت خود باقی است و یکی از سیاست های ضد اعتصاب موسسات هوایی محسوب می گردد.
در اعتصاب 5 اکتبر 2015 فقط کارکنان جوان شرکت نداشتند، بلکه کسانی نیز که سال ها سابقه ی کار داشتند از ترس اینکه حرفه ی خود را از دست دهند و به ورطه ی بیکاری دچار شوند، فعالانه در تظاهرات اعتراضی شرکت ورزیدند. در این روز کارگران از خروج دو مسئول "ایر فرانس" جلوگیری بعمل آوردند که در این درگیری پیراهن یکی از مدیران بصورت غیر ارادی پاره میشود. تمام رسانه ها و رادیو و تلویزیون این عمل را جنایت کارانه قلمداد می کنند و حتا از طرف دفتر مسئول "ث ژ ت" (Cgt) ، این عمل بعنوان خشونت فیزیکی محکوم می گردد. فقط سندیکای "سولیدر سود" (Solidaires Sud) و یا (Sud Aérien) به حمایت از این عمل می پردازد. در فردای تظاهرات یعنی 6 اکتبر "فیلیپ مارتینز" (Filipe Martinez) دبیر کل سندیکای "ث ژ ت" عنوان میدارد که "ما با آنکه چنین اعمالی را نمی پذیریم"، ولی پاره کردن پیراهن را که بصورت غیر ارادی و در زمانی که یک مسئول قصد فرار از مذاکره را داشت، محکوم نمی نماید و خطای سندیکای خود را که در روز قبل صورت گرفته بود، تصحیح می کند.
چند روز بعد در یک همه پرسی (نظر سنجی) که از طرف چند رسانه ی رسمی صورت گرفت، اکثریت کارگران فرانسه به حمایت از این عمل برخاستند. در این رابطه 5 کارگر "ایر فرانس" بازداشت می شوند. دوشنبه 12 اکتبر 2015، سیصد کارگر از سندیکاهای "ث ژ ت"، "سولیدر سود" و "اف او" بسیج می گردند و از 5 همکار خود دفاع نموده و خواهان آزادی شان می شوند.
https://t.me/ettehad/49672
Telegram
اتحادیه آزاد کارگران ایران
🔹مبارزه ی طبقاتی در اعتصاب کارگران و کارکنان "ایر فرانس"(Air France)
@ettehad
@ettehad
🔴📣🔴مبارزه ی طبقاتی در اعتصاب کارگران و کارکنان "ایر فرانس"(Air France)
🔸بخش چهارم
🔹شرکت "ایر فرانس" فرانسه مستقیمن به قدرت سیاسی فرانسه متصل است زیرا مدیر کل و مسئولین بالای آن نه از بخش اداری شرکت، بلکه از طرف شخصیت های سیاسی یعنی نخست وزیر، وزیر یا دبیر کل حزب سیاسی برگزیده می شوند و زمانی که در مسئولیت قرار می گیرند، توجه ای به کارگران و کارکنان ندارند و بیش از بیش به کارمندان مرفه می اندیشند، به عنوان مثال "الکساندر ژونیاک" زمانیکه به مدیریت می رسد، مشاور "آلن ژوپه" بود که علاوه بر نخست وزیری، چند بار وزیر نیز بود و هم اکنون شهردار شهر "بوردو" فرانسه می باشد. او در زمان مدیریت خود حقوق 10 کارمند عالیرتبه را بین سال های 2012 و 2014 به مقدار 19 درصد افزایش داد و خودش نیز همزمان با شرکت Vivendi و کمپانی تلفن همراه SFR همکاری داشت و نیز با میلیاردرهای قطری رابطه ی اقتصادی نیز داشت.
یکی از مسئولین دیگر "ایر فرانس" به نام "زاویه بروستا" (Xavier Broseta) از مشاورین خانم "لاگارد" (Lagarde)، وزیر سابق دارایی و اقتصاد در زمان ریاست جمهوری "نیکلا سارکوزی" و رئیس کنونی "صندوق بین المللی پول" (FMI) است. و زمانیکه "گاتو" به جایش به کار گمارده می شود، او نیز رئیس کابینه "والس" نخست وزیر در زمان ریاست جمهوری "فرانسوآ هلند" بود.
🔸در سال 2018 کارگران "ایر فرانس" بصورت متناوب اعتصاب و اعتراض می نمایند و در تاریخ 4 مه امسال مدیران شرکت "ایر فرانس" برای جلو گیری از اعتصاب کارگران و کارکنان به رای گیری و همه پرسی در مورد اعتصاب متوسل شدند. زیرا آنها فکر میکردند که با اخذ رای اکثریت می توان جلو اعتصابات را سد نمود. زیرا در این کارزار دو سندیکای بزرگ یکی بنام CFDT و دیگری باسم CGC موافقت خود را با مدیران اعلام می دارند. و نیز بار دیگر همین روزهای گذشته به عناوین گوناگون، مدیران کارگران را مورد تهدید قرار می دادند و عنوان می کردند رای منفی به خواست شرکت و در تداوم آن پذیرش اعتصاب،، اخراج و بیکاری را به همراه خواهد داشت و در صورت وقوع اعتصاب از کارگران جوان که در حال آموزش و یادگیری می باشند، استفاده خواهند کرد. برای پیش برد اهداف خود و گرفتن رای مثبت از کارگران؛ پیشنهاد می دهند که 2 درصد به حقوق ها اضافه خواهند کرد و بدنبال آن از سال 2019 تا 2021، هر ساله 1،6 درصد دستمزدها بالا خواهد رفت. ولی به این تصمیم گیری 55 در صد از کارگران در 4 مه رای منفی دادند و پیشنهادهای مدیران و کارفرمایان را رد نمودند. در اینجا فقط دو سندیکای CFDT و CGC رای مثبت به صندوق کارفرمایان ریختند. در کل 80 در صد کارگران در رای گیری شرکت داشتند که 55 در صد با رای منفی، خواسته های "ایر فرانس" را که عمیقن فقیرانه و فریبکارانه است، رد نموده و تداوم اعتصابات را مطابق با تصمیمات خود و سندیکاهای مبارز اعلام داشتند.
https://t.me/ettehad/49672
🔸بخش چهارم
🔹شرکت "ایر فرانس" فرانسه مستقیمن به قدرت سیاسی فرانسه متصل است زیرا مدیر کل و مسئولین بالای آن نه از بخش اداری شرکت، بلکه از طرف شخصیت های سیاسی یعنی نخست وزیر، وزیر یا دبیر کل حزب سیاسی برگزیده می شوند و زمانی که در مسئولیت قرار می گیرند، توجه ای به کارگران و کارکنان ندارند و بیش از بیش به کارمندان مرفه می اندیشند، به عنوان مثال "الکساندر ژونیاک" زمانیکه به مدیریت می رسد، مشاور "آلن ژوپه" بود که علاوه بر نخست وزیری، چند بار وزیر نیز بود و هم اکنون شهردار شهر "بوردو" فرانسه می باشد. او در زمان مدیریت خود حقوق 10 کارمند عالیرتبه را بین سال های 2012 و 2014 به مقدار 19 درصد افزایش داد و خودش نیز همزمان با شرکت Vivendi و کمپانی تلفن همراه SFR همکاری داشت و نیز با میلیاردرهای قطری رابطه ی اقتصادی نیز داشت.
یکی از مسئولین دیگر "ایر فرانس" به نام "زاویه بروستا" (Xavier Broseta) از مشاورین خانم "لاگارد" (Lagarde)، وزیر سابق دارایی و اقتصاد در زمان ریاست جمهوری "نیکلا سارکوزی" و رئیس کنونی "صندوق بین المللی پول" (FMI) است. و زمانیکه "گاتو" به جایش به کار گمارده می شود، او نیز رئیس کابینه "والس" نخست وزیر در زمان ریاست جمهوری "فرانسوآ هلند" بود.
🔸در سال 2018 کارگران "ایر فرانس" بصورت متناوب اعتصاب و اعتراض می نمایند و در تاریخ 4 مه امسال مدیران شرکت "ایر فرانس" برای جلو گیری از اعتصاب کارگران و کارکنان به رای گیری و همه پرسی در مورد اعتصاب متوسل شدند. زیرا آنها فکر میکردند که با اخذ رای اکثریت می توان جلو اعتصابات را سد نمود. زیرا در این کارزار دو سندیکای بزرگ یکی بنام CFDT و دیگری باسم CGC موافقت خود را با مدیران اعلام می دارند. و نیز بار دیگر همین روزهای گذشته به عناوین گوناگون، مدیران کارگران را مورد تهدید قرار می دادند و عنوان می کردند رای منفی به خواست شرکت و در تداوم آن پذیرش اعتصاب،، اخراج و بیکاری را به همراه خواهد داشت و در صورت وقوع اعتصاب از کارگران جوان که در حال آموزش و یادگیری می باشند، استفاده خواهند کرد. برای پیش برد اهداف خود و گرفتن رای مثبت از کارگران؛ پیشنهاد می دهند که 2 درصد به حقوق ها اضافه خواهند کرد و بدنبال آن از سال 2019 تا 2021، هر ساله 1،6 درصد دستمزدها بالا خواهد رفت. ولی به این تصمیم گیری 55 در صد از کارگران در 4 مه رای منفی دادند و پیشنهادهای مدیران و کارفرمایان را رد نمودند. در اینجا فقط دو سندیکای CFDT و CGC رای مثبت به صندوق کارفرمایان ریختند. در کل 80 در صد کارگران در رای گیری شرکت داشتند که 55 در صد با رای منفی، خواسته های "ایر فرانس" را که عمیقن فقیرانه و فریبکارانه است، رد نموده و تداوم اعتصابات را مطابق با تصمیمات خود و سندیکاهای مبارز اعلام داشتند.
https://t.me/ettehad/49672
Telegram
اتحادیه آزاد کارگران ایران
🔹مبارزه ی طبقاتی در اعتصاب کارگران و کارکنان "ایر فرانس"(Air France)
@ettehad
@ettehad
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
۲ کشته در تیراندازی میدان تلویزیون مشهد
دونفر داخل پژو ۴۰۵ به تیر بسته شده‌اند؛ هنوز از انگیزه این اقدام اطلاعی در دست نیست
دونفر داخل پژو ۴۰۵ به تیر بسته شده‌اند؛ هنوز از انگیزه این اقدام اطلاعی در دست نیست
🔴📣🔴جزئیات ماجرای تیراندازی مرگبار در میدان تلویزیون مشهد/ شلیک به شیوه گانگسترهای هالیوودی
▪️حدود ساعت 12 ظهر روز گذشته، پژو 405 سفید رنگی که دو سرنشین داشت، در حاشیه لاین دوربرگردان ضلع شمالی میدان تلویزیون مشهد توقف کرد.
▪️هنوز مدت کوتاهی از توقف این خودرو در محل مذکور نگذشته بود که ناگهان پراید تیره رنگی وارد میدان شد و در نزدیکی پژو ایستاد.
▪️در این هنگام سرنشین پراید درحالی که اسلحه کلاشینکف جنگی را در دست می فشرد، بی محابا ازخودرو پیاده شد و به سمت سرنشینان پژو رفت. او لوله سلاح را در فاصله چند سانتی متری شیشه سمت شاگرد و درست مقابل گردن سرنشین جلوی خودرو گرفت و شلیک کرد.
▪️مهاجم جوان که با صدای وحشتناک شلیک از سلاح جنگی، رعب و وحشتی را در اطراف میدان تلویزیون (جمهوری اسلامی) به راه انداخته بود، بی رحمانه به سوی سرنشین و راننده پژو 405 شلیک می کرد به طوری که رانندگان عبوری وحشت زده و نگران پدال گاز را می فشردند تا از مهلکه جان سالم به در ببرند
اما مهاجم مسلح که از فاصله بسیار نزدیک به شلیک های گانگستری خود به شیوه فیلم های هالیوودی ادامه می داد، در حالی پژو را آبکش کرد که برخی گلوله های شلیک شده به یکی دیگر از خودروهای عبوری اصابت کرد و راننده پژو 206 با ترس و لرز و وحشت زده ، خودرواش را به کناری کشید و ناباورانه به صحنه درگیری مسلحانه نگریست.
▪️لحظاتی بعد مهاجم جوان، دوباره سوار پراید شد و به همراه راننده که منتظر وی بود، از صحنه جنایت مسلحانه با سرعت سرسام آوری گریختند. این درحالی بود که برخی از شاهدان عینی مدعی بودند مهاجم مسلح پس از شلیک های متعدد، دوباره خشاب اسلحه را عوض کرد و به شلیک های مرگبار خود ادامه داد.
https://t.me/ettehad/49677
▪️حدود ساعت 12 ظهر روز گذشته، پژو 405 سفید رنگی که دو سرنشین داشت، در حاشیه لاین دوربرگردان ضلع شمالی میدان تلویزیون مشهد توقف کرد.
▪️هنوز مدت کوتاهی از توقف این خودرو در محل مذکور نگذشته بود که ناگهان پراید تیره رنگی وارد میدان شد و در نزدیکی پژو ایستاد.
▪️در این هنگام سرنشین پراید درحالی که اسلحه کلاشینکف جنگی را در دست می فشرد، بی محابا ازخودرو پیاده شد و به سمت سرنشینان پژو رفت. او لوله سلاح را در فاصله چند سانتی متری شیشه سمت شاگرد و درست مقابل گردن سرنشین جلوی خودرو گرفت و شلیک کرد.
▪️مهاجم جوان که با صدای وحشتناک شلیک از سلاح جنگی، رعب و وحشتی را در اطراف میدان تلویزیون (جمهوری اسلامی) به راه انداخته بود، بی رحمانه به سوی سرنشین و راننده پژو 405 شلیک می کرد به طوری که رانندگان عبوری وحشت زده و نگران پدال گاز را می فشردند تا از مهلکه جان سالم به در ببرند
اما مهاجم مسلح که از فاصله بسیار نزدیک به شلیک های گانگستری خود به شیوه فیلم های هالیوودی ادامه می داد، در حالی پژو را آبکش کرد که برخی گلوله های شلیک شده به یکی دیگر از خودروهای عبوری اصابت کرد و راننده پژو 206 با ترس و لرز و وحشت زده ، خودرواش را به کناری کشید و ناباورانه به صحنه درگیری مسلحانه نگریست.
▪️لحظاتی بعد مهاجم جوان، دوباره سوار پراید شد و به همراه راننده که منتظر وی بود، از صحنه جنایت مسلحانه با سرعت سرسام آوری گریختند. این درحالی بود که برخی از شاهدان عینی مدعی بودند مهاجم مسلح پس از شلیک های متعدد، دوباره خشاب اسلحه را عوض کرد و به شلیک های مرگبار خود ادامه داد.
https://t.me/ettehad/49677
Telegram
اتحادیه آزاد کارگران ایران
۲ کشته در تیراندازی میدان تلویزیون مشهد
دونفر داخل پژو ۴۰۵ به تیر بسته شده‌اند؛ هنوز از انگیزه این اقدام اطلاعی در دست نیست
دونفر داخل پژو ۴۰۵ به تیر بسته شده‌اند؛ هنوز از انگیزه این اقدام اطلاعی در دست نیست
🔴 بیانیه کنشگران صنفی آموزش استان فارس در ارتباط با وقایع تجمع ۲۰ اردیبهشت تهران
♦️تصور همگان بر این بود که حداقل در هفته ای که به نام معلم و مقام شامخ وی نامگذاری شده ، شان و منزلت معلم حفظ شود و حداقل در این هفته تعرضی به وی نشود و جایگاه طلایه داران و پیشاهنگان عرصه ی علم و تربیت محفوظ بماند.
♦️متاسفانه حمله ی عده ای ناشناس به تجمع مسالمت آمیز و به دور از هر نوع خشونت و در چارچوب قانون اساسی و اصل ۲۷ آن مبنی بر آزادی تجمعات بدون حمل سلاح و عدم مغایرت با اسلام در تاریخ ۲۰ اردیبهشت ۹۷ مایه حیرت همگان شد و اذهان عمومی را مکدر کرد.
♦️تجمعی که با هماهنگی شورای هماهنگی تشکل های صنفی کشور به عنوان تشکلی کاملا صنفی و برآمده از دل جامعه ی فرهنگی برگزار گردید ، در تهران به درگیری و خشونت کشیده شد .
♦️در جریان این درگیری ۱۵ نفر از صادق ترین و شریف ترین کنشگران صنفی امثال رسول بداقی ؛ محمدحبیبی ، محمد تقی فلاحی ، رحمان عابدینی ، عالیه اقدام دوست ، حسین غلامی ، اسماعیل گرامی ،جواد ذوالنوری و ...به طرز وحشیانه ای مورد هجوم افراد ناشناس قرار گرفتند و بازداشت شدند.
♦️در این میان موضع گیری وزیر آموزش و پرورش حیرت جامعه فرهنگی را دوچندان نمود و وزیر محترم بدون در نظر گرفتن اصل ۲۷ قانون اساسی ، تجمع را غیر قانونی خواند و مهر تاییدی بر عمل ناشایست عده ای ناشناس زد که در هفته ی معلم حرمت معلم و جایگاه رفیع وی را شکستند .
♦️کنشگران صنفی آموزش فارس ضمن محکوم کردن این عمل قبیح و ناشایست خواستار آزادی بدون قید و شرط بازداشت شدگان و عذرخواهی از آنان و جامعه فرهنگی می باشد . امید است وزیر محترم نیز پایبندی به قانون اساسی و اصول آن را بیشتر مد نظر قرار دهد و به عنوان بالاترین مرجع وزرات آموزش و پرورش آزادی بازداشت شدگان را در اولویت برنامه های خود قرار دهد.
https://t.me/ettehad/49590
♦️تصور همگان بر این بود که حداقل در هفته ای که به نام معلم و مقام شامخ وی نامگذاری شده ، شان و منزلت معلم حفظ شود و حداقل در این هفته تعرضی به وی نشود و جایگاه طلایه داران و پیشاهنگان عرصه ی علم و تربیت محفوظ بماند.
♦️متاسفانه حمله ی عده ای ناشناس به تجمع مسالمت آمیز و به دور از هر نوع خشونت و در چارچوب قانون اساسی و اصل ۲۷ آن مبنی بر آزادی تجمعات بدون حمل سلاح و عدم مغایرت با اسلام در تاریخ ۲۰ اردیبهشت ۹۷ مایه حیرت همگان شد و اذهان عمومی را مکدر کرد.
♦️تجمعی که با هماهنگی شورای هماهنگی تشکل های صنفی کشور به عنوان تشکلی کاملا صنفی و برآمده از دل جامعه ی فرهنگی برگزار گردید ، در تهران به درگیری و خشونت کشیده شد .
♦️در جریان این درگیری ۱۵ نفر از صادق ترین و شریف ترین کنشگران صنفی امثال رسول بداقی ؛ محمدحبیبی ، محمد تقی فلاحی ، رحمان عابدینی ، عالیه اقدام دوست ، حسین غلامی ، اسماعیل گرامی ،جواد ذوالنوری و ...به طرز وحشیانه ای مورد هجوم افراد ناشناس قرار گرفتند و بازداشت شدند.
♦️در این میان موضع گیری وزیر آموزش و پرورش حیرت جامعه فرهنگی را دوچندان نمود و وزیر محترم بدون در نظر گرفتن اصل ۲۷ قانون اساسی ، تجمع را غیر قانونی خواند و مهر تاییدی بر عمل ناشایست عده ای ناشناس زد که در هفته ی معلم حرمت معلم و جایگاه رفیع وی را شکستند .
♦️کنشگران صنفی آموزش فارس ضمن محکوم کردن این عمل قبیح و ناشایست خواستار آزادی بدون قید و شرط بازداشت شدگان و عذرخواهی از آنان و جامعه فرهنگی می باشد . امید است وزیر محترم نیز پایبندی به قانون اساسی و اصول آن را بیشتر مد نظر قرار دهد و به عنوان بالاترین مرجع وزرات آموزش و پرورش آزادی بازداشت شدگان را در اولویت برنامه های خود قرار دهد.
https://t.me/ettehad/49590
Telegram
اتحادیه آزاد کارگران ایران
حمله وحشیانه نیروهای امنیتی به تجمع معلمان و ضرب و شتم آنها را قویا محکوم می کنیم و خواهان ازادی فوری و بی قید و شرط معلمان بازداشتی هستیم
@ettehad
@ettehad
#بیانیه_کانون_صنفی_فرهنگیان_شهرستان_جلفا در محکومیت حمله وبازداشت معلمان در تهران
به نام خداوند جان و خرد
خبر یورش وحشیانه تعدادی لباس شخصی و نیروهای امنیتی به تجمع مسالمت آمیز فرهنگیان در تهران که به دنبال فراخوان سراسری شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران در مقابل سازمان برنامه و بودجه در اعتراض به وضعیت اسفناک آموزش و پرورش در حال برگزاری بود همه را در بهت و حیرت فرو برد . دستگیری و بازداشت تعدادی از فعالان صنفی از جمله دبیر کل کانون تهران و تعدادی از اعضای هیات مدیره کانون صنفی فرهنگیان تهران به هیچ روی قابل توجیه نیست .
در حالی که بالاترین مقام نظام جمهوری اسلامی می گوید هیچ کس در ایران بخاطر انتقاد یا اظهارات خلاف نظر ما بازداشت و زندانی نمی شود ؛ چگونه می توان دستگیری و بازداشت معلمان کشور را که خواسته ای جز توجه حاکمیت به سیستم آموزش و پرورش را ندارند باور کرد؟ این دوگانگی در حرف و عمل را چگونه باید تفسیر کرد ؟ همگان واقفند که بستن دهانها و زنجیر کردن دستهایی که دغدغه آنها غیر از توجه به اساس و زیر بنای توسعه کشور نیست نه تنها به دوام وبقای یک جامعه کمک نمی کند بلکه هر چه بیشتر به گسست و انحطاط منجر می شود .
#کانون_صنفی_فرهنگیان_شهرستان_جلفا ضمن اعلام انزجار خود از این عمل زشت و نابخردانه ،خواهان آزادی هر چه سریعتر بازداشت شدگان و پایان دادن به این نوع برخوردهای قرون وسطایی با معلمان و دلسوزان جامعه آموزش و پرورش است .
۲۲ اردیبهشت ۹۷
کانون صنفی فرهنگیان شهرستان جلفا
https://telegram.me/ettehad
به نام خداوند جان و خرد
خبر یورش وحشیانه تعدادی لباس شخصی و نیروهای امنیتی به تجمع مسالمت آمیز فرهنگیان در تهران که به دنبال فراخوان سراسری شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران در مقابل سازمان برنامه و بودجه در اعتراض به وضعیت اسفناک آموزش و پرورش در حال برگزاری بود همه را در بهت و حیرت فرو برد . دستگیری و بازداشت تعدادی از فعالان صنفی از جمله دبیر کل کانون تهران و تعدادی از اعضای هیات مدیره کانون صنفی فرهنگیان تهران به هیچ روی قابل توجیه نیست .
در حالی که بالاترین مقام نظام جمهوری اسلامی می گوید هیچ کس در ایران بخاطر انتقاد یا اظهارات خلاف نظر ما بازداشت و زندانی نمی شود ؛ چگونه می توان دستگیری و بازداشت معلمان کشور را که خواسته ای جز توجه حاکمیت به سیستم آموزش و پرورش را ندارند باور کرد؟ این دوگانگی در حرف و عمل را چگونه باید تفسیر کرد ؟ همگان واقفند که بستن دهانها و زنجیر کردن دستهایی که دغدغه آنها غیر از توجه به اساس و زیر بنای توسعه کشور نیست نه تنها به دوام وبقای یک جامعه کمک نمی کند بلکه هر چه بیشتر به گسست و انحطاط منجر می شود .
#کانون_صنفی_فرهنگیان_شهرستان_جلفا ضمن اعلام انزجار خود از این عمل زشت و نابخردانه ،خواهان آزادی هر چه سریعتر بازداشت شدگان و پایان دادن به این نوع برخوردهای قرون وسطایی با معلمان و دلسوزان جامعه آموزش و پرورش است .
۲۲ اردیبهشت ۹۷
کانون صنفی فرهنگیان شهرستان جلفا
https://telegram.me/ettehad
Telegram
اتحادیه آزاد کارگران ایران
ارتباط با ادمین https://t.me/Ettehadyeh20
⭕️بیانیه ی انجمن صنفی معلمان کردستان- مریوان در محکومیت حمله به تجمع معلمان تهران
بیستم اردیبهشت ماه در پی فراخوان شورای هماهنگی تشکل های صنفی معلمان ، هماهنگ با سایر شهرهای ایران معلمان تهران دراعتراض به عدم پاسخگویی دولت و نهادهای مسئول به خواسته هایشان در مقابل سازمان برنامه و بودجه ،با مدنی ترین شیوه تجمع اعتراضی برگزار کردند
متاسفانه این تجمع با برخورد خشونت آمیز پلیس سرکوب شده و ضمن ضرب و شتم همکاران تعدادی از آن ها هم بازداشت شده و تااین لحظه هم شماری از آن ها کماکان در بازداشت به سر می برند
بی شک برخورد خشن و سرکوبگرانه پلیس نه تنها کمکی به حل مشکل نمی کند بلکه سلب اعتماد بیشتر معلمان را به دولت و نهادهای حاکمیت موجب می شود
انجمن صنفی معلمان کردستان (مریوان) ضمن محکومیت شدید برخوردهای خشن و امنیتی با معلمان و اصرار بر خواسته های برحق آن ها خواهان آزادی هرچه سریع تر معلمان بازداشتی است و اعلام می دارد که درصورت تداوم بازداشت این عزیزان از تمام ظرفیت های اعتراضی خود در حمایت از همکاران خود استفاده خواهد کرد
انجمن صنفی معلمان کردستان( مریوان )
بیست و دوم اردیبهشت 97
https://telegram.me/ettehad
بیستم اردیبهشت ماه در پی فراخوان شورای هماهنگی تشکل های صنفی معلمان ، هماهنگ با سایر شهرهای ایران معلمان تهران دراعتراض به عدم پاسخگویی دولت و نهادهای مسئول به خواسته هایشان در مقابل سازمان برنامه و بودجه ،با مدنی ترین شیوه تجمع اعتراضی برگزار کردند
متاسفانه این تجمع با برخورد خشونت آمیز پلیس سرکوب شده و ضمن ضرب و شتم همکاران تعدادی از آن ها هم بازداشت شده و تااین لحظه هم شماری از آن ها کماکان در بازداشت به سر می برند
بی شک برخورد خشن و سرکوبگرانه پلیس نه تنها کمکی به حل مشکل نمی کند بلکه سلب اعتماد بیشتر معلمان را به دولت و نهادهای حاکمیت موجب می شود
انجمن صنفی معلمان کردستان (مریوان) ضمن محکومیت شدید برخوردهای خشن و امنیتی با معلمان و اصرار بر خواسته های برحق آن ها خواهان آزادی هرچه سریع تر معلمان بازداشتی است و اعلام می دارد که درصورت تداوم بازداشت این عزیزان از تمام ظرفیت های اعتراضی خود در حمایت از همکاران خود استفاده خواهد کرد
انجمن صنفی معلمان کردستان( مریوان )
بیست و دوم اردیبهشت 97
https://telegram.me/ettehad
Telegram
اتحادیه آزاد کارگران ایران
ارتباط با ادمین https://t.me/Ettehadyeh20
مظهر محمدیان اهل سقز درحین انجام کار گچکاری دچار حادثه شد ودرگذشت
@ettehad
@ettehad
💥عوارض آزادراه پل زال - اندیمشک افزایش یافت
🔸 عوارض دریافتی از خودروهای سواری از ۴۵۰۰ به ۵۵۰۰ تومان، وانت و مینی بوس از ۸۰۰۰ تومان به ۹۰۰۰ تومان، خاور و کامیونت از ۹۰۰۰ به ۱۰۰۰۰ تومان، اتوبوس و 2 محور از ۱۲۰۰۰ به ۱۴۰۰۰ تومان، تریلی از ۲۳۰۰۰ به ۲۵۰۰۰ تومان و کامیون سه محور از ۱۷۰۰۰ به ۲۰۰۰۰ تومان افزایش یافته است. نرخ عوارض تانکر هم از ۳۵ به ۴۰ هزار تومان افزایش یافته است .
https://telegram.me/ettehad
🔸 عوارض دریافتی از خودروهای سواری از ۴۵۰۰ به ۵۵۰۰ تومان، وانت و مینی بوس از ۸۰۰۰ تومان به ۹۰۰۰ تومان، خاور و کامیونت از ۹۰۰۰ به ۱۰۰۰۰ تومان، اتوبوس و 2 محور از ۱۲۰۰۰ به ۱۴۰۰۰ تومان، تریلی از ۲۳۰۰۰ به ۲۵۰۰۰ تومان و کامیون سه محور از ۱۷۰۰۰ به ۲۰۰۰۰ تومان افزایش یافته است. نرخ عوارض تانکر هم از ۳۵ به ۴۰ هزار تومان افزایش یافته است .
https://telegram.me/ettehad
Telegram
اتحادیه آزاد کارگران ایران
ارتباط با ادمین https://t.me/Ettehadyeh20
🔴📣🔴تجمع کارکنان ثامن‌الحجج مقابل ساختمان مرکزی بانک پارسیان
جمعی از کارکنان موسسه منحل شده مالی اعتباری ثامن‌الحجج در ادامه پیگیری وضعیت اشتغال خود، امروز (۱۱بهمن ماه) با سفر به تهران، در مقابل ساختمان مرکزی بانک پارسیان واقع در شهرک قدس (غرب) تجمع کردند.
کارکنان حاضر در تجمع امروز که به نمایندگی از سایر همکاران خود از نقاط مختلف کشور برای پیگیری وضعیت اشتغال خود عازم تهران شده‌اند به خبرنگار ایلنا گفتند: هرکدام از همکاران ما در موسسه ثامن‌الحجج بین ۴ تا ۱۲ سال سابقه کار دارند که با مختل شدن فعالیت این موسسه مالی، از دی ماه سال ۹۴ با مشکل امرار معاش روبرو شده‌ایم.
آنها با یادآوری اینکه در مجموع شمار تجمع‌کنندگان نزدیک به ۲۷۰۰ نفر میشود که تا پیش از این اتفاق در ۴۷۰ شعبه موسسه ثامن‌الحجج در سراسر کشور مشغول کار بوده‌اند، افزودند: موسسه مالی اعتباری ثامن‌الحجج از دی ماه سال ۹۴ از سوی بانک مرکزی با همراهی شورای عالی پول اعتبار و قوه قضائیه منحل شده و از آن موقع تاکنون کارکنان این موسسه سرگردان و بلاتکلیف شده‌اند.
این تجمع‌کنندگان در ادامه افزودند: بانک مرکزی با دادن مجوز ۱۵۰۰ شعبه به بانک پارسیان، مسئولیت جدب ۱۵۰۰ نفر از کارکنان موسسه ثامن‌الحجج را به همین بانک داده است و در همین رابطه حتی مسئولان بانک مذکور در یک نوبت از ۱۵۰۰ نفر از کارکنان ثامن‌الحجج آزمون استخدامی اخذ کردند که هنوز نتیجه این آزمون و انجام مصاحبه به جز برای ۳۰۰ نفر از کارکنان برای سایران مشخص نشده است.
به گفته آنها، امروز ششمین بار است که برای پیگیری مطالبات صنفی خود به تهران آمده‌ایم. پیش از این نیز همکاران آنها چندین تجمع در شهرها و شهرستانهای محل کار خود برگزار کرده‌اند.
تجمع‌کنندگان که به نمایندگی از جمعیت ۲۷۰۰ نفری کارکنان این موسسه مالی اعتباری عازم تهران شده و هم‌اکنون مقابل ساختمان بانک پارسیان تجمع کرده‌اند، در ادامه می‌گویند: تا زمان قطعی نشدن نتیجه در تهران می‌مانیم و به شهر‌هایمان بازنمی‌گردیم.
https://telegram.me/ettehad
جمعی از کارکنان موسسه منحل شده مالی اعتباری ثامن‌الحجج در ادامه پیگیری وضعیت اشتغال خود، امروز (۱۱بهمن ماه) با سفر به تهران، در مقابل ساختمان مرکزی بانک پارسیان واقع در شهرک قدس (غرب) تجمع کردند.
کارکنان حاضر در تجمع امروز که به نمایندگی از سایر همکاران خود از نقاط مختلف کشور برای پیگیری وضعیت اشتغال خود عازم تهران شده‌اند به خبرنگار ایلنا گفتند: هرکدام از همکاران ما در موسسه ثامن‌الحجج بین ۴ تا ۱۲ سال سابقه کار دارند که با مختل شدن فعالیت این موسسه مالی، از دی ماه سال ۹۴ با مشکل امرار معاش روبرو شده‌ایم.
آنها با یادآوری اینکه در مجموع شمار تجمع‌کنندگان نزدیک به ۲۷۰۰ نفر میشود که تا پیش از این اتفاق در ۴۷۰ شعبه موسسه ثامن‌الحجج در سراسر کشور مشغول کار بوده‌اند، افزودند: موسسه مالی اعتباری ثامن‌الحجج از دی ماه سال ۹۴ از سوی بانک مرکزی با همراهی شورای عالی پول اعتبار و قوه قضائیه منحل شده و از آن موقع تاکنون کارکنان این موسسه سرگردان و بلاتکلیف شده‌اند.
این تجمع‌کنندگان در ادامه افزودند: بانک مرکزی با دادن مجوز ۱۵۰۰ شعبه به بانک پارسیان، مسئولیت جدب ۱۵۰۰ نفر از کارکنان موسسه ثامن‌الحجج را به همین بانک داده است و در همین رابطه حتی مسئولان بانک مذکور در یک نوبت از ۱۵۰۰ نفر از کارکنان ثامن‌الحجج آزمون استخدامی اخذ کردند که هنوز نتیجه این آزمون و انجام مصاحبه به جز برای ۳۰۰ نفر از کارکنان برای سایران مشخص نشده است.
به گفته آنها، امروز ششمین بار است که برای پیگیری مطالبات صنفی خود به تهران آمده‌ایم. پیش از این نیز همکاران آنها چندین تجمع در شهرها و شهرستانهای محل کار خود برگزار کرده‌اند.
تجمع‌کنندگان که به نمایندگی از جمعیت ۲۷۰۰ نفری کارکنان این موسسه مالی اعتباری عازم تهران شده و هم‌اکنون مقابل ساختمان بانک پارسیان تجمع کرده‌اند، در ادامه می‌گویند: تا زمان قطعی نشدن نتیجه در تهران می‌مانیم و به شهر‌هایمان بازنمی‌گردیم.
https://telegram.me/ettehad
Telegram
اتحادیه آزاد کارگران ایران
ارتباط با ادمین https://t.me/Ettehadyeh20
🔴📣🔴تجمع کارکنان سهام عدالت مقابل ساختمان خصوصی‌سازی
جمعی از نیروی کار شاغل در شرکت‌های تعاونی سهام عدالت صبح امروز (یکشنبه ۲۳ اردیبهشت ماه) با تجمع در مقابل ساختمان سازمان خصوصی‌سازی به نامشخص بودن وضعیت شغلی و عدم پرداخت معوقات مزدی خود اعتراض کردند.
تعدادی از کارکنان حاضر در تجمع امروز که از نقاط مختلف کشور برای پیگیری وضعیت شغلی و مطالبات معوقه خود عازم تهران شده‌اند، گفتند: برای چندمین بار است که جهت پیگیری وضعیت شغلی و پرداخت مطالباتمان از نقاط مختلف کشور به تهران سفر می‌کنیم و مقابل ساختمان سازمان خصوصی‌سازی دست به تجمع می‌زنیم.
به گفته معترضان، پیش از این نیز کارکنان دفاتر سهام عدالت مقابل ساختمان‌های مجلس شورای اسلامی، وزارت اقتصاد و سازمان خصوصی‌سازی تجمع کرده بودند که آخرین آن مقابل ساختمان مرکز همایش‌های بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران (سالن اجلاس سران) انجام شد.
طبق اظهارات کارکنان سهام عدالت؛ در تجمع روز (یکشنبه ۲۰ اسفند ماه سال ۹۶) مقابل ساختمان مرکز همایش‌های بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران (سالن اجلاس سران) که در آن «آیین نکوداشت ساماندهی سهام عدالت» از سوی سازمان خصوصی‌سازی برگزار می‌شد، مسئولان این سازمان قول پیگیری وضعیت شغلی و پرداخت مطالباتمان را تا پایان سال داده بودند که تاکنون عملی نشده است.
به نقل از این کارگران گفته میشود، حدود هزار و پانصد نفر در دفاتر شرکت‌های تعاونی سهام عدالت سراسر کشور با سوابق حدودا ۱۱ سال مشغول کار هستند که به حال خود رها شده و در حال حاضر حدود ۳۸ ماه مطالبات مزدی و بیمه‌ای معوقه طلبکارند.
تجمع‌کنندگان در پلاکاردی از مسئولان وزارت امور اقتصادی و دارایی خواسته‌اند باتوجه به شعار امسال پس از ۱۱ سال فعالیت شرکت‌های سهام عدالت، اشتغال آتی آنها را مدنظر قرار داده و حقوق و دستمزد معوقه ۳۸ ماه کارکنان سهام عدالت را پرداخت کند./ایلنا
https://t.me/ettehad/49685
جمعی از نیروی کار شاغل در شرکت‌های تعاونی سهام عدالت صبح امروز (یکشنبه ۲۳ اردیبهشت ماه) با تجمع در مقابل ساختمان سازمان خصوصی‌سازی به نامشخص بودن وضعیت شغلی و عدم پرداخت معوقات مزدی خود اعتراض کردند.
تعدادی از کارکنان حاضر در تجمع امروز که از نقاط مختلف کشور برای پیگیری وضعیت شغلی و مطالبات معوقه خود عازم تهران شده‌اند، گفتند: برای چندمین بار است که جهت پیگیری وضعیت شغلی و پرداخت مطالباتمان از نقاط مختلف کشور به تهران سفر می‌کنیم و مقابل ساختمان سازمان خصوصی‌سازی دست به تجمع می‌زنیم.
به گفته معترضان، پیش از این نیز کارکنان دفاتر سهام عدالت مقابل ساختمان‌های مجلس شورای اسلامی، وزارت اقتصاد و سازمان خصوصی‌سازی تجمع کرده بودند که آخرین آن مقابل ساختمان مرکز همایش‌های بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران (سالن اجلاس سران) انجام شد.
طبق اظهارات کارکنان سهام عدالت؛ در تجمع روز (یکشنبه ۲۰ اسفند ماه سال ۹۶) مقابل ساختمان مرکز همایش‌های بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران (سالن اجلاس سران) که در آن «آیین نکوداشت ساماندهی سهام عدالت» از سوی سازمان خصوصی‌سازی برگزار می‌شد، مسئولان این سازمان قول پیگیری وضعیت شغلی و پرداخت مطالباتمان را تا پایان سال داده بودند که تاکنون عملی نشده است.
به نقل از این کارگران گفته میشود، حدود هزار و پانصد نفر در دفاتر شرکت‌های تعاونی سهام عدالت سراسر کشور با سوابق حدودا ۱۱ سال مشغول کار هستند که به حال خود رها شده و در حال حاضر حدود ۳۸ ماه مطالبات مزدی و بیمه‌ای معوقه طلبکارند.
تجمع‌کنندگان در پلاکاردی از مسئولان وزارت امور اقتصادی و دارایی خواسته‌اند باتوجه به شعار امسال پس از ۱۱ سال فعالیت شرکت‌های سهام عدالت، اشتغال آتی آنها را مدنظر قرار داده و حقوق و دستمزد معوقه ۳۸ ماه کارکنان سهام عدالت را پرداخت کند./ایلنا
https://t.me/ettehad/49685
Telegram
اتحادیه آزاد کارگران ایران
🔴تجمع کارکنان سهام عدالت مقابل ساختمان خصوصی‌سازی
@ettehad
@ettehad