آن صف برای امضای چنین چیزهایی ایجاد شده بود.

پوچ و پوچ و پوچ.

پیغام‌‌گیر.:
https://t.me/startreatments/43465?single
منی که مطالعه‌ به شدت کمی دارم برام بسیار مضحک بود. اید دیگه چه مزخرفیه؟
من قشنگ‌تر می‌تونم بنویسم به خودم امیدوار شدم فکر می‌کردم افتضاح می‌نویسم.
اندازه صدسال این‌هایی که مثلا زنده‌ند زندگی کرد؟
داستایفسکی تو گور لرزید. موجب خنده‌ی ما شدی ممنون.

پاسخ: برای همین گفتم صحت "سلبریتی‌ست". چون باید سلبریتی باشی تا حتی با این‌که می‌دانند چرند می‌نویسی امضایت را دوست داشته باشند.

تا وقتی چپِ ایرانی راه خودش را از این پرت‌وپلاهای ناسیونالیسم قومی -مانند نظرِ فوق- رها نکند، کار خاصی در عرصهٔ خاصی ازش ساخته نیست.

https://t.me/etrazatvapasokh/1216
در کانال بایگانی.

یک سوءتفاهم تاریخی در برگردان مفاهیم سیاسی به فارسی، ترجمهٔ 'nationalisme' یا ناسیونالیسم به 'ملی‌گرایی' بود.
از این رو هرکس که اثری از میهن‌دوستی/patriotism داشت را 'ملی‌گرا' و ناسیونالیست نامیدند و آن را به مدل اروپایی‌اش وصل کردند.
ناسیونالیسم را باید به "ملت‌گرایی" ترجمید.

تاجایی که من فهمیدم، در دانشگاه‌های غرب مقابل "یهودی‌های صهیونیست‌" موضع منفی گرفته می‌شود؛ مانند هر صهیونیست دیگری. اما آن‌ها سعی می‌کنند صهیونیست بودن را در پوشش یهودی بودن پنهان کنند تا درب مظلوم‌نمایی باز شود. بسیار از خود معترضان و استادها در مراکز آموزشی یهودی و یهودی‌زاده‌اند.
این‌که با برخی صهیونیست‌ها بد رفتار شده قابل کتمان و توجیه نیست، اما قابل درک است‌. مگر در زمان اعتراضات ایران با دانش‌جویان بسیجی از طرف دانش‌جویان معترض برخورد بدی نمی‌شد؟ می‌شد. بعدش هم معترضین ده برابر میزانِ حال حاضرِ آمریکا سرکوب می‌شدند‌.
مخالفت و درگیری معترضین با مخالفان مردمیِ اعتراض جزو طبیعت اعتراضات است. هرچند تأکید می‌کنم موضوع فوق نبایستی باعث توجیه ظلم به دیگران باشد، اما نباید از نظر نیز دور بماند.

https://t.me/notehastam/12517
نظر دوست‌مون شینا.

https://t.me/startreatments
کانال اصلیِ من.
-------

https://t.me/erjahat
کانال تکه‌کتاب‌ِ من.
-------

https://t.me/spam_kind_philosophy
کانال طنز.
-------

https://t.me/etrazatvapasokh
کانال بایگانی و پیام‌های پاک‌شدهٔ من.
-------

https://t.me/nebulatreatments
کانال بایگانی موسیقی (تابستان دوباره فعال می‌شود).
-------

https://t.me/palestineproblem
کانال مسئلهٔ فلسطین.
-------

https://t.me/ornamentsofnebula
کانال موسیقی تک‌آهنگ (تابستان دوباره فعال می‌شود).
-------

https://t.me/suntreatments
کانال بایگانی عکس (تابستان فعالیت‌اش بیش‌تر می‌شود).

سخن‌رانی: امکانات زبان فارسی
سخن‌ران: ابوالحسن نجفی
انتشارات فنی ایران، ۳۰ شهریورماه ۱۳۹۰
@etrazatvapasokh

پیغام‌گیر.:
https://t.me/startreatments/43458
از طرفِ پ:
‌ها رو به‌واسطه‌ی کاری که انجام می‌دن تعریف کنیم. شاید سروش صحت به قول خودش نویسنده‌ی درجه‌یکی نباشه اما قطعاً ما به‌راحتی مثل کتاب‌هاش نمی‌تونیم روی جایگاه انسانیش نظر بدیم.
دوم اینکه کسایی از کوه برای رونالدو بالا رفتن که به‌معنای حقیقی کلمه گشنه هستن. گشنه‌ی شکمی و فکری‌‌. توی مملکتی که سلبریتیش یک روزی فریبا نادریه و یک روزی داریوش ارجمند و یک روز دیگه صابر ابر و یک روز هم مهران مدیری و رامبد جوان و سحر دولت‌شاهی نباید توقع داشته باشیم برای مردمش که به‌خاطر سوپراستار دنیای فوتبال که در حد زئوس توی فوتبال ستایش می‌شه مردم از کوه بالا نرن. مگر ما اروپاییم که تیلور سوییفت و ادل و کیتی پری و مانسکین و هالزی و مسی و بکهام و تام هابند و اما استون رو به خودمون ببینیم؟ بعد عمری مردم این مملکت رونالدو رو دیدن. از کوه بریم بالا بهتره یا شان پن رو مدل توالت ایرانی دم کلانتری بشونیم؟

پاسخ: بله سخنان شما درست است‌. در خود کشورهای غربی هم البته برای سلبریتی‌ها خودشان را می‌کشند. قصد من این نیست که ایران را یک استثناء نشان دهم. هدف فقط باز کردن بحث و صحبت دربارهٔ افراد محبوب است جهت روشن‌تر شدن درب نقد و نظر. ممنون از شما.

ممکن است فردی از نظر ما بدترین کارها را انجام دهد اما آگاهانه قصد دزدی یا دروغ‌گویی و غیره نداشته باشد. به همین دلیل حکم اخلاقی دادن دربارهٔ صحت و... در اکثر موارد نادرست است.

درست است که نظرمان تحریم نمایشگاه نیست، اما نظرمان سفیدشویی نمایشگاه و هر مکان دیگری که سرکوب در آن رونق دارد هم نیست.
یک روایت از این کثافات.

یک نکته‌ای لازمه بگم درباره این متن:
به هیچ‌وجه حرفم دفاع از این نمایشگاه نیست. منی که از سال ۹۶ داخل غرفه‌ی یک نشری مشغول معرفی کردن کتاب بودم فقط و فقط به عشقی که این وسط وجود داره و آدم‌هایی که به‌خاطر کتاب میان حضور داشتم. و تلاشم این بوده که کتاب خوبی بهشون بدم. نه پولِ نمایشگاه برام مهم بوده نه‌چیز دیگه‌ای.
اینکه نمایشگاه از پارسال ایدئولوگ‌تر و سفارشی‌تر شده شکی نیست. و به هیچ‌وجه و هیچ‌گونه نمی‌شه از این نمایشگاه دفاع کرد و گروه و دسته‌هایی که برای مردم مزاحمت ایجاد می‌کنن گیر به حجاب می‌دن، یا غرفه‌هایی که صدای مداحی و مناجات بی‌وقفه‌شون جز سردرد چیزی برای آدم نمی‌ذاره.
مردم کمتر کتاب‌خونی که میان شاید با وجود همون چندتا نشر خوب باعث بشه در طی فرآیندی کتاب‌خون جدی و با دغدغه بشن. البته این وسط موانع زیادی هست، بلاگرها و ناشرهای سطحی، اما خب با این وجود بازهم باید تلاش کرد. روزهای دیگه اهمیتشون از دوران نمایشگاه خیلی بیشتره.

به قولی در این شرایط باید تاجای ممکن فضا رو "تسخیر" کرد نه رها. نمایشگاه این‌جا نه شبیه صندوق انتخابات، که شبیه خیابان می‌مونه. چیزی که باید با سعی در عدم تمکین و ترویج ایده‌های مخالف وضع موجود درش کوشید تا بازپس‌بگیریم‌اش.
حالا این‌که زور و جرأت هرکس برای اون تسخیر یا وادادگی چه‌قدره بحث جدایی‌ست.
تقدسی در مشارکت یا عدم مشارکت هرگز وجود نداره، بل‌که موضوع قابل بحث و گفت‌وگوست.

این‌جا مهمه دوستان تفاوت "را‌ه‌برد/strategy" و "شگرد/tactic" رو در نظر بگیرن.
ما (مسامحتاً) راه‌بردمون همگی عقب نشاندن اشکال گوناگون سرکوب نوع پوشش، آزادی بیان، آزادی قلم، و دیگر آزادی‌های محدود شدهٔ دیگه‌ست. اما شگرد‌هایی که با منطق‌مون برای این اهداف در نظر می‌گیریم می‌تونه بسته به زمان و مکان و استدلالی که داریم متفاوت باشه. خیلی به‌نظرم مسخره می‌آد زمانی که حتی راه‌برد یکیه و شگرد متفاوت، دست به فحاشی، توهین و قهر بزنیم -تازه در اون شرایط هم این‌ها لزوماً گزینهٔ مطلوبی نیستن-.

شاید شما فکر کنید من خیلی برای کتاب‌ها هزینه می‌کنم، ولی راستش معمولاً با جست‌وجوی زیاد، این‌طور کتاب می‌خرم.

به ریال است.