ما امدادگران انقلاب
گروهی هستیم متشکل از پزشکان، پرستاران، روانشناسان و سایر اعضای کادر درمان در کنار گروهی از هنرمندان با تهیه محتوای آموزشی، جهت افزایش آگاهی و کمک به افراد آسیب دیده (که دسترسی به خدمات پزشکی سریع و امن ندارند) تلاش میکنیم
در این راستا اولویت اصلی با حفظ امنیت و حریم شخصی شما عزیزان میباشد
لذا ما امدادگران انقلاب، به هیچ وجه در تلگرام یا بقیه پلتفرمهای اجتماعی، مشخصات فردی(اسم، شماره تماس و ...) را نمیپرسیم، و در حال حاضر در دایرکت توییتر و اینستاگرام و همچنین اکانت اختصاصیتلگرام (جهت ارتباط با پزشکان ما) پاسخگوی سوالات شما عزیزان هستیم
@emdadgarane401
گروهی هستیم متشکل از پزشکان، پرستاران، روانشناسان و سایر اعضای کادر درمان در کنار گروهی از هنرمندان با تهیه محتوای آموزشی، جهت افزایش آگاهی و کمک به افراد آسیب دیده (که دسترسی به خدمات پزشکی سریع و امن ندارند) تلاش میکنیم
در این راستا اولویت اصلی با حفظ امنیت و حریم شخصی شما عزیزان میباشد
لذا ما امدادگران انقلاب، به هیچ وجه در تلگرام یا بقیه پلتفرمهای اجتماعی، مشخصات فردی(اسم، شماره تماس و ...) را نمیپرسیم، و در حال حاضر در دایرکت توییتر و اینستاگرام و همچنین اکانت اختصاصیتلگرام (جهت ارتباط با پزشکان ما) پاسخگوی سوالات شما عزیزان هستیم
@emdadgarane401
امدادگران انقلاب pinned «ما امدادگران انقلاب گروهی هستیم متشکل از پزشکان، پرستاران، روانشناسان و سایر اعضای کادر درمان در کنار گروهی از هنرمندان با تهیه محتوای آموزشی، جهت افزایش آگاهی و کمک به افراد آسیب دیده (که دسترسی به خدمات پزشکی سریع و امن ندارند) تلاش میکنیم در این راستا…»
آسیب به چشم
در صورت آسیب به چشم :
۱- مالش و شستشو ممنوع !
۲-در آوردن جسم خارجی ممنوع!
۳- شیلد یا یک گاز بدون هیچ فشاری روی چشم گذاشته شود
۴-مصرف یک دوز آنتی بیوتیک در صورت پارگی چشم و احتمال عمل
۵- ناشتا ماندن و مراجعه به اورژانس یا کلینیک چشم پزشکی
۶- با وجود جسم خارجی فلزی MRI ممنوع است
در صورت آسیب به چشم :
۱- مالش و شستشو ممنوع !
۲-در آوردن جسم خارجی ممنوع!
۳- شیلد یا یک گاز بدون هیچ فشاری روی چشم گذاشته شود
۴-مصرف یک دوز آنتی بیوتیک در صورت پارگی چشم و احتمال عمل
۵- ناشتا ماندن و مراجعه به اورژانس یا کلینیک چشم پزشکی
۶- با وجود جسم خارجی فلزی MRI ممنوع است
کمک به کودکان برای کنار آمدن با شرایط سرکوبگرانه :
نکاتی برای خانواده ها و مربیان
رفتارهای خشونت آمیز یا ایجاد ترس و ناراحتی در افراد به آنها آسیب فراوانی میزند
کودکان نیز مستثنی نبوده و حتی بیشتر از بقیه به راهنمایی بزرگسالان در این خصوص نیاز دارند
در گام نخست خانواده ها و مربیان آموزشی هستند که باید موظف به ایجاد اطمینان خاطر و احساس امنیت به کودکان باشند
چند نکته کلیدی
۱. ایجاد امنیت در کودک با زبان قابل فهم
به آنها خاطرنشان کنید و این اطمینان خاطر را بدهید که اکنون خود ، خانواده ، مدرسه و خانه شان در امنیت است (اگر حقیقت دارد)
در صورت لزوم، واقعی بودن رفتارهای خشونت آمیز را به آنها توضیح دهید و بگویید که احتمال اینکه به آنها آسیب برسد کم است و تاکید کنید که همیشه افراد قابل اعتماد (مانند پزشکان، خانواده و امدادگران) مسئول برقراری امنیت آنها خواهند بود
۲. روشهای سازنده جهت مقابله
کودکان بروز رفتارهای عاطفی را از خانواده خود یاد گرفته و تقلید میکنند بنابراین از نشان دادن نگرانی یا ترس در حضورشان خودداری کرده و احساسات خود (مانند اضطراب، ترس، اندوه و خشم) را مدیریت کنید
آگاه بودن ، از شروط لازم جهت مقابله بهتر با شرایط و حمایت کودکان میباشد بنابراین سعی کنید در اینباره به فکر راهکارهای مناسب و موثر جهت کمک رسانی به کودکان باشید
خواب، تغذیه و ورزش مناسب داشته و از مصرف مواد مخدر و الکل به عنوان راهکاری برای مدیریت احساسات و واکنش های خود اجتناب کنید
۳. ارتباط با کودک باید شفاف باشد
به کودک این فرصت را بدهید که افکار و احساسات خود را کلامی بیان کند اما او را مجبور به این کار نکنید
شنونده خوبی باشید و به کودک یادآوری کنید که آشفتگی او طبیعی است
کودکان خردسال ممکن است نتوانند این افکار و احساسات اغلب پیچیده را به صورت کلامی بیان کنند؛ آنها همواره به دنبال راهنمایی بزرگسالان خود هستند تا بهتر تشخیص دهند که چه زمان باید احساس خطر کنند
۴. راهنمایی متناسب با مراحل رشد هر کودک
توضیحات و راهنمایی شما باید با توجه به میزان رشد کودک (مثل سن، هوش، شناخت، نیازهای هیجانی و فیزیولوژیکی او) باشد
در خردسالان زیر ۷ سال : اطلاعات را به صورت کوتاه و ساده همراه با لحنی مناسب برای اطمینان خاطر آنها ارائه دهید
در کودکان ۷ تا ۱۱ سال : به سؤالاتشان پاسخ های مناسب دهید تا به تفکیک واقعیت از تخیلشان کمک کند
(به عبارتی کودکان گاهی در مورد رویدادها خیالپردازی می کنند، والدین باید واقعیت را تائید و تاکید کنند تا کودکانشان فرق رویداد واقعی از خیالپردازی را بهتر تشخیص دهند)
در نوجوانان ۱۱ تا ۱۸ سال : نظرات آنها را تا جای ممکن تائید کنید (تا حس اعتبار بیشتری نسبت به عقاید خود داشته باشند) همچنین حقایقی را که نیاز است تا خطرات را بهتر ارزیابی کنند به آنها متذکر شوید
نکاتی برای خانواده ها و مربیان
رفتارهای خشونت آمیز یا ایجاد ترس و ناراحتی در افراد به آنها آسیب فراوانی میزند
کودکان نیز مستثنی نبوده و حتی بیشتر از بقیه به راهنمایی بزرگسالان در این خصوص نیاز دارند
در گام نخست خانواده ها و مربیان آموزشی هستند که باید موظف به ایجاد اطمینان خاطر و احساس امنیت به کودکان باشند
چند نکته کلیدی
۱. ایجاد امنیت در کودک با زبان قابل فهم
به آنها خاطرنشان کنید و این اطمینان خاطر را بدهید که اکنون خود ، خانواده ، مدرسه و خانه شان در امنیت است (اگر حقیقت دارد)
در صورت لزوم، واقعی بودن رفتارهای خشونت آمیز را به آنها توضیح دهید و بگویید که احتمال اینکه به آنها آسیب برسد کم است و تاکید کنید که همیشه افراد قابل اعتماد (مانند پزشکان، خانواده و امدادگران) مسئول برقراری امنیت آنها خواهند بود
۲. روشهای سازنده جهت مقابله
کودکان بروز رفتارهای عاطفی را از خانواده خود یاد گرفته و تقلید میکنند بنابراین از نشان دادن نگرانی یا ترس در حضورشان خودداری کرده و احساسات خود (مانند اضطراب، ترس، اندوه و خشم) را مدیریت کنید
آگاه بودن ، از شروط لازم جهت مقابله بهتر با شرایط و حمایت کودکان میباشد بنابراین سعی کنید در اینباره به فکر راهکارهای مناسب و موثر جهت کمک رسانی به کودکان باشید
خواب، تغذیه و ورزش مناسب داشته و از مصرف مواد مخدر و الکل به عنوان راهکاری برای مدیریت احساسات و واکنش های خود اجتناب کنید
۳. ارتباط با کودک باید شفاف باشد
به کودک این فرصت را بدهید که افکار و احساسات خود را کلامی بیان کند اما او را مجبور به این کار نکنید
شنونده خوبی باشید و به کودک یادآوری کنید که آشفتگی او طبیعی است
کودکان خردسال ممکن است نتوانند این افکار و احساسات اغلب پیچیده را به صورت کلامی بیان کنند؛ آنها همواره به دنبال راهنمایی بزرگسالان خود هستند تا بهتر تشخیص دهند که چه زمان باید احساس خطر کنند
۴. راهنمایی متناسب با مراحل رشد هر کودک
توضیحات و راهنمایی شما باید با توجه به میزان رشد کودک (مثل سن، هوش، شناخت، نیازهای هیجانی و فیزیولوژیکی او) باشد
در خردسالان زیر ۷ سال : اطلاعات را به صورت کوتاه و ساده همراه با لحنی مناسب برای اطمینان خاطر آنها ارائه دهید
در کودکان ۷ تا ۱۱ سال : به سؤالاتشان پاسخ های مناسب دهید تا به تفکیک واقعیت از تخیلشان کمک کند
(به عبارتی کودکان گاهی در مورد رویدادها خیالپردازی می کنند، والدین باید واقعیت را تائید و تاکید کنند تا کودکانشان فرق رویداد واقعی از خیالپردازی را بهتر تشخیص دهند)
در نوجوانان ۱۱ تا ۱۸ سال : نظرات آنها را تا جای ممکن تائید کنید (تا حس اعتبار بیشتری نسبت به عقاید خود داشته باشند) همچنین حقایقی را که نیاز است تا خطرات را بهتر ارزیابی کنند به آنها متذکر شوید
گاز اشک اور (CS ،CR ،CN و ...)
گاز اشک اور میتواند باعث التهاب پوستی، چشمی و تنفسی شود.
علائم گازهای اشک اور:
*تمام این علائم در تمام افراد بروز نمیکند و غالب اوقات موقتی هستند
چشم:
-اشک ریزی
-بستن ناخوداگاه پلک ها
-خارش
-سوزش
-نابینایی لحظه ای و موقت
تنفسی و گوارشی:
-احساس خفگی و تنگی نفس
-خارش و سوزش در بینی و گلو
-سرفه
-ترشح بزاق
-تهوع و استفراغ
-اسهال
-مشکلات تنفسی (خطرناک برای افراد دارای بیماری زمینه ای تنفسی)
پوست:
-خارش
-قرمزی
-حساسیت پوستی
-سوختگی شیمیایی (مواجهه نزدیک)
قلبی:
-افزایش ضربان قلب و فشار خون (خطرناک برای بیماران قلبی)
توجه؛
- در صورت مواجهه نزدیک و یا طولانی حتما باید چشم پزشک شما را معاینه کند
چگونه از خود محافظت کنیم؟
- حفظ آرامش، پرهیز از دویدن و خروج از فضای سربسته در صورت امکان
- عدم دستکاری و مالش چشم ها
- تنفس در فضای بدون گاز (دور شدن از محل یا دور کردن گاز درصورت داشتن تجهیزات و تجربه کافی)
- تعویض لباس
- شستن چشمها با آب فراوان تا سوزش برطرف شود
- پوشاندن چشم ها، بینی، دهان و پوست بدن تا حد امکان (ماسک، عینک شنای نشکن، شال و ...)
- عدم استفاده از لنز و کرم های آرایشی
پس از بازگشت به محل امن:
- نگهداری لباس های آلوده در کیسه بسته یا فضای آزاد تا با آب گرم شسته شود
- قرار دادن کفش بیرون منزل
- ابتدا دست و صورت را بشوریم
- چشمها را حداقل ۵ دقیقه زیر آب سرد بگیریم
- کل بدن را با آب و صابون بشوریم
- دهان و بینی را کاملا بشوریم
-برای شستشوی اسپری فلفل و گاز فلفل از پوست میتوان از محلول آب و سرکه استفاده نمود (وارد چشم نشود)
- شستشو عینک با آب صابون فراموش نشود
در صورت
* بیماری زمینه ای قلبی یا تنفسی
*عدم بهبودی علائم
با پزشک مشورت کنیم.
استفاده دود سیگار و آتش منبع علمی معتبر ندارد. با توجه به گزارش ها ممکن است علایم را بهبود دهد
به هیچ عنوان از مایعی غیر از آب خالی یا سرم شستشو در چشم استفاده نشود.
گاز اشک اور میتواند باعث التهاب پوستی، چشمی و تنفسی شود.
علائم گازهای اشک اور:
*تمام این علائم در تمام افراد بروز نمیکند و غالب اوقات موقتی هستند
چشم:
-اشک ریزی
-بستن ناخوداگاه پلک ها
-خارش
-سوزش
-نابینایی لحظه ای و موقت
تنفسی و گوارشی:
-احساس خفگی و تنگی نفس
-خارش و سوزش در بینی و گلو
-سرفه
-ترشح بزاق
-تهوع و استفراغ
-اسهال
-مشکلات تنفسی (خطرناک برای افراد دارای بیماری زمینه ای تنفسی)
پوست:
-خارش
-قرمزی
-حساسیت پوستی
-سوختگی شیمیایی (مواجهه نزدیک)
قلبی:
-افزایش ضربان قلب و فشار خون (خطرناک برای بیماران قلبی)
توجه؛
- در صورت مواجهه نزدیک و یا طولانی حتما باید چشم پزشک شما را معاینه کند
چگونه از خود محافظت کنیم؟
- حفظ آرامش، پرهیز از دویدن و خروج از فضای سربسته در صورت امکان
- عدم دستکاری و مالش چشم ها
- تنفس در فضای بدون گاز (دور شدن از محل یا دور کردن گاز درصورت داشتن تجهیزات و تجربه کافی)
- تعویض لباس
- شستن چشمها با آب فراوان تا سوزش برطرف شود
- پوشاندن چشم ها، بینی، دهان و پوست بدن تا حد امکان (ماسک، عینک شنای نشکن، شال و ...)
- عدم استفاده از لنز و کرم های آرایشی
پس از بازگشت به محل امن:
- نگهداری لباس های آلوده در کیسه بسته یا فضای آزاد تا با آب گرم شسته شود
- قرار دادن کفش بیرون منزل
- ابتدا دست و صورت را بشوریم
- چشمها را حداقل ۵ دقیقه زیر آب سرد بگیریم
- کل بدن را با آب و صابون بشوریم
- دهان و بینی را کاملا بشوریم
-برای شستشوی اسپری فلفل و گاز فلفل از پوست میتوان از محلول آب و سرکه استفاده نمود (وارد چشم نشود)
- شستشو عینک با آب صابون فراموش نشود
در صورت
* بیماری زمینه ای قلبی یا تنفسی
*عدم بهبودی علائم
با پزشک مشورت کنیم.
استفاده دود سیگار و آتش منبع علمی معتبر ندارد. با توجه به گزارش ها ممکن است علایم را بهبود دهد
به هیچ عنوان از مایعی غیر از آب خالی یا سرم شستشو در چشم استفاده نشود.
کمک های اولیه ی روانی بعد وقوع بلاهای ناگهانی یا حمله ی سرکوبگرانه:
احتمالاً افراد زیادی دچار پریشانی و آشفتگی روانی می شوند. اگر میخواهید این افراد را از نظر روانی در آن لحظه حمایت کنید، نکات زیر را به یاد داشته باشید:
۱. نزدیکی به فرد:
•خودتان را در حدی که امنیت شما در خطر نیافتد، معرفی کنید.
•مودب رفتار کنید، به یاد داشته باشید از کلمات "خواهش میکنم" و "سپاسگذار و ممنونم" استفاده کنید.
•اگر امکان دارد، یک مکان امن و خصوصی برای صحبت کردن استفاده کنید.
•گاهی احتیاج به گفتن هیچ کلمهای نداریم و فقط حضورمان در کنار فرد باعث تسکین و ایجاد حس آرامش و اطمینان است.
۲. تنظیم هیجانهایشان:
•با تن صدای گرم و آرام گفتگو کنید. فرد ممکنه در شوک باشد، بنابراین ممکنه نیاز باشد بارها تکرار کنید.
•به آنها پیشنهاد راهنمایی برخی تمرینهای اولیه مثل تنفس آرام و عمیق بدهید.
•قبل از اینکه آنها را بغل یا لمس کنید از آنها اجازه بگیرید.
۳. برطرف کردن نیازهایشان:
•در مورد اولویتهای آنها پیش فرض نداشته باشید و از شخص در مورد نیازهایش سوال کنید.
•اگر نمیدانند به چه نیاز دارند، پیشنهاد حمایتهای عملی مثل نوشیدن آب و باد زدن در صورت گرما و پتو و نوشیدنی گرم در صورت سرما را بدهید. گرم کردن با پتو فقط برای سرمای فیزیکی نیست و میتواند به شخص کمک کند تا احساس امنیت کند.
•به آنها کمک کنید تا اعضای خانواده یا دوستان گمشده خود را پیدا کنند.
۴. آگاه کردن آنها از حقایق:
•به آنها در مورد حادثه و تلاشهای امدادی در حال انجا اطلاعات دقیق بدهید.
•به آنها وعده های دروغین ندهید. از کلیت بخشی برای نمونه "همه چیز درست می شود"، استفاده نکنید.
•اگر جواب سوالی را نمی دانید، صادق باشید
۵. تائید قصههایشان:
•به حریم شخصی افراد احترام بگذارید. برای بازگویی آسیبهایی که دیدند و یا به اشتراک گذاشتن جزئیات شخصی آنها را تحت فشار قرار ندهید.
•به فرد اجازه دهید که بحران را با هر معنای مذهبی و معنوی که دوست دارد، توصیف کند.
•بگذارید گریه یا در صورت نیاز، سکوت کنند.
۶. ارجاع به خدمات بیشتر:
•به آنها پیشنهاد بدهید میتوانند در تشدید علائم و عدم کنترل افکار و احساسات آزاردهنده برای کمک بیشتر از روانشناسان و روانپزشکان کمک بگیرند.
•به یاد داشته باشید کودکان ممکن است نیاز به راهنمایی و مراقبت بیشتری داشته باشند.
احتمالاً افراد زیادی دچار پریشانی و آشفتگی روانی می شوند. اگر میخواهید این افراد را از نظر روانی در آن لحظه حمایت کنید، نکات زیر را به یاد داشته باشید:
۱. نزدیکی به فرد:
•خودتان را در حدی که امنیت شما در خطر نیافتد، معرفی کنید.
•مودب رفتار کنید، به یاد داشته باشید از کلمات "خواهش میکنم" و "سپاسگذار و ممنونم" استفاده کنید.
•اگر امکان دارد، یک مکان امن و خصوصی برای صحبت کردن استفاده کنید.
•گاهی احتیاج به گفتن هیچ کلمهای نداریم و فقط حضورمان در کنار فرد باعث تسکین و ایجاد حس آرامش و اطمینان است.
۲. تنظیم هیجانهایشان:
•با تن صدای گرم و آرام گفتگو کنید. فرد ممکنه در شوک باشد، بنابراین ممکنه نیاز باشد بارها تکرار کنید.
•به آنها پیشنهاد راهنمایی برخی تمرینهای اولیه مثل تنفس آرام و عمیق بدهید.
•قبل از اینکه آنها را بغل یا لمس کنید از آنها اجازه بگیرید.
۳. برطرف کردن نیازهایشان:
•در مورد اولویتهای آنها پیش فرض نداشته باشید و از شخص در مورد نیازهایش سوال کنید.
•اگر نمیدانند به چه نیاز دارند، پیشنهاد حمایتهای عملی مثل نوشیدن آب و باد زدن در صورت گرما و پتو و نوشیدنی گرم در صورت سرما را بدهید. گرم کردن با پتو فقط برای سرمای فیزیکی نیست و میتواند به شخص کمک کند تا احساس امنیت کند.
•به آنها کمک کنید تا اعضای خانواده یا دوستان گمشده خود را پیدا کنند.
۴. آگاه کردن آنها از حقایق:
•به آنها در مورد حادثه و تلاشهای امدادی در حال انجا اطلاعات دقیق بدهید.
•به آنها وعده های دروغین ندهید. از کلیت بخشی برای نمونه "همه چیز درست می شود"، استفاده نکنید.
•اگر جواب سوالی را نمی دانید، صادق باشید
۵. تائید قصههایشان:
•به حریم شخصی افراد احترام بگذارید. برای بازگویی آسیبهایی که دیدند و یا به اشتراک گذاشتن جزئیات شخصی آنها را تحت فشار قرار ندهید.
•به فرد اجازه دهید که بحران را با هر معنای مذهبی و معنوی که دوست دارد، توصیف کند.
•بگذارید گریه یا در صورت نیاز، سکوت کنند.
۶. ارجاع به خدمات بیشتر:
•به آنها پیشنهاد بدهید میتوانند در تشدید علائم و عدم کنترل افکار و احساسات آزاردهنده برای کمک بیشتر از روانشناسان و روانپزشکان کمک بگیرند.
•به یاد داشته باشید کودکان ممکن است نیاز به راهنمایی و مراقبت بیشتری داشته باشند.