هوشنگ ابتهاج در ۹۱ سالگی، در حالی که مهم‌ترین غزل‌سرای معاصر فارسی و یکی از محبوب‌ترین و معقول‌ترین چهره‌های ملیه، میگه:
«کلا راه رو اشتباه اومدم و از اول باید می‌رفتم دنبال موسیقی».
یعنی مطلقا هیچ تضمینی نیست که آدم روزی از خودش و کاری که کرده راضی باشه…

عیدتون مبارک:)🌸

موسیقی دردیم و سزاوار سکوتیم...
#بیو

منم با دردِ تنهایی [که آن هم عالمی دارد!]

پا تا سرم تهی و جهان از صدا پُر است...!

که عشق از پیله های مُرده هم پروانه می‌سازد!

سرگرمِ عرش کن، دلِ پا در گلِ مرا..

زندگی، بی تو پر از غم شدنش حتمی بود...

@ejtenaab

من را بگذارید به پایان برسد.

:)

هیچکس نمیفهمه از نظر روانی
چه انرژی از ادم گرفته میشه تا خودش رو از یک موقعیت تاریک نجات بده.

من باور دارم که
همیشه کمی دیوانگی برای ساختن سرنوشت‌مان لازم است.

دستم را روی قلبش گزاشتم ،
تپش های نامنظمش زیر انگشتانم کاملا حس میشد ؛
شوق عجیبی همراه با دلهره داشتم .
از فرط شادیِ اینکه دلیل تپش های قلب او ،
من بودم در پوست خود نمیگنجیدم ..‌
با هر ضربان قلب او ؛
سبز میشدم و قلب من نیز شکوفه میداد ...
برای اولین بار بود که قلب معشوق خود را
با دستانم به آغوش میکشیدم و
این لذّت بخش ترین لمس انگشتانِ من بود .
- هستی جلیلی

قلب است دیگر
تنگ میشود‌.

به من گفته ست یک مدت از او کمتر خبر گیرم
همین یعنی جدایی... منتها آهسته آهسته!

ای که هر صبحم
هزاران مثنوی باشد برای وصف تو.